Ex blijft mij uitsluiten
Wie weet waar ik hulp kan vinden in het omgaan met n ex die mij totaal negeert en uitsluit?
We zijn nu 2 jaar bezig en ex blijft volharden in mij negeren n uitsluiten. We zijn nu al zover dat wij in onderzoek zijn bij Rvdk maar ik heb hier geen hoop meer op, als iemand niet wilt dan wilt die ook niet.
De kinderen zijn een speelbal en aarschijnlijk wilt Rvdk dat wij gaan leren communiceren, maar ze doet alsof ze wilt maar in de praktijk is het dus niet zo. We hebben bij jeugdzorg gezeten, voerden zogenaamd gesprekken maar leidde tot niets. Later bleek, ik kreeg per toeval inzage in haar mail dat zij overlegde met een bevriende orthopedagoge hoe en wat te zeggen om maar zo min mogelijk afspraken te maken, en in n goed daglicht te komen en jeugdzorg buitenspel te krijgen..
Ze wilt niet en zal ook nooit willen want ze kan het niet.
Nu wil ik er eigenlijk mee stoppen maar verlies ik dan mijn kinderen. Met de oudste zijn hierdoor telkens conflicten en verbroken contacten.
Ik wordt er knettergek van, ik wil verder maar weet maar niet hoe hier mee om te gaan. Het mooist zou zijn als ze tegen een boom aan zou knallen.
Flanagan
Activiteiten gebeuren ook wel, onlangs dierentuin, macdonalds, sushi eten bioscoop enz dat gebeurt ook wel maar ik wil ook weer niet zo'n 3 p's vader zijn. Whatsappen doet ze dus niet maar continu filmpjes kijken. Ik heb gewoon de mening dat het niet goed is om 4 dagen achter elkaar op de bank liggend filmpjes kijken en kijken., het k IND is 11, heeft aanleg tot 'n stevig lichaam. Kinderen moeten bewegen. Dat andere kinderen nu bankhangend hun leven slijten wilt toch niet zeggen dat jij dat dan maar ook moet vinden.
En daar zit voor mij dus het dilemma, op het moment dat ik daar de rem op wil zetten wordt ik min of meer gechanteerd. Dat klopt toch niet? Dat kinderen hun ouders in de tang hebben.
Ik zal wel een dramaturgen zijn maar ik hou mijn hart vast voor wat voor volwassenen wij straks hebben, het zijn niet alleen mijn kinderen.
Ik vind het idioot dat wij zoiets als koningsspelen nodig hebben om kinderen een ontbijt tot zich te laten nemen en om in beweging te komen.
Idioot
Hoe beinvloed je kinderen. Zelf het goede voorbeeld geven en gezond en prettig omgaan met voedsel. Kinderen uitnodigen en verleiden tot ander gedrag. Goede routines inbouwen. Iets soms door de vingers zien en niet botweg verbieden op grond van jou argumenten. Laten zien waarom goede keuzes en goed gedrag prettig zijn voor jezelf. Vooral door het voor te doen.
Je komt hier zo conflictrijk over Eddeped. Idioot?
Pak ze maar aan dan. Zolang het conflict in jezelf zit is het dat wat je overdraagt.
Eddeped
Steeds opnieuw lees ik vol verbazing je reacties. Realiseer jij je hoe veroordelend en moeilijk je overkomt in dit draadje. Alleen al dat stukje over de Koningsspelen. Idioot dat dat de enige manier is waarop kinderen in beweging komen. Hoe kom je op zoiets? Waarom denk je dat? Wij wonen in een stad. Volgens sporten hier alle kinderen. Ze gaan op de fiets naar school. De Koningsspelen waren gewoon leuk. En het ontbijt ook. Volgens mij ziet niemand de Koningsspelen als een manier om kinderen in beweging te krijgen. Maar jij wel. Jij ziet het weer als iets idioots en iets negatiefs in plaats van een leuke dag voor je dochter.
