Controlerende ex
Geen idee waar ik moet beginnen. Ik ben inmiddels al 5 jaar gescheiden en al 5 jaar probeert mijn ex de controle te houden over mij en mijn kids als ze hier zijn. Al heel veel problemen en discussies gehad omdat er elke keer opnieuw iets is wat hij wil van de bankrekeningen die ze hier hadden (die wilde hij hebben) tot het punt dat hij wekelijks nu me lastigvalt met dat ik de kinderen schaadt, ze niet goed te eten geef en ze veel te dik zijn in zijn ogen. De meiden hebben daar menig traantje om gelaten dat vader ze te dik noemt. Het verhaal is te lang om hier op te schrijven. Nu is er sinds mijn dochter hulp krijgt (blijkt autisme te hebben) hulpverlening gezien mijn dochter daar steeds problemen had en zich volgens hem uiterst agressief gedroeg. Dit gedrag herkende ik hier thuis niet en dus na veel gedoe tussen haar en vader aan de bel getrokken. Toen zijn er instanties bij betrokken en is dus ook de autisme vast gesteld. Sinds de hulp er is zet hij nog meer druk uit tot het punt dat ik zelf naar de huisarts ben gegaan omdat de constante controle zoveel stress opleverde dat ik zo niet door kon. Van de hulp trekt hij zich weinig aan en achter hun rug om zegt hij bij andere hulpverlening vooral slechte dingen over bestaande hulp die hem is aangeboden.
Nu begon afgelopen week weer dezelfde discussie waarbij ik dan ook mijn vraag hier gewoon neer wil zetten. Hij wil Perse dat de kinderen op hobbies gaan, daar zaten ze voor corona ook op alleen 2 ervan stopte en 1 liep door. Degene met autisme gaf aan het er nu niet bij te kunnen gebruiken omdat zowel school en de psycholoog al veel is samen. Daar is hij het niet mee eens en iedereen moet perse op een hobby. Is het niet zo dat ik zelf mag kiezen wat ze doen in mijn tijd? Is dit iets wat hij mij op kan leggen? Ik heb voor 1 kind alweer iets gevonden wat nu na corona weer kan maar 1 wil nog niks en de ander twijfelt. Is het ook zo dat hij mij kan dwingen dit samen met hem te moeten regelen terwijl ze hier zijn als ze een hobby hebben?
Excuses voor de vele vragen maar mijn ex is erg goed in mij dingen aanpraten en ompraten en daardoor zie ik door de bomen het bos niet meer.
Ik wil vooral rust hier thuis en rust met de kids om ons eigen leven hier te hebben en als ze daar zijn dat hij dan rustig zijn leventje daar heeft. Is dit echt heel raar?
Even terugkomend op die afspraken: volgens mij hebben jullie al afspraken, maar krijgt hij het toch voor elkaar om ergens over te gaan zeuren. Ik denk dat hij verslaafd is aan de spanning en het gevoel van in-conflict-staan. Ik hoop dat je geen nieuwe afspraken moet gaan maken, want dan krijg je alles weer over je heen. Als er al afspraken liggen, dan boek je gewoon. Als in het ouderschapsconvenant staat dat alles in overleg moet, dan zou ik overwegen om inderdaad een nieuw ouderschapsconvenant te maken.
>> Zoiets staat er volgens mij. Vakanties ieder de helft en dan in overleg. De helft kan van alles zijn. In een vakantie van 6 weken kan dat zijn ieder 3 weken, maar ook om de dag bij wijze van. En dan is het nog maar de vraag wie welke weken, welke dagen, etc.
Kortom: TO is elke vakantie volledig van haar ex afhankelijk voor wat betreft het maken van vakantieplannen.
Nieuwe afspraken maken is wel een pittig proces met dit figuur (denk ik), maar daarna ben je daar wel weer vanaf. Anders is het elke vakantie weer hetzelfde gedoe.
Ik zal proberen een paar stappen te laten zien, waar het over gaat als je het hebt over parallel ouderschap.
