Ik wil geen co ouderschap

Mija schreef op 28-11-2021 om 13:52:

[..]

Dus adoptie-ouders kunnen hun kind ook weer dumpen als het ze teveel is? Een adoptiekind moet ook blij en dankbaar zijn dat die mensen die energie in ze willen steken en wel lief en niet al te belastend zijn om het recht te behouden om 'de opgebouwde relatie te behouden'? En in dit geval is het jongetje niet eens lastig. Het heeft helemaal níks met hem te maken! Echt heel cru voor dat kind, dit soort redeneringen, in deze situatie: vader heeft het kind willens en wetens erkend. Nu is hij gewoon zijn vader. Geen ontsnappingsroutes meer.

Ik schrijf toch niets over het kind. Natuurlijk moet dat de liefde of de zorg niet "verdienen". Maar als de moeder bewust de to erin heeft geluisd, draagt zij hier toch alle verantwoordelijk.  TO heeft het kind misschien erkend om die weekendregeling mogelijk te maken en wordt er nu voor gestraft door een moeder die haar kind om de week wil "dumpen" bij een man die niet eens de vader is.

En ik weet waarover ik spreek, hè. Toen zoon 2 jaar was, ben ik gescheiden. Er was van in het begin een weekendregeling met de echte vader (zijn werk, weet je wel). Ik heb altijd minstens 32 uur gewerkt, alle weekdagen en 1 weekend op 2 zelf voor kind gezorgd met alleen een financiële bijdrage van de vader van 150 € per maand. Nu na 15 jaar is dat net geen 200 €.

Lobke50 schreef op 28-11-2021 om 14:10:

TO heeft het kind misschien erkend om die weekendregeling mogelijk te maken en wordt er nu voor gestraft door een moeder die haar kind om de week wil "dumpen" bij een man die niet eens de vader is.

Nee, die was er al. De erkenning is er gekomen om dat veilig thuis in de hoek kwam kijken omdat moeder niet stabiel is en er daar blijkbaar flinke problemen zijn. Door te erkennen moest veilig thuis er van overtuigd worden dat alles in orde is en het jongetje 2 zorgzame ouders heeft. 

Wasmachine schreef op 28-11-2021 om 14:51:

Ik denk dat het verstandig is om gewoon eerlijk te zijn over de situatie zodat er eventueel hulp of een pleeggezin ingezet kan worden. Nu lijkt het op papier in orde terwijl het allemaal wat minder rooskleurig is dan het lijkt. Ik snap wel dat moeder deze vraag stelt ivm werk.

Of er is een heel ingewikkeld proces bezig waarbij beide ouders problemen van zich af proberen te schuiven maar daardoor bij de ander een probleem veroorzaken, waardoor het als een boemerang bij ze terugkomt. 

Op zichzelf was deze situatie namelijk vrij voorspelbaar: vader halveert op korte termijn de alimentatie. Dan moet moeder meer gaan werken. Als moeder werkt in een branche met onregelmatige werktijden levert dat natuurlijk problemen op bij de opvang van het kind, waar vader dan, logisch, bij om hulp wordt gevraagd. 

Kijk, zo kun je wel een tijdje bezig blijven. 

Lobke50 schreef op 28-11-2021 om 14:10:

[..]

Maar als de moeder bewust de to erin heeft geluisd, draagt zij hier toch alle verantwoordelijk. TO heeft het kind misschien erkend om die weekendregeling mogelijk te maken en wordt er nu voor gestraft door een moeder die haar kind om de week wil "dumpen" bij een man die niet eens de vader is.

Deze vader is juridisch en relationeel gewoon de vader van dit zesjarige kind. Er is geen juridische regeling voor 'wel een weekend in de twee weken en nog eens een extra dagje als het uitkomt maar verder aan mijn lijf geen polonaise asjeblieft'. Je meet bovendien met twee maten: moeder dumpt het kind en vader wordt misbruikt. Terwijl zij hem vraagt om de helft van de zorg op zich te nemen ivm de noodzaak meer te werken. Het is niet alsof ze de jongen met een koffertje aan de deur zet en zelf met de noorderzon vertrekt.

