Echtscheiding en erna Echtscheiding en erna

Echtscheiding en erna

daantje123

daantje123

23-10-2017 om 17:40

jaloers op dochter van vriend?

Oei, ik vind het niet zo leuk van mezelf, maar ik geloof dat ik een beetje jaloers ben op de dochter van mijn vriend....
En eigenijk weet ik ook niet goed waarom ik dit hier post, ik schaam me er een beetje voor, maar ik wil toch even heel graag jullie mening horen. En eigenlijk verwacht ik dat ik hier weinig begrip ga krijgen, want ik kan het van mezelf niet accepteren.
Ik heb sinds een half jaar een super lieve vriend. We latten (zie eerdere post) wat ik nog steeds lastig vind, maar we hebben allebei kinderen die al genoeg hebben meegemaakt en we willen onze gezinnen niet samenvoegen en ook niet verhuizen. Dus dat blijft de komende 3 jaar zo.
Mijn vriend heeft een heel eigenzinnige dochter van 16 jaar. Zij woont bij hem (dat heeft ze zelf besloten en eigenlijk helemaal niet overlegd. Mijn vriend is al lang blij) en is om de week een weekend bij haar moeder. Het andere weekend is ze thuis en dan is haar broer van 13 er ook.
Heel soms ben ik doordeweeks bij mijn vriend (en zijn dochter) en verder in de weekenden dat mijn kinderen niet thuis zijn. En dat is dus het weekend dat zijn kinderen er ook zijn.
Het andere weekend zijn we bij mij en zijn mijn kinderen ook thuis.
We zien elkaar dus eigenlijk niet zonder kinderen wat al best lastig is om een relatie op te bouwen, maar we gaan er allebei voor.
Nu kan ik eigenlijk best goed opschieten met de dochter van mijn vriend, ik voed absoluut niet op en ze heeft me ook al eens gevraagd mee te praten tijdens een heftige discussie met haar vader. Ze luisteren dan allebei niet naar elkaar en ik wilde me er niet mee bemoeien, tot zij vroeg of ik wilde luisteren en ze vroeg ook naar mijn mening.
Ik denk dat ze me wel vertrouwt en ze is echt wel gezellig, ook als haar vader er niet is. Dan zoekt ze me op en kletst ze honderduit.
Maar nu het 'probleem'. Ze gaat en staat waar ze wil. Overlegt nauwelijks en haar vader laat alles uit zijn handen vallen als ze bijvoorbeeld opgehaald 'moet' worden bij het station.
En natuurlijk gaat zij voor, dat vind ik echt. Alleen vind ik het zo jammer dat áls we een dagje alleen gepland hebben, zij het presteert er toch te zijn.
Het lijkt wel een onderhuidse territoriumstrijd. Als ik een paar uur moet werken, zit ik in de werkkamer van mijn vriend. Maar als ik even opsta of de hond uitlaat, en ik kom terug, dan zit zij daar. Ik pak dan mijn spullen en ga dan aan de eettafel zitten, maar eigenlijk zit ik daar niet echt rustig. Er is geen plek in de slaapkamer of zoiets.
We hebben er geen ruzie over ofzo, want ik zeg niets. Maar ik vind het wel moeilijk. In de vakantie is ze bijvoorbeeld een paar dagen bij haar moeder, maar als ze dan even geen zin heeft, komt ze gewoon naar huis. (Beter gezegd dan belt ze om opgehaald te worden) En natuurlijk is dat helemaal oke, een kind vraagt niet om gescheiden ouders.
Mijn vraag is eigenlijk, gaat dit over? Hoe kan ik me het beste opstellen? Hebben jullie dit ook wel eens meegemaakt?
Ik heb er voorzichtig een keer met mijn vriend over geprobeerd te praten, maar hij is heel erg gek op zijn dochter, dus dat kwam niet aan en ik wilde niet verder gaan.

Alle tips zijn welkom!

