Hoe omgaan met boosheid en pijn?

troost

Dit draadje geeft me troost, dank jullie voor het delen van jullie verhalen en ervaring. Het is zo verdrietig allemaal. Ik las het net terug. Mijn alimentatie moet volgens convenant opnieuw berekend worden en man wil ‘natuurlijk’ minder betalen dan zou moeten. Ik val weer in mn oude gedrag om hem voor de lieve vrede daarin tegemoet te komen, maar wat maakt dat alle pijn weer los. Vreselijk. Ik word er soms zo moedeloos van, gaat het even up, gebeurt er iets, bam. Te lezen dat ik niet de enige ben die worstelt met dit verdriet geeft me dan weer even troost en een beetje kracht om mezelf weer bij elkaar te rapen. Ik ben niet de enige...

verwerken

Wat een herkenning lees ik hier weer. Ik vind het fijn om in een draadje mee te schrijven wat actief is. De meeste bloeden dood.

Ik ben nu een half jaar onderweg na het uit elkaar gaan en het gaat in grote lijnen eigenlijk best goed met mij. Ik hoor het ook aan alle kanten: 'je doet het zo goed.' Alleen gaat het regelmatig ook weer even wat minder. Ik zag best op tegen de decembermaand maar die is mij ook al met al best meegevallen. Toch blijf ik weer even hangen in het slachtoffer gevoel van wat mij allemaal is 'aangedaan.'

Ik begrijp zelf niet zo goed waarom. Het voelt als een blokkade ofzo. Ik weet het allemaal zo goed te bedenken in mijn hoofd: Mijn ex was niet goed voor mij, er is rust in de tent nu hij weg is en ik zou zijn minnares dankbaar moeten zijn voor dat zij hem nu in huis heeft. Ik mis hem ook niet. Maar mijn gevoel werkt even niet mee. Hij heeft ervoor gezorgd dat ik mijn kind vaak moet missen en dat wij geen compleet gezin meer kunnen zijn. Hij heeft mijn zo lang en zo vaak bedonderd, dat ik er een flinke tik van heb gekregen. Dat stuk verwerken terwijl hij vrolijk verder gaat. Het voelt onrechtvaardig. Dat maakt mij nog regelmatig verdrietig en dan voel ik mij helemaal niet sterk.

Hoe verwerk je een relatie waarin veel heftige dingen zijn gebeurd (manipulatie, leugens, ontrouw, verbale en soms ook fysieke agressie)? Wat ik doe is vooral kijken naar hoe ik zelf in het leven wil staan en proberen niet mee te gaan in zijn manipulatie en boosheid, want dit speelt nog steeds. Dingen doen waar ik blij van word en alleen nog met mensen omgaan waar ik mij fijn bij voel. Wat meer kan ik nog doen? De tijd zijn werk laten doen? Ik ben toch nog teveel bezig met wat zij gedaan hebben en doen. Dat wil ik niet meer, ik wil vooruit. Mensen die in een vergelijkbare situatie hebben gezeten zeggen dat de dag vanzelf aanbreekt dat het je koud laat wat hij doet. Wil ik dan te snel? De één zegt dat ik wel eens boos mag worden en de ander zegt dat ik meer mag voelen in plaats van beredeneren.

Ik merk dat ik toe ben aan afsluiting. De afhandeling loopt nog dus ik moet nog even geduld hebben. Misschien dat als straks alles rond is, die figuurlijke knop om kan?

Mixedup en Nieuwestart, ik vind jullie ook zeer veerkrachtig klinken. Maar snap ook dat dat niet altijd zo voelt, dat herken ik wel.

Liefdier

Ik ben nog bij mijn man, die me vele malen ontrouw was, egoïstisch is, manipulatief is, maar ook een hele liefdevolle warme kant heeft.

Als jij de term gaslighting eens opzoekt herken je waarschijnlijk heel erg veel. Ik lees er momenteel een boek over. Ik heb vele jaren hierin gezetten( en soms nog, maar ik nu bereid ben weg te gaan en ik mijn focus alleen nog compleet op mezelf heb zie ik het pas de laatste maanden!)
Wat ik denk als ik je verhaal zo lees, heb jij dat ook en kost het heel erg veel tijd daarvan los te komen. Of je nog in de relatie zat of niet, dat is naar mijn inziens nu niet relevant. Het gaat om de reflectie op jezelf. Je kon het niet zien omdat je steeds in dezelfde cirkel draaide. Door een prof iemand krijg ik nu steun, ga je naar iemand toe?

