Geen aanspraak maken op partneralimentatie en pensioen?

Kortzichtig Dees

Dat jij het samen met je partner evenredig hebt weten te verdelen wil toch niet zeggen dat iedereen dat zou moeten doen?
Omdat je zelf niet op de bres in een relatie afdwingt dat het met je partner evenredig verdeeld is wil niet zeggen dat je daarvoor gestraft moet worden.

Het is (nog?) niet realistisch om van elk stel te verwachten dat ze de taken evenredig verdelen en beiden evenveel werken en evenveel zorgen.

Dat is ook niet de realiteit daar wordt nog steeds veel over geschreven en dat heeft een aantal redenen die je niet hoeft te negeren.

Zolang dit nog zo vaak voorkomt in relaties is het juist realistisch om bij scheiding dat ook goed te regelen voor de kinderen en de expartner.

Nou Dees

Het is een GEZAMENLIJKE keuze als het goed is, het zou toch heel erg krom zijn als de man dan wil scheiden (zoals in dit geval; TS geeft ook nog eens nadrukkelijk aan dat zij dat niet wil) en de vrouw de financiële consequenties van die keuze alleen zou moeten dragen.
Ik vind wel dat we ons daar met zijn allen meer van bewust zouden moeten worden. Bijvoorbeeld door daar al iets over op te nemen in een samenlevingscontract of huwelijkse voorwaarden.

Komop zeg

Dat is toch een keuze die je samen maakt. Hoe je je leven inricht en daarbij een verdeling maakt, voor financiële zorg-kinderzorg-huishoudelijke zorg. Daar zitten consequenties aan, dat geeft niets, maar die moet je ook gezamenlijk dragen als je uit elkaar gaat.

Goh Dees

'Ik vind het wat dommig om eerst de keuze te maken om parttime te werken en het dan maar af te schuiven op je partner. Het is je vrije keuze, het is goed dat men inmiddels ook steeds meer inziet dat pa niet wenselijk is.'

Vind je dan ook dar vaders die fulltime werken na de scheiding hun recht op de kinderen hebben verspeeld? Zij hadden immers ook de vrije keuze om niet om 3 uur op het schoolplein te staan.

Charlotte

Wat vind je van alle argumenten die in dit draadje voorbij komen?

Ik zat nog te denken. Jij schrijft: moet ik wel PA en pensioenverdeling verlangen als ik het niet nodig heb?

Hoe kom je erbij dat je alleen PA en pensioenen zou moeten verdelen 'als je het nodig hebt'? Staat dat ergens?

Volgens mij is pensioenverdeling 'gewoon' verdeling van de pensioenvermogens die jullie allebei tot datum scheiding hebben opgebouwd, net zoals verdeling spaargeld. Daar speelt 'nodig hebben' totaal geen rol bij.

En ook bij PA is volgens mij niet de maatstaf of je het 'nodig' hebt, maar om een beetje de levensstijl de benaderen die je in de getrouwde jaren gewend was en waar je als partner aan bijgedragen hebt.
Hoe kom jij erbij dat PA alleen zou voor als je het 'nodig' hebt?

En zou je nog eens kunnen aangeven waarom jij het oké of logisch vindt dat je ex to be in het huis blijft wonen en dat jij dat met EUR 250 pm (minder PA) zou moeten financieren? Ik ben echt benieuwd wat jouw logica daarachter is.

Sydney

Nee hoor dat niet ik zie dat niet zo kan me goed voorstellen dat een ouder meer zorg zou willen op het moment dat de andere ouder bij hem/haar weg gaat. Simpelweg omdat zorg niet alleen gericht is op het stukje van vlak na school tot het avondeten en dat de avond zorg heel vaak door de ouder die meer zou zorgen over het hoofd gezien wordt.

Daar is hier volgens mij ook geen sprake van want 36 uur en 32 uur kun je beiden in 4 dagen doen of verspreiden zodat je beiden 2 dagen na schooltijd thuis bent.

Wat een reacties

Ik wens dat mijn ex en de wetgeving is zoals sommige het hier hier schrijven. To heeft recht op PA omdat zij vroeger vrijwel alle zorg op zich nam. Met andere woorden hoeft haar ex niet meer te gaan zorgen na de scheiding zolang hij maar PA betaald, de wetgeving en sociale verwachtingen zitten zo niet in elkaar.

Dees

'kan me goed voorstellen dat een ouder meer zorg zou willen op het moment dat de andere ouder bij hem/haar weg gaat.'

