Ex blijft mij uitsluiten
Wie weet waar ik hulp kan vinden in het omgaan met n ex die mij totaal negeert en uitsluit?
We zijn nu 2 jaar bezig en ex blijft volharden in mij negeren n uitsluiten. We zijn nu al zover dat wij in onderzoek zijn bij Rvdk maar ik heb hier geen hoop meer op, als iemand niet wilt dan wilt die ook niet.
De kinderen zijn een speelbal en aarschijnlijk wilt Rvdk dat wij gaan leren communiceren, maar ze doet alsof ze wilt maar in de praktijk is het dus niet zo. We hebben bij jeugdzorg gezeten, voerden zogenaamd gesprekken maar leidde tot niets. Later bleek, ik kreeg per toeval inzage in haar mail dat zij overlegde met een bevriende orthopedagoge hoe en wat te zeggen om maar zo min mogelijk afspraken te maken, en in n goed daglicht te komen en jeugdzorg buitenspel te krijgen..
Ze wilt niet en zal ook nooit willen want ze kan het niet.
Nu wil ik er eigenlijk mee stoppen maar verlies ik dan mijn kinderen. Met de oudste zijn hierdoor telkens conflicten en verbroken contacten.
Ik wordt er knettergek van, ik wil verder maar weet maar niet hoe hier mee om te gaan. Het mooist zou zijn als ze tegen een boom aan zou knallen.
nu reageer je maar op de helft Eddeped
en juist wat Paddington zegt bedoel ik ook: ook jij kunt leren hoe je meer gedaan kunt krijgen. Cursus onderhandelen dus.
Maar dan moet je afstappen van het idee dat 'zuiver' ook betekent dat je alleen maar jezelf kunt zijn en dat de rest onzuiver zou zijn.
gr Angela
Bovendien?
Wanneer ben je meer 'jezelf': als je jezelf weet te beheersen of als je je de speelbal laat zijn van je eigen emoties (met de ex als spelend kind)?
@angela
Ik heb nu al een aantal cursusjes, bijeenkomsten bijgewoond, gesprekken gevoerd met deze en gene maar het houd een s een keer op lijkt mij. Als het maar van 1 kant komt dan houd het op
jij wil iets van haar
en als je slimmer wil worden dan zij moet je zorgen dat je haar 'outsmart'. het is ongelofelijk stom dat dit moet maar als je het zakelijk probeert te beschouwen kom je misschien toch wat verder en kost het je in ieder geval minder negatieve energie.
gr Angela
Gefeliciteerd
Je info dat een ots is afgewend, is een mooi bericht. ( ook al kwam het uit een ander draadje), gefeliciteerd.
Misschien is er in jullie buurt een Eigen Kracht-beleid:zorg zodanig geregeld door familie en/of vrienden zonder RvdK. Zo is er minder ruimte voor een welles-nietes, helemaal als je bang bent voor valse beschuldigingen.
Als ik het zo lees, zou een veilige basisplek vb een oma, een uitvalsplek kunnen worden om zowel contact te behouden met zowel moeder als vader zonder dat er ruzie komt.
Vraag eens wat je dochter graag zou willen. Een paar jaar bij een familielid, indien mogelijk, geeft rust.
@angela
Wat bedoel je precies met outsmart?
Mee fat ik die vraag stel krijg ik wel weer dat aanval/verdedig gevoel, een strijdplan.
Wat flanagan al zegt, (nog) geen ots is het geworden en ik ben er helemaal dood op van. Ik wil echt niet meer die strijd voeren terwijl ik weet dat dit bog wel doorgaat tot de jongste 18 is, of ik nu wil of niet.
Ik wilde die ots. Al was het maar voor n half jaar. Rvdk adviseert dat wij zelf dit op moeten lossen, kinderen krijgen hier laat van maar dat komt misschien later wel boven en dan kunnen ze pas hulp krijgen. Ik zie geen ander mogelijkheid als dat m'n deur altijd open staat voor dochters maar ze zullen er zelf achter moeten komen dat moeder dat zoveel mogelijk wil dwarsbomen. Zij zal het niet stimuleren in ieder geval.
