Ik weet het even niet, verhuisde vader en pubers

Het probleem

Je haalt er heel wat bij, maar als ik het zo lees is dit het probleem: 'Eerder haalde vader de kinderen op vrijdag op maar door nieuw werk van vriendin kan dit 1 keer van de 2 weekenden niet omdat zij de auto nodig is.'
Met andere woorden: een keer per maand is het een probleem voor de kinderen om naar vader te reizen.
Wellicht kan vader die dag (een keer per maand) nieuwe vriendin met de auto afzetten op haar werk, zelf de kinderen ophalen, op de terugweg nieuwe vriendin meenemen en zijn ze toch allemaal op een geschikte tijd aan de eettafel?

Tsjor

Tja

Het lijkt mij het eerlijkst dat vader de oplossing brengt. Hij is tenslotte degene die zover weg is gaan wonen. En dan ziet hij maar hoe hij dit oplost met zijn vriendin. Nu stellen alle volwassenen hun werk voorop, ook een beetje lullig naar de kinderen.

jij hoeft het niet op te lossen

Als ik het goed begrijp, is er alleen iets aan de kant van de vader veranderd.
Waarom zou jij dit moeten oplossen?

Ik snap het verhaal trouwens niet helemaal. Je schrijft dat ze altijd met de trein naar hun vader gaan, maar ook dat vader ze ophaalt. Of bedoel je dat vader ze op vrijdag ophaalt (maar dat kan nu niet meer) en ze op zondag met het OV teruggaan?

De pubers moeten zelf in conclaaf met hun vader. Zijn keuze (vriendin krijgt de auto op vrijdag) heeft gevolgen voor de kinderen, en zij zullen hem dat duidelijk moeten maken.

Phryne Fisher dat ik fulltime werk is een keuze die ik heb moeten maken, ik zat zonder werk en moest een baan hebben. Zoals gezegd, vader is flexibeler in werkuren plannen.

Byciclette, wat je schrijft klopt. Eerder haalde hij ze wel op maar dat gaat om het weekend dus niet neer.

Anne j, ze hebben niet het recht om te kiezen of ze wel of niet heen gaan. Mochten ze niet meer willen moet dit via een officiële weg gedaan worden en dan hebben ze alleen nog het recht gehoord te worden, niet om zelf te beslissen. Dus dat loslaten gaat niet zo makkelijk.

Tsjor, nee dat gaat niet, vriendin heeft calamiteitendienst en moet binnen een uur op werk kunnen verschijnen...

oplossen

Tja eigenlijk is het toch helemaal niet jouw taak om dit op te lossen, maar blijkbaar heeft een oplossing vinden geen prioriteit voor vader en vriendin van vader, zij vinden het OV prima.
Wat nog zou kunnen is dat vriendin met een ander vervoermiddel naar het werk gaat? e-bike, scooter, extra autootje kopen?
Vader kan natuurlijk wel flexibelere werkuren plannen, maar dat heeft toch even niets met dit probleem te maken?

Andere weekenden?

Kunnen de kinderen dan niet naar de vader als de vriendin geen calamiteitendienst heeft? Dat betekent waarschijnlijk wel dat je het om de week-ritme los zal moeten laten, maar dat hoeft toch niet onoverkomelijk te zijn.

Inderdaad probleem vader / gezellig maken

Maar daar schiet je niets mee op want ik weet hoe dingen die mijn ex aangaan op een of andere manier bij mij ellende veroorzaken en dat heeft zeker met mijn manier van handelen te maken.

Wel moeten de kinderen het (blijven) aangeven bij hun vader.

Ook vind ik het argument van vader over de auto nodig etc. dubieus,waarmee ik bedoel dat ik denk dat er van die kant ook andere oplossingen (bijvoorbeeld tweede auto, rooster vriendin aanpassen, auto lenen die 2 keer per maand) mogelijk zijn maar ook daar kan je niets mee.
Maar goed, ik begrijp het niet helemaal, waarom kan vader de kinderen niet ophalen na het werk van zijn vriendin? Ja, dan wordt het later maar dat is dan niet anders en hebben de kinderen 's middags even rust. Ik neem aan dat ze bij jou alleen thuis kunnen zijn. Een andere mogelijkheid is het weekend bij hun vader pas op zaterdagochtend in te laten gaan dan kan hij hen ophalen. Ik weet niet wanneer ze nu weer naar huis komen maar als dat zondagavond is kan dat misschien verschoven worden naar de maandag? Ik weet het, is allemaal niet optimaal.

