Hij wil niet weg
Ik weet niet hoe ik nu verder moet. Wij hebben al tien jaar een relatie en hebben twee jongens van 6 en bijna 4. We zijn niet getrouwd, hebben geen samenlevingscontract maar wel twee kinderen en een koophuis. Dit huis staat op naam van ons allebei maar ik betaal de hypotheek.
Onze relatie is al een hele tijd slecht maar mijn vriend wil hier niets in veranderen. Hij wil er niet over praten en wil ook geen toekomstplannen maken. De ruzies en de stress worden mij nu echt teveel. Ik wil onze relatie beëindigen maar hij weigert om weg te gaan. Ik voel me gevangen want kan voor mijn gevoel geen kant op.
Ik verdien niet genoeg om twee huizen te betalen dus zelf het huis uitgaan is denk ik geen optie. Hij weigert namelijk om de hypotheek of andere vaste lasten te betalen.
Wat kun je doen als je partner domweg weigert te vertrekken?
Naar advocaat
In samenlevingscontracten staat vaak wat je moet doen als je de samenleving wilt verbreken, en als je gaat echtscheiden liggen er allerlei standaardregelingen en -procedures klaar, maar bij samenwoners zonder contract is het allemaal zo duidelijk niet.
Als je hem duidelijk gemaakt hebt dat het wat jou betreft echt is afgelopen en hij weigert in beweging te komen dan zit er vziw niets anders op dan naar een advocaat te gaan zodat die je kan bijstaan bij de boedelscheiding etc. Ik neem aan dat het gaat neerkomen op een kort geding om hem het huis uit te krijgen en een bodemprocedure om te bewerkstelligen dat jij huis en hypotheek krijgt en hem uitkoopt (als er iets uit te kopen valt).
Zoek dus een echtscheidingsadvocaat. Dit is dan wel geen echtscheiding, maar het lijkt er in veel opzichten op, en echtscheidingsadvocaten hakken ook met dit bijltje.
Als hij echt niet tot bewegen geneigd is, is een rechtszaak helaas het enige dat erop zit, want zonder zo'n procedure krijg je hem het huis niet uit.
De kans bestaat natuurlijk dat hij alsnog in beweging komt als duidelijk is dat het echt menens is, dat zou wel zo prettig zijn.
Sterkte ermee
Temet
Niet in orde
Dat klinkt niet goed Pia. Wat is de reden dat je a.s. ex niet wil meebetalen aan de vaste lasten en aan de hypotheek? Begrijpt hij het niet of heeft hij geen inkomen of geeft hij zijn geld uit aan gokken of verslavingen? Je kunt mogelijk een hoop ellende voorkomen als je daar iets mee kan. En zoek steun in je omgeving, zijn familie, jou familie, om te helpen om dit op te lossen. Mensen zijn over het algemeen redelijk in staat om te begrijpen dat de lasten voor een gezin een gedeelde zaak zijn, dus het is opvallend dat je vriend dat niet doet.
Advocaat
Dank je Temer, ik ga een rondje bellen en kijken wat de mogelijkheden zijn. Vriend heeft wel een baan en betaalt in ieder geval de boodschappen en zijn eigen verzekeringskosten etc. Ik vind het ook niet erg om de vaste lasten te betalen. Ik heb een eigen bedrijf en verdien genoeg. Financieel hoef ik me geen zorgen te maken.
Vriend is van mening dat omdat het huis ook op zijn naam staat hij alle recht heeft om te blijven zitten waar hij zit. Ik ben de vervelende heks die hem eruit wil schoppen. Zo vertelt hij het ook aan de kinderen en de omgeving. Hij wil niet accepteren dat onze relatie voorbij is. We hebben bijna iedere dag knallende ruzie of negeren elkaar. Ik ben dolgelukkig als hij voor zijn werk in het buitenland zit, even rust.
Ik ga straks meteen bellen
Misschien wel erg simpel
Maar als je het al zo vaak over gehad hebt en hij weigert domweg: kun je dan niet gewoon op een slechte dag de sloten vervangen en hem een bericht sturen dat hij nu echt de pot op kan?
Sloten vervangen
Ik kan hem de toegang tot de woning niet ontzeggen omdat het ook zijn huis is. Het huis staat op ons beider naam. Hij is er ook niet de persoon naar om dan rustig te vertrekken.