Ik wil mijn energie gaan richten nu op mijzelf. Het maken van nieuwe vrienden, familie is er vrijwel niet
Graag jullie gedachte
De raad gaat dus adviseren dat wij dit zelf moeten oplossen,op vrijwillige basis. Ik weet echter alleen niet meer hoe. Ze zegt dat wij weer terug moeten naar centrum van jeugd en gezin. Dat laatste zie ik niet zitten want:
- de laatste keer dat wij daar mee in gesprek waren liep dat dus al spaak. Er werden dingen beweerd die nooit waren gezegd door cjg en zat zij moeder te te verdedigen.
-ik heb de afgelopen 2 jaar op allerlei manieren geprobeerd te communiceren/overleggen/omgangsregeling te bespreken. Ik heb vakantieplanningen van het hele schooljaar overzichtelijk op n rijtje gezet daarbij een voorstel gedaan maar daar wordt nooit op terug gereageerd. Bij de gesprekken werd duidelijk dat ze dat te liegen, nergens over wilde praten op de achtergrond overlegde met n bevriende orthopedagoog hoe en wat te zeggen om toch maar in een goed daglicht te blijven maar ook om zo snel als mogelijk weer van die dames verlost te zijn.
-in het begin was er een omgangsregeling maar op het eind wilde ex daar toch weer veranderingen in.
Kortom, Rvdk wil en adviseert rechter dat wij gaan praten maar tot nu toe heb ik te maken met iemand die dat helemaal niet wil. Ondertussen blijft de situatie onveranderd.
Ik moet hier straks op reageren echter mijn eerste reactie is ik doe het niet meer, ik stop er mee. Ik snap ook niet dat ze dit adviseren. Waarschijnlijk als er na drie maanden nog niks is wordt het met dwang opgelegd, dan doe je dat toch gelijk opleggen? Of zit ik daar naast?
Ik wil in mijn reactie ook aangeven dat ik altijd bereid ben om te praten maar dat het initiatief hiertoe van ex dient te komen, kan/mag ik dat zo zeggen?
Ik ben er zo doodmoe van.
Dwang?
" Waarschijnlijk als er na drie maanden nog niks is wordt het met dwang opgelegd, dan doe je dat toch gelijk opleggen? Of zit ik daar naast?"
Wat denk je nou Eddeped, dat een rechter of andere derde met dwang kan zorgen dat de omgangsregeling wel goed komt? Denk je dat echt?
De slavernij is afgeschaft en een mensenhandel willen we ook niet meewerken en de politie komt niet om jou kinderen van moeder naar jou toe te brengen.
Er zijn wel wat sancties, boetes als er niet aan de omgangsregeling wordt voldaan maar zo maak je een gezin ook kapot. Er zijn nogal wat vaders die er wat in zien, maar een moeder die het niet meer financieel rond kan breien gun je de kinderen echt niet.
En dan het meest drastisch: kind naar de andere ouder en dan maar zien of er nog een omgangsregeling rond kan komen. Koekje van eigen deeg dus.
Ik denk alleen niet dat de rechter de kinderen toewijst aan een ex in ontploftoestand, want dat laat je hier voortdurend zien.
Al heb je alle gelijk van de wereld, wat ik niet denk dat bestaat nou eenmaal niet, zit je hier je eigen kansen de bodem in te slaan.
Probeer nou eens een stapje terug te doen en niet overal zo ontvlambaar op te reageren maar eerst even na te denken en kalm te blijven.
En nee, ik krijg hier ook geen beeld bij hoe jij hier uitkomt. Behalve redelijk blijven, kalm, meebuigen en relativeren als er eens iets voorvalt, vooral naar moeders en kinderen, je doel voor ogen te houden: kwalitatief goede tijd doorbrengen met je kinderen.
