Ik heb mijn zoon nog nooit gezien..

Mark83 schreef op 20-11-2025 om 10:46:

ik heb op dit moment zoiets van laat allemaal maar zitten. Kan het niet van mijn ex winnen. Ze is een slimme tante en heel uitgekookt. Omgangshuis had haar verteld dat ik haar nooit meer wil zien en ze gebruikt het gelijk voor het verzoekschrift. Dat ik met deze houding nu al zonder zoon te kennen hem in een loyaliteitsconflict breng en dat ze zich daarom nu ook nog meer zorgen maakt.
Ex heeft een goede baan en kent de juiste mensen om me alleen maar meer de afgrond in te trappen.

En daardoor voelde ik alsof ik geen andere keus had om tegen mijn advocaat te liegen. Zij gebruikte een situatie tegen me, ik raakte in paniek en vertelde een ander verhaal. Wil er niet te diep op ingaan want misschien leest die heks wel mee. Maar moest uiteindelijk iets inleveren bij de advocaat en toen hij zag dat ik erover gelogen had, en hij dus ook tijdens de zitting, waardoor hij me niet meer kon bijstaan.

Ik sta met mijn rug tegen de muur. Ik weet dat ik domme fouten heb gemaakt maar hoe kan ik mezelf bewijzen tegenover mijn zoon als ik de kans niet eens krijg.

Je geeft je ex de schuld van jouw leugens! Neem eens verantwoording voor je eigen fouten

tsjor schreef op 20-11-2025 om 08:15:

Zoals je je verhaal nu vertelt zou je zoon iemand moeten leren kennen die ruzie maakt met zijn moeder, met de advocaat, met de rechter.
Je goede advocaat wil niet meer voor je werken omdat je hebt gelogen.
De rechter is boos omdat je uitspraken doet alsof jij de rechter bent en daarmee dreigt en omdat je nog liever je zoon uithuisgeplaatst ziet dan bij zijn moeder.
Je hebt veel kapot gemaakt, ook bij de mensen die je hebben willen helpen.
Ik zou nog één keer proberen een advocaat te vinden die je wil helpen met alimentatie en begeleide omgang. Maar als er dan een rechtszaak komt die je verliest, dan wordt het tijd om de situatie te accepteren zoals die is. Omwille van je zoon. Dan moet je accepteren, dat de huidige situatie niet zozeer komt door je ex, maar door je eigen gedrag.
Gelukkig krijg je via je ex foto's en via je moeder en zussen ook specifieke informatie over hoe het met hem gaat.
Op een dag zal hij je wellicht zelf opzoeken. Zorg ervoor dat hij dan trots op je kan zijn, omdat je een lange weg afgelegd hebt om een beter mens te worden.

Tsjor, wat een prachtige post heb je geschreven. Helemaal waar en hoopvol bovendien.

Mark83 schreef op 20-11-2025 om 11:48:

[..]

 Ik wil mijn zoon zien, dat is alles.

Ja, dat snapt iedereen. Het is 100% begrijpelijk. 

Maar om een goede vader te zijn, is veel meer nodig, zoals emotionele volwassenheid (empathie, je in een ander verplaatsen, niet stampvoeten, brullen of slaan als je je zin niet krijgt), emotieregulatie (onder alle omstandigheden kalm blijven) en impulsbeheersing (eerst rustig nadenken voordat je iets doet of voordat je reageert). Op al die punten faal je tot nu toe, dus daar moet je keihard aan gaan werken. Dat is moeilijk en kost tijd en doorzettingsvermogen, maar het kan wel.

Snap je wel wat waarom we dat zeggen? Zie je het zelf ook?

In je reacties blijf je maar hangen in: ik wil mijn zoon zien en verder niets. Dat kan niet en gaat niet gebeuren. Je zoon bestaat voor de helft uit jouw genen en de helft uit zijn moeders genen. Als jij je ex afwijst, wijs je niet alleen de belangrijkste persoon in het leven van je zoon af, maar ook de helft van je zoon. Dan zeg je: jij houdt van een foute persoon en de helft van jou is fout. Dat is allebei vreselijk pijnlijk voor hem. Dikke kans dat dat een reden zal zijn waarom hij contact met jou niet fijn vindt en uiteindelijk weigert. Dus stop daarmee, ook in je eigen belang. 

Als je zo blijft denken, gaat het je niet lukken om je zoon te zien en een band met hem op te bouwen.

Nick90 schreef op 19-11-2025 om 19:39:

[..]

Als moeder niet meewerkt zijn er dwangmiddelen. Ook een ots of na verloop van tijd een uhp.

Het gaat hier niet om het belang van Mark of zijn ex. Maar om die van het kind. Moeder heeft herhaaldelijk laten zien betrouwbaar en stabiel te zijn. En haar kind ontwikkeld zich goed. Daar hebben externe partijen (school, ggd, raad) zich over uitgesproken. Er is werkelijk geen rechter die een kind weg gaat halen bij een ouder die het prima doet en waarbij geen enkele zorg is mbt de ontwikkeling van het kind. Ook worden zeer zelden dwangmiddelen ingezet omdat die de stabiliteit van de ouder in gevaar brengen en daardoor het kind schade toebrengen.

Een reis van 10000 km begint met 1 enkele stap.

