jaloers op dochter van vriend?

Ruimte geven

Je bent nog maar een half jaar samen. Ik denk dat het voor haar lastiger is dan voor jou, zo'n vreemde vrouw die zich gedraagt alsof ze thuis is. Mijn vriend en ik hebben afgesproken dat de kinderen altijd voor gaan, en dat we elkaar daar geen verwijten over maken. Dat is heus wel eens lastig geweest, maar de kinderen gaan vanzelf meer hun eigen gang (als ze eenmaal 18+ zijn).

maar

waarom wisselen jullie de weekenden niet om? Wellicht per 1 januari?

reacties

Dank voor jullie reacties.
@Phryne Fisher ik weet het, het is nog niet zo lang al lijkt het wel zo, maar voor haar misschien niet.
@Trivia, als we de weekenden omruilen, betekent dat dat mijn kinderen de weekenden dat ik bij mijn vriend ben altijd alleen thuis zijn en dat mijn vriend zijn zoon helemaal niet ziet (als hij dan bij mij is, is zijn zoon in zijn huis), of bedoelde je iets anders? Ik ben namelijk wel benieuwd.
@marie ik heb het gevoel dat ze het bewust doet en als ik er dan wat van zou zeggen we een strijd aan gaan en dat wil ik niet. De werkkamer is helaas iet groot genoeg om bij er bij te gaan zitten en bovendien ben ik dan te afgeleid want zij doet behalve haar huiswerk voornamelijk spelletjes op de computer. Om het te omzeilen heb ik een laptop gekocht en ga ik aan de eettafel zitten. Het was eigenlijk een voorbeeld om te illustreren wat er aan de hand is....

daantje

je begint

met de mededeling dat je jaloers bent, maar als ik het verhaal lees dan vind ik je niet jaloers overkomen: deze jongedame zit jou gewoon af en toe stierlijk in de weg en dat snap ik best.
Ik zou dan ook iets minder over mijn kant laten gaan zoals het plekje op de werkkamer: dat zit niet in mijn aard om zonder slag of stoot de aftocht te blazen. (weet niet of dat goed is maar oke) Ik zou dan toch eerder met vriend even in conclaaf dat jij daar nog even bezig bent en aan hem laten om zijn dochter fijntjes te verstaan te geven dat zij daar niet zo maar jouw boel aan de kant kan doen en daar gaan zeggen.
Sowieso snap ik de irritatie van jou dat je vriend alles uit zijn handen laat vallen. Misschien kun je er eens een gesprekje aan weiden dat het niet heel erg stimulerend is voor haar zelfstandigheid. En slecht voor haar wereld beeld dat iedereen maar altijd voor haar rent?

nou daantje 123

succes maar.
Ja, die opvoedkwesties liggen nogal gevoelig he. Daarom is het handig om je argumenten te formuleren dat het in het belang moet zijn van het kind. Lastig.

Dacht ik ook net

Net als tante Sidonia: ik heb niet het idee dat je jaloers bent. Ik krijg de indruk dat je een lieve en begripvolle vrouw bent die haar neus vooral niet in andermans zaken wil steken. Dat is mooi. De valkuil van die houding is natuurlijk dat je misschien vroeg of laat over je laat lopen.

Ik weet niet of je het over de boeg van de opvoeding moet gooien. Het gaat er toch vooral om dat jij en dochter elkaar in de weg zitten. Nou ja, zij zit jou in de weg. Maar misschien voelt zij dat andersom ook wel. Wil ze net op de werkkamer gaan zitten, zit jij er al, zoiets.

Zou je op een of andere manier nader tot haar kunnen komen? Als jullie goed met elkaar overweg kunnen, gaat ze misschien vanzelf ook wat meer rekening houden met jou.

Lou

dank je wel voor je lieve reactie. Ik hoop ook eigenlijk dat het geen jaloezie is, want dat vind ik geen fijne emotie eigenlijk..... Ik ga over al jullie reacties nadenken. Haar vader/mijn vriend is niet echt duidelijk naar haar toe, dat is 1 ding. Hij zei wel laatst tegen mij dat hij niet verwacht had dat zijn dochter in de werkkamer zou komen zitten omdat ze dat eerder nooit deed.
Daaruit trek ik dan wel de conclusie dat ze het nu wel doet omdat ze ziet dat ik er zit. Al dat niet bewust.
Als zij en ik samen zijn is het reuze gezellig (in gedachten houdend dat ze een puber is en denkt dat de wereld om haar draait).

