Ex verhuist, moet ik rijden?

Hoog inzetten, doet hij ook!

Ik zou toch maar hoger inzetten als ik jou was. Jouw situatie is veranderd, je kunt zonder auto niet zomaar aan dezelfde voorwaarden voldoen als afgelopen zomer. Bovendien kosten jouw oplossingen geld, geld dat je niet hebt. Hij begint nu al met een advocaat (!). Ik zou inzetten op dat hij alle verplaatsingen op zich neemt (met als argument dat hij immers verhuisd is) en desnoods laat hij het maar voor de rechter komen. Je kunt het dan heel helder uitleggen: was hij binnen fietsafstand gaan wonen dan had je gerust de helft van de verplaatsingen op je willen nemen, nu gaat dat gewoonweg niet. Ik weet vrij zeker dat je dan sterk staat.

het schijnt

"Het schijnt doordat ik afgelopen zomer toegezegd heb een gedeelte te rijden het nu "mijn probleem" is dat ik geen auto meer heb."

"Het schijnt..."

Hoe kom je daar bij?

Kijk uit dat je niet op horen zeggen dit soort geluiden als vaststaande feiten aanneemt.

Kijk uit dat je niet op maatschappelijk werksters of leken vertrouwt om zeker te weten hoe je positie juridisch is.

Nou is die op veel vlakken (zoals dit punt) niet 100% zeker omdat ik begrijp dat het niet in de wet geregeld is. Maar dan nog zijn er mensen (gespecialiseerde echtscheidingsadvocaten - ik zag daar laatst iets over voorbij komen hoe je die kunt vinden, zoek maar even in dit draadje http://www.ouders.nl/forum/relaties/huwelijk-kapot-en-ik-ook-deel-2-2016) die daar iets zinnigers over kunnen zeggen dan veel anderen. Ik begrijp dat je die wel gratis even telefonisch te kunnen polsen. Doe er je voordeel mee .

- Hij is ver weg verhuisd zonder overleg.
- Jij was toen je een auto had bereid - omdat hij het vriendelijk vroeg - deels te rijden.
- Nu heb je geen auto meer en geen geld voor een nieuwe.
- Je hebt overbrugd door steeds een auto te lenen. Dat blijkt steeds meer een probleem te zijn.

Tijd om dingen weer ter veranderen naar wat redelijk is gegeven jullie beider situatie, waarbij ik mee zou nemen, dat HIJ door zijn verhuizing zonder overleg een probleem gecreëerd heeft en dat jij - zolang dat ging! - hem daarin tegemoet wilde komen voor de lieve vrede.
Maar dat de situatie nu anders is (geen auto en lenen wordt steeds problematischer).

Hij kan eisen wat hij wil. Ik geloof er niets van dat de rechter in zijn eis (!) mee zou gaan. Maar een gespecialiseerde advocaat kan je er vast meer over vertellen.

En als je weet dat de kansen van je ex op succes (heel) klein zijn, kan je vast ook makkelijker onderhandelen met hem, uitgaande van wat jij wil als je het helemaal zelf voor het zeggen zou hebben, zonder met hem rekening te houden .

"Het schijnt dat ik ... toegezegd heb" Staat dat zwart op wit? Zo niet, dan doet het er niet toe. Zo ja, dan nog zijn er nieuwe elementen (verhuizing, jouw auto weg, jouw financiëkle situatie ten opzichte van de zijne), die de praktische én juridische situatie veranderd hebben.
Ja ik heb er ervaring mee en ja ik denk dat je sterk staat. Het hangt nog wel af van het oordeel de individuele rechter natuurlijk. Maar ik denk dat het een serieuze poging waard is.