Ondertussen heb ik een afspraak bij een advocaat. Kan gelukkig vrijdag al.
Pia
Zie ook het draadje hieronder: je hebt een afspraak op de Dag van de Scheiding 
Groeten,
Temet
Huurhuis of koophuis?
Als het een huurhuis is dan kan je via een advocaat voorlopige voorzieningen aanvragen over de gebruik van het huis en de rechter beslist dan wie in het huis mag blijven. Als er kinderen zijn gaat het huis meestal na degene waar de kinderen de meeste tijd verblijven, maar ook economische redenen (zoals werk, school etc) spelen een rol.
Koophuis
Ook bij een koophuis kun je vv aanvragen, zelf ook gedaan. Maakt niet uit koop of huur. Is een voorlopige regeling in afwachting van de definitieve regeling/uitspraak.
Vovo kan niet
De voorlopige-voorzieningenprocedure is een specifieke procedure in het kader van de echtscheiding.
Maar hier is geen echt die kan worden gescheiden. Bij samenwonende stellen heb je geen vovoprocedure, dan val je vziw terug op een 'gewoon' kort geding.
Maar goed, dat kan Pia morgen mooi met die advocaat bespreken.
Groeten,
Temet
En, pia...
hoe gaat het ermee?
Twijfel
Ik heb een goed gesprek met de advocaat gehad maar twijfel. Volgens hem kan ik hem inderdaad alleen het huis uitkrijgen via de rechter. Hij gaat eerst namens mij een brief naar vriend schrijven waarin hij verzocht wordt de gezamenlijke woning te verlaten. Als hij dit weigert, is de volgende stap een kort geding.
Ik ben bang voor zijn reactie. Ik heb geen idee wat hij zal doen als hij die brief leest. Aan de ene kant wil ik mijn leven terug maar ik weet nog niet of ik dit durf door te zetten. Vriend is nogal rancuneus. Ik vind het belangrijk zeker voor de kinderen om op een normale manier uit elkaar te gaan. Ik weet niet of een kort geding daar de beste start voor is.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Andere opties?
Je geeft aan dat je je vriend nogal rancuneus is en je bang bent dat je hierdoor niet 'normaal' uit elkaar kan. Maar wat zijn je andere opties? Je kan moeilijk niks doen omdat je bang bent voor zijn reactie en de gevolgen daarvan... Voor 'normaal' uit elkaar gaan heb je twee partijen nodig. Het enige wat jij daar zelf in kan doen is je eigen normen goed voor ogen houden en daar keer op keer naar handelen.
In dit geval zou je heb kunnen vertellen dat je bij een advocaat bent geweest en hij een brief kan verwachten omdat hij niet weggaat en jij echt de relatie wil beëindigen. Daarmee ben je open en transparanten, zonder van je standpunt af te wijken.
Klinkt simpel
Het lijkt zo makkelijk, de praktijk is alleen anders. Hij wil niet praten of luisteren. Begint meteen met schreeuwen, dreigen en tenslotte weglopen. Het enige wat ik wil is rust. Ik wil eigenlijk dat hij gewoon verdwijnt maar ik snap dat dat omwille van de kinderen niet kan.
Ik verwacht verder niets van hem. Stel geen eisen. Met de kinderen onjuist valt zowiezo niet te praten want hij betrekt ze er meteen bij. Maakt ze zelfs wakker als ze liggen te slapen. Nee, ik moet eerst zelf uit de ja maar fase komen voor ik door kan pakken. Er zijn me nog teveel angsten en twijfels.
Angst
Angst is geen goede raadgever, alleen een goede signalering...
Probeer te kijken naar de mogelijkheden. Je zou bijvoorbeeld een paar weken bij ouders of vrienden kunnen logeren met de kinderen. Ondertussen kan er bepaald worden wie er in het huis mag blijven en hoe dat gefinancierd moet worden. Of je kan de kinderen uit logeren sturen en dan het gesprek aangaan. Of inderdaad de sloten vervangen.
Weet hij hoe je erin staat? (en weet jij zeker dat je absoluut uit elkaar wilt? of zijn er nog reële mogelijkheden?)Je geeft aan dat hij niet wil praten of luisteren. Dan blijft mededelen over. Laat het duidelijk zijn dat het over is en begin dus ook met die boodschap. "Het is over, we gaan hoe dan ook uit elkaar. Je krijgt deze week nog een brief van mijn advocaat".