En het kán natuurlijk, dat het hem teveel is om de helft van de tijd te zorgen. En dat het dus niet in het belang is van het kind om 50 % van de tijd bij vader te wonen. De zorg voor een kind hoeft niet per se 50/50 te zijn. Maar de verantwoordelijkheid dat die zorg goed geregeld is, is dat wél. Dat de vader van jouw kind zich misschien aan die verantwoordelijkheid heeft onttrokken maakt dat nog niet minder waar. 

Wat een sneuneus.
Wel zijn vrouw neuken en een kind verwekken maar en dan niet voor willen zorgen. Zo'n vent zou je financieel helemaal moeten uitkleden.

Valdemar schreef op 28-11-2021 om 16:47:

Domme vraag waarschijnlijk maar kan zo'n omgangsregeling éénzijdig gewijzigd worden?

@To: Hoever woon je eigenlijk van je ex en zou het haalbaar zijn voor jou om het kind dagelijks naar school te brengen?

Dat wil die man natuurlijk helemaal niet. Het is wel zo makkelijk, om de week een weekend en de rest koop je af met alimentatie. Voor kinderen lijkt het me ook wel zo fijn om bij een ouder te wonen die ze ook graag bij zich heeft. Dan kun je niet of lastiger in wisseldiensten werken, maar gelukkig zijn er genoeg banen waar dat niet hoeft.

TO je was ook bezig om met je huidige vriendin (of is dat inmiddels ook weer ex?) een baby te krijgen toch? Hoe had je dat dan voor je gezien, die baby zou er dan toch 24/7 zijn? 

Om de tafel gaan en met jullie werkuren erbij kijken naar een alternatief plan?
5-9 of 4-10 bijvoorbeeld.
Of desnoods elke week iets anders op basis van haar werk-uren.

Co-ouder hoeft niet persé week-week te zijn.

En uiteraard draai je op voor de financiële kant van de extra opvang die zij nodig heeft als je verzaakt aan 50 %.

BlueFawn schreef op 28-11-2021 om 12:40:

[..]

Die weekendregeling vind ik prima, alimentatie betalen ook maar een hele week bij mij zie ik gewoon niet zitten, meestal heb ik na een dag of twee wel weer even genoeg gehad, komt ook bij dat we niet in dezelfde woonplaats wonen dus het is ook gewoon onpraktisch met zijn school en vriendjes enz. En nee ik vind het leuk om vader te zijn en tot een paar maanden geleden wist ik niet dat hij niet van mij kon zijn. Dus zomaar uit zijn leven gaan was geen optie.

Wow na een dag of 2 wel weer genoeg gehad? Het is verdomme je kind! Geen pop ofzo. Wat ontzettend zielig voor je kind. Ik zou idd maar geen omgangsregeling gaan doen wat je ex voorsteld. Puur omdat het zielig dat je kind bij jou moet zijn waar hij na 2 dagen eigenlijk gewoon niet meer welkom is. Jij bent een gezelligheid papa, wel de leuke dingen willen maar zodra het lastig wordt hup weer achter de deur van moeders.... Arm kind. 

Man je ziet hem maar 4 dagen in de maand. Er zijn vage kennissen die ik nog vaker zie dan dat. Wat jij doet is niet voor je kind zorgen maar 2 weekenden oppassen. Je vind het leuk om vader te zijn? Met 4 dagen in maand ben je geen vader maar een logeeradres.

Gut je lijkt mijn ex wel. 

Mauwen dat hij niet meer wilde dan 2 dagen per 14 dagen. Ook mauwen over de alimentatie, terwijl ik na de scheiding 36 uur was gaan werken, net zoveel als hij overigens. Helaas lukte mij full-time werken niet heel lang vanwege een zorgenkind en toen ik daardoor minder moest gaan werken kreeg hij eerst de keus: meer zorgen (allebei 36 uur werken) óf meer betalen (ik 24 uur werken).

Je bent de váder hè, niet de buurman, oom of opa. 

