Co-ouderschap alleen voor het geld

Emotionele gevolgen???

het is een inschrijving op papier.

Emotioneel is daar helemaal niets voor een kind bij te voelen. Mijn kind van 12 weet niet eens bij wie ze ingeschreven is. Ze weet uberhaubt volgens mij niet dat ze ergens in een gemeente ingeschreven is. Het is ook helemaal geen onderwerp van gesprek. Jij legt er emotie in die niet nodig is.

Wat voor de keuze wel van belang is is de leeftijd van de kinderen. Want het heeft wel gevolgen voor allerlei toeslagen en de kinderbijslag.
Dus op financieel gebied is het wel van belang.
Kind niet bij jou ingeschreven betekend dat je voor dat kind geen geld krijgt direct van de overheid. Een kind jonger dan 12 heeft een grote invloed op je inkomensafhankelijkecombinatiekorting bijvoorbeeld. Als je jongste 12 wordt vervalt die. Kan zomaar netto € 200 per maand schelen.

Als jullie huidige regeling aan co-ouderschap voldoet moet je daarna de financiele consequenties doorrekenen van de verschillende inschrijvingen. Ook daar zit geen emotie bij, dat is rekenen. Co-ouderschap hoeft ook niet gelijk te betekenen dat hij geen alimentatie betaald, daar kun je andere afspraken over maken.

Je moet het zakelijke scheiden van het emotionele. Het waarom van de scheiding hoort hier niet bij.

Vragen

Ik heb geen ervaring met echtscheidingen, dus misschien domme vragen:

Begrijp ik dat jullie van de overheid meer geld krijgen als 1 kind bij jou en 1 bij hem ingeschreven is dan als beide kinderen bij jou ingeschreven zijn?

Echt waar?

En je schrijft "ik wil zo snel mogelijk af van de verantwoording die mijn ex van mij verwacht rond uitgave en andere financiële beslissingen en ik ben bang dat co-ouderschap dit in de weg gaat staan."

Kan je dat toelichten? Zit daar niet jouw pijn? Ik krijg het gevoel dat jij denkt dat als de kinderen allebei bij jou ingeschreven zijn en jullie een (ruime) omgangsregeling hebben, jij zelf kunt bepalen (zonder overleg met ex) wat je allemaal voor de kinderen koopt en uitgeeft.

En als jullie co-ouderschap hebben en 1 kind bij je dan ex ingeschreven is, dat dat anders werkt? Dus dat je dan allerlei discussies op financiëel vlak krijgt?

Afhankelijk van de omvang van het "voordeel" (als dat zo is) als 1 kind bij je dan ex ingeschreven is en om hoeveel geld het in totaal gaat, kan ik je gevoel/angst wel een beetje begrijpen. Als je veel discussies over geld hebt of verwacht, dan heb je liever een regeling waarbij je dat soort discussies zoveel mogelijk vermijdt. Dus dat 1 ouder (jij dan) de meeste uitgaven doet.

Let je wel op dat je nadenkt wat onder de alimentatie valt?
Dus wat bijv. met schoolreisjes (kan aardig oplopen als ze op de middelbare school zitten) en andere schoolgerelateerde uitgaven (schoolgeld kan ook veel zijn afhankelijk van de school), bijles of huiswerkbegeleiding (tikt lekker aan), rijbewijs (dure grap), sporten (contributie en materialen), etc etc? Medische kosten (eigen risico, brillen, contactlenzen) zitten er buiten?

Ik zou bepaalde posten expliciet benoemen en erbuiten houden denk ik. Weet niet wat gebruikelijk is. Hoewel je met jongere kinderen wel (veel) langer hebt om voor de duurdere uitgaven te sparen, als de alimentatie maar hoog genoeg is om sparen mogelijk te maken.

loce_dice

En wat hebben jullie dan allemaal wel en wat niet onder de KA laten vallen? Even ter inspiratie.

financien

Wie geeft nu het meeste geld uit aan de kinderen? Wie gaat met ze winkelen, koopt een fiets, rolschaatsen en betaald de overblijf?

Je wil niet voortdurend bij je ex hengelen over 1 kind omdat hij daar de bijdragen voor krijgt.

Ex wilde hier ook co ouderschap maar dat leek me in zijn situatie niet geschikt. En bovendien betaalde ik hier ook al alle kosten. Ex ging wel altijd kleding, schoenen en dergelijke kopen met de kinderen. Dat doet hij nog steeds.

Ik heb de scheiding dan ook zoveel mogelijk de situatie voortgezet zonder financieel geharrewar. Hier geen alimentatie. Ik kreeg de toeslagen e.d. en ex ging met ze winkelen.