'Gescheiden betekent loslaten en dat doet de andere kant geheel niet.' Hier maak je je al meteen afhankelijk van 'de andere kant' en je doelt daarmee op je ex. Het probleem wat ik aanhaalde ging echter over de hulpverlening: zij benaderen gescheiden mensen alsof die nog getrouwd zijn, omdat zij wel nog allebei ouders zijn. Wel allebei, maar niet samen. Dat dringt niet door. Je kunt je richten op je eigen proces van loslaten: maak het niet afhankelijk van wat hij doet. Het is vooral een innerlijke verandering: hij heeft er moeite mee, dat is zijn probleem en daar kun jij niets aan doen, het is niet jouw probleem.
Natuurlijk krijg je er wel mee te maken, levert het jou wel problemen op. Die problemen zijn van jou. Je kunt niet van de wereld eisen dat ze jou niet voor problemen stelt, ook niet van je ex. Je kunt alleen jezelf bij elkaar rapen en problemen aanpakken voor zover dat binnen je eigen mogelijkheden ligt; of accepteren als dat niet binnen je mogelijkheden ligt. Dus bij alles wordt dan de vraag: wat is dan mijn probleem en waar heb ik invloed op. Je hebt geen invloed op de relatie tussen vader en dochter. Je hebt wel invloed op je dochter als ze bij jou is.
'De hulpverlening is ooit begonnen nadat ik mijn dochter heb moeten ophalen daar nadat ze mij huilend belde en vervolgens mijn ex belde dat ik haar maar op moest halen want het ging echt niet meer. Hij had haar hardhandig aangepakt en tegen de deur geduwd en de ruzie is enorm uit de hand gelopen. Dat was voor mij de druppel en ben ik naar de huisarts gegaan.'
Helaas herkenbare situatie. Ik hanteerde een paar uitgangspunten:
1) problemen tussen vader en kinderen zijn voor vader en kinderen, ik ga dat niet oplossen. Dus was ik er vaak niet als de kinderen bij vader waren, of praatte ik met de kinderen (nooit met ex) over de vraag wat zij nu wilden.
2) ja, er zit een grens aan, maar ik heb besloten dat als ik die grens zag, dat ik het dan over zou gaan laten aan instanties, om die grens te bepalen. Dus ik zou dan de politie inschakelen en daarna kinderbescherming (hoezeer ik ook weet wat de risico's daarvan zijn). Bij 1 incident heb ik echt op die grens gezeten en achteraf besproken met een van de kinderen of ik de politie had moeten inschakelen of dat alsnog zou moeten doen. Dat heb ik overigens niet gedaan.
3) vanaf de puberleeftijd heeft de stem van de kinderen meer invloed. Alledrie hebben in de puberteit een periode gehad, waarin ze geen contact met hun vader wilden, om een duidelijke reden. Ik heb de kinderen daarin de vrijheid gegeven, wel met hen besproken, dat ze zich altijd moeten realiseren, dat hun vader een levenslange band is en dat ze elders in hun leven weer opnieuw vorm kunnen gaan geven aan die band. Dat laatste is ook gebeurd en de kinderen hebben nu alledrie een acceptabele band met vader. De problemen die zij aankaartten waren herkenbaar en ik moest ook eerlijk toegeven dat ik er geen goed antwoord op had (anders was ik niet gescheiden). Maar ik heb definitieve uitspraken vermeden, dus geen kwaad woord en ook geen analyses die iemand vastpinnen op een profiel. Alleen de constatering: dit is je vader en je kunt zelf kijken hoe je die relatie vorm geeft, nu en later in de toekomst weer op een andere manier.
4) na de scheiding heb ik geen invloed meer op ex. Ik heb met ex nooit gesproken over de problemen van de kinderen met hem. Niet op crisismomenten en ook niet achteraf. Ik vind/vond dat hij een probleem heeft en dat heb ik hem ook wel gezegd, maar of hij dat ook vindt/vond en wat hij daarmee doet/deed is aan hem.
