herkenbaar? ex kan alles in nieuwe relatie ineens wel anders???

Afronden

Voor mij klinkt het alsof je niet van harte uit elkaar bent maar bent blijven verwachten dat je ex met terugwerkende kracht zou opleveren waar hij in de tijd met jou niet toe in staat is gebleken.

Het is jammer. Maar je kunt ook denken: blijkbaar heeft hij daar tijd voor nodig gehad. En blijkbaar lukt het hem met een ander wel wat met mij niet lukte. Fijn voor hem.

Ik heb tot twee keer toe een relatie gehad waarbij mijn kinderwens een bron van problemen werd. Beide heren hebben in de relatie na mij wel kinderen gekregen.
Ik heb geen minuut gedacht: hadden ze dat maar met mij gedaan. ik was er klaar mee toen ik de relatie verbrak.
Dat is geen bedonderen, maar er zijn altijd redenen, niet zo zwart wit, waarom het dan met jou niet lukt.
Misschien hadden jullie wel niet de juiste feromonen of de juiste communicatiestijl?
Wees blij dat dat dan tenminste over is, want je krijgt er dan toch geen vat op. Het is niet de 'schuld' van deze of gene, maar zo gaan die dingen blijkbaar. In een leven is er voortdurend voortschrijdend inzicht.
Het is ook zijn verlies dat hij er niet met jou uit kon komen en dan nu ineens rinkelende kwartjes ervaart.
Maak het jezelf niet zo moeilijk en geef het verleden op.
Je kunt het niet dunnetjes over doen en het is maar helemaal de vraag of het dan nu wel goed zou kunnen komen.
Faseproblemen zijn een breekpunt in de relatie.

Heel herkenbaar...

Hallo Kamille, welkom hier! En ja, het is herkenbaar voor mij... Op dit moment is mijn ex zelfs met zijn nieuwe vriendin naar Turkije en appt de kinderen hoe fijn hij bij het zwembad ligt... Met mij wilde hij geen zonvakantie, dat trok hij niet. Bellen en appen deed hij ook niet aan, vond ie te vermoeiend. En ja, met haar wel. Kortom, herkenbaar en soms heel pijnlijk.

Maar.....laat het los!! Dat probeer ik ook. Het heeft nl geen enkele zin om je zo te voelen. Hij doet nu anders en dat doet pijn. Maar het is zoals het is en door te blijven hangen, kom jij ook niet verder. Ik vertel ook tegen mezelf dat ik niet gelukkig was in onze relatie en dat zou ik zeker niet terug willen! En hij was ws nooit veranderd omdat wij in een patroon waren beland. Ik probeer me voor te houden dat zij dus wellicht beter bij hem past en dat ik vast iemand tegen ga komen waar ik wel gelukkig mee ben en die dus beter bij mij past.

Sterkte met het verwerken van je verdriet en het loslaten van hem... Pak je eigen leven op, zoek afleiding en probeer geluk te vinden in je kind en andere kleine dingen.

Groet

respect voor jullie dames

t doet me echt goed om jullie reacties te lezen en o god wat heb ik respect voor jullie dat jullie het los kunnen laten! ik ben inmiddels echt al zoveel geld lichter aan therapie en psycholoog die ook zeggen laat het los...

t is net een zwarte deken die ik de hele tijd over me heen voel hangen. ik heb echt alles al geprobeerd, boos worden, verdrietig, afleiding zoeken, daten, het opschrijven, veel naar buiten, afleiding zoeken, sporten en noem het maar op. ik probeer echt wel in te zien dat mensen kunnen veranderen maar jemig, ik heb mezelf echt stuk gelopen in mijn relatie op deze twee dingen, zoveel ruzie en strijd en dan valt ineens het kwartje bij hem....dat vind ik zo moeilijk!

