Conflict met ex-partner over huisdier

Spullen halen

En wat betreft spullen ophalen: hij gaat toch de hond uitlaten, dan komt hij daar toch? Wat is dan het probleem? Als hij de spullen niet zelf mag/kan gaan pakken, en zij wil er vanaf, dan kan zij de spullen misschien ergens klaarzetten?

Ik snap het niet

"Het probleem vinden we dat er ons iets "opgedrongen" wordt, waar we niet voor gekozen hebben. Er was een afspraak tussen mijn vriend en zijn ex over de hond, en zijn ex past het voortdurend aan: naar de dierenarts brengen, 3 keer per week uitlaten (wat mijn vriend zonder te veel moeite deed toen hij nog in Amsterdam woonde maar nu vanuit Haarlem niet vanzelfsprekend is)."

Vriend heeft toen hij nog in Amsterdam woonde (en misschien zelfs voor TO überhaupt in beeld was) met ex afgesproken dat hij drie keer per week de hond zou uitlaten, dat uitlaten was geen probleem. Nu is vriend naar Haarlem verhuisd en nu is het uitlaten wel een probleem. Hoe is dit ex aan te rekenen? Vriend is toch verhuisd? Ik denk dat Even zo tegen de verkeerde boom blaft.

skik

Bekijk het eens van een andere kant.

Ik vind niet alleen dat je tegen de verkeerde boom blaft maar ook dat je om de verkeerde redenen.

Er spelen meerdere dingen door elkaar (hond, bezoek van kinderen, feestdagen, je vriend in Haarlem die de hond uitlaat in Amsterdam, eigendommen van je vriend bij ex en zijn houding hierin) en de Siniland-factor. En het lijkt erop of je zou willen dat alles in 1 keer opgelost wordt. Je vriend doet dat niet maar jij denkt te weten hoe wel.
Zou het kunnen dat het probleem dat jij ziet, niet het eigenlijk probleem is, maar er iets onderligt, wat alleen door de leden van het gezin zelf opgelost moet worden? Jouw factor is dat je lijkt te verhullen wat de echte beweegreden is om je hierin te mengen. Ik heb de indruk dat jij het een vervelende situatie vindt die jouw vriend niet oplossen kan of wil. Hij is kennelijk niet te bewegen tot een oplossing, maar het blijft irritant en jij hebt wel een idee maar zoek een ingang onder welke argumenten jij je er wel in kan mengen.

Je hebt in het verleden berichtjes geplaatst over hoe zijn zoon, bij hem kon wonen. Kennelijk is daarmee een gevoelige snaar geraakt bij de moeder (aangezien zij denkt dat de hond definitief naar Haarlem, een poging is om zoon toch bij vader te laten wonen. En je overweegt ook een enorm grote moestuin: in hoeverre heb je dan nog tijd om een hond uit te laten?

Uit je bericht spreekt haast, irritatie, een druk en een vingerwijzing (niet zo, maar zo). Dat valt niet goedbij mensen. Mensen voelen dit soort dingen haarfijn aan, ook als je op de achtergrond bezig bent. Zij voelen meteen dat dit geen oplossing van jouw vriend, net zoals jij dat zou voelen. Zelfs al zouden de praktische dingen opgelost worden, daarmee worden de onderliggende zaken niet opgelost. Bovendien, als jij deze zaken aan zou pakken, op de voorgrond of op de achtergrond, zeg je daarmee dat jij ook vindt dat je vriend een sul is. Bovendien bereik je met vingerwijzen (jij hebt die hond, wij niet) zelden wat je beoogt. Daarmee krijg je eerder onderling irritatie.

Je kan ook kijken of je het om kan draaien dat die hond een last is. Dat wordt het een kans. Een kans om de kinderen wat vaker te laten komen door te accepteren dat hij (jouw vriend) nu eenmaal zijn verantwoording en verplichtingen heeft. Als jouw vriend dan een gesprek heeft met zijn gezin wordt het een gesprek van mogelijkheden (hoe gaan wij het doen ipv zoek het maar uit hoe jij het doet, want ik doe het niet), zonder dus dat je inzet op iets definities. Daarmee verbreek je de banden niet maar haal je ze aan.