Daantje

Phryne Fisher

Phryne Fisher

23-10-2017 om 17:53

Ruimte geven

Je bent nog maar een half jaar samen. Ik denk dat het voor haar lastiger is dan voor jou, zo'n vreemde vrouw die zich gedraagt alsof ze thuis is. Mijn vriend en ik hebben afgesproken dat de kinderen altijd voor gaan, en dat we elkaar daar geen verwijten over maken. Dat is heus wel eens lastig geweest, maar de kinderen gaan vanzelf meer hun eigen gang (als ze eenmaal 18+ zijn).

Triva

Triva

24-10-2017 om 06:41

maar

waarom wisselen jullie de weekenden niet om? Wellicht per 1 januari?

marie

marie

24-10-2017 om 13:06

pesten?

Je hebt (een beetje) het gevoel dat ze (al dan niet bewust) aan het pesten/uitproberen is? Bijvoorbeeld met de werkplek "opgestaan is plaats vergaan?". Wat zou er kunnen gebeuren als je haar gewoon vriendelijk vraagt of je nog even gebruik mag maken van de werkplek? Het is ten slotte ook haar werkplek niet.
Is er anders een mogelijkheid om de boel wat anders in te richten, zodat je een eigen werkplek op die kamer hebt? Dan kan zij aan die van haar vader werken en jij aan je eigen.

daantje123

daantje123

24-10-2017 om 13:28

reacties

Dank voor jullie reacties.
@Phryne Fisher ik weet het, het is nog niet zo lang al lijkt het wel zo, maar voor haar misschien niet.
@Trivia, als we de weekenden omruilen, betekent dat dat mijn kinderen de weekenden dat ik bij mijn vriend ben altijd alleen thuis zijn en dat mijn vriend zijn zoon helemaal niet ziet (als hij dan bij mij is, is zijn zoon in zijn huis), of bedoelde je iets anders? Ik ben namelijk wel benieuwd.
@marie ik heb het gevoel dat ze het bewust doet en als ik er dan wat van zou zeggen we een strijd aan gaan en dat wil ik niet. De werkkamer is helaas iet groot genoeg om bij er bij te gaan zitten en bovendien ben ik dan te afgeleid want zij doet behalve haar huiswerk voornamelijk spelletjes op de computer. Om het te omzeilen heb ik een laptop gekocht en ga ik aan de eettafel zitten. Het was eigenlijk een voorbeeld om te illustreren wat er aan de hand is....

daantje

tante Sidonia

tante Sidonia

24-10-2017 om 13:35

je begint

met de mededeling dat je jaloers bent, maar als ik het verhaal lees dan vind ik je niet jaloers overkomen: deze jongedame zit jou gewoon af en toe stierlijk in de weg en dat snap ik best.
Ik zou dan ook iets minder over mijn kant laten gaan zoals het plekje op de werkkamer: dat zit niet in mijn aard om zonder slag of stoot de aftocht te blazen. (weet niet of dat goed is maar oke) Ik zou dan toch eerder met vriend even in conclaaf dat jij daar nog even bezig bent en aan hem laten om zijn dochter fijntjes te verstaan te geven dat zij daar niet zo maar jouw boel aan de kant kan doen en daar gaan zeggen.
Sowieso snap ik de irritatie van jou dat je vriend alles uit zijn handen laat vallen. Misschien kun je er eens een gesprekje aan weiden dat het niet heel erg stimulerend is voor haar zelfstandigheid. En slecht voor haar wereld beeld dat iedereen maar altijd voor haar rent?