Toezeggen

Je hebt je laten overhalen om je kind verder te brengen dan de bedoeling was. Daar kun je op terug komen. Je ex kan je wel overvragen maar jij kunt niet terugkomen op overgehaalde toezeggingen? Je hebt je best gedaan maar het is teveel. je hebt geen auto, je ex wel, ov wekelijks is omslachtig.
Van alles kan als het noodzakelijk zou zijn, maar dit is gewoon niet handig en niet redelijk.
Je kunt best terugkomen op je poging om je ex, vanwege jullie kind dat vader ook graag ziet, tegemoet te komen.
Waar ben je bang voor als je zelf eisen gaat stellen? Lees nog eens het stukje hierboven waar vrouwen niet onderhandelen en dan altijd inleveren.

Even over....

Dat hij ALLE weekeinden en ALLE vakanties wil, om jou te ontlasten.....

Afgaande op wat jij over de man schrijft, denk ik eerlijk gezegd dat dit niet is om jou te ontlasten, maar om de leuke papa uit te kunnen hangen terwijl er verder geen verplichtingen (school) zijn. En mama mag voor de doordeweekse beslommeringen opdraaien en moet het kind nog brengen ook. Komt dat ook overeen met wat jij wil? Ik kijk juist altijd heel erg uit naar vakanties/weekeinden met de kids, juist omdat je dan eens wat leuks (of juist helemaal niks) kan doen.

Ik heb een beetje het idee dat je nog steeds het idee hebt dat je ex het neusje van de zalm is met zuiver goede bedoelingen. Ik denk daar echt heel heel anders over. Ik vind de manier waarop je niet voor jezelf opkomt echt een beetje zorgelijk. Je hoeft je ex niet meer te plezieren, je moet jou en en dochter plezieren.

paar dagen van elke vakantie

"Ik ben blij dat hij er wil zijn voor zijn dochter maar dat ik wil niet alleen het ren en vlieg werk doen en hij alle vrije dagen. Dus nu zijn we overeengekomen dat ze alleen om de zondag bij mij is en een paar dagen van elke vakantie." (oudere posting van jou)

Heb jij jullie dochter ook maar een paar dagen in de hele zomervakantie?

Ben je daar gelukkig mee?

Wil je nooit een week of langer met je dochter op vakantie gaan?

Dat hij alle vakanties wil, betekent niet dat jij daar "ja" op moet zeggen hoor!

zorgelijk

Emine schrijft "Ik vind de manier waarop je niet voor jezelf opkomt echt een beetje zorgelijk. Je hoeft je ex niet meer te plezieren, je moet jou en en dochter plezieren."

Ik ben het wel eens met Emine. Al je postings bij elkaar komen op mij over alsof je nauwelijks nee durft te verkopen aan je ex.

Dat is wel raar, dan bepaalt hij - terwijl hij je ex is - wel heel erg jouw leven.

Heb je zelf het gevoel dat je goed opkomt voor jezelf?

Je schrijft dat jullie bezig zijn met het ouderschapsplan (en dat alles zo'n beetje rond is, behalve dit punt). Misschien kan je van de gelegenheid op dit forum gebruik maken om nog eens te checken of jullie nou overigens ook redelijke afspraken gemaakt hebben. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald.

Oftewel: als je nu ontdekt (en eerlijk durft toe te geven aan jezelf) dat je in het ouderschapsplan op andere punten misschien ook eigenlijk teveel toegeeft aan je ex, dan kan je daar NU nog wat aan doen.

Maar wel voordat het ouderschapsplan afgetikt/definitief wordt.

En vraag je ook nog even af: is er een reden dat je zoveel meegaat in (in onze ogen) onredelijke eisen van je ex?

Ben je ergens bang voor als je je poot stijf of stijver houdt?

Blush, je eerdere reactie

"Ik zal je zeggen dat hij nooit gemeld heeft dat hij wilde verhuizen. Ik wist wel (gehoord van mijn dochter) dat hij onze dochter elk weekend meenam naar zijn nieuwe vriendin. Zijn huis is onlangs verkocht zag ik. We zijn nu bezig met een ouderschapsplan. Ik moet wel zeggen dat ik blij ben met zijn nieuwe situatie, hij kon slecht alleen zijn. Mijn dochter heeft een hele lieve stiefmoeder. Snap dat hij daar is ingetrokken want zij heeft ook schoolgaande kinderen. Dus terug verhuizen lijkt mij onverstandig."

