hoe verjaardag van dochter vieren?

ik mis iemand

ik mis je dochter zelf in dit verhaal.

Zelf ben ik trouwens niet gescheiden dus ik weet het ook niet, het lijkt me zwaar voor jou hoor. Ik weet niet wat de situatie is en hoe jullie het het best kunnen regelen. Ik vind het niet abnormaal van jou maar misschien is het wel fijn voor jullie kind.
Of het even ergens anders vieren, ergens met een groep familie pannenkoeken eten bijvoorbeeld, en hij er dan ook bij.

geen familie

Ik heb alleen een kinderloze zus en familie van ex kwam al helemaal nooit, dus het wordt niet gevierd met familie. Het is dus niet zo dat hij op zou gaan in de groep, maar dan zitten we met zijn drieen bij elkaar... Niet echt gezellig. We hebben niet echt iets om over te praten
Dochter had al bedacht dat ze de volgende dag naar haar vader zou gaan om gefeliciteerd te worden omdat ze natuurlijk wel aan mij merkte dat ik het niet leuk vond als hij zou komen. Maar zij heeft het natuurijk ook niet makkelijk met de situatie (ze is 17 en gaat savonds feesten met vriendinnen)

Uit eten inderdaad

Het is fijn voor kinderen als hun ouders even een avondje normaal met elkaar om kunnen gaan. Evt vraag je je zus ook mee, en een vriendin van je dochter.

Hoe wij het doen

Wij hebben vanaf het begin gewoon samen onze dochter haar verjaardagsfeestje evierd. Zo wilde dochter dat zelf het liefste. En alhoewel lang niet iedereen dat makkelijk vond heeft de hele familie zich over de bezwaren heen gezet. Zeer te prijzen. Na 3 jaar doen we dat nog steeds zo. Dit jaar mogen ook voor het eerst de nieuwe partners komen.

Het eerste jaar zijn we op de dag van haar verjaardag uit eten gegaan met zijn drieën. Achteraf zou ik dat echt nooit meer doen. Dat geforceerd gezinnetje spelen viel ons alle drie heel zwaar. En ondanks dat de scheiding mijn keus was maakte het me vreselijk verdrietig. We hebben er daarna voor gekozen dat de ouder waar dochter op de ochtend van haar verjaardag níet is, naar het huis van de andere ouder komt. Dan ontbijten we samen, geven het gezamenlijke kado en brengen haar samen naar school inclusief traktatie. Zo'n uurtje in de ochtend is zo voorbij en is prima te doen. Zeker in vergelijking met een paar uur in een restaurant zitten. Maar goed. We hebben er bewust voor gekozen bij elkaar in de buurt te blijven wonen om dit soort dingen ook mogelijk te maken. Die luxe heeft niet iedereen natuurlijk.

Ook het kinderpartijtje doen we samen trouwens. M'n zus helpt dan ook altijd. Maar dat deed ze ook voor de scheiding al.

Ah, 17.

Dan kun je in ieder geval de traktatie, het naar school brengen en het kinderfeestje achterwegen laten

Wat is er mis mee?

'Dochter had al bedacht dat ze de volgende dag naar haar vader zou gaan om gefeliciteerd te worden omdat ze natuurlijk wel aan mij merkte dat ik het niet leuk vond als hij zou komen.' Je dochter heeft al een oplossing bedacht, het is haar verjaardag en ze wordt 17. Wat is er mis met haar oplossing? ze kan het ook nog zelf met vader bespreken en aangeven wat ze leuk vindt. Kan ze twee keer uit eten of zoiets. Ik denk dat je er vooral goed aan doet om je dochter dit zelf te laten regelen met haar vader. Dus niet wat jij wil, maar wat zij zelf wil. zoals ze het oom met jou zal moeten regelen als ze iets wil.

Voor jou zit er iets groters achter, namelijk dat je vindt dat hij nog teveel in jouw huis zit/komt. Dat probleem zul je op een andere wijze nog wel vaker tegenkomen en je zult daarbij je eigen grenzen leren aangeven. Maar probeer dat even los te koppelen van de verjaardag van je dochter.
Er zijn subtiele manieren: ga iets veranderen in je huis, zodat het duidelijk wordt dat het jouw huis is, waar jij de beslissingen over neemt. Maar er zullen wellicht ook confrontaties nodig zijn. Die komen dan vanzelf wel.