Daarnaast was er een ruimte omgangsregeling, los daarvan, maar het hoofdverblijf bij mij.

Om het weekend een lang weekend. Elke zondag en verder verdeelden we de clubjes in de week, muziek en sport en gingen ze dan ook bij vader eten als ze met hem naar muziek gingen.

Maar gedoe over geld heb ik zo weten te voorkomen. Ik vraag soms een bijdrage en wat hij niet bijdraagt betaal ik zelf. Inmiddels betalen de kinderen ook mee met prestatiebeurs, bijverdiensten en scholierentoeslag.

de KA

Vrij veel, maar ik betaal ook meer dan ik verplicht ben

Wel betalen van de KA
- Kleding (ook schoenen en jassen) wordt na aankoop verdeeld (ik koop dan wel weer zelf ondergoed en zwemkleding voor bij mij thuis)
- Opvang (kosten zijn verwaarloosbaar door hoogte toeslag)
- Zwemles
- Schoolgeld (inclusief schooluitjes)
- Nieuwe fiets
- Sportcontributie
- Kadootjes klasgenootjes
- brillen
- overige verblijfsoverstijgende kosten

Niet betalen van de KA:
- bepaalde medische kosten die niet vergoed worden door de verzekering
- Laptop/computer voor school

Maar ik koop af en toe ook gewoon een leuk paar schoenen voor ze en als ze bij mij zijn en gaan naar een verjaardagsfeestje betaal ik het kadootje.

als je slim bent

Als je slim bent, dan zorg je dat bij KA alles erin zit. Hoe meer uitzonderingen hoe meer gezeur je daar over krijgt. Dus ben je t tijdens je huwelijk al vaak niet eens met hoe het geld uitgegeven wordt, dan wordt dat echt niet beter na het huwelijk. In mijn omgeving zie ik dat dit heel veel spanningen oplevert en veel discussie waar nooit iemand beter van wordt. Het wel of niet inschrijven van kinderen op een bepaald adres was voor mij destijds ook een heel gevoelig ding maar ik heb geleerd dat het meer een centen-truuk is en niet het afgeven van je kind. Vond ik ook een hele lastige. Probeer dat los te laten, of vraag eerst na hoe de mediator en je ex dat voor zich ziet.

Prima toch?

Kun je concreet aangeven waarom je co-ouderschap niet ziet zitten? Het maakt kinderen overigens echt niet uit bij wie ze staan ingeschreven, dit heeft echt geen emotionele gevolgen.

Verder zeg je: "Daarnaast staat mijn ex er totaal niet voor open om over andere dingen te praten dan geld en de kinderen, hij heeft de keus gemaakt ons huwelijk te stoppen maar wil geen woorden meer vuil maken aan zijn redenen."

Je gaat geen redenen krijgen. Geld en de kinderen zijn de enige onderwerpen waar jullie 't nog over moeten hebben, dus laat los dat hij zich zou moeten verantwoorden voor zijn daden. Dit gaat niet gebeuren. Jullie relatie is voorbij. Hoe hard dit ook is; over een tijdje ga je inzien dat je niets hebt aan 'redenen'. Het maakt niet uit, het is onbegrijpelijk hoe sommige mensen zich gedragen en vaak kunnen ze zelf niet aangeven waarom ze dat doen.

Je lijkt nu uit rancune geen co-ouderschap te willen. Dat is geen goede reden, en zal ook je kinderen geen goed doen.

Denk na over wat het beste is voor je kinderen, dat is nu het allerbelangrijkst.

Sterkte in ieder geval.

Redenen

Doet me denken aan mijn ex. Die vond dat ik niet mocht scheiden als ik geen geldige goede reden had. En welke reden ik ook aanvoerde, het was nooit waar of niet geldig. Pfff onzin. Het eisen dat er eerst een reden moet komen is een vorm van onmacht. Je hoopt dat als je de reden wegneemt of verandert dat er niet gescheiden hoeft te worden. Scheiden is bijna altijd een eenzijdige beslissing. En je kunt niet anders dan het accepteren. En inderdaad, met je ex hoef je het alleen nog maar over geld en de kinderen te hebben. De rest gaat hij niet over. En jij ook niet.

kinderen

Misschien goed om te realiseren dat het niet jouw kinderen zijn, maar jullie kinderen. Dus jij bepaalt niet of er wel of geen co-ouderschap komt. Ga er maar vanuit dat jullie kinderen zowel graag bij jou als bij hun vader zijn.

