Ik wil scheiden maar man extreem boos
Ik weet even niet meer wat te doen en wil mijn verhaal kwijt. Hoop wat tips of ervaringen te ontvangen. Na 1,5 jr sukkelen heb ik di weekend de knoop doorgehakt: ik wil scheiden. Het gaat al een hele tijd niet goed. Dat heeft altijd met 2 partijen te maken dus ik heb vast dingen niet goed gedaan. Voor mij heeft de doorslag gegeven: het continue boze gedrag, geen gesprek kunnen voeren, niet eerlijk zijn over dingen, negatief over alles en dit allemaal versterkt door te veel drinken. Ik werd steeds ongelukkiger en het perspectief van zo nog 40 jr door moeten benauwde me enorm. Ik weet dat ik de juiste keuze heb gemaakt.
De afgelopen maanden heb ik dit al heel vaak aangegeven en ook mijn man heeft gezegd dat hij dit zo niet wil. Toch leek mijn aankondiging om echt te willen scheiden voor hem als een grote verrassing te komen. Diezelfde avond heeft hij een groep vrienden ingelicht en toen wilde ik voorkomen dat de kinderen het van iemand anders zouden horen. Zondag hebben we het onze 3 jongens verteld. Vooraf had ik voorgesteld om de komende periode om en om in huis te wonen en hij leek het daar mee eens te zijn al was er niet echt een gesprek mogelijk. Zondagavond is de boel geëscaleerd. Hij was woest, bedreigde me waar de kinderen bij waren en ik heb ze in de auto gezet en ben naar vrienden gereden. Hij had op dat moment te veel gedronken. Daar ben ik tot rust gekomen en een andere vriend heeft mijn man gekalmeerd. Vervolgens heb ik de spullen gepakt en ben met kids naar mijn ouders vertrokken. Maandagavond heb ik ze teruggebracht in de veronderstelling dat ik zaterdag naar huis zou komen en dat hij dan een andere plek zou zoeken. Helaas, hij weigert te vertrekken, wil niet praten over praktische korte termijn zaken en is zo ontzettend boos. Huisarts geeft aan dat hij hulp moet zoeken maar dat weigert hij. Hij lijkt voor de jongens wel goed te zorgen al zijn de jongste 2 nog niet naar school geweest. Vrienden maken zich net als ik veel zorgen en zeggen dat hij de weg kwijt is. Ze hebben zelfs afgesproken om en om naar hem te gaan s avonds, de lieverds.
Wat te doen? Heeft het gewoon even tijd nodig? Kan ik hulp afdwingen? Wie heeft dit ook meegemaakt? Help!
Jee
Ik zou in ieder geval de kinderen daar weg halen. Lijkt me dat hun vader op het moment niet de meest geschikte ouder is om voor ze te zorgen. Verder zou ik het even laten betijen, hij weet het nog zo kort, en dan over een week of twee bespreken wie waar gaat wonen en hoe jullie de scheiding gaan regelen.
kinderen weg
Ik zou inderdaad ook de kinderen daar weghalen. Kun je voorlopig ergens terecht met ze?
"kinderen daar weghalen"
Lieve Vesper en Jippox, ik ben het zo met jullie eens!
Maar *reality check* hoe zouden jullie dat doen, in de praktijk?
nou gewoon
ze ophalen, met hulp van goede vrienden.
gr Angela
lastig inschatten
TO was eerder ook al met haar kinderen bij haar ouders. Ik lees niet dat de man haar bij de kinderen weg houdt en/of dat ze ze niet (even) mee mag nemen. Dus ik ga er vanuit dat het wel mogelijk is om ze mee te nemen. Desnoods met een smoes (even mee boodschappen doen o.i.d)
Zou zoiets lukken verdrietige moeder?
En misschien kan iemand bemiddelen? Een van die vrienden (of meer dan een)?
Ja moeilijk
Ik zou toch de kinderen niet weghalen. Dat jaagt de wanhoop van hun vader aan. Ik zou in elk geval zorgen dat hij er zeker van is om de kinderen te blijven zien op een regelmatige manier.
Het zou goed zijn als jullie inderdaad konden gaan birdnesten maar als dat niet kan dan zou ik wel met de kinderen vertrekken.
Ik liet mijn exman achter in de handen van een lieve vriendin en met een verzoek aan de huisarts, die helaas niet kon komen. Ex was totaal over de rooie. Ik ben naar mijn ouders vertrokken. Gelukkig kon dat.
En ik heb direct een omgangsregeling ingesteld die regelmatig maar kortdurend was. En niet 's nachts.
Een paar keer door de week uit school, bij hun vader eten en naar muziek of sport, en een hele zondag overdag.