Tsjor

Toch samen

maar dan uit eten. Dochter verzint die oplossing voor jou, niet voor zichzelf. Het is dus niet per se wat dochter wil, maar een oplossing waar ze op kwam.
Ik zou uit eten gaan, soort buffeteten zodat je de hele tijd van je plaats kunt lopen en dat niet vreemd is. Kun je even opstaan als het je teveel wordt.
Dat zijn 2 uurtjes, gewoon proberen. Als het niet lukt dan volgend jaar een andere manier.

Ik zat ook met ex in restaurant die zich vergaapte aan het jonge schoons dat er zat en liep, zo genant dat zelfs zoon er iets van zei; hij en ik hebben geen woord gewisseld maar wel apart deelgenomen aan het gesprek. Voor kind en dan gaat het goed. In mijn omstandigheden had ik dat voor kind heb ik dat over.

Niets mis mee

'Dochter verzint die oplossing voor jou, niet voor zichzelf.' In mijn ogen is er niets mis met een dochter van 17, die in staat is de problemen te zien (in dit geval de problemen van haar moeder en haar vader) en daar zelf een oplossing voor te vinden. Ze is geen klein kind meer, dat alleen maar hoeft te luisteren naar wat haar hartje begeert. Ze is op weg naar volwassenheid, waarbij ze heeft geleerd dat 'wat haar hartje begeert' slechts één van de factoren is in een complexe wereld. Binnen die complexiteit zelf goede oplossingen vinden is een deugd. Dat zelf kunnen gaan communiceren en bewerkstelligen is een goede vaardigheid, die ze nu kan gaan leren.

Tsjor

Dit jaar apart

Ik zou dit jaar apart vieren, volgens het voorstel van je dochter. Wie weet komt er in de loop van het komende jaar weer ruimte in je hoofd voor een gezamenlijk vieren, maar ik vind het best begrijpelijk dat je die ruimte nu niet hebt. Je dochter begrijpt dat ook. Liever zo dan een pijnlijke bijeenkomst.

yep

Typ ik mijn reactie raak ik mijn touchdingetje aan, plop weg.

Ik heb mijn kinderen geen ouders kunnen geven die tot hun dood bij elkaar woonden. Iets dat voor mij heel hoog stond, belangrijk was.

Ik maak het daarom vanuit mijzelf mogelijk dat wij samen door 1 deur kunnen. Dat onze kinderen niet hoeven te puzzelen wie ze wanneer en waar uitnodigen dit jaar.
Als er kleinkinderen komen staan wij daar samen aan het bed als trotse opa en oma.
Omdat wij elkaar zo lief vinden? Nee, omdat wij allebei van onze kinderen houden hebben we dat voor ze over.
Nu kun je in je eentje dat niet bewerkstelligen, ik snap best dat dat soms heel moeilijk kan zijn, maar mijn kinderen hoeven geen oplossing te vinden voor volwassen/onze problemen.

Dat zijn ook echt dingen die we afgesproken hebben. Geen partners meer, wel ouders voor het leven. Onze gevoelens opzij want de scheiding was tussen ons.
Zonder ons op de borst te willen kloppen: deze houding levert veel verwondering en respect op van vrienden van de kinderen, familie en heel veel waardering van de kinderen zelf. Kinderen zijn nu 20+. Ook ik heb nog 6 maanden thuisgewoond eer ik andere woonruimte had.

Dat TS nog zit met rauwe pijn kan ik me overigens goed voorstellen. Daarom beter op neutraal terrein waar je af en toe "lucht kunt happen" en zelf controle hebt over hoe lang alles duurt ipv dat mensen in je huis zitten en maar niet opstaan om weg te gaan.

dochter zelf

Ik heb het maar gewoon aan mijn dochter gevraagd en die vindt het prima om alleen met mij te vieren.
Nu ben ik zelf een paar dagen later jarig... en ga ik met de kinderen uit eten om dat te vieren. Oudste, zoon, heeft duidelijk meer moeite met het feit dat zijn vader hier niet meer woont. Is een stuk gevoeliger en minder nuchter dan zijn zus. Zoon zit op kamers dus heeft nog niet kunnen "wennen" aan het feit

ik weet het niet hoor...