Misschien om het voor de meisjes zo prettig moglijk te maken door lekkere dingen te eten en te drinken mee te geven en bijvoorbeeld nieuwe tijdschriften.

Maar als het niet meer gaat dan neerleggen bij vader. "Ze willen komen maar willen/kunnen niet meer met de trein, hoe op te lossen?"

Fijne reacties!

Eerst een bedankje voor het meedenken.

Vriendin van vader kan niet afgezet worden/openbaar vervoer want zij werkt ook 1 uur van woonplaats af. Op zaterdagmorgen het weekend in laten gaan wil vader niet want hij ‘’moet’ dan extra alimentatie gaan betalen.
En om heel eerlijk te zijn zou ik het ook ‘zonde’ vinden van mijn eigen vrije weekend. Klinkt misschien super egoïstisch maar ik heb 2 dagen in de maand zonder kinderen èn zonder werk en ik heb die rust hard nodig. Daarom vermeldde ik ook dat mijn puber chronisch ziek is en dat dat extra aandacht nodig heeft thuis.
Natuurlijk gaan mn meisjes voor alles, dat staat boven kijf, maar ik zou graag mijn vrije dagen vrij houden.

Aanvulling.

Oh en ze heeft de auto niet daadwerkelijk nodig maar heeft calamiteitendienst en moet dan binnen een uur op haar werk zijn. Tweede auto kopen willen ze niet.

Ik vind het oprecht een lastige situatie. Ik probeer zoveel mogelijk mijn best te doen en hem tegemoet te komen met het gepuzzel en nadenken icm werk en gezondheid van dochter breekt me een beetje op. Hij komt geen afspraken na en ik moet van mijn kant van alles gaan inleveren. Liefst zou ik ook minder gaan werken maar dat gaat niet.

Wellicht

Blijkbaar hebben jullie nogal strakke afspraken rond alimentatie. Is daar wat soepeler mee om te gaan?
en anders blijft het toch zoals het nu gaat: kinderen met OV, met langere reistijd.

Tsjor

@Tsjor

Klopt, vind het alleen zo naar voor ze omdat ze beginnen te sputteren en niet meer willen...

Sputteren.

Één keer in de maand reizen de zusjes samen naar hun vader. Een reis van 1,5 uur met het openbaar vervoer.

Ik zou zeggen:"Geen gezeur en anders klaag je maar bij je vader."

Eerlijk gezegd vind ik het gewoon pubergezeur, meer niet.

Als het meisje dat chronisch ziek is het eigenlijk niet aan kan zou ik dat als moeder wel aangeven bij vader. Dat kan ik niet inschatten.

Vaker en langer toch

Ze gaan twee keer per maand. Een keer moeten ze met het OV naar het station op vrijdag, een keer haalt vader ze. Als ze zelf gaan, is het twee uur en een kwartier. Op zondag gaan ze terug van station, naar station. Dan is het anderhalf uur.

Vader

"Hij komt geen afspraken na en ik moet van mijn kant van alles gaan inleveren."

Ik vermoedde al dat er nog wat meer frustratie bij jou was, GeenIdee, dan je in eerste instantie schreef. Helaas. Ik snap jouw behoefte aan vrije weekenden om bij te tanken. Zelfs zonder chronisch ziek kind is dat begrijpelijk, maar nu nog meer.

Ik denk dat je moet uitkijken dat je zijn probleem, of beter, het probleem van hem en je dochters niet tot jouw probleem maakt. Of sterker, dat HIJ het jouw probleem maakt. Dat proef ik er nl. een beetje in.

Dus in elk geval in je houding naar hem toe duidelijk maken, dat jij helaas niets kunt regelen met je werk.

Dat je het fijn vindt als zij elkaar blijven zien, maar dat HIJ echt een oplossing moet bedenken met de meiden.