Laat al dat negatieve nou eens los. Ga daar aan werken. En bedenkt samen met je dochter hoe vaak jullie elkaar zouden kunnen en willen zien. En begin dan niet gelijk aan een planning met wat ze dan volgens jou allemaal wel niet zou moeten doen. Mijn kinderen sporten allemaal een paar keer in de week maar bankhangen ook. En spelen computerspelletjes op de Ipad en kijken naar vlogs op YouTube. Het een sluit het ander niet uit.
En de verhalen over je exvrouw klinken eigenlijk wel wat triest. Je gaf zelf al aan dat je vrouw je dochter het huis uit gezet heeft maar haar nu weer terug wil. Jij vertaalt dat direct naar jezelf. Zij vindt jou niet goed. Heb je er wel eens over nagedacht dat je vrouw het misschien heel moeilijk heeft met zichzelf. Ze heeft moeite met een van jullie dochters. Maar ze wil haar ook graag terug. Maar hoe? Nu hoef jij je niet meer druk te maken over je ex maar wel over je dochters. Jouw gedrag helpt echt niet mee om de situatie te verbeteren. Misschien eerst een kijken naar een stabiele omgangsrelatie en daarna kijken naar hoe moet het eigenlijk en hoe ben ik de perfecte opvoeder (die je blijkbaar denkt te zijn).
Miske
Mijn dochter en haar school deden niet mee met de koningsspelen.
Mijn dochter zit niet op n sport, behalve 1x in de week paardrijden
Fietst heel weinig, 1x in de week met de klas naar de schooltuinen.
Speelt hier en bij moeder vrijwel niet buiten.
Hier in mijn buurt zie ik ook weinig kinderen buiten spelen.
Mijn ex heeft inderdaad een probleem, een paar vermoed ik, Enkele problemen weet ik ook maar ik ga mij daar niet meer mee bezig houden.
Dat ze oudste dochter niet aankan is mij ook niet vreemd, dat was al toen wij nog getrouwd waren. Toen zij dochter op straat zette schreeuwde dochter dingen naar haar die ik de laatste 5 jaar van ons huwelijk ook regelmatig riep, is dat dan toeval?
Ik ben in deze inderdaad een azijnpisser omdat ik het gewoon somber inzie. Dat kont ook doordat ik dingen heb meegemaakt voor de scheiding, tijdens en na. De scheiding.
Als je dochter vervolgens een flinke wond in d'r pols heeft omdat ze de ruit heeft ingeslagen bij moeder ga ik het echt niet rooskleuriger zien
Miske is mieke
En dat ik het naar mijzelf vertaal, da's nou precies wat ik 26 jaar heb moeten aanhoren, het was nooit goed wat ik deed, er was altijd kritiek, minachting, commentaar.
3 x raden wat m'n dochter baar haar schreeuwde wat mij zo bekent voorkwam!
Kijk nou eens wat jezelf doet Eddeped
"Toen zij dochter op straat zette schreeuwde dochter dingen naar haar die ik de laatste 5 jaar van ons huwelijk ook regelmatig riep, is dat dan toeval?"
Goed voorbeeld doet goed volgen?
Jij doet alsof je kind jou zogenaamd terechte kritiek ook naar moeder ventileert vanuit haar eigen observatie.
Maar je zet jezelf in de kijker als het slechte voorbeeld. Iemand die anderen uitscheldt en toeschreeuwt over vermeend slecht gedrag. Dat doe je niet Eddeped. Zeker niet waar kinderen bij zijn.
Opluchting
Het zou een opluchting moeten zijn Eddeped dat jullie elkaar niet meer voortdurend langs je eigen meetlat zitten te nemen. Je zou toch wensen dat het ophoudt als je gescheiden bent. Die ander gaat niet veranderen. Je hebt nu tijd en ruimte om aan je eigen dysfunctionele gedrag te werken.
Doe je best en oefen op de kinderen in kalmte, redelijkheid, onthechtheid, positieve organisatie en compassie. Nou ja, dat gun ik jou.