Hij is zonder overleg verhuisd.
Hij kan niet goed alleen zijn.

Lief dat je het fijn vindt dat hij weer een vriendin heeft, maar het verhuizen en het vervoersprobleem is toch echt helemaal zijn probleem en dat gooit hij nou over de schutting bij jou.

En dat terwijl hij zelf niet bepaald overleg-bereid is. Anders had hij zijn verhuizing, die op JULLIE kinderen ook effect heeft, wel overlegd.

Verderop schrijf je, ik quote: "Hij wil geen co-ouderschap hoor, hij wilde alle weekenden en alle vakanties (om mij te onlasten..)."

En moet jij ook ontlast worden, of kwam hij daar zelf mee?

Ik krijg hier een heel akelig gevoel bij.

Wat, als jij nou eens niet meer meegaat met "hij zegt spring en ik vraag hoe hoog"? Wat gaat er dan gebeuren? Hij heeft al een advocaat ingeschakeld, waarmee hij zijn "my way or the highway"-instelling wel heel duidelijk toont.
En jij bent bereid je beetje spaargeld toch maar weer in een auto te investeren, want ja, hij, hij, hij...

Nog een vraagje

Hij woont alweer samen, maar het ouderschapplan is nog niet rond. Hoe lang zijn jullie gescheiden en hoe lang woont hij al samen?

Ben jij....

...een huiselijk geweldslachtoffer? Want zoals jij praat over hem en over jezelf he, en zoals je toch aardig gevonden wilt worden, dat is wat ik heel erg herken bij huiselijk geweldslachtoffers, waar ik zelf ook toe behoor.

En dat heeft dan weer te maken met hoe de ander jou heeft gedrild. Maar het is niet goed.

Jij spreekt vol lof over de beslissing van je ex vanwege de kinderen van zijn lieve, lieve vrouw. Maar hij is wel jullie eigen kind vergeten daarin. En jou helemaal. En die lieve vrouw, die vind het wel allemaal goed dat hij jou zo onder druk zet. En jou voor de kosten laat opdraaien, ten koste van jullie kind. Dus is ze wel zo lief? Of is ze alleen maar bezig een gezin voor zichzelf te creeeren, met jou als service-verlener? Lief hoor......

Wat, lieve Blush, maakt toch dat je dit gedrag vertoont en het niet ziet. Waar ben je bang voor, wat wil je (ermee) bereiken? Voel je wel bestaansrecht? Weet je wel dat er voor jou ook een plekje is op deze aardkloot? Wat geef je je dochter mee als voorbeeld als je het goed vind dat hij zo met jou, maar ook met haar, omgaat? En jij dat nog goed vindt ook. Hij zou haar potverdikkeme met alle plezier moeten ophalen en al op de heenweg zou het een feest moeten zijn. Misschien moet jou rol wel niet zijn om haar tot de deur te brengen omdat vader het anders laat afweten, maar om er te zijn als vader het laat afweten. Want je leert vader daarmee dat hij het MAG laten afweten en dat leer je haar ook dan. Dat is niet goed voor haar gevoel van bestaansrecht. Ik zeg: laat vader zelf investeren. Wees de betrouwbare factor in haar leven. Degene die er altijd voor haar is. Ook als vader dat niet is. Dus niet meer brengen omdat hij dat wil en er anders geen weekend met hem is, maar vader op zijn verantwoordelijkheid wijzen en komt hij niet, nou meid, dan maken wij er samen een topweekeinde van. Zegt ze later: mijn moeder, die was er altijd.

En nee, het is niet om je af te branden. We willen je zoals je merkt helpen. Maar jij moet het doen. Alleen jij kan dit doorbreken.

Emine

Aan huiselijk geweld dacht ik niet direct. Wel aan een scheve verhouding, een ongelijkwaardige relatie. En het is heel moeilijk om die verhouding ook na de scheiding te verbreken.