Ava

Je reactie vind ik niet verkeerd, maar dit: En je overweegt ook een enorm grote moestuin: in hoeverre heb je dan nog tijd om een hond uit te laten? === doet er niet toe vind ik. Waarom zou je met een enorme moestuin geen hond uit kunnen laten? Kijk jij de plantjes 24 uur per dag de grond uit? )

kaaskopje

Kijken? Werken bedoel je. Een kleine moestuin is al veel werk, een grote helemaal en dan een mega grote.. ook als je er met 2 man op werkt. Hoeveel tijd en energie heb je over voor een hond die je als een last ziet en niet echt je eigen keuze was? Of wordt die uitgelaten op de tuin? Heel realistisch vind ik t niet. Ook de insteek van TS niet. Het begint met realisme en daarbij hoort dat je eerlijk bent over jouw beweegredenen. Want mensen voelen zoiets en dat haalt doorgaans meer overhoop dan het iets oplost.

Ava

Misschien scheelt het dat ik wat voorkennis heb en omdat het niet zoveel blootlegt van TS deel ik dat toch maar: ze heeft járen een hond gehad, dus weet wat de impact van een hond is. Ik heb wel eens op de voorgaande hond gepast. Een lief beest die goed verzorgd werd, voor zover ik weet.

Over de rest heb ik het niet, dat is niet aan mij.

Moestuin

Mijn ouders hebben onze hond overgedaan aan een bollenboer. Ik was daar erg verdrietig over, maar ik weet nog wel dat de hond het erg goed had bij de boer. Hij mocht mee naar het land en kon daar lekker los rondscharrelen. Ik ken nu iemand met een volkstuintje. De honden mogen mee. Ze zijn lekker buiten. Niks mis mee.

Anders

Dat je raad vraagt over een moestuin lijkt me heel zinnig, die heb je nog nooit gehad dus je wil er meer over weten voordat je besluit of je een moestuin neemt.

Met honden heb je wel ervaring, je weet hoeveel tijd en aandacht dat kost en wat voor invloed het op je gezinsleven heeft. Maar de vraag is volgens mij niet of die hond in je leven past, maar of je het kan maken door de destijds gemaakte afspraak tussen vriend en zijn ex aan te laten passen omdat het voor jou makkelijker of leuker is.

skik

Sinilind

Ik vrees dat je het zo goed samen hebt gevat. Het is niet anders. En wie weet draait alles nog een beetje bij in de toekomst. Ex heeft misschien ook nog wat moeite met het accepteren van de situatie.

hondenuitlaatservice

Toen ik mijn huidige vriend leerde kennen zat hij ook nog erg vast aan zijn ex. Ze kon van alles zelf niet oplossen en hij ging daar steeds naar toe om te helpen. Ik ergerde me er aan en ik had er ook last van: het kostte hem tijd. Ik heb toen tegen hem gezegd dat als hij met mij verder wilde hij met haar moest breken en dat ze zelf haar klussen moest doen. Dat heeft hij gedaan, heerlijk rustig.
Dat was aan het begin van onze relatie en er waren geen kinderen in het spel. Jouw vriend en zijn ex zijn uit elkaar, ze moet haar eigen zaken regelen en niet steeds jouw vriend vragen. Vanwege het feit dat ze samen kinderen hebben voelt jouw vriend zich nog steeds verantwoordelijk voor zijn ex. De ex van jouw vriend gebruikt haar zoon om je vriend onder druk te zetten: als het niet goed gaat met de hond heeft jouw zoon daar last van. Maar zoals alles wat ze nu zelf moet regelen: de tijd dat zij de hond heeft moet ze zelf oplossen hoe ze daar voor gaat zorgen. Ze kan een vriend of vriendin om hulp vragen en er zijn ook prima hondenuitlaatservices in Amsterdam die de hond uit kunnen laten, gezellig met een heleboel andere honden.

Ehm yvon

Er zijn exen die nog goed met elkaar omgaan. Die elkaar om hulp kunnen vragen zonder dat daar iets van komt en zonder dat een nieuwe partner daar over in hoeft te zitten. Ik zou het voor ons en met name onze kinderen heel storend vinden als een nieuwe partner op haar strepen gaat staan zoals jij deed. Je hebt een man met een verleden en dat verleden kan niet worden weggepoetst, hoe graag je ook zou willen.

