Het is mijn plicht en mijn verantwoordelijkheid om de kinderen veilig te houden
Beste lezer,
Ik heb hulp nodig voor de kinderen bij de omgangsregeling met hun vader. Het gaat nu 2,5 jaar lang al niet goed met hun vader. Het gaat om twee jongens, K(9) en I(4)
We hebben een half jaar lang hulp gekregen om de omgangsregeling met hun vader te verbeteren. Aan het einde van dit traject was de uitkomst dat er opvoedondersteuning bij hem thuis gewenst is. Omdat hij hier niet aan wil meewerken en geen gezag heeft, kon dit niet gestart worden.
De kinderen gaan het afgelopen half jaar op vrijdagmiddag naar hun vader, en ik haal de kinderen op zaterdag na het eten weer op. Het afgelopen half jaar is de langste periode van stabiliteit in de omgangsregeling. In de tijd hiervoor is de omgangsregeling vaak veranderd omdat er geen goede afspraken te maken waren en omdat mijn ex zelf aangaf de verzorging van de kinderen niet aan te kunnen. Ook is de omgang meerdere malen gestopt vanwege drank, drugs en agressief gedrag naar mij toe.
Maar nu ging het dus een tijdje redelijk, al gaat het niet echt goed...
De kinderen vertellen vaak dat papa overdag slaapt. Ze vertellen ook vaak dat er weinig of geen eten in huis is. Ze slapen niet in hun eigen bed omdat hun kamer te donker is. Ze komen vaak ongewassen thuis. De kinderen vertellen dat papa's bed erg stinkt.
Vaak hebben de kinderen nog honger als ze thuiskomen.
I zegt regelmatig dat ik heel vaak boos ben en dat papa nooit boos is. Dat papa alleen maar verdrietig is omdat ik niet meer samen wil zijn met z'n allen. Dat papa wel heel graag bij mama wil zijn en dat hij heel zielig is omdat hij nu altijd helemaal alleen is. Hij begint steeds vaker woede aanvallen te krijgen omdat hij iets (niet) wil en van papa mag dat dan wel. Hij is echt woest op mij op die momenten.
Ook heeft hij zindelijkheidsproblemen. Hij plast ongeveer 5x per dag in z'n broek en poept ongeveer 1x per week in z'n broek. Hiervoor krijgt hij medicijnen en zijn we onder controle bij de kinderarts. De situatie verbeterd echter nog niet echt.
K begint zich steeds meer tegen zijn vader te keren tegenover mij. Papa let nooit op ons, papa is dom want hij verkoopt al mijn spullen en heeft mijn spaargeld opgemaakt. (dit klopt ook)
Ik vind het niet leuk dat papa alleen maar op de bank slaapt en dat wij nooit iets doen. We mogen zelfs niet in de tuin spelen en moeten de hele dag alleen maar films kijken. Hij vertelde dat papa heel vaak boos en chagrijnig is. Dat hij veel vloekt en scheld en dat hij dat heel erg vervelend vind.
Ondertussen is hij wel loyaal naar z'n vader en kijkt hij uit naar de momenten dat de kinderen weer daarheen gaan. Hij komt hierdoor steeds meer in conflict met zichzelf lijkt het.
Als ik daar ben om de kinderen op te halen, doet mijn ex over het algemeen overdreven aardig en lief. Hij is handdtastelijk tot ik er wat van zeg. Hij maakt toespelingen op dat het beter is dat we weer samen zijn, zodat de kinderen horen dat hij leuk en lief is en ik niet.
Mijn ex heeft in het verleden een drugs en alcoholprobleem gehad. Ik heb zelf niet het idee dat dit nu beter gaat maar ik kan dit niet bewijzen. Het lijkt alsof hij niet drinkt als de kinderen daar zijn. maar als ze vertellen dat papa overdag slaapt en 's nachts wakker is, denk ik toch dat er drugs en alcohol in het spel zijn.