Helpen

Ja moeilijk om zo'n scheve verhouding recht te trekken, maar niet onmogelijk.

Als Blush verandert, moet ex wel meeveranderen.

En als Blush wil, willen wij haar daar wel mee helpen.

Wat zou jij eerlijk vinden?

Beste Blush,

Of je in je recht staat wanneer je stopt met rijden weet ik niet. Jullie hebben nog geen ouderschapsplan waar een gerechtelijke uitspraak over is gedaan. Mocht je het willen laten voorkomen bij een rechter dan kan een uitspraak twee kanten opgaan. Jij hebt goede redenen om niet te willen rijden, maar je ex partner heeft die ook. Een rechter kijkt vaak naar hoe de omgangsregeling tot op heden is vormgegeven, je geeft aan dat je na de verhuizing hebt afgesproken dat jij jullie kind gedeeltelijk brengt en hij de rest van het ophalen en terugbrengen in zijn geheel voor zijn rekening neemt. Komt mij persoonlijk niet onredelijk voor. En je ex mag daar verwachtingen aan ontlenen en kan niet verantwoordelijk gehouden worden voor het feit dat jij nu geen auto meer hebt.
Je hebt daarmee ook laten zien dat je jouw ex een nieuw leven gunt. Hij heeft jullie kind elk weekend en een groot deel van de vakanties en betaalt keurig de afgesproken alimentatie. Mij lijkt het dat hij jou ook een nieuw leven gunt waar jij ook tijd en ruimte voor jezelf kan maken, ondanks wat andere forummers hierover zeggen. Ik vermoed dat jullie beiden destijds hebben nagedacht over mogelijkheden en onmogelijkheden en wensen en voorkeuren van beiden.
Laat je niet gek maken door eental moeders hier die nog wrokgevoelens richting hun ex hebben en elke keuze die niet de hunne zou zijn veroordelen en onder het mom niet in het belang van de kinderen weer tot ruzie laten leiden. Daarbij het liefst vader nog even financieel laten boeten. Doodzonde is dat en zeker niet in het belang van het kind.

Gun je ex zijn leven en jullie kind de tijd met hem. Dat is in het belang van je kind en niet vechten tot aan de rechtbank met alle stress en een voor altijd verstoorde relatie met je ex tot gevolg.
Wellicht kan je met elkaar kijken wat de kosten zijn en in welke verhouding jullie die dan moeten dragen. En het gedeeltelijk aanspreken van de door vader betaalde alimentatie is toch niet zo raar. Alimentatie is bedoeld voor het kind en het is in in het belang van jullie kind dat het zijn beide ouders kan zien!

maar Meis

Hoe kan alle weekenden en vakanties bij de ene ouder zijn, en alle schooldagen bij de andere nu ooit in het belang van een kind zijn?!

Weekenden en vakanties

Ik lees dat vader alle weekenden en vakanties gevraagd heeft, NIET dat hij die ook gekregen heeft!

Meis

Dus pappa de pretjes en mamma de schooldagen?
In overleg, prima, maar deze ex heeft bewezen niet bepaald overleggerig te zijn toen hij verhuisd bleek te zijn, wat toch wel een voorwaarde is voor een goed nahuwelijk met kinderen in het spel.

Akke

Nee, niet gekregen, maar er is al een advocaat aangeslingerd.

Bedankt voor de uitleg

Het kwam op mij over alsof het alle vakantiedagen waren, dat kan ook aan mijn soms haperende "begrijpend lezen" liggen, maar dan verzacht ik mijn reactie nu wel een beetje.
En ik wacht je verdere uitleg af (niet dat je me dat schuldig bent natuurlijk ).