Mixed up, ik kan me jou reactie volledig voorstellen. Ik stond op dat zelfde punt ander half jaar geleden, dat mijn stoppen door sloegen. Man stapte niet op, nu zie ik het als pure manipulatie. Toen als redding van ons huwelijk.
Nieuwe start ook een dikke knuffel voor jou.

Wat ik eigenlijk mee wil geven is mijn steun, ik vind jullie zo dapper en heb veel respect hoe jullie door gaan. Uiteindelijk heb Ik nu geleerd dat het mij zoveel sterker heeft gemaakt, ik niet meer bang ben op te stappen, ik niet meer bang ben nog iets te verliezen, ik zo veel meer van mezelf hou. Meer dan ooit. En dat is wat ik jullie mee wil geven, echt wat een kracht.
Of wij het samen nog redden zou ik niet weten. Daar hangt mijn geluk niet meer vanaf. En dat word steeds zichtbaarder. Ik vind jullie post heel waardevol en leer er steeds wat van.

Wat Ik steeds meer merk is dat ik echt mijn focus op mezelf weet te houden, en het idd tijd kost je (ex) partner niet meer op een troon te moeten zetten. Maar ik denk dat dat is wat er gebeurd is. Misschien een nieuw inzicht voor jullie...
Luisteren Jullie die positieve podecasts wel eens? Mij helpt dat heel erg goed.

het is veel

Het zijn zo veel verschillende facetten in verwerking. De relatie die voorbij is verwerken, de leugens en bedrog verwerken, het opgebroken gezin zijn verwerken, hoe hij vrolijk verder gaat verwerken, hoe hij in mijn ogen niet goed met kind omgaat loslaten en verwerken. Allemaal zaken waar je geen vat op hebt en gewoon maar moet accepteren.

Helemaal afsluiting krijgen kan inderdaad niet. Ik bedoel meer emotioneel. Er zijn wat praktische zaken die nog niet rond zijn en ik denk als die rond zijn, ik het echt kan afsluiten. Dan ben ik in praktische zin helemaal los en ik denk dat ik emotioneel dan ook weer stappen maak. Dan hoeft er alleen nog contact te zijn over ons kind. Ook dit zal niet veel zijn want ex heeft zo zijn eigen ideeën en trekt helemaal zijn eigen plan. Staat niet open voor contact over belangrijke zaken (school, gezondheid). Vindt het allemaal maar gezeur. Ook dat moet ik dus los laten en kan alleen maar mededelingen doen en geen verwachtingen meer hebben.

Ik kan wat betreft mijn kind ook alleen maar zorgen dat ik bij mijzelf blijf en fijne momenten met hem creëren. Dat zit hem niet in geld en continu uitstapjes maken. Bij mij "moet" mijn kind ook dingen. Wat kleine taken, huiswerk, normale bedtijd. Bij ex is dit niet het geval dus automatisch is dat leuker nu. Ik leg altijd maar weer uit dat dit is hoe ik vind dat ik goed voor hem moet zorgen. Ik vertrouw er maar op dat hij mij dat ooit in dank zal afnemen. Hij zal zich verder in de puberteit misschien wat meer tegen mij gaan afzetten maar dat moet geen reden zijn om dan maar alles goed te gaan vinden en verder van jezelf en je normen en waarden af te wijken.

Verder zit ik nu in een modus dat ik mij afvraag of ik weer wil gaan daten. Ik denk dat ik er nog helemaal niet klaar voor ben en dan is het gedoemd om te mislukken natuurlijk. Maar ooit wil ik wel weer een fijne vent in mijn leven. Maar nu nog niet denk ik. Ik denk dat 2020 voor mij vooral draait om nog meer tot mijzelf te komen en het leven te gaan uitvinden als single moeder ipv de verlaten vrouw. Tegelijk denk ik dat hoe langer ik alleen blijf, hoe moeilijker ik mij kan aanpassen aan iemand. Sowieso geen samenwonen voor mij de eerste jaren.