Overigens is meer betalen af te dwingen, maar meer zorgen niet, heb ik ontdekt. Want mijn ex weigerde dus zowel meer te zorgen als meer te betalen “want ik was toch vrijwillig minder gaan werken”. Eh, nee, dat was omdat hij niet méér wilde zorgen dan hij deed. 

Ik hoop dat jouw ex naar de rechter stapt en je laat betalen voor jullie kind want die heeft daar recht op. 

RosaMontana schreef op 28-11-2021 om 10:17:

Noem je je kinderen nou een opvangprobleem?

Nee, hij zegt dat zijn ex een opvangprobleem heeft i.v.m. haar nieuwe baan. Snap niet waarom je daar zo stekelig over moet doen. 

Hij zelf heeft al tijden zijn kind om het weekend en daar waarschijnlijk zijn leven op ingericht. Dan ineens omschakelen naar om de week, dat valt niet mee. 

Ooit is deze regeling zo afgesproken. En dan moet het nu opeens anders, omdat mevrouw het anders niet meer kan draaien.

BlueFawn:

Gedraag je gewoon als ouder van je kind. Het moment dat jullie besloten er 1 te nemen, heb je vrijwillig een deel van jou eigen leven aan jou kind gegeven. Dat zal je je niet gerealisreerd hebben maar bij deze. Ik zal niet proberen over je te oordelen, waarom dit allemaal zo is. Hoe kwam het dat jullie tot je huidige verdeling kwamen? Ik denk dat dat zal helpen in het begrip hier. En kan je niet iets minder werken? En ben jij weg verhuisd? Of is je ex dat juist? Was er sprake van een huwelijk met kinderen? Of was jullie kind, ongepland? Wilde jij het kind? En zo niet, hoe komt het nu dat je er dan wel deels voor wil zorgen? En waarom niet meer. En doe jezelf een lol: Noem het niet, geen zin, of ik kan niet etc... Daar vraagt je kind niet om. Ik denk als ouder, heb je die vrijheid ook niet meer om er zo over te mogen denken.

En nog even naar de anderen gezien jullie reakties:

Ik zat net even in gedachten om mij heen te kijken en alle reakties hier op mij in te laten werken. En dan spreek ik ook uit eigen ervaring. Maar ik kan zo 4 gevallen in mijn omgeving opnoemen, van moeders, die gingen scheiden en de kinderen inzetten als wapen om de man onder druk te zetten voor allimentatie en de kindertoeslag en kinderbijslag op hun naam te krijgen. Als die mannen niet mee gingen in alle 'eisen' dan zorgden ze wel dat de man hun kinderen nooit meer zouden zien. Daar dreigden ze mee... Mijn ex... wilde dezelfde regeling zoals TO beschrijft, die ze nu hebben. Maar uitsluitend, omdat ze dan kinderbijslag en Kindertoeslag en alimentatie op haar naam zou krijgen. Alleen wilden mijn kinderen die regeling niet. Daarom is het eerst co-ouderschap 50-50 geworden.

Uiteindelijk, vanwege de wil van mijn kinderen, zijn mijn kinderen 100% bij mij komen wonen. Dit heet te maken met de psychische toestand van mijn ex.

Waarom kan deze moeder niet, en werken en zorgen voor dat kind? Dat doe ik ook. Inmiddels al weer 5-6 jaar alleen. Zeker zwaar. Maar mijn ex helpt zowel niet fysiek als financieel mij onze kinderen op te voeden.
Inmiddels heb ik mij daarbij neergelegd. Ik ben dat gevecht beu. De toekomst zal uitwijzen of ze daar verstandig aan heeft gedaan.

Maar ik heb het gevoel dat hier een oud gevecht, man tegen vrouw gevochten wordt. Als een vrouw, TO zijn standpunt inneemt, dan is dat ok, want vaak heet dat dan : "Dan krijgt ze de kans om zich te ontplooien en niet alleen als kinder opvoeder te mogen dienen". Maar als een man dit standpunt inneemt, dan is hij een schoft. En dan is het zielig voor de kinderen en... 

Met mijn bijdrage loop ik hier al het risico om zometeen van alles naar mijn hoofd geslingerd te krijgen. Maar we zullen zien..