Hulp bij vraagstuk: kamer huren in koopwoning van mijn ex
Hallo,
Mijn naam is Anna en moeder van 3 kinderen.
Mijn ex vriend en ik wonen nu sinds 3 jaar gescheiden. Hij heeft de kinderen wel erkent maar hij heeft niet het gezag. Ook hebben wij nooit een samenlevingscontract of wat dan ook gehad. We waren gewoon vriend en vriendin met kinderen.
In de tijd dat we samen waren 12 jaar lang, hebben we schulden gemaakt. 100.000 euro in totaal waarvan 20.000 euro bij de belastingdienst. (het begon eerst met 1/3e alleen schulden lopen dramatisch op) Ik had hier betalingsregelingen voor getroffen maar uiteindelijk verplaatste we alleen het geld om iedereen tevreden te houden aangezien we te weinig geld verdienden. Bij sommige schulden heb ik het oorspronkelijke bedrag al betaald maar omdat ze er continue geld bovenop blijven gooien kom ik er niet vanaf.
Onze relatie ging hieraan onderdoor en we besloten uit elkaar te gaan en een nieuw leven op te bouwen. We namen beiden onze eigen schulden.
Hij woont sindsdien op een uur afstand van ons maar ziet de kids wel in het weekend.
Ik ben uiteindelijk in de uitkering gekomen. Dankzij mijn schuld bij de belastingdienst kan ik geen kinderopvangtoeslag krijgen dus als ik mijn kids nu op de opvang zet betaal ik 18 euro per uur.. dat verdien ik niet per uur.
Ik heb een dagtaak aan alle schulden onder controle te krijgen en houden. Via de uitkering heb ik een beslagvrije voet dus ze pakken 10 euro per maand en mijn vakantiegeld. De belastingdienst houdt zich hier ook aan en pakt alleen mijn extra dingen zoals de inkomstenbelasting maar ik krijg wel de huurtoeslag en kindgebonden budget. Het is een geïsoleerd leven. Er is geen geld om leuke dingen te doen (wat logisch is met schulden). Ik heb dus niet veel vrienden hier op kunnen bouwen. Ik kan de schuldsanering niet in aangezien de belastingdienst niet akkoord gaat. Wsnp wordt om die reden ook afgewezen. Ik leef nu al 3 jaar van het minimum en kan zo ook niet aan onze toekomst werken om mijn kids een beter leven te geven. Uiteindelijk is dit het leven wat ik moet leiden totdat mijn kids de deur uit zijn.
Mijn ex heeft in 3 jaar tijd een eigen onderneming opgezet en hiermee zijn schulden afbetaald. Met hulp van zijn vader heeft hij nu een huis gekocht.
Hij mist de kids vreselijk en zij hem ook. Onze relatie is verder gewoon goed en ik heb altijd mijn best gedaan om die band tussen hun goed te houden. Elk kind verdient een vader en een moeder ook al zijn die niet meer samen.
Nu kwam hij met een voorstel: Hij wilt de kids dagelijks zien en deel zijn van hun leven aangezien hij nu echt veel heeft gemist.Hij wilt dat de kids bij hem komen wonen en ik kan dan een kamer huren zodat ik dichtbij de kids kan zijn.
Beiden houden we dan ons eigen leven geeft hij aan.
Ik gaf aan dat ik met mijn schulden nog steeds zit en dat ze dan het geld bij hem komen halen. Hij gaf aan dat als hij een kamer aan mij verhuurt geen sprake is van een toeslagpartner. Hij wilt zelfs een etage voor mij vrijmaken zodat ik mijn eigen badkamer heb, slaapkamer, woonkamer en washok. Hij zorgt zelfs voor een kookgelegenheid zodat ik echt alles daar kan doen en wij los van elkaar staan. Maar de kinderen moeten dan bij hem ingeschreven staan zodat zij geen last meer hebben van mijn ellende. Hij maakt een huurcontract voor mij op en ik kan een baan gaan zoeken en zo de huur betalen. Ik kan dan ook gaan werken aan mijn toekomst en schulden af gaan betalen zodat ik uit de kansloosheid kom. Ik ben HBO opgeleid maar zit vast door mijn schulden. Op deze manier kan ik gewoon werken en neemt hij de zorg voor onze kids op zich. Hij kan dit goed combineren met zijn eigen bedrijf geeft hij aan.
