Is papa zeggen tegen stiefvader 'vrijwillig'

Sturen

Natuurlijk sturen ouders. Het is een wisselwerking. Kinderen willen ook graag van je weten wat handig is in een situatie en wat jij van ze verwacht.
Zolang het duidelijk is dat kind twee vaders heeft, zo kun jij het ook brengen, je hebt twee vaders, gelukkig maar, lijkt het me geen enkel probleem behalve voor de gevoelens van de ouder die niet dagelijks voor het kind zorgt. Dat kan best heel gevoelig zijn denk ik. Maar dan gaat het om de veranderde situatie die pijnlijk is, je kind is niet meer vanzelfsprekend dagelijks ook bij jou.
Verder zou ik het mijn kind gewoon gunnen om in beide gevallen pappa te zeggen. In overleg met het kind mogelijk met een klein onderscheid. Zonder dat er druk op ligt vanuit jezelf, gewoon samen de beste optie kiezen.
Je gaat hier niet over een ander maar vooral over jezelf. Wat gun je je kind en voorkom dat je hier zelf gaat zitten manipuleren en dwingen en de relatie moeilijk maken.

acceptere

Hai,
Natuurlijk stuur ik niet (bewust) naar mijn kind toe. Zij doet dit nu en dat is voor mij een feit. Ik verbeter haar ook niet als ze het over papa en mama heeft, maar in mijn antwoorden gebruik ik deze term zelf niet. Ook ben ik geenszins van plan om aan mijn mind aan te geven dat ze hier mee zou moeten stoppen oid.

Ik lees alleen overal terug dat het oke is als er sprake is van dat het echt uit het kind zelf komt, en ik vind dat hier de grens van vrije keuze wordt geraakt. Er zijn zoveel signalen en omstandigheden dat ik denk dat die keuze er van bovenaf is 'ingemasseerd'...

Tja

Sorry dat ik het zeg maar hier klinkt toch echt wel tegenzin tegen de nieuwe stiefvader. En dat snap ik wel maar het gaat je zo weinig brengen.
In een situatie met eigen kinderen en stiefkinderen is het zo logisch dat je geen verschil wil maken, zeker niet naar de buitenwereld toe, anders moeten kinderen dat ook steeds uitleggen, dus graviteer je vanzelf naar hetzelfde zeggen als je zusje. Volwassenen zijn degenen die daar dan complex over gaan lopen doen. Jij noemt het 'masseren'. Ik hoop zo dat je dat los kunt laten.
Als iemand al te hartelijk jou kind als het eigen beschouwt is dat 'masseren'. Sorry hoor.

wat

Wat ik niet snap is dat ze er bv niet een naam achter geplakt hebben: pappa Piet en Mamma Els.
Kinderen hebben 1 biologisch ouderpaar. Dat anderen kunnen zorgen als waren zij een ouder terwijl beide biologische ouders nog in beeld zijn vind ik nog niet dat daar per se pappa/mamma-titel bijhoort.
Mits het van het kind zelf uitkomt. (en ja, bij adoptie bv vind ik dat alweer een ander verhaal, zeker als beide biologische ouders uit beeld zijn)

"Mijn dochter geeft aan het papa zeggen gedaan te hebben omdat ze niet wilde dat haar kleine zusje hier verder straf over zou krijgen en het lastig te vinden dat haar stiefzusje mama mag zeggen tegen haar eigen mama."

Dat lijkt me hier niet en dit klinkt wel degelijk alsof dit van bovenaf is ingefluisterd.

nee Lennart

Ik vind dat je gelijk hebt. Het is een klotestreek van het stel. Ze manipuleren net zo lang tot ze toch hun zin hebben.
Maar je doet er niets tegen.

Voor je dochter is het het beste als je probeert het te negeren. Haar wel gewoon accepteren dat ze stiefvader papa noemt en zo over hem praat, maar hem zelf anders blijven noemen, dus iet als papa aanduiden vind ik een prima omgangs methode.

Ook naar de situatie van het andere kind wat de naam niet kan uitspreken: er waren nog zoveel andere mogelijkheden geweest! Bah!