Wat er verder ook gebeurt.
Laatste zin
Ik heb niet alle reacties gelezen.. maar je laatste zin in je openingsbericht kan ik me in vinden. Ik zit een soort gelijke situatie, en ook ik heb dat weleens gedacht. Maar zulke gedachtens mag je natuurlijk niet uitspreken, want dat kan tegen je worden gebruikt.
Al is de gedachte nog zo begrijpelijk als in een dergelijke situatie zit (maar diep in je hart meen je het eigenlijk ook niet)
Zo moeilijk
Als je zou stoppen, wat dan? Dan heb je rust en de kinderen misschien ook maar zou dat helpen? En zou je dan echt rust hebben? En stoppen is juist wat jouw ex wil en dat zo aan de kinderen door geeft.
Ik zou zeggen dat je zeker bereid bent om te overleggen maar dat zij nu een nieuw voorstel moet maken waarin ze ook rekening moet houden met jouw wensen en dan kunnen jullie, eventueel met hulp, in overleg. Ik weet het, zit in soortgelijke omstandigheden, iedereen wordt er bij gesleept maar reageren op mijn voorstellen of argumenten gebeurt niet. Het laat je niet los.
En ik kan maar niet begrijpen hoe twee weldenkende mensen, die allebei het beste voor hun kinderen willen, zover kunnen komen en dat het alleen maar erger wordt, (ik spreek hier over mezelf). Hier zo vaak een nieuw start gemaakt maar gaat meestal binnen 1 a 2 maanden fout. Hoe doorbreek je het? Een manier, die ik van dichtbij ken, is dat een ouder alles pikt en slikt, resultaat was heel goed, nu nog in goede harmonie, kinderen zijn nu 16 en 18. Concreter: in de situatie die ik bedoel hadden ze een 2/12 regeling maar de vader ging bijvoorbeeld regelmatig vrijdag en zaterdag tot diep in de nacht stappen en liet de toen nog jonge kinderen alleen, de moeder zei daar niets over, dus geen stress en geen conflicten. Lijkt mij zo moeilijk daar dan niets over te zeggen, alleen al ivm veiligheid, maar ze deed het niet, hele vakantieafspraken werden door zijn vriendin op het laatst overhoop gegooid, ze accepteerde het. Ik bedoel nu niet dat jij Ed dat moet doen, zou ik iig niet zo kunnen maar ik ben op zoek naar inzicht en oplossingen.
Ik denk dat het opleggen door de rechter ook geen rust gaat bieden, zeker voor een van de ouders. Sterkte.
Beschermen
Juist als een 16-jarige verkeerde keuzes gaat maken, wilt een ouder/vader niets anders doen dan zijn kind beschermen. Ik snap je boosheid omdat je niet in de gelegenheid wordt gesteld haar te beschermen.
Zelfs als er een 50/50 co-ouderschap zou bestaan, ben je nog niet in staat haar te beschermen.
Drank en drugs dienen vaak als uitweg van de spanningen.
Je kan haar helpen door die 'vechtscheiding' te stoppen. En in plaats daarvan je huis en een luisterend oor aan te bieden wanneer zij naar jou komt. Wanneer de kinderbijslag over twee jaar stopt, is er een reële kans dat je oudste vaker bij jou is. Zorg dat ze weet dat ze welkom is door geen ruzie te maken. Al was het maar om haar rust te geven.
Anne j
Maar wat dan? Zodra deze moeder vrijspel krijgt gaat ze los. Ze is al aan het uitzoeken geweest betreffende gedeeld gezag. Zij vind het moeilijk te delen. Het hoeft van mij ook niet dat de kinderen aan mij worden toegewezen, ik zou dat geeneens willen maar er moeten gewoon zaken geregeld worden. Er zijn een paar basis dingen zoals vakanties. Als er nu maar eens gewoon iemand zou vragen hoe wij dat nu geregeld hebben en er blijkt weer niets, dan kan deze zeggen "over 2 weken dienen jullie beide een plan in, de overeenkomsten haal ik er uit, de verschillen kunnen we bepraten en komen jullie daar dan niet uit dan bepaal ik het wel, zo simpel zou het kennen, de boze ouder die dan vind dat die benadeeld wordt kan dan ook niet zeggen tegen de kinderen dat het door die andere ouder kwam maar door de onafhankelijk derde partij en dat deze besloten heeft omdat papa en mama dat niet konden.