daantje123

daantje123

24-10-2017 om 13:46

tante Sidonia

Mmmmmm, eigenlijk denk ik dat ik snap wat je bedoelt. Ik erger me geloof ik meer aan mijn vriend dan aan haar. Ik moet daar eens over nadenken.
We voeden onze kinderen totaal anders op, ik ben consequent en verwen ze niet echt met materiële spullen, en hij overlaadt ze met kleren, dure gadgets enz. Ik denk dat dat is om te compenseren dat hij (vindt hij!) vanwege de scheiding niet de vader is die hij zou willen zijn.
Terwijl ik jullie reacties lees begin ik me dat te realiseren. Maar hoe dan ook is het lastig. Ik weet niet goed hoe ik me op moet stellen. Ik wil me ook absoluut niet bemoeien met zijn manier van opvoeden, ik zou ook niet willen dat hij dat met mij zou doen. Maar of zijn kinderen op deze manier zelfstandig worden? Ik weet het niet, aan de ene kant redt zijn dochter zich prima, aan de andere kant leunt ze heel erg op hem.

Genoeg om over na te denken weer.

tante Sidonia

tante Sidonia

24-10-2017 om 14:03

nou daantje 123

succes maar.
Ja, die opvoedkwesties liggen nogal gevoelig he. Daarom is het handig om je argumenten te formuleren dat het in het belang moet zijn van het kind. Lastig.

Lou

Lou

24-10-2017 om 15:39

Dacht ik ook net

Net als tante Sidonia: ik heb niet het idee dat je jaloers bent. Ik krijg de indruk dat je een lieve en begripvolle vrouw bent die haar neus vooral niet in andermans zaken wil steken. Dat is mooi. De valkuil van die houding is natuurlijk dat je misschien vroeg of laat over je laat lopen.

Ik weet niet of je het over de boeg van de opvoeding moet gooien. Het gaat er toch vooral om dat jij en dochter elkaar in de weg zitten. Nou ja, zij zit jou in de weg. Maar misschien voelt zij dat andersom ook wel. Wil ze net op de werkkamer gaan zitten, zit jij er al, zoiets.

Zou je op een of andere manier nader tot haar kunnen komen? Als jullie goed met elkaar overweg kunnen, gaat ze misschien vanzelf ook wat meer rekening houden met jou.

daantje123

daantje123

25-10-2017 om 13:37

Lou

dank je wel voor je lieve reactie. Ik hoop ook eigenlijk dat het geen jaloezie is, want dat vind ik geen fijne emotie eigenlijk..... Ik ga over al jullie reacties nadenken. Haar vader/mijn vriend is niet echt duidelijk naar haar toe, dat is 1 ding. Hij zei wel laatst tegen mij dat hij niet verwacht had dat zijn dochter in de werkkamer zou komen zitten omdat ze dat eerder nooit deed.
Daaruit trek ik dan wel de conclusie dat ze het nu wel doet omdat ze ziet dat ik er zit. Al dat niet bewust.
Als zij en ik samen zijn is het reuze gezellig (in gedachten houdend dat ze een puber is en denkt dat de wereld om haar draait).

Beertje

Beertje

25-10-2017 om 14:05

@daante 123

Is het een idee om haar te vragen weg te gaan uit de werkkamer omdat jij moet werken. Ik ben stiefmam en heb geen voelsprieten ofzo maar volgens mij is ze op zoek naar jouw aandacht. Ik denk dat los van wat ze met papa doet, bellen en hij gaat, ze jouw advies en aandacht wenst. Jij bent er aan het werk.... gaat even weg en daar zit ze. Jij geeft zelf aan dat ze je advies heeft gevraagd, ik denk dat ze daar gaat zitten voor de gezelligheid en je aandacht.! Jij kan tegen haar zeggen het komt even niet uit dus doe even je eigen ding en kom over een uur lekker terug dan gaan we hier samen even zitten. En nee je bent niet jaloers!

Lou

Lou

25-10-2017 om 15:12

Reuze gezellig is een goed begin

Je schrijft dat het reuze gezellig is met haar. Dat is een mooi beginpunt voor een terloops gesprekje, toch? Om bij het voorbeeld van de werkkamer te blijven (en ik snap dat dat niet het enige is wat er speelt), zou je de volgende keer dat zij daar zit niet eens iets kunnen laten vallen als: hee hallo daar ben je weer, ik krijg het idee dat we af en toe tegelijk deze kamer willen gebruiken he? Zit ik je in de weg? of: vind je het misschien vervelend dat ik hier zit? En dan kun je uitleggen dat je daar zo fijn kan werken.

