Eindgesprek Veilig Thuis
Hallo (dit wordt een lang verhaal en ik heb moeite hoofd- en bijzaken te filteren, sorry)
Sinds 2012 ben ik bij mijn ex weg. We hebben een nu 12-jarige dochter. Er vond huiselijk geweld plaats in onze relatie. Ik kwam in een crisisopvang terecht. De jaren daarna waren een vechtscheiding. Ik ben veel bedreigd, uitgescholden, wel eens achtervolgd met de auto en hij heeft kind vaak niet willen overdragen totdat ik alles wat hij te zeggen had, had aangehoord. Er is een OTS gekomen van 3 jaar die niet veel heeft veranderd. Ex dronk veel en had een nare dronk wat ik gemeld heb, maar daar werd niks mee gedaan, omdat het alleen van mij kwam. Ex wilde alleen praten over co-ouderschap, wat ik absoluut niet wou. Uiteindelijk tweede gezinsvoogd omdat de eerste partijdig was volgens hem. Ze zijn nooit bij hem thuis geweest. Uiteindelijk kreeg hij een vriendin en werd het rustiger. Toch bleef bepaald gedrag doorgaan. Zo kwam ik regelmatig daar en stonden ze te tollen op hun benen van de drank en had ik vaak de indruk dat ze veel gedronken hadden. Ik heb ze er zelfs eens op aangesproken. Ook zei hij nare dingen tegen onze dochter en had hij ruzies met zijn vriendin en dan werd er wel eens geduwd en getrokken. Mijn vermoeden is onder invloed van alcohol. Als dochter iets zei wat hem niet aanstond stak hij zijn middelvinger op en zei fuck you. Ook vertelde hij haar dingen die ik hem aangedaan zou hebben. Geldzaken bijv.
Zo'n twee jaar geleden was er veel ruzie tussen dochter en mij. Er is toen maatschappelijke hulp gekomen en dochter heeft gesprekken op school met intern begeleider. De ruzies zijn verminderd en minder intens geworden. Dochter probeerde ook onder omgang uit te komen. Ze voelde zich ziek zei ze, probeerde zich te verstoppen of vroeg zich af of we niet een klapband konden krijgen. Ze heeft al eens bij haar vader aangegeven dat ze het niet zo leuk meer heeft omdat ze nooit meer wat leuks doet met haar vader alleen. Hij zei toen dat ze pech had en dat hij had gedacht dat ze een ondankbaar secreet was die maar weg moest blijven. Tegen mij zei hij dat ik haar zat op te stoken en dat ik haar gewoon de auto in moest trappen. Kind is toen weer een tijd braaf gegaan.
In januari werd haar vader heel erg boos en opdringering omdat dochter niet ook doordeweeks naar vader wou om daar haar schoolwerk te maken. Weekends moet ze wel en toen heb ik haar moeten dwingen terwijl ze vreselijk in de auto zat te huilen. Bij de deur stopte ze en trok meteen een vrolijk gezicht.
In april heeft vader dochter dronken opgebeld en heeft haar een uur lang de gekste verwijten gemaakt. Ik heb toen besloten dat ze dat weekend niet meer ging. Toen ook met school besproken. Zij zeiden dat ze een melding bij Veilig Thuis zouden doen gebaseerd op de gesprekken die ze met dochter hadden en dan vooral die van het afgelopen half jaar. Ex en vriendin hebben toen een mail gestuurd waarin ze me beschuldigden van ouderverstoting, onttrekking aan het ouderlijk gezag en ontvreemding.
Daarna waren alle telefoongesprekken die dochter met vader voerde steeds heel naar. Hij verweet haar dat ze loog, vroeg zich af of ze zijn dochter nog wel was, vroeg haar of hij haar kamer moest leeghalen en wilde alleen maar praten over wanneer ze weer kwam. Dochter had geen antwoord en hij werd dan steeds dwingender. Als ze aangaf dat ze niet meer wou komen vanwege het nare telefoongesprek de eerste keer, dan verweet hij haar dat zij ook niet leuk was geweest omdat ze niet dankbaar genoeg was geweest vanwege een hooverboard en ze haar taakjes niet goed deed en dat was de oorzaak van zijn ruzie met zijn vriendin tijdens het eerste (dronken) telefoongesprek. Op een gegeven belmoment heeft ze de hoorn erop gegooid en sindsdien (mei) heeft ze hem ook niet meer gesproken. Zij hebben in die tijd ook haar tablet volledig geblokkeerd, ik denk als straf.
