Hoe nu verder
Lieve ouders,
ik moet even van me afschrijven hoor. Ik ben er van de week achtergekomen dat mijn man verliefd is geworden op iemand anders en al een aantal keer sex met haar gehad heeft. Dit vond ik in zijn telefoon. Ik kijk hier nooit in maar ik voelde het gewoon. Om het nog ongemakkelijker te maken heeft deze dame haar kinderen ook bij mijn kind op school zitten. Mijn zoon is 6 jaar. Eerlijk; ons huwelijk was niet fantastisch. Ik heb al vaker berichtjes in zijn telefoon gevonden door de jaren heen naar dames of hij vond foto’s van andere dames op Instagram leuk en reageerde met hartjes. Vind ik ongepast in een huwelijk. Hij heeft een moeilijke jeugd gehad en het lijkt alsof hij altijd opzoek is naar aandacht en bevestiging. Ik heb veel van hem getolereerd omdat ik voor ons gezin wil gaan. Als ik dit zo schrijf dan denk ik je mag nu ook wel voor jezelf opkomen, maar als ik naar mijn kleine man kijk dan breekt m’n hart bij de gedachte dat hij gescheiden ouders zou hebben. Ik weet dat dit niet altijd iets slechts of traumatisch hoeft te zijn, maar toch, je begint niet aan kinderen met de gedachte dat hun ouders gaan scheiden. Ik confronteerde mijn man met de appjes en hij zei alleen maar ‘ik weet het niet allemaal, ik ben verliefd op haar’. Hij is het weekend ook nog doorgegaan met haar appen en ik zag dat ze gebeld hebben toen ik bij mijn vriendin was. Het ene moment denk ik het is klaar, en het andere moment denk ik zijn we onze zoon niet verschuldigd om alles te doen wat mogelijk is, dus bijvoorbeeld relatietherapie etc. We hebben in ons huwelijk ook weinig tijd gemaakt voor dingen met z’n 2en doen dus dan begin ik bijna ook nog aan mezelf te twijfelen terwijl er geen verklaring is voor vreemdgaan en liegen. Ik weet dat ik alleen de keuze kan maken maar ik wilde even van me af schrijven..
Wat zegt je man er verder over, buiten dat hij verliefd is op haar? Wil hij scheiden en verder met haar of mss wel scheiden en alleen verder of wil hij er samen met jou uitkomen? Dit laatste is namelijk wel nodig om bijv met relatietherapie aan de slag te gaan.
wat wil hij en mss nóg belangrijker, wat wil jij?
RoodVruchtje schreef op 21-05-2025 om 14:18:
Wat zegt je man er verder over, buiten dat hij verliefd is op haar? Wil hij scheiden en verder met haar of mss wel scheiden en alleen verder of wil hij er samen met jou uitkomen? Dit laatste is namelijk wel nodig om bijv met relatietherapie aan de slag te gaan.
wat wil hij en mss nóg belangrijker, wat wil jij?
Hij zegt voornamelijk dat hij niet weet wat hij wil (dus geen overtuigende ‘ik wil voor m’n gezin gaan’, en ik zou niet weten hoe ik het ooit nog kan vertrouwen, was namelijk niet de eerste keer. Ik vond gister de zoekterm: ‘hoe wijzig ik het wachtwoord van mijn iPhone’ (kind zat op de iPad en deze is gekoppeld aan telefoon van mijn man). Dus in plaats van mijn vertrouwen terug te winnen wil hij het wachtwoord van z’n telefoon wijzigen zodat ik er niet meer in kan…..
Ik zou eens even met de huisarts gaan praten. Omdat je aan de ene kant worstelt met de vraag: waarom doet hij zoiets? (moeilijke jeugd, wil aandacht, of huwelijk is niet goed); en aan de andere kant kent een huisarts vaak de sociale kaart goed en weet de huisarts wel waar je eventueel terecht komt om met iemand hierover te praten. Dat kan een praktijkondersteuner zijn, of een relatiedeskundige, een seksuoloog of maatschappelijk werk, een advocaat of een mediator. Of een psycholoog, want waarom zou je zelf in een huwelijk willen blijven dat niet goed is? Het is in elk geval een neutrale plek van iemand met geheimhoudingsplicht. Dus ik denk dat dat een goed begin is om wat meer greep te krijgen op je eigen gedachtegang.