Ik kan mij rustig houden, ik kan alles goed vinden zonder commentaar, ik heb dat een poos gedaan maar op gegeven moment ben je gedegradeerd tot die man waar ze soms heen Moeten. Als een kind dat dan ook vervelend even vind zegt moeder aan de wil van het kind te willen voldoen. Vervolgens meld ze het kind daarna ziek en tegen kind die dan staat te wachten doet ze nonchalant reageren omdat papa maar niet komt. Gelukkig hebben wij mobieltjes, ik bel m'n dochter op als ze ziek is maar dan is ex weer boos omdat ik zo overbreng dat ze misschien leugenaar is, wat ze ook is.
Het is gewoon nooit goed wat je ook doet
Geef haar de informatie die ze nodig heeft. Het adres van steunpunt Loverboys in jou buurt, de plaatselijke GGD of de huisarts voor voorbehoedmiddelen en een informatiepunt in jou buurt over verslavingsproblematiek.
Ze wil zich als een volwassene gedragen dan heeft ze ook de informatie nodig die daarbij hoor wanneer ze dat nodig mocht hebben.
Ik heb niet het idee dat je daar zinnige gesprekjes met haar over kunt voeren in je opwinding dus liever laat je dat en besteed de tijd met je dochter zo plezierig en huiselijk mogelijk. Samen iets doen wat beiden prettig vinden.
En zet je idee over je 'rechten' als vader aan de kant. Recht hebben en krijgen zijn hier twee hele verschillende dingen.
Zeg gewoon tegen haar: ik gun het je niet dat je in de ban komt van die knakkers.
Zeg wat je haar wel gunt. Dat ze een goed schoolopleiding kan doen om later zo goed mogelijk voor zichzelf te kunnen zorgen en niet afhankelijk te zijn van de goedheid of slechtheid van een ander. Dat je haar daarbij wil helpen.
De rol van 'eisende' partij gaat je niet helpen. Niet bij je kind en niet bij je exvrouw, dus geef dat op.
Nou goed
Gelukkig heb je mobiel contact. Dat kun je voortaan zelf met je dochter regelen of en wanneer die komt, met name gezien de omgangsregeling.
Zonder tegen haar tekeer te gaan of te veronderstellen dat haar moeder wel weer dwars zal liggen, want je kind krijgt een punthoofd van die verhalen.
Ze komt wel of ze komt niet, spreek dat samen af en laat het verder over.
vakanties
Houd je gewoon aan afspraken in de omgangsregeling wat betreft de tijden dat de kinderen naar jou toekomen.
Spreek geen vakanties af want er kan wat tussenkomen. Komen ze wel ga dan pas op vakantie. Kamperen of zo, of gezellig thuisblijven en dagjes uit.
Zet de zaak niet onder spanning met een reis naar Thailand.
Wees praktisch en altijd een tweede scenario.
Dan hoef je nooit over de vakanties te vechten.
Rechten als vader
Anne, ik kan ergens een fout gemaakt hebben maar ik heb nooit ergens geschreven dat ik rechten heb als vader,cik ben namelijk stellig van overtuigd dat mensen die scheiden en er niet binnen 3 maanden uitkomen al hun rechten als vader en moeder kwijt zijn.
Ik ben wel stellig van mening dat ik plichten heb, plichten t.a.v. Mijn dochters. Het zijn jonge mensen die nog niet volledig zelfstandig kunnen functioneren .