@daante 123

Is het een idee om haar te vragen weg te gaan uit de werkkamer omdat jij moet werken. Ik ben stiefmam en heb geen voelsprieten ofzo maar volgens mij is ze op zoek naar jouw aandacht. Ik denk dat los van wat ze met papa doet, bellen en hij gaat, ze jouw advies en aandacht wenst. Jij bent er aan het werk.... gaat even weg en daar zit ze. Jij geeft zelf aan dat ze je advies heeft gevraagd, ik denk dat ze daar gaat zitten voor de gezelligheid en je aandacht.! Jij kan tegen haar zeggen het komt even niet uit dus doe even je eigen ding en kom over een uur lekker terug dan gaan we hier samen even zitten. En nee je bent niet jaloers!

Reuze gezellig is een goed begin

Je schrijft dat het reuze gezellig is met haar. Dat is een mooi beginpunt voor een terloops gesprekje, toch? Om bij het voorbeeld van de werkkamer te blijven (en ik snap dat dat niet het enige is wat er speelt), zou je de volgende keer dat zij daar zit niet eens iets kunnen laten vallen als: hee hallo daar ben je weer, ik krijg het idee dat we af en toe tegelijk deze kamer willen gebruiken he? Zit ik je in de weg? of: vind je het misschien vervelend dat ik hier zit? En dan kun je uitleggen dat je daar zo fijn kan werken.

Wie weet wat er dan uit komt bij haar.

En trouwens, wat Beertje zegt vind ik ook wel het overwegen waard. Misschien wil ze je juist helemaal niet dwars zitten, maar meer contact met je krijgen. Pubers zijn niet altijd even helder in hun signalen....

nieuw inzicht

Jeetje Beertje en Lou, wat fijn ook jullie reacties! Zo had ik het nog niet bekeken!! Hier kan ik zeker iets mee.
(En toch vind ik het ook fijn om te horen dat dit geen jaloezie is, ik vond het zo'n naar idee dat ik daar last van zou hebben)

Paar tips

Over de "materialistische" manier van opvoeding zou ik me niet druk maken, tenzij het je vriend in financiële problemen brengt. Het is zijn keuze. Je kunt er hooguit heel voorzichtig (!) een gesprekje over aanknopen dat tijd en aandacht belangrijker zijn dan spullen. En dat hij niets hoeft te compenseren, want hij zorgt al heel veel voor haar.

Als jij in zijn werkkamer werkt, kun je zijn dochter van tevoren gewoon zeggen dat je vandaag daar werkt en dat je tot x uur bezig bent. Als je dan tussendoor een uurtje weggaat ofzo, kun je best tegen haar zeggen: ik ben een uurtje weg, als je wilt, ga je gang daar in die kamer. Maar daarna moet ik wel weer verder. Gewoon duidelijk zijn, daar is niks mis mee. Werk is werk. Desnoods uitleggen dat werken aan de eettafel voor jou niet zo handig is voor je concentratie. En desnoods desnoods kijken of je een andere tafel/inrichting in de werkkamer kunt regelen zodat jullie er samen kunnen zitten. Een iets langere tafel iets scheef in de kamer en elk aan een van lange kanten zitten, niet recht tegenover elkaar, bijvoorbeeld. Dat doen we hier op het werk ook als twee collega's een kleine kamer moeten delen. Het is krap, maar het kan.

Als je echt een dagje alleen met je vriend wilt, dan zullen jullie weg moeten gaan. Dan moet ze haar vervoer anders regelen.

Wat betreft de weekenden zou ik het zo met de exen proberen te regelen dat alle kinderen in dezelfde weekenden bij jullie zijn. Jij met jouw kinderen in jouw huis, zij in zijn huis, of op termijn (niet te snel) soms allemaal samen. Zo hebben jullie af en toe ook een weekend alleen zonder kinderen en dat is heel waardevol. Eerst het plan eens uitleggen, dan aan de exen vragen welke mogelijkheden zij zien, en dan eens kijken of er iets uit te puzzelen valt.

Pubergedrag

Ik weet niet of het nou territoriumdrift is en met de scheiding te maken heeft hoor. Ik herken het gedrag ook wel van mijn kinderen en wij zijn gewoon samen. Pubers zijn nou eenmaal makkelijk en vinden zichzelf het middelpunt. Hier ook een populaire werkkamer, die staat nooit leeg. Is ook officieel van mijn man, maar die kinderen hun eigen kamers zijn zo'n bende dat ze in pa's werkkamer zitten zodra ze de kans krijgen. Of deze: zoons fiets staat al 2 dagen bij een vriend om wat voor reden dan ook. Hij moet werken en pakt gewoon de eerste de beste fiets die hij ziet (de mijne). Dan heb ik een afspraak (werkgerelateerd nota bene), wil fiets pakken, fiets weg ....Tja ze denken gewoon dat de wereld om hun draait. Ik denk dat je gewoon even geduld moet hebben, trekt wel weer bij. Hoewel mijn zoon is 19.... Maar goed dat was een laatbloeier.