Miss, ik zie ook dat jij in een hele moeilijke relatie zit. Je werkt hard aan jezelf maar jullie leven ieder nog steeds op je eigen eilandje. Als er helemaal geen verbinding meer is, dan kan je dus eigenlijk spreken van een verstandshuwelijk. Hoop je nog steeds dat jouw vriend/ man het licht gaat zien en gaat veranderen? Je zegt niet bang te zijn om op te stappen of bang te zijn iets te verliezen, maar wat houdt jullie dan bij elkaar? Jullie kind? Ik hoopte ook dat mijn ex het licht ging zien, maar dit soort mensen veranderen niet. Ze kunnen veranderen als zij zelf keihard ervoor kiezen mbv therapie. Maar dan nog blijft het twijfelachtig. En dan heb je het nog niet eens over het vertrouwensband die onherstelbaar beschadigd is. Mijn scheiding doet veel pijn maar ik voelde mij in mijn relatie meer alleen dan nu en het schone lei gevoel na al die achterdocht door leugens en ontrouw voelt heel erg fijn en puur. Dat voelt als het begin naar weer volledig respect voor mijzelf.

Sta er bijna hetzelfde in

@liefdier, herkenbaar. Het is veel te verwerken. Ik probeer ook de focus op mezelf te houden en kids. Doe ook hoe ik vind dat het goed is. Hoe oud is jouw kind? De mijne geven al wel echt dingen aan (boven de 10), en moet me dan soms echt inhouden om er iets van te zeggen. Soms lezen ze mijn gezicht te goed, haha.

Daten? Nou ik begin er nog niet aan. Eerst mezelf en daar trek ik even voor uit. Lijkt me ook nog doodeng nu. Te wiebelig ervoor.

Nieuw jaar

Zwaar gehad van oud op nieuw... Viel me vies tegen. En de kinderen waren gewoon bij mij. Maar afsluiting van *piep*jaar en start in nieuw onzeker jaar, hakt er toch in.

Hoe verging het jullie?

Ik mis ook het delen over de kinderen.
En ik mis ook de liefdevolle arm om me heen.

Oud&nieuw

Ik vond de jaarwisseling gek, niet perse zwaar. Ik had ook gewoon mijn kind bij mij. Wel de dagen er omheen en nu nog een weemoedig gevoel. Verdrietig ook. Ben wat dagen vrij en zit veel in mijn hoofd. Er komt maar weinig uit mijn handen. Wil niet achterom kijken maar vooruit durf ik ook nog niet, is nog te onzeker. Er staat weer een leeg weekend zonder kind voor de deur en zou graag iets ondernemen maar alleen vind ik dat nog een brug te ver. Tijd alleen gaat mij best goed af, maar teveel tijd alleen vind ik niet fijn, zo confrontetend. Er is zondag een leuk evenement(je) voor alleenstaande ouders. Iemand zin om mee te gaan? Mag met of zonder kinderen. Als iemand inteteresse heeft, via forumbeheer kan je mijn emailadres opvragen.

Lief dier

Ben helaas niet lekker, anders had het me wel wat geleken! Hoe kom je bij zulke evenementen?

Wat zou je willen ondernemen? En wat houdt je tegen?

dingen ondernemen

Dit is inderdaad via ouderalleen. De meeste mensen zijn alleen wel veel ouder dan ik daar, zie ik. Mensen die er al jaren 'rondhangen.' Dat houdt mij wel een beetje tegen. En ook ben ik een introvert persoon. Ik hou echt wel van leuke dingen ondernemen, maar in mijn eentje zou ik dat niet zo snel doen. Jammer dat je niet lekker bent Mixedup. Dingen die ik graag zou ondernemen? Terrasje, lunch, stedentripje, sauna, wandeling, theater, dat soort dingen. Doe ik nu ook wel, maar te weinig naar mijn zin. Mijn gebonden vriendinnen hebben daar minder tijd voor dan ik helaas.

Ohja

Dat ken ik. Kijk er afentoe.

Dat zijn idd lekke dingen. Ik merk ook dat ik te weinig onderneem soms.