Mijn kinderen zijn nu volwassen, hebben ieder een eigen leven, hebben leuke relaties, goed werk, en een dak boven hun hoofd. Met ex heb ik redelijk goed contact en de kinderen zijn daar blij om. Kinderen en ex hebben onderling ook contact. Bij elkaar komen met verjaardagen etc. is geen probleem. Kinderen verwerken hun ervaringen ieder op een eigen manier, de een heeft daar wat meer hulp bij nodig gehad dan de ander. Ik kan daar nu, terugkijkend, gemakkelijk met hen over praten en ook bespreken of zij denken dat ik iets anders had meten doen. Er zijn wel momenten, waarvan ik achteraf nog buikpijn heb, omdat ik de ernst heb onderschat. Maar de kinderen geven terug dat ze blij zijn dat ik het zo heb aangepakt. De vrijheid die ze van mij kregen om zelf de relatie met hun vader vorm te geven hebben ze opgepakt en benut.
Wat ik in jouw verhaal lees is, dat je via de huisarts en de praktijkbegeleider in het hulpverleningscircuit bent terechtgekomen en dat dat eigenlijk veel schade aanricht, inclusief het problematiseren van je dochter. Daar zit een onuitgesproken verwachting onder dat het mogelijk is om vanuit jouw initiatieven en de ingrepen van de hulpverlening iets kan veranderen aan de vader, de vader is de centrale focus. Daarmee krijgt hij een enorm grote plaats in jouw leven en in het leven van je dochter, een allesoverheersende plaats zelfs. Ik vind dat betreurenswaardig.
Tsjor
Kom je hier nog uit? Ik denk dat het belangrijk is dat je de focus verlegt. De vader moet niet meer centraal staan. Het gaat niet om zijn problemen, maar om de punten waar jij problemen mee hebt; en de oplossing daarvan komt niet van hem. Aan de hand van je voorbeeldverhaal zal ik proberen dat uit te leggen:
- als dochter belt, dat is hartverscheurend en alles in je roept om je dochter daar weg te halen. Maar boven die emotie uit moet je ook verstandig blijven: is dat op dat moment de beste oplossing voor je dochter, wat vindt zij daarvan, waarom vindt ze dat.
- als vader jou optrommelt, wil je dan beschikbaar zijn, zodat hij zijn problemen op jou kan afwentelen? Dat is ook een hartverscheurende vraag, maar wel belangrijk, want als je altijd beschikbaar wil zijn om zijn problemen op te lossen, dan word je als het ware een gevangene van hem, hij kan dan over jouw leven beslissen. Je kunt ook voor jezelf bedenken wat je wil en bijvoorbeeld kijken of er alternatieven mogelijk zijn: is er iemand in de buurt waar hij dan naartoe zou kunnen bellen, een familielid van hem bijvoorbeeld. Gevolg zou dan zijn dat hij zijn problemen met een familielid zou moeten delen. Dat is veel lastiger, voor hem. Alternatief kan ook zijn dat je de politie belt. Dan moet je natuurlijk wel binnen een korte tijd zelf ook aanwezig kunnen zijn. In de uitwerking van het voorbeeld ben ik alweer oplossingen aan het aandragen voor hem (bel een familielid). Maar het belangrijkste is dat je voor ogen houdt waar zijn problemen zijn problemen zijn en waar jouw problemen dan liggen. Bijvoorbeeld dat je niet als altijd beschikbare achterwacht wil dienen om zijn problemen op te lossen.
- Op dit moment zit je in het hulpverleningscircuit. Je verhaal laat goed zien hoe destructief dat is, maar je komt er niet zomaar uit, ze laten je niet zomaar los. Vandaar mijn eerdere suggestie: koppel het los. Maak bij de hulpverlening duidelijk dat je hulp wil voor jouw gezin en jouw omgang met het mogelijke autisme van je dochter. Deze opoffering moet je je getroosten, want hulpverlening houdt alleen maar op als ze denken ze zij goed werk hebben gedaan. Dus dat moet je hen maar laten doen. Het grotere gevecht is, dat ze de gezinssituatie bij je ex zelfstandig gaan benaderen en kijken wat voor hulpverlening daar nodig is. Dus een kort, maar duidelijk statement, dat je waarschijnlijk veel zult moeten herhalen kan je daarbij helpen: wij zijn gescheiden en ik wil dat jullie ons ook als gescheiden mensen benaderen. Wij zijn allebei ouder van, maar we zijn niet meer samen ouders van en dat wil ik ook niet.