Nee Anne
Nee, hier zit je er naast.
Mijn dochter schreeuwde dat het nooit goed was wat ze deed, het was nooit goed genoeg. Het moet altijd maar perfect voor jou, als anderen maar denken dat jij geweldig bent! Dat was zo'n beetje wat ze zei, en dat was niet mij na-praten want dat heeft ze al 2 jaar niet meer gehoord.
Ook zei ze dat al haar vrienden in de ogen biet goed waren, en dat ze haar moeder soms niet begreep, de ene keer mag iets wel en een andere keer niet. Dan mag ze niet op woensdagmiddag mee met vriendinnen maar wel tot 10 uur s' avonds in speeltuintje hangen. Mijn dochter zei dat ze dat niet begreep, ik heb alleen maar gezegd dat ik daar ook geen antwoord zo 123 op weet te geven maar dat nama daar wel haar redenen voor zou hebben. Dit was niet de woorden nazeggen die je ooit eens papa heb horen zeggen om met hem mee te lullen, ze heeft nooit met mij meegeluld!
Anne
En ik weet eigenlijk ook niet waar je uit opmaak dat ik dat doet/deed in het bijzijn van de kinderen?
Je zal het niet geloven maar ten tijde van ons huwelijk was ik de positievo. Op gegeven moment was ik het gesukkelde zo zat, als er maar iemand voorbij het huis liep had zij wel iets te chagrijnen dat ik op gegeven moment zei dat als iemand van ons iets negatiefs zei dat er dan iets positiefs tegenover moest staan. Toen zij daar niet aan mee wilde doen vulde ik wel dat positieve in.
Het bewijs Eddeped?
Dat je dochter tot dezelfde conclusie komt is voor jou het bewijs dat je exvrouw niet deugt. Voor mij getuigt het van miscommunicatie waar je op een rustige manier mee om gaat. En je overtuigt mij niet dat je dochter niet genoeg meegekregen heeft van jou schreeuwende kritiek. Het spat zelfs hier op het forum van de pagina's.
Lieve schat
Hier schreeuw ik ja, denk je nou echt dat ik dat 24/7 doe?
Het bewijs Eddeped?
Een negatieve inconsistente onvoorspelbare moeder en een ontplofbare modelopvoeder als vader. Arme kinderen.
Afreageren
Ik snap ook wel dat je je hier zit af te reageren en inderdaad hopelijk je in real life tegenover alle betrokkenen weet te beheersen.
En op kunt houden met eisen en voorwaarden. Man, man, heb je je exvrouw gedwongen om haar kind te komen halen onder voorwaarden. En dan is dat opgelost. Nou, gefeliciteerd. Daar zal ze je dankbaar voor zijn en jij bent daar dan weer vergenoegd over. Punt gescoord. Toch weer enige controle over de zaak.
Want het klinkt vooral als veel onmacht en frustratie.
Nou ja
Eerst wordt er gezegd dat ik dingen moet regelen en tot afspraken moet zien te komen, als ik fat dan uiteindelijk ba 2 jaar wachten en proberen eens een keer doe op mijn manier en het is duidelijk en het werkt, is het weer niet goed want de ex is niet tevreden!?!
Ik hoop fat je het een keer gaat beseffen Anne maar m'n ex is nooit tevreden geweest en zal het ook nooit worden.
Onvrede en jaloersheid richting haar broer en zus betreffende geld speelt een hele grote rol en eigenlijk is het een hele onzekere vrouw die heel erg zeker overkomt en heel eeg zeker over wilt komen. Heeft overal ruzie of onenigheid. en moet dat ergens kwijt
Ik sprak vandaag iemand en hoorde dat haar vriendin, haar voorbeeld van gescheiden vrouw ook met haar gebroken heeft, haar broer en schoonzus en op manege en schoolplein staat ze inmiddels ook al bij sommigen bekent als "die moeder" verder is de moeder die onze dochter elke dinsdag meeneemt toch ook wel aan het inzien dat ze gebruikt wordt en dan laatst die moeder die meende te moeten bemiddelen tussen moeder en dochter. Een orthopedagoog voor haar karretje die later dat pas beseften enz
Tijdens ons huwelijk volgde ik altijd de ideeën van ex, leuke dingen door beleeft maar ook vervelende, die mocht ik dan oplossen. En dat laatste moet zij nu dus zelf doen en dat lukt dus niet.