Dat het allemaal niet zo makkelijk is weet ik best (uit ervaring). Je wilt wachten met acties tot jij je sterker voelt, het meer aankan. Vreemd genoeg kwam bij mij pas dat gevoel toen ik werkelijk actie nam. Vicieuze cirkel dus, die alleen jij kan doorbreken.
Huh...
maakt de kinderen wakker omdat jullie ruzie hebben? Bewust wakker maken, of door zijn geschreeuw?
Wacht niet te lang
De spanning kan in zo'n situatie aardig oplopen. Half jaar geleden zat ik in hetzelfde schuitje en op gegeven moment dreigde hij een mes door mijn keel te jagen en het huis in de lucht te jagen als ik via voorlopige voorziening zal proberen het huis voor dochter en mij te houden.
Ik herken het ook dat zodra ik de eerste stappen gezet had om uit deze situatie te ontsnappen met dochter dat het gemakkelijker werd - zo'n "no way back" gevoel. En dat was op bepaalde manier erg geruststellend omdat ik wist dat het leven in de hel bijna over was.
De opluchting kwam meteen toen hij uit huis was, zowel bij dochter als ook bij mij. En nu een half jaar later is onzer leven echt veeeeeeeeeeeell leuker.
Het enigste berouw dat ik heb is dat ik het niet eerder gedaan heb.
Inderdaad: neem stappen
Ik weet hoe moeilijk het is, besluiten hem eruit te zetten heeft mij vele jaren gekost, om dezelfde redenen die jij noemt. Maar de opluchting toen hij weg was! En ons leven is nu zo veel beter! Ik hield mezelf voor ogen dat mijn kinderen niet mochten opgroeien met het idee dat onze relatie de blauwdruk van een goede relatie was. Dat nooit! Van daaruit durfde ik stappen te nemen. En hem eruit te zetten. Ook ik heb alleen maar spijt dat ik het niet eerder gedaan heb.
Handel!
Ik ben het met voorgaande schrijfsters eens. Doe iets! Ik heb ook met een intimiderende man geleefd en was ook bang hem grenzen te stellen omdat ik bang was voor de gevolgen. Het heeft wat tijd gekost maar toen ik zijn gedrag consequent ging begrenzen doofde het uiteindelijk uit. En sowieso liep het allemaal veel minder hoog op dan waar ik bang voor was geweest. Natuurlijk zijn er hardcore agressievelingen die doorgaan tot iedereen er bij neervalt maar de meeste mensen houden op met dit gedrag als het niets meer oplevert. Nu beloon je hem voor zijn gedrag. Zo lang je dat doet, zal hij er in ieder geval mee door gaan en blijf jij dus in angst leven. Groet, Jo Hanna
Precies jo hanna
Als je niet meer reageert op zjin gedrag of het hem teruggeeft (Zo droog mogelijk: Wil je me van kant maken? Dat is dan je eigen keuze en je zult zelf met de consequenties moeten leven), dan zal het gedrag inderdaad uitdoven. Ik heb helemaal geen last meer van "mijn" schreeuwlelijk.
Hoe gaat het?
Lukt het je om wat denkwerk of praktisch werk te verrichten? Verandert er al iets?
Oorlog
Hij is heel erg boos. Ik heb hem vanochtend medegedeeld dat ik bij een advocaat geweest ben en dat hij van hem een brief krijgt waarin hij verzocht wordt te vertrekken.
Vriend is razend. Ik ben oneerlijk, steek hem in zijn rug, denk niet aan de kinderen, ben een slechte moeder, maak zijn leven kapot etc. Hij heeft de beste jaren van zijn leven aan mij gegeven en nu dank ik hem af. Ik had dat veel eerder moeten bedenken etc.
De kinderen zijn overstuur en ook boos op mij. Ik wil dat papa weg gaat. Ik zet papa het huis uit papa is wel lief, ik moet stoppen met ruzie maken.
Ondertussen heb ik besloten door te zetten. De brief is onderweg.
Pia
Sterkte gewenst.
Overigens heb ik in de opsomming die je gaf nog niet gelezen dat hij weigert te vertrekken. Dat geeft de burger moet.
