Co ouderschap niet altijd ideaal

tja

Als je co ouderschap hebt, kun je niet zomaar naar een andere plaats verhuizen. Ik snap je ex wel. Voor je kinderen is dit ook niet ideaal, die zijn meer gebaat bij hun ouders bij elkaar in de buurt.
Waarom kun je niet in dezelfde woonplaats blijven en daar gaan samenwonen?

verhuizen

Mijn vriend heeft hier een koophuis en zit met zijn werk erg gebonden waar hij nu woont. Ik vind het lastig hoor. Het idee zou zijn drie weekenden per maand hier en vakanties, maar het idee dat mn ex alles gaat regelen staat me zo tegen....

Zet je kinderen op de eerste plaats...

Jullie hebben samen kinderen gekregen, samen co-ouderschap afgesproken en dan kun je nu niet eenzijdig de afspraken gaan veranderen omdat je graag met je lief samen wilt wonen.

eens met reacties

Hoe kun je nu co-ouderschap hebben als je ca. 30 km uit elkaar woont? In eerste instantie natuurlijk al school. Dat kan dus gewoon niet. Ik vind je ex niet moeilijk doen, ik vind jóú niet reeel én je zet hem voor het blok. Je hebt co-ouderschap afgesproken en dat kan alleen als je bij elkaar in de buurt woont, de kinderen vanuit beide huizen naar school kunnen en hun sport/clubje bezoeken en afspreken met hun (school)vrienden. Het is niet anders.
Bibi

Dus als ik het goed begrijp

Wil je in een andere stad gaan samenwonen, de 50/50 deal openbreken, de kinderen ofwel uit elkaar halen ofwel tegen de wens van 1 kind ingaan en vind je dat je ex-man moeilijk doet? Dat komt op mij best vreemd over. Ook je zin dat je dit niet via de rechtbank wilt regelen, ik heb er geen verstand van maar op basis van wat ik heb meegekregen heb je dikke kans dat de rechter beide kinderen toewijst aan je ex omdat hij de stabiele factor is. Maar dat soort uitspraken moet ik overlaten aan 1 van de juridische coryfeeën hier, gelukkig zijn die er.

Maar los van wat een rechter zal zeggen klinkt het voor mij niet echt charmant wat jij voorstelt. Ruim een jaar kennen jullie elkaar zeg je en je bent nu al bereid het hele leven van de kinderen overhoop te halen voor zo'n korte relatie? Ik zou het niet doen. Ik vind het eigenlijk ook niet gepast dat je de kinderen al hebt betrokken terwijl je er met vader nog niet uitbent. Hoeveel onrust wil je creëren? Dat ze enthousiast reageren is echt geen garantie dat ze in de nieuwe situatie zullen aarden. Kenmerkend voor kind-zijn is het niet kunnen overzien van consequenties. Hun enthousiasme zegt waarschijnlijk vooral iets over het hier en nu, bv de leuke uitjes die jullie maken als je vriend erbij is en dat ze zien dat jij ontspannen en vrolijk bent bij hem. Het zegt niks over hun vermogen om hun leven opnieuw vorm te geven.
Ik zou eerst nog een jaar ofzo gezellig latten met je vriend en gaan uitkijken naar meer uren of een beter betaalde baan. Lijkt me veel fijner voor de kinderen.

dubbel allemaal

Dank voor jullie reacties. Het is heel dubbel. Financieel gezien kom ik niet uit, banen liggen niet voor het oprapen. Mn vriend is veel weg en zn huis staat praktisch leeg, dus heel dubbel allemaal. Het is zwaar met kinderen als je weinig geld hebt dus daarom omgooien regeling maar weet ook wel dat het niet verstandig is. laat ik voorop stellen dat de kinderen op nummer 1 staan. het is soms niet makkelijk om alleenstaand te zijn. En mn vriend is ook niet erg flexibel maar goed. Zal voorlopig nog wel zo blijven maar moeilijk is het wel.

Ben wel benieuwd naar ervaringen van co ouderschap van mensen die hier online zijn

Maar....

...als je dan zo graag wilt samenwonen, kan je vriend toch bij jou komen wonen. Rotterdam/Den Haag is toch aanreisbaar, er zijn toch hele goede ov-verbindingen? En de lasten veranderen daardoor toch niet? Je hebt nu immers ook twee keer woonlasten.

