een minnares erbij- wat moet ik er mee?

dat is dan helder

Jij alleen (zij weg) is geen optie, zij alleen (jij weg) wel. Dat is een keuze die wel heel duidelijk is. Van zijn kant. Jij bent dus een plek opgeschoven. Is hij niet druk met dit gekonkel juist omdat hij slecht tegen ruzies en verwijten kan? Zo legt hij de beslissing bij jou.
Of is het plan dat hij de minnares ook weer gaat confronteren met een volgende dame?
Ik vind dat jij het heel serieus oppakt. Maar al je dit als buitenstaander leest, krijg je geen sympathie voor jouw man. Misschien is het goed om dit eens met alledrie de hoofdpersonen samen te bespreken.

Ik mis een optie

Volgens mij ben je naar nr 2 gedegradeerd, want de optie jij en hij en zij apart ontbreekt. En als jij afhaakt, stapt hij dan een gezapig leventje in met haar? Wat een enorm ego heeft die man, het lijkt wel Sister Wives.

bijvrouw

En naar zijn woorden te horen ben jij inderdaad nu de bijvrouw (2e in rang) geworden.

Hoe voelt dat?

Waarbij (nog) niet gezegd is dat als jij nu je grens stelt (stoppen ermee of scheiden) dat hij niet alsnog van gedachten verandert. Maar goed, dat is koffiedik kijken.

Jij moet in elk geval bepalen (door goed naar je gevoel te luisteren in plaats van alles rationeel te beredeneren) wat JIJ wilt.

En duidelijk is dat hij wat HIJ wil belangrijker vindt dan dat hij jou pijn doet.

Hoe voelt dat?

Manipuleren en grenzen verleggen

Els, ik heb meegelezen en ik wil nu toch even reageren. Uit je verhaal krijg ik het sterke vermoeden dat je man een hele goede manipulator is.

Voorbeeld 1: Hij houdt niet van ruzie, daarom maken jullie geen ruzie en daarom heeft hij het laatste woord. Dit is heel krom, want als hij niet tegen ruzie kan zou je denken dat het compromis zou zijn dat jullie geen ruzie maken, maar dat jij het laatste woord krijgt. Of desnoods om de beurt.

Voorbeeld 2: Hij gaat telkens vreemd, jij wilde dat niet. Toch blijft hij telkens vreemd gaan en krijgt hij jou ook nog zo ver dat je je daarbij neerlegt. Weer een eenzijdig voordeel voor hem. Hij krijgt het precies hoe hij het hebben wil. Jij verlegt je grenzen telkens weer.

Voorbeeld 3: Hij heeft een minnares, jij wil dat niet. Toch gaat hij daarmee op vakantie. Jij wil dat niet. Terwijl hij met haar weg is stuurt hij jou lieve berichtjes en koopt hij iets voor je wat je emotioneel heel erg raakt. De vraag is: waarom doet hij dat? Uit liefde? Nee, dan zou hij je niet zoveel pijn kunnen doen. Hij doet dat (denk ik) omdat hij je daarmee wil manipuleren. Je gunstig stemmen zodat je (nog verder) meegaat in zijn wensen.

Voorbeeld 4: De minnares is het belangrijkst in zijn leven. Jij speelt tweede viool. Hij verwacht je zo ver te krijgen dat je akkoord gaat met een van de opties. Voor hem is 1 optie niet bespreekbaar. Dat is de optie die jij het liefste wilt (geen minnares). Maar welke optie is voor jou niet bespreekbaar???

Pas op Els, kijk eens welke grenzen je voor hem allemaal al hebt verlegd. Ga niet nog verder over je eigen grenzen heen. Stel jij nu eens een grens en houd die vast! De uitkomst zal dan al snel duidelijk zijn.

opties kloppen niet

Er klopt iets niet met de opties.
In drie huizen allemaal apart, in de praktijk betekend dat dat hij met haar gaat latten en incidenteel bij jou langswipt (beetje gek woord in dit verband)
In twee huizen, een paar dagen bij haar en een paar dagen bij jou. Betekend dat hij maandag de was brengt en die schoon en gestreken donderdag bij je ophaalt met als beloning lichamelijke intimiteit?
In twee huizen jij alleen en zij samen dat is bijna de zelfde optie als de twee voorgaande opties.
Jij helemaal weg is wel bespreekbaar neem ik aan.