Maar voor jou: slik door die drol en laat maar gaan. Als ze het van iemand aannemen uiteindelijk, dat ze dit fout hebben gedaan, dan is het niet van jou.

veel sterkte

Ouders

Ja, ik heb me ook al erbij neergelegd dat het is zoals het is (en dat heeft even gekost, zeker omdat we dit onderwerp vooraf hadden besproken). Maar nu komt er langzaam de term 'ouders' bij (als ze iets over hen verteld zegt dat ze dat tegen haar ouders zei bijvoorbeeld)... Op de een of andere manier doet die meer zeer en voelt die vervelender...

Thnx

@ Nimbo en Astrid: Thnx voor jullie morele steun.
@ de rest: Ik vind het fijn om niet alleen 'medestanders' te horen maar ook mensen met een tegengeluid (anders wordt mijn eigen boosheid zo extreem gevoed). Dus voor beiden: ga door zo

Lennart

Als eerste wil ik je aangeven dat ik respect heb voor de manier waarop jij hiermee omgaat. Ik weet hoe pijnlijk het kan zijn als er een andere volwassene een belangrijke rol gaat spelen in het leven van je kind. Mijn dochter is op zo'n leeftijd dat ze zelf vind dat ze maar een moeder heeft en dat de vriendin van haar vader, alleen maar de vriendin van haar vader is. Ze noemt haar ook gewoon bij haar voornaam, net als mijn stiefzoons mij bij mijn voornaam noemen.

Voor je kind is het goed dat jij het hebt laten gaan. Natuurlijk doet het erg veel pijn. Papa is in mijn ogen een eretitel. Ik word al boos als in een e-mail van mijn ex te horen krijg dat zijn ex nu eenmaal de moederrol heeft in het leven van mijn dochter als zij bij hem verblijft. Ik zie dat namelijk heel anders. Zijn vriendin is wel een opvoeder, maar zal nooit de moederrol kunnen vervullen. Onze dochter heeft een moeder, ze heeft er niet nog eentje nodig. Ik zal mijn vriend dan ook nooit naar voren schuiven alszijnde degene die de vaderrol vervult in het leven van mijn dochter. Mijn vriend heeft zijn eigen rol. Er zijn zaken waar hij zich echt niet mee zal bemoeien. Net als dat ik mij bij veel zaken bewust afzijdig houd als het om zijn kinderen gaat.

Ik ben het eens met Nimbo, het is een rotstreek waar jij helaas niets meer aan kunt veranderen.

@AnneJ, de meeste mensen begrijpen heel goed waarom de ene volwassene anders aangesproken wordt door een kind, dan een andere. In deze tijd zijn samengestelde gezinnen niet meer vreemd. Vreemd is het juist als de eretitel die je krijgt van je kind (uitzonderingen daar gelaten) zo makkelijk kan worden gebruikt voor een ander. Dan kinderen dat vaak ook opgedrongen krijgen. Laat de termen papa en mama lekker voor de biologische ouders bij gescheiden echtlieden.

Dit nu zo schrijvende, denk ik dat het tijd wordt voor een nieuwe titel. Een kind zal niet snel stiefvader/stiefmoeder of stiefmama/stiefpapa zeggen. Misschien iets van bapa en bama ofzo.

De term 'ouders'

Het hebben over 'ouders' wanneer het over de verzorgende ouder en diens nieuwe partner gaat, dat sluipt er vanzelf in. Ik weet dat mijn zonen (beiden tieners tijdens de echtscheiding en ook nog toen ik een paar jaar later hertrouwde) mij en mijn huidige man als hun ouders bestempelen naar derden toe. Dat komt omdat mijn ex een afstandelijke houding heeft aangenomen en zich amper met opvoedkundige taken bemoeit. Zonen zien hun vader trouwens nog wel met enige regelmaat. Het heeft dus meer met de gevoelsafstand met de beide (biologische) ouders te maken dan met de leeftijd. Die van mij waren geen kleine kinderen meer die iets op te leggen of 'in te masseren' viel. Voor hen was het gewoon een vanzelfsprekend gevolg van het feit dat mijn huidige man en ik de dagelijkse gang van zaken runnen. Dat gaat zelfs zo ver dat wanneer jongste zoon bij zijn vader is en er is iets, hij dat eerder mijn man zal vragen dan aan zijn vader. Is voor hem vanzelfsprekend. Dat regelen zijn ouders toch..??