En zo kan ik me goed voorstellen dat TS financiele bijstand wil als haar man bij haar weg gaat. Waarom meet je met twee maten?

Keuze

Minder werken van de een is net zo goed de keuze van de ander. Dus beetje raar om alleen TO in dit geval te wijzen op 'haar keuze' om minder te werken - en dus minder carrière /inkomen op te bouwen. Mijn ex en ik hebben indertijd heel bewust gekozen dat ik er voor de kinderen zou zijn. Hij had nooit carrière kunnen maken als hij ook zorgtaken had gehad en wij hebben een kind dat nooit had kunnen gedijen in buitenschoolse opvang. En dan ga je scheiden en is dat ineens allemaal 'je eigen keuze'. Tjeemig.

Precies

Als een vrouw in een scheiding belandt, moet ze 'zelf opdraaien voor de keuzes die ze heeft gemaakt'. Als een man in een scheiding belandt, hoeft hij dat niet.
Bijzonder.

Hoogte partneralimentatie en woonlasten

In tegenstelling tot wat ik dacht en wat ook hier wordt beweerd, wordt er bij de vaststelling van partneralimentatie rekening gehouden met de werkelijke woonlasten, en niet de forfaitaire.

De forfaitaire berekening geldt wel bij kinderalimentatie.

Ik kom later nog terug op een aantal berichten. Ik moet nog werken

Tot zover veel dank voor jullie moeite om mee te denken.

Vader van 3

' Met andere woorden hoeft haar ex niet meer te gaan zorgen na de scheiding zolang hij maar PA betaald, de wetgeving en sociale verwachtingen zitten zo niet in elkaar.'

Toch wel, als je meer tijd neemt voor de zorg betaal je minder KA. Maar je komt nooit helemaal van je kinderen af.

Tsjor

Werkelijke woonlasten of forfaitair

Volgens mij is bij ons ook met werkelijke woonlasten gerekend bij het bepalen van de PA. In het voordeel van ex want die heeft zichzelf een tophypotheek verschaft en ondertussen met vette winst verkocht.

@Elledoris

Klopt. Mijn man koopt mij uit en blijft dan met ongunstige regeling zitten en dus met torenhoge woonlasten. Daar kiest hij zelf voor, maar desondanks gaat de PA met honderden euro's omlaag. Het is zoals het is.

Als hij verkoopt, maakt hij ook enorme winst. Ook dat is zoals het is.

Wel zal ik hierom niet afzien van de PA. In geval hij verkoopt en dus lagere maandlasten krijgt, of ik arbeidsongeschikt raak of werkeloos, kan ik eventueel om een herziening vragen. Uiteraard alleen voor noodgevallen. Maar ook al is het 100,- per maand, ik laat het wel intact.

Recht

' Als ene ouder kun je niets opleggen aan andere ouder, als kind boven de 18 is. Kind zal zelf moeten opkomen voor zijn rechten. Maar het helpt wel als die rechten zijn opgenomen in het convenant. De bijdrage die DUO berekent, geeft geen enkel recht. Het convenant wel.'

Volgens de wet stopt de onderhoudsplicht als een kind 21 jaar is. Hoe en waarmee je je kind daarna ondersteunt is aan jezelf. Ik vind niet dat je via een echtscheiding dergelijke plichten alsnog aan elkaar kunt opleggen. Onethisch. Bovendien maakt het het kind niet zelfstandig, maar langdurig blijvend afhankelijk van de ouders.
Onderhoudsplicht betekent dat je moet zorgen voor scholing, maar dat wil niet zeggen dat je het kind moet onderhouden totdat de studie klaar is (als die langer duurt dan tot 21 jaar).

' Kind moet zeker zelfstandig zijn maar is afhankelijk van ouderbijdrage, net zoals van ouders die niet gescheiden zijn.' Nee, dat is niet zo. Kind kan lenen voor de studie. Of werken. Nogmaals: als je wl bijdragen, prima. Maar dat is je eigen beslissing.

Vergelijk het met zorgdragen voor onderdak: dat wil niet zeggen dat je voor een kind een huis moet kopen. Of de huur moet gaan betalen. Of dat je de boodschappen voor het kind moet doen.

Na een echtscheiding moet je elkaar niet meer plichten opleggen dan de plichten die er al zijn, dus niet roomser dan de paus willen zijn. Als jij graag wil dat je kind zonder werken en zonder lening kan blijven studeren, dan is dat jouw wens. Die ga je neit met emotionele dwang aan een ander opleggen.