Was er niet bij

Ik was er natuurlijk niet bij en ik weet dus niet hoe de situatie echt was, maar ik vind het nogal wat om van iemand te eisen om met een ex te breken.

eigen zaken regelen

Ja, ik denk wel dat als een relatie afgelopen is dat je dan voortaan je eigen zaken regelt. In die zin bedoel ik breken: niet meer aan je ex vragen om jouw problemen op te lossen. Ik denk dat de verstandhouding van mijn vriend met zijn ex nadien alleen maar beter geworden is: omdat ze niet meer van alles aan hem vroeg.

En dan bedoel ik natuurlijk niet dat je elkaar niet helpt met de kinderen, maar zaken die daar niks mee te maken hebben.

Overigens ging ik niet op mijn strepen staan: ik had gewoon geen zin in een man die nog op zo'n manier vast zat aan een ander. Ik vond dat voor mijzelf niet werkbaar. Hij kon een keuze maken en ik ook

Ik heb zelf ervaring met gezamenlijke huisdieren na de beëindiging van een langdurige relatie. Na de relatie zocht ik oppas voor in de zomervakantie voor de dieren die bij mij waren gebleven, en vroeg mijn ex of hij ze die tijd wou. We hadden de dieren tenslotte meer dan tien jaar samen gehad en ik dacht dat hij dat ook wel leuk zou vinden. Hij antwoordde dat hij niet wou en ik het zelf moest regelen. Toen realiseerde ik me dat dat terecht was en ik voor zulke zaken niet meer naar hem toe moest gaan. Was best verhelderend.

Hier wel

Op huisdieren ex gepast. Geen probleem, zijn ook mijn dieren geweest en de kinderen vonden dat een fijn idee. Als de nieuwe partner van mijn ex daar een probleem mee had gehad, met het contact, dan hadden mijn grotere kinderen haar nooit geaccepteerd en mijn ex de relatie verbroken. Ik ook. Wij hebben een deal die boven huwelijk en scheiding, nieuwe partners uitgaat en daar houden we ons aan.
Namelijk: wij blijven altijd verbonden door de kinderen dus onze band moet daardoor goed blijven. Niet als partners maar als ouders, onze kinderen gaan voor.
Beter is het als een nieuwe partner dat niet verstoord, want onze kinderen zijn er erg blij mee en die zijn het belangrijkst.

Konijn

Wij hebben destijds ons konijn in het convenant opgenomen. Het dier bleef bij mij en afgesproken werd dat ex ervoor zou zorgen als ik op vakantie was. Op een gegeven moment heeft ex de zorg overgenomen omdat ik er weinig plezier aan beleefde, en was ik de vakantie-oppas.

jojo

Maar hier is het oppassen dus wel een probleem, topicstartster heeft er een probleem mee. Zij is de nieuwe partner, jij suggereert dus dat ze de verhouding van de ouders en hun kind verstoort.
Ik zeg; zorg dat exvrouw zelf voor de hond zorgt als exman haar niet kan helpen: hij moet werken. En inderdaad: bemoei je er verder niet mee, hij moet het zelf regelen. Het hoeft helemaal niet meteen de relatie tussen de exen te verstoren als de één de ander niet kan helpen toch?

Hond vs kind

Zoals ik het lees is de hond er gekomen in overleg met de twee toen bijna exgenoten en heeft sinivriend ook een rol toegezegd, zij het een andere dan hij nu vervult. Dat vind ik wat anders dan wanneer er tijdens de relatie altijd al een huisdier was en bij de verdeling wordt gezegd dat beest 100% bij één blijft. Ik had ook een hond met mijn ex en bij aanschaf afgesproken dat ik degene was die t beest zou houden als we uit elkaar gingen. En zo geschiedde. Geen probleem. Maar hier lees ik meer dat dit de hond van zoon is, met extra emotionele waarde en dan vind ik dat de beide ouders hun verantwoordelijkheid moeten nemen om dat zo goed mogelijk te regelen. En als huidige partner is dat niet altijd leuk maar het hoort gewoon bij het pakket.