Ik heb sinds een tijdje psychische hulp. Het blijkt dat ik PTSS heb van mijn huwelijk en de scheiding erna. Ik raak heel angstig en gestresst als ik iets naars verwacht van mijn ex-man of zijn vriendin. Ook ben ik heel wantrouwend naar hulpinstanties. En ik heb gemerkt dat ik nog steeds heel erg boos en gefrustreerd ben richting ex en hulpinstanties. Dat ik mijn dochter thuis heb gehouden is al een enorme stap voor mij. Ik heb EMDR gehad wat niet echt geholpen heeft en krijg straks schematherapie.
Nu heeft Veilig Thuis het onderzoek afgerond. Ik gaf aan dat dochter bang was weer naar haar vader te moeten en zij zeiden dat dochter moest beseffen dat het haar vader was en dat hij haar ook mist en ik moest met dochter bespreken wat nu wel haalbaar is. En dochter wil het er niet over hebben, ze zegt alleen dat ze niet meer naar hem toe wil.
Ik ben ook erg bang dat VT gaat zeggen dat ik dochter beinvloedt, dat ze daarom niet wil. Met mijn angst enzo. (Die angst heb ik niet als het goed gaat, alleen als ik iets heb gedaan wat ex niet aanstaat of soms zomaar opeens). Ik heb altijd alles maar geslikt, irritaties opzij gezet en maar vergeten. Vermijding denk ik.
En als ik eraan denk dat ik daar weer moet staan voor hun deur, dan draait mijn maag al om.
Hij heeft trouwens nul contact gezocht met dochter sinds begin mei. Ze is nog wel jarig geweest. Ik heb destijds gemaild dat hij 13 uur kon bellen om haar te feliciteren en hij en daarna zijn vriendin belden rond 9 uur op zondag dat ze gebeld hadden en dat we terug moesten bellen. Dat wilde dochter niet, dus dat heb ik gelaten.
Zijn vriendin heeft mij nog 1 a 2x proberen te bellen, maar ik wil ze niet mondeling spreken.
Lang verhaal, maar mijn vraag is vooral hoe moet ik me opstellen bij het eindgesprek met VT, wat moet ik met mijn dochter die niet naar haar vader wil. Bang dat ze me dwingen om dochter te dwingen. Ex ontkent namelijk alles. En VT doet niet aan waarheidsvinding.
Ik heb het niet helemaal uitgelezen, maar ik denk dat je je dochter niet meer mee geeft. Ze is nu 12 jaar. Als ze wil gaat ze, wil ze niet gaat ze niet.
Wat er ook van komt.
Ze gaat haar eigen keuzes maken en haar eigen leven invullen. Vader kan andere afspraken met haar maken.
Desnoods laat je het voor de rechter komen.
En dan meldt je: ik houdt haar niet tegen maar ze mag het zelf nu bepalen. Ik steun haar in haar eigen keuzes.
Nog liever, zoek in elk geval tijdig een advocaat of informeer of de praktijk van Richard Korver tijd voor je heeft, die helpen je op voorhand alvast een dossier op te bouwen.
En tegen dochter zeg je: je mag het nu zelf bepalen. Het is wel je vader, misschien kunnen jullie wat anders afspreken als hij dat ook wil. Een keer samen uit eten of wandelen of zo, niet te ver weg zodat je zelf met openbaar vervoer naar huis kunt als het je niet bevalt.
Houd verder zoveel mogelijk je mond en geef je expartner de kans om zich zelf onmogelijk te maken bij de rechter. En eerst bij VT.
En laat je niet overhalen tot geeft niet wat. Of vragen over jou oordelen.
Zeg dan: ik schrijf het even op en daar ga ik over nadenken.
Het zijn je vrienden niet dus ga daar niet gezellig mee 'overleggen'. Laat je niet verleiden. Blijf bij je standpunt en blijf vriendelijk glimlachen.
Neem anders een man mee naar het gesprek, die zijn vaak in staat om mishandelingsmensen te laten inbinden. Alleen al door hun aanwezigheid.
Tegen emotionele moeders hebben ze meer munitie.
Ik heb inderdaad al een advocaat die in ieder geval enige ervaring heeft met Veilig Thuis en Jeugdzorg en dergelijke.
Het eindgesprek is overigens bij mij thuis en dus zonder mijn ex-man. Ze hebben dit keer wel een gesprek bij hem thuis gedaan, nadat ik daar boos om ben geworden, omdat ze dat wederom niet zouden doen. Hij heeft alleen nu zijn vriendin die goed mondig is. Zelf is hij vrij basaal in zijn emoties. Het feit dat VT zei dat dochter wel moest onthouden dat hij haar vader is en dat zij hem ook mist, zegt mij echter dat hij hen wat om de vingers heeft gewonden. Beetje het slachtoffer uithangen zeg maar.