In de praktijk weet ik niet hoe dit werkt. Ik heb al 12 jaar de zorg van de kids op me. De laatste 3 jaar was ik fulltime met ze. In hoeverre mag ik ze gewoon zien? Ophalen van school? Naar sport brengen? Naar bed brengen? etc. Vieren we verjaardagen nu ineens samen? We hebben nooit een ouderschapsplan opgesteld omdat ik nooit moeilijk deed als hij de kids wou zien of op vakantie met ze wou gaan. Of met kerst/nieuwjaar wou zien. Daar praatte we op het moment dat het ertoe deed over en dan kwamen we eruit. Ik denk als het belang van de kids voorop staat dat dit kan werken. Maar ik weet niet hoe het er nu uit gaat zien. Heb Ik nog wel het gezag? Krijgt hij nu ook het gezag? Ik ga ervan uit dat hij mij ook nooit mijn kinderen zal verbieden te zien maar moet ik dit vast laten leggen?
Als moeder zijnde heb ik gefaald. Mijn kinderen zijn de dupe van mijn schulden. Op deze manier kunnen zij een beter leven krijgen dan ik ze kan bieden, maar dit doet pijn. Ook al sta ik ze af aan de vader. Maar uiteindelijk moet ik denken aan hun geluk, niet de mijne denk ik.
Ik weet alleen niet zeker of mijn schuldeisers hiermee akkoord gaan. En of de belastingdienst hiermee akkoord gaat? We waren 3 jaar terug wel elkaars toeslagpartner maar al 3 jaar uit elkaar en op papier alleen vriend en vriendin. Wat moet ik dus doen om dit goed aan te pakken?
Hij is een goede vader en de kids zijn gek op hem en hij op hun. Dat zit goed. Hij kan financieel ook voor ze zorgen.
Een andere woning bij hem in de buurt bemachtigen is haast onmogelijk.Ik heb daar al naar gekeken maar ik ben niet echt kansrijk.. Ik kan in deze situatie niks opsparen en de huurprijzen zijn in zijn woonplaats echt ontzettend hoog. Dit lijkt dus een reële mogelijkheid om aan mijn toekomst te kunnen werken. Ik weet niet hoe ik hier anders uit kom namelijk. Het moet alleen niet zo zijn dat als ik ons leven op zijn kop gooi om naar de andere kant van het land te verhuizen. De kids van school moeten en nieuwe vrienden moeten gaan maken om daar ook in armoede te gaan leven omdat de schuldeisers ook ineens geld/spullen komen halen bij mijn ex. En hier blijven wonen terwijl mijn kids bij hem wonen dat kan ik ook niet. Ze hebben hun moeder gewoon nodig. We zijn heel hecht en de jongste 2 zijn nog te klein.
Graag hoor ik jullie meningen/ideeen hierover. Of misschien heeft iemand wat tips voor mij.
Groetjes,
Anna
zelfde adres en gezamenlijke kinderen
Dan zijn jullie automatisch toeslagpartners. Een huurcontract verandert dat volgens mij niet.
woning splitsen
De woning zal dan gesplitst moeten worden, eigen opgang of wat dan ook met eigen voordeur en huisnummer.
Gezamenlijke schulden, toch?
Waarom kan hij dan niet een deel van jouw schulden overnemen nu hij het zo goed heft? Jij hebt hard je best gedaan, maar het is niet gelukt. En omdat het zijn kinderen treft, denk ik dat hij er serieus over na zou moeten denken om die schulden alsnog te helpen afbetalen.
Verder zijn er een aantal punten die ik niet snap:
- waarom de belastingdienst niet akkoord gaat met schuldsanering of wsnp. Maar daar zul je best al energie in hebben gestoken lijkt me.
- kinderopvang kost natuurlijk per uur wel wat, maar de kinderen gaan ook naar school. Dus dat zijn maar weinig uren op een dag. Als je een baan hebt die redelijk binnen de schooltijden valt, zou de balans toch positief moeten zijn, qua inkomsten? Ook zonder toeslag?
- bij je ex-vriend intrekken klinkt mij wat vreemd in de oren. Hoe ex is hij eigenlijk? Ik begrijp dat jullie geen van beiden na die drie jaar een andere relatie hebben??
