Ex verbiedt om minderjarige zoon bij nieuwe partner te laten logeren
Goedemiddag allemaal,
Ik ben de sinds 2 jaar de partner van een fantastische vrouw met 2 kinderen (7 en 9). Ik kan heel goed opschieten met haar kinderen. Haar 7 jarige zoontje wil heel graag bij mij logeren. Haar ex verbiedt haar dat. Wat zijn onze rechten?
Groet Dennis
Dank jullie voor het reageren. Om te beginnen schrijven we deze berichten samen, moeder en ik. De situatie verduidelijkend: de oudste is zwaar autistisch en geeft heel veel prikkels en stress af. De jongste heeft daar veel last van en wil ook gewoon kind zijn en aandacht krijgen. Ik ben zn grote vriend en hij wil zelf heel graag komen logeren. Het was zijn verzoek. Aan vader hebben we gevraagd wat er voor hen belangrijk is om t mogelijk te maken. Ik wil met hem in gesprek, hij is welkom bij mij thuis, zowel vooraf als tijdens het bezoek, hij heeft mijn telefoonnummer, wij willen Lees met hem bespreken.
Wat hier verder gaande is, is dat vader erg jaloers is, Bang dat de kinderen mij leuker vinden dan hem en hij lijkt zn ex niet helemaal los te kunnen laten. We willen juist niet dreigen met juridische stappen maar alles in overleg oplossen. Maar de man is zo jaloers dat hij niets eens in gesprek wil. Dan wordt een dialoog qel lastig.
ik ben elke week van vrijdag tot en met maandag bij mijn vriendin en de kinderen. Daarna moet ik 2 uur rijden naar mijn huis voor werk. De kinderen zijn dan bij vader. Nu hebben zij vakantie en wil dat ventje heel graag eens prikkelarm logeren.
We kiezen nu de middenweg. De oudste blijft bij de vaste oppas slapen en moeder en de jongste komen logeren. Wel gaan we vader nogmaals vragen wat er voor nodig is om mij te vertrouwen in de omgang met de kinderen.
Zijn enige argument is dat het niet goed voelt. Ik hou van mijn vriendin en van de kinderen en ik wil haar en de jongens gewoon ondersteunen waar ik kan. De houding van vader is daarin lastig.
Overigens doet vader lastig over alles. Het was een vechtscheiding die hij niet wilde. Maar na 16 jaar tirannie was mijn vriendin er klaar mee. Nu heeft hij een houding van: als ik niet met de pop mag spelen dan niemand.
nogmaals dank voor de reacties.
Anders inkleden
Misschien willen jullie teveel van vader? Eigenlijk hebben/hadden jullie zijn toestemming niet nodig maar jullie hebben hem een machtspositie gegeven door te suggereren dat hij het er mee eens moet zijn en dat hij er allerlei voorwaarden aan kan verbinden. En nu zit je in de situatie dat hij het blokkeert met ‘het voelt niet goed’. Je vriendin zou kunnen proberen om met tussenstappen toe te werken naar: Ik ga dit doen. Heb je concrete zaken die ik kan meenemen om het voor jou makkelijker te maken?” Die heeft hij natuurlijk niet, want het enige wat hij wil is controle over de situatie. Ze geeft hem wat tijd om met ideeën te komen en komen die niet, dan voeren jullie het plan uit.
Om daar naartoe te werken, kun je ook proberen hem bij de oplossing te betrekken: kan jongste niet (ook) eens apart bij vader logeren? Als vader niks te bieden heeft hierin, geeft dat ook minder recht van spreken om een andere oplossing te blokkeren. Dat hoef je dan niet te zeggen maar is vanzelfsprekend. Ook andere tussenstappen waarbij je het contact opbouwt: met moeder bij jou logeren, zoals je nu doet, met jongste eerst eens wat andere dingen apart doen, zoals uitjes, overdag op stap, zodat logeren een kleinere stap is, een logische ontwikkeling.Zoals jij de man beschrijft, zou ik eerder toewerken naar minder communiceren dan meer. Met iemand die dominant is en grenzen overschrijdt, kun je beter wat afstandelijker omgaan en de grenzen heel duidelijk trekken. Anders blijf je teveel met elkaar verwikkeld. De intuïtie van Temet, dat ‘rechten’ juist wel belangrijk zijn, klopte als een bus. Ik zou wel zeggen: treed naar hem toe niet op als ‘wij’. Het is je vriendin die met hem moet dealen en haar positie als moeder moet innemen. Jij hebt geen positie. Je bent alleen deel van een oplossing die moeder heeft gevonden voor het kind. Op de achtergrond kun je haar natuurlijk steunen. Maar ze zal zelf assertief moeten worden tegenover haar ex.
