Co-ouderschap, spijt over de verdeling
Hoi, excuses alvast voor mijn lange tekst.
Ik ben nu een half jaar gescheiden en heb spijt over de verdeling van de kinderen. Ik schrijf dit om iedereen er voor te behoeden dat je onder druk fouten maakt, die niet makkelijk te herstellen zijn.
Ik heb de verdeling gemaakt van de dagen. Dat moet ik er bij zetten.
De verdeling die ik verzocht had was ene week dinsdag 19.00 - vrijdag 19.00 bij mij en de andere week dinsdag 19.00 - zondag 16.00. In mijn gedachten hebben mijn kinderen dan ook tijd met hun vader omdag hij de hele week werkt.
Hij ging hier niet mee akkoord en het moest 13.00 worden anders ging hij niet tekenen. Onder druk ben ik hier mee akkoord gegaan. Ik ben uit huis gezet door hem en had met mijn parttime baan niet genoeg inkomen en leefde al op bijna niks, maar kon gelukkig hier en daar geld lenen. Ik wilde maar een ding. Gescheiden zijn.
Conclusie waar ik me heel erg aan stoor
Zaterdagochtend is het voetbal. Zondagmiddag zijn de kids weer bij hun vader.
Ik kan niet eens een heel weekend van mijn kinderen genieten.
Ik heb het voorgelegd. Hij begreep het nu wel. Kwam voor hem ook goed uit. Dan had hij meer tijd met zijn nieuwe vriendin. Hij wilde me matsen.
Vrijdags breng ik de ze nu om half 6 En breng ze terug om half 3.
Nog steeds geen heel weekend alleen met de kinderen.
Dit zal zo blijven. Recent kwam hij naar me toe dat hij geen allimentatie wilt betalen. Hij verdient 1/3 meer dan mij. (Ik werk 4 dagen) enzij heeft een uitkering. Dus die moeten het goed hebben toch?
Ik wilde akkoord gaan als ik voortaan de kinderen in mijn weekend tot 19.00 krjjg te zien en allebei op mijn naam ingeschreven. (Hij heeft er geen voordeel aan staan nu 3 kinderen op het adres.En te hoog inkomen samen) Maar daar werd hij boos over en dat hij daar nooit mee akkoord gaat.
Eindoordeel: Ik had veel sterker in mijn schoenen moeten staan.
Maar dat is moeilijk. Ik had eindelijk het lef gevonden om bij hem weg te gaan. Weg uit de onderdrukking...
Maar ik geniet nu van de rust zonder hem.. Alleen dus ook alle zondagmiddagen zonder mijn kinderen.
Weet iemand hoe ik dit aan moet pakken. Om mijn kinderen wel op de hele zondag bij mij te houden?
Dit is mijn verhaal. Scheiden is lijden.
Maar soms moet je keuzes maken tussen twee kwaden dingen.
in ieder geval...
alimentatie is wel raar om in te zetten als middel om je kinderen vaker te zien hoor. Vind ik.
Als ik je verhaal zo hoor dan heb ik eigenlijk het idee dat jullie als ouders heel erg bezig zijn met wat goed is voor jullie. Jullie zitten daarnaast ook heel erg in de machtstrijd vlg. mij.
Dit gaat ook over de manier waarop je zegt dat je niet eens een heel weekend van je kinderen kan genieten omdat ze naar de voetbal gaan. Ik snap best dat je misschien niet iedere keer mee wil, maar je kan toch meegaan? En het is toch gezond dat je kinderen lekker bezigheden hebben en sportief zijn? Ik denk dat je helemaal niet op zoek moet naar manieren om je kinderen op zondag bij je te houden. Jij moet op zoek gaan naar manieren om het een beetje los te laten.
Ik weet niet of ik de verdeling goed begrijp maar vlg. mij zijn de kinderen toch al meer bij jou dan bij hem?
Dus, kortom laat los die touwtrekkerij en probeer een leuke eigen bezigheid te vinden voor je zondag en probeer vooral de belangen van de kinderen voorop te zetten.
Het is wel duidelijk.
Jij wilde vooral zo snel mogelijk gescheiden zijn. Wat de kinderen wilden en wat het beste voor hen was en is boeide je niet en boeit je nog steeds niet.
Je bent alleen amar bezig met ikke , ikke en ikke. Je denkt alleen aan jezelf en gunt je ex niks. Hij verdient meer en dat misgun je hem, maar je vergeet dat jij minder werkt. Waarom ga je niet meer werken als je meer geld wilt?
Nergens in dit hele verhaal hoor ik ook maar één zorg geuit over de kinderen, wat goed is voor hen en wat zij willen. Wat een egocentrisme, bah!