Zorg ondertussen goed voor jezelf en voor je dochter. Je dochter moet de vrijheid hebben om haar ervaringen met vader te kunnen vertellen en uit te zoeken hoe zij daarmee om wil gaan, zonder dat ze belast wordt door jouw problemen daarmee (al die hartverscheurende momenten) en door jouw verleden met hem.
Tsjor
Eens met Tsjor. Probeer de hulpverlening voor dochter gescheiden te houden van de hulpverlening mbt de omgang met ex. Sterker nog, probeer Veilig Thuis helemaal niet te betrekken bij het gedoe met ex. Als ze er niet bij betrokken zijn, hebben ze ook minder reden om te vinden dat je tegenwerkt als je gaat procederen ofzo.
En tja, dat proceduren, dat kan misschien toch nodig zijn. De jongsten zijn pas 9 en je kunt al jaren niet normaal een vakantie voorbereiden. Dan kun je nog maar twee dingen doen. Ofwel je gaat naar de rechter en vraagt om een strakkere regeling (die alles van te voren vastlegt zonder dat er nog overleg nodig is). Dan wel je geeft 'm een deadline en geeft aan dat je gaat boeken als hij voor een bepaalde datum zijn keus niet heeft doorgegeven. En dan doe je dat ook echt. Laat hem maar procederen. Durf je dat aan? Als je nu al weet dat je dat niet aandurft, dan kun je beter zelf naar de rechter.
Als de jeugdhulpverlening toch blijft zeuren over betere communicatie met ex, beaam dat je dat ook heel graag zou willen en stel voor om daar een speciale "app" voor te gaan gebruiken in plaats van wat je nu doet met telefoon/email/sms. Als de hulpverlening ex kan overtuigen om alle communicatie via die ene app te kanaliseren, dan werk jij daar natuurlijk van harte aan mee! Alle apps beweren dat ze de communicatie tussen ouders "verbeteren", dus daar kan de hulpverlening moeilijk bezwaar tegen hebben. Maar daarmee kun jij van die verwachting van bereikbaarheid en mondelinge communicatie af. OurFamilyWizard wordt het meest 'voorgeschreven' door rechters in de VS, dus ik denk dat je daar het meeste aan hebt. Niet dat ik verwacht dat de hulpverlening kan afdwingen dat jullie zo'n app gaan gebruiken. Maar het is een makkelijke manier voor jou om je meedenkend en meewerkend op te stellen.
Ex zelf een 'achterwacht' laten regelen voor noodopvang van de kinderen bij werk en/of ruzie kan lastig zijn. Maar ook een achterwacht voor jezelf kan al helpen. Hoe minder verstorende impact op jouw leven hij heeft - of hoe minder hij te zien krijgt van die verstorende impact - hoe minder reden hij heeft om problemen te fabriceren.
Je hebt je de laatste tijd al wat afstandelijker opgesteld. Zo'n verandering leidt vaak tot "uitprobeergedrag", zoals bij jou ex die juridische dreigementen en dat bellen midden in de nacht. Dan is het heel belangrijk om te blijven volhouden en geen emotionele reactie te geven. Als het 200 sms'jes kost om alsnog een reactie uit jou te krijgen, dan leert je ex om voortaan over elk onderwerp 200 sms'jes te sturen. Dus je moet nu echt superconsequent blijven je eerste reactie herhalen of helemaal niet reageren, maar niets meer toevoegen aan je eerste reactie op een onderwerp. Je ex moet leren dat dit echt het nieuwe normaal is.
syboor schreef op 06-09-2021 om 16:43:
Eens met Tsjor. Probeer de hulpverlening voor dochter gescheiden te houden van de hulpverlening mbt de omgang met ex. Sterker nog, probeer Veilig Thuis helemaal niet te betrekken bij het gedoe met ex. Als ze er niet bij betrokken zijn, hebben ze ook minder reden om te vinden dat je tegenwerkt als je gaat procederen ofzo.
