Echtscheiding en erna Echtscheiding en erna

Echtscheiding en erna

De mindere kant van een huwelijk: Het eind


Wat een sh#t zooi. Ik ben niet verbaasd, maar hoopte op andere berichten. Hoe ga je hier nog overheen komen. Ik wens je alle goeds toe. 
Xxx

Elpisto

Elpisto

15-11-2022 om 11:56 Topicstarter

Anna Cara schreef op 14-11-2022 om 19:00:

Wat een sh#t zooi. Ik ben niet verbaasd, maar hoopte op andere berichten. Hoe ga je hier nog overheen komen. Ik wens je alle goeds toe.
Xxx

Ik heb werkelijk waar geen idee hoe en wat. Ik pak het een beetje bij de dag. Maar gek genoeg, heb ik er geen enkele emotie bij. En daar worstel ik wel een beetje mee.

Elpisto schreef op 15-11-2022 om 11:56:

[..]

Ik heb werkelijk waar geen idee hoe en wat. Ik pak het een beetje bij de dag. Maar gek genoeg, heb ik er geen enkele emotie bij. En daar worstel ik wel een beetje mee.

Men zegt dat het een soort zelfbescherming is. Ik heb ook geen emotie meer. Komt misschien wel als ze uit huis is en/of ander vriendje krijgt. Heb er ook geen ervaring mee. Zie inmiddels een andere vrouw in mijn bed liggen. Herken haar ook niet meer voor mijn gevoel. Doet me niet meer veel en dat was de afgelopen 3 maanden ook al. Ik heb er niet voor gekozen voor een scheiding maar dit ging ook niet meer. Wel ene kant opgelucht. Teveel kapot gegaan en ach wie weet in de toekomst weer samen maar verwacht het nooit meer. 

Het is in ieder geval overduidelijk dat het respect weg is.

Elpisto, hoe gaat het nou met je? 

Elpisto, ik heb dat meermaals gehad. Niks meer echt voelen. Even blokkeren. Daardoor dacht ik ook nou laat ik maar uit elkaar gaan. Wat hiervoor wordt gezegd: het is bescherming. Ik heb dat gewoon genoemd naar mensen om mij heen. En ook mijn partner. En ik besloot om het gewoon te laten. Even niks. Leuke dingen doen met vriendinnen, werken maar vooral ook slapen. Rusten. Netflixen op de bank. Niets hoefde. Niets moeten. En ik had daar ook geen moeite mee. Ik stopte met pleasen eigenlijk. Vooral naar mijn partner toe. Die trok alle energie uit mij. Ik maakte pas op de plaats. Niet hebben over onze relatie. Niet of ik nog wel of niet verder met hem wilde. Ben ook weekend weggeweest. Wandelen. Leven per dag. 

Neem de tijd. 

Xxx

Elpisto

Elpisto

16-11-2022 om 16:20 Topicstarter

Anna Cara schreef op 16-11-2022 om 10:03:

Elpisto, ik heb dat meermaals gehad. Niks meer echt voelen. Even blokkeren. Daardoor dacht ik ook nou laat ik maar uit elkaar gaan. Wat hiervoor wordt gezegd: het is bescherming. Ik heb dat gewoon genoemd naar mensen om mij heen. En ook mijn partner. En ik besloot om het gewoon te laten. Even niks. Leuke dingen doen met vriendinnen, werken maar vooral ook slapen. Rusten. Netflixen op de bank. Niets hoefde. Niets moeten. En ik had daar ook geen moeite mee. Ik stopte met pleasen eigenlijk. Vooral naar mijn partner toe. Die trok alle energie uit mij. Ik maakte pas op de plaats. Niet hebben over onze relatie. Niet of ik nog wel of niet verder met hem wilde. Ben ook weekend weggeweest. Wandelen. Leven per dag.

Neem de tijd.

Xxx

Ik heb niet eens echt het idee dat ik blokkeer, eerlijk gezegd.

Het feit dat ze al half besloten hadden waar ze zouden gaan wonen met mijn kinderen en het feit dat ze echt een belabberde moeder voor die kinderen is geweest 3 maand lang, daar heb ik moeite mee. Dat er blijkbaar iemand is die er voor kan zorgen dat ze van de meest betrokken moeder naar een bijzonder slechte veranderd in slechts 2 week tijd. Maar misschien moet ik dat niet daar aan toeschrijven, maar aan haar mentale staat. Daar worstel ik wel een beetje mee. 

