Ex neemt geen initiatief om zoon te zien
Hallo allemaal,
Na jaren niet actief te zijn geweest hier, heb ik mijn account nieuw leven ingeblazen. Ik heb geen topic gevonden dat lijkt op mijn probleem, dus ik start een nieuw topic.
Na een aantal jaren van redelijk goed contact met mijn ex (omdat ik hem ontzorgde), gaat de communicatie nu heel slecht. Mijn ex heeft mij vorig jaar enorm geschoffeerd, waardoor ik besloten heb meer voor mezelf op te komen. Ik heb hem laten weten dat ik na bijna vijftien jaar steeds het initiatief nemen om hem contact met de kinderen te laten houden daarmee per direct stopte. De oudste twee zijn volwassen, dus het gaat nu alleen nog om contact met mijn jongste (13) die bij mij woont. We wonen ver uit elkaar en onze jongste ging tot nu toe alleen ongeveer de helft van alle vakantietijd naar zijn vader, waarbij mijn ex hooguit een keer per vakantie reed. Ik heb mijn ex het vakantierooster gestuurd en gesteld dat hij voortaan via mij onze zoon kon uitnodigen voor de vakanties. Voor dë kerst- en voorjaarsvakantie heeft hij dat zo gedaan. Vervolgens heeft hij in de voorjaarsvakantie onze zoon een huissleutel gegeven en gezegd dat hij altijd welkom is. In plaats van bij zichzelf, heeft mijn ex het initiatief voor contact nu dus bij onze zoon gelegd. Ik heb begin april via een mail naar mijn ex herhaald dat ik wil dat hij onze zoon via mij uitnodigt, zodat we samen een plan kunnen maken en dat dan meedelen aan onze zoon (die autisme heeft en graag duidelijkheid heeft).
Mijn zoon wil altijd graag naar zijn vader. Hij vindt het niet erg om zelf het initiatief te nemen. Zouden jullie je erbij neerleggen dat het contact vanaf nu op de schouders van het kind terechtkomt? Of voet bij stuk houden en je zoon desnoods de hele vakantie thuishouden als zijn vader hem niet uitnodigt?
Alvast bedankt voor jullie reactie.
Marieke
Ik snap je, ten hemel schreiend gemakzuchtig, ik zou voor de wensen van je zoon gaan, dat is het belangrijkst en als hij er oprecht(!) geen moeite mee heeft, dan zou ik het zo laten.
Als de communicatie tussen vader en zoon loopt, is er wellicht minder kans op conflict. Je kunt dan wel je zoon voor elke vakantie vragen of en wanneer hij naar zijn vader zou willen, zodat hij dan kan vragen 'hey pap, is het goed als ik dan en dan kom'.
Ik snap dat je boos bent en dat hij gemakszuchtig is, maar als je zoon graag naar zijn vader gaat zou ik dat contact nog wel willen stimuleren. En dan is het voor iemand van 13 nog wel handig als je samen even kijkt wel periode(s) hij dan gaat, wanneer gaan jullie op vakantie, zijn er al dingen met vrienden gepland of een kamp of zo?
Jij wilt het niet meer regelen, dus het is aan je zoon en ex hoe ze het vormgeven. Daarbij zou ik inderdaad nog wel mijn kind steunen en helpen in het maken van afspraken.
'Mijn zoon wil altijd graag naar zijn vader. Hij vindt het niet erg om zelf het initiatief te nemen. Zouden jullie je erbij neerleggen dat het contact vanaf nu op de schouders van het kind terechtkomt? Of voet bij stuk houden en je zoon desnoods de hele vakantie thuishouden als zijn vader hem niet uitnodigt?'
De jongen is 13! Hij weet wat hij wil. Ja, ik denk oprecht dat hij die zware verasntwoordelijkheid (ahum) van zelf organiseren dat hij naar zijn vader gaat wel aankan. Hij moet daarvoor kunnen bellen of appen en kunnen reizen. Als dat nu nog niet kan zou je hem dat kunnen leren. Dat lijkt mij belangrijk voor zijn groei naar volwassenheid.
Het geven van de sleutel beschouw ik als een open uitnodiging: als jij wil kun je altijd bij mij terecht. Ik zie daarin geen gemakzucht, dan zou ik dat ook van mezelf moeten denken, want ik heb mijn kinderen rond die leeftijd, of iets eerder, ook een sleutel gegeven, zodat ze er altijd in konden.