Groeten,
Temet
Het ergste
Dat vind ik nog het ergste. Dat hij de kinderen verteld dat ik gemeen ben en papa het huis uitzet. Dat hij niet weg wil maar dat het van mij moet maar hij het lekker niet doet. Dat zij ook niet naar mij hoeven luisteren want ik ben een slechte moeder.
Natuurlijk probeer ik met ze te praten maar ze zijn nog klein en willen helemaal niet dat papa weggaat. Ik wil ook zeker niet slecht over hem praten naar de kinderen toe dus dat maakt het ook lastig om mezelf te verdedigen en het uit te leggen.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Temet
Hij gaat niet, zegt hij. Ik denk dat hij ook een advocaat inschakelt. Hij geeft zich niet zomaar gewonnen.
Hij is ook al op school gaan praten en heeft mij afgeschilderd als hysterisch en overspannen.
Slechte vader!
Dat hij het over de rug van de kinderen speelt maakt hem juist eeen slechte vader! Blijf rustig alsjeblieft, laat je niet verleiden tot hysterische toestanden, hou hel kalm voet bij stuk. Natuurlijk vinden je kinderen het niet leuk, maar je moet kinderen NOOIT bij dit soort dingen betrekken. Les 1 van goed scheiden: komt eerst tot een regeling en vertel dan samen aan de kinderen hoe je het gaat oplossen. Dat doet hij alvast helemaal fout. Jij niet.
Puur psychologisch gaat hij het nu even proberen hard te spelen, nog harder schreeuwen dan voorheen. Hoort bij het patroon. Als je nu zou toegeven, zou hij dat trucje steeds weer uithalen, steeds extremer. Dus nu rustig blijven en niet reageren. Kalpjes zijn emoties aan hem teruggeven: "Ik ben het daar niet mee eens, maar je hebt recht op je eigen mening." (over slechte moeders, overspannen, enzo)
Veel sterkte!!
Pia
Als hij jou op school als hysterisch en overspannen afschildert op eenzelfde manier als hij zich thuis gedraagt dan weet men op school ook wel hoe de vlag erbij hangt.
Heel veel sterkte, en probeer inderdaad vooral kalm en vastberaden te blijven. Wel ontzetten beroerd dat hij het zo over de rug van de kinderen uitspeelt. Helemaal zijn fout enzo, maar jij hebt er ondertussen wel mooi buikpijn van...
Groeten,
Temet
Twee dingen
Er lopen twee dingen tegelijkertijd, maar eigenlijk zijn het wel onderscheiden problemen:
- de relatie is over;
- hij moet vertrekken.
Even terug naar je beginpost, daarin schrijf je: 'Onze relatie is al een hele tijd slecht maar mijn vriend wil hier niets in veranderen. Hij wil er niet over praten en wil ook geen toekomstplannen maken. De ruzies en de stress worden mij nu echt teveel. Ik wil onze relatie beëindigen maar hij weigert om weg te gaan.'
Heb je hem al eerder duidelijk gemaakt dat de relatie voor jou ten einde is? Of was jouw mededeling over de advocaat eigenlijk de eerste duidelijke mededeling dat de relatie ten einde is? Indirekte mededelingen worden meestal slecht begrepen (aan beide kanten).
Dan het automatisme waarbij jij ervan uitgaat dat hij het huis uit moet, waar baseer je dat op? Dat jij de hypotheek betaalt? Dat is vaker omgekeerd zo, man werkt en betaalt de hypotheek, maar dat leidt dan niet direct tot een terechte claim op de woning. Wel is er een financieringsprobleem als je uit elkaar gaat: wie blijft in de woning achter, hoeveel overwaarde zit er in de woning, de ander moet uitgekocht worden, en de blijvende moet de hypotheek gefinancierd krijgen bij de bank. Dat soort praktische redenen leiden er vaak toe, dat degene die het meeste verdient ook in de woning kan blijven. Maar er is geen recht, dat opgebouwd wordt omdat iemand de hypotheek betaalt en de ander niet. De woning staat o jullie beider naam.
Dus: als hij wat gekalmeerd is toch nog eens rustig aangeven dat de relatie over is. Dat zou eerst tot hem moeten doordringen, voordat hij verder kan. Want de vraag: wat nu, dat is eigenlijk een vraag waar jullie beiden aan moet gaan staan. Wie in de woning blijft is dan een tweede vraag, die met name ook over praktische en financiële zaken gaat.
