Ex-schoonfamilie

Brief?

Ik ben niet gescheiden en heb dus geen ervaring, maar kan me de situatie wel voorstellen (ook gezien een echtscheiding van de broer van mijn man).

Ik geloof dat ik in jouw positie een brief aan je schoonouders zou schrijven hoe pijnlijk en verdrietig je de hele scheiding vindt en hoe pijnlijk en verdrietig je de huidige situatie met je schoonouders vindt. Dan kan je ook uitleggen wat jij fijn zou vinden (begrip voor jou situatie en interesse/contact van hun uit naar jou toe) en dat jij je best wil doen het contact met hen te "normaliseren" zodat het weer fijn is zoals voor de scheiding.

Dus je kwetsbaar opstellen in de brief maar ook concreet zijn wat je van hen zou willen zien (wat wel en wat niet). Of ze er wat mee doen is een tweede, maar dan is het hun in elk geval duidelijk.

In mijn geval zou ik de brief aan beide ouders apart e-mailen denk ik.

Sterkte ermee, pijnlijk allemaal als bijkomende ellende.

Niet

Ik kreeg ook te horen dat ik altijd welkom zou zijn. In de praktijk bleek het toch anders. Toen ik van een zeer betrouwbare bron te horen kreeg wat mijn ex-schoonfamilie over mij rondbazuinde in hun woonplaats was ik er al behoorlijk klaar mee. Toen mij later verweten werd dat ik hen zou hebben uitgescholden was het voor mij echt klaar.
Misschien ben ik daar wel heel simpel in, maar een relatie (wat voor een dan ook) moet in mijn ogen van twee kanten komen.

Dat jij het er moeilijk mee hebt begrijp ik. Misschien helpt het schrijven van een brief zoals Geen Ervaring aangeeft. Het is moeilijk om dat de beoordelen hier voor het toetsenbord. Als je daar bent, is het dan wel gezellig? Voel jij je welkom?

Langsgaan of mail

Noet heeft wel gelijk, dat een brief afstandelijker kan zijn, of afstandelijker kan worden ervaren.

Hangt er natuurlijk ook vanaf hoe kwetsbaar je je in een brief opstelt en hangt ook van de lezende persoon af (leest hij/zij het met een zwarte of roze bril).

Maar inderdaad, je kunt ook bellen, of beter nog, langsgaan en dan vertellen dat je er echt mee zit.

Het enige nadeel van bellen/langsgaan t.o.v. een brief/mail is, dat je mensen overvalt met jouw boodschap. Niet iedereen kan er dan meteen goed op reageren. Sommige mensen voelen zich snel aangevallen, zelfs als je in ik-boodschappen spreekt. Heb ik helaas veel ervaring mee.

Dan kan een brief/mail dus helpen, omdat de lezer het rustig kan lezen, het rustig kan overdenken en dan evt. kan reageren.

niet tijdens de uitnodiging

Als je belt, gewoon uitnodigen voor de koffie, en niet meer, en dan tijdens dat bezoek bespreek je je gevoel, dat moet je niet in een brief willen doen, zoals ik al zei.

Niet meer

Ik ben nog zeker twee jaar na de scheiding regelmatig langs gegaan bij mijn voormalig schoonouders, en zij bij mij. Op een gegeven moment vroeg schoonmoeder de huissleutels terug omdat de vriendin van ex er geen had en dat misschien wel vreemd was. Ik vermoed dat ex zijn ouders wat bewerkt heeft om het contact te verminderen, hoewel zij altijd achter hem zijn blijven staan.
Tegenwoordig zien we elkaar zelden. De laatste keer dat ik ze allebei gesproken heb was op de afscheidsavond van groep 8 (5 jaar geleden).

Vesper

Vesper, volgens mij is dit een heel natuurlijke gang van zaken. Niet afkappen, maar langzaam afbouwen. Niet zwartmaken, wel langzaam meer afstand nemen.
Ik hoorde laatst via-via dat mijn ex-schoonvader ernstig ziek is. Ik vind het normaal, maar ergens toch ook vervelend dat ik daarvan niet meer op de hoogte gehouden word. Ze zijn toch meer dan 20 jaar lang mijn familie geweest.

Lekker laten gaan

Toen ex met de noorderzon vertrok, vond ik het sneu voor zijn ouders dat zij hun kleinkinderen niet meer zouden zien als ik daar niet iets aan deed. Zij wonen in Duitsland (zijn wel Nederlanders) en ik heb toen gezegd dat als ze hier in de buurt waren, ze altijd welkom waren. Ze kwamen inderdaad zo'n twee keer per jaar, maar altijd vol verwijten naar mij toe. Ik had ex 'weggejaagd', dat soort teksten. Na een paar keer had ik het wel gezien, zeker toen bleek dat ex inmiddels ergens met een andere dame woonde en een goede baan had, zonder dat zijn kinderen daar ook maar één cent van zagen. Ik heb ze toen netjes verteld dat als hun zoon het van tevoren even aangaf, ik zou zorgen dat de kinderen bij hem zouden zijn als opa en oma in het land waren. Daarna heb ik ze nooit meer gezien. De kinderen trouwens ook niet.
Ik zou het lekker laten gaan, je bent geen familie meer en ze zullen altijd voor hun zoon kiezen.

zwagers en schoonzussen?