Wie weet wat er dan uit komt bij haar.

En trouwens, wat Beertje zegt vind ik ook wel het overwegen waard. Misschien wil ze je juist helemaal niet dwars zitten, maar meer contact met je krijgen. Pubers zijn niet altijd even helder in hun signalen....

daantje123

daantje123

25-10-2017 om 19:24

nieuw inzicht

Jeetje Beertje en Lou, wat fijn ook jullie reacties! Zo had ik het nog niet bekeken!! Hier kan ik zeker iets mee.
(En toch vind ik het ook fijn om te horen dat dit geen jaloezie is, ik vond het zo'n naar idee dat ik daar last van zou hebben)

sara

sara

25-10-2017 om 21:46

Ander geluid

Als jouw gevoel je aangeeft jaloers te zijn, dan zal dat vast zo zijn.
Maar, nou en?
Ik vind het heel invoelbaar en begrijpelijk dat je dat bent. Zo'n samengestelde gezinnen vragen daar bijna om mijn idee.
En zeker op 'jullie' manier, als je het helemaal goed wilt doen en kinderen voorop stellen etc. Dat kan een mooi streven zijn, maar soms loopt het gevoel wat achter.....

Ik zou 3 dingen doen, geloof ik. Ten eerste: absoluut loslaten dat je ook maar íets te maken hebt met de manier waarop je partner opvoedt. Gewoon: niet in mengen, niet mee bemoeien, je hoeft hier niks in!!
Vervolgens proberen uit de strijd met haar te komen/ blijven. Ik denk dat er wel degelijk een strijd woedt. Jij bent wellicht jaloers, vergeet niet dat zij dat vast ook is. Hoe sneller jij haar gerust stelt, dat je écht geen bedreiging bent enz, hoe sneller zij zal durven loslaten en zich zal richten op haar eigen leven.
En ten slotte mag je denk ik best iets vragen van je partner. Claim schaarse alleen- tijd met hem. Die voor jou is, ongeacht wat daar tussen wil komen. (Maar ik hoop dat hij dat dochter óók geeft)

Niki73

Niki73

26-10-2017 om 12:10

Paar tips

Over de "materialistische" manier van opvoeding zou ik me niet druk maken, tenzij het je vriend in financiële problemen brengt. Het is zijn keuze. Je kunt er hooguit heel voorzichtig (!) een gesprekje over aanknopen dat tijd en aandacht belangrijker zijn dan spullen. En dat hij niets hoeft te compenseren, want hij zorgt al heel veel voor haar.

Als jij in zijn werkkamer werkt, kun je zijn dochter van tevoren gewoon zeggen dat je vandaag daar werkt en dat je tot x uur bezig bent. Als je dan tussendoor een uurtje weggaat ofzo, kun je best tegen haar zeggen: ik ben een uurtje weg, als je wilt, ga je gang daar in die kamer. Maar daarna moet ik wel weer verder. Gewoon duidelijk zijn, daar is niks mis mee. Werk is werk. Desnoods uitleggen dat werken aan de eettafel voor jou niet zo handig is voor je concentratie. En desnoods desnoods kijken of je een andere tafel/inrichting in de werkkamer kunt regelen zodat jullie er samen kunnen zitten. Een iets langere tafel iets scheef in de kamer en elk aan een van lange kanten zitten, niet recht tegenover elkaar, bijvoorbeeld. Dat doen we hier op het werk ook als twee collega's een kleine kamer moeten delen. Het is krap, maar het kan.

Als je echt een dagje alleen met je vriend wilt, dan zullen jullie weg moeten gaan. Dan moet ze haar vervoer anders regelen.