- al je vragen over hoe het straks dan gaat met omgang, gezag en alle praktische zaken die je noemt, tja, dat moeten jullie onderling bespreken en regelen lijkt me. Jullie hebben duidelijk een bijzondere relatie, dus de standaardoplossingen (als die er al zouden zijn) zijn op jullie vast niet van toepassing.
Ingewikkelde materie hoor, zeker als je de reactie van v@@s ook leest. Denk je een mooie oplossing gevonden te hebben...
Prioriteit
Wat een rotsituatie zin je in en ik snap dat je er moedeloos van wordt.
Je prioriteit ligt bij het wegwerken van je schulden. Daarna kun je pas goed voor jullie kinderen zorgen. Mijn oplossing zou zijn om de kinderen bij je vriend te laten wonen en jij als de wiedeweerga zoveel mogelijk werken. Desnoods twee banen. Ik weet dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan, een baan vinden, maar dat is wel het begin.
Je opmerking dat je kinderen niet bij je vriend kunnen wonen omdat ze hun moeder nodig hebben is natuurlijk een beetje onzin. Als jij morgen dood neervalt gaan ze ook bij je vriend wonen en redden ze het ook zonder jou. Duizenden kinderen groeien op bij alleen hun vader, dus dat kunnen jouw kinderen ook. Bovendien ben jij er gewoon nog.
Het is echt jammer dat de mogelijkheid van een kamer in zijn huis niet de oplossing is. Misschien is wel de oplossing dat jij in zijn buurt een heel kleine kamer zoekt, desnoods een studentenkamerachtig iets. Dan heb je lage woonkosten. Kinderen bij hem en jij komt dan bij hem op bezoek om de kinderen te bezoeken. Als ik het zo lees, staan jullie op goede voet met elkaar, dus zou dat geen probleem hoeven zijn.
Verder denk ik dat je ook hulp bij budgetteren nodig hebt. 100.000 euro schuld opbouwen in 12 jaar is heel veel. Dat gaat niet vanzelf. Bij de gemeente kunnen ze je misschien wel verder helpen daarmee.
splitsen
Misschien kan officieel splitsen van de woning wel. Plannen zijn toch al om voor jou een apart appartement te maken. De gemeente zou daar informatie over moeten kunnen geven.
Overigens blijf jij natuurlijk gewoon gezaghebbend ouder, al lijkt het met logisch om dan eindelijk ook te regelen dat hun vader ook gezag krijgt.
Bedankt voor jullie reacties
Bedankt voor jullie reacties!
@V@@@S ik zal daarnaar kijken. Ik dacht dat ik gevonden had dat als ik mijn eigen opgang heb dat het dan wel zou kunnen, maar als ik bij een hospita in zou wonen ook. Het is nu lastiger aangezien we samen kinderen hebben, maar dat is het enige.
@Dees, top! dat dacht ik ook! en dat zou hij wel willen creëren. Hij weet hoe gek ik op onze kids ben en het opvoeden serieus neem. Ook voelt hij zich verantwoordelijk voor mijn schulden aangezien die samen opgebouwd zijn. Maar uit elkaar gaan was wel beter, aangezien de ruzies die erbij komen kijken niet fijn zijn voor de kids.
@Paperclip Klopt, en daar gaat hij mij ook mee helpen. En ik denk dat het al een stap vooruit is om uit de uitkering te komen en te werken 
- Het bedrag is dusdanig hoog dat de belastingdienst niet akkoord gaat met de schuldsanering/wsnp. Ik vecht er nu al 5 jaar tegen maar het is een zooitje bij de belastingdienst.
Hier was de situatie zo dat ik de jongste eerst volledig thuis had. Nu zitten ze alle 3 op school alleen moet ik ze om 12 uur ophalen tot 15.15 uur. Alle kids gaan dus ook naar huis en er overblijven is hier niet echt normaal dus ik haalde ze ook altijd op. Buiten dat helpt de uitkering me ook met mijn schulden en hebben ze mij daarom ook vrijstelling gegeven omdat het een dagtaak is en veel stress oplevert.