En tja, dat proceduren, dat kan misschien toch nodig zijn. De jongsten zijn pas 9 en je kunt al jaren niet normaal een vakantie voorbereiden. Dan kun je nog maar twee dingen doen. Ofwel je gaat naar de rechter en vraagt om een strakkere regeling (die alles van te voren vastlegt zonder dat er nog overleg nodig is). Dan wel je geeft 'm een deadline en geeft aan dat je gaat boeken als hij voor een bepaalde datum zijn keus niet heeft doorgegeven. En dan doe je dat ook echt. Laat hem maar procederen. Durf je dat aan? Als je nu al weet dat je dat niet aandurft, dan kun je beter zelf naar de rechter.
Als de jeugdhulpverlening toch blijft zeuren over betere communicatie met ex, beaam dat je dat ook heel graag zou willen en stel voor om daar een speciale "app" voor te gaan gebruiken in plaats van wat je nu doet met telefoon/email/sms. Als de hulpverlening ex kan overtuigen om alle communicatie via die ene app te kanaliseren, dan werk jij daar natuurlijk van harte aan mee! Alle apps beweren dat ze de communicatie tussen ouders "verbeteren", dus daar kan de hulpverlening moeilijk bezwaar tegen hebben. Maar daarmee kun jij van die verwachting van bereikbaarheid en mondelinge communicatie af. OurFamilyWizard wordt het meest 'voorgeschreven' door rechters in de VS, dus ik denk dat je daar het meeste aan hebt. Niet dat ik verwacht dat de hulpverlening kan afdwingen dat jullie zo'n app gaan gebruiken. Maar het is een makkelijke manier voor jou om je meedenkend en meewerkend op te stellen.
Ex zelf een 'achterwacht' laten regelen voor noodopvang van de kinderen bij werk en/of ruzie kan lastig zijn. Maar ook een achterwacht voor jezelf kan al helpen. Hoe minder verstorende impact op jouw leven hij heeft - of hoe minder hij te zien krijgt van die verstorende impact - hoe minder reden hij heeft om problemen te fabriceren.
Je hebt je de laatste tijd al wat afstandelijker opgesteld. Zo'n verandering leidt vaak tot "uitprobeergedrag", zoals bij jou ex die juridische dreigementen en dat bellen midden in de nacht. Dan is het heel belangrijk om te blijven volhouden en geen emotionele reactie te geven. Als het 200 sms'jes kost om alsnog een reactie uit jou te krijgen, dan leert je ex om voortaan over elk onderwerp 200 sms'jes te sturen. Dus je moet nu echt superconsequent blijven je eerste reactie herhalen of helemaal niet reageren, maar niets meer toevoegen aan je eerste reactie op een onderwerp. Je ex moet leren dat dit echt het nieuwe normaal is.
Ik heb de hulpverlening niet ingeschakeld maar de praktijkondersteuner. Ik ben naar de huisarts gegaan zodat mijn dochter met iemand kon praten, ze vroeg zelf om een psycholoog.
De praktijkondersteuner heeft dat zonder ons gedaan. Ik ben naar de huisarts gegaan met haar met een heel andere vraagstelling.
syboor schreef op 06-09-2021 om 16:43:
Eens met Tsjor. Probeer de hulpverlening voor dochter gescheiden te houden van de hulpverlening mbt de omgang met ex. Sterker nog, probeer Veilig Thuis helemaal niet te betrekken bij het gedoe met ex. Als ze er niet bij betrokken zijn, hebben ze ook minder reden om te vinden dat je tegenwerkt als je gaat procederen ofzo.