Wat betreft de weekenden zou ik het zo met de exen proberen te regelen dat alle kinderen in dezelfde weekenden bij jullie zijn. Jij met jouw kinderen in jouw huis, zij in zijn huis, of op termijn (niet te snel) soms allemaal samen. Zo hebben jullie af en toe ook een weekend alleen zonder kinderen en dat is heel waardevol. Eerst het plan eens uitleggen, dan aan de exen vragen welke mogelijkheden zij zien, en dan eens kijken of er iets uit te puzzelen valt.

Yura

Yura

26-10-2017 om 15:54

Pubergedrag

Ik weet niet of het nou territoriumdrift is en met de scheiding te maken heeft hoor. Ik herken het gedrag ook wel van mijn kinderen en wij zijn gewoon samen. Pubers zijn nou eenmaal makkelijk en vinden zichzelf het middelpunt. Hier ook een populaire werkkamer, die staat nooit leeg. Is ook officieel van mijn man, maar die kinderen hun eigen kamers zijn zo'n bende dat ze in pa's werkkamer zitten zodra ze de kans krijgen. Of deze: zoons fiets staat al 2 dagen bij een vriend om wat voor reden dan ook. Hij moet werken en pakt gewoon de eerste de beste fiets die hij ziet (de mijne). Dan heb ik een afspraak (werkgerelateerd nota bene), wil fiets pakken, fiets weg ....Tja ze denken gewoon dat de wereld om hun draait. Ik denk dat je gewoon even geduld moet hebben, trekt wel weer bij. Hoewel mijn zoon is 19.... Maar goed dat was een laatbloeier.

daantje123

daantje123

26-10-2017 om 16:56

Yura....zo herkenbaar

Oh Yura, wat jij beschrijft is precies zoals het gaat!!!
Mijn pubers zijn ook pubers, maar naar mij toe redelijk sociaal. Deze dochter vindt inderdaad dat de wereld om haar draait. Dat had mijn vriend al eens verteld voordat ik haar had ontmoet. Dus misschien is het 'gewoon' dat..... Jeetje ik vind het een soort van geruststelling (maar over de andere reacties ga ik ook nog rustig nadenken hoor), ik denk dat er wel iets in zit!

Dank je wel!

Daantje

daantje123

daantje123

31-10-2017 om 20:20

Vervolg......

nou....ik geloof dat ik toch wel goed heb aangevoeld dat er iets niet lekker liep.
Vorige week was ik een avondje bij vriend thuis, soort spontane actie waar dochter niet op voorbereid was. Ik werd nauwelijks aangekeken en bedacht me dat ik toch iets aan deze situatie wilde doen. Ik heb vriend er wel op aangesproken dat hij duidelijker naar dochter zou kunnen zijn, en dat ik het gevoel kreeg dat er een soort 'strijd' vanuit haar richting mij aan de gang was. Dat ik daar geen zin in had en dat ik me terug zou trekken als dat inderdaad het geval zou zijn. Daarnaast had ik bedacht (en met vriend overlegd) dat ik een keer met haar samen iets zou gaan doen, eten, film kijken of zoiets, zodat ik een keer in een ontspannen sfeer met haar zou kunnen praten om ook aan te geven dat ik echt niet van plan ben haar vader 'van haar af te pikken'.
Maar de gelegenheid zal zich voorlopig niet voordoen. Gisteravond is de bom gebarsten bij hun thuis (ik was gewoon in mijn eigen huis). Dochterlief was niet in haar hum en al helemaal niet toen vader niet op commando kon gaan koken. Ik krijg natuurlijk maar 1 kant van het verhaal te horen, maar goed, ik denk dat ik me kan voorstellen hoe het is gegaan.
Het eind van het liedje is dat dochter haar moeder er ook bij ging betrekken (door haar te bellen vanuit haar kamer) en dat vader dochter met al haar spullen bij haar moeder heeft afgeleverd. Met de boodschap dat nu de maat vol is, dat de wereld niet om haar draait en dat het afgelopen moet zijn met het gemanipuleer.