Hij heeft geen rijbewijs meer omdat deze is ingenomen vanwege rijden met drank op. Hij heeft hiervoor ook twee weken in de gevangenis gezeten (denk ik, hij verteld nooit de volledige waarheid). Dat was een jaar geleden
Vanaf september worden de berichten van de kinderen als ze daar geweest zijn weer steeds minder goed. Maar niets wat de acute veiligheid van de kinderen in het geding brengt, zoals instanties het zeggen.
21 oktober.
Zoals wel vaker krijg ik op een verjaardag vanalles te horen over mijn ex.
Hij heeft nieuwe vriendin die veel drugs gebruikt.
Hij is heel vaak dronken in de stad.
Die ene, die zoveel gebruikt, die zit daar ook regelmatig nu.
Het ene oor in, het andere oor uit.... als hij er maar voor de kinderen is....
Ik heb hem vrijdagochtend gebeld over de spullen en medicijnen van I. Hij werd duidelijk wakker van dat ik hem belde. Werkt hij dan niet meer?
Hij doet de afgelopen 2 weken heel erg kortaf tegen me. Geeft niet, lekker rustig. Waarschijnlijk omdat ik het LBIO heb ingeschakeld voor de achterstallige allimentatie.
Toen ik vrijdagavond langskwam om I's medicijnen te brengen, duwde hij me nog net niet de deur uit.
De kinderen gaan dus met een niet zo heel fijn gevoel voor mij naar hun vader op vrijdag. Gelukkig is het maar voor één nachtje. Het valt vast wel mee, houd ik mezelf voor....
Zaterdag haal ik de kinderen op. Hij doet nog steeds heel kortaf en hij ziet er slecht uit. Alsof hij amper geslapen heeft.
Als we naar huis rijden begint K meteen erover dat het niet zo leuk was.
Ze mochten niet naar buiten. Hij kreeg papa een paar keer bijna niet wakker. Ook niet toen i gepoept had en hulp nodig had met billen vegen.
Ik vraag of ze wel optijd naar bed gingen.
K: Papa niet, hij had op de bank geslapen en er was ook iemand blijven logeren. Iemand die we niet kenden. Ik ging smorgens naar beneden en toen ik het zag ben ik meteen weer naar boven gegaan. Ik zei tegen i dat hij niet naar beneden moest gaan.
Ik: En waar hadden jullie geslapen?
K: In papa's bed, die stinkt wel. Maar bij ons eigen bed hebben we geen lampje dus daar durft i niet te slapen en hij durft ook niet alleen te slapen. Dus dan slaap ik maar bij hem.
Ik: waren jullie wel naar voetbal gegaan?
K: ja dat wel, maar ik had niets gegeten voor voetbal. Alleen een snoepje.
En na voetbal?
Alleen een tosti en later meloen. We hebben geen avondeten gegeten.
i vertelt dat hij z'n drankje maar 1 keer had gekregen bij papa. Hij moet die medicijnen 3x daags...
Over deze dingen heb ik veilig thuis gebeld en om advies gevraagd. Ze kunnen helaas niets voor me doen omdat vader geen gezag heeft. De keuze om de kinderen naar hun vader te laten gaan is aan mij. Het mijn plicht en mij verantwoordelijkheid om de kinderen veilig te houden.
Wat moet ik nu doen? Als ik de omgang stop, verwijten de kinderen mij dit. En erger nog, K weet dan dat het komt door wat hij verteld heeft en dan wordt het voor hem lastiger om eerlijk te zijn naar mij toe.
Overleg met mijn ex gaat heel moeizaam omdat hij zoveel liegt en verdraait.
In mijn omgeving is ondertussen iedereen boos op hem behalve zijn moeder.
Zijn familie wil er niet tussenin staan en dus zeker niet bemiddelen.
Instanties helpen niet omdat hij geen gezaghebbende ouder is.