Geld

Volgens mij scheelt het best veel. Aan combinatiekorting krijg je 2700 euro (netto) per jaar. Kindgebonden budget kan voor een kind oplopen tot 350 euro, maar is ook bij een inkomen van 60.000 nog 200 per maand. Volgens mij is dat dan alleen nog je alleenstaande ouderdeel. Dan heb je het dus over ruim 400 tot 600 euro per maand die je anders niet aan je kinderen kunt besteden.
Overigens vind ik dat je die verdeling alleen mag maken als het ook echt zo is. De kinderen op papier verdelen terwijl je eigenlijk een 12/2 verdeling hebt neigt naar misbruik/fraude.

Gevoel/emotie

Het valt me op dat veel mensen aangeven dat gevoel/emotie geen plek moet hebben in de keuze voor co-ouderschap. Hier ben ik het niet helemaal mee eens, gevoel/emotie is niet uit te schakelen en gebeurtenissen tijdens het huwelijk en tijdens de afgelopen maanden wegen wel degelijk mee in mijn keuze. Zo is mijn ex momenteel erg controlerend, wil weten waar ik ben, met wie en waar ik dingen van betaal. Hij wil alleen co-ouderschap vanwege het geld. Dit heeft hij zelf gezegd. Nu is het heel prettig als we per maand meer geld overhouden om aan de kinderen te besteden maar als dit betekend dat er over iedere euro die wordt uitgegeven overleg plaats moet vinden weet ik niet of ik dit het waard vind. Tijdens ons huwelijk droeg ik de verantwoordelijkheid voor de financiële uitgave van de kinderen, ik zou dit dan ook graag zo voorzetten maar kan me nu geen beeld vormen wat co-ouderschap hier voor gevolgen in heeft.

Mijn ex hoeft ook geen reden te geven, liefde komt en gaat en voor hem is het zo ver op dat hij wil stoppen. Inmiddels ben ik er ook van overtuigd dat er niets te redden valt. Echter vind ik dat de basis van een goed co-ouderschap respect en vertrouwen is. Wanneer ieder gesprek eindigt in verwijten en sneren is hier voor mijn gevoel geen spraken van. Daarnaast wil mijn ex weten wat ik doe, met wie en waar ik het allemaal van betaal.

Het inschrijven van 1 van de kinderen bij mijn ex is geen optie. Ik ben ervan overtuigd dat kinderen daar later wel degelijk conclusies uit kunnen trekken die niet goed is voor de relatie met ouders.

relatie

"Het inschrijven van 1 van de kinderen bij mijn ex is geen optie. Ik ben ervan overtuigd dat kinderen daar later wel degelijk conclusies uit kunnen trekken die niet goed is voor de relatie met ouders."

Want je wilt niet dat je kinderen denken dat ze ook een relatie met hun vader hebben. Jij denkt echt alleen in ik-hij termen. Denk aan je kinderen. Die zijn niet bedrogen door hun vader. Gooi je eigen verdriet en frustratie niet bij hen neer.

Maar ik vermoed dat je hier op OO je gelijk wel krijgt (zie draadje verder na ontrouw), daar is ook algemene gevoel dat een ontrouwe echtgenoot (echtgenote)ook de kinderen bedriegt.

Paloma

"Het inschrijven van 1 van de kinderen bij mijn ex is geen optie. Ik ben ervan overtuigd dat kinderen daar later wel degelijk conclusies uit kunnen trekken die niet goed is voor de relatie met ouders."

Kan je uitleggen waarom je dit zo denkt?

Dit is nl. weer iets anders dan het argument dat jij eindeloos gesteggel krijgt over geld met je dan ex. Dat lijkt me inderdaad geen vrolijk vooruitzicht.

Co-ouderschap is beter uit te leggen aan kinderen, nu en later

Met co-ouderschap laat je zien dat jullie altijd hun ouders blijven, en dat zij belangrijk zijn voor jullie allebei. Dat klinkt een stuk beter dan een omgangsregeling voor de vader. Die is namelijk niet gebaseerd op gelijkwaardigheid maar op hoeveel hij mag omgaan met zijn eigen kinderen, voor zover jij dat goedvindt.

In het belang van de kinderen zou ik daarom gaan voor co-ouderschap. En dat hoeft niet precies 50/50 verdeeld te zijn. Dat mag ook 40/60 zijn of zoiets.

Je ex heeft niets te vertellen over met wie je omgaat, waar je je geld aan besteedt, etc.
Op de dagen dat de kinderen bij jou zijn, zorg jij voor ze (voor jouw rekening). En hij heeft er niets mee te maken hoe jij dat doet. En andersom precies zo.
Jij zal jezelf moeten trainen in hoe je op dat soort opmerkingen, vragen en sneren reageert. Negeren denk ik, of een kort duidelijk zinnetje bedenken dat je telkens weer gebruikt.