- je volgende punt begrijp ik, voor een vreemde moet dit raar klinken maar we hebben al 3 jaar geen relatie en hebben ook andere relaties gehad. Ik kan alleen voor mijzelf spreken en ik merk dat ik ten eerste geen vetpot ben met mijn schulden, en buiten dat slokt het veel van mijn tijd op. Ik kan niet continue dingen gaan doen of een oppas regelen. Ik wil alleen serieuze relaties na een langere tijd bij mijn kids laten dus voordat het zo ver kwam merkte ik al dat dit hem niet ging worden. Ook zijn 3 kids bij sommigen een probleem. Begrijpelijk als je van 0 kids naar 3 gelijk gaat en dan ook nieteens van jezelf. Ik vind het best wel een gedoe en ik denk voornamelijk omdat ik zo druk ben dat ik er nieteens tijd voor vrij kan/wil maken. Misschien als ik op een beter punt in mijn leven zit maar nu is het goed zo. Als het komt dan komt het Als alleenstaande moeder draait het om mijn kids kan ik je eerlijk zeggen en daar ben ik erg gelukkig mee.
Ik kan alleen maar zeggen dat we in het belang van de kids denken. We hebben samen schulden gemaakt wat echt een groot probleem is in ons leven en een groot impact heeft op onze kinderen. Daar moeten wij voor boeten en hij is er nu na 3 jaar beter uitgekomen en staat nu ergens. Ik denk dat dit voorstel komt omdat hij zich schuldig voelt. Schuldig naar de kinderen toe omdat die hun vader moeten missen aangezien hij een uur van ons af is gaan wonen. Maar ook schuldig naar mij toe omdat ik nu alleen onze zooi aan het opruimen ben. Ik heb bijvoorbeeld geen rijbewijs maar ik heb toen op goed vertrouwen zijn auto op mijn naam genomen. Ja dat ga ik echt betalen, nee dat is mijn verantwoordelijkheid. uiteindelijk stroomde de boetes bij mij binnen. Meneer agent stond bij mij op de stoep om mij mee te nemen. Dan bel ik hem kwaad op en regelt hij het wel door het in 6 maanden af te betalen, maar het is niet tof. Hij weet dus wel dat het ook zijn schulden zijn. Ik denk dat het dus super fijn is dat hij me niet laat zitten hiermee aangezien ik er echt zelf niet uit ga komen. Ookal ben je elkaars ex, je kunt elkaar nog steeds helpen waar nodig is. Die schulden leveren stress op en dan voel ik me niet altijd een goede moeder. Als het goed gaat met de moeder gaat het goed met de kids. En omgekeerd net zo, als het niet goed gaat met de vader aangezien je zijn leven zuur maakt door zijn kinderen niet bij hem te laten of wat dan ook, dan hebben je kids hier erg veel last van. Uiteindelijk draait het niet om ons maar om onze kinderen.
- Dat klopt waarschijnlijk ook. Maar toch wil ik liever dingen al van tevoren helder hebben aangezien het nu lastiger is aangezien ik bij hem een etage wil huren. Het is net alsof ik ergens anders een kamer huur maar nu kan ik gewoon naar boven lopen en mijn kids op bed leggen. Het scheelt dat het meer is dan een studentenkamer en ik gewoon een woonkamer krijg en eigen badkamer, toilet en kookmogelijkheid. In mijn studententijd had ik het niet zo goed 
En ook niet voor die prijs voor ons is het helder hoe onze relatie in de vork steekt maar voor een vreemde kan dit moeilijk te bevatten zijn dus moet ik wel rekening houden dat ik aan zulke dingen denk.
Bedankt voor je uitgebreide reactie!
@Barbara Klopt! en ik ben blij dat ik nu een kans krijg om hier echt aan te werken dus die grijp ik ook met beide handen aan. Ik sta al zo'n tijd te springen om te werken en aangenomen worden is ook een ding maar niet onmogelijk. Het zou zo'n fijn gevoel zijn om hier aan te kunnen werken. Leven in een uitkering is echt niks. Fijn dat er een vangnet is, dat ten eerste maar je wordt echt beperkt in je leven.
- Ik denk dat je mijn zin verkeerd opvat: En hier blijven wonen terwijl mijn kids bij hem wonen dat kan ik ook niet. Ze hebben hun moeder gewoon nodig. We zijn heel hecht en de jongste 2 zijn nog te klein.