Boek

Jan Geurtz moet je liggen ja, ik heb tranen met tuiten gehuild toen ik het las. Ik heb ook een andere, Revolutie binnen de relatie door Riekje Boswijk Hummel. Nu is je relatie wel over, maar het omschrijft hetzelfde proces als Jan Geurtz, hoe patronen ontstaan en verwachtingen en verlangens in de weg kunnen zitten. Maar dan wat minder 'zweverig'. Ook De kracht van het nu door Eckhart Tolle geeft me moed. Dat pak ik af en toe gewoon op een willekeurige bladzijde. Het kost tijd tijd tijd. Ik schiet na drie jaar nog regelmatig de diepte in helaas. Maar dat komt misschien ook omdat ik járen lang gericht was op ex "als hij maar gelukkig is".

Werken aan mezelf

Door naar psycholoog te gaan. Een traject te volgen met healings, en lerenterug te gaan naar mijn gevoel. Mijn ratio is mijn overlevingsstrategie geweest. En kom nu weer meer terug bij mezelf, maar herken al je gedachtes.

Ben toch behoorlijk ziekjes, en dat helpt niet mee. Zit ook deze dagen wat meer in de put. En bedenk dan ook al die vragen, hoe vertrouw ik iemand weer, hoe kan ik liever zijn voor mezelf, vind ik weer iemand. Dan vergelijk ik ook veel met anderen en ex, die hebben het dan beter (op het oog). Kijk ik teveel terug. Kortom heb ook prut dagen.

Vind dat boek van geurtz niks, kwam er niet doorheen. Vond hotel hartzeer wel een fijn boek.

Hotel hartzeer

Balen dat je je zo belabberd voelt. Dat helpt vast niet mee voor je mentale welbevinden. Ik verbaas mijzelf erover dat ik nog helemaal niet ziek ben geweest sinds alle ellende. Niet dat ik vaak ziek ben, nooit eigenlijk, maar veel zieke mensen in mijn omgeving gehad en regelmatig heel diep gezeten dus voor mijn idee een lage weerstand. Nou ja, gelukkig maar.

Wat hoor je verschillende geluiden over dat boek van Jan Geurtz. Wat grappig dat je ook hotel hartzeer hebt gelezen. Ik ben er nu voor de tweede keer aan begonnen. Tip: op de site van Linda staan mooie podcasts van Roel van Velsen over zijn scheiding. De kracht van het nu van Eckhart Holle wil ik ook nog eens lezen.

Elledoris, ik herken wat je zegt, dat je zo bezig was met "als hij maar gelukkig is" dat was hier ook het geval. Hierdoor mijzelf kwijtgeraakt en voor mijn gevoel nu in een soort gat gevallen omdat dat niet meer hoeft. Echt een valkuil, zo wil ik nooit meer in een relatie zijn.

Ik ben blij dat het normale leven weer is begonnen maar zie op tegen de gesprekken bij de mediator die weer van start gaan.

Ps: antwoord op jouw eerdere vraag mixed up, mijn kind is in de pubereeftijd, zit op het voortgezet onderwijs.

Podcasts

Die luister ik inderdaad ook van roel. Valt me op, dat mensen zo snel zijn in het weer daten. Zoals ik alzeo, ik mis echt wel een partner. Maar ben er nog zo niet aan toe.

Dan kan je kind iig wel het verschil in beide huishoudens begrijpen. Dat is bij mij ook, vind ik wel fijn.

Heb je vaak gesprek bij mediator, liefdier? Wij hadden 1 kennismakingsgesprek. En toen bedacht dat we hetzelf ook wel konden regelen. We waren niet getrouwd, dat scheelt natuurlijk. Ouderschapsplan was heel snel geregeld, toen was de communicatie nog goed. En dacht ik dat we respect hadden voor elkaar. Dat ging snel daarna mis. Wat ik jammer vind. Want had niet gehoeven, maar kan tijd niet terugdraaien en hem niet veranderen 😉.

Misschien ga ik hotel hartzeer ook weer lezen. Heb het gelezen na 2 maanden, nu toch weer paar maanden verder.

Xxx

"Hoop je nog steeds dat jouw vriend/ man het licht gaat zien en gaat veranderen? Je zegt niet bang te zijn om op te stappen of bang te zijn iets te verliezen, maar wat houdt jullie dan bij elkaar? Jullie kind?"