Voor de kinderalimentatie zijn rekenmodellen. Stel dat jij kinderalimentatie krijgt en ook alle algemene kindkosten voor je rekening neemt, dan ga jij over dat geld, niet hij. Maar kijk goed of daar dan alles in zit.
Dit moet je juist zonder emotie proberen vast te leggen, ook al is dat moeilijk.

Houd wel voor ogen dat het uiteindelijk om je kinderen gaat. En die hebben recht op twee ouders.

Zelf ben ik een half jaar geleden gescheiden, met pubers. Ook die zijn verdeeld over de adressen. Daar vinden ze niets van hoor. Wat ze wel fijn vinden, is ze bij beide ouders wonen en niet hoeven te kiezen.

Twijfels

Jammer dat er snel geoordeeld wordt, ik ben mij er zeker van bewust dat het om onze kinderen gaat en ik wil ook een regeling die nu en later goed is voor de kinderen.

Momenteel gaan er gewoon veel gedachte door mijn hoofd die ik probeer te ordenen.

Co-ouderschap lijkt inderdaad het ideaal maar ik vind het gewoon lastig daar in dit stadium een beslissing in te nemen. Ik durf best toe te geven dat het mij moeite kost om mijn emoties buiten beschouwing te laten.

Ik ben dan ook niet op zoek naar bevestiging maar juist naar ervaringen met het kiezen tussen regelingen en het uiten van mijn twijfels tijdens het gesprek volgende week woensdag.

zorgen

Noewkie, ik snap wel dat het een roller coaster van emoties is war je in zit, of in elk geval af en toe.

Probeer voor jezelf helder te krijgen waar jouw zorgen precies liggen.

Als het puur emotioneel is, laat je dan bij staan door iemand die jij vertrouwt die er zakelijk tegenaan kijkt zodat die emoties niet bepalen wat je beslist. Bij de afspraken moet je zakelijke besluiten nemen. Eerst de scheiding goed en zakelijk regelen en daarna je emoties verwerken. Is tenminste wat ik hier altijd lees .

Als je zorg is dat hij zich aldoor bemoeit met waar jij geld aan uitgeeft, dan is de oplossing van Lydia zakelijk gezien denk ik een mooie. Jullie hebben we co-ouderschap, misschien 40-60, en een kind wordt bij dan ex ingeschreven wat financieel kennelijk (?) gunstig is (ik zou verwachten dat beiden daarvan financieel profiteren).

De verblijfskosten betalen jullie dan ieder zelf.

Verder krijg jij KA voor alle overige kosten (en evt. voor de dagen dat jij de kinderen iets meer hebt), zodat je over die uitgaven geen discussie hebt met je dan ex. Wees wel duidelijk welke (toekomstige) zaken BINNEN de KA vallen. Vanuit jouw optiek is het gunstiger op te nemen wat er precies onder valt (en met dan op dat er niet staat "dit is ter dekking van onder andere (of "onder meer" of "in elke geval"). Voor jou is het gunstig als het dus limitatief is.

Daarnaast zou ik dan opnemen dat onder KA in elk geval niet vallen ..... en dan kan je de posten opsommen waarvan je van mening bent dat dat incidentele, uitzonderlijkere of bijzondere kosten zijn, of waarvan je de hoogte te slecht kunt inschatten, waardoor je ze niet over de KA kunt omslaan.

Omdat je kinderen nog jong zijn, kan er nog veel veranderen, dus bijv (semi)medische kosten niet gedekt door ziektekostenverzekering zoals brillen en lenzen lijken mij nou zoiets om erbuiten te laten vallen.

geld

Ik schreef net "Als je zorg het geld betreft...".

Ik bedoel daarmee, als je zorg is dat hij zich aldoor bemoeit met waar jij geld aan uitgeeft ....

Mijn mening

Persoonlijk begrijp ik echt waar je zo moeilijk over doet. Natuurlijk kies je ervoor om een of 2 kinderen bij hun vader in te schrijven als dat financieel gunstiger is.

Daarbij zal je er echt voor moet gaan zorgen dat jij de manier waarop jouw ex met jou omgaat lostrekt van het feit dat hij de vader is. Hij is net als jij een ouder van de kinderen, hij heeft net zoveel recht om de kinderen te zien. Aan de andere kant heeft hij ook net zoveel plichten.

Dan het belangrijkst: de kinderen! De kinderen hebben ook hun rechten en die zijn in mijn ogen heel belangrijk. Jullie kinderen hebben namelijk het recht op twee ouders die beide aan hun welzijn denken. Het welzijn van kinderen wordt niet bepaald bij wie een kind op papier staat ingeschreven. Het welzijn wordt wel bepaald door het hebben van twee liefhebbende ouders die zich beide inzetten om de kinderen een goede relatie te laten hebben met die beide ouders.