Nou

Exman is accoord gegaan met de hond en hij nam zelf de beslissing te verhuizen en zijn kant van de deal te verbreken. Dat kun je niet maken enkel om een nieuwe partner's wensen, schei uit, zaai geen onrust tussen hem en zijn kinderen. Daarbij moet hij dat zelf maar uitpraten met zijn ex, wie weet komen ze tot een overeenkomst. Maar je zomaar terugtrekken terwijl je in een rottijd een rare beslissing neemt kun je niet maken.
Ts ergert zich vanaf het begin al aan exvrouw enz. Je kunt zijn verleden niet uitwissen en met je eigen kind nu familie nummer 1 gaan spelen. Ze bestaat en is de moeder van zijn kinderen.

Yvon

met wat je toegevoegd hebt, begrijp ik dat je de omgang met ex niet verbood, maar zijn klusjes. Daar kan ik op zich nog inkomen. Helemaal als je het gevoel zou krijgen dat er klusjes bedacht worden om ex maar weer even te kunnen zien. Voor de rest moeten de exen zelf bepalen of ze nog in staat zijn om vriendschappelijk met elkaar verder te kunnen. Dat kán mooie vriendschappen opleveren.

hondenomgangsregeling

Kaaskopje: precies . Sterker nog: ik verbood hem de klusjes niet eens maar ik had er last van. Ze zaten nog in een soort oud patroon dat hij alles voor haar deed terwijl ze uit elkaar waren. Dat kon hij prima nog volhouden maar dat stond onze relatie in de weg- ik had er geen zin in. Toen heeft hij een duidelijk besluit genomen en dat had ook kunnen zijn niet met mij verder en eerst loskomen. Ze zijn prima goede vrienden nu en wat ik al zei: een relatie of hoe exen met elkaar omgaan gaat niet meteen kapot als je duidelijk bent.

Als hond bij exvrouw is dan zorgt zij voor de hond lijkt me. Als ze dat niet kan moet ze daar een oplossing voor vinden. Daarvoor kan ze haar ex vragen maar die kan nee zeggen. En dat nee zeggen is misschien moeilijk, dat snap ik zeker. TS heeft er moeite mee maar moet het hem toch zelf laten regelen, ook als hij van hot naar her moet reizen; als hij dat wil dan zei het zo. En daar kan TS zich bij neerleggen of hem aanmoedigen wat assertiever te zijn.

Verder vind ik toch om van iemand te verlangen om drie keer per week je werk te verlaten, met een uur reistijd, om de hond te verzorgen echt veel gevraagd. Persoonlijk zou ik dus niet zo'n relatie met mijn ex willen hebben dat ik dat van hem verlangde.
En je kunt wel zeggen dat het niet om de hond gaat maar om de zoon, dat vind ik eigenlijk emotionele chantage. Als hij niet voor de hond zorgt laat hij zijn zoon zitten. En de moeder dan? Als zij niet voor de hond zorgt laat ze haar zoon dan ook zitten?

Overigens lees ik nergens dat TS zich al vanaf het begin aan exvouw ergert en familie nummer 1 wil spelen, is dat niet een wat overtrokken conclusie.

yvon offtopic

Niet in dit draadje nee. Het is steeds iets en/of iemand anders uit zijn verleden, maar daar wil ik in dit draadje niet verder op ingaan.

Ik snap sowieso niet dat er een hond in een eindigende relatie wordt gebracht, dan kun je de problemen op je vingers vast gaan tellen.
Maar dat is nu eenmaal gebeurd en dan is het toch wel netjes als je je aan je afspraken houdt. Dat hij zelf bij TS in een andere stad intrekt is toch zijn probleem en hoeft exvrouw toch niet op te lossen? En huidige partner (TS) ook niet. Dat moet hij doen, hij moet van zijn "goeie sukkel-gedrag" af. Maar dat gaat ook in deze relatie niet gebeuren denk ik, want hij is nu eenmaal zo.
Maar dan hoeft huidige partner (TS) nog steeds niet alles voor hem op te lossen.