't Is maar wat je wil

Wat hij wil is nu wel duidelijk:

- nieuwe avonturen beleven, ten koste van zijn bestaande huwelijk
- met zijn nieuwe vrouw verder, de oude mag eventueel nog mee maar dat is optioneel
- het gaat om hem, misschien nog om 'hem en haar', niet om 'jullie' en al helemaal niet om jou

Feitelijk heb je nu inderdaad de keuze om bijvrouw te worden en te zien hoe hij met zijn nieuwe vrouw leeft en zo nu en dan een kruimeltje voor jou over heeft, en met zijn nieuwe vrouw bij familie en vrienden langs gaat, met haar op vakantie gaat, soms nog een weekje met jou terwijl hij met haar aan de app hangt, enz.

Het is veelzeggend dat bij de twee-huizen opties wel jij apart en hij met haar, maar niet zij apart stond. Hij heeft zijn keuze gemaakt en doet alsof het jouw keuze is.
Voel je niet schuldig, hij heeft de keuze gemaakt en aan jou de keuze hoeveel zelfrespect je wil houden. Geloof me, je kinderen snappen het heus wel dat jij je niet tot bijvrouw wil laten degraderen.

De glijdende schaal van de afgelopen jaren heeft zijn weerslag op je gehad. Je hebt eerst het recht op tegenspraak opgegeven, daarna het recht op sexuele exclusiviteit, toen het recht op emotionele exclusiviteit en nu vraagt hij (stelt hij je voor het voldongen feit) dat je het recht als hoofdpartner opgeeft.
Het begin van de glijdende schaal is langzaam gegaan, maar het eind gaat nu in sneltreinvaart en ik kan me voorstellen dat je moeite hebt dat bij te benen. Het naarste is dat hij je er niet eens de tijd voor gunt, hij bepaalt de situatie en jij hebt er maar mee te dealen.

Ja, je bent sterk en je komt er wel weer bovenop, maar dat is geen reden om je zo te behandelen. Dat doe je alleen maar met iemand waar je eigenlijk al afscheid van hebt genomen, een relatie die al afgelopen is maar waar de ander zich nog aan vast blijft klampen. Hij heeft een ander en wil daarmee verder, niet met jou. Niets polyamorie maar domweg een ander.

Erg

Ik vind het in zulke gevallen altijd zo erg dat iedereen ziet dat de kikker aan het koken is, terwijl hij dat zelf niet doorheeft. 'Ja maar we hebben zo'n verbondenheid, zijn soul mates', terwijl de rest vooral een egoïstische nietsontziende man ziet.
Ik weet zeker dat hij gaat proberen jou het vel over de neus te trekken als jullie gaan scheiden. Die man heeft echt geen schuldgevoel.

idd

Je bent gedegradeerd en hij manipuleert.
Je vliegt elkaar in de armen zeg je. Dat klinkt heel leuk, maar het zijn van die one-liners die je wanhopige vrouwen vaak hoort roepen: we worden sterker dan ooit, niemand komt tussen ons in, we hadden zulke fijne sex!
En als dat nou wegvalt, is er dan nog iets over?
Het zijn noodkreten van iets proberen vast te houden dat er nooit is geweest of niet meer is.
Jij hinkt heel logisch op twee vormen van denken: emotioneel en rationeel. Je weet het allemaal wel, maar het lijkt ondanks je woorden toch nog niet door te dringen, al lijken je woorden dat soms weer wel aan te geven.
Zij gaat niet meer weg.
Hij heeft je dus al meegedeeld hoe het gaat lopen.
En guttegut Els, JIJ mag kiezen!
Wat een bijzondere man, dat hij dat voor je overheeft.Hij moet wel heel veel van je houden! Nee, van zichzelf.

Jullie staan allebei wat vreemd in relaties, jij ook als ik eerlijk ben en dat bedoel ik niet rot.
Hoe komen jullie aan al die mensen dat ook jij tijdens dit gebeuren al hebt gedate? Dat is toch geen oplossing, hetzelfde gaan doen als waar je zo'n pijn van hebt, denk dat je daar niet de juiste mensen mee aantrekt. Bedpartners, dat wel.
Hij wil het gemiddelde niet, maar hij wil zijn eigen koninkrijk.
Er lijken vele labels op deze man te plakken.
Waarom zoek je niet een man die er wel voor je is?
Maar dan wel eerst even bijkomen van deze en niet in je wanhoop meteen de markt op.