Ze noemen mijn man overigens geen papa. Dat zou voelen als een loyaliteitsbreuk naar hun vader. Alleen als grapje (of verspreking..) komt het nog wel eens langs. Ze noemen hem gewoon bij zijn voornaam. Die nogal lang en onhandig is (en lastig af te korten). Dus Paddington, ik ben het met je eens dat er wel eens een nieuwe titel mag komen voor stiefouders die zo intensief betrokken zijn bij c.q. een emotionele band hebben met hun stiefkind. Zou alleen niet zo snel weten welke.. 'bapa' ligt wel erg dicht bij papa.

bijvoorbeeld

stiepa en stiema?

laat de kinderen vrij

laat de kinderen gewoon vrij in de titels die ze mensen geven. Ze weten op zekere leeftijd echt wel hoe de vork in de steel zit.

Die van mij noemt haar stiefmoeder mama met haar voornaam (nou ja, afgekort dan) en die half-zusjes noemen mij voor het gemak dus ook maar mama met mijn voornaam.

Stiefopa en oma zijn gewoon opa en oma, net als mijn ouders, en mijn ex schoonouders. De vriendin van mijn vader is wat lastiger. Die vindt namelijk dat zij geen recht heeft op de titel Oma + voornaam omdat mijn moeder de echte oma is en dezelfde voornaam heeft. Probleem is alleen dat zij zich tenopzichte van mijn dochter meer gedraagt als een oma dan mijn moeder ooit heeft gedaan en ooit zal doen.

Ik word vlak na een wissel nog wel eens aangesproken als stiefmoeder, haar vader of willekeurig welk andere volwassene die ze laatst gezien heeft.

Kortom: Hecht niet zo veel waarde aan een woord, hecht veel waarde aan de band die je met je kind hebt.

Mama / stiefmama

Ik ben zelf stiefmoeder en mijn stiefzoontje noemt mij gewoon bij de voornaam op een enkele keer verspreken na.
Ik merk wel dat hij zelf weet hoe het zit, hij is nu 7. Als ik hem voorheen ophaalde uit de speeltuin zeiden de kinderen altijd, je mama komt er aan en ging hij aan alle kinderen uitleggen dat ik z'n mama niet ben maar de vriendin van zijn vader. Dit doet hij ondertussen niet meer, als kinderen of volwassen in een winkel oid zeggen daar is mama, of kijk eens naar je moeder dan laat hij dit zo. Naar mijn idee weet hij zelf wie zijn moeder is en maakt de titel hem minder uit. Hij heeft mij onlangs wel gevraagd of hij mij mama mag noemen, ik heb gezegd dat dat mag en dat ik ook een mama voor hem zijn wil maar dat ik niet zijn moeder ben. Hij heeft maar 1 moeder, en dat is zijn biologische moeder. Hij heeft mij daarna nooit mama genoemd eigenlijk, mijn voornaam vindt hij prima. Wij hebben ook geen eigen kinderen samen dus denk dat dat ook meespeelt

Ouderschaps convenatn

Op een of andere manier is in ons OC terecht gekomen dat termen als papa/mama exclusief toekomen aan ons als ouders. Ik had daar nooit over nagedacht, maar toen ik het in het concept zag staan vond ik dat eigenlijk wel een fijn idee. Zou er toch niet aan moeten denken als ik de moedertitel moet delen. Mijn kinderen hebben maar een mama, en dat ben ik! Krijg toch een beetje nare smaak in mijn mond als ik je verhaal lees Lennart! Een kind verzint dat niet allemaal zelf.
Mijn vriend en de vriendin van mijn ex worden bij hun voornaam genoemd. Opa's en oma's (de 'nieuwe' dus) heten Opa/oma+voornaam, maar dat was ook al zo bij de 'echte' grootouders.

Overigens vond ik het confronterend toen vriendin van ex in een artikel in een vakblad meldde, dat ze, naast het hebben van een full time baan, 3x hardlopen in de week, diverse commissies voor te zitten, ook nog 5 kinderen had. Ja, met die 4 van mij erbij die er (in beginsel) om de week een weekeinde zijn.... Ik vind haar best aardig en leuk, maar dit was toch iets te veel van het goede!