Onmacht en frustratie
En als al die dingen mislukken en je hebt dan nog wel een bepaalde macht die je kan gebruiken wat doet men dan?
Zij heeft die macht over en met en door de kinderen, die macht is het enige wat ze kan gebruiken om mij te treiteren om zo haar eigen onvrede, wn onmacht te maskeren.
Eddeped,
Kan je iets met de tips die hier jou zijn aangereikt?
Werk aan de toekomst, sta klaar om je kinderen op te vangen.
Laat het bij jou thuis sprake zijn van een fijne sfeer zonder geklaag of kritiek op wie dan ook.
Het is bij hun moeder waarschijnlijk ook niet altijd gezellig, zo te lezen. Laat het bij jou wel gezellig zijn.
Dus,
Steek geen tijd in onmacht en frustratie. Je moet met een plan komen. Kom met een plan waarin je warme hart voor de kinderen voorop staat. Als je het spel keihard gaat spelen, verlies je alleen maar.
P,lan
Dat is het volgens mij helemaal flanagan, een plan maken.
Met m'n oudste dochter had en heb ik dat plan, geen omgangsregeling, we doen het samen.
Wat nu eigenlijk m'n vraag ook was betreffende de jongste, over er helemaal mee stoppen met die pogingen om er wat van te maken met ex, ik stop daar mee. Geen overleg eer, geen omgangsregeling meer gewoon gaan, gewoon doen met dochter(s) wilt ex ergens over praten dan mag ze met n plan komen.
Chantage
Van kinderen gebeurt op alle leeftijden en onder alle omstandigheden. Het ene kind doet het vaker dan het andere kind.
Maak het gewoon gezellig met je kinderen. Verleid je jongste dochter om andere dingen te doen dan de hele dag achter een schermpje hangen. Trek je daarbij niets aan van die chantage. Elk kind wil graag duidelijke regels en afspraken. Als alles mag geeft dat een onveilig gevoel. Zie het als een hekwerk bij een afgrond. Een stevig hek geeft een mens het gevoel van veiligheid. Je kunt mopperen over het hek (mens eigen), maar eigenlijk is iedereen blij met het hek. Als het een heel wankel verrot hekje is, dan voel je je onveilig. Veel mensen durven dan de grens niet eens op te zoeken.
Zo werkt het dus ook met kinderen met regels. Geef haar duidelijkheid, dan kan ze daarover mopperen. Het hek schuif je op naarmate ze ouder worden en laten zien dat ze het aankunnen. Wij hadden het in de vakantie in het begin helemaal vrij gelaten. Gevolg: ze waren of in het zwembad, of ze zaten in de tent te spelen op DS-en, Ipad of telefoons. Na een paar dagen hebben we aangegeven dat wij vonden dat ze teveel met de schermpjes bezig waren. Ze kregen een waarschuwing, als het zo zou blijven, dan zouden wij regels instellen over het schermpjes gebruik. Vanaf dat moment ging het een stuk beter.
Vaders zorgen te weinig
Ik kwam het volgende artikel tegen
http://politiek.tpo.nl/column/vaders-zorgen-pak-eerst-rechteloze-positie-eens-aan/
ik zag het ook
De nieuwe vriend van Annabel Nanninga heeft kinderen en zijn ex doet moeilijk. Denk ik.