Ik ben ook van mening dat je de plicht heb om je kinderen als goede mensen neer te zetten, met jou waarden en normen. Je wilt mensen in een wereld zetten die het voortzetten op een manier die jou goeddunkt.
In het uitvoeren van die plichten wordt ik belemmerd door die andere ouder omdat die meent dat die meer rechten heeft, want zij heeft ze gebaard, zij heeft altijd gewerkt, zij is hoger opgeleid, zij heeft meer inkomen en mijn moeder is stom.
Mijn ex is een beetje haar afkomst, haar achtergrond vergeten. Wilt zich graag groter voordoen als dat ze is. Haar vader is miljonair, zij wilt graag op diezelfde grote voet leven, onderscheid maken tussen het gewone volk en zij, terwijl het ook gewoon mensen zijn van boeren komaf.
Omgangsregeling
Voor een sluitende omgangsregeling ga je naar de rechter en dan spreek je precies de dagen en de weken af. Dat is de basis. Dan hoef je nooit meer over de vakantie te overleggen.
Waarden en normen
"Ik ben ook van mening dat je de plicht heb om je kinderen als goede mensen neer te zetten, met jou waarden en normen."
Zodra je kwaliteitstijd hebt draag je dat over niet anders. Niet door met hun moeder te vechten.
Het is makkelijk wat te roepen maar wat houdt dat concreet in? Dat jij je kind verbied alcohol te drinken en dat het jou lukt om dat voor elkaar te krijgen? Of heb je zelf een beter voorbeeld waarvan jij vind dat jij dat moet presteren en dat je daarin door je exvrouw dwarsgezeten wordt?
Ik weet wel dat als jij gaat lopen dwingen, ze mag niet, dan loopt ze weer naar moeder. Die macht heb je gewoon niet. Dat moet meer coachend en inlevend. Meer ernaast staan en loslaten hoe frustrerend ook.
Zo kun je nog iets meegeven. En zelf het goede voorbeeld geven. Je kalm houden, geen drama's maken over wangedrag van anderen, zoek iets leuks om te doen.
Omgangsregeling
Dat is het hem nou juist, die is er vrijwel niet. Wij hebben nog steeds een regeling vanuit de voorlopigheid voorzieningen. Ik heb aangegeven die vele wisselmomenten als vervelend voor dochter te vinden, geen reactie. Afspraken maken over vakanties, ik kan dat dus niet, zij zegt dat ze 1 dag voor de overdracht dochter thuis te verwachten want op dag van overdracht heeft zij tickets naar Turkije. Als ik tegenwerk mag ik aan dochter vertellen waarom zij niet meekon. Ik krijg zo'n bericht dan1 dag voor de overdracht.
Ik heb dochter gebracht, ook de reisformulieren en haar GN enkele gelegenheid geven om van mij de zwarte piet te maken. Maar zij krijgt telkens de gelegenheid om dit soort streken uit te halen. Ik moet continu op m'n hoede zijn want ze blijft zoeken naar de randen. Het is het gebruik maken van de kinderen om de ander te sarren. Ik vind dat kindermisbruik, zet daar een sanctie op wat gestort moet worden op rekening van goed doel, of een taakstraf.
Maar het oneindige getreiter dmv kinderen en dat het nog straffeloos kan dat maakt moedeloos. Dat maakt dat je zegt"ik ben weg, dan stopt ze wel" ik ben er van overtuigd dat die 2 broertjes toentertijd die door hun vader waren vermoord nu nog hadden geleefd als moeder tijdig aan banden was gelegd.
Afspraken
Ja, frustrerend.
Maar maak duidelijke afspraken. Geen wisselmomenten maar de standaardregeling, weekend om de veertien dagen en een deel van de vakanties, expliciet omschreven.
Dan kun je nog kiezen of je wel of niet meegaat in onverwachtte eisen buiten de omgangsregeling. Stop de communicatie met moeder en breng je kind terug op de dag dat afgesproken is, laat haar het zelf maar uitleggen.
