Kennis maken met nieuwe vriendin - What's in it for me?

klein beetje mijn mening ff kort door de bocht

in #11 schrijf je: "Mede door de keuzes die zij en mijn ex gemaakt hebben, kan ik nu iedere week met mijn kind naar de therapeut".
Je ex heeft een keuze gemaakt, voor haar. 'Mijn kind' het is ook het kind van je ex, ik zou kijken of hij met JULLIE kind naar de therapeut kan gaan.
"Zij heeft er aan bijgedragen dat mijn kind naar de psycholoog moet" ... ff heel hard, maar ik denk dat de jaren ervoor waarin jullie nog bij elkaar waren en 't blijkbaar niet lekker liep, een groter deel bepaalt en zeker als mama een aversie heeft tegen vriendin, wat kinderen feilloos oppikken, zelfs al zou je het niet uitspreken

Inderdaad te kort door de bocht

Ik zou het zelf niet zo zwart-wit stellen als Optimist hier doet, maar ik snap wel heel erg goed waar haar boosheid zit. Er zijn helaas exen die vertrekken naar hun nieuwe leven en de rest uit hun handen laten vallen.
Ook bij mij zijn er als gevolg van (ja, 'als gevolg van', niet 'mede doordat' oid) de totaal onverwachte breuk serieuze issues bij de kinderen ontstaan. Iedereen heeft zijn gevoeligheden, maar voor de meeste kinderen is een ouder die als donderslag bij heldere hemel het gezin verlaat geen makkelijk te verteren kost. Het is afschuwelijk om te moeten zien hoe je kinderen lijden onder een scheiding en het ongewild veranderen contact met een van hun ouders.
Ik heb in de afgelopen jaren weinig woede gevoeld tov mijn ex-partner. Behalve op de momenten dat een van mijn kinderen in totale ontreddering was na de zoveelste afwijzing. In 2 gevallen met verstrekkende gevolgen - lees: serieuze crisis.
Mijn (ja, mijn) kinderen zijn huis-, tuin- en keukenkinderen die gewoon verlangen naar veiligheid en geborgenheid. Zeker als (beginnende) pubers. Het is snoeihard dat je vervolgens met je kind naar een psycholoog of crisisdienst kan om de shit van de andere ouder te fixen. Ja, dan zijn het dus mijn kinderen. Want op die momenten (en helaas nog vele andere) geeft de andere ouder die zo blij 'voor zichzelf koos' niet thuis - en helaas daarna ook niet.

Ik heb het op dit forum al vaker gezegd: er zijn scheidingen waarbij alleen het huwelijk stopt. Maar er zijn ook scheidingen waarbij in één moeite door ook het ouderschap, gezin, alles aan de wilgen wordt gehangen. Das bitter en daar kun je als andere ouder behoorlijk boos over zijn.
Optimist en haar ex hebben een regeling van een weekeinde in de 2 weken bij vader. Niet echt fijn gedeeld co-ouderschap, lijkt mij. En dan kun je zomaar het gevoel hebben dat je er behoorlijk alleen voor staat.

moederziel

Co-ouderschap is niet altijd zaligmakend; andere regelingen zijn dikwijls beter geschikt.
Er wordt weinig stil gestaan bij het feit dat veel kinderen slechts één nest willen (dikwijls het huis waar ze zijn opgegroeid, hun vertrouwde omgeving dicht bij school en vrienden, ...) en dat elke week verhuizen zwaar is om dragen, om diverse redenen.

William

Helemaal mee eens, hoewel mijn moederhart zegt dat evenveel tijd doorbrengen met beide ouders het ultieme doel zou moeten zijn. Maar in de praktijk vinden veel kinderen dat onrustig.

Waar ik mede op doel is het effect op de andere ouder. Eén ouder stort zich in het nieuwe-leven-zonder-dagelijkse-zorg-voor-de-kinderen. De andere ouder heeft het puin maar te ruimen, de tranen te drogen, de zware gesprekken te voeren en iedereen weer bij mekaar te vegen. En laat dat in de meeste gevallen nou óók de verlaten partner zijn.
Giftig mengsel dat makkelijk tot ontploffing komt. En dan vind ik Optimist nog heel netjes, hoor

Oh en natuurlijk ook....