Je kunt ook gewoon niks zeggen. Als het kind bij de moeder is, hoeft ze niet voor alles toestemming te vragen.
Dat kan je alleen maar doen als je bereid bent de explosie achteraf voor lief te nemen. En als je zeker weet dat als vader explodeert, hij dat niet doet waar zoon bij is.
Want die 7-jarige gaat een keer wat over dat logeerpartijtje vertellen, en als vader op dat moment in een tirade tegen moeder uitbarst, heeft dat arme joch daar nog een tijd buikpijn van. Dat kan je beter vermijden.
Groeten,
Temet
Die explosie hebben ze nu ook al. Dus als ze vragen wat die vader ervan vindt en als ze niks zeggen. Het probleem met vragen of de vader het met iets eens is, is dat de vader dan ook nee kan zeggen.
DennisK, je presenteert het nu als een oplossing voor een probleem van het kind. Mijn eerste vraag zou zijn: heeft vader hetzelfde zicht op het probleem van het kind. en de tweede vraag: hebben de ouders van het kind hetzelfde beeld van de omgang met dit probleem. Dan kom je bij de laatste vraag: als beiden zien dat een prikkelarme omgeving goed is voor het kind, dan kun je afspreken dat beide ouders vrij zijn in het organiseren van die prikkelarme omgeving.
Vader heeft beide kinderen van maandag tot vrijdag. Wellicht heeft hij niet de luxe om het probleem op te lossen zoals jullie dat willen doen, omdat hij geen partner heeft die het over kan nemen. Wellicht lost hij het probleem door de week op een andere manier op, vraag daar eens naar, want het zal geen probleem zijn dat zich beperkt tot de weekenden.
'Ik ben zn grote vriend en hij wil zelf heel graag komen logeren. Het was zijn verzoek. Aan vader hebben we gevraagd wat er voor hen belangrijk is om t mogelijk te maken.' Nu lijkt het alsof je van vader wil horen hoe hij het voor jou mogelijk kan maken om de grote vriend uit te hangen. Dat is superirritant. Als ouder heb je niet de luxe om 'de grote vriend' te spelen, je hebt wel meer te doen. fijn dat de zoon het goed met jou kan vinden, benut dat zoveel mogelijk door activiteiten met hem te ondernemen, waarbij je moeder en het andere kind even ontlast. Maar drijf het niet op de spits door het kind naar je toe te trekken, want dat lijk je nu te doen.
Tsjor
Hoi,
Neem je afstand. En zeker als vader niet eens in gesprek gaat. Moeder: Neem je recht en bescherm je kind. Meer kun je niet doen. Is slopend proces, maar uiteindelijk doe je het voor je kinderen. En alle negativiteit van vader negeren...met een hele lange adem. (Ik ben al 3 jaar verder en negeer nog steeds) Ik heb vaste afspraken, alles op papier. Nu heb ik ook de voogdij, niks gezamelijke voogdij. Ex wilde die alleen om te dreigen en tegen te werken. (En dan is mijn ex een politie agent!)
Sterk zijn, be there for your kids...give all you can!!!
Flink ongenuanceerd van mijn kant, maar ik vind het eerlijk gezegd een vreemd verhaal waarbij ik veel valkuilen zie. Natuurlijk ga ik hierbij uit van de beperkte informatie vanuit eenzijdig perspectief.
Je zegt over vader drie verschillende dingen: hij wil niet in gesprek, hij is wel in gesprek geweest maar geeft niet het gewenste antwoord, hij is jaloers en doet actief lastig over alles. Dit levert een flexibel beeld op van vader, maar het komt er op neer dat je zijn antwoord niet accepteert en ondertussen zelfs de juridische kant aan het uitzoeken bent.
Daarnaast blijft de grote vraag: waarom is de logeerpartij voor jou zo belangrijk dat je daarvan een strijdpunt maakt? Een prikkelarme omgeving kan je ook bieden door een dagje uit te gaan. Je zegt dat je graag een ondersteunende rol vervult maar lijkt vastgeroest te zitten in een strijdhouding die op alle partijen slechts extra belastend werkt. Waarom is de middenweg die je eerder benoemde niet goed genoeg? Gaat het hierbij nou werkelijk om het belang van het kind of vind jij jezelf een betere ouder dan de vader?