Het stuit mij echt tegen de borst dat er steeds meer moeders zijn die vinden dat zij het recht hebben om te bepalen dat hun ex-partner (waarvan ze zelf hebben gekozen om hun vader te laten worden van de kinderen) na een scheiding ineens minder rechten zou hebben.

Wellicht kunnen kinderen conclusies trekken over de relatie met hun ouders uit de inschrijving bij de gemeente. In mijn ogen is dat dan de conclusie: wat fijn dat onze ouders inzien dat zij beide een plek in ons hart hebben en dat wij nooit hebben hoeven kiezen tussen onze ouders. Niet dat je als moeder minder van het kind houd omdat het bij de vader staat ingeschreven.

Het overleg tussen jullie beide zal blijven. Het hebben van co-ouderschap betekent daarbij niet dat hij jou ter verantwoording mag roepen of andersom. Er zijn verschillende mogelijkheden waarbij de geldzaken bij co-ouderschap geregeld kunnen worden. Jullie kunnen zorgen voor een kindrekening, waar jullie beide een bedrag op storten en de verblijfoverschrijdende kosten van betalen. Jullie kunnen afspreken dat een van jullie deze kosten voor zijn/haar rekening neemt en de ander bijdraagt in de vorm van alimentatie. Bij deze constructie is het vaak de ouder waarbij de kinderen zijn ingeschreven bij de gemeente die deze kosten dan voldoet, maar een overeenkomst tussen ouders waarbij dat anders wordt geregeld is ook goed.
Het gebeurt ook dat ouders afspreken dat de verblijfsoverschrijdende kosten worden voldaan door beide ouders gezamenlijk dus 50/50 (of een andere verdeling).

Waar je ook rekening mee moet houden is dat de vader voor kinderen naarmate ze ouder worden steeds belangrijker wordt. Voor de kinderen is daarom een 50/50 verdeling van de tijd tussen hun vader en hun moeder daarom over het algemeen de beste oplossing.

Wat betreft jouw opmerking dat vader behalve geld en kinderen nergens over wil praten is logisch. Hij is klaar met jullie als 'stel'. Voor hem is het een gesloten boek. Bij jou is dat blijkbaar nog niet zo. Daar moet je in mijn ogen toch zelf een plekje voor vinden. Ik kan je vertellen dat geen enkel gesprek met je ex-partner jou gaat helpen daarbij.

Je bent bang voor eindeloos gesteggel over geld geef je aan. Daar is een makkelijke oplossing voor: jullie gaan uit van een systeem waarbij hij opdraait voor alle verblijfsoverschrijdende kosten. Het kan zijn dat jij dan per maand een bedrag aan hem moet betalen, maar daarmee ben je wel van al het gesteggel af.

controlerend?

Ik kan niet goed achter dit verhaal kijken. Maar wel even een aanvulling ten opzichte van de andere reacties.

Mij lijkt een coöperatieve, constructieve opstelling bij beide ouders belangrijk bij een co-ouderschap. Als één van de partners star is en de andere (in de relatie) altijd gewend is geweest mee te bewegen voor de lieve vrede, lijkt co-ouderschap mij voor de toegevende partner een voortzetting van een situatie waar je je juist aan zou moeten kunnen ontworstelen. Dat je samen kinderen hebt, is geen reden om veroordeeld te zijn tot een knellende band met een ex. Natuurlijk is die ex de ouder van het kind en blijft hij/zij betrokken. Het is in deze situatie ook heel duidelijk dat de TS er niet mee bezig is om de vader eruit te werken. In hoeverre co-ouderschap bepaalde verplichtingen met zich meebrengt en het moeilijker maakt om knellende banden los maken is mij ook niet helemaal duidelijk: ik ben het zelf niet.

Wat ik eigenlijk wil zeggen: het is moeilijk hier iets algemeens over te zeggen. Als ik echter lees dat je je ex als 'controlerend' ervaart, begrijp ik heel goed jouw ingeving om een vorm te kiezen die minder 'verplichtend' is of lijkt te zijn.

Aan de andere kant: je ex is je ex. Als hij geen zin meer heeft om te praten over waarom het huwelijk voorbij is, is dat zijn goed recht. Meestal heeft het volgens mij ook geen enkele zin om hierover te praten overigens, tenzij je relatie goed genoeg is en je in zekere zin allebei inziet dat het voorbij is. Zoals het nu is, is het voor jou moeilijk te verkroppen. Dat is pijnlijk maar het is jouw pijn. En die kun je uitgerekend niet meer kwijt bij degene die niet meer met jou getrouwd wil zijn. Hoe pijnlijk dat ook is, vanuit de verantwoordelijkheid naar je kinderen, is het belangrijk je motieven zuiver te houden en geen dingen af te dwingen of te weigeren vanuit die pijn en boosheid.