En hoe is het contact dan met zwagers en schoonzussen van de kant van ex?

Ik kan het goed met ze vinden, hoewel ik ze niet heel vaak zie en spreek en zou het wel heel raar/verdrietig vinden als ik na een echtscheiding niet meer contact met hen en hun kinderen zou hebben.

Nb Mijn zwager is zelf gescheiden zonder kinderen, maar heb zijn ex ook 15 jaar of zo meegemaakt. Wij hebben nog steeds een beetje contact (hijzelf niet meer). Ze woont vrij ver waardoor we elkaar niet zien, vooral mailen. Vinden we allebei leuk om iets van contact te hebben.

Geen ervaring

Ja Geen ervaring, dat is een van de trieste dingen van scheiden. Ook die contacten verwateren. Wij wonen ook nog eens 300 km van de (ex)schoonfamilie, ik kom ze niet meer toevallig tegen. Ik zie ze ongeveer eens per jaar even kort als ik de kinderen daar eens afzet of als ze bij mijn ex op bezoek zijn. En dat is inderdaad jammer.

idd dat verwatert ook

nog sneller als met de schoonouders vaak.

Daarentegen heb ik nog wel regelmatig (bijna wekelijks) contact met de ex-en van de broers van mijn ex. Wij zijn allemaal in hetzelfde jaar gescheiden. (kun je na gaan hoe heftig dat was voor mijn schoonouders 3 van je 4 kinderen in 1 jaar in scheiding, en die laatste een jaar eerder, zelf zijn ze bijna 50 jaar getrouwd.)

Dank

Die brief zat ik ook aan te denken, maar schoonmoeder is niet zo goed met lezen en zou er dan ook niet snel op terugkomen. Ze zijn een beetje ouderwets.
Ik denk dat het langsgaan wordt. Het wordt voor mij dan wel moeilijk om mijn mond te houden over de acties van zoonlief, maar daar moet ik me dan maar in schikken.

Noet

Wellicht hebben ouders ook steken in de opvoeding laten vallen als zonen allemaal uit elkaar gegaan zijn

Overigens kreeg ik het verwijt dat ik te weinig betrokken zou zijn, juist van ex-schoonzus. Da's een bemoeial, dus die laat ik lekker links liggen. Met opa en oma wil ik wel een relatie onderhouden.

Kitty

neu, dit had weinig te maken met opvoeding door mijn schoonouders.

Het hemd

Het hemd is nader dan de rok. De schoonfamilie zal altijd zijn familie zijn en niet de jouwe en dat zul je altijd blijven merken en voelen.

Let go.....

Heel goed

Hier een ex met een ingewikkelde psychiatrische problematiek, die hij altijd compleet afschoof op zijn opvoeding en vooral zijn moeder. Tijdens ons huwelijk had ik eigenlijk al bijna een betere verstandhouding met zijn ouders/brussen dan hijzelf. Na de scheiding heeft hij zich compleet van zijn familie terug getrokken. Ik zag hen op dat moment ook niet, in de hectiek van alle verse scheidingsperikelen. Maar onze kinderen zagen hun familie van zijn kant dus ook helemaal niet meer.

Dat heb ik altijd vervelend gevonden voor ze. Een tijd daarna was er een begrafenis in ex' familie en ik heb mijn ex-schoonfamilie toen weer gezien. Bleek dat ze niet alleen de kinderen maar ook mij erg mistte.. vanaf dat moment heb ik voorzichtig het contact met hen weer opgepakt. Dat is uitgegroeid tot regelmatig contact, tot nu toe. Waarbij ook mijn nieuwe partner zonder enig probleem is betrokken.

We gaan nu allemaal prima met elkaar om. Het enige vervelende aspect is nu nog dat de kinderen af en toe in een tweespalt komen te zitten; ze vertellen hun vader wat ze hebben gedaan, ook als zijn familie daarbij betrokken is geweest. Waar hij zelf dus niets meer van wilt weten. Da's wel eens lastig voor ze. En ik vind het erg jammer dat dat zo moet.

Lastig

Ai Arawen, dat lijkt me ook moeilijk. Maar heel goed dat je je kinderen de band met hun familie van de 'andere kant' gunt.

Het sterkt mij ook om de band opnieuw aan te halen. Ik kon altijd erg goed met mijn schoonmoeder en mis haar ook in zeker opzicht. Voor de kinderen vind ik het inderdaad ook een goed signaal dat mama ook los van papa op bezoek gaat bij oma.
Oma en opa zien zij zelf wel met hun vader, maar toch.

Hier

De ouders van mijn partner zijn gescheiden toen hij twee was. Zijn moeder heeft altijd buiten haar ex, dus zijn vader, om contact onderhouden met familie. Zodoende heeft mijn partner nog steeds een goed contact met zijn ooms en tantes en neven en nichten van zijn vaderszijde die er niet zou zijn als zijn moeder daar niet actief in gehandeld had.