Ik denk dat, omdat het maar om 1x per maand gaat, de simpelste oplossing is: vader huurt dan even een paar uur een auto of leent hem. Als hij dat niet WIL dan is dat zijn keuze.

Je kunt ook het probleem geheel bij de meiden leggen: niet zeuren, maar gewoon met de trein gaan (inderdaad evt. wat lekkers + tijdschrift voor onderweg meegeven als dat helpt). Ik vermoed wel dat ze op een gegeven moment echt geen zin meer erin hebben, dus het risico bestaat dat ze op een gegeven moment de kont tegen de krib gooien.

Heb je de indruk dat ze het wel leuk hebben als ze daar een weekend zijn?

En heb je de indruk dat vader het erg zou vinden als ze dat weekend niet meer zouden komen? Want als hem dat niet zoveel kan schelen, dan zal hij er dus ook niet veel moeite voor willen doen.

En hoe vaak heeft vriendin calamiteitendienst? Is daar misschien niet wat in te schuiven, zodat zij die in de 2 weekenden heeft dat de meiden niet komen? Of willen vader + vriendin dat niet? ;-( (ik vermoed zo'n reactie gezien jouw postings)

Loslaten Geenidee

Ik snap heel goed hoeveel prijs je stelt op je vrije weekend. Ik denk dan ook dat dat de reden is dat je wil dat je kinderen naar vader blijven gaan, ondanks dat ze dat reizen niet willen.
Maar ik zou mezelf toch niet voor de gek houden. Pubers willen meebeslissen en uiteindelijk zelf beslissen over hun eigen leven. Dus die beslissing wordt ook wel buiten de rechtzaal om genomen.

Op een gegeven moment kun je dat niet meer voor je kinderen beslissen. Tot die tijd blijft het spannend.

Misschien kun je proberen aan de gedachte te wennen dat je kinderen een weekend thuis zijn waarbij jij je eigen plannen kunt maken.

Spreek af dat als ze blijven dat ze dan jou helpen met boodschappen en zelf zorgen voor twee dagen diner in overleg met jou. Dan heb je er zelf ook nog iets aan en je smeedt het ijzer als het heet is.

En ik zou het ook even afwachten. Misschien moeten je kinderen gewoon even wennen aan het reizen en over een paar weken hoor je ze er niet meer over.

Maar als dit zo blijft zou ik het zelf oplossen.

Christina.

Nog steeds niets bijzonders. Er reizen iedere dag mensen hele einden om op werk of school te komen.
Twee keer per maand, waar gaat het over....Het zijn pubers, geen kleuters. En naar je vader, niet naar het museum.

Als vader nu ook eens een vrije dag neemt(flexibele werktijden zelfs) om moeder eens te ontlasten met een ziekenhuisbezoek met hun chronisch zieke dochter zou er gelijk een betere verdeling zijn.

Er zitten andere frustraties achter dan wat pubergezeur. Alles qua werk en ziekte komt op moeder neer. Vader is een eind verderop gaan wonen en neemt minder verantwoording. Daar zit de frustratie, begrijpelijk.

Zeg ik ook niet

ging mij slechts om de feiten.

Christina.

Ik dacht dat vader ze 1x pm ophaalde, van huis naar huis, en dat ze zelf 1x pm met ov reisden.
Maar het is idd 2x pm met openbaar vervoer, waarvan er 1x pm nog wat reistijd bijkomt.

Je hebt gelijk.

Wat mening betreft

zit ik op jouw lijn, maar vind ik dat ik er te weinig van af weet, omdat ik niet met een scheiding te maken heb gehad.

Christina.

Ik ook niet, niet met scheiding, wel een zoon die iedere dag 1,5 uur heen en 1,5 uur terug reist met OV.
Dus ik vind het vreemd als een moeder "dat zielig vindt en dat ze zo sputteren".

Wat is er precies zielig? Dat vader nergens rekening mee houdt en iedereen zich aan hem moet aanpassen. Maar dat is geen taak voor de zusjes om verandering in te brengen, dat is iets tussen de ouders. Gescheiden of niet.