Liefdier, hij gaat echt niet veranderen, dat is juist wat ik nu zie. Het Is echt een stuk onvermogen.. de wil is er maar hij pakt nooit door. Als ik vraag of hij meer bij ons wil zijn, gaat hij juist meer werken. Moeilijk uit te leggen in een post...
Nu is het aan mij te " accepteren dat hij zo is" financiele zekerheid, een koophuis, een partime baan of weg gaan. Eigenlijk zie ik steeds meer in dat wat ik echt zou willen hij mij dat nooit gaat geven, en is het loskomen erg moeilijk. Dat wat jij beschreef.
Naja wellicht zijn mijn woorden nu te kort... Maar merk ik dat ik mijn pantser steeds sterker weet te maken... wat helemaal niet is wie ik ben, maar een kwetsbaar, open, eerlijk, introvert iemand.
Ik ga nog 1x therapie in heb ik met mezelf af gesproken en zullen zien wat dat opleverd, maar hij veranderen, nee dat zie ik niet gebeuren. Meer kan, en wil ik er nog mee doorgaan de komende jaren. Kind Is ook een soort van " bang voor hem " tenen lopend, oren gespitst of hij papa achterom hoort komen. Dat heeft mij vooral ook tot inzicht gebracht wellicht weg te gaan. Aan de hand daarvan zoek ik nu ook hulp.
Hebben jullie kinderen daar last van? Omdat wat ik lees het ook best dominante partners zijn?

Nieuwe start, ik lees nu gaslight effect verborgen narcisme van Robin Stern. Omdat ik daar jaren in heb gezetten. De puzzel word steeds completer.En hotel hartzeer vorige maand. De kracht van het nu lees ik ook tussendoor...
De podcast van omdenken, leven zonder stress en leef je mooiste leven luister ik voornamelijk. Heb je nog suggesties?

Liefdier, ik ben nu bijna twee jaar verder. Vergis je niet in de tijd die dit proces van Zelfcompassie met zich mee brengt. Je hebt jaren één en hetzelfde patroon gehad. Ik heb voor mezelf ruim 5 jaar weg gezet om hier van te healen..
Ik voel me een beetje minder alleen dit te lezen, ondanks dat jullie in scheiding liggen voelt het voor mij hetzelfde in het rouwproces omdat er weinig is veranderd binnen ons huwelijk.

Sterkte, Liefs.

Huilen

Doe ik de afgelopen dagen opeens zoveel meer. Toch een terugslag. Wellicht normaal, maar dacht dat ik omhoog aan het gaan was. Ben ik natuurlijk ook wel. Maar toch weer wat terug. Gek hoe dat werkt in hoofd en lijf. Voel me zo verdrietig. Heb dit gewoon niet gewild, hoewel het beter is (maar daar twijfel altijd wat aan in een terugval). Ben ook nog niet beter, helpt ook niet mee.

Miss, nee dat herken ik niet. Geen dominante ex, wel erg egoïstisch en weinig empathie. Maar op zijn manier een goede vader. Lijkt me lastige situatie, zoals ik het lees. Sterkte

Ach mixedup

Wat naar...ik heb ze ook, die terugvallen. Je doet er niets tegen. Er tegen vechten maakt dat ze alleen maar langer duren. Maar ik geloof niet dat jij er tegen vecht.

Bij mij voelt het soms wel als zwelgen. Beetje moeilijk uitleggen. Op een gegeven moment zit ik mijzelf zo vreselijk in de weg en toch lukt het mij dan niet om weer in actie te komen. Dan moet ik eerst echt tot het allerzwartste diepste punt hebben gezeten. Daar gaan altijd wel wat dagen overheen.

Ik kan vooral nog niet zo goed tegen lege weekenden zonder mijn kind. Als ik moet werken of iets anders op de planning heb staan, dan gaat het beter. Vaak merk ik dat ik mij na zo'n terugval wel weer wat sterker voel. Ik zie er een patroon in zoals sprongetjes bij kleine kindjes. Ik hoop voor jou dat het ook zo werkt! Voor nu moet je het even uitzitten, hoe kut het ook is. Dikke knuffel voor jou!