Aard van het beestje

Was je ex bij jou ook niet veel voorkomender en 'leuker' toen jullie net samen waren? Mijn ex onderging echt een metamorfose toen hij net met zijn (niet meer zo) nieuwe vriendin samen was. Hij ging zelfs stofzuigen en boodschappen doen Ik geloof dat dat wel is gebleven, maar inmiddels is hij weer net zo'n hork als toen wij samen waren. Dat vind ik alleen maar heel sneu voor haar.
Verschil is overigens misschien wel dat ik blij was dat ik er vanaf was, dus het heeft mij nooit veel verdriet gedaan dat we uit elkaar waren.

Tijd....

Ja dat doet pijn en Ja dat steekt. Zeker als het om dingen gaat die hij in jullie relatie nooit wilde of deed. Ik denk dat de invloed van een nieuwe vriend(in) zeker mee speelt. Natuurlijk kunnen mensen veranderen. Zeker na een scheiding weet je vaak goed wat je wel wil maar ook vooral niet meer wil. Maar in de kern blijf je hetzelfde vind ik. Je kunt je karakter niet verstoppen. Je ziet het veranderen vaak gebeuren maar dat gaat uiteindelijk tegen ze werken. Ik heb het mijn ex ook zien doen. Ik viel van de ene in de andere verbazing. Nu kan ik het loslaten en er zelfs om lachen. Heeft tijd nodig.....

soms

Heeft de nieuwe vriendin zo een andere invloed dat het ineens wel leuk lukt, blijkbaar past ze beter... pijn doet dat wel!

Ja, Kamille, dat is herkenbaar.

Ik heb het gevoel dat hij bij zijn nieuwe vriendin scoort met dingen die hij bij mij geleerd heeft. En schijnbaar zijn de dingen die hij met mij deed en niet fijn vond, met haar wel fijn.
Met mij wilde hij niet trouwen met haar is hij dat wel van plan. Ik ben er heel boos, verbitterd en verdrietig over geweest en nu soms nog heel verdrietig maar dat is meer om het grote geheel, het gemis bij de kinderen en het ideaalbeeld dat verdwenen is. Ik moet lachen als ik van de kinderen hoor hoe hij zaken van mij kopieert, schijnbaar heeft hij zelf niet de creativiteit iets anders te doen. En ik vraag me af hoe lang hij het gaat volhouden. Ook kon hij vreselijk horkerig en arrogant zijn, als dat terugkomt, en dat zal wel want het zit toch in ergens zijn aard dan heb ik net als Vesper Lynd medelijden met zijn huidige partner. Aan de andere kant hoop ik dat het goed gaat omdat het voor de kinderen niet fijn zou zijn om weer aan een anderen vriendin en gezin te wennen.
Na een aantal jaar worstel ik nog steeds heel erg met gevoelens van boosheid en jaloezie en met het loslaten...mijn god, wanneer lukt dat? Maar beetje bij beetje gaat het beter en dat gaat jou ook lukken.

zo lastig...

Bij mij ging het om twee dingen waarvan het ene het volgende was:

Mijn ex had voor mij een relatie met een meisje uit het buitenland, zweden. hij raakte hopeloos verliefd op mij en maakte het dus uit met haar maar vertelde mij erbij dat ik niet van hem kon verwachten dat hij pats boem alle banden ineens met haar, haar familie, haar vrienden, het land, de cultuur, de natuur enz zou verbreken. Alles bij elkaar had hem de afgelopen jaren heel veel mooie momenten gegeven en dat zat niet eens zozeer in zijn ex als wel het hele plaatje. Ik begreep dit en verwachtte heus niet dat hij als een soort van botterik in een keer de boel zou doorknippen. Hij vertelde bijvoorbeeld over de cultuur in dat land, hoe mooi die was en ook bijvoorbeeld over haar vader met wie hij echte leuke dingen had gedaan zoals veel fietsen in de natuur. Mijn ex heeft zelf een hele slechte band met zijn vader dus dat contact was waardevol voor hem. Hij zei ook dat zweden wellicht de rest van zijn leven toch wel een rol in zijn leven zou blijven spelen en ik vond het allemaal aannemelijk en zelfs aanvankelijk harstikke waardevol hoe hij met mensen enz omging.