Ik denk dat als je doordrukt om naar izjn woonplaats te gaan en de co-ouderschap op te breken, je je kinderen kwijtraakt, in de zin van volledige toewijzing aan je ex. En dan maakt het eigenlijk niet meer uit wat er handig is, leuk of lief. Dan houdt het verhaal gewoon op denk ik. Ik zou het risico in ieder geval niet nemen. En werken vanuit wat er wel kan/wat er vast ligt. Feit is dat je de komende jaren nog aan je woonplaats vast zit. En dat is dus je vertrekpunt voor de nabije toekomst.

Co ouderschap

Mijn ervaring met Co ouderschap is dat ik al heel lang stiefmoeder ben in een Co ouder situatie. Kind is 50/50 bij ons en bij zijn moeder, die hier drie straten verderop woont. Natuurlijk dromen we weleens van ergens anders wonen.
Laatst heeft mijn man nog een hele mooie, beter betalende baan afgeslagen omdat we dan hadden moeten verhuizen. Het financiële voordeel is hier ook heel erg welkom, zeker nu ik door omstandigheden niet goed kan bijdragen maar we doen het niet. Dan maar geen vakantie en allebei hard op zoek om meer te verdienen zonder te verhuizen. Kind is belangrijker dan geld. Straks, als hij ouder is komen dat soort keuzes weer in het zicht. Nu niet.
O en ik ben dus hier komen wonen voor man en kind. Bij moeder ook een nieuwe partner die hier is komen wonen.
Makkelijk is het niet maar het is het zeker waard. We hebben een goede band met kind, kind pendelt goed heen en weer tussen de verschillende gezinnen, flexibeliteit aan beide kanten. Natuurlijk zijn er frustraties, dingen die elke keer weer vervelend zijn en blazen we af en toe stoom af omdat het gewoon lastig is. Maar wij zijn degene die aan de basis hebben gestaan van de situatie, het kind niet.
Ik ben echt niet roomser dan de paus, maar ik sta nog steeds 100 procent achter onze beslissing

Hoe het hier ging

Man was gescheiden, met zijn zoontje en zijn ex had hij co-ouderschap geregeld. Zij ging 6 straten verderop wonen, hij bleef in het huis. Toen kwam ik in beeld, ben bij hem ingetrokken. Want geen haar op het hoofd van man die eraan dacht om bij mij in te trekken en zoontje uit vertrouwde omgeving te halen!! En dan hebben we het over een afstand van nog minder dan Rotterdam/den haag!! Na verloop van tijd wilden we toch een ander huis, en hebben dat heel bewust in dezelfde omgeving gezocht. Basisschool bleef daardoor tot groep 3 dezelfde. Toen hebben we in overleg met ex een BS dichterbij ons gezocht. Dat betekende dat ex wat verder moest fietsen met zoontje. Vond ze ok.
En weer een tijd later is zij weer dichter bij ons komen wonen. Alles in overleg. Waarbij zij ook inzag dat wij met 2 banen, iets bepalender waren, dan zij, zonder haar werkverplichting, (want uitkering) bedoel ik dan. Maar is altijd goed gegaan.
Ik zou je willen adviseren niet naar den haag te gaan, laat hem maar naar Rotterdam verhuizen. Dan verandert er voor je kinderen het minst, en dat is voor hen momenteel heel belangrijk.

En je vriend

Afgezien van alle reacties hier die ik ondersteun schrijf je dat je vriend niet erg flexibel is.

Het klinkt een beetje als kritiek op hem, alsof hij, zonder kinderen, jou een beetje dwingt om bij hem te komen wonen.

Je kent hem niet super lang, tweede relaties gaan vaker mis dan eerste relaties.... Ik vind het een risico. Woon je straks met een kind of zonder kinderen bij hem. Heb je geen eigen woning meer, gaat die relatie niet goed. Onhandig.

En als jullie overwegen te gaan samenwonen, in jouw woonplaats, dan zou ik het ook eerst uitproberen in jouw woning, dus zonder meteen jouw woning op te zeggen.

Kijk eerst of samenwonen goed gaat, met jouw kinderen erbij, voor je je eigen woning opgeeft. Misschien valt dat samenwonen met jouw kinderen wel erg tegen.

En als je nog geen uitbreiding of andere baan kunt vinden, misschien een krantenwijk of wat dan ook? Alle beetjes helpen.

bedankt

voor jullie reacties. Het is fijn om ervaringen te delen en vooral te lezen.