Sprongetjes

Wat een mooie omschrijving. Zo is het eigenlijk wel. Vecht er niet bewust tegen, onbewust wellicht nog iets. Dat zwelgen snap ik denk ik wel. Ik vind mezelf vooral heel zielig nu, haha.

Kinderen zijn er nu ook niet. Helpt inderdaad ook niet mee. Gelukkig komen ze bijna weer.

Ik ga het uitzitten!

Hoe gaat het met jou?

Nieuwe start, en met jou?

ontwikkelingen

Hoe gaat het nu met jou Mixedup? Ben je weer wat opgeknapt? En hoe voel je je verder? Hoe gaat het met de anderen?

Hier gaat het een beetje beter. De regelmaat van het gewone dagelijkse leven helpen daar wel bij. De communicatie met ex lijkt wat beter te gaan maar durf er nog niet vanuit te gaan dat dit nu zo blijft.

Er zit schot in het afronden van de scheiding. Dubbel...doet zeer maar tegelijk ben ik toe aan vooruitgang. Ook is er zicht op een woning voor mij op een fijne plek. Als dit door gaat worden er dus in korte tijd veel stappen gezet. Stilstaan is ook geen optie. Even was het nodig, maar ik kreeg steeds meer last er van en dat is toch het teken dat ik toe ben aan stappen vooruit. Als het door mag gaan dan heb ik wel een globaal plan voor mijzelf, waar ik ook niet teveel over kan uitweiden, maar het komt er op neer dat ik mijzelf 1 a 2 jaar geef om helemaal tot rust te komen op mijn stekkie en daarna weer nieuwe stappen ga nemen. Het geeft mij erg veel rust als ik denk aan dit pad. Ik hoop dat het door mag gaan.

foutjes

Ik zag wat foutjes in de tekst maar ik kon het niet meer aanpassen dus heb het zo gelaten. Geen zin om het compleet overnieuw te doen.

Klinkt als goede ontwikkelingen

Je eigen plek en je eigen pad! Wanneer weet je of het definitief wordt, de woning? Is het in de buurt waar je nu woont? Fijn dat de communicatie beter lijkt te gaan. Klinkt goed allemaal onder de omstandigheden uiteraard.

Ontstekingen lijken voorbij. Maar nog niet helemaal hersteld.

Communicatie is hier echt shit. Althans ik die heg netjes. Maar wordt niks van aangetrokken van wat ik vind. Ben er echt zo klaar mee. Voor de kinderen doe ik mijn best.anders had ie van mij echt in een heel diep gat ofzo mogen zitten.

Hoe gaat het?

Hoe is het met jullie?

Hier gaat het met mij goed. Bijna hersteld van alle ontstekingen, duurt lang.

Communicatie blijft hier een ding. Heb ik echt moeite mee. En had ergens nog een glimp van respect verwacht, en dat komt er echt niet van zijn kant. Zoveel situaties die anders aangepakt hadden kunnen worden. Had het graag anders gezien, met name voor de kinderen. Maar helaas. Ik weet wel dat ik mezelf recht in de spiegel kan aankijken.

Hoe is dat bij jullie?

Merk ook dat ik soms vind dat ik klaar met verwerken zou moeten zijn. Maar zo werkt het natuurlijk niet, en 8 mnd is ook niet zo lang geleden. Met name vind ik dat ik laconiek moet zijn over zijn communicatie en gedrag, lukt steeds beter. Maar kan soms nog zo pissig worden.

Mixedup

het is nog maar 8 maanden, je zit nog in het proces.

Na 13 jaar kan ik ook nog pissig worden als er weer eens iets onhandig of niet gecommuniceerd wordt. Maar ach dat hadden we ook toen we nog wel bij elkaar waren. En dat heb ik ook bij collega's af en toe. Dus waarom zou ik het me nu meer aantrekken als vroeger en en van hem erger vinden als van mijn collega's, Waste of energy.

Flavia

Daar zeg je wat. Was in de relatie ook zo. Trek het me nu meer aan. Geef nu meer mijn grenzen aan, dan dat ik in de relatie deed. En er zoveel disrespect geweest (en nog steeds). Speelt ook nog mee in de frustratie ervan.

Zeker zonde van de energie. Gelukkig verspil ik steeds minder, maar nog wel teveel.