Nee.

Ik zou het vreselijk vinden als mijn kinderen de vriendin van mijn ex-man mama zouden noemen en zou het niet toestaan. Ze noemen haar bij haar voornaam.
Hoe je iemand noemt zegt niets over de band die je met iemand heb, en "titels" als opa, oma, papa en mama zijn exclusief. Er zijn hier geen grotouders en we zouden best iemand willen leren kennen die een soortgelijke rol op zich kan nemen maar die zou ik nooit opa of oma laten noemen.

Opa noemen

Hier was een opa al overleden voordat er kinderen kwamen.
Mijn moeder had ongeveer een jaar een relatie met haar tweede man, die wij al heel lang kenden,toen onze oudste werd geboren.
Vanaf het begin hebben wij de kinderen geleerd opa te zeggen, en er geen moment spijt van gehad.
Een "echte" opa had niet meer betrokken kunnen zijn dan hij, en juist doordat wij hem die naam gaven,
heb ik altijd het idee gehad, dat de band tussen mij en hem steviger werd.
Een band hangt niet van de naam af, maar ik denk dat het voor hem wel voelde als volledige acceptatie, waardoor de band steviger werd. Zelf heb ik hem nooit met papa of zoiets aangesproken, daar zou ik niet over peinzen.

Lottemarie

Lottemarie, ik lees jouw stukje over het artikel en de 5 kinderen maar zou het niet heel anders kunnen zijn? Wellicht heeft nieuwe vriendin van ex wel in het interview verteld dat er 4 van haar ex waren en dat ze om het weekend bij ze zijn, en heeft de redactie van het artikel dit verkort (want niet relevant voor het artikel) als ze 1 kind had gezegd, had het ook raar gestaan toch? In ieder geval voelt dit voor de kinderen meer dat ze erbij horen in ieder geval.

reacties...

Hai,

Het klopt idd dat er tegenwoordig in 'standaard convenanten' een bepaling staat hierover. Dit omdat de wet blijkbaar heeft ingezien dat dit een zeer beladen iets is. Maar dat was x jaar geleden blijkbaar niet zo, of wij wisten het niet. In ieder geval hadden we nooit toen het idee dat dit een issue zou gaan worden (en we hadden er nog wel zo goed over nagedacht vonden we zelf)

Bij ons zijn er inderdaad ook meerdere opa en oma's, maar die hebben allemaal een eigen naam "Opa voornaam", "opa en oma achternaam" en 'gewoon' oma. Eigenlijk gebruiken ze die termen aan beide kanten door elkaar en die leveren nauwelijks gevoel op. (maar dat is bij ons, iemand die dat gevoel hier wel bij heeft heeft het vanzelfsprekend niet fout)

Mijn dochter noemt de termen papa en mama ook wel eens als in een winkel iemand vraagt of ze van mama een stukje worst mag, of soortgelijke situaties, en dan 'corrigeert' ze niet. Maar dat vind ik wel een ander iets dan het tegen mij hebben over wat hij wel of niet gedaan zou hebben met papa en mama of zijn ouders... en ja, mijn gevoel bepaalt heel veel van wat ik vind op zijn moment... Zeker als hij dan trots zijn rapport laat zien en ik zie zijn handtekening staan bij het woordje ouders/verzorgers en er voor mij geen plek meer is (sorry, echtgebeurd)

Jasmijn

Dat zou best kunnen, dat het anders in het artikel is terechtgekomen dan bedoeld. Maar ze heeft het van te voren mogen lezen en laten staan. Het paste ook wel in het verhaal over zware baan en bijbehorende nevenfuncties combineren met een gezin.
Ach het is eigenlijk toch maar een klein gevoeligheidje, ik weet het, maar toch stak het op dat moment. Ik zou het erger (en ook erg vreemd) vinden als ze haar mama noemen.

sommige reacties....

Wel vreemd dat sommige mensen meteen roepen dat een kind nooit zelf bedenkt om papa of mama te zeggen tegen de stiefouder....