En tja, dat proceduren, dat kan misschien toch nodig zijn. De jongsten zijn pas 9 en je kunt al jaren niet normaal een vakantie voorbereiden. Dan kun je nog maar twee dingen doen. Ofwel je gaat naar de rechter en vraagt om een strakkere regeling (die alles van te voren vastlegt zonder dat er nog overleg nodig is). Dan wel je geeft 'm een deadline en geeft aan dat je gaat boeken als hij voor een bepaalde datum zijn keus niet heeft doorgegeven. En dan doe je dat ook echt. Laat hem maar procederen. Durf je dat aan? Als je nu al weet dat je dat niet aandurft, dan kun je beter zelf naar de rechter.
Als de jeugdhulpverlening toch blijft zeuren over betere communicatie met ex, beaam dat je dat ook heel graag zou willen en stel voor om daar een speciale "app" voor te gaan gebruiken in plaats van wat je nu doet met telefoon/email/sms. Als de hulpverlening ex kan overtuigen om alle communicatie via die ene app te kanaliseren, dan werk jij daar natuurlijk van harte aan mee! Alle apps beweren dat ze de communicatie tussen ouders "verbeteren", dus daar kan de hulpverlening moeilijk bezwaar tegen hebben. Maar daarmee kun jij van die verwachting van bereikbaarheid en mondelinge communicatie af. OurFamilyWizard wordt het meest 'voorgeschreven' door rechters in de VS, dus ik denk dat je daar het meeste aan hebt. Niet dat ik verwacht dat de hulpverlening kan afdwingen dat jullie zo'n app gaan gebruiken. Maar het is een makkelijke manier voor jou om je meedenkend en meewerkend op te stellen.
Ex zelf een 'achterwacht' laten regelen voor noodopvang van de kinderen bij werk en/of ruzie kan lastig zijn. Maar ook een achterwacht voor jezelf kan al helpen. Hoe minder verstorende impact op jouw leven hij heeft - of hoe minder hij te zien krijgt van die verstorende impact - hoe minder reden hij heeft om problemen te fabriceren.
Je hebt je de laatste tijd al wat afstandelijker opgesteld. Zo'n verandering leidt vaak tot "uitprobeergedrag", zoals bij jou ex die juridische dreigementen en dat bellen midden in de nacht. Dan is het heel belangrijk om te blijven volhouden en geen emotionele reactie te geven. Als het 200 sms'jes kost om alsnog een reactie uit jou te krijgen, dan leert je ex om voortaan over elk onderwerp 200 sms'jes te sturen. Dus je moet nu echt superconsequent blijven je eerste reactie herhalen of helemaal niet reageren, maar niets meer toevoegen aan je eerste reactie op een onderwerp. Je ex moet leren dat dit echt het nieuwe normaal is.
Ik heb de hulpverlening niet ingeschakeld maar de praktijkondersteuner. Ik ben naar de huisarts gegaan zodat mijn dochter met iemand kon praten, ze vroeg zelf om een psycholoog.
De praktijkondersteuner heeft dat zonder ons gedaan. Ik ben naar de huisarts gegaan met haar met een heel andere vraagstelling.
syboor schreef op 06-09-2021 om 16:43:
Eens met Tsjor. Probeer de hulpverlening voor dochter gescheiden te houden van de hulpverlening mbt de omgang met ex. Sterker nog, probeer Veilig Thuis helemaal niet te betrekken bij het gedoe met ex. Als ze er niet bij betrokken zijn, hebben ze ook minder reden om te vinden dat je tegenwerkt als je gaat procederen ofzo.
En tja, dat proceduren, dat kan misschien toch nodig zijn. De jongsten zijn pas 9 en je kunt al jaren niet normaal een vakantie voorbereiden. Dan kun je nog maar twee dingen doen. Ofwel je gaat naar de rechter en vraagt om een strakkere regeling (die alles van te voren vastlegt zonder dat er nog overleg nodig is). Dan wel je geeft 'm een deadline en geeft aan dat je gaat boeken als hij voor een bepaalde datum zijn keus niet heeft doorgegeven. En dan doe je dat ook echt. Laat hem maar procederen. Durf je dat aan? Als je nu al weet dat je dat niet aandurft, dan kun je beter zelf naar de rechter.