Midlife crisis, maar dan wat later

Groots en meeslepend wil hij leven. Hij is gewoon bang om oud te worden. En in die drang is hij bereid om zijn langdurig huwelijk op te offeren.

Jeetje Els, ik weet het niet. Ik snap dat er van jouw kant ook nog steeds verbondenheid zit. Dat vaag je niet zomaar weg, liefde is niet zomaar over.

De optie van Ad Hombre heb ik ook al eens genoemd, ik heb twee relaties gekend die met zijn drieën waren. Maar dat werkt denk ik alleen als alles zuiver is en open wordt gegooid. Als de drang serieus van binnenuit komt. Zoals je het nu van hem beschrijft is hij vooral bezig achter zijn eigen drang en lust (niet perse lichamelijk, maar het gevoel niet oud te willen worden) aan te jagen.

Wat ook een optie zou kunnen zijn is niet perse in een relatie met zijn drieën wonen, maar wel gezamenlijk een soort woongroep te worden. Met eigen en gezamenlijke ruimtes. Maar dus alleen als dit voor jou en ook voor 'haar' een reëel gevoelde wens is. En vooralsnog is dat voor jou niet het geval.

Wat ik zou doen, denk ik, is een gesprek met zijn drieën aangaan. Ik zou willen zien hoe hij is met haar, hoe hij dan ook is met jou. Ik zou willen weten hoe zij het ziet. Denkt zij dat hij toch wel bij haar zal eindigen? Hoe staat deze dame erin? Nu hoor je dat (als je dat al hoort) alleen van hem. Ik zou het van haar willen weten.

Verder sluit ik me toch ook aan bij bovenstaande reacties: de keuzelijst is duidelijk zeg je: of hij om en om bij jullie, of jij alleen en zij samen, of in drie huizen. Hmmmm, daar zou ik niet vrolijk van worden. Jij als hoofdstandplaats en af en toe naar haar is er dus niet bij...

Dat zegt wel genoeg over hoe hij er momenteel in staat. Het lijkt mij toch iemand die lekker fijn verliefd is geworden en daar geen nee tegen wil zeggen, maar ook niet een drastische stap wil/kan/durft te zetten als het gaat om zijn oude relatie. En die stap eigenlijk stiekem aan jou overlaat.

Ik vind het argument (spannend leven, niet gezapig wegzakken na pensioen) eerlijk gezegd wat kul. Eigenlijk wat er gebeurt als het leven saai wordt, de spanning uit de relatie is, en je zelf aan de bak moet om het leuk te houden.

Ik weet niet of je het ergens al schreef, maar hoe oud is de nieuwe liefde eigenlijk?

idd

Zoals de rest het al benoemd, je bent gedegradeerd. Hij wil haar niet missen, maar jouw wel.
Dat zou voor mij het punt zijn om met hem te breken.
Ik kan mijn man heel goed delen, maar zoals al eerder werd genoemd, emotionele exclusiviteit, dat is wat we van elkaar eisen. Zodra dat weg is en ik in feite naar de tweede plek wordt gebonjourd dan is het over!

Jij moet taai en sterk zijn, en meeveren. Waarom hoeft hij niet taai te zijn, en weer rechtop kom te staan nadat er keuzes gemaakt zijn die jij wenst, in plaats van alleen zijn keuzes volgen?

Sterkte...

boodschap voor je man

"schat, ik heb er nog eens heel goed over nagedacht, maar zo gaan we het niet doen. Jij hebt al zo vaak het laatste woord gehad, nu ben ik aan de beurt. En ik wil dit niet. Ik begrijp best dat je er wat verdrietig van zult zijn, maar je bent taai en sterk, dus daar kom je wel weer bovenop. Als jij er ook je best voor doet kunnen wij nog prima samen groots en meeslepend leven. Mocht je dit toch niet willen proberen dan zul je zelf maar een knoop door moeten hakken. Je weet waar de koffers staan"

Jippox

Precies

Jippox

+1

...