Vervolg......

nou....ik geloof dat ik toch wel goed heb aangevoeld dat er iets niet lekker liep.
Vorige week was ik een avondje bij vriend thuis, soort spontane actie waar dochter niet op voorbereid was. Ik werd nauwelijks aangekeken en bedacht me dat ik toch iets aan deze situatie wilde doen. Ik heb vriend er wel op aangesproken dat hij duidelijker naar dochter zou kunnen zijn, en dat ik het gevoel kreeg dat er een soort 'strijd' vanuit haar richting mij aan de gang was. Dat ik daar geen zin in had en dat ik me terug zou trekken als dat inderdaad het geval zou zijn. Daarnaast had ik bedacht (en met vriend overlegd) dat ik een keer met haar samen iets zou gaan doen, eten, film kijken of zoiets, zodat ik een keer in een ontspannen sfeer met haar zou kunnen praten om ook aan te geven dat ik echt niet van plan ben haar vader 'van haar af te pikken'.
Maar de gelegenheid zal zich voorlopig niet voordoen. Gisteravond is de bom gebarsten bij hun thuis (ik was gewoon in mijn eigen huis). Dochterlief was niet in haar hum en al helemaal niet toen vader niet op commando kon gaan koken. Ik krijg natuurlijk maar 1 kant van het verhaal te horen, maar goed, ik denk dat ik me kan voorstellen hoe het is gegaan.
Het eind van het liedje is dat dochter haar moeder er ook bij ging betrekken (door haar te bellen vanuit haar kamer) en dat vader dochter met al haar spullen bij haar moeder heeft afgeleverd. Met de boodschap dat nu de maat vol is, dat de wereld niet om haar draait en dat het afgelopen moet zijn met het gemanipuleer.

Maar wat nu? Mijn vriend is echt boos, zijn grens is overschreden, hij is er klaar mee. Maar dochterlief gaat nu echt vervelende dingen zeggen, dat sinds ik er ben hij totaal geen aandacht meer voor haar heeft enz. Ze zegt dat ze mij helemaal niet leuk vindt (ondanks de leuke gesprekken en appjes over en weer door de weeks), heeft me 'ontvriend' op facebook en moeders heeft ook al gezegd dat ze niet begrijpt dat mijn vriend mij voor haar dochter laat gaan......

Dit was helemaal niet de bedoeling....... ik snap het best een beetje, ze zal inderdaad bang zijn dat ik misschien tussen haar en haar vader kom. Dat dat niet mijn bedoeling is, zal nu niet bij haar aankomen.
Ik ben alleen nu wel bang dat ze gaat proberen mijn vriend en mij tegen elkaar uit te spelen. Bij haar ouders is dat overduidelijk gelukt.

Wat een negatieve energie allemaal!!!

Daan

PS voor de duidelijkheid...

mijn vriend en ik kennen elkaar nu ongeveer een half jaar en hij was al zeker anderhalf jaar gescheiden. Dat jullie niet denken dat hij en ik elkaar al voor de scheiding van dochters ouders kenden of zoiets.

Teveel, te snel

Wat ik al zei in mijn eerste bericht, jullie zijn te snel gegaan en dat werd haar teveel. Beetje jammer dat je vriend het niet goed heeft gemaakt met zijn dochter maar haar bij moeder heeft gebracht. Dat is gewoon pure afwijzing, en ik kan me voorstellen dat moeder en dochter daar pissig over zijn.
Jullie kunnen beter besluiten voorlopig alleen samen te zijn als zijn dochter er niet is. Dat meisje moet ook voelen dat haar vader voor haar kiest, en niet voor een vreemde mevrouw die hij net kent.
Heeft ze al vaker dames zien komen en gaan?

Oh ja

Been there, done that, got the T-shirt, dus ik bedoel het echt niet lullig.

niet lullig

Phryne Fisher ik vat het absoluut niet lullig op hoor!

Er zijn geen andere dames tussen de scheiding en mij in geweest.