Tsjor

Woonlasten

' Mijn man koopt mij uit en blijft dan met ongunstige regeling zitten en dus met torenhoge woonlasten.' Ik geloof niet dat bij mij de woonlasten berekend werden nadat ik de helft van de overwaarde aan ex had uitgekeerd (en daarvoor een tweede hypotheek moest nemen). Na de scheiding (en het berekenen en verdelen van de waarde van het huis) is de wens om er te blijven wonen iets wat je dan toch zelf moet gaan doen. Volgens mij werden die woonlasten daarvoor berekend, want pas na de scheiding kon ik het huis overnemen en de overwaarde uitkeren en dus die extra hypotheek nemen.

Tsjor

Dat is ook wettelijk geregeld Tsjor

http://www.advocaten.nl/onderhoudsplicht-voor-jongmeerderjarigen-18-21-jr/

"Financiële steun ná de 21e verjaardag
Ook na het 21e jaar kan een ouder worden aangesproken om te betalen voor het levensonderhoud een kind.
Voorwaarde is ten eerste dat de ouder ook draagkracht heeft, en dat de ouders ook hebben toegezegd om bij te dragen in de studiekosten. In de praktijk gaat het om een korte periode die eindig is, en die het kind in staat moet stellen zijn studie met succes “af te ronden”

Dus

' en dat de ouders ook hebben toegezegd om bij te dragen in de studiekosten. ' Dus moet je dat niet toezeggen en zeker niet contractueel vastleggen.
Nogmaals: mocht je daar iets aan willen doen, dan doe je dat zelf. Maar niet met de portemonnee van een ander. Niet door te gaan vertalen dat jij vindt dat zorgen voor het kind betekent de portemonnee trekken.
Nog slimmer is om je kind tussen 18 en 21 te leren wat hij/zij zelf eraan kan doen om de nodige financi"ele middelen binnen te halen. Een vakantieperiode vakantiewerk doen helpt al behoorlijk.

Tsjor

Tsja Tsjor

Dat is jou particuliere mening dat je vindt dat bij een bepaalde leeftijd een kind financieel onafhankelijk dient te zijn. Ook al heeft het de studie nog niet afgerond.
Ik ken geen ouders die zich niet verantwoordelijk voelen en bijdragen aan de studie van hun kinderen als zij daar het vermogen toe hebben. Zeker niet als de ouders bij elkaar zijn. En dat houdt niet op bij het 21ste jaar.

Behalve in de situatie van een scheiding.
Dan is het vaak toch de ouder waar een kind woont die blijft bijdragen en de gescheiden partner waar het kind niet bij woont is daar minder toe geneigd omdat oa. de noodzaak minder gevoeld wordt.
Wat is er mis mee om in een scheidingssituatie te besluiten dat je beiden ouder bent en dan ook beiden blijft bijdragen tot de studie afgerond is?

In de praktijk zijn het dus nog steeds de moeders die blijven bijdragen.
Dat stapelt nogal.
Het is toch niet zo dat je bij een scheiding ook een eindterm bepaalt aan het bijdragen aan je kinderen? Die kinderen heb je beiden levenslang.
Dat wil niet zeggen dat je ze levenslang onderhoudt maar wel tot ze de studie afgerond hebben waarmee ze de beste kans hebben op een goed inkomen.

@Tsjor

De regels zijn wat anders. Hij gaat van een aflossingsvrije hypotheek (van tig jaar terug) naar een andere regeling als hij mij uitkoopt en de hypotheek helemaal overneemt. De bank heeft dat bekeken en goedgekeurd. Dat houdt in dat zijn maandlasten gigantisch omhoog gaan. Dat is zijn eigen keuze, maar hij kan het betalen.

Op basis van die bizarre woonlasten wordt de PA berekend. Hele verhaal met de jusvergelijking. Is volgens Trema-normen bij mediator berekend.

Charlotte

'Mijn man koopt mij uit en blijft dan met ongunstige regeling zitten en dus met torenhoge woonlasten. Daar kiest hij zelf voor, maar desondanks gaat de PA met honderden euro's omlaag. Het is zoals het is.

Als hij verkoopt, maakt hij ook enorme winst. '

De helft van die winst is voor jou. Ik neem tenminste aan dat je je laat uitkopen volgens de huidige marktwaarde, dus dat je de helft van de huidige overwaarde erbij krijgt.

huis

"Mijn man koopt mij uit en blijft dan met ongunstige regeling zitten en dus met torenhoge woonlasten. Daar kiest hij zelf voor, maar desondanks gaat de PA met honderden euro's omlaag. Het is zoals het is."