Jezus
En dan zeggen ze dat ik alles negatief benader, of probeer je iemand te imiteren Anne? Krijg wel de indruk dat wat ik ook schrijf je daar zowiezo kritiek of commentaar op heb
Wat wil je met dat artikel?
Ongetwijfeld zullen er vaders zijn die onterecht en willens en wetens bij hun kinderen worden weggehouden, of andersom, kinderen bij hun vader. Maar ik denk dat dat eerder uitzondering dan regel is. Ik zie om mij heen dat de scheidingen redelijk vlekkeloos verlopen. Natuurlijk moeten er af en toe wat ego's op zij gezet worden, zowel van de moeder als de vader. Maar dat er stelselmatig door 'moekes' vaders op een zijspoor gezet worden? Ik geloof er geen bal van. Het artikel is ook een column, met een duidelijke mening. Niet een wetenschappelijk onderbouwd onderzoek. Waar twee vechten hebben twee schuld. Lekkere gemeenplaats, maar vaak waar.
Ook bij mij, met mijn modelscheiding en goed nahuwelijk, zou ik zo een aantal dingen kunnen noemen die niet zijn gelopen zoals ik zou willen, maar onwille van het geluk van mijn vier kinderen heb ik dat geaccepteerd. En dat heeft me heel veel moeite gekost.
Ik zie jouw verhaal als een uitzondering, Eddeped. Je strijdt waarlijk als een leeuw om een normale omgang met je dochters te bewerkstelligen. Waarvoor hulde. Je ziet je ene dochter een pad opgaan die niet jouw voorkeur heeft. Zou het ook kunnen zijn dat dat ook zo was gelopen als jullie een 'normaal' gezin zouden zijn gebleven? Een vechtscheiding helpt niet, dat begrijp ik ook, maar het is niet zo dat alleen kinderen uit probleemhuwelijken ontsporen. Integendeel, zou ik bijna zeggen.
Dat de strijd om je dochters af en toe wat lachwekkend overkomt, alsof je een soort Don Quichotte bent, dat kan hier op dit forum. Het lijkt me goed voor jou dat je in ieder geval deze uitlaatklep hebt. En neem kritiek dan ook met een korreltje zout, begrijp dat iedereen hier alleen maar de platte tekst te zien krijgt en veel zelf moet invullen. Zoals jij ook doet (zie ander draadje van wanhopige mama).
Mijn advies: steek al je enrgie in het opbouwen cq in stand hoouden van de band met je dochters. Accepteer hun pubergedrag, maar maak wel duidelijke regels en leg ook uit waarom je bepaalde regels hanteert. Het is moeilijk een dwarse puberdochter in het gareel te houden. Dat zeg ik als moeder van 4 pubers (waarvan 2 meiden) die zeker 75% van de tijd bij mij zijn, maar ook uit eigen ervaring als zo'n dwarse puberdochter.
Lottemarie
dat veel vaders in dit schuitje zitten kan ik je met zekerheid zeggen. Zeker in vechtscheidingen zijn het de vaders die het onderspit delven. ik ga niet de cijfers opzoeken maar de kinderombudsman heeft er al tot 3x een onderzoek naar gedaan.
Of mijn dochter zou ontsporen als wij nog getrouwd zouden zijn wil ik zeker niet uitsluiten, we hebben wel enige ervaring met onze dochter. Daarom moet je zeker niet vader uitsluiten met de opvoeding van deze dochter. het gaat ook niet goed met deze dochter en rvdk heeft ook zorgen geuit maar moeder weigert gewoon te communiceren met mij al geef ze bij onderzoek aan dit wel te willen. in de praktijk negeert ze mij.
Ik ga ook al mn energie in het contact met mn dochters steken, dat is wat ik in mn reactie aan rvdk en rechtbank momenteel aan het schrijven ben. Ik wil totaal niet meer de strijd voeren, mn ex trekt de opvoeding van de kinderen volledig naar zich toe en die geef ik haar ook. ik ga mij voorbereiden op later, op het moment dat mn dochters mij om opheldering komen vragen