Ik snap dat je het vervelend vindt maar laat het los is mijn advies.
Praat met je dochter en vertel haar dat zij zelf mag kiezen wie ze hoe noemt. Mochten mama en stiefpa dan terug horen dat jij daar op die manier over hebt gepraat dan is er misschien ook minder stres. Misschien vinden ze het dan zelfs niet meer interessant omdat het jou niks doet.( je weet nooit hoe mensen denken )

Ik heb een samengesteld gezin met vijf kids. Mijn eigen 2 zeggen papa tegen mijn vriend. Dat hebben ze zelf gevraagd aangezien ze de eigen vader maar eens per maand zien. Ze zijn 10 en 9 jaar oud. Mijn vriend vond alles prima zei hij tegen de kinderen. Al noem je me sinterklaas riep hij hahaha. Maar als ze bij de eigen vader zijn hebben ze het niet over papa en mama maar over thuis bij ons of ze noemen de naam van mijn vriend. De kleinste van mijn vriend noemde mij in het begin mama maar het kindje was pas 1 1/2. Daar hebben we bewust niks van gezegd. Mijn vriend heeft wel altijd mijn naam tegen ze kinderen gezegd bijv. geef maar aan .... ipv aan mama. Nu roepen ze alle drie mij bij mijn voornaam en dat is in mijn ogen super fijn.

Ik begrijp dat het niet leuk is maar ik zou me er niet al te druk om maken.

Waar ik meer moeite mee heb is dat bij ons bijv. de ex-vrouw van mijn vriend eist dat mijn kinderen mijn vriend geen papa mogen noemen. Dat is natuurlijk niet aan haar.

Sterkte!

Voornaam

Hier worden de stiefouders bij hun voornaam genoemd, naar volle tevredenheid. Alle kinderen noemen alleen hun biologische ouders papa en mama. Tenzij ze zich eens vergissen
We hebben wel een geval waarbij mijn stiefdochter haar gastouder (bij de andere ouder) oma moet noemen. Stiefdochter heeft er zelf gemengde gevoelens over, zegt ze. We hebben erover gesproken en besloten er niet aan mee te doen. Als stiefdochter zelf oma zegt is dat prima, maar wij verwijzen zelf naar de gastouder met haar voornaam. We corrigeren haar niet actief (niet: "nee dat is je oma niet"), maar antwoorden wel met "Goh, wat leuk dat Marie x en y met je gedaan heeft".

...

ik zou hier heel simpel in zijn: no way dat een andere man of vrouw papa of mama wordt genoemd. en mama els op papa piet dat vind ik zelf al helemaal nergens over gaan. kind heeft maar een vader of moeder, ook als die overleden zijn! hoe jong of oud je kind is, kaart dit ook gewoon aan bij je kind. vertel ook dat het je raakt of dat je verdriet ervan hebt. dit kan toch niet!!!

@Kamille

Als TS dat zou doen, dan wordt het kind tussen de ouders geplaatst. Dit is niet iets dat je met het kind moet bespreken. Dit is iets tussen de ouders. Het kind kan er immers niets aan doen.

Misschien helpt dit voorbeeld je:

Bij papa mag een kind nooit patat eten, bij mama altijd. Als het kind dan bij papa komt en papa vraagt wat heb je gegeten, dan heeft het kind een probleem. Als het eerlijk is en zegt patat, dan weet hij dat papa boos/teleurgesteld is, als het kind iets anders zegt, dan valt het kind voor zijn gevoel zijn moeder af. Dat is een loyaliteitsconflict.
Als je dus als vader zou zeggen dat het je pijn doet dat zij papa zegt tegen haar stiefvader, dan maak je het voor het kind erg moeilijk.

Ik snap jouw reactie wel, alleen het is een beetje teveel vanuit jezelf gezien. In een situatie als deze is het van zeer groot belang dat je als ouders je verplaats in het kind, hoe het voor het kind is.

Kamille en Padddington

De oplossing is hier dat TS aan de moeder en stiefvader duidelijk maakt dat het hem pijn doet, niet aan het kind. Vooral niet aan het kind! Of moeder en stiefvader daar rekening mee gaan houden is maar de vraag, maar dan is het in elk geval gezegd, en meer kun je niet doen. TS kan niet bepalen wat er in het andere gezin wel of niet gebeurt, hij kan alleen zijn wensen kenbaar maken.

'Als je dus als vader zou zeggen dat het je pijn doet dat zij papa zegt tegen haar stiefvader, dan maak je het voor het kind erg moeilijk.'