Jij kunt zelf alleen beoordelen of de motieven die je hebt zuiver zijn en of je bepaalde zaken wil om jullie relatie als ouders zo helder en straight mogelijk te regelen (met minder ruimte voor manipulatie van zijn kant) of om je ex te 'straffen'.

Groet,
Jo Hanna

Co-ouderschap en partneralimentatie

Co-ouderschap is op papier zeker voordelig, in elk geval is het belastingtechnisch financieel gunstig als je officieel een kind hebt dat op jouw adres ingeschreven staat. een kind kan maar op één adres ingeschreven staan, terwijl er wel twee ouders zijn, met twee adressen. In jouw situatie zou dat 'gunstig' te ondervangen zijn, door elke ouder een kind op zijn/haar adres te laten zijn.
Je kunt op een rijtje zetten wat dan de financiële voordelen zijn: kinderbijslag, kindgebonden budget en een hogere belastingvrije voet, waardoor je minder belasting hoeft te betalen.
Stel dat je dat allebei uitrekent, dan kom je tot een bedrag dat jullie beiden samen beschikbaar hebben voor de kinderen. In feite is dat nog geen geld van jullie, maar geld dat de overheid beschikbaar stelt voor de kinderen.
Ik kan niet in jullie portemonnee kijken, maar ik denk dat ik de onderhandelingen over het geld daarover zou laten gaan. Wellicht kun je dan iets afspreken als: een deel ervan (bijvoorbeeld 100 euro) krijgt ieder voor levensonderhoud als de kinderen daar zijn (dus stel: je telt alle bedragen bij elkaar op en komt dan tot 250 euro per maand wat je zou krijgen, 100 euro zou je dan houden voor onderhoud van de kinderen). De rest gaat in een gemeenschappelijke pot voor de kinderen, waarvan alledaagse-kosten-overschrijdingen betaald worden. Bijvoorbeeld: twee keer per jaar kleding en schoenen, fietsen, computer/telefoon etc.
Houd er voor jezelf rekening mee, dat je zo min mogelijk met dat potje te maken wilt hebben als je aanstaande ex zo controlerend blijft: laat hem het dan maar beheren, als het de kinderen maar ten goede komt.
Beiden hebben inzage in de kinderrekening, dus je kunt allebei kijken wat er gebeurt, wie wat uitgeeft. Probeer ervan uit te gaan dat je verder zo min mogelijk gaat overleggen, maar dat het wel voor kan komen dat jij zou willen dat van de kindrekening nieuwe schoenen worden gekocht, dat daar dan geen geld voor is en dat je dat dan toch maar op een andere manier zelf op ziet te lossen. Als je de controle niet wil, zorg dan dat je ook zo min mogelijk overleg etc. hierover hebt.

Als er een aanmerkelijk verschil in inkomen is zou je partneralimentatie kunnen laten berekenen door de mediator. Dit voorkomt dat je later narigheid krijgt over geld wat hij wel heeft en jij niet en kosten die jij zou moeten maken etc. Na een scheiding ben je elkaar over en weer geen enkele verantwoording schuldig over uitgaven van geld. Dus als hij iets wil weten daarover zeg je maar dat je een weekendje naar Ibizia bent geweest.

Er zijn wel enkele andere aspecten aan co-ouderschap: de kinderen zijn dan ook daadwerkelijk 50% van de tijd bij hem of bij jou, en dan niet alleen de dagen dat hij er tijd voor heeft of dat jij er tijd voor hebt. Je zult waarschijnlijk dus ook moeten kijken naar kinderopvang en de kosten daarvan. Ik weet niet precies hoe de regels in elkaar zitten, maar het kan zijn dat de ouder waarbij het kind staat ingeschreven ook de kinderopvangtoeslag kan aanvragen (en de kosten van de kinderopvang moet betalen).

Sommige mannen lossen dat op door snel een 'lieve' vriendin in huis te halen. Die is overigens duurder dan de kindervang, maar ze doet wel meer.

Tsjor

Mijn ervaring...