Dat heeft de eerste periode overbrugd totdat ex een weekendregeling kreeg vanwege herhaalde rechtzaken. Co ouderschap is het niet meer geworden gelukkig.
Het was een precaire tijd en gelukkig had ik lieve vrienden en familie die ex bezochten als de kinderen daar waren of die hen mee uit namen.
Ook in dreigender tijden heb ik vastgehouden aan de omgangsregeling maar dan kwam de wijkrechercheur een keertje langs.
Blij dat het voorbij is, het was een crime en bijna niet vol te houden.
Maar kinderen weghouden bij hun vader kan je een gevecht opleveren en nog meer onveiligheid want toon het maar eens aan bij een rechter dat je kinderen niet veilig zijn bij hun vader.
Daar gaat men als regel niet in mee.
Niet weghouden
Nee, ik zou ze niet helemaal weghouden maar een man die zo boos en in de war is zou ik ook niet ft voor de kinderen laten zorgen. Eerlijk gezegd met in het achterhoofd ook wel die vreselijke verhalen van vaders die wraak nemen op hun ex door de kinderen iets aan te doen.
Ja Vesper
Dan krijg je het verhaal van Emine. Lees eens op 'bezorgde moeders'. Zo simpel is het helaas niet. Voor mij was het ook op het randje en ver over mijn grenzen, echter het alternatief kinderen weghouden bij hun vader of de omgang steeds stricter beperken kan nog gevaarlijker zijn en juist voor wanhoopsacties zorgen. Je opereert op het scherpst van de snede.
nou
Iemand waarvan zelfs zijn vrienden zeggen: hij is de weg kwijt en we spreken af om er om en om 's avonds heen te gaan, die zou ik niet alleen laten met kinderen. Ik zou ze daar ook niet laten slapen.
Trouwens, als hij de kinderen zomaar thuis houdt van school, kun je natuurlijk wachten op een melding van die kant.
Nee
Ik zeg niet dat hij ze niet meer mag zien, maar ik zou het wat korter houden. Het is ook wel een lastig verhaal want ik snap heel goed dat die man het huis niet uit gaat, en het moet ook allemaal nog bezinken. Misschien is hij over een paar dagen/weken wel gewoon weer zijn redelijke zelf.
Inderdaad
Probeer er zo goed mogelijk met je man uit te komen en toon begrip maar houdt de regie in handen.
Het is moeilijk om in zo'n situatie uit handen van derden te blijven tegenwoordig, maar doe je best. Die derden compliceren de zaak vaak nog meer en zorgen voor onnodige escalaties. Gelukkig heb je steun van vrienden dat kan een hoop schelen.
Houdt in elk geval je doel voor ogen. Kinderen gaan zo goed mogelijk door met hun leven en vader en moeder regelen de scheiding en hoe alles dan gaat.
Je kunt vast een convenant maken en dat voorleggen aan je ex als hij weer even geland is. En nadenken hoe het verder gaat rekening houdend met alle partijen.
Update
Dankjewel voor alle reacties! Vandaag lijkt hij wat rustiger te zijn maar hij blijft boos op mij waardoor een normaal gesprek niet mogelijk is. Ik hou me maar voor dat dat tijd nodig heeft. Ik heb tussendoor veel contact met de jongens en daar lijkt het naar omstandigheden goed mee te gaan. Ze zijn alledrie ook weer naar school geweest, gelukkig! Afspraak is dat ik ze zaterdag ophaal en zondag weer terug breng. Zolang ik geen signalen meer krijg dat dat niet verantwoord is, ga ik ze ook terugbrengen. Ik ben bang dat anders de boel alsnog escaleert. De kinderen zijn voor nu alles wat hij heeft. Hij heeft geen baan en zijn eigen bedrijf gaat niet goed. Ik werk fulltime.
Ik ben ondertussen bij mijn ouders en daar kunnen de jongens ook zijn in het weekend. Volgende week zien we dan wel weer.
Nu ik zo midden in alle ellende zit is haast niet voor te stellen dat we ooit weer normaal als ouders met elkaar om kunnen gaan, dat maakt me zo bang voor de toekomst. Maar ik realiseer me ook dat hij tijd nodig heeft en dat ik niet kan opeisen dat hij nu al toe is aan het maken van afspraken. Pffff, zo dubbel allemaal.
wacht niet te lang
Je man heeft nu alle kaarten in handen. Dat wordt een weekend om weekendregeling voor jou als je niet tot overeenstemming komt op korte termijn.
En met pubers is dat een lastige zaak, die willen niet altijd meer een weekend naar hun andere ouder.
Klopt
Ik voel me nu net een speelbal. Hij bepaalt wanneer ik de jongens kan zien en zij zijn het liefste thuis in hun eigen omgeving. Maar er is nu geen enkele ruimte om iets af te dwingen en dat maakt me echt bang voor de toekomst.... Aan de andere kant is het nog zo vroeg dus moet ik geen geduld hebben, vol twijfel.