En je hebt gelijk. Ik ben vaak die emotionele moeder en dat gebruiken ze inderdaad tegen mij. Beetje vragen naar mijn slechte jeugd enzo, want dat was relevant volgens hen.
Oefen jezelf in 'nietzeggende' opmerkingen. Als iemand zo slim is om op te merken dat kinderen ook na hun 12e niet zelf over de omgangsregeling gaan. Dan zeg je: o, is dat zo? En als ze aandringen: ja, wat wil je dat ik daar op zeg?
En als ze dan nog aandringen: ik schrijf het even op, daar ga ik over nadenken.
En dan herhaal je: dochter mag het zelf weten, vader en dochter kunnen zelf afspraken maken, ik steun haar in haar eigen keuzes.
Ik wens je heel veel sterkte.
Ken je deze site?
Daar wordt vooral ook benadrukt om niet te praten.
https://www.stichtingkog.info/veilig-thuis/
"Gebruik instanties alleen waar zij voor bedoeld zijn. Scholen zijn er voor onderwijs. Ga in een contact over dat onderwijs niet je hart uitstorten over je huiselijke situatie of je ziektegeschiedenis.
"Trek je mond nergens open - alleen bij de tandarts."
Anders kunnen instanties jou opmerkingen in een heel andere context gebruiken waar jij ze niet voor bedoeld hebt.
"Het feit dat VT zei dat dochter wel moest onthouden dat hij haar vader is en dat zij hem ook mist, zegt mij echter dat hij hen wat om de vingers heeft gewonden."
Dat zou ik ook niet doen. Zo'n opmerking is redelijk standaard voor zo'n instantie, en om daar nou conclusies uit te trekken over je exman is niet nodig, het helpt je geen centimeter vooruit, en slecht voor je bloeddruk.
Bemoei je er niet mee wat ze zeggen, of wat de vader zegt. Je hebt er niets aan. Als het om dit soort triviale zaken gaat. Je hoeft niet met ze in discussie. Je wil van ze af, van beiden.
Weet VT dat je psychische hulp, emdr en schematherapie ontvangt? Vanuit hun oogpunt kom je zo niet bepaald over als een stabiele ouder. Als jij instort, is VT blij dat kind nog een vader met vriendin heeft waar het terecht kan. Bekijk het vanuit hun standpunt om hen zo beter te begrijpen. Probeer die externe hulp te minderen. Bespreek die beeldvorming anders ook met je advocaat.
Verder is het niet zeker dat vader VT om de vingers draait. Dochter kan in gesprek met IB’er school ook eens hebben aangegeven ergens haar vader te missen. Maar dan bedoelde ze wrs de leuke vader, niet die vader met die grofgebekte taal van nu. School kan VT dergelijke info gedeeld hebben en die kan door VT weer anders zijn geïnterpreteerd. Stop met aannames want die maken jou boos en bitter. VT heeft daar een antenne voor. Laat je advocaat meer de communicatie voeren.
Het enige wat jij kan doen is je dochter voorzien van een mobiel en OV zodat ze je altijd kan bellen.
Over de hulp: daar heb ik veel baat bij, het gaat nog wel een tijdje door. Desgevraagd. Ongevraagd ga je niets meedelen, want men kan het altijd anders uitleggen. Dus houdt het neutraal.
Een eenmaal neergezet verkeerd beeld is moeilijk te doorbreken. Liever benoem je dat licht positief en negeert het verder.
Flanagan benoemt wel een belangrijk aandachtspunt: deze mensen 'weten' niets, het is allemaal 'beeldvorming'. Dus zorg jij dat je zo neutraal mogelijk overkomt.
Flanagan schreef op 25-07-2021 om 17:12:
Weet VT dat je psychische hulp, emdr en schematherapie ontvangt? Vanuit hun oogpunt kom je zo niet bepaald over als een stabiele ouder. Als jij instort, is VT blij dat kind nog een vader met vriendin heeft waar het terecht kan. Bekijk het vanuit hun standpunt om hen zo beter te begrijpen. Probeer die externe hulp te minderen. Bespreek die beeldvorming anders ook met je advocaat.
Verder is het niet zeker dat vader VT om de vingers draait. Dochter kan in gesprek met IB’er school ook eens hebben aangegeven ergens haar vader te missen. Maar dan bedoelde ze wrs de leuke vader, niet die vader met die grofgebekte taal van nu. School kan VT dergelijke info gedeeld hebben en die kan door VT weer anders zijn geïnterpreteerd. Stop met aannames want die maken jou boos en bitter. VT heeft daar een antenne voor. Laat je advocaat meer de communicatie voeren.