Izza schreef op 31-10-2023 om 08:57:
Wat ik zelf wel mee zou laten wegen is over hoeveel geld het werkelijk gaat. Stel hij ontvangt slechts een uitkering en ligt met een boel schulden en een alcoholprobleem op de bank. Hoeveel valt daar dan nog te halen? To heeft een baan en ontvangt alle toeslagen als alleenstaande ouder. Heb je dan nog zin in financiële afhankelijkheid en eindeloos gedoe met zo'n man die zowel naar TO vervelend is als niet goed kunnen zorgen voor de kinderen.
Natuurlijk is hij verantwoordelijk (er zal erkenning zijn anders is hij niet onderhoudsplichtig en doet het lbio ook niets). Maar voor mijzelf zou dat een afweging zijn.
Ook zonder dat hij iets bij hoeft te dragen gaat hij niet ineens super zorgzaam worden vrees ik. En als iemand al zo knorrig wordt als hij erop gewezen wordt dat hij zijn verplichtingen na moet komen ligt dat toch echt aan hem. We hebben allemaal verplichtingen en dat hoort er gewoon bij, dat afreageren op je ex en de kinderen is niet normaal.
Maar de geschetste situatie lijkt niet alleen ontstaan door het LBIO, ik vermoed dat het eerder andersom is en dat het niet betalen in het zelfde patroon past als niet goed voor deze kleine jongetjes zorgen als ze bij hem zijn. Hij zorgt ook niet zo goed voor zichzelf krijg ik de indruk.
" Natuurlijk is hij verantwoordelijk (er zal erkenning zijn anders is hij niet onderhoudsplichtig en doet het lbio ook niets)."
Sorry voor mijn nerderigheid, maar dat klopt niet helemaal. Ook een man die een kind verwekt heeft maar het niet heeft erkend, kan onderhoudsplichtig zijn. Op grond van artikel 1:394 BW:
" De verwekker van een kind dat alleen een moeder heeft, alsmede de persoon die als levensgezel van de moeder ingestemd heeft met een daad die de verwekking van het kind tot gevolg kan hebben gehad, is als ware hij ouder verplicht tot het voorzien in de kosten van verzorging en opvoeding van het kind dan wel, na het bereiken van de meerderjarigheid van het kind, tot het voorzien in de kosten van levensonderhoud en studie overeenkomstig de artikelen 395a en 395b. Nadien bestaat deze verplichting slechts in geval van behoeftigheid van het kind. "
De verwekker van een kind dat alleen een moeder heeft, dat is de biologische vader van het niet erkende kind van een ongehuwde moeder. Die man is wel de biologische, maar niet de juridische vader.
In de praktijk komt deze situatie bij mijn weten niet veel voor, meestal wordt alimentatie gevorderd van een man die het kind heeft erkend of van wie het vaderschap door de rechter is vastgesteld, en dan is die man dus de juridische vader van het kind.
jeetje wat een hoop reacties!
Bedankt voor al het meedenken en alle tips!
Het pijnpunt draait eigenlijk totaal niet om de allimentatie. Ik wilde hiermee duidelijk maken hoe zijn stemmingen naar mij en waarschijnlijk ook naar de kinderen toe wisselen van overdreven aardig naar bot en kortaf. Dit gebeurd ook wanneer hij denkt dat ik met een andere man heb afgesproken of iets anders wat voor hem niet leuk is.
Ik zou voor de kinderen inderdaad willen dat ze hun vader blijven zien. Maar zelf zie ik het niet zitten om hierbij te blijven vanwege de steken onderwater die hij geeft op gezamenlijke momenten.
Het is al eerder geprobeerd om de omgangsregeling langzaam vanuit een paar uur op één dag te vermeerderen naar wat het nu uiteindelijk was.
Deze veranderingen waren voor de kinderen lastig omdat de afspraken telkens wijzigden.
Ik denk er nu dus het meest aan om de omgangsregeling volledig te stoppen en af te wachten wat hij zelf zal proberen om de kinderen te kunnen blijven zien.
Maar ondanks dat dit voor mij makkelijker is, en rust geeft voor de kinderen omdat er geen tegenstrijdige berichten komen en geen steeds wisselende afspraken, vind ik het lastig om deze beslissing te nemen.