Maar wat nu? Mijn vriend is echt boos, zijn grens is overschreden, hij is er klaar mee. Maar dochterlief gaat nu echt vervelende dingen zeggen, dat sinds ik er ben hij totaal geen aandacht meer voor haar heeft enz. Ze zegt dat ze mij helemaal niet leuk vindt (ondanks de leuke gesprekken en appjes over en weer door de weeks), heeft me 'ontvriend' op facebook en moeders heeft ook al gezegd dat ze niet begrijpt dat mijn vriend mij voor haar dochter laat gaan......

Dit was helemaal niet de bedoeling....... ik snap het best een beetje, ze zal inderdaad bang zijn dat ik misschien tussen haar en haar vader kom. Dat dat niet mijn bedoeling is, zal nu niet bij haar aankomen.
Ik ben alleen nu wel bang dat ze gaat proberen mijn vriend en mij tegen elkaar uit te spelen. Bij haar ouders is dat overduidelijk gelukt.

Wat een negatieve energie allemaal!!!

Daan

daantje123

daantje123

31-10-2017 om 20:22

PS voor de duidelijkheid...

mijn vriend en ik kennen elkaar nu ongeveer een half jaar en hij was al zeker anderhalf jaar gescheiden. Dat jullie niet denken dat hij en ik elkaar al voor de scheiding van dochters ouders kenden of zoiets.

Phryne Fisher

Phryne Fisher

31-10-2017 om 20:44

Teveel, te snel

Wat ik al zei in mijn eerste bericht, jullie zijn te snel gegaan en dat werd haar teveel. Beetje jammer dat je vriend het niet goed heeft gemaakt met zijn dochter maar haar bij moeder heeft gebracht. Dat is gewoon pure afwijzing, en ik kan me voorstellen dat moeder en dochter daar pissig over zijn.
Jullie kunnen beter besluiten voorlopig alleen samen te zijn als zijn dochter er niet is. Dat meisje moet ook voelen dat haar vader voor haar kiest, en niet voor een vreemde mevrouw die hij net kent.
Heeft ze al vaker dames zien komen en gaan?

Phryne Fisher

Phryne Fisher

31-10-2017 om 20:46

Oh ja

Been there, done that, got the T-shirt, dus ik bedoel het echt niet lullig.

daantje123

daantje123

31-10-2017 om 21:03

niet lullig

Phryne Fisher ik vat het absoluut niet lullig op hoor!

Er zijn geen andere dames tussen de scheiding en mij in geweest.

Misschien behoeft het wegbrengen wel enige toelichting: voorheen ging dochter vaker (en zeker ook voor mijn tijd) naar haar moeder als zij haar zin niet kreeg bij haar vader. En moeders ontving haar altijd met open armen. Alleen nu heeft hij gezegd dat het geen knipperlicht huis is en dat ze nu dan echt bij haar moeder zou mogen blijven. Hij heeft haar ook meermalen de kans gegeven zich toch te bedenken en dat ze gerust mocht blijven, maar dat het geen knipperlicht huis is. En ze wilde gaan..... dus heeft hij haar gebracht, want het was inmiddels midden in de nacht.

Ik ben wel benieuwd hoe jullie het uiteindelijk hebben opgelost, kan je daar nog iets over vertellen?

sara

sara

31-10-2017 om 22:28

Mmhh

Ik denk echt dat je wat meer afstand moet nemen hoor.
Je wilt het te goed doen, en dingen te veel fixen.
Maar jij hebt hier maar een marginale rol in, het gaat niet over jou.

En wat betreft het uitspelen van het meisje: mwoa, de ouders LATEN zich ook uitspelen, vader bijv door haar naar moeder te brengen als er iets is. Ook als meisje erom vraagt is hij de volwassene die dat faciliteert. Ik zie haar eerder als slachtoffer dan als iets anders.