Have the cake and eat it
Ik krijg de indruk dat je te veel wilt. En co-ouderschap en alimentatie. En los zijn van je ex en de kinderen altijd thuis. Dat gaat niet. Volgens mij kun je beter manieren gaan vinden om zelf meer tevreden te worden met wat er wel is, in plaats van steeds te proberen je ex en het leven naar je hand te zetten. Waardeer het feit daar je ex ook echt een vader voor de kinderen wil zijn, en gun je kinderen de vrijheid om op sportclubjes te gaan. Hun wereld en de wereld van je ex draait niet om jou. Of in ieder geval steeds minder. En dat hoort ook zo.
Wat vinden jullie kinderen?
Vinden de kinderen het rooster prettig? Dan moet je het er gewoon bij laten. Het is niet anders. Geniet van het feit dat jullie kinderen gewoon nog beide ouders in hun leven hebben. Dat jullie nog beide ouder kunnen en mogen zijn. Wees alert op jezelf dat je moet kijken naar hun belang eerst.
@Yeti, co-ouderschap en alimentatie is niet vreemd. Zeker niet als één van de twee alle sportclubjes, schoolkosten enzovoort betaald.
idd
wij hebben ook een vorm van co-ouderschap (het juridisch geen term, maar een vorm van een omgangsregeling) en hebben besloten dat 1 ouder financieel verantwoordelijk is. Ik ontvang dus een bijdrage en betaal alles. Dat betekend dat ik ook wel weer geld terug overmaak, bv voor inschrijving van toernooien en zo.
Ik begrijp het wel dat je achteraf een andereregeling had willen treffen...
Ik herken het ook wel wij hebben nu co ouderschap... En mijn ex werkt fulltime en dus 4 dagen alleen met zijn niewe vriendin....
Is voor mij ook niet prettig dan had ik het toen ook liever anders geregeld...
Maar me dochter is happy het gaat goed...
Soms ook nietwaar dat blijft wel denk ik...
Qua financiën hebben we een rekening voor me dochter waar geld op staat en we beiden geld op storten voor kleding schoenen sport etc...
En hij krijgt van mij maandelijks geld van het kgb.
En ook bij hun weet ik dat ze een uitkering krijgt dus dat geld niet nodig hebben.
Maar ik wil geen gezeik achteraf over geld...
Dan maar mijn eigen rug recht.
Dank voor jullie reactie.
Hoi, bedankt voor jullie reacties.
Ten eerste mijn kinderen zijn mijn alles en ik heb er alles voor over. Dat is ook de reden datik er klaarmee was met oprekken. Hele dagen tegen elkaar zwarte pieten werkt niet. Ik heb eieren voor mijn geld gekozen. Mijn scheiding heeft ruim een jaar geduurd. Toen werkte ik nog minder en geen recht op extra eenouderkortingen etc.
Mijn kinderen vinden het ook jammer dat zij niet de hele zondag bij mij zijn.
En jawel ik sta aan de lijn op het voetbalveld. Maar ik heb er twee die ik ook graag aandacht geef. Maar die zit op dezelfde tijd op scouting.
Het jammere van het hele verhaal is. Dat als mijn kinderen bij hun vader zijn, dat het gebeurt dat vader voor de tv zit en de kinderen de woonkamer niet eens in mogen. Die moeten dan boven blijven of buiten.
Weet je hoe zeer dat doet? Dan is de oplossing bij mij blijven tot de avond toch veel beter.
Dat hij geen alimentatie wil betalen, begrijp ik aan de ene kant wel. Is het echt zo raar dat ik daar dan misbruik van maak om de kinderen meer te zien?
Ze vinden het fijn om bij mij te zijn, want hier hebben ze rust ( hun eigen woorden kinderen van 7 en 10) Maar bij hun vader zijn ze ook graag. Maar daar is het drukker met 4 kinderen van dezelfde leeftijd.
Mijn kinderen gaan ook op de dagen dat ze bij mij zjjn en ik moet werken bij hem. Want zijn vriendin past op.
En dan ziet hij ze ook. En wij allen vinden dit goed en zijn gelukkig dat dit zo kan.
Het enige wat ik zo jammer vind van ook de reacties hier. Weten jullie hoe het is om geen een heel weekend, muv de vakanties natuurlijk. Gezellig op stap te kunnen met beiden kinderen?
Ik vermaak me wel hoor!
En meer werken is geen optie ivm een beperking is dit niet haalbaar. Heb nu al genoeg last. Maar ik blijf werken.
Ik vind dit wel heel leerzaam.
Bij co ouderschap is het dus niet normaal dat je alimentatie ontvangt?
Ik zie jullie reacties graag tegemoet.
Groetjes
Mijn kinderen zij gelukkig met de situatie
Mijn kinderen zijn gelukkig.
