Buitenechtelijk kind wordt opgedrongen
De ex vriendin van mijn ex man heeft een kind van hem dat kind is nog een peuter van 3 jaar , mijn kinderen zijn tieners, zij staat plots vanuit het buitenland , voor mijn huis en wil afdwingen dat mijn kinderen met haar kind kennis maakt. Er was voorheen geen enkel contact tussen de kinderen , mijn kinderen hebben er ook nog geen behoefte aan , heb haar duidelijk gemaakt dat ik het een ongewenste en onbescofte actie vind , zeker omdat ze hier voorbij gaat aan de belangen van kinderen . Ik vind het een uiterste vreemde actie van die vrouw te meer omdat ze haar eigen kind van alles beloofd heeft over een ontmoeting , die terleurstellend afliep. Nu vraag ik mij af heeft iemand dit eerder ooit meegemaakt , die vrouw weet van geen wijken en wil dat de kinderen met elkaar omgaan,
Jeetje
Ik ben blij dat de (half-) zus van mijn jongste, oudste dochter van haar vader, na de aanvankelijke schok enthousiast reageerde op haar zusje. Inmiddels hebben ze ondanks het leeftijdsverschil toch heel leuk frequent contact.
Halfzus, had jij ook geen contact met je vader dan? Of heb je stelselmatig gewoon het kindje genegeerd als je daar was?
Jamie
"Maar dat werkt toch twee kanten op? Er wordt ook gezegd dat het kind van drie het allemaal zo verschrikkelijk vindt. Volgens mij is dat net zo goed overdreven. Ik denk dat kinderen van uit zichzelf helemaal niet zo overdreven niet willen of wel willen. Dat maken die moeders (in dit verhaal) er van, van beide kanten."
Dat denk ik ook.
Ik vind het daarnaast ook nog uitmaken of die moeder van plan was hier te blijven met het kind of een ontmoeting te realiseren en dan weer terug te gaan.
In het laatste geval had ze dat allemaal beter eerst kunnen overleggen met de vader van de kinderen, die dan vervolgens de moeder kan inlichten.
In het eerste geval had ze niet zo op de stoep moeten staan, maar ook daar eerst moeten communiceren.
Communiceren...het blijft toch het belangrijkste maar schijnbaar ook het moeilijkste in relaties.
halfzus
Ik zie helemaal niets voor me, dat kan ook niet, kind woont in het buitenland.
Ik zie wel een moeder waarvan ik denk dat ze wel heel erg veel voor haar kinderen invult.
Katniss - Jamie
Katniss, je vraagt of ik mijn halfbroertje negeerde als ik bij mijn vader was. Nou nee, niet expres, maar voor mij hoorde hij meer bij het meubilair dan dat ik me actief met hem bezig hield. Nu zag ik mijn vader niet heel vaak, misschien dat dat uitmaakt. Als ik hem dan eindelijk eens zag, had ik meer oog voor hem dan voor de mensen om hem heen. Ik had tot ik zelf een dochter kreeg ook niets met kleine kinderen, ik vond ze niet schattig of grappig ofzo. Dat is pas na mijn zwangerschap gekomen, tegenwoordig vind ik niet alleen mijn eigen dochter leuk maar ook andere kinderen.
Jamie, ik heb alle berichten van Inna nog eens nagelezen maar ik zie nergens dat ze dingen voor haar kinderen invult. Die zullen best haar mening over het gebeurde gehoord hebben en daar misschien door zijn beïnvloed maar dat weet je niet zeker. Op je tiende begin je ook al eigen meningen te vormen, zeker over zoiets als halfbroers en -zussen. Ik kan me voorstellen dat dat een kind dat heel anders in elkaar zit dan ik destijds, wel enthousiast wordt van een onbekend peutertje.
familie
Het lijkt mij toch de taak van de volwassenen om te zorgen dat de familie bij elkaar blijft, van elkaar weet, elkaars doorlopende geschiedenis deels meemaakt, en elkaar niet uit het oog verliest.
Dat is geen taak voor de kinderen. Voor kinderen is het inderdaad ' meubilair' als het goed is.