Maar om nou te zeggen dat ik echt boos ben over wat ze gedaan heeft? Misschien is die acceptatie al geweest ofzo? Omdat ik het natuurlijk wel al 99% zeker wist. Misschien heb ik het ergens in het proces al geaccepteerd en zijn we door gegaan.


Geen idee. Maar het gaat dus relatief prima.

Elpisto

Elpisto

16-11-2022 om 16:57 Topicstarter

Gedoe schreef op 16-11-2022 om 08:51:

Elpisto, hoe gaat het nou met je?

Ja, prima eigenlijk. En dat is best wel een beetje gek. Zeker als je ziet hoe ik er rondom de vakantie bij zat. 

Ik kan het zelf niet zo goed plaatsen en ben eigenlijk van plan om de POH weer te bellen voor een afspraak. Ik dacht eerst dat het moeten er voor mij af was. Het viel me zo vies tegen, dat ik dacht dat dat een gevoel van klaar zijn is. Maar als ik der dan weer zie na een slaapdienst en ze super blij is met te zien, merk ik ook dat ik wel blij ben haar te zien. 

We bespreken dat ook wel veel. Ze vind het zelf ook gek dat ik zo rustig ben. Beangstigd haar. Ze kan er niet zoveel mee ofzo. Ze is wel blij dat ik niet compleet uit mijn plaat ga, maar ergens maakt het haar bang dat ik klaar ben. 

Ik probeer vooral uit te vogelen wat dit is. Waarom ik niet pislink ben? Misschien is het het feit dat ik best blij ben over hoe ik dit allemaal aangepakt heb. Ondanks alle ellende, heb ik altijd gekozen voor de juiste aanpak met de gedachten bij mijn kinderen. Dat geeft me rust ofzo. Ergens vraag ik me vooral af, als we verder gaan, of deze man dan ooit nog een issue wordt of dat ze ooit weer zin ridicule stap zou zetten. 

Ik noem het ridicuul, niet omdat ik niet begrijp dat je op een ander verliefd kunt worden. Maar ridicuul, dat je binnen 1 week al je normen en waarden op straat zet en ineens je zelf helemaal wijs maakt dat je relatie kut is. Nu we zijn waar we zijn, zegt ze zelf dat ze zich gigantisch schaamt voor wat ze allemaal gezegd heeft over onze relatie, maar dat ze niet instaat was om werkelijkheid en de gedachten die ze had uit elkaar te kunnen halen. Ze voelde niks meer. Niet voor mij, niet voor de kinderen. 

Ik heb vooral daar vragen over. Hoe kan dit? Dat dit zo uit de hand gelopen is? Waarom hij? Ze is zo naïef dat ze nu dus weer, ondanks al zijn fantastische woorden, in zijn praatjes getrapt is. Ze wist hoe hij was. Drugs, vreemd gaan. Noem het maar op. En dan toch, zonder ook maar 1 seconde te twijfelen, all out gaan. 

Ik.vind dat wel lastig. Eerlijk.gezegd. en dat, ondanks dat ze zegt dat ze vanaf Winterberg samen verder wil, hij daar toch nog was op de achtergrond. Af en toe contact. Dus ze was bereid dat risico te nemen. Hij wou haar wel naast zijn vrouw houden. Had die gezegd. Was voor mijn vrouw geen optie. Maar ja, wat geloof je wel en wat geloof je niet? Het contact was er nog. 

Naja, we gaan het zien. We praten veel en we gaan in elk geval toch nog in relatie therapie. Zodat, voordat ik beslis om echt verder te gaan, ook zeker weet dat ik dingen achter me kan laten.

Elpisto schreef op 16-11-2022 om 16:20:

[..]

Ik heb niet eens echt het idee dat ik blokkeer, eerlijk gezegd.