Geef het meisje ook aub wat ruimte om een hekel aan je te hebben...

daantje123

daantje123

31-10-2017 om 22:47

Dank Sara

Ik denk dat het klopt wat je schrijft......je bent niet de eerste die zoiets zegt, maar dan in een andere situatie.
Ik ga het zo laten. Het is niet aan mij.
Bovendien heb ik zelf ook kinderen die aandacht nodig hebben, daar ga ik me eerst maar eens even op richten.

Dank.

sara

sara

01-11-2017 om 15:50

Fijn

Verder onderschrijf ik ook wat Yura schrijft, het kan ook 'slechts' de leeftijd zijn hoor. Mijn kinderen zijn ook niet zo sociaal en nu ze ouder worden is er hier in huis ook wel (onderhuids) strijd over dat soort dingen, soort van territorium drift ook wel.
Hier dus gewoon een intact gezin. Maar 4 mensen die nogal wat ruimte nodig hebben zeg maar ...
Toen ze nog echt kinderen waren dacht ik dat ze wel eeuwig thuis konden blijven wonen...nu besef ik wel dat dat onmogelijk is bij ons haha! Gelukkig leven we regelmatig wat langs elkaar heen hier, zo kunnen we allemaal wat opladen. Hier geregeld ruzie over wie alleen thuis mag zijn..

Het klinkt helaas niet alsof dit 123 opgelost gaat worden bij jullie. Ik denk dat je relatie de meeste kans maakt als jij veel ruimte geeft en op afstand blijft. Met een beetje hoop groeit ze snel op en heeft steeds meer haar eigen leven.

Yura

Yura

03-11-2017 om 10:33

Leeftijd

Ik denk inderdaad nog steeds de leeftijd is. Zoals jij het voorval omschrijft komt me heel bekend voor. Alleen heeft je stiefdochter het "geluk" dat er in dit geval een scheiding in het spel is. Dan kan ze dat extra in de strijd gooien om haar zin te krijgen. Dan kiest moeders in eerster instantie ook nog eens partij voor haar (is niet zo raar gebeurt vaak), maar ze komt er vanzelf achter dat als ze bij moeders is dat ook daar niet alles om haar draait. Nu misschien even wel, want ze zit daar net en moeder wil laten zien, dat zij wel echt leuk is. Maar die heeft uiteindelijke toch ook een eigen leven. Dus ik denk dat je vriend heel goed gehandeld heeft. Laat dochter gewoon lekker even in haar sop gaar koken.

hoii nou mijn vriend heeft ook een kind.
 en ik en mn vriend wonen nu al byna 4 jaar samen . Ik heb het kind nog nooit gezien in het echt omdat moeder het kind heeft meegenomen naar het buitenland. 
Ik vindd de situatie nog al lastig en ik zelf heb geen kinderen . Ik ben soms wel eens jaloers om het verleden dat hij heeft gehad met zijn ex maar dat is natuurlijk erg egoistisch aangezien ze maar erg kort samen waren . Maar ik heb zelf geen kinderen en ik wil wel erg graag een kindje . Ik vind het omgaan met de gemixte gevoelens het lastigste . En nu heeft mijn schoonbroertje een schilderij gekocht voor ons nieuwe huis die erg groot is waarop mijn vriend en zijn familie staat en zijn kind . Ik vind dat erg lastig om naar te kijken en ik vind het hele schilderij helemaal niks omdat ik er zelf niet op sta 

Is dit erg ? Is dit egoistisch ? Ben ik nu een naar persoon omdat ik het niks vind . 

Moet ik mij niet zo aanstellen of is mijn gevoel terecht . 

en als het nou een klein schilderij was dan zou het me totaal niet storen maar het is echt heel groot .

Xxxxx

Draadje is 6,5 jaar oud...
@Paulineu, je kunt beter een eigen draadje starten. Nu komen er, zoals van Izza, ook reacties op de oude posts. Daar heb je niet zoveel aan.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.