Temet, je hebt gelijk, ik heb dat te snel erin gelezen.
Annepollewop: 'Dat zou er ook ineens toe kunnen leiden dat ze ze kwijtraakt trouwens,
die dreiging hangt altijd boven de markt in een of andere vorm.'
Nou nee, niet zomaar, gezien de conclusies en de adviezen van Veilig Thuis en de omgangsbegeleiding. Het is in handen van tante pollewop gegeven.
Maar ondertussen zou ik wel nog even nadenken tante pollewop. Wat wordt dan de aanleiding voor de wijziging van jou ten opzichte van het afgelopen halve jaar? Het zouden dan alleen de verhalen van de kinderen zijn en dat wil je eigenlijk niet gebruiken. Of de praatjes op een verjaardag. Dus ik zou daar wel even goed over nadenken, vooral omdat de kinderen hem ook zielig vinden en jou veel te vaak boos. Dus hun sympathie neigt naar vader. Het mooiste zou zijn als de kinderen zelf een moment aangaven.
Ondertussen: opschorten is niet voor altijd. De kinderen worden ouder en mondiger, dus het kan ook zijn dat zij op een later moment zelf weer kontakt opnemen.
Tsjor
Ik zou absoluut wel een vorm van omgang en contact behouden. Er zijn ook vormen waarin dat wel op een veilige manier kan. Is bijvoorbeeld een samenzijn op een andere plek een optie? Denk aan het huis van grootouders of goede vrienden, samen naar sport of een speeltuin etc?
Het blijven slapen zou ik beëindigen. Maar alles afbreken alleen als de kinderen dat zelf duidelijk aangeven. Of als jij ziet dat de situatie op dat moment onveilig is.
Verder moet je heel duidelijk zijn in al het onwenselijke gedrag naar jou toe. Zowel beledigingen als grensoverschrijdend lief gedrag. Benoem wat je ziet "je noemt mij nu X" en vertel dat hij dat direct moet stoppen "ik vind dat vervelend en wil dat je daarmee stopt". Heel concreet en blijven herhalen. En anders vertrek je direct.
Tante-pollewop schreef op 31-10-2023 om 16:05:
jeetje wat een hoop reacties!
Bedankt voor al het meedenken en alle tips!
Het pijnpunt draait eigenlijk totaal niet om de allimentatie. Ik wilde hiermee duidelijk maken hoe zijn stemmingen naar mij en waarschijnlijk ook naar de kinderen toe wisselen van overdreven aardig naar bot en kortaf. Dit gebeurd ook wanneer hij denkt dat ik met een andere man heb afgesproken of iets anders wat voor hem niet leuk is.
Ik zou voor de kinderen inderdaad willen dat ze hun vader blijven zien. Maar zelf zie ik het niet zitten om hierbij te blijven vanwege de steken onderwater die hij geeft op gezamenlijke momenten.
Het is al eerder geprobeerd om de omgangsregeling langzaam vanuit een paar uur op één dag te vermeerderen naar wat het nu uiteindelijk was.
Deze veranderingen waren voor de kinderen lastig omdat de afspraken telkens wijzigden.
Ik denk er nu dus het meest aan om de omgangsregeling volledig te stoppen en af te wachten wat hij zelf zal proberen om de kinderen te kunnen blijven zien.
Maar ondanks dat dit voor mij makkelijker is, en rust geeft voor de kinderen omdat er geen tegenstrijdige berichten komen en geen steeds wisselende afspraken, vind ik het lastig om deze beslissing te nemen.
Misschien interessant om voor jezelf op een rijtje te krijgen waarom je dat precies lastig vindt. Wat zegt het over jou als je de omgang stopt? En wat als je die wel door laat gaan?
Het is zoals gezegd inderdaad niet voor eeuwig, je kunt er best voor kiezen om het voorlopig stop te zetten, of in ieder geval het slapen te stoppen. Zoveel waarde heeft dat toch niet.