Jippox, hortensia

Ik heb het niet gehad hoor over de door Blush en haar ex gekozen omgangsregeling en of die in het belang van kinderen is, het belang van één of misschien beide ouders dient. Ik weet niet hoe die tot stand gekomen is en wat hun mogelijkheden waren, of ze water bij de wijn hebben moeten doen of niet. Ik heb ook geen mening over welke regeling het beste is voor kinderen want dat weet ik echt niet. Dat zou je kinderen moeten vragen wanneer ze volwassen zijn misschien?
Mijn post was vooral bedoeld als advies om er uit proberen te komen in goed overleg en beide belangen als ouder onder ogen te zien en niet het kind de dupe te laten worden van vechtende ouders want daar is geen enkel kind bij gebaad.
Ik maak het van dichtbij en vanaf de zijlijn mee en vind het vreselijk te zien wat dat met de kinderen doet.

Meis

Natuurlijk, dat ben ik met je eens. Maar ik vraag me in dit geval wel een beetje af of de vader echt met het belang van het kind voor ogen handelt. En of de moeder er niet toch goed aan doet om in ieder geval niet al te toegeeflijk te zijn.
Ja, als dat in goed overleg kan, des te beter. Maar dan past het ook niet om er al meteen een advocaat bij te sleuren (zoals de vader doet).

Jippox

Dat van die advocaat klinkt idd niet als het belang van de kinderen maar als pressiemiddel richting ts. Maar het gaat hier meen ik maar om een halve rit bij het brengen, de rest van het rijden verzorgt vader. Ik vraag me dan af of je daar een strijd over moet aangaan, zo zonde van de energie.

Blush

Als ik jouw hele verhaal zo lees denk ik dat je goed bezig bent. Jullie kind heeft van jullie beide de gelegenheid gekregen om een band op te bouwen met de andere ouder.

Dat het brengen voor jou erg moeilijk is, geef je ook duidelijk aan. Het is geen onwil, het is onmacht. Dat zou ik ook heel duidelijk aangeven bij je ex. Je kunt haar niet wegbrengen, daar heb je de financiële middelen niet meer voor. Je hebt het geprobeerd, maar nu is jouw reserve op. Dit zou ik ook zo duidelijk communiceren.

Misschien is het zelfs wel goed dat er een advocaat bijgehaald is. Je hoeft dan over het rijden niet meer met je ex te communiceren. Daardoor is het misschien makkelijker om standvastiger te zijn.
Je zou natuurlijk kunnen kijken naar het bedrag wat je nu krijgt aan KA. Misschien moet dat wel gewoon omhoog en wordt het dan voor jou ook makkelijker om bijvoorbeeld met het openbaar vervoer te gaan, of misschien kan je ex wel een auto voor jou kopen. Er zijn nog volop mogelijkheden. Het voorstel wat je ex nu doet is voor jou gewoon nu niet haalbaar en als hij echt wil dat jij jullie kind brengt, dan zal hij jou daarbij moeten helpen, daar hij degene is die is verhuist.

onderhandelen

Blush, je schrijft wat je wil voorstellen.

Is dat wat je zelf als eindoplossing redelijk vindt?

En waar je dus op Wilt uitkomen?

Of wil je meer doen dan wat je nu voorstelt?

Lees nog even mij post over onderhandelen met 0, 100 , 50,en 25.

Ik vind persoonlijk dat je hem heel erg tegemoet komt, terwijl hij ver weg verhuisd is.

Maar goed als je daar op uit Wilt komen moet je dus een voorstel doen waarbij je veel minder aanbiedt!

Dan kan hij een tegenvoorstel doen en kan jij hem weer tegemoet komen. Heeft hij ook het gevoel dat hij wat bereikt heeft.

Je moet dus een beetje slim onderhandelen en niet meteen je beste bod op tafel leggen.

En overigens, heel veel gedoe betekent dat het voor jou echt niet makkelijk te doen is.

Uit jouw verhaal blijkt dat elke keer als er iets bij hem gebeurde jij steeds weer meebewoog.

Nu gebeurt er wat bij jou (auto kapot, lenen blijkt erg onhandig). Nu mag hij wel eens jou tegemoet komen en meebewegen!

Vind je zelf van niet?

Of is hij belangrijker dan jij?

Tellen zijn argumenten zwaarder dan jouw argumenten?