Ik kan niet meer
Even van me af schrijven...want echt, ik kan niet meer.
Nog drie maanden tot mijn ex het huis uit moet zijn. Hij is actief aan het zoeken geloof ik, maar ja, de huidige woningmarkt werkt niet mee.
Ondertussen laat hij mij alles alleen doen (kinderen en huishouden), maar doet hij ook nog eens moeilijk over alles waarin overleg echt nodig is. De spanningen in huis zijn om te snijden, communicatie is minimaal en snauwerig, en hoe meer ik mijn grenzen aangeef, hoe bozer hij wordt.
Ik loop bij maatschappelijk werk en heb ze van de week gevraagd of het echt moet escaleren voordat we hulp krijgen.
Ik ben weer een paar keer in het weekend naar mijn moeder gegaan, maar dat heen en weer sjouwen met de spullen van mij en de kinderen breekt me ook echt op. Alles komt op mijn schouders. Ik ben van 's ochtends 6 tot 's avonds 22u in touw en heb geen enkel moment om te ontspannen. 's Nachts zijn de kinderen ook regelmatig wakker. Soms lukt het me om te vertrekken zonder de kinderen voordat ex zelf weg gaat, en dan heb ik wat uurtjes voor mezelf. Maar dat is niet structureel en veroorzaakt weer veel spanningen bij mij: lukt het wel of lukt het niet?
Vandaag heb ik een oproep geplaatst voor tijdelijke woonruimte, al is het maar een maand of zo. In het uiterste geval moet ik toch maar bij mijn moeder gaan zitten, dan zijn we in ieder geval uit de spanningen. Maar ik heb eerder met de kinderen bij haar gezeten, en dat was voor iedereen teveel. Ze is 70 en al 20 jaar alleen, plus de scheiding en al mijn emoties trekken ook een enorme wissel op haar waar ze dan nooit even afstand van kan nemen.
Het zijn maar drie maanden, maar zoals het nu gaat, is dat veel te lang.
Hoi, ja, rust is er zeker even! De eerste week wel wat ziek geweest en extreem moe, maar ik ben ervan overtuigd dat dat alle stress was die eruit moest. Het is nu echt even kalm in huis, niet die constante snijdende spanning. En als de jongste slaapt, kan ik gewoon beneden op de bank tv kijken, ipv boven in bed op mijn laptop.
Met de oudste heb ik dagelijks contact. Ze heeft het ontzettend naar haar zin en mist me totaal niet haha Maar dat is ok. Ik mis haar natuurlijk wel heel erg, maar niet op een manier dat ik er last van heb.
Ex lijkt ook meer ontspannend, maak ik op uit de paar woorden die we wisselen. En hij stuurt regelmatig foto's en video's, en dat doe ik ook naar hem van de jongste. Hopelijk blijft dit nog een paar weken hangen als ze terug zijn.
Kersje schreef op 06-07-2022 om 15:36:
de laatste loodjes MevrouwKrul! 💪
Ja, dat lijkt heel fijn. Maar eerlijk, hoe dichter we bij de datum komen, hoe meer de emoties opspelen. Rouw, verdriet, schuldgevoel, onzekerheid over de toekomst, twijfel of ik het nou wel goed heb aangepakt....ik voel me al vreselijk, laat staan mijn ex. Het is echt afschuwelijk, deze situatie.
MevrouwKrul schreef op 11-07-2022 om 15:30:
[..]
Ja, dat lijkt heel fijn. Maar eerlijk, hoe dichter we bij de datum komen, hoe meer de emoties opspelen. Rouw, verdriet, schuldgevoel, onzekerheid over de toekomst, twijfel of ik het nou wel goed heb aangepakt....ik voel me al vreselijk, laat staan mijn ex. Het is echt afschuwelijk, deze situatie.
Wees niet te hard voor jezelf, want ik denk dat dit hele normale emoties zijn! Stap voor stap, maar nu eerst werken naar een plek voor jezelf en wat rust creëren, ook voor jullie kinderen. 