Dit weten ze. De EMDR is afgerond. Alleen de schematherapie moet nog starten. Daar stonden ze niet negatief tegenover had ik de indruk. En ik ga dat zeker niet stopzetten. Dat gaat mij namelijk denk ik ook helpen (sterker maken) tegenover vader. Ik ben in het dagelijkse leven absoluut niet instabiel. Ik kan wel emotioneel reageren. Ik ben bijvoorbeeld wel boos geworden toen ze eerst niet bij vader langs wouden gaan, toen ze over mijn verleden wouden weten en toen ze weigerden de gesprekken die dochter met vader had te lezen (ik had ze uitgetypt).
Dochter heeft ook individueel met VT gesproken en daar kwam niets anders uit dan wat ik en school zelf al aangaven.
Die opmerking kwam zeker niet via school. School heeft een melding gedaan, hebben daarna nog een gesprek gehad met VT en dat was 't. Die opmerking van VT komt omdat ze bij vader thuis zijn geweest. School is zelf niet te spreken over vader. Ze kennen hem verder niet, maar hebben inmiddels wel telefonisch contact met hem gehad. Nadat de melding is gedaan, heeft school ook geen gesprekken meer met dochter gehad. Ze waren namelijk alleen op aanvraag van dochter, wanneer zij eens wat kwijt wou. Dochter heeft dat na de melding voor zover ik weet niet meer gevraagd.
Ik doe inderdaad wel steeds aannames. Daar moet ik mee stoppen, maar dat is nog even oefenen. Ik denk veel op handen zitten en niet meteen reageren. Dus dat ga ik oefenen.
In wat voor dingen kan ik de advocaat meer de communicatie laten voeren? Met VT?
AnneJ schreef op 25-07-2021 om 16:54:
"Het feit dat VT zei dat dochter wel moest onthouden dat hij haar vader is en dat zij hem ook mist, zegt mij echter dat hij hen wat om de vingers heeft gewonden."
Dat zou ik ook niet doen. Zo'n opmerking is redelijk standaard voor zo'n instantie, en om daar nou conclusies uit te trekken over je exman is niet nodig, het helpt je geen centimeter vooruit, en slecht voor je bloeddruk.
Bemoei je er niet mee wat ze zeggen, of wat de vader zegt. Je hebt er niets aan. Als het om dit soort triviale zaken gaat. Je hoeft niet met ze in discussie. Je wil van ze af, van beiden.
Je hebt gelijk. Ik heb gelukkig vrij netjes, maar stellig gereageerd. (In de trant van kind hoeft vader niet gelukkig te maken. Ik wil zeker bespreken met dochter, maar alleen omgang als er erkenning van en verandering van de situatie is van vaders kant). Ik wil me niet meer onzeker laten maken in mijn standpunt en me ook niet laten overhalen dat het 'wel meevalt' of dat ik mijn kind niet goed genoeg ken.
Je kunt altijd je advocaat het woord laten voeren. Daar heb je ze voor. Ook al wil men liever jou ondervragen en dringt daarop aan. Of liegt dat een advocaat niet mag. En bovendien zou ik ze na dit gesprek ook niet meer binnen laten. Niet vanwege corona en niet vanwege je privacy. VT en aanverwanten kunnen binnen van alles aantreffen dat in een andere context gezet 'verdacht' gemaakt wordt. Dus spreek alleen af in mensen hun kantoor en op dit moment alleen via zoom of teams. Je gaat toch geen risico lopen?
"maar alleen omgang als er erkenning van en verandering van de situatie is van vaders kant)."
Laat dit soort dingen ook liever achterwege. Je gaat het gedrag van vader echt niet veranderen, daar kun je geen voorwaarden aan stellen en wat heeft dit nou voor nut?
Je dochter mag het zelf zeggen. Je staat het niet in de weg, het is haar vader, ze kunnen zelf afspraken maken. Punt, geen bijzinnen van welk allooi dan ook.