Op de dag dat je kind komt zit je er klaar voor en bent beschikbaar. Accepteer geen halen en trekken maar vraag of ze wel of niet komt. Niet, ook goed. Laat geen ruimte voor overleg.
Als dat zo moeilijk is zou ik het overleg stopzetten. Neem er genoegen mee als ze niet komt maar registreer dat.
Als ze iets te laat is, uiterlijk een uur, ga je daar stilzwijgend in mee, hooguit vraag je aan je dochter hoe laat ze komt en ga je daar wel in mee, en anders is het weekend gewoon voorbij.
Ga geen uitleg en verantwoording vragen, het is gewoon wel of niet. In beide gevallen weet je waar je aan toe bent. Misschien is geen optie, dan is het niet.
Anne j
Ik zal n voorbeeld geven,
Ik ben een gadgetfreak, alles van Apple vind ik mooi en geweldig. Maar als mijn dochter komt en ieder moment met n iPad op de bank ligt dan vind ik op gegeven moment dat er best wel veel beeldscherm is, dan wil ik dat op gegeven moment gaan beperken. Ik kan dat echter niet want dan loop ik kans dat dochter zegt "dan kom ik niet meer, ik blijf bij mama" (soortgelijke ervaring ook gehad met oudste dochter) moeder ontvangt dochter vervolgens met open armen, zal helpen met het weghalen van spulletjes en zal zeggen dat het de wil is van dochter. Vervolgens zal zij op geen enkele manier stimuleren dat het contact tussen vader en dochter weer hersteld wordt. Zoals gezegd, zo ging dat ook met oudste dochter, 14 nu. Ik heb weer contact met deze maar nu zonder omgangsregeling, wil ik ook niet meer want zo kan moeder ons ook niet tegenwerken. Onlangs probeerde ze het dan wel door dochter op straat te zetten met de mededeling "ga maar bij je vader wonen" om dat vervolgens een dag later weer te herstellen..
Nu ik dit zo schrijf bedenk ik mij zo dat ik waarschijnlijk ook gewoon geen omgangsregeling meer zou moeten hebben met jongste dochter, gewoon omgang geregeld tussen haar en mij zonder inmenging of overleg van en met moeder
Standaard
In mijn scheiding was er onenigheid over de omgangsregeling. Dan houdt de rechter in de meeste gevallen de standaardregeling aan. Daar kun je ook zelf om vragen. Vraag vrijdagavond tot zondagavond bijvoorbeeld om 20.00 uur. Komen ze dan wat later heeft ze zichzelf ermee want de kinderen gaan dan steeds later naar bed. Kunnen toch zaterdags uitslapen.
iPad
Mooi voorbeeld. Je kunt dat dus niet zonder consequenties beperken. Die tijd is echt voorbij.
Je kunt wel bedenken wat je anders samen met haar kunt doen. En houdt je exvrouw erbuiten. Jij bent de vader die nog steeds denkt in een positie te zijn om eisen te stellen, het beperken van schermtijd.
Dat is al een issue bij getrouwde stellen, laat het toch rusten. Waar gaat het eigenlijk over. Doe gewoon of ze een goed boek leest en stel je niet aan. Zo erg is dat niet. Al zitten ze dag en nacht op zo'n ding. Het gaat erom wat je voor elkaar krijgt daarbuiten op een vredevolle manier. En nodig haar uit om dingen met jou samen te doen, dwing haar niet. Pubers leven in hun eigen wereld.