Ach Els

Ik wil je een heel enorm dikke knuffel geven. Heb verder niet veel toe te voegen aan de reacties hierboven. Je man zijn idee over hoe de toekomst eruit moet zien lijkt me helder. En het lijkt me ook helder dat dat niet jouw idee is. Daaruit zullen jullie allebei de consequenties moeten trekken...

Helder Jippox!

@Jippox

Heel duidelijk gezegd!

Els

Je man heeft in ieder geval een ongekende consensus in dit forum weten te bewerkstelligen!

...en dat is moeilijk

In je beginpost schrijf je 'ik ben nog steeds gek op hem' - dan zal het niet meevallen voor ke dat wij vrij eensgezind schrijven hoe akelig manipulatief wij hem zien.//

Knuffel

Wat ontzettend zuur voor je. Zij kan niet weg maar jij wel. Dus je bent van de eerste plaats afgebonjourd. Meid toch...
Been there, done that. Oh wat deed het pijn. We zijn nog een tijdlang in een knipperlichtrelatie beland en achteraf was dat de beroerdste tijd van mijn leven. Maar ik was nog zo verliefd op hem dat ik aanvankelijk geen nee tegen zijn attente en superlieve lijmpogingen kon zeggen. Gelukkig zag ik uiteindelijk dat die man echt niet het beste met mij voor had (alleen maar met zichzelf), en heb ik hem de rug toegekeerd en alle contact verbroken. Dat is voor jou waarschijnlijk niet haalbaar. Hij probeert het trouwens nog steeds af en toe. Maar ik weet nu wat voor manipulator hij is. Ik trap er niet meer in.

Ik denk ook dat Jippox een passende reactie heeft geformuleerd.

Het klinkt

Het klinkt ook alsof je wat te vanzelfsprekend bent geworden voor je man: jij bent er toch wel.

Wat Jippox zegt, daar zou ik een variant op doen. En dan alleen als je het ook kan, anders ben je niet overtuigend (en nog meer vanzelfsprekend). Ik zou zijn koffers al hebben gepakt. Hij gaat op die vraag natuurlijk niet meteen ja of nee zeggen. De vraag is of hij ter verantwoording geroepen wenst te worden. Dus, bij geen antwoord of een nee, zeg je dat het helder is en zijn koffers staan klaar.

Hij zal in discussie willen gaan om te toetsen hoe stellig je bent. Hoe minder je zegt, hoe duidelijker het is. Maar de vraag is: kan je dat (op dit moment)?
Vergeet niet de sloten van het huis meteen ook te veranderen.

Zilj

Eens was er een draadje waarin de vrouw die minares op zocht. De confrontatie op het werk deed de minares de 'relarie' beëindigen uit schuldgevoel. Opeens had zijn vrouw een gezicht. Eén die ze niet los kon laten.

Als je daar geen heil in ziet en wacht dat hij voor jou kiest, is zij nog steeds in beeld. Het is moeilijk een relatie te herstellen als zij jullie niet met rust laat.

Nog een verhaal

uit mijn omgeving: man ging vreemd, had afgesproken met vriendin in een hotel, vrouw heeft een bos bloemen en champagne laten bezorgen op de kamer.. relatie is kort daarop uitgegaan.

Hij moet in elk geval ook willen werken aan de relatie, jullie relatie dan, net als jij. Het beste is als zij uit beeld is maar hij heeft daarin meer verantwoordelijkheid dan zij, vind ik.

Ja en nee

Lieve allemaal,
Wat het ook is, het is mijn leven. Mijn dagen, mijn jaren gaan voorbij, net als die van iedereen.
Vooralsnog ben ik hier, wie weet wat de toekomst brengen zal.
Ik leef nu op deze manier die me misschien ook vooruit zal brengen. Hoe het gaat lopen weet ik niet. Of ik blijf weet ik niet- maar zolang ik me geliefd voel en erkend als levenspartner, als minnares, als moeder van zijn kinderen, blijf ik nog even. Volgende week word ik 61. Voor mij een gigantisch moment.
Nog een jaar tussen hoop en vrees , me geliefd voelen in deze relatie, of gewoon lekker in mijn eentje verder? Er zijn zoveel andere lieve mensen die me boeien en ontroeren. Gelukkig wel. Ik had dit nooit gedacht.Ik kan gelukkig zijn alleen.
Voor mij is ware vriendschap en liefde dat je elkaar steunt en probeert elkaar heel te houden. Misschien denk ik straks net als Pandora: was ik maar eerder weggegaan.
Ik ben een beetje murw en geniet van de momenten dat het fijn is. En die momenten dat ik gelukkig ben wil ik als OK ervaren en daarnaast ook mijn eigen contacten uitbreiden en vooruit kijken ipv achteruit.
Voor nu een fijne avond en ik meld me morgen weer!