Charlotte, moet je daarmee instemmen?
Als het zo nadelig voor jou uitpakt, waarom zou je er dan mee instemmen?
Het hoeft toch niet?

Hij in zijn eentje (ik begreep dat hij de kinderen eens in de twee weken een weekend heeft, klopt dat?) in zo'n veel te duur huis en dat kost jou EUR 250 pm?!
Waarom zou je daarmee instemmen?

"Als hij verkoopt, maakt hij ook enorme winst. Ook dat is zoals het is."
Ik neem aan dat jullie nu objectief de waarde van het huis laten vast stellen en dat jij gewoon de helft van de overwaarde krijgt?
Klopt dat?
Zo nee, waarom niet?

Ik vind je erg lijdzaam overkomen alsof jij geen nee tegen koop van het huis door hem kunt zeggen.
Volgens mij kan je dat wel.
En heb je daar alle reden toe!
Wat maakt je zo lijdzaam?

Niet lijdzaam @Chloe

Ik ben niet lijdzaam. Ik kan het huis niet alleen betalen. Dat betekent het huis verkopen of mijn man behoudt het huis en koopt mij uit. Ik kan mijn man niet dwingen het huis te verkopen als hij niet wil. Ook niet als dat betekent dat hij door de hoge woonlasten minder PA hoeft te betalen. Dat zijn gewoon de feiten.

Ja, ik krijg de helft van de getaxeerde overwaarde. Maar dat is wat anders dan de verkoopprijs van een huis en die ligt absoluut hoger. Zal per jaar ook stijgen.

Of mis ik iets?

Vind je

Vind je dat jij de wensen van je ex to be moet honoreren?

Dat je geen nee tegen hem mag zeggen?

Of dat jij degene bent die moet voorkomen dat er ruzie of agressie van zijn kant komt?

Ik vraag me echt af, waar jouw lijdzaamheid "het is zoals het is" vandaan komt.
Alsof jouw wensen, jouw mening, jouw financiele situatie niet van belang zijn.
Ik begrijp het niet.

Of vind je nu dat omdat je nu eenmaal hebt gezegd dat hij het huis kan overnemen, dat je daar niet meer op terug mag komen?

Waarom zou je dat niet mogen, nu blijkt dat het zo financieel ongunstig voor jou en gunstig voor hem is (zeker als hij het huis snel verkoopt en goedkoper gaat wonen)?

verkoopprijs

Volgens mij hoef jij toch niet in te stemmen met dat hij het huis overkoopt (met als reden: dan wordt het financieel erg ongunstig voor mij - je hoeft niet voor hem te praten)?

Hoezo krijg jij de helft van de getaxeerde overwaarde en zou dat iets anders zijn dan de verkoopprijs van het huis?!

Hebben jullie het huis niet laten taxeren wat het nu zou doen als het verkocht zou worden, rekening houdend met de marktgekte?

Natuurlijk moet je van het laatste uit gaan. Hoezo niet?

Dus je wilt zeggen dat je ook op de verkoopprijs hem het voordeel gunt?

Je bent wel heel lief voor je ex to be. Hij heeft wel geluk dat jij dat allemaal maar goed vindt.

Waar komt dat vandaan?

Denkfout

Charlotte, je schrijft: "Ik kan mijn man niet dwingen het huis te verkopen als hij niet wil".

Ik denk dat hierin jouw denkfout zit.

Je kunt nl. ook niet gedwongen worden dat hij het huis overkoopt (en niet eens tegen verkoopprijs, maar kennelijk een lagere waarde, zoals je het schrijft).

Dan krijg je een patstelling.

En kennelijk denk jij dat je die moet oplossen.

Ik denk dat jij financieel een stuk beter eruit komt als jij een advocaat hebt die deze huizenproblematiek met alle voor- en nadelen, ook de fiscale kant met jou doorneemt. En uitlegt hoe het werkt. Die zich even alleen richt op jouw belang.

Want jij voelt je kennelijk nu gedwongen om met zijn wens, hij koopt het huis en betaalt jou een stuk minder PA, akkoord te gaan.

Terwijl ik weet je daar niet toe gedwongen bent. Sterker nog, misschien kan je hem, door 'nee' tegen deze constructie te zeggen (met een goede reden!), wel dwingen sneller het huis te verkopen, waarbij hij dan ook een huis met 'normale' woonlasten koopt.