Verbinding blijven zoeken, ook al valt het niet altijd mee, zorgen dat het contact blijft, vraagt een emotioneel volwassen opstelling.
Afstand
AnneJ geeft aan dat de familie moet zorgen dat ze bij elkaar blijft. Maar Inna en haar kinderen hebben geen binding met de ex van haar ex en het halfbroertje, door de afstand is er nooit een familieband gegroeid. Er is geen geschiedenis en ook geen vriendschapelijke band. En die zal in lijn der verwachting ook niet veel anders worden daar de vrouw in een ander land woont en de kinderen elkaar nauwelijks zullen zien.
Zelfs als Inna dat contact wel had gewild en de moeders contact onderhielden, dan nog zou het halfbroertje, dat zelden met de kinderen van Inna kan spelen, door hen moeilijk worden gezien als broer juist door die afstand. Het zijn ook maar kinderen.
Ik zie het probleem niet
Nou zie ik hier toch totaal het probleem niet zeg.
Kind is geboren nadat jij en je ex uit elkaar zijn gegaan, maar wel degelijk een halfbroertje van jouw kinderen.
Ik ken niet de motieven van de vrouw om zich direct tot jou te wenden (vader een lapzwans misschien?), maar ze vind het kennelijk belangrijk dat haar kind zijn halfbroers/zussen leert kennen.
Wat is het probleem om iets af te spreken zodat dat kan?
Jouw afspraak met de vader hierover vind ik eenzijdig, geredeneerd vanuit jullie kant. Niemand heeft het in deze afspraak over het kind van drie, die gaat alleen over jouw kinderen.
En die denk ik dat, je posting zo lezende, weinig ruimte zullen voelen om het kind wel te leren kennen.
Spreek gewoon een paar keer per jaar af om iets samen te doen. Jullie hebben al een overeenkomst....
Eens per jaar?
Zou het nou echt zo vreselijk zijn om eens per jaar af te spreken? Zij komt naar jouw woonplaats (zij is tenslotte vragende partij) en jullie gaan ergens koffiedrinken of een pizza eten. Je praat bij, maakt een paar foto's, en dan weer naar huis. En klaar voor een jaar. Als de kinderen groter zijn en dat willen, kunnem ze het contact altijd nog intensiveren.
Wat is de achtergrond van die vrouw eigenlijk?
Zo'n voorstel om een keer per jaar samen iets te doen, lijkt me redelijk. Maar zou dat zijn wat die vrouw wil? Mijn intuïtie zegt dat ze ook contact met jullie wil omdat ze daar financieel beter van kan worden of omdat haar kind dan rijke familie heeft (en je wordt al snel als rijk gezien als je in een land woont met eeuwigdurende bijstandsuitkeringen zodat niemand van de honger hoeft om te komen). Maar misschien heb ik het mis en is het puur vanwege de bloedband.
Juist
Ja, juist door eens per jaar (bijvoorbeeld) af te spreken, maak je duidelijk dat meer er niet in zit. Geen intensieve band, geen financiële steun. En wie weet verander je in de loop van de tijd nog van mening. Dat zie je dan wel.
Maar,
Wat is daarvan nog de waarde voor de kinderen?
Als de moeder van die halfbroer één keer per jaar kosten moet maken om naar Nederland te komen, kan ze die beter besparen.
Briefwisseling met foto's is ook een manier tot het maken van contacten.
Kan ook
Ik heb aangenomen (maar dat staat er niet, zie ik nu) dat moeder en halfbroertje naar Nederland waren verhuisd vanwege de familieleden hier. Niet dus. Dan zou ik niet zo bang zijn voor al te intensief contact.
Flanagan, de waarde van zulk spaarzaam contact is dat de kinderen weten wie hun halfbroertje is en dat ze hem kunnen vinden als ze dat willen. Af en toe een brief en een foto kan dat ook bieden, maar ik ging ervan uit dat hij enigszins in de buurt woonde. Fout dus. Dan snap ik ook niet hoe zijn moeder een intensiever contact voor zich ziet.