Hee hola, nee die stiefvader maakt het het voor het kind erg moeilijk! Je moet het niet gaan omdraaien.

Beertje snap ik ook niet: haar partner (dus de stief van haar kinderen) zegt dat hij het niet erg vindt als ze hem papa noemen. Vervolgens zegt ze: "Waar ik meer moeite mee heb is dat bij ons bijv. de ex-vrouw van mijn vriend eist dat mijn kinderen mijn vriend geen papa mogen noemen. Dat is natuurlijk niet aan haar. " Dus de VADER van de kinderen wordt niets gevraagd, niet of hij het goed vindt dat ze papa zeggen tegen hun stiefvader want dat is blijkbaar niet aan hem? Maar de exvrouw van haar vriend eist huppeldepup en dat is ook niet aan haar? Zullen we het gewoon bij de echte ouders houden? Dat DIE bepalen of de stiefouders zich papa of mama mogen noemen en het verder niet nodeloos ingewikkeld maken?

Voor sommige mensen is het wel belangrijk dat hun kinderen geen papa of mama zeggen tegen hun stiefouder. Vergelijken met oma en opa vind ik niet opgaan want een kind heeft meerdere opa's en oma's maar toch echt maar 1 papa of mama.

@ Triva

Sorry vergeten te vertellen. Eigen vader weet het. Dit hebben we besproken. Hij vind het geen probleem want weet dat in dit geval stiefvader een grote invulling geeft aan de zorg voor zijn kinderen. Daarnaast vind hijzelf het ook geen probleem omdat het niet is opgedrongen aan de kinderen. De kinderen komen er zelf mee ze vinden het makkelijk. Maar omdat ze de eigen vader niet boos/verdrietig of wat dan ook willen maken praten ze bij de eigen vader niet over de andere "papa". Terwijl eigen papa ook aan de kinderen heeft aangegeven dat het geen probleem is.

Ja er is maar een papa en mama als in bloedlijn. Maar er zijn meerdere vormen van ouderschap toch? En als de kinderen en ouders er geen problemen mee hebben is het toch prima.

Maar er zijn gezinnen die het expres doen om de andere ouder te zieken dat vind ik erg jammer.

@Niki73

Wij zeggen hetzelfde.

Het is niet goed om dat bij een kind neer te leggen. Dat zijn zaken die tussen de volwassenen besproken moet worden.

Nee

Uit respect voor de ouders moet je het niet toestaan dat je stiefkinderen je vader of moeder noemen. Tenzij de echte moeder/vader hier geen bezwaar tegen heeft. Maar het alleen al om toestemming vragen is moeilijk want straks voelt de moeder/vader zich gedwongen om ja te zeggen. Als stiefkinderen beginnen met vader/moeder te zeggen dan kan je toch zeggen dat je niet hun echte vader/moeder bent ook al hou je heel veel van ze en dat ze je dus beter gewoon bij je voornaam oid kunnen noemen want ze hebben al een vader/moeder.
Het is wel anders natuurlijk als de vader/moeder is overleden maar als de ouder leeft en een rol speelt in het leven van zijn/haar kinderen dan zou ik daar heel terughoudend in zijn.

Alles vanuit de ouders geredeneerd

Ik vind het gek dat niemand erbij stil staat dat de (stief-) kinderen zich misschien wel zo thuis voelen bij de stiefouder, dat het papa of mama gaat zeggen. Dan voelen ze zich dus op hun gemak en dan wordt dat afgestraft omdat bio-ouders het niet kunnen hebben. Heel bijzonder.... misschien zou ik het ook niet leuk vinden maar ik zou het wèl ontzettend fijn voor mijn kinderen vinden als ze zich in beide huizen zo thuis voelen.

Kandelaar

Toch wel gek, kinderen kunnen zich heel erg thuis voelen bij een oma maar gaan echt geen mama zeggen tegen haar. Een kind kan zich ook prima thuis voelen bij een tante of de buurvrouw en nog wordt er hoogstens alleen per ongeluk mama gezegt.

Wat is er nu toch mis met zelf samen een mooie naam te verzinnen zoals bijv Moemoe of Mimi of voor mijn part Tafelpoot?