Als de jeugdhulpverlening toch blijft zeuren over betere communicatie met ex, beaam dat je dat ook heel graag zou willen en stel voor om daar een speciale "app" voor te gaan gebruiken in plaats van wat je nu doet met telefoon/email/sms. Als de hulpverlening ex kan overtuigen om alle communicatie via die ene app te kanaliseren, dan werk jij daar natuurlijk van harte aan mee! Alle apps beweren dat ze de communicatie tussen ouders "verbeteren", dus daar kan de hulpverlening moeilijk bezwaar tegen hebben. Maar daarmee kun jij van die verwachting van bereikbaarheid en mondelinge communicatie af. OurFamilyWizard wordt het meest 'voorgeschreven' door rechters in de VS, dus ik denk dat je daar het meeste aan hebt. Niet dat ik verwacht dat de hulpverlening kan afdwingen dat jullie zo'n app gaan gebruiken. Maar het is een makkelijke manier voor jou om je meedenkend en meewerkend op te stellen.
Ex zelf een 'achterwacht' laten regelen voor noodopvang van de kinderen bij werk en/of ruzie kan lastig zijn. Maar ook een achterwacht voor jezelf kan al helpen. Hoe minder verstorende impact op jouw leven hij heeft - of hoe minder hij te zien krijgt van die verstorende impact - hoe minder reden hij heeft om problemen te fabriceren.
Je hebt je de laatste tijd al wat afstandelijker opgesteld. Zo'n verandering leidt vaak tot "uitprobeergedrag", zoals bij jou ex die juridische dreigementen en dat bellen midden in de nacht. Dan is het heel belangrijk om te blijven volhouden en geen emotionele reactie te geven. Als het 200 sms'jes kost om alsnog een reactie uit jou te krijgen, dan leert je ex om voortaan over elk onderwerp 200 sms'jes te sturen. Dus je moet nu echt superconsequent blijven je eerste reactie herhalen of helemaal niet reageren, maar niets meer toevoegen aan je eerste reactie op een onderwerp. Je ex moet leren dat dit echt het nieuwe normaal is.
Het super concenquent zijn hebben jullie helemaal gelijk in. Inmiddels heb ik dat zelf ook door. Voor mij is dat iets wat ik echt moet en ga leren. Ik wil niet terug naar altijd ja, ook al voelt het dat dat makkelijker is voor de korte termijn ik wil niet altijd maar ja en amen zeggen.
Hulpverlening zegt denk eerst als er een vraag komt: is dit ok voor mij en zo ja wil ik dat. Is daar het antwoord nee op dan moet dat ook een antwoord kunnen zijn. En dat laatste voelde nooit zo. Nu sinds kort gaan doen en ja het gedoe laaide gelijk op. Maar daar had iedereen al op gerekend en zei dat het nu een kwestie is van volhouden en laten gaan
bye the way dankjewel voor jullie verhalen en tips, ik probeer er van te leren
Heb je contact met de nieuwe vrouw van je ex? Zij zal toch ook wel de vakanties geregeld willen hebben? En als hij met haar vakantie gepland heeft maar jou in het ongewisse wil laten dan kun je in ieder geval met grote zekerheid de vakantie plannen in de weken dat hij geen vakantie heeft. Misschien kun je met haar een app contact aangaan?
Bolmieke schreef op 06-09-2021 om 20:15:
Heb je contact met de nieuwe vrouw van je ex? Zij zal toch ook wel de vakanties geregeld willen hebben? En als hij met haar vakantie gepland heeft maar jou in het ongewisse wil laten dan kun je in ieder geval met grote zekerheid de vakantie plannen in de weken dat hij geen vakantie heeft. Misschien kun je met haar een app contact aangaan?
Niet doen! Ongeacht de goede intentie is dit gedoemd om ook problemen te geven. Een narcist heeft geen reden nodig en grijpt iedere beweging aan als aanleiding om controle uit te oefenen.