jojo enz

Ja, helemaal mee eens. Misschien moet vriend wat assertiever zijn en duidelijk zeggen dat het zo niet gaat, als hij dat zelf vindt tenminste. Sommige mensen hebben ook af en toe een schop onder de kont nodig om duidelijk te zeggen wat ze willen.
Ik denk wel dat je naar een andere stad kunt verhuizen en dan moeten er misschien andere afspraken gemaakt worden. Het kan goed zijn dat je pas gaandeweg realiseert dat het niet meer gaat lukken zo met die hond en het was misschien handiger geweest als hij dat dan eerst met zijn ex besproken had. Waarschijnlijk wel beter dan met nieuwe partner alvast allerlei oplossingen te gaan bedenken.
Nouja anyway. Man wat assertiever en exvrouw wat zelfredzamer mbt hond? Nieuwe situatie nieuwe afspraken maken wat voor iedereen werkbaar is. En ja, TS zal het moeten doen met hoe vriend de zaken regelt.. ze kan alleen aangeven wat voor haar wel of niet werkt.
Ik vind het wel zielig voor de hond. Kunnen die jongens niet wat meer voor de hond zorgen? Mijn kinderen hebben om de haverklap tussenuren, uitval enz.

je weet niet precies wat de afspraken zijn

Exen hebben naar hun nieuwe liefdes de neiging om de vorige liefde wat minder fraai af te schilderen dan ze zijn en zichzelf wat mooier. De nieuwe liefde gaat op basis van de eenzijdige informatie dan wat vinden van de situatie.
Mijn ex zou bijvoorbeeld een x bedrag aan kinderalimentatie moeten betalen. Dat doet hij niet, want hij is altijd blut door een raar uitgavepatroon (één van de redenen van de scheiding). Op een dag hebben we een goed gesprek gehad en afgesproken dat hij bepaalde dingen voor mij zou doen in ruil voor vermindering van de kinderalimentatie. Dat ging jaren heel erg goed. Toen kreeg hij een nieuwe vriendin. Zij heeft alleen maar gehoord dat hij bepaalde dingen voor mij doet, niet wat daar van mijn kant tegenover staat. Zij vond vervolgens dat hij dat niet meer moest doen en onder haar invloed doet hij dat dus ook niet meer. Maar hij betaalt nog steeds maar de helft van de kinderalimentatie én ik moet nu iemand huren die voor mij doet wat hij altijd deed. Dat werd dus ruzie. Als zij zich er lekker buiten had gehouden was het prima blijven gaan. Inmiddels vindt de nieuwe liefde, die nog steeds het verhaal niet helemaal kent, mij een enorme heks en ze heeft ervoor gezorgd dat mijn ex niet op de verjaardag van onze dochter is gekomen, waar ik hem uitdrukkelijk wel voor had uitgenodigd (het kind kan er niks aan doen).
Moraal van het verhaal: houd je er lekker buiten en laat je vriend het zelf opknappen. Waarschijnlijk zou je van de ex van je vriend een heel ander beeld van de situatie hebben gekregen.

Twee hondjes?

"En eigenlijk is de gemaakte afspraak tussen vriend en zijn ex al min of meer eenzijdig veranderd door zijn ex: van uitlaten tussen de middag en 2 weekeinden per maand was er geen sprake toen de hond in beeld kwam."

Sini, heeft ex twee hondjes? Een golden retriever en je vriend? Ex en vriend hebben tijdens de scheiding gezamenlijk besloten een hond voor de kinderen te nemen om het scheidingsleed te verzachten. Vervolgens is vriend, voordat hij bij jou kwam wonen, die hond gaan uitlaten. Ik neem aan dat hij daarmee ingestemd heeft als volwassen man. Tenzij hij als een hondje alles doet wat zijn ex hem opdraagt. Het lijkt er op dat je alle hondenperikelen maar wat graag in de schoenen van ex wil schuiven omdat het jou niet zo goed uitkomt zo.

skik

Sinilind

Ik lees, als ik het goed lees, wat sarcasme in de reactie van Skik.

'Tenzij hij als een hondje alles doet wat zijn ex hem opdraagt'

Het is toch ook een rare situatie dat je vriend tussen de middag van Amsterdam naar Haarlem moet rijden voor een uitlaatbeurt. Maar ja, moet hij zelf weten.

Raar Flanagan?

Het is toch niet raar dat vriend de hond gaat uitlaten?
Ex kan er toch niets aan doen dat hij ver weg is gaan wonen?
Waarom moet zij daarvoor boeten?
Kan me voorstellen dat ze er al genoeg voor boet, zorg voor kinderen ligt ook geheel op haar bordje zo.