Larisse

De vader wil de weekenden niet ruilen, omdat hij en vriendin dan geen weekend samen “kindvrij” hebben. Ze wonen samen, hebben de overige 26 dagen samen. Ik heb 3 dagen zonder kinderen, ter vergelijking.
En inderdaad er speelt meer mee dan alleen dit. Maar dat is nu niet echt relevant.
Ik merk dat dit me echt heel veel doet, en dat ik moe ben van het denken en regelen.

Iedereen bedankt voor jullie meedenken en mening!

Geenidee

"Ik merk dat dit me echt heel veel doet, en dat ik moe ben van het denken en regelen."

Ik ben dan wel niet gescheiden, maar heb een slechte relatie en man die niet veel doet (behalve werken) en snap dit van jou volkomen. Heb er dus ook last van. Vol hoofd.

Dus de vraag is of je niet "gewoon" moet stoppen met denken en regelen van ZIJN probleem. Iets meer aan jezelf denken een grens aangeven. HIJ heeft een probleem gecreëerd, het is ZIJN probleem. Het maar laten gebeuren en je daar naar voegen.

Nou ja, hier in elk geval nog wat alternatieven opgedaan. Laat het verder door hem (en de kinderen) oplossen.

Maar ik snap dat jij het opgelost wilt hebben om die weekenden erin te houden om zelf bij te tanken. En dat je bang bent dat als er geen oplossing komt, de kinderen gaan weigeren erheen te gaan.

Dus nogmaals mijn vragen:
Heb je de indruk dat ze het wel leuk hebben als ze daar een weekend zijn? (zo ja, dan mopperen ze misschien wel, maar blijven ze hopelijk toch gewoon gaan)

En heb je de indruk dat vader het erg zou vinden als ze dat weekend niet meer zouden komen? Want als hem dat niet zoveel kan schelen, dan zal hij er dus ook niet veel moeite voor willen doen.

Sterkte.

Larisse

Ze hebben steeds minder zin om heen te gaan. Hij woont in een stad waar ze niks hebben, behalve hem en elkaar. Het zijn pubers dus nieuwe vrienden maken is iets wat gewoon niet zo makkelijk gaat. Hij doet leuke dingen met ze, maar of dat compensatie is voor al het andere dat laat ik in t midden. Is ook niet aan mij om een oordeel over te hebben. Het steekt soms dat hij het zo makkelijk heeft. Weet je, ik doe alles voor mn meiden met veel liefde maar ik ga vaak over mijn grenzen. Hiermee weer en ik ben er klaar mee. Vol hoofd, drukke weken en de zorg voor 2 pubers is gewoon soms zwaar.
Ik heb hem gevraagd om rond de tafel te gaan maar vooralsnog word er geen reactie gegeven.

Zelf weg

Ik weet dat het geen echte oplossing is, want in het weekend moet je thuis ook nog heel veel doen, maar ik denk dat het goed is als je aangeeft dat je in die weekenden andere afspraken hebt. Met andere woorden: jij bent er niet meer als vangnet of taxi of wat dan ook.
Wat betreft: 'hij heeft het zo gemakkelijk', 4 jaar geleden heb je er blijkbaar mee ingestemd dat de kinderen door de week bij jou zijn en een keer in de twee weken bij vader. Nu is het reizen lastiger, omdat vader verder weg is gaan wonen, maar dat is inderdaad zijn probleem.
Fulltime werken en de zorg voor 2 kinderen is voor iedereen zwaar, zeker als er 1 chronisch ziek is en veel ziekenhuisafspraken heeft. Wellicht kan vader daarin iets doen, bijvoorbeeld dat hij de ziekenhuisafspraken in gaat plannen op dagen dat hij mee kan.
Als je het gemakkelijk wil maken zou je een gedeelte van de verantwoordelijkheid (bijvoorbeeld over het reizen, over de ziekenhuisafspraken) af moeten stoten. Idem voor huishoudelijk werk: naar de kinderen. Ook de kinderen moeten weten dat ze niet alles kunnen krijgen zoals ze het willen, zelfs al zijn het pubers.
Ik zou wel even kijken naar de strakke afspraken die jullie gemaakt hebben over alimentatie etc. Niet dat je die moet veranderen, maar wel hoe je daarmee omgaat.