Ik geef hiermee niet aan dat ik vind dat ze niet bij hun vader kunnen wonen omdat ze hun moeder nodig hebben. Ik zeg alleen dat ik het niet kan om gescheiden van ze te zijn. In onze relatie was hij sinds dat we kinderen kregen geen betrokken vader en had een blow probleem. Dat stond boven ons. Ik voedde de kids dus alleen op ondanks dat we samen waren. Als ik werkte kon ik de kids ook niet bij hem achterlaten. In het begin wel gedaan maar toen was mijn schoonvader een keer langsgekomen en bleek dat hij niet wist dat ik weg was en onze zoon thuis aan het huilen was. Door zijn drugsgebruik ontstonden de schulden. Werken werkt niet als de ander het continue uitgeeft aan de verkeerde dingen.Ik had geen man aan mijn zijde maar een extra kind. En een vervelend kind ook. Uiteindelijk had ik het idee alles eraan gedaan te hebben en had een punt achter de relatie gezet. Ik was en ben er klaar mee. Graag als vrienden door het leven maar niet meer als partners. Uiteindelijk heb ik zo veel van mijzelf weggegeven. Me om laten praten en zijn gedrag goedpraten. Nooit meer weer. Hij is nu dus gelukkig al jaren gestopt en een ander persoon geworden. Iemand die zijn verantwoordelijkheden neemt en die er voor ons staat. Iemand die nu betrokken is bij zijn kids. Dus ja nu vertrouw ik hem zeker met onze kids maar hiervoor was het zo dat mocht ik dood gaan de kids naar zijn vader zouden gaan. Blij dat de tijden verandert zijn. Als je niet voor jezelf kunt zorgen kun je ook niet voor anderen zorgen en kids vragen veel zorg..
-We zaten de afgelopen jaren meer met het feit dat hij ze zo weinig ziet dat hij ze niet goed kent. Ik betrek hem veel bij ons leven en de kids bellen ook dagelijks met hem. Als er iets is stel ik hem op de hoogte..maar sommige dingen maakt hij geen deel van uit, wat niet alleen moeilijk is voor hem maar ook voor de kids. Op school komt hij niet dus de vriendjes en vriendinnetjes kent hij niet..Oudergesprekken is hij nooit bij..We hadden op een gegeven moment een discussie over onze zoon omdat ik hem alleen ergens naartoe liet fietsen. Hij was toen 9 jaar oud en dat stuk fietsten we 100.000 keer. Ik vertrouwde onze zoon daarop aangezien hij geen risico's op de weg neemt. Ik fiets ook continue met ze en hij zit met de kids in de auto. Dan ken je dat stuk niet echt. Ik ben dus blij dat hij erop aandringt om de kids bij hem te hebben zodat hij echt deel is van hun leven. Maar het ging er dus over dat IK het moeilijk vind Ik voel dat ik gefaald heb en dan 'verlies' ik mijn kids. Dat gevoel ging meer door mij heen. Misschien dat hij daarom ook voorstelde om een etage voor mij vrij te maken omdat hij weet hoe moeilijk ik iets kan krijgen en zo toch dichtbij de kids kan zijn...maar nogmaals ik weet dat dit de beste keuze is en dat ik deze kans nu ook met beide handen aan zal grijpen. Ik heb alleen nog nooit aan de 'andere'kant gestaan dus dan voelt het ineens onzeker in wat wel en niet mag en dat ik de zorg niet draag over onze kids voelt ook raar. Ik weet wel dat ik er anders niet uit kom maar toch voelt het raar..
- Jij geeft aan dat je denkt dat een kamer bij hem geen oplossing is. Wij denken dat een etage met eigen ingang net zo werkt als met een studentenkamer?
- Klopt het is veel geld in 12 jaar tijd. Ik heb altijd hard gewerkt alleen als je alleen werkt en hij werkt af en toe maar hij geeft wel continue geld uit, dan maak je automatisch schulden. Liegen en bedriegen hoort bij zo'n verslaving..Ik kan oprecht zeggen dat zijn verslaving ons de das om heeft gedaan en ik het te lang vol gehouden heb. Als je eenmaal schulden hebt dan vul je het ene gat met het andere gat. Als ik kijk naar het oorspronkelijke bedrag is het 40.000 euro. Voor de schuldsanering moest ik die lijst toen maken.. en aantonen hoeveel ik ervan af had betaald. Van de 40 deurwaarders waren bij 12 de beginschuld al afbetaald maar omdat ik de regeling niet maandelijks betaalde liepen de kosten weer op. Zo blijf je in een vicieuze cirkel zitten. Voor mij was het geen budgettair probleem maar meer een partner probleem Ik kan oprecht zeggen dat ik er alles aan heb gedaan om het te laten slagen. Ik denk alleen dat ik nooit had verwacht dat de persoon van wie je zielsveel houdt je zo 'gebruikt'. Hij deed het, maar ik liet het gebeuren en hield hem het hand boven het hoofd. We hebben er dus beiden een groot aandeel in gehad en voor ons beiden was en is het dus de beste keuze geweest om uit elkaar te gaan.