Misschien behoeft het wegbrengen wel enige toelichting: voorheen ging dochter vaker (en zeker ook voor mijn tijd) naar haar moeder als zij haar zin niet kreeg bij haar vader. En moeders ontving haar altijd met open armen. Alleen nu heeft hij gezegd dat het geen knipperlicht huis is en dat ze nu dan echt bij haar moeder zou mogen blijven. Hij heeft haar ook meermalen de kans gegeven zich toch te bedenken en dat ze gerust mocht blijven, maar dat het geen knipperlicht huis is. En ze wilde gaan..... dus heeft hij haar gebracht, want het was inmiddels midden in de nacht.

Ik ben wel benieuwd hoe jullie het uiteindelijk hebben opgelost, kan je daar nog iets over vertellen?

Mmhh

Ik denk echt dat je wat meer afstand moet nemen hoor.
Je wilt het te goed doen, en dingen te veel fixen.
Maar jij hebt hier maar een marginale rol in, het gaat niet over jou.

En wat betreft het uitspelen van het meisje: mwoa, de ouders LATEN zich ook uitspelen, vader bijv door haar naar moeder te brengen als er iets is. Ook als meisje erom vraagt is hij de volwassene die dat faciliteert. Ik zie haar eerder als slachtoffer dan als iets anders.

Geef het meisje ook aub wat ruimte om een hekel aan je te hebben...

Dank Sara

Ik denk dat het klopt wat je schrijft......je bent niet de eerste die zoiets zegt, maar dan in een andere situatie.
Ik ga het zo laten. Het is niet aan mij.
Bovendien heb ik zelf ook kinderen die aandacht nodig hebben, daar ga ik me eerst maar eens even op richten.

Dank.

Fijn

Verder onderschrijf ik ook wat Yura schrijft, het kan ook 'slechts' de leeftijd zijn hoor. Mijn kinderen zijn ook niet zo sociaal en nu ze ouder worden is er hier in huis ook wel (onderhuids) strijd over dat soort dingen, soort van territorium drift ook wel.
Hier dus gewoon een intact gezin. Maar 4 mensen die nogal wat ruimte nodig hebben zeg maar ...
Toen ze nog echt kinderen waren dacht ik dat ze wel eeuwig thuis konden blijven wonen...nu besef ik wel dat dat onmogelijk is bij ons haha! Gelukkig leven we regelmatig wat langs elkaar heen hier, zo kunnen we allemaal wat opladen. Hier geregeld ruzie over wie alleen thuis mag zijn..

Het klinkt helaas niet alsof dit 123 opgelost gaat worden bij jullie. Ik denk dat je relatie de meeste kans maakt als jij veel ruimte geeft en op afstand blijft. Met een beetje hoop groeit ze snel op en heeft steeds meer haar eigen leven.

Leeftijd

Ik denk inderdaad nog steeds de leeftijd is. Zoals jij het voorval omschrijft komt me heel bekend voor. Alleen heeft je stiefdochter het "geluk" dat er in dit geval een scheiding in het spel is. Dan kan ze dat extra in de strijd gooien om haar zin te krijgen. Dan kiest moeders in eerster instantie ook nog eens partij voor haar (is niet zo raar gebeurt vaak), maar ze komt er vanzelf achter dat als ze bij moeders is dat ook daar niet alles om haar draait. Nu misschien even wel, want ze zit daar net en moeder wil laten zien, dat zij wel echt leuk is. Maar die heeft uiteindelijke toch ook een eigen leven. Dus ik denk dat je vriend heel goed gehandeld heeft. Laat dochter gewoon lekker even in haar sop gaar koken.

hoii nou mijn vriend heeft ook een kind.
 en ik en mn vriend wonen nu al byna 4 jaar samen . Ik heb het kind nog nooit gezien in het echt omdat moeder het kind heeft meegenomen naar het buitenland. 
Ik vindd de situatie nog al lastig en ik zelf heb geen kinderen . Ik ben soms wel eens jaloers om het verleden dat hij heeft gehad met zijn ex maar dat is natuurlijk erg egoistisch aangezien ze maar erg kort samen waren . Maar ik heb zelf geen kinderen en ik wil wel erg graag een kindje . Ik vind het omgaan met de gemixte gevoelens het lastigste . En nu heeft mijn schoonbroertje een schilderij gekocht voor ons nieuwe huis die erg groot is waarop mijn vriend en zijn familie staat en zijn kind . Ik vind dat erg lastig om naar te kijken en ik vind het hele schilderij helemaal niks omdat ik er zelf niet op sta 

Is dit erg ? Is dit egoistisch ? Ben ik nu een naar persoon omdat ik het niks vind . 

Moet ik mij niet zo aanstellen of is mijn gevoel terecht . 

en als het nou een klein schilderij was dan zou het me totaal niet storen maar het is echt heel groot .

Xxxxx