bij elkaar blijven voor de kinderen?
Moet je bij elkaar blijven voor de kinderen? Ik ken beide kanten. In het gewelddadige huwelijk tussen mijn ouders was de echtscheiding de beste stap die ze nog samen konden zetten. Het werd er misschien niet beter op, maar wel veiliger.
Nu in mijn eigen situatie was ik maar wat graag bij elkaar gebleven. Voor de kinderen, voor mezelf, voor het voorkomen van de afschuwelijke weg die een echtscheiding is. Ik wens het niemand toe.
Maar zoals Pennenstreek terecht zegt: daar heb je er wel 2 voor nodig. En als voor je partner in de eerste 21 jaar van de relatie net als voor jou een scheiding niet in je woordenboek voorkomt... Maar mensen veranderen. Soms ten goede, en soms worden het schimmen van zichzelf en waar ze voor stonden.
En daar zit je dan. Middenin in een echtscheiding die je niet wilt, en die je ook je kinderen had willen besparen.
Lichtzinnig? Ja. 100%. Maar ik sta erbij en kijk ernaar en kan het niet eigenhandig voorkomen. Ik vind het een verschrikking.
Moederziel
Ja zo is het. Je hebt er twee voor nodig en als een van de twee weggaat terwijl jij wel door had gewild, is het überpijnlijk om onder neus gewreven te krijgen dat het toch beter voor de kinderen was geweest om bij elkaar te blijven. Ik heb het zien gebeuren op het schoolplein: vrouw door man verlaten voor jonger modelletje. Andere vrouw tegen die vrouw: "nou ik zou nou nooit gaan scheiden, daarvoor zijn mijn kinderen te veel waard" Baf. ik zag moeder 1 in elkaar krimpen. Zo ongevoelig van moeder 2. Die overigens na twee jaar gescheiden was. Dat dan weer wel.
In die zin vind ik het ook opmerkelijk en eigenlijk onafgestemd om dit draadje in de rubriek 'echtscheiding'te zetten en niet in 'relaties". Je weet niet wat er voorgevallen is bij mensen die gescheiden zijn en het kan uitpakken als een volkomen trap na.
Ad Hombre: in het ziekenhuis waren twee oudere mensen...
Het hadden mijn ouders kunnen zijn. Een huwelijk met goede maar ook moeilijke tijden, want tja, niemand is perfect. Ze was afhankelijk van hem want hij was de kostwinnaar, dus zorgde ze voor hem terwijl hij steeds meer achteruit ging. Heel loyaal, vergelijkbaar met de oudere dame in het voorbeeld dat Ad Hombre aanhaalt. Toch is hier sprake van een illusie. Vanaf het moment dat mijn demente vader in het ziekenhuis belandde en de zorgtaak van haar schouders viel, kon ze het niet meer opbrengen om loyaal te zijn.
Mijn ouders waren voorheen een soort voorbeeld , hoe je moeilijke tijden door worstelt want er komt ook weer zonneschijn. Maar deze ommekeer laat mij zien dat er twee zijden aan het muntstuk zitten.
De huidige voorzieningen van de soc. dienst maakt de drempel misschien minder hoog dan vroeger. Het is nog steeds geen vetpot maar wel een pad naar een zekere vrijheid, indien er geen andere uitweg meer bestaat. Best mogelijk dat mijn ouders in deze tijd ook tot scheiden waren overgegaan. Maar naast de financiële aderlating, hing je vroeger de vuile was ook niet zo snel buiten. Dat zie ik ze nog steeds doen. De buitenwacht mag niet weten dat het huwelijk een toonbeeld was van afhankelijkheid, stel je voor. Wat een illusie voor ons, hun kinderen. Maar tevens ook een eye-opener. Werken aan je huwelijk is krachtig en mooi. Alleen zijn er grenzen.
Ps Ik wil hiermee niet beweren dat alle oudere echtparen de schijn ophouden.
En,
Werken aan je huwelijk doe je niet voor je kinderen maar voor jezelf. Als je het niet voor jezelf doet, is er geen basis. Jij bent degene die met je partner verder samen leeft en plannen maakt, gesprekken voort of intiem bent.
Flanagan (ot)
Ik ben de laatste om te ontkennen dat sprake kan zijn van een strijd tussen de seksen, maar het woord is echt kostwinner, en niet kostwinnaar 
Groeten,
Temet
Boterbriefje
Wij hadden een rondreis geboekt en realiseerde dat het prima uitkwam om dit te koppelen aan een trouwdag. Zo heeft ieder een reden om te trouwen. Maar in wezen ben je al 'getrouwd' als je kiest om met elkaar te leven. Aangeven dat je niet getrouwd bent, maar voor je relatie niets uit. Je hebt even goed een bepaalde verantwoordelijkheid naar elkaar.
Temet (ot)
Ik had het eerst per ongeluk met 1 n geschreven : kostwinaar. Keuzetoets wees op de typfout en boodt de variant kostwinnaar aan. Dus promt deze variant met twee nn aangetikt. Eigenlijk raar dat zo'n 'oud' woord in de Nederlandse taal zijn Engelse basis behouden heeft en nooit aangepast is.
Maar weer even puntjes op de I, dank je.