Ik vraag me wel af hoe de nieuwe vrouw van ex dit vindt trouwens. Die zal het toch niet waarderen dat haar lief zoveel energie steekt in woede over zijn ex.
Maar goed, daar kom je nooit achter natuurlijk.
Groeten,
Temet
Temet schreef op 06-09-2021 om 21:38:
Ik vraag me wel af hoe de nieuwe vrouw van ex dit vindt trouwens. Die zal het toch niet waarderen dat haar lief zoveel energie steekt in woede over zijn ex.
Maar goed, daar kom je nooit achter natuurlijk.
Groeten,
Temet
Je weet ook niet wat hij haar wel en niet vertelt natuurlijk. Kan best zijn dat hij een heel ander verhaal ophangt, over hoe erg zij hem de kinderen wel niet misgunt, etc. Je weet het niet.
Zie er in elk geval weinig heil in om haar dan maar te gaan contacteren als er met hem geen gesprek mogelijk is. Zij is er ook geen partij in.
Bolmieke schreef op 06-09-2021 om 20:15:
Heb je contact met de nieuwe vrouw van je ex? Zij zal toch ook wel de vakanties geregeld willen hebben? En als hij met haar vakantie gepland heeft maar jou in het ongewisse wil laten dan kun je in ieder geval met grote zekerheid de vakantie plannen in de weken dat hij geen vakantie heeft. Misschien kun je met haar een app contact aangaan?
De nieuwe vrouw van mijn ex is degene waar mijn ex me 2 maal mee heeft bedrogen tijdens het huwelijk dus daar heb ik nooit contact mee gelegd. Van beide kanten nooit behoefte aan geweest. Ik heb haar een keer gesproken.
Temet schreef op 06-09-2021 om 21:38:
Ik vraag me wel af hoe de nieuwe vrouw van ex dit vindt trouwens. Die zal het toch niet waarderen dat haar lief zoveel energie steekt in woede over zijn ex.
Maar goed, daar kom je nooit achter natuurlijk.
Groeten,
Temet
Ik denk zelf dat zij niet weet hoeveel mails hij schrijft.
Ik weet hoe ontzettend goed hij is in dingen geheim houden. Ik heb 3 maanden nooit iets doorgehad toen hij vreemdging en dat schijnt onder mijn neus te zijn gebeurd via mail, Whatsapp en sms'jes.
om eerlijk te zijn is zij niet heel veel beter, zij heeft omgekeerd exact hetzelfde gedaan
'Probeer de hulpverlening voor dochter gescheiden te houden van de hulpverlening mbt de omgang met ex. Sterker nog, probeer Veilig Thuis helemaal niet te betrekken bij het gedoe met ex.' Dat zal niet zomaar lukken, want VT richt zich juist op problemen rondom het kind, die een obstakel vormen voor het kind om goed op te groeien. De boodschap bij elke vorm van hulpverlening zou moeten zijn: ik ben gescheiden en ik wil behandeld worden als gescheiden en niet alsof ik nog getrouwd ben. Dus praat met mij, bespreek wat ik kan doen.
Communicatie via een app lijkt mij niet de beste oplossing tegen het probleem, dat hulpverlening vindt dat er goede communicatie moet zijn tussen twee exen. Dat is niet zo. Sterker nog: als je gaat scheiden is dat ook iets wat je los mag laten. Je bent niet meer 'samen' ouders; er zijn twee ouders.
De app die Syboor noemde kan handige ondersteuning zijn als beide ouders co-ouderschap willen en aankunnen. Maar dat lijkt mij voor Polkadot79 geen goed plan. Niet alleen omdat haar ex zo controlerend is en blijkbaar verslaafd aan communicatie per mail en appjes; maar ook omdat ze zelf niet sterk genoeg in haar schoenen staat om daarmee om te kunnen gaan. Er moet heel wat water door de rivier gaan voordat beiden zover zijn dat ze dat aan zouden kunnen.
Tsjor