Je schrijft dat je je zoon wil thuishouden omdat zijn vader hem niet uitnodigt. De sleutel geven zie ik dus als een open uitnodiging. Wat jij wil is dat vader via jou zijn kind uitnodigt. Dat gaat nu niet zo. Mijn advies is: wees duidelijk naar jezelf en je zoon toe: welke periode wil je zelf iets ondernemen met hem in de vakantie? Buiten die periode kan hij afspreken met vrienden en zijn vader. Doe dat alleen voor de periode dat je ook echt iets wil ondernemen en je iets gereserveerd hebt of zo. Hoe meer vrijheid voor de jongen hoe meer vreugd.
Tsjor
tsjor schreef op 15-06-2023 om 13:07:
Het geven van de sleutel beschouw ik als een open uitnodiging: als jij wil kun je altijd bij mij terecht. Ik zie daarin geen gemakzucht, dan zou ik dat ook van mezelf moeten denken, want ik heb mijn kinderen rond die leeftijd, of iets eerder, ook een sleutel gegeven, zodat ze er altijd in konden.
Je schrijft dat je je zoon wil thuishouden omdat zijn vader hem niet uitnodigt. De sleutel geven zie ik dus als een open uitnodiging. Wat jij wil is dat vader via jou zijn kind uitnodigt. Dat gaat nu niet zo. Mijn advies is: wees duidelijk naar jezelf en je zoon toe: welke periode wil je zelf iets ondernemen met hem in de vakantie? Buiten die periode kan hij afspreken met vrienden en zijn vader. Doe dat alleen voor de periode dat je ook echt iets wil ondernemen en je iets gereserveerd hebt of zo. Hoe meer vrijheid voor de jongen hoe meer vreugd.
Als zoon op vader lijkt, in geval van autisme, dan begrijp ik wel de noodzaak dat iemand als katalysator fungeert en agendabeheer doet, ook als zoon “al” 13 is. De kans dat er überhaupt nog een afspraak komt is dan wel klein.
En in geval van autisme is de sleutel geven eerder vermijdend gedrag en dat ziet er dan uit als dat zijn deur altijd open is.. maar dat wil niet betekenen dat dat het ook is.
Een kind van 13 heeft doorgaans een sleutel om bijvoorbeeld in de ochtend de deur te sluiten als het als laatste weggaat voor school (eerste uur vrij of zo) en binnen kan na school als ouders nog naar werk zijn, of naar de winkel of zo.
Bij een huis waar het alleen in de vakantie verblijft is die noodzaak er minder. Hij zal er niet drie weken heen gaan als vader op vakantie is.
Zelf reizen lijkt me wel een nuttige vaardigheid om te leren, ook in het algemeen, voor dagjes uit met vrienden of zo.
Hoi Philou,
Mijn ex heeft volgens mij inderdaad ook een vorm van autisme. Daarom heb ik zo lang alles geregeld.
Als mijn zoon bij mijn ex is, besteedt die vaak alsnog geen aandacht aan hem omdat hij aan het werk is. Als er ruim op tijd iets afgesproken is, is er tenminste nog een kans dat hij een paar dagen vrij neemt om leuke dingen te doen.
Marieke
MamaE schreefZelf reizen lijkt me wel een nuttige vaardigheid om te leren, ook in het algemeen, voor dagjes uit met vrienden of zo.
Uiteindelijk wil ik dat mijn zoon zeker gaan leren. Op dit moment vind ik dat nog te heftig vanwege zijn autisme.
Marieke
Max88 schreef op 15-06-2023 om 11:36:
Ik snap je, ten hemel schreiend gemakzuchtig, ik zou voor de wensen van je zoon gaan, dat is het belangrijkst en als hij er oprecht(!) geen moeite mee heeft, dan zou ik het zo laten.
Op dit moment heeft hij er oprecht geen moeite mee. Ik ben degene die het verdrietig voor hem vindt.
Mar1eke schreef op 15-06-2023 om 13:25:
[..]
Uiteindelijk wil ik dat mijn zoon zeker gaan leren. Op dit moment vind ik dat nog te heftig vanwege zijn autisme.