Juridisch advies
Bel een of meer advocaten van de VFAS (zie hun website), leg ze kort de situatie uit en vraag hen wat te doen om te voorkomen dat je aan het kortste eind trekt en de kinderen kwijt bent.
Ik kreeg te horen: niet te lang het huis uit en geen vaste plek (zoals je ouders!!), omdat dan gesteld kan worden dat je daar wel kunt blijven wonen. Dus beter, logeren bij wisselende vriendinnen of hotel (of b&b) en natuurlijk hem niet zo volledig het huis geven.
Overweeg om hem met een voorlopige voorziening het huis uit te krijgen als je niet snel genoeg (deze week?) tot afspraken (op papier!) komt om bijv om en om een week het huis te verlaten. En bij de VV verlangen dat jij in het huis kan blijven en hij eruit gaat. Maar dan moet deze situatie echt niet veel langer duren!
Maar beter zelf even bellen en jouw situatie uitleggen. Telefonisch krijg je al veel informatie (en nog gratis). Je zegt dat je een advocaat zoekt maar dat je al even een vraag hebt. Vraag ook rond naar tarieven, btw en kantoorkosten. Kan nog wel schelen.
Overigens was ik in een dergelijke situatie met een exploderende echtgenoot niet het huis uitgegaan maar had ik 112 gebeld en had hij het huis uit kunnen gaan...
Kijk uit dat hij jou met zijn woede niet manipuleert (misschien zelfs onbewust) en je zo de kinderen onthoudt /afneemt.
Sterkte.
Voorlopige voorzieningen
Is het een idee om zelf toch maar om de week terug te gaan? En dan bij de voorlopige voorzieningen vragen dat man om de week elders verblijft?
Dat zou ik snel regelen.
Voorlopige voorzieningen en dan de vraag dat man zich een week elders vervoegt of dat hij zelf elders gaat wonen met een weekendregeling.
Teruggaan in 'jou' week zal zwaar zijn maar wat je nu doet heeft consequenties voor de toekomst.
Snel een advocaat inschakelen.
Belang van de kinderen
Verdrietige moeder, ik vind het heel knap dat je zo over je eigen schaduw heen hebt kunnen springen en het belang van de kinderen voorop hebt kunnen zetten. De kinderen willen graag dat ze in dat huis wonen en dat er zo weinig mogelijk verandert. Het zijn gelukkig al pubers. Ik weet niet of je afspraken met ze hebt gemaakt over hun eigen veiligheid. hebben ze bijvoorbeeld een mobiele telefoon, kunnen ze je bellen als er wat is, hebben ze een vertrouwd adres in de buurt?
Heel erg fijn dat er vrienden zijn die 's avonds bij hem komen. Hopelijk voorkomen ze dat hij veel te veel gaat drinken. Heb je kontakt met die vrienden? Kun je afspraken met hem maken voor het geval alles te gevaarlijk wordt?
Je hebt al duidelijk aangegeven wat je wil: om en om in het huis. Dat je accepteert dat je niet direkt je zin krijgt vind ik mooi. Maar het is inderdaad verstandig om te kijken dat er wel schot in de zaak komt. De tip van Ff zo is daarom wel waardevol.
Misschien kun je met de huisarts nog eens een scenario doorspreken: wat als. Wat als hij niet meer zoveel zou drinken, zijn eigen zaak beter zou lopen of hij een andere baan zou vinden. Wat zou jij dan doen? Of is de rek helemaal op? Is er te leven voor jou met een scenario, waarin jij degene bent die werkt voor de kosten en de kinderen in het weekend ziet en hij de dagelijkse zorg doet? Ook al doet je dat pijn? Zou het voor de kinderen goed zijn? Of te gevaarlijk? Zou het voor hem goed zijn? Of te stressvol?
Wat de omgeving zal aangeven is wel duidelijk: een moeder is er voor de kinderen en vader is er enkel voor de centen (etc.) Maar er zijn ook mensen die het voor elkaar hebben gekregen om een andere keuze te maken. Kinderen voelen haarfijn aan waar die keuze op gebaseerd is. Als dat op liefde voor hen is en als je al het mogelijke doet wat in hun belang is, dan snappen kinderen dat heel erg goed.
Het zijn taaie tijden. Maar op dit moment geen ondoordachte beslissingen nemen, goed nadenken over wat je doet en de tijd nemen om te komen tot goede, als het kan gezamenlijke beslissingen, dat is alleszins de moeite waard en betaalt zich in duizendvoud terug, in geld, maar vooral ook in rust.
Tsjor