Gr Jeannette

Voor je gaat samen wonen

met een man die niet naar jou wil komen, vraag jezelf eerst af of hij als volgt over je denkt:

I'd catch a grenade for you
Throw my hand on a blade for you
I'd jump in front of a train for you
You know I'd do anything for you
I would go through all this pain,
Take a bullet straight through my brain,
Yes, I would die for you baby

would you do the same?

Zou je je huis verkopen voor mij om bij mij te kunnen zijn?

En nog wat, BLIJF onafhankelijk! Doe er alles aan om zelf financieel onafhankelijk te worden/blijven van wie dan ook!

Jeannette

Ik ben toch even benieuwd wat je van onze reacties vindt. We hebben de moeite genomen om een persoonlijk verhaal hier neer te zetten en ik merk dat ik het jammer vind dat je alleen een bedankje schrijft (ik ben niet zo ervaren met schrijven hier dus misschien is dat normaal en ligt het aan mij). Maar wat vond je van onze input? Kijk je nu anders tegen zaken aan of ga je alsnog doen wat je van plan was?

mimo

Hoi Mimo,

Ik heb er zeker wat aan gehad. Ik had zelf nog niet voldoende tijd om even een uitgebreider antwoord te sturen.

Ik zat echt in dubio wat is wijsheid en wat niet. Belang van der kinderen staat voorop en vorige week wist ik effe niet meer wat ik moest doen. Uiteindelijk gaven de reacties en ook die van jou mij de doorslag. Het is goed om ervaringen te lezen. Contact met mijn exman is goed te noemen en wil ik uiteraard zo houden. Als mn partner graag wil samenwonen dan zal hij zich moeten aanpassen.

Ook kan ik het niet mn kids doordeweeks niet te zien, het idee dat mijn exman alles regelt en ook de kleding koopt dan knaagt heel erg. Ook al is hij een goede vader, maar ik kan en wil dus niet alles uit handen geven. Ik heb ze nu sinds vrijdag niet meer gezien en dat knaagt behoorlijk. Gelukkig komen ze morgen weer thuis. En staat er weer een druk weekend voor de boeg met voetbal en zwemles.

Een week op en af is wel het fijnst voor de kinderen. Doen we nu drie jaar. Alleen werk ik nu 24 uur per week en krijg dus geen volledige bso vergoed ook als de kids bij hem zijn, dus daar moet ik effe een aanpassing voor vinden. Wij hebben de kosten verdeeld dus ook de toeslagen voor de kinderopvang.

Hoe is jouw situatie met kids?

gr Jeannette

Dank

Voor je uitgebreidere reactie. Volgens mij kwam ik net een ander draadje van je tegen en als dat idd van jou is hoop ik helemaal dat je voorlopig blijft latten. Samenwonen met een nieuwe partner als je al kinderen hebt vraagt echt heel veel flexibiliteit, empathie, incasseringsvermogen van alle partijen en dan vooral de nieuwe partner. Zeker als hij (in mijn geval zij want ik was t) zelf nog geen kinderen heeft zal hij geen flauw idee hebben waar hij aan begint (latten is écht anders dan samenwonen want bij laatste is er geen way out meer) en zal hij zich moeten aanpassen om te leven met een gezin (wat elkaar al jaren kent en gewoontes heeft waar ze zich niet eens van bewust zijn)

Hier gaat het om 1 kind van man en ex en 2 van ons samen. Ik bof om meerdere redenen, ten eerste omdat ik stiefmoeder ben sinds kind dreumes was en we dus samen zijn 'opgegroeid' en het is een heel fijn kind . Maar dat zijn de jouwe vast ook
Praktisch hebben wij twee wisselmomenten per week waardoor we de doordeweekse dagen vast hebben liggen en eenieder kan weten wat te doen met opvang. Weekend wisseld om en om.

mimo

Bedankt voor je reactie.

Ja latten lijkt me ook beter. Vandaag waren mn kindjes weer thuis en weer twee blijde gezichtjes. Heerlijk. Ons wisselmoment is vrijdag. Vind ik zelf fijner. gelijk weekend met de kinderen.

Mijn vriend is wel altijd van huis. als we samenwonen is hij alleen weekenden thuis en soms maar om het weekend.

Mijn kinderen zijn gewend aan zijn onregelmatige leven en dat hij veel weg is. Als hij komt vinden ze het altijd leuk en het klikt ook prima. Maar ja het zijn niet zijn kinderen he. is toch weer anders.