Wat ik me afvraag

Heb je eigenlijk al eens geprobeerd om met muziek je partner op andere gedachten te brengen? Of is hij daarvoor te veel een hork van een man?

Bijvoorbeeld:

Rode krullenbol

Klopt

Als je het voor jezelf kunt rechtpraten is er niets aan de hand. Je moet je ook niet door anderen laten voorschrijven waar jouw grens ligt. Al is het voor mij wel bijna pijnlijk om te lezen.

Ik zie het niet als rechtpraten

Ik begrijp wat je bedoelt Els. Dat hoeft helemaal niet te betekenen dat je dit morgen of overmorgen ook zo vindt. Ik ben het wel helemaal eens met wat je schrijft over ware liefde en vriendschap.

Ik ben benieuwd hoe het nu gaat.

Bah

Wat een narcistische manipulatieve egocentrist van een vent heb je Els, en wat een negatief zelfbeeld heb jij om altijd maar uit te gaan van zijn recht op beleving ipv die van jezelf.

Deze meneer weet heel goed dat hij jou emotioneel de baas is, en jij laat dat toe. Alle spirituele jaren '70 liefdes sjeit van poly-amori ken ik ook : van mijn ouders. Als dat op gelijk waardige basis gebeurt prima, maar dat is niet het geval.

"ik ben een beetje een klein (bang) keffertje denk ik wel eens, en hij een grote lobbes- maar dat klopt niet echt helemaal"

"we hebben samen besloten dat hij, zonodig, het laatste woord heeft".

"Ik vind ruzie niet erg, maar hij kan er ECHT niet tegen En daarom wil ik het niet meer".

"Ik had wel zelf een berichtje gestuurd vanmorgen "goedemorgen!" en rond 17.00 uur "Hee, hoe is het daar?"
Ik hoorde niets terug. Ik dacht: eigenlijk hij is boos. Nu is het definitief voorbij. Ik kreeg pijn in mijn buik en dacht, nou zo is het dan maar. Definitief voorbij.
Rond 19.00 gebeurde er dit. Hij stuurde een berichtje: "internet was de hele dag slecht geweest. Hoe is het?' - en ik reageerde onmiddellijk
: ik vertelde dingen van mijn werk- hij vertelde dingen van zijn dag, maar ook: 'zorg je goed voor jezelf? Love you!' . Bij elkaar meer dan 20 heen en weer berichtjes.
Tja- dan lijkt het dus allemaal weer vertrouwd en leuk. En dat is dan weer die emotionele band die ik nog steeds ervaar."

Hier spreekt een totaal emotioneel afhankelijke vrouw. Die zichzelf totaal wegcijferd omdat ze -vermoed ik- voor het eerst in haar leven een klein brokje liefde heeft toegeworpen gekregen door haar echtgenoot die haar sprookjes heeft verteld:

"Wat ik heb (of had) is een warme, diepe band, een liefdes verleden, het aanraken van elkaar in heel diepe lagen van je ziel en je emoties. Niet zomaar seks, maar overgave en verbondenheid, geen praat naar buiten maar een gevoel van kameraadschap naar binnen. Dat maakt het allemaal echt extra moeilijk"

Get a life Els. Als dit het verhaal van mijn dochters zou zijn, zou ik hard de confrontatie aan gaan. Je bent meer waard! Het feit dat je begin 60 bent maakt niet dat je moet settlen for less. laat je niet in de luren leggen door een zelf verkozen goeroe of polygamie praatjes van de vorige eeuw. Dat is leuk als je het samen aan durf, en dan nog neem je een risico. Ik lees alleen maar een hele kwetsbare vrouw die zich in de luren laat leggen door dominante egotripper.