Je moet gaan beginnen om te lopen op het goede pad. Zorgen dat je inzicht krijgt in je stoornis, jezelf leren onder controle te krijgen en houden,  de moeder niet zwartmaken of heks noemen want dan maak je 50% van je zoon zwart.  Je moet eerlijk zijn en geen kort lobtje hebben. Je moet van jezelf geen willoos slachtoffer maken als je de tools maar zoekt om je leven op orde te krijgen. 
Moeder is er niet op uit om jou een hak te zetten, maar om het kind te beschermen en van wat ik van jou hoor is dat terecht.
Als je je doel wilt bereiken, zul je moeten doen wat er verwacht wordt, juist vanwege de leugens, geweld, agressie.
Daarmee word je niet de persoon die een voorbeeld voor zijn zoon is.
Begin gewoon met meewerken ipv iedereen de schuld te geven.
Start vandaag om álles te doen om je zoon een vader te geven. Zonder te mopperen en te stampvoeten, verongelijkt en boos te zijn.
Kom op,  dat moet op termijn lukken en dan zal je ex vast meewerken.

Mark, los van alles wat er verder gezegd wordt: het gaat hier om een jong kind dat bij zijn moeder woont. Het is tamelijk onzinnig om in te zetten op een regeling waarbij je wel contact hebt met je zoon, maar niet te maken hebt met je ex. Je kan het contact wel zoveel mogelijk beperken (dat wil zij ongetwijfeld ook), maar het idee dat je je kind helemaal los kan zien van zijn moeder, moet je laten varen: je hebt gewoon ook met je ex te maken. 

Zou het gaan om een kind van 17 dan is dat misschien nog anders omdat die veel zelf kan regelen, maar dat werkt zo niet bij een kleuter. 

Izza schreef op 20-11-2025 om 14:26:

[..]

Hoe hard ook. Het gaat er niet om wat jij wilt. Jouw zoon kan ook prima opgroeien zonder jou te kennen. Hij doet het namelijk goed. En hij kan als volwassene zelf besluiten jou te leren kennen. Jouw complete haat jegens zijn moeder is voor hem heel schadelijk. Dat is wat iedereen ziet behalve jij.

Jij denkt dat je je zoon los kunt zien van zijn moeder. Je brult van de daken dat je haar nooit meer wilt zien en dat ze een vreselijk mens is. Dat kan absoluut waar zijn. Maar voor jouw zoon is en blijft ze de belangrijkste persoon in zijn leven. Jij kunt dat nooit vervangen en zoals je nu doet kom je ook nooit in de buurt. Jij denkt dat omgang gaat zorgen voor een band en genegenheid vanuit jouw zoon. Maar door zo over zijn moeder te spreken jaag je hem angst aan. En kan hij zich juist van jou afkeren. Moeder en zoon zijn met elkaar verbonden. En tot zijn 18e zul je altijd met haar te maken hebben. Je kunt haar niet negeren en nooit meer willen zien.

Je hebt tot nu toe laten zien dat je een onbetrouwbare en soms zelfs gevaarlijke man bent die met iedereen ruzie maakt. Zelfs met professionals die moeten oordelen over jou. Je laat geen zelfinzicht zien en werkt niet aan jezelf. Want jij wilt jouw zoon zien. Maar wat wil hij eigenlijk? Heeft hij enig belang bij jou? Waarom zou hij jou nu moeten leren kennen?

En denk je dat een geforceerde situatie met toezicht in een onbekend huis terwijl er een begeleider aanwezig is (en waarschijnlijk een camera hangt) ook maar enigzins fijn en ontspannen is voor een kind? Dat lijkt mij als volwassene al enorm eng. Een onbekende man die opeens iets van mij wil. Met een toezichthouder erbij omdat die onbekende misschien enge of stoute dingen doet. Even vanuit het perspectief van het kind he. Zo'n begeleide omgang voelt voor een jong kind erg onveilig.

Maar eigenijk zeg je hiermee dat jij het maar gewoon moet vergeten.  Je gaat compleet voorbij aan wat het voor een kind betekent als hij een van zijn ouders niet kent.  

Kimdekim schreef op 20-11-2025 om 18:26:

[..]

Maar eigenijk zeg je hiermee dat jij het maar gewoon moet vergeten. Je gaat compleet voorbij aan wat het voor een kind betekent als hij een van zijn ouders niet kent.

Ik denk dat de veiligheid en stabiliteit van een kind zwaarder weegt.

Kimdekim schreef op 20-11-2025 om 18:26:

[..]

Maar eigenijk zeg je hiermee dat jij het maar gewoon moet vergeten. Je gaat compleet voorbij aan wat het voor een kind betekent als hij een van zijn ouders niet kent.

Ik heb mijn vader wel gekend maar hij had na zijn vertrek geen interesse meer dus ik had hem liever nooit gekend, dat was makkelijker geweest

Kimdekim schreef op 20-11-2025 om 18:26:

[..]

Maar eigenijk zeg je hiermee dat jij het maar gewoon moet vergeten. Je gaat compleet voorbij aan wat het voor een kind betekent als hij een van zijn ouders niet kent.

Een kind op de wereld zetten is niet zo moeilijk. Een goede ouder zijn wel. Het vraagt enorm veel vaardigheden waar niet iedereen automatisch over beschikt. En bij deze man zijn er talloze zaken waar hij aan zou kunnen werken om echt een goede vader te kunnen zijn. 

Uiteindelijk draait het niet om hem maar om zijn kind. Hij kan zijn vader op talloze momenten en manieren in zijn leven leren kennen. Bijvoorbeeld als er vanuit hemzelf echt een behoefte voor is. En zonder dat het moet worden afgedwongen met heftige maatregelen zoals camera's en begeleiders. Zolang zijn verwekker (want meer is to op dit moment nog niet) zich zo gedraagt en zoveel haat heeft richting zijn moeder zal een kind hier schade van ondervinden. Zeker op deze kwetsbare leeftijd.