Niet altijd blij met hun vader omdat hij hele strenge regels hanteerd.
Vaak komen ze ontdaan bij hun vader vandaan. Duurt een dag en dan zijn ze weer rustig.
Maar ze zijn gelukkig en dat staat voorop.
Misschien ben ik inderdaad te veel met mezelf bezig.
Ok uit jullie mening blijkt dat te veel met mezelf bezig ben.
Daarom vind ik het ook fijn omdat hier te lezen. Het is wel eens goed om een spiegel voor gehouden te worden.
Fijne avond
Groetjes
Dat is normaal
Alle kinderen die twee huizen hebben hebben schakeltijd nodig, dat is heel normaal. Verder kan ik me voorstellen dat het niet fijn is om altijd een 'gebroken' weekend te hebben, maar andere dagen hebben ook weer hun eigen nadelen. Zondag is ook een wisseldag die vaak voorkomt, juist omdat het het eind van het weekend is.
Met het betalen van alimentatie kan je ex niet zomaar stoppen, als het in de uitspraak van de rechtbank staat. Dan kan hij bij de rechtbank een verzoek indienen om vermindering, maar daar moet hij dan wel een goede reden voor hebben (of niet, maar dan wordt het verzoek niet ingewilligd).
En over die strenge regels van je ex. Jij hebt vast weer je eigen nadelen, net zoals hij voordelen heeft die ze bij jou niet hebben. Lekker ongestoord hun gang kunnen gaan terwijl hij voor de tv zit bijvoorbeeld 
Jodi
Ik vind veel reacties ook best hard. ik snap je wel. Je zit in een hectische emotionele periode en dan moet je allerlei beslissingen nemen, waaronder de omgang van de kinderen. Je denkt het goed te doen en dan valt de praktijk tegen. Ik vind dat helemaal niet raar. Alsof je het van te voren allemaal direct goed kan inschatten. Ik snap heel goed dat je ze graag een heel weekend wil. Dit is toch allemaal wat onrustig. Ook voor de kinderen zelf lijkt mij. Het lijkt mij dat afspraken over de omgang niet in beton zijn gegoten. De kinderen worden vanzelf ouder en dan zijn aanpassingen sws vaak wenselijk. Ik weet niet hoe jullie alimentatie is vastgesteld. Maar als dit gewoon is bepaald volgens de gebruikelijke rekenmethodes dan lijkt het mij niet dat 1 partij zo maar kan besluiten om het niet meer te betalen.
We wachten dus maar af.
De allimentatie is berekend door zijn en mijn advocaat.
Maar omdat de belastingdienst het stelsel verandert heeft, ontvang ik nu veel meer kindgebonden budget. Ik ben er op vooruit gegaan. En daarom wilt hij niet meer betalen.
Maar als het volgend jaar allemaal weer anders is. Maar ik kan geen aanspraak er meer op doen, omdat ik akkoord ben gegaan met afstand er van.
De kosten is goed geregeld de kinderbijslag wordt op een gezamelijke rekening gestort en daar de kosten uit betaald.
Het is allemaal goed geregeld. Kindjes zijn gelukkig. Wij zijn gelukkig.
Alleen ik baal dat ik ze in mijn weekend niet de hele zondag heb.
En hij baalt dat hij moet betalen
Maar voor de kinderen is het belangrijkste dat hun vader en moeder goed of redelijk met elkaar over weg kunnen. En dat is zo.
Ik baal er ook van dat hij sinds hij samenwoont, steeds meer afstandelijker doet. De verstandhouding was goed is nu redelijk.
Ik moet er zo aan wennen dat er dingen niet tegen mij gezegd word. Dat het gebeurt dat er dingen vergeten worden. Ik ben graag op de hoogte wat betreft de kinderen. En dat gebeurt sinds hij samenwoont helaas minder.
Maar de kinderen vertellen het mij allemaal zelf of mijn voormalige schoonmoeder houdt mij op de hoogte. En daar ben ik ook zeer gelukkig mee.
kindgebondenbudget
leuk, maar niet altijd dat je nu meer ontvangt. Want je alleenstaandeouderkorting bij de belasting is met hetzelfde bedrag verlaagd. Het komt nu alleen via een andere route binnen.
Ik heb mijn ex het verschil laten zien en dat maakte maar een paar euro uit.
Als je een heel laag inkomen hebt maakt het wel uit want korting krijgen over iets dat je niet betaald dat kan niet.
En dan gaat die alleenstaande ouderkop op het kindgebondenbudget wel omhoog zonder tegenhanger bij de belastingdienst.
Check dat dus goed in je financiele plaatje.
Afstand
'Maar als het volgend jaar allemaal weer anders is. Maar ik kan geen aanspraak er meer op doen, omdat ik akkoord ben gegaan met afstand er van.'