En alle rare dingen verzamelen die hij nu doet en zegt, dat heeft geen zin. Geen mens is op zijn best als hij of zij een relatie ziet beëindigen, huis moet verlaten en waarschijnlijk (dat verwachten mannen) de kinderen nauwelijks meer kan zien. Dus zelf rustig blijven en begrijpen dat het pijn doet lijkt mij het beste. Zeker neit gaan verzamelen als argument om te laten zien hoe erg hij wel niet is. De beslissing om te scheiden heb je genomen voordat je het hem hebt gezegd, dus die is op andere ervaringen gebaseerd.
Tsjor
Tsjor
Dank je voor je uitgebreide reactie. Het is niet zo dat mijn vriend niet eerder wist dat het wat mij betreft niet meer ging. Ik ben al zeker twee jaar bezig onze relatie te beëindigen. heb hem al vaker verzocht weg te gaan of dat ik met de kinderen weg zou gaan maar dat hij in dat geval wel de lasten van de woning moet gaan betalen. Ik kan geen twee woningen financieren. Hij weigerde zoals hij nu weer doet. Het verschil is dat ik dit keer een advocaat heb ingeschakeld.
Als hij de hypotheek wil overnemen en in het huis wil blijven wonen vind ik dat prima. Ik zou graag ergens anders willen beginnen. Ik eis en verwacht niets van hem. Hij mag meenemen wat hij maar wil mag de kinderen zien zo vaak hij wil en hoeft geen cent te betalen als we maar uit elkaar kunnen.
Mijn verhaal hier is ook niet om hem zwart te maken, dit zijn gewoon de feiten. Ik zou het heel graag anders zien. En tips om hier mee om te gaan zijn welkom. Ik wil dit irl niet met mensen bespreken. Tenslotte blijft hij de vader van mijn kinderen. Ik zou het heel erg vinden als ouders van vriendjes of anderen weten hoe hij doet tegen mij en de kinderen.
Hij heeft trouwens een fulltime baan dus zou het financieel prima moeten redden. Ik heb geen inzage in wat hij met zijn geld doet.
Ik kan mijn eigen uren bepalen dus de zorg voor de kinderen komt grotendeels op mij neer. Waar het op neer komt is dat ik niet begrijp waarom hij vindt dat we bij elkaar moeten blijven. Er is echt geen greintje liefde meer tussen ons. Als we geen koopwoning hadden en de hypotheek niet als een molensteen om mijn nek hing, was ik allang weg gegaan.
Voor opgelucht
Hij is geen slechte vader. Hij houdt veel van de kinderen en wil het beste voor ze. Hij ziet alleen niet in dat de kinderen erbij betrekken slecht voor ze is. Hij vindt mij juist een slechte moeder omdat ik wil dat hij weggaat. Tenslotte mishandelt hij me niet en is het voor kinderen beter om in een gezin met twee ouders op te groeien.
Pia
"Tenslotte mishandelt hij me niet en is het voor kinderen beter om in een gezin met twee ouders op te groeien."
Mishandeling is niet alleen als hij je bont en blauw gaat slaan, er is ook zoiets als emotionele/psychische mishandeling. En dat doet hij als hij je omlaag haalt/probeert de kinderen tegen je op te hitsen/je bedreigt enzovoorts. Onderschat de gevolgen hiervan aub niet.
En of het beter is voor kinderen om met 2 ouders op te groeien? Als de ouders tenminste respect voor elkaar hebben ook al is het niet de grote liefde, dan waarschijnlijk wel. Maar het is zeker beter om bij een tevredene single-moeder/vader op te groeien dan in een zogenoemd compleet maar ongelukkig gezin.
Het gekke is dat zolang je in deze situatie zit valt het je niet eens op HOE erg het is om zo te leven... Het viel mij pas op toen ik zag hoeveel beter ik me voelde toen hij weg was en hoeveel beter ik nu kan moederen. Al dat geruzie en piekeren vreet een heleboel energie ook al leer je ermee te leven, maar je zal verbaasd zijn over hoeveel energie je straks heb en dat komt natuurlijk ook de kinderen tegoede. Want de energie die je nu nodig heb om te overleven kan je straks gewoon voor de kinderen en jezelf gebruiken.