Ik was mijzelf verloren en ik heb mijzelf weer teruggevonden en dat pakt niemand mij meer af en ook waak ik ervoor dat ik ooit weer dezelfde fouten zal maken. Het is goed zoals het is. Daarom is het belangrijk dat ik ook echt mijn eigen plekje krijg. Niet bij het douchen elkaar tegenkomen of verplicht aan tafel eten met elkaar. We leven dan nog steeds ons eigen leven maar ik kan wel dichtbij mijn kids zijn en niet teveel van hun leven missen.
Ik heb met de schuldsanering ook gepraat over dat traject en ze keken tevens mee met mijn financiën, uiteindelijk zagen ze daarvan af aangezien ik mijn vaste lasten gewoon betaal en daarnaast wat ik kan missen voor de deurwaarders. Dus elke maand maak ik iets naar iemand over.. en daar ligt meer mijn probleem. Ik heb te weinig geld om het naar alle deurwaarders over te maken. Ik heb een afgeronde HBO studie, economie was mijn hoogste vak. Dat kan ik wel, alleen niet zonder te weinig middelen. Mijn plan is nu om keihard te werken om een betalingsregeling met de belastingdienst te voldoen. Voordat ik alleenstaand werd kwamen ze met 1200 euro per maand. Ik ga nu uit van iets meer maar ik moet dus aardig wat binnenhalen..Maar na een jaar zou er 10.000 euro dan af zijn en dan zou ik de schuldsanering in kunnen. Ik weet niet hoe het gaat lopen met alle deurwaarders, alleen dat ik keihard moet gaan werken
@V@@s Goede tip! Mijn ex vertelde me dat zijn koopwoning verhuurt was geweest aan meerdere studenten. Ik weet dus niet precies hoe dat werkte maar dat lijkt mij gewoon een kamertje te zijn geweest en iedereen stond op hetzelfde adres ingeschreven denk ik. Ik zal mijn ex een zeggen dat hij dat eens na moet vragen bij de gemeente!
En over het gezag, ik vroeg het me af omdat het misschien nu ook zo kon zijn omdat de kids bij hem gaan wonen dat dit automatisch gaat. Eigenlijk is het toch raar dat dit niet automatisch gebeurt nadat ze erkent zijn.
Nogmaals bedankt voor jullie reacties!
Onderhuur
@Vaas. Ik heb er gelijk naar gekeken en kwam op dit uit: Staan er behalve uzelf ook andere mensen ingeschreven op uw woonadres? Hierna noemen wij deze personen medebewoners.
Let op! Tel onderhuurders niet mee bij de vragen.
Hij heeft een koopwoning dus verhuurt het aan mij, geen onderhuur maar het lijkt mij dat we dan alsnog los van elkaar staan..?
ik denk dat je gelijk hebt
Ik zou dit wel heel goed navragen bij de belastingdienst, anders bouw je wellicht opnieuw schulden op.
Verder ben je wel heel beschermend naar je kinderen. Heel veel kinderen blijven tussen de middag over op school vanaf het moment dat ze vier zijn, daar krijgen ze niets van.
Uitkering
Pas op dat je je uitkering niet verliest.
https://www.defenz.nl/relatie-en-bijstand/
https://www.volkskrant.nl/economie/raak-ik-mijn-bijstand-kwijt-bij-een-lat-relatie~a4209846/
Het zal ingewikkeld worden om vol te houden dat jullie geen huishouden delen.
Als jouw problemen zo opgelost kunnen worden, je een baan kan vinden en je je schulden af kan betalen, dan is dat geweldig. Maar wees er wel open over naar de instanties. Die kunnen beter vooruit nee zeggen dan achteraf, anders beland je van de wal in de sloot.
Vader moet trouwens wel zorgen dat hij gezag krijgt als de kinderen bij hem staan ingeschreven.
Dat maakt het leven heel wat makkelijker voor het gezin.