Het feit dat ze al half besloten hadden waar ze zouden gaan wonen met mijn kinderen en het feit dat ze echt een belabberde moeder voor die kinderen is geweest 3 maand lang, daar heb ik moeite mee. Dat er blijkbaar iemand is die er voor kan zorgen dat ze van de meest betrokken moeder naar een bijzonder slechte veranderd in slechts 2 week tijd. Maar misschien moet ik dat niet daar aan toeschrijven, maar aan haar mentale staat. Daar worstel ik wel een beetje mee.

Maar om nou te zeggen dat ik echt boos ben over wat ze gedaan heeft? Misschien is die acceptatie al geweest ofzo? Omdat ik het natuurlijk wel al 99% zeker wist. Misschien heb ik het ergens in het proces al geaccepteerd en zijn we door gegaan.


Geen idee. Maar het gaat dus relatief prima.

Sorry, misschien heb ik het gemist in je topic, maar hoe is zij veranderd in een ‘slechte’ moeder? Waarin heeft zich dat geuit? 

Elpisto

Elpisto

16-11-2022 om 18:40 Topicstarter

Kersje schreef op 16-11-2022 om 17:57:

[..]

Sorry, misschien heb ik het gemist in je topic, maar hoe is zij veranderd in een ‘slechte’ moeder? Waarin heeft zich dat geuit?

Ik heb dat hier nooit gedropt, omdat ik het nogal met leden ogen aan zag. Maar gigantisch afsnauwen van de kinderen, mijn zoon op de kop geven op vakantie dat papa en mama zo gestresst waren doordat hij de boel versierde ( was wel echt super vervelend op vakantie, maar die voelde feilloos aan dat er iets niet goed zat dus begrijpelijk). Kids thuis, direct kids achter de tv en dan zelf verzinken in die telefoon. Avondje of middagje in het weekend met de kids? Telefoon in de handen en nergens aandacht voor. Kinderen konden vragen stellen, ze kreeg het niet mee.

Zet dat af tegen het feit dat ze normaal gesproken echt zon knutselmama is die het liefst elk moment van de dag wat me de kinderen gaat doen, als het maar nietthuis zitten op de bank is. 

En dan heb ik het nog niet over het risico wat ze daar op vakantie gelopen heeft. Ze vond dat we die vakantie voor de kids moesten doen, ik gaf aan te weten dat ze een ander had en dat ze die dan maar even 3 week uit moest zetten. Niet gedaan, geen seconde. Achteraf gezien zelfs na dat ik de appjes gelezen had, contact blijven houden . 

Ik durf dat wel als belabberd te etiketteren ja. 

ik zit eik al een dik jaar in een zelfde soort situatie... de ene leugen na de andere komt tevoorschijn, rare dingen die niet kloppen enzo... ik weet van zijn affaire, hij biechtte t zelf op vorig jaar maar het is niet meer hetzelfde en eerlijk gezegd boeit het me niet meer. Sinds hij die affaire opbiechtte popte er nog leugens en rare dingen op enzo, alsof liegen voor dit soort mensen niets is en geloof me ik ben er achter dat dat zo blijft, tuurlijk ze houden van je enzo en willen je niet kwijt want kunnen je niet loslaten maar ze zullen eeuwig blijven liegen en ja hier was dat ook van de 1 op de andere dag zo, mensen veranderen. Ik leef eik gewoon op niks voelen stand, heb zijn aandacht niet meer nodig, zelfs zijn gezelschap wil ik niet perse meer, alleen ben ik ook in orde na al het gevecht en gehuil, wil ik nu gwn rust en of dat met hem of zonder hem is, allemaal prima. Dusja, ik weet hoe dit voeld, dat je soms denkt huh wrm ben ik niet kwaad?? Verdoofd en beschadigd ben je, en zij is de schuldige en ook al blijven jullie voor altijd samen, er zal altijd iets kapot zijn maar je neemt er genoegen mee want alleen is maar alleen, en de kinderen, je familie, vrienden, het huis, terug gaan daten... laat maar denk je dan toch....en weet je dat is oke, en blijven jullie niet samen dan is dat ook oke. 

Titiv schreef op 17-11-2022 om 13:58:

Verdoofd en beschadigd ben je, en zij is de schuldige en ook al blijven jullie voor altijd samen, er zal altijd iets kapot zijn maar je neemt er genoegen mee want alleen is maar alleen, en de kinderen, je familie, vrienden, het huis, terug gaan daten... laat maar denk je dan toch....en weet je dat is oke, en blijven jullie niet samen dan is dat ook oke.