Marieke
Ik zou dit wel doen voordat hij naar een vervolgopleiding gaat en misschien met het OV daarheen moet reizen.
Ik vond dat destijds ook spannend, maar dat was toch echt koudwatervrees, want na één dag vond ik het al wel prima. En toen had je nog niet eens smartphones.
Mar1eke schreef op 15-06-2023 om 13:23:
Mijn ex heeft volgens mij inderdaad ook een vorm van autisme. Daarom heb ik zo lang alles geregeld.
Als mijn zoon bij mijn ex is, besteedt die vaak alsnog geen aandacht aan hem omdat hij aan het werk is. Als er ruim op tijd iets afgesproken is, is er tenminste nog een kans dat hij een paar dagen vrij neemt om leuke dingen te doen.
Dat is heel lastig. Je kan zeggen dat je het een kans geeft maar als er geen plannen zijn gemaakt en nagekomen voor de zomervakantie begint, neem je het weer over.
En daarnaast kan je met je zoon bespreken wat hij graag bij zijn vader wil doen. En als daar een kaartje of een soort van plan voor nodig is, die samen met je zoon uitdokteren zodat er een structuur ontstaat die wel wat ruimte laat voor enige speling maar waar vader en zoon beide steun aan hebben. Zijn er gedeelde interesses, museum, toneelstuk, film, sport van vader en zoon waar je een alvast een online ticket voor kan bestellen (laat zoon eerst het idee opperen bij vader en dan afspreken wie bestelt en betaalt (liefst zorg je dat jij dat niet bent)).
je rol verandert en hoe sneller je daar de positieve kanten van inziet, hoe fijner het ook voor jou is omdat je je zoon beter kunt helpen (namelijk met de dingen waar hij zélf regie over kan en wil voeren).
Of het nu i.r.t. verstandhouden met zijn vader is, i.r.t. zelfstandigheid, i.r.t. structuur. Beweeg met je zoon mee en ondersteun hem in dat wat hij wil en nodig heeft.
De emotionele kant die je zelf voelt houd je voor jezelf en daar wat het soms je zoon zelf raakt, of hij begint er zelf over, dan kijk je hoe je je zoon als een 'coach' daarmee kan helpen.
gr Angela
Philou schreef op 15-06-2023 om 13:29:
[..]
En daarnaast kan je met je zoon bespreken wat hij graag bij zijn vader wil doen.
Mijn zoon vindt het prima dat zijn vader geen aandacht aan hem schenkt en dat hij letterlijk de hele dag aan een scherm geplakt mag zitten (op de momenten dat hij een blikje fris of snoep uit de haast onbeperkte voorraad gaat halen na dan) en games mag spelen die 18+ zijn.
Mar1eke schreef op 15-06-2023 om 15:05:
[..]
Mijn zoon vindt het prima dat zijn vader geen aandacht aan hem schenkt en dat hij letterlijk de hele dag aan een scherm geplakt mag zitten (op de momenten dat hij een blikje fris of snoep uit de haast onbeperkte voorraad gaat halen na dan) en games mag spelen die 18+ zijn.
Dan wordt het heel lastig want enige regie voeren waar jij niet bij bent, in een huis waar je niets te zeggen hebt, dat gaat niet. Als twee mensen met ass hun afspraken zelf gaan regelen, is de kans klein dat dit een hoog frequent succes wordt. Dus of ga achterover leunen en laat het in de soep lopen, als dat gebeurt of voorzien zoon van een uitje zodat er enige structuur is waardoor hij niet elke dag maar om de dag of om de twee dagen iets anders doet dan gamen.
Philou schreef op 15-06-2023 om 15:22:
[..]
Dan wordt het heel lastig want enige regie voeren waar jij niet bij bent, in een huis waar je niets te zeggen hebt, dat gaat niet. Als twee mensen met ass hun afspraken zelf gaan regelen, is de kans klein dat dit een hoog frequent succes wordt. Dus of ga achterover leunen en laat het in de soep lopen, als dat gebeurt of voorzien zoon van een uitje zodat er enige structuur is waardoor hij niet elke dag maar om de dag of om de twee dagen iets anders doet dan gamen.
Waarom moeten er per se uitstapjes gemaakt worden als die zoon gamen en eten ook wel best vind?