Tsjor

Stoppen

Ik denk dat je moet stoppen om een oplossing te zoeken die van jouw kant komt want die is er niet, je gaat anders over je grenzen heen.

Ik begrijp ook dat jij er last van hebt als de kinderen er last van hebben. En ik begrijp zo goed dat je niet graag je "vrije" weekenden wil opgeven want die zijn soms zo nodig. Ik vind de weekenden met de kinderen erg leuk en relaxed maar heb soms behoefte om even "uit" te staan. Ik zit in precies dezelfde situatie (lijkt wel een tweelingbroer!) maar ik ga er toch wel rekening mee houden dat de kinderen vaker de weekenden hier gaan zijn (nu om het weekend), ik kan ze ten slotte niet dwingen en ze krijgen steeds meer een eigen leven in de weekenden maar ik vraag me wel af hoe dat omslagpunt eruit gaat zien. En ik vrees dat mijn ex dat alleen maar prettig vindt, hij heeft nu een druk leven en kan ook nooit een weekend ruilen omdat hij al veel gepland heeft en tevens vasthoudt aan zijn kinderloze weekends met zijn vriendin. In de posts hierboven worden meerdere tips gegeven om in de weekenden met kinderen anders in te vullen.
Ik vind het moeilijk om de verwachting dat de vader zich ook inzet en ook belangstelling toont los te laten ondanks dat ik er voortdurend tegenaan loop dat hij dit niet doet. Mijn ex leeft nu het leven dat je normaal hebt als je kinderen begin 20 zijn, het huis uit zijn en af en toe langskomen om een keer te eten, op familiefeestjes en feestdagen, dat zijn jongste voorlopig nog op de basisschool zit past niet zo.

Hierboven schrijft Tjor dat de moeder er zelf mee in heeft gestemd om deze regeling te hebben, dat kan zeker, maar het kan ook dat er weinig te kiezen was. Moet je een rechter inschakelen om co-ouderschap af te dwingen? En wat doe je dan als de vader telkens ver weg verhuist? En wat als de vader door de week weigert beschikbaar te zijn? Als je erover doordenkt kan je ook nog zeggen je hebt zelf deze man als vader van je kinderen gekozen en dat is waar maar als ik ook maar enigszins een vermoeden had gehad dat hij bij een scheiding ook zijn kinderen zou loslaten, had ik die keuze nooit gemaakt. Ik kan oprecht zeggen dat mijn ex, toen we nog samen waren, volop betrokken was bij de kinderen, de opvoeding, het huishouden en noem alles maar op, maar blijkbaar kan hij niet schakelen of combineren als hij besluit om voor zichzelf en toemalige vriendin te kiezen. En ik weet ook zeker dat hij nu, wonende met zijn vriendin en haar gezin, de ideale stiefvader en partner is, dat maakt het ook zo moeilijk en slecht te begrijpen.

Komt meestal weer op de moeder weer

Ik lees het hier, zie het bij gescheiden vrienden van me ook vaak: vader begint opnieuw met zijn 'eigen leven' (en heeft de kinderen er af en toe bij, zolang het nog uitkomt) moeder leven lijkt er voor de kinderen te zijn. En van beide kanten (moeder zowel als vader) wordt dit zo gearrangeerd.
Ik vind dat jammer, zeker nu ik vaak oudere mannen spreek die zeggen zo'n spijt te hebben dat ze niet meer tijd en gevoel in hun kinderen hebben geïnvesteerd.
Daarnaast denk ik oprecht dat het ook beter voor moeder en kinderen is als moeder af en toe de tijd helemaal aan haarzelf kan hebben.
Sorry TS, het is weinig concreet in jouw situatie, als vader een vriend van mij was, zou ik hem meer op zijn verantwoordlijkheid als vader aanspreken.

Deelauto

Geen idee of vader in stad of dorp woont, maar op veel plekken staat er een auto van Greenwheels o.i.d. op redelijke fietsafstand. Dan hoeft de vader niet voor die paar keren een nieuwe auto aan te schaffen.

Dora

Ik zal het doorgeven, bedankt!