Mijn ex en ik zijn al jaren uit elkaar en hebben altijd de verjaardag van dochter samen kunnen vieren, ook al was ik altijd weer opgelucht als hij weer verdween. Betalen deed hij nooit, als we uit eten gingen moest ik de portemonnee trekken (ook voor hem). Kadootjes liet hij door mij kopen en 'vergat' hij terug te betalen. Ik heb het jaren geslikt, voor dochter.
Nu heeft hij een vriendin die het nodig vindt om zich overal mee te bemoeien. Zij heeft hem zo opgestookt dat hij mij de meest idiote dingen verwijt. Vlak voor dochters 18e verjaardag (begin van de zomer) heb ik hem gebeld om het uit te praten, maar ik kreeg alleen nog maar meer shit over me heen. Hij is niet op dochters verjaardag verschenen en heeft dochter ook later niet gefeliciteerd of de verjaardag zelfs maar genoemd. Dochter neemt hem dat enorm kwalijk.
Dochter is nu volwassen, ik hoef helemaal niks meer met ex. Ik heb hem ook niet meer gesproken sinds dat laatste telefoongesprek. Nu pas realiseer ik me hoeveel ik al die jaren heb moeten slikken om het gezellig te houden voor dochter. Ik weet eigenlijk niet of ik het nog een keer zo zou doen. Het was jaaaaaren nemen van zijn kant en geven van mijn kant.

Voor nu regelen

Ik zou het alleen voor deze gelegenheid regelen. Het is nog te vers, jij wil nu even niet samen. Het stof moet nu eerst zaken. Later kijk je wel hoe het verder gaat. En doe je je best om als ouders samen op te treken. Dat snapt je dochter wel.

Jammer

Voor je dochter. Ze heeft natuurlijk feilloos door dat vader meevragen is jou boos/verdrietig maken dus ze verzint iets anders. Zet je eroverheen en ga iets drinken samen met je ex en je kinderen. Hij is je exman maar niet hun exvader.
Mijn ex en ik hebben altijd de verjaardag van de kinderen samen gevierd. In het begin met ons vieren (oude gezinsituatie) en nu met de nieuwe partners erbij. Het was niet altijd even makkelijk voor ons, m'aar het is hem juist: het gaat niet om ons maar om de kinderen.
Sterkte
Sini

Aanpassen

Tja vraag je dochter wat ze wil. Mijn schoonzus is ook al jaren gescheiden maar ql vanaf het eerste moment kwam haar ex gewoon op de verjaardagen van hun kinderen. Soms moeten grote mensen zich aanpassen aan hun kinderen.

Rustig aan

Ik begrijp heel goed dat het nu nog veel te vers is allemaal. Ik zou het dit jaar nog apart vieren. Het zou voor je dochter ook niet leuk zijn als jij tijdens haar verjaardagsfeestje/etentje ineens in tranen uitbarst of boos wordt? Volgend jaar kunnen jullie kijken of het samen gevierd kan worden.

besloten

We vieren het apart. Het is inderdaad nog te pijnlijk en ik denk niet dat ik het kan opbrengen om gezellig gezinnetje te spelen. Mijn dochter vindt het geen enkel probleem. Het is niet dat ze zich 'opoffert' voor mij, zo goed ken ik haar ook wel.

Bij ons wordt

de verjaardag van onze dochter gewoon 2x gevierd. Zelf geeft ze duidelijk aan dat het voor haar niet uitmaakt. Het is gewoon een dag. Het wordt een speciale dag gemaakt door wat je met die dag doet.

Dus ze viert het gewoon 2x voor de familie. Voor haar vriendinnen kiest ze zelf waar en hoe. Ze wordt trouwens 15 dit jaar.

Gezellig met z'n allen uiteten? Nou, nee hoor. Gezellig zou dat niet worden.

Dus TS mijn dochter staat er een beetje hetzelfde is als die van jou. Zij ziet het ook echt niet als een opoffering, eerder als een mogelijkheid om 2x in het zonnetje te staan

Hier word sinds dat we uit elkaar zijn de verjaardag apart gevierd.
Dochter vind dit prima.
We bellen en ik stuur een kaart.
En ik zit e ook niet op te wachten om met mijn ex gezellig te doen.

Verstandig

Zo'n etentje waarbij er twee van de vier bewust niet met elkaar praten lijkt mij nou niet bepaald bijdragen aan de feestvreugde. Dan liever 2x vieren in kleinere kring, maar dan wel in een meer ontspannen sfeer.