AnneJ heeft je heel zinnige adviezen gegeven. Het is goed dat je een advocaat hebt. Wat voor advies heeft die gegeven? Het lijkt me een bijzonder moeilijke situatie. Ik heb het (gelukkig) zelf niet meegemaakt dus ik zou niet zo goed weten wat slim is om te doen tijdens zo’n eindgesprek. Het hangt ook erg af van de conclusie natuurlijk. Loop daar niet teveel op vooruit en ga er niet te diep opin, dat lijken me in ieder geval goede adviezen van AnneJ. Ik weet niet of het zinvol is om vragen te stellen over de conclusies? Zoals: Is er een rechtstreekse relatie tussen het signaal van school en het onderzoek dat gedaan is? Is er onderzoek gedaan naar de veiligheid? Wat is daar uitgekomen? Hoe is de veiligheid gewaarborgd? Maar hier zou ik toch echt eerst met je advocaat over spreken.
Bij een Google-actie kwam ik deze tegen. Misschien heb je er wat aan. Je ziet in de beslissing over de klacht een heel aantal dingen waaraan Veilig Thuis moet voldoen. Bijvoorbeeld: is de onderzoeksvraag beantwoord? In de onderstaande zaak was dat niet goed gebeurd. Daarin is de medewerker over de oorspronkelijke aanleiding heen gestapt zonder onderzoek te doen.
https://beslissingen.skjeugd.nl/beslissingen/een-veilig-thuis-medewerker-heeft-onder-meer-het-opgestelde-eindverslag-onvoldoende-objectief-opgesteld-en-daarin-noodzakelijke-informatie-niet-opgenomen/
Succes! Ik hoop dat jullie er goed doorheen komen!
Ik zou tijdens het gesprek niet in discussie gaan. Wacht het besluit af en ga daar dan zonodig met je advocaat tegenin. Dan kun je nadenken voor je wat zegt of schrijft. Mooi voorbeeld van Mija. Zonodig kun je een eindverslag ontleden.
Dat zou ik niet op voorhand zoeken maar alleen als het noodzakelijk is geworden.
Bij eindgesprek vooral niet te veel in je kaarten laten kijken. Je staat op punt die ‘bemoeienis’ af te ronden en dan geef je hen geen munitie meer. Ook niet over gedrag van haar vader. Als je laat merken dat die strijd nog steeds floreert, hebben ze geen reden om zaak af te kunnen ronden.
Dat je psychische hulp krijgt, is geen issue. Maar leg niet uit hoeveel je daaraan hebt gehad. Soms kunnen ze stekelige vragen stellen waarbij het niet om het antwoord gaat, maar om te testen of je idd progressie hebt geboekt. Daarom is het beter je advocaat te laten reageren op de briefwisselingen. De advocaat voorkomt het delen van info nadelig welke vragen kan opwerpen. Mijn advocaat gaf mij spreekverbod en stuurde brief uit dat alle communicatie via haar liep. Dat beschermde mij tegen onverwachte telefoontjes op ongelegen momenten.
Je advocaat beschermt je niet alleen tegen die overrompelende contacten, maar die houdt je ook uit de luwte.
Over twee jaar kan dochter bij rechter aangeven niet meer bij vader te willen overnachten. Die verandering kan ze buiten jou om regelen. Wees tot die tijd een veilige haven voor haar want wat je hier over haar vader schrijft, komt niet geruststellend over.
Nu eerst het eindgesprek en rapport van Veilig Thuis afwachten. Dat er op dit moment een onderzoek loopt lijkt me een goede reden om niet zelf te gaan procederen over de omgangsregeling (zowel omdat het onderzoek informatie kan opleveren die relevant is, als ook omdat procederen om minstens twee totaal verschillende manieren verkeerd kan worden uitgelegd in het onderzoek).
Komt er uit dat rapport van Veilig Thuis dat de oorspronkelijke omgangsregeling (met "onbegeleide" omgang) hervat moet worden, dan kom je voor een lastig keus te staan. Ga je "gewoon" je kind weghouden, of ga je actief naar de rechter om te vragen om aanpassing van de omgangsregeling? Als je je kind wilt weghouden kun je tactieken overwegen waarbij je deur op een kier zet maar wel de bal bij vader legt... bijvoorbeeld aangeven dat dochter graag "eerst" een gesprek wil onder begeleiding van een <<<neutrale 3e partij>>> over onderwerp <<<x>>> (uitpraten van een incident, afspraken over communicatiemiddelen, etc). Maar dat kun je het beste overleggen met een advocaat, hoe je dat gaat aanpakken.
Als jij jezelf erg onder druk gezet voelt om dochter te dwingen, kan het goed zijn om je dochter te verwijzen naar een kinderrechtswinkel. Dat kan voor dochter duidelijk maken hoe de rechten en verplichtingen lopen. Het kan het ook makkelijker voor jou maken om jouw "inspanningsverplichting" mbt de bezoekregeling na te komen als dochter genoeg op de hoogte is van haar eigen rechten om tegengas te geven.