Tot bleek dat het allemaal in de loop der jaren anders was. Het ging hem niet eens zozeer om zijn ex, dat was mij van begin af aan duidelijk. Zij kreeg ook vrij snel een nieuwe vriend, maar hij zat desondanks wel met een torenhoog schuld gevoel naar haar en haar ouders en ook erg verdrietig/bot de hele tijd dat een bepaald gedeelte nu uit zijn leven was.

Hij belandde in een in mijn ogen soort ziekelijke fase waarin hij heel fel verdedigde dat hij zelf mocht weten wat hij in de vakanties deed en met wie hij contact mocht houden. Het kwam er in het kort op neer dat hij niets wilde bespreken over vakanties met mij. Hij vond het ook erg moeilijk dat wellicht zijn exschoonfamilie erachter zou komen dat wij wat hadden, terwijl zijn ex allang een nieuwe vriendin had! Het woord vakantie mocht niet genoemd worden want dan was het eerste dat hij riep: Ik weet niet nog wat ik in de vakantie ga doen! Misschien ga ik wel naar Zweden...misschien ook niet...ik weet het nog niet ik weet het nog niet!

Hij is nog twee keer met een vriend erheen gegaan, iedereen opgezocht, veel door de natuur gelopen en vooral heel moeilijk om haar ouders te ontmoeten omdat hij echt gezichtsverlies had geleden in zijn ogen.

Ook met zijn ex had hij een alledaags contact ook al had zij allang een ander en zelfs trouwlannen! Dat vond hij doodnormaal! Hij mocht doen wat hij wilde zei hij, het was ook alledaags contact dat hij met haar had, ik heb op een gegeven moment chats en apps van hun gelezen en het ging inderdaad alleen maar over koetjes en kalfjes en die berichten waren eigenlijk niet eens zo lang. Hij appte vooral veel met haar vader die hij echt als een vriend zag en haar zwager.....

Om een heel lang verhaal kort te maken ben ik er op een gegeven moment echt stuk op gelopen. Ik vond het uiteraard prima als hij contact had met anderen, mensen uit zijn verleden etc, maar wij bouwden zelf niets op. En het rare was dat hij echt wel stapelgek op mij was, we heel veel kliks hadden maar het was net of hij op een soort autistische manier vast zat in het contact houden en schuld gevoel hebben richting zijn exschoonfamilie! Dat ging jarenlang door!!!!

We kregen ongepland een kind en gingen uit elkaar. Hierdoor. Omdat zelfs nu we een kind hadden hij echt in mij ogen veel teveel bezig was met die mensen in Zweden. Een vakantie met de kleine erbij was onmogelijk. We gingen wel, maar o jeetje, wat een chagerijn was hij..

Toen ontmoette hij een andere vrouw en kwam ineens op msn. Hij kwam nooit bij mij op msn dus dat vond ik al heel vreemd.

Hij vertelde dat hij zich best wel schuldig naar mij voelde want het kwartje was ineens gevallen! Hij realiseerde zich nu dat het doodnormaal was om met je nieuwe partner leuke dingen te doen en afstand te houden naar je ex omdat dat niet leuk was voor de nieuwe vriendin. Hij vertelde er ook nog expliciet bij dat hij niet door die nieuwe vriendin tot inzichten was gekomen maar echt vanuit zichzelf en dat hij het nu allemaal anders wilde gaan doen alleen dan dus niet meer met mij maar met die ander....

Dat houdt dus in dat ik, nu ben ik dus de ex en wij hebben een zoontje, ontiegelijk geboycot wordt. Er is een muur naar mij opgetrokken superdik en hoog en hij heeft contact met mij over de sms over ons kind. Ons kind komt ook op nummer honderd. Op de verplichte weekenden gaat hij naar zijn vader, maar daar houdt het ook mee op. Hij had meer behoefte om contact te houden met zijn exschoonouders dan met zijn eigen kind!

Met zijn nieuwe vriendin is hij destijds direct op vakantie vertrokken naar NY!!!