Sorry, maar ik vind dit ook wel slachtoffergedrag hoor en deels ook eigen keuze om dan maar verbitterd bij je partner te blijven. Wat voor boodschap geef je dan aan je kinderen mee? 

Je hebt áltijd een keuze en nee, dat is niet altijd even makkelijk, maar blijven en dan maar de rest van je leven klagen zie ik ook niet als een oplossing!

Elpisto

Elpisto

17-11-2022 om 14:18 Topicstarter

Titiv schreef op 17-11-2022 om 13:58:

ik zit eik al een dik jaar in een zelfde soort situatie... de ene leugen na de andere komt tevoorschijn, rare dingen die niet kloppen enzo... ik weet van zijn affaire, hij biechtte t zelf op vorig jaar maar het is niet meer hetzelfde en eerlijk gezegd boeit het me niet meer. Sinds hij die affaire opbiechtte popte er nog leugens en rare dingen op enzo, alsof liegen voor dit soort mensen niets is en geloof me ik ben er achter dat dat zo blijft, tuurlijk ze houden van je enzo en willen je niet kwijt want kunnen je niet loslaten maar ze zullen eeuwig blijven liegen en ja hier was dat ook van de 1 op de andere dag zo, mensen veranderen. Ik leef eik gewoon op niks voelen stand, heb zijn aandacht niet meer nodig, zelfs zijn gezelschap wil ik niet perse meer, alleen ben ik ook in orde na al het gevecht en gehuil, wil ik nu gwn rust en of dat met hem of zonder hem is, allemaal prima. Dusja, ik weet hoe dit voeld, dat je soms denkt huh wrm ben ik niet kwaad?? Verdoofd en beschadigd ben je, en zij is de schuldige en ook al blijven jullie voor altijd samen, er zal altijd iets kapot zijn maar je neemt er genoegen mee want alleen is maar alleen, en de kinderen, je familie, vrienden, het huis, terug gaan daten... laat maar denk je dan toch....en weet je dat is oke, en blijven jullie niet samen dan is dat ook oke.

Ik heb niet het idee dat ik verdoofd ben of beschadigd. Wel is het vertrouwen natuurlijk weg. Of zoals mijn vriend zie: Die blauwe ogen zijn op dit moment niet meer zo blauw.

Ik weet het niet, misschien helpt het mee dat ze echt heel erg in de put gezeten heeft. Dat ik me ergens nog vast kan houden aan het idee dat ik me niet vreselijk in mijn partner vergist heb en dat ze echt in haar eigen beleving geen enkele uitweg meer zag. Het feit dat ze bij 2 therapeuten gelopen heeft voor haar problemen zegt in dat geval wel wat. En ook het feit dat ze zich zo ingezet heeft voor ons de afgelopen 2 maand, helpt misschien mee.

Ik weet het niet. Op dit moment gaat het wel prima. Maar het is natuurlijk afwachten hoe de prikkelmomenten gaan zijn. Gaat ze een avondje op stap met die vriendin, hoe voel ik me daar dan bij? En is dat dan bespreekbaar? Begrijpt ze dat ik het niet zie zitten als ze met die vriendin op pad gaat? 

In elk geval doet ze nu vanuit haar zelf een soa-test vandaag. En daar ben ik ook wel blij mee eerlijk gezegd. 

Vervallen
Kersje schreef op 17-11-2022 om 14:18:

[..]

Sorry, maar ik vind dit ook wel slachtoffergedrag hoor en deels ook eigen keuze om dan maar verbitterd bij je partner te blijven. Wat voor boodschap geef je dan aan je kinderen mee?

Je hebt áltijd een keuze en nee, dat is niet altijd even makkelijk, maar blijven en dan maar de rest van je leven klagen zie ik ook niet als een oplossing!

Nou ik denk dat niet iedereen zo makkelijk een keuze heeft. Misschien werkt alleen haar partner enz enz. Vindt dit te makkelijk gedacht. Soms wordt je "gedwongen" in een relatie te blijven.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.