Mijn partner heeft een co met zijn ex. Maar ex wenste te verhuizen naar de andere kant van Nederland en dat kon nog voor de afspraak co alleen als alle kids bij haar ingeschreven stonden. Gelukkig was dat niet het geval en kon ex niet verhuizen. Daarna is het co er gekomen. Alles heeft voordelen en nadelen. Mijn partner heeft een van de kinderen bij ons ingeschreven maar dat voordeel heeft hij maar kort genoten aangezien wij snel gingen samenwonen. Dus financiële voordelen heeft hij niet gekend. Ik wil niemand voor het hoofd stoten ofzo maar als ik in je schoenen stond als moeder schreef ik alles bij mij in!. En een co kan alleen als jij dat wenst.! Hier komen zijn kids 4 dagen in de week en omdat mevrouw een nieuwe vriend heeft zijn de kids de overige 3 dagen niet bij mam maar opa/oma en tantes of ooms. En mijn vriend kan daar niks tegen doen want zij is dan verantwoordelijk voor de kids. Dan mag zij kiezen wat ze er mee doet grof gezegd. Het zijn keuzes met grote gevolgen maar emotioneel maakt het voor een kind niets uit waar het ingeschreven staat. En denk verder want als ze bij jou wonen en regelmatig naar pap gaan maar je krijgt ka maak goede afspraken! Geef je kleding etc mee of moet hij dat regelen en krijg je genoeg ka want je koopt niet alleen een onderbroek maar ook schoolgeld paspoort en de kapper. Ik weet niet of je hier iets mee kan maar ik wens je veel sterkte.

Beertje

een beetje ingewikkeld: dus je ex had een kind ingeschreven, terwijl de kinderen niet bij hem waren of zoiets?
'Gelukkig was dat niet het geval en kon ex niet verhuizen.' Ik denk dat er na een scheiding toch gezamenlijk gezocht moet worden naar een situatie, waarin beiden weer kunnen doorgaan met hun leven. Vreugde omdat iemand niet kan verhuizen lijkt mij niet gepast.
'Dus financiële voordelen heeft hij niet gekend.' Hij zal minstens voor een kind kinderbijslag hebben gekregen. Maar inderdaad, als je gaat samenwonen ben je de alleenstaande ouderkorting kwijt, en als jullie gezamenlijke inkomen hoog is krijg je ook geen kindgebonden budget meet. Lijkt mij logisch.
'En een co kan alleen als jij dat wenst.!' Wie is die 'jij'? De moeder? Zijn kinderen dan van de moeder? Waar baseer je dat op?
'Dan mag zij kiezen wat ze er mee doet grof gezegd.' Ja, zoals vader kinderen mag laten opvoeden door nieuwe vriendin. Doe je ook niks tegen als moeder. Je moet het tandenknarsend aanzien.

Ik weet inderdaad niet of TS iets met jouw reactie kan. Schoolgeld hoef je bijvoorbeeld pas te betalen als kinderen 18 jaar zijn en dan geeft DUO aan wat beide ouders zouden moeten kunnen bijdragen.

Tsjor

financieel voordeel

is ook leeftijd afhankelijk. Als het jongste kind in een huishouden nog geen 12 is krijgt de minst verdienende partner ook inkomensafhankelijkecombinatiekorting en dat kan oplopen tot een netto belastingkorting van € 2700 per jaar. Zo'n € 200 per maand minder belasting afdracht. Dat is naast kindgebondenbudget, kinderbijslag en andere toeslagen waar je mogelijk recht op hebt.

Het hoeft dus niet je eigen kind te zijn, als het maar ingeschreven staat op jouw adres.
En daar komt de truk met het kinderen verdelen over de adressen te pas. Want als ze allemaal op 1 adres staan heb je 1x € 2700, verdeel je ze als ouders dan heb je 2x € 2700! En dat volledig binnen het juridisch kader.

ICK

Je hebt ook recht op de inkomensafhankelijke combinatie korting als je co-ouderschap doet ook al staan ze niet bij je ingeschreven, moeten ze wel 3 dagen bij je zijn in de week (of een om de week regeling hebben, dat is ook goed)

@ Tjor.

Ja je hebt gelijk ik ben weer eens onduidelijk pfff....

Ik bedoelde te zeggen als er een van de kinderen bij je ingeschreven staat kan de andere ouder niet zo maar verhuizen naar x. Zowel vader als moeder blijven dan bij elkaar in de buurt en is beter voor de kinderen. Bij ons was dat een geluk want mijn partner zag zijn kinderen om het weekeind, en iedere maandag en woensdag zonder co. Als alle kinderen bij moeder ingeschreven hadden gestaan had zij kunnen vertrekken en pap het nakijken gehad en die dagen honderden kilometers rijden. Voor hem geen probleem maar voor kinderen door de weeks lastig. Dus dan zag hij ze veel minder. Ex is echt wel geluk gegund zo bedoel ik het niet ik praat vanuit onze situatie.... En hij heeft idd kinderbijslag ontvangen voor 1 kind want die staat ingeschreven. Nu zijn wij daar blij mee want wij verdelen 3 keer kinderbijslag over 5 kinderen. 2 daarvan wonen fulltime bij ons de andere 3 ook 4 dagen per week en hebben dus allemaal best wat nodig