Daarom is het eigenlijk belangrijk dat je nadat alles geregeld is afstand neemt van elkaar. zodat je niet over en weer op over allerlei kwesties weer opnieuw gaat onderhandelen. En dat dan constant.
Maar je echte pijn zit bij de nieuwe vriendin en dat is onterecht, het is een bom onder je eigen toekomst, zijn toekomst en de toekomst van je kinderen. Dat is iets waarover je met jezelf in het reine zult moeten komen.
Ik zou daarom ook beginnen met het stoppen met de wens, dat je alles wil weten van je kinderen, ook als ze bij vader zijn. En dat je daarvoor ook de moeder van vader inschakelt. Stel je heel even voor dat je ex hetzelfde zou doen, alles zou willen weten over hoe het bij jou gaat en daarvan door jouw moeder op de hoogte gehouden wordt. Het is echt een energievretend proces, dat uiteindelijk alleen maar chagrijn of conflicten op zal leveren. Ik neem aan dat je hem geen kaartjes uit dankbaarheid gaat sturen als er iets goeds is gebeurd. Accepteer dat gescheiden zijn betekent dat jullie levens gescheiden zijn. En zorg ervoor dat je kinderen het zo goed mogelijk hebben, binnen de invloedssfeer war je zelf nog over gaat.
Zondag is jammer, maar het is ook maar een beperkt probleem en een tijdelijk probleem. Als kinderen groter worden hebben ze zelf meer invloed op hun dagbesteding. Zolang je zelf maar niet aan kinderen gaat trekken om een keuze te maken vóór jou en tegen hun vader (en nieuwe vriendin).
Tsjor
Tsjor
Hoi ik hoef niet te weten wat er bij mijn ex gebeurt. Wel wil ik graag weten dat er kinderfeestjes zijn op de dagen dat ze bij mij zijn, aanmeldformulieren als hij zegt dat ik dat moeg regelen en bij hem alles ligt.
Ik hoor veel van zijn moeder achteraf, meer omdat zij het controleert of hij het doorgegeven heeft. Zo hoorde ik op een dag de schoolfoto er is. Die al 2,5 week bij hun vader lag, dat deze betaald moest worden in de envelop. En ik maar denken. Die komt een dezer dagen. Zijn moeder is er achter aan gegaan en het is goed gekomen.
Ik ben misschien jaloers op zijn nieuwe vriendin die hij op handen draagt. Als hij zo of iets minder was in ons huwelijk was een scheiding nooit te sprake gekomen. Ik had een recht en dat was het aanrecht.. beetje qru gezegd. Maar dat zijn zijn woorden.
Ik moet dit los laten. We zijn allebei gelukkig nu.
Maar een moeder zijn is heel moeilijk en iedereen maakt fouten
en ik moet accepteren dat de dingen daar anders gaan. Soms ook met veel pijn in mijn hart. Ze is aardig en ik gun haar ook alle geluk.
Dat wordt dan ook weer overgebracht aan de kinderen.
Maar ik schreef hier om te vragen, wat ik kan doen om mijn kinderen een hele zondag te zien.
En het antwoord is dus niets. En geduldig afwachten tot ze groter zijn.
Dan leg ik me daar bij neer.
Bedankt en groetjes
Jodi
Niet zo snel
Opgeven. Ik zou het toch bij je ex aangeven. Uitleggen dat je graag een heel weekend met ze wil doorbrengen. Dat de regeling zoals ie nu is je tegenvalt. Vraag of er over na wil denken. Wellicht is iets schuiven ook nog een idee. Dus niet vanaf dinsdag tot de halve zondag bij jou maar dan vanaf woensdagmiddag na school tot zondagavond.
Evenannonu
Over schuiven is al nagedacht. Maar dat wilt hij niet. Hij ziet zijn voordeel hier niet van in. Hij werkt fulltime en hij is al weg voordat de kinderen opstaan. De zondagmiddag de kinderen niet zien betekent voor hem inleveren van uren. En dat wilt hij niet. Het is nu 50-50.
Ik snap ook dat hij zijn kinderen graag bij hem heeft, maar hij snapt ook dat ik de kinderen graag een hele zondag wil.
Alleen hij werkt er niet aan mee.
Ik snap die
Ik snap die ingewikkelde constructies nooit zo. Waarom dan niet een hele week op en een hele week af?
Wisseldag op maandag of vrijdag en klaar? Dan heb je ze om de week een heel weekend, iedereen blij? (hopelijk de kinderen ook, het lijkt mij vreselijk om te wisselen)
Wat ook kan
Is dat ieder een keer per maand een heel weekend krijgt. Zo worden de uren netjes verdeeld en kan toch iedereen af en toe een weekend genieten zonder op de tijd te letten.