Sowieso is met iemand gaan praten geen slecht plan denk ik. Lees ook het draadje 'verder na ontrouw' daar zijn veel ervaringsdeskundigen. Mij valt op dat je een verklaring voor het vreemdgaan wil hebben. Dat is vaak de eerste reactie omdat je denkt 'als ik weet wat de oorzaak is, kan ik het ook verhelpen'. Maar dan kom ik bij het volgende wat me opvalt: jij begint nu al verantwoording en verklaring te nemen voor zijn gedrag. (" Hij heeft een moeilijke jeugd gehad en het lijkt alsof hij altijd opzoek is naar aandacht en bevestiging. Ik heb veel van hem getolereerd omdat ik voor ons gezin wil gaan.") Misschien moet je dat niet te snel doen in dit geval. Hij eet onder het hek door. Laat hem maar verklaring geven en verantwoording afleggen. Denk ook niet te snel in oplossingen van ' we moeten scheiden, we moeten door' maar probeer te voelen wat dit met je doet, het is nu misschien traumatisch om er achter te komen. Dan is levensveranderende beslissingen nemen niet altijd handig. Veel hangt ook af van zijn houding: wil hij met haar breken, wil hij een open huwelijk, wil hij scheiden, geeft hij je zijn telefoon en wachtwoorden omdat hij wil dat je hem kunt vertrouwen? Nu is het vooral voelen en observeren. En meer bij hem laten. Je kan niet een huwelijk in je eentje redden, ook al wil je dat nog zo graag. Dus het hangt ook van hem af. Heel veel sterkte
Getver TO. Rot. Gewoon heel rot. Hier net een halfjaar gescheiden nadat vrouwlief doodleuk een affaire begon met een vader op school (heb 3 kids, jongste 3). Geeft veel ruimte (en tijd) voor zelfreflectie en therapie. Dat helpt veel. Mijn probleem is op een normale manier begrenzen. Dus niet pleasen maar ook niet boos worden. Wie weet kun je tijdelijk apart wonen tot jullie weten waar je staat.
Onze kinderen lijken zich weinig aan te trekken van scheiding overigens. Gelukkig gaat alles redelijk harmonieus alleen slapen ze om en om een straat verderop.
Ken jullie situatie niet maar hier ook te weinig tijd voor elkaar gemaakt en te lang geleefd volgens het boekje en te weinig volgens het hart. Volgens mij klopt er iets maatschappelijk ook niet. Dit leven vind ik vaak niet te doen zo veeleisend.
Heel veel sterkte en probeer somehow van een nood een deugd te maken.
Het is volgens mij duidelijk dat jouw man al lange tijd zoekende is maar ook weet dat je blijft. Dat betekent dat je grenzeloos bent (geworden). Je wil dit niet maar zet hem ook niet de deur uit. Hij kiest ook niet echt. Hij blijft bij jou maar is bezig met andere vrouw.
Ik raad je echt om je grens te trekken. Wat wil je nou eigenlijk zelf?
Monogamie?
Wordt aub snel harder als je dit gedrag niet kan of wil accepteren. Door hem te vragen om tijdelijk.zijn biezen te pakken en tot besluit te komen, zal hij pas wakker worden. Nu gedoog je al jaren vreemdgaan.
Echt, je verdient dit niet!
Been there. Done that.
Ik wou dat ik dat ook eerder had gedaan.
Sterkte!
Xxx
Anna Cara schreef op 23-05-2025 om 22:10:
Het is volgens mij duidelijk dat jouw man al lange tijd zoekende is maar ook weet dat je blijft. Dat betekent dat je grenzeloos bent (geworden). Je wil dit niet maar zet hem ook niet de deur uit. Hij kiest ook niet echt. Hij blijft bij jou maar is bezig met andere vrouw.
Ik raad je echt om je grens te trekken. Wat wil je nou eigenlijk zelf?
Monogamie?
Wordt aub snel harder als je dit gedrag niet kan of wil accepteren. Door hem te vragen om tijdelijk.zijn biezen te pakken en tot besluit te komen, zal hij pas wakker worden. Nu gedoog je al jaren vreemdgaan.
Echt, je verdient dit niet!
Been there. Done that.
Ik wou dat ik dat ook eerder had gedaan.
Sterkte!
Xxx
Dat. Grenzen trekken. Maar; als je het in jaren huwelijk niet kon, waarom kun je het nu ineens wel? Ik heb het geprobeerd en ben te hard geweest, heb er nu hulp bij van een coach/psycholoog. Voor mij was een goede vraag of ik dit gedrag (pleasen, meebewegen) ook op andere vlakken vertoonde en dat deed ik: Naar mijn ouders en naar werk toe. Tot slot: Ik hoop dat je -ergens uit een kleine teen- de moed kunt putten om je man rustig niet aanvallend te vragen wat hij mist zonder het op jezelf te betrekken. En daarin geen genoegen te nemen met een antwoord als 'sex'.
Dacht zelf ook dat ik dat miste maar met nieuwe vriendin is dat geen probleem en wat blijkt; ik miste geen sex, ik miste verbinding en er mogen zijn en bijvoorbeeld mogen stellen dat je het lastig vindt dat er minder verbinding is na de kinderen (in mijn geval) en dat alle gesprekken altijd over hen gaan zonder dat de ander zich aangevallen voelt of het gevoel heeft iets te moeten. (was bij mij wel zo; 'hoezo ik heb ze gebaard, iets zwaarders dan dat bestaat niet dus kop dicht').
Nu is elke relatie natuurlijk compleet anders maar zie om me heen wel heel veel dezelfde patronen ontstaan, met name bij ouders.