Het is echt bizar, want hij trekt het ineens helemaal de andere kant op. zijn nieuwe vriendin heeft werkelijk nog nooit mee hoeven maken dat hij bij wijze van spreken een keer met mij aan het bellen was vanwege onze zoon. Of bij het terugbrengen van onze zoon hier een kopje thee komt drinken. Of dat hij de vakanties richting haar vaag openlaat want hij weet nog niet wat hij gaat doen..misschien wel wat extra's met zijn kind...of mij mij en ons kind....

Ik voel me echt een stuk stront. Alleen over het hoogstnoodzakelijke smst hij want tja...das natuurlijk niet leuk voor zijn nieuwe vriendin....veel contact met zijn ex!

Moeilijke mannen

Het klinkt alsof je in zee gaat met best wel gecompliceerde types.
Misschien is het handig als je wat meer met je eigen leven aan de slag gaat en inderdaad beter je grenzen leert bewaken. Niet vergaande investeringen aangaan met mensen die al vanaf het begin juist van jou verregaande aanpassingen vragen. Dan verwacht jij dat die inverstering van jou kant zich wel zal uitbetalen. Wat het dan vervolgens niet doet.
Zorg goed voor jezelf Kamille. Je eigen beste vriend zijn, jezelf verwennen. Fijne dingen doen met je kind samen. Samen optrekken met andere mensen.
Een leuke man kan een verrijking zijn maar zonder man gaat het ook echt wel hoor.

"alles"

Kamille, ik ben het eens met AnneJ.

De vraag is: zijn mannen vaak "alles" voor je? Voel je je helemaal leeg als je relatie eindigt en "moet" je dan dus op zoek naar een nieuwe relatie omdat je voor je gevoelt niets bent zonder een vriend?

Ik heb een boek daarover gelezen en meen dat een beetje in jouw verhalen te herkennen (misschien onterecht hoor).

Het is misschien goed voor jou om inderdaad te zorgen dat je leven meer invulling krijgt dan alleen een man/relatie. Misschien kan je zorgen voor meer invulling in je leven, door meer aandacht te geven aan kind, vrienden, familie, werk, hobby's, sporten, persoonlijke ontwikkeling etc. Dan kan je jezelf ontwikkelen en ben je minder afhankelijk van een man. Die lijken je vooral veel ellende te brengen (behalve natuurlijk je kind!). Ik gun je echt meer rust op dat vlak. En door je energie/tijd meer in andere dingen te steken heb je misschien ook minder tijd om steeds maar weer terug te kijken naar alle ellende van/met je vorige mannen. Zonde van je tijd (tenzij je er iets van leert voor de toekomst). Leef in het nu en probeer je te ontwikkelen voor een betere toekomst van jezelf en je kind.

Invulling

Ik heb het idee dat jij al best veel hebt geprobeerd om je leven invulling te geven Kamille? Ik denk dat het meet een psychisch ding is, wat overigens niet wil zeggen dat invulling niet belangrijk is! Je eigen interesses en je eigen vrienden zijn zooooo belangrijk! Maar ik denk ook dat je over je pijn heen moet komen door een kno in je hoofd om te zetten. Ik heb precies hetzelfde meegemaakt.... toen we een relatie hadden moest ik voor de inkomsten zorgen maar verdiende niet genoeg zodat we schulden kregen. Toen was het uit, had hij een nieuwe vriendin en had hij ineens wel een baan. Woedend was ik!!
Maar Alleen_vlindertje heeft een heel goed punt. Misschien wel het belangrijkste punt van iedereen...."En hij was was nooit veranderd omdat wij in een patroon waren beland." Dat is echt zo. Als je in een relatie zit komen er patronen en zorg je er ook zelf voor dat hij in een bepaald patroon kan stappen.... dit gaat allemaal onbewust en het is moeilijk jk naar jezelf te kijken omdat je gewoon sper boos bent. Maar als je aan dat punt kan werken zal je zien dat het beter met je gaat en je minder boos en gekwetst zal zijn. Kost uiteraard wel tijd. Maar jaren lang woedend zijn, is heel slecht voor jezelf....