Afspraken anne
Dat is wat ik onlangs heb gedaan. Ik baalde er van dat ik kind altijd moest halen en brengen, heb haar aangegeven dat ik dit graag veranderd wilde zien en aangegeven wat en/of hoe. Ik heb haar toen 2 weken de tijd gegeven voor tegenreacties en/of suggesties wat natuurlijk niet kwam. Vervolgens heb ik haar geschreven dat omdat zij niet heeft gereageerd ik eenzijdig zou aanpassen namelijk dat de zorgende oude komt halen op afgesproken tijd met een marge van half uur, uitzondering hierop is natuurlijk mogelijk maar wel na overleg en dat de ouder waar kind gehaald moet worden hierin het laatste woord heeft, dus niet van ik kom een uurtje later want ik moet nog boodschappen doen maar is het een probleem als ik een uurtje later kom want..... Ook heb ik gesteld dat zonder overleg vooraf het kind enkel wordt meegegeven aan de directe ouder en niet aan vriendinnen of ouders van of oppasmoeders.
Wonder boven wonder houd ze zich hier wel aan.
Ja helaas
Halen en brengen als dat in je macht ligt Eddeped, je maakt er nu zelf een strijdpunt van, doe het niet. Haal en breng gewoon. Of geef geld om te reizen aan je kinderen die blijkbaar ook ouder worden.
Ipad
Mijn dochter komt om de week van vrijdag tot dinsdag ochtend.
Zodra ze komt grijpt ze de iPad en die gaat weer weg op het moment tot ze gaat. Het hele weekend ligt ze op de bank.
Ze wilde een vogel er ik, met haar afgesproken dat ze deze wel volledig zelf verzorgt en schoonmaakt, ik wil haar daar dan ook wel aan houden.
Ik vind het belangrijk dat kinderen ook buiten komen, bij haar moeder zit ze ook heel veel alleen thuis met laptop en iPad, maar dat komt omdat moeder niet thuis is ivm werk.
Ik heb nu een metaaldetector gekocht in de hoop haar hier mee naar buiten te krijgen. Ik zal dat op deze manieren moeten gaan doen lijkt mij.
Dat het bij normale gezinnen al moeilijk is weet ik ook wel maar dat omslaat je er niet van om dit op een lijn te zetten als je gescheiden bent. Je kan dan zeggen " ik vind het prima als ze hele dagen achter het scherm zit" maar dan moet je het kind ook vertellen dat ze niet moeten denken dat de deur open staat als de andere ouder anders doet.
Mijn dochter hoeft bij mij echt niet aan te komen dat ze bij mij komt wonen omdat mama niet wilt dat ze op haar Xbox speelt, in dat geval gaat hij bij mij ook uit.
Halen en brengen
Nee Anne, dat halen en brengen is nu geregeld, dat loopt nu. M'n oudste dochter haal en breng ik nog wel, daar wil ik mee proberen te regelen dat ze met de bus komt en uiteraard zal ik dat dan betalen.
Ik heb nu twee keer meegemaakt dat moeder wel in de gelegenheid was om te brengen maar het gewoon niet deed. Ik heb daar verder geen woord meer over gezegd en dochter uiteindelijk H
Gewoon gehaald. Je merkte aan dochter dat ze verwachte dat ik er iets over zou zeggen. Dit soort geintjes hebben ze wel door, volgens mij voelt mijn dochter zelfs een soort van plaatsvervangende schaamte. Dat is iets wat zij in eerste instantie ook met haar moeder moet regelen. Ik ben er van overtuigd dat later m'n dochter dit soort dingen bij haar op d'r bord legt en dat door dit soort acties zij een beeld van haar moeder krijgt, maar het zou niet nodig hoeven zijn.
Zoveel te doen
Er is zoveel wat een vader en dochter kunnen doen ipv met de ipad op schoot.
- samen appeltaart bakken en opeten
- uurtje squashen
-metaaldetector ( top)
- naar de bioscoop
-paardrijden in de duinen
-pizza zelf maken
-Bezoek pretpark of festival
Etc etc.
En na een leuke activiteit, even ruimte voor haar whatsapp-vrienden.
Als het gezellig is, willen ze vaker komen...
mits
Dochter daar ook voor open staat. Gewoon in huis hangen en je ouders als hotel beschouwen kan ook een favoriete bezigheid zijn van pubers.
Dan ga je als ouder gewoon je eigen gang.