Ik proef uit het verhaal van de schrijfster dat zij geen co wil vandaar dat ik zeg dat zij dat bepaald... Niet de mediator.... Maar ouders moeten daar samen uitkomen in het belang van de kinderen, en niet omdat het voor een ouder financieel aantrekkelijk is. Ik ben voorstander van samen eruit komen ik bedoel niet dat de kinderen van haar zijn. Sorry als ik dat zo omschrijf.
En schoolgeld.... Hier in Nederland hebben we een eigen bijdrage ik zeg niet meer vrijwillig want we worden behoorlijk gedwongen tot betalen anders mogen de kids niet mee. Daarnaast is er het vo sorry maar behoorlijk wat kosten, denk aan school spullen mogelijk tablet onderwijs en speciaal onderwijs zoals een sportgroep. Dus wel degelijk kosten voor die 18. Ik bedoel het allemaal niet verkeerd hoor ik denk alleen mee.

Groeten Beertje

Voordelen

Wat als een van de ouders (ouder 1) niet werkt en de andere ouder (ouder 2) wel en die wil co-ouderschap?
Is het dan niet ongunstig voor ouder 1? Een vriendin heeft hiermee te maken nl. Ouder 2 heeft een fulltime baan en ouder 1 heeft altijd voor de kinderen gezorgd. Een van de kinderen is 12, de ander is 6

Ellemieke

Wat bedoel je met "ongunstig" voor een ouder?

Financieel ongunstig of emotioneel ongunstig?

En ja, in zo'n situatie kan het zowel financieel als emotioneel ongunstig zijn voor de oorspronkelijk verzorgende ouder om co-ouderschap af te spreken. Maar het zal vaak in het belang van de kinderen zijn dat wel te doen.

En dat kan heel oneerlijk voelen en frustrerend zijn voor de oorspronkelijk verzorgende ouder, zeker als de andere ouder de scheiding wilde. Het leven is niet altijd eerlijk.

Desondanks kan nog steeds kinderalimentatie afgesproken worden voor de oorspronkelijk verzorgende ouder (maar minder dan als de kinderen meer bij die ouder zouden zijn) en er is dan natuurlijk ook partneralimentatie. Waar ik het slim is voor de oorspronkelijk verzorgende ouder om ermee rekening te houden dat er geen KA meer is als de kinderen 18 worden. Dat kan nogal veel effect hebben op de financiële situatie.

Ellemieke

Door thuis te blijven heb je niet de kinderen meer 'verdiend', tegenover degene die werkte en dus voor het inkomen zorgde. Die ander zorgde ook voor de kinderen. de kinderen blijven kinderen van allebei. Degene die werken en zorg combineert zal wel moeten kijken naar naschoolse opvang voor de kinderen (of alleen voor de jongste).
Partneralimenatie kan wel aan de orde zijn, daar is een maximum aan verbonden van 12 jaar.
Je vriendin zal dus een andere positie moeten kiezen dan een vermeend recht op kinderen. Met partneralimentatie wordt het gezamenlijke inkomen verdeeld; ieder zorgt 50/50 voor de kinderen; en degene die werkt heeft de kosten van opvang na school. kinderbijslag en kindgebonden budget kun je eventueel op een eigen rekening voor kinderen zetten en daar onkosten als kleding, fiets etc. van betalen.
Mocht je vriendin meer inkomen willen, dan kan ze werk zoeken.

Tsjor

Toch niet Tsjor

Het is wat onrealistisch om na het beeindigen van een huwelijk de gelijkheid van het ouderschap dan maar af te dwingen. Wat je eerder in het huwelijk niet hebt laten zien.
Natuurlijk kan het onvermoedde talenten wakker maken in sommigen, maar een risico in tijden dat er al grote crisis is, met name in het leven van de kinderen.

Niet voor niets kiezen de meeste kinderrechters voor voortzetting van de status quo. Dat is een aangetoonde werkelijkheid die je zo goed mogelijk wil voortzetten.

Partners die met name voor het geld hebben gezorgd mogen dat in het nahuwelijk blijven doen. Partners die voornamelijk hebben gezorgd mogen dat in het nahuwelijk blijven doen.

Alleen in redelijk overleg als partners, kan best voorkomen ook in een nahuwelijk, kun je beiden gezamenlijk beslissen om de taken anders te verdelen. Niet onder dwang van ideologen of rechters.