Helemaal mee eens, hoewel mijn moederhart zegt dat evenveel tijd doorbrengen met beide ouders het ultieme doel zou moeten zijn. Maar in de praktijk vinden veel kinderen dat onrustig.

En ook: heeft niet elke verlater met zijn roze bril op daar trek in.

Dezelfde situatie

Ik zit helaas in een soortgelijke situatie, Optimist.
Ook ik heb de vriendin van mijn ex ( nog ) niet ontmoet.
Mijn ex is verliefd geworden op een ander tijdens ons huwelijk van 18 jaar en is meteen met haar samen gaan wonen.
De kinderen ( 10 en 12 jaar ) gaan daar om het weekend naar toe. Ik heb voor mezelf besloten dat ik haar voorlopig niet hoef te zien. Geen meerwaarde voor mij.
Zij en mijn ex zullen beide hun uiterste best doen om het de kinderen naar hun zin te maken.

Feestjes van gezamenlijke vrienden vind ik ook een heel lastig stuk. Maar hierin heb ik ook voor mezelf besloten om niet naar een feestje te gaan als zij daar ook aanwezig zijn.
Als de gezamenlijke vrienden dit niet begrijpen en/of de vriendschap hierdoor minder wordt, dan vind ik dat prima. Want in mijn ogen zijn het dan geen echte vrienden.

Tja

En dan komt vroeger of later het moment dat het qua werk of iets anders beter uitkomt dat vriendin de kinderen haalt of brengt of anders kunnen ze dat weekend niet naar vader. Of ze doen dat samen.

Zeker als ze al samenwonen is dat geen gek idee.

Oh maar

Omdat het moment komt betekent het niet dat je het ergens mee eens hoeft te zijn of geen zeggenschap meer hebt of je je alles hoeft te laten gebeuren omdat dat de ander zo uitkomt onder het motto welke boodschap geef je je kind anders mee.
Die boodschap heeft de vertrekkende al gegeven aan de kinderen. Mooi niet dat dat een goede boodschap is en mooi wel dat daar afspraken over zouden komen in mijn geval.

Flavia

Nee hoor, dat hoeft helemaal niet zo te gaan. Niemand hoeft dat broodje poep door te slikken als-ie dat niet wil. Zeker tieners/pubers maken hierin bijvoorbeeld hun eigen keuzes.

Het gevolg kan dan dus zijn dat een kind niet meer om de 2 weken naar vader wil omdat truus-inmiddels-vriendin er ook is. Of dat feestdagen niet meer met de andere ouder worden gevierd, omdat troela er ook bij is.
Of dat dan zonde is? Ja, doodzonde. Maar truus mag dan de nieuwe partner van je ouder zijn, het hoeft niet *dus* ook een nieuwe stiefouder te zijn.
De kunst is om dichtbij je eigen gevoel te blijven en anderen die gelegenheid ook te geven. Ook je kinderen.
Ik heb na 2,5 jaar nog steeds geen kennis gemaakt met truus. Ik had dat best gewild, nou ja, ik had dat best zinvol gevonden, maar ex-moederzielman ziet het niet zitten. Lastig, want zo maakt hij het voor zijn kinderen ook niet makkelijker. En tegelijk maakt het me niet zoveel uit. Ik ben niet echt geinteresseerd in haar en hun leven samen en onze kinderen maken daar ook geen deel van uit, dus....

Tja

Het is mij ook wel eens overkomen dat het niet op prijs werd gesteld dat ik me neutraal opstelde. Jammer dan, ik maak altijd nog zelf uit met wie ik omga.
Voor je kinderen maak je het alleen maar moeilijker om met de situatie om te gaan, ongeacht wie de stekker eruit trok (en hoe mooi je het ook praat cq je ex de zwarte Piet toespeelt).

Meer dan logisch

Toen mijn ex mij verliet voor een ander ben ik daar uiteraard zeer verdrietig en zwaar pissed over geweest. Ondanks dat vond ik het niet meer dan normaal dat hij en zijn nieuwe partner samen naar feestjes kwamen, zij horen nu bij elkaar ongeacht wat mijn gevoelens daarover zijn.
De scheiding was iets tussen hem en mij en daarom niet nodig voor anderen om daar partij in te kiezen.

Inmiddels ben ik al weer jaren getrouwd met mijn huidige man en hebben we 2 kinderen. Hij heeft een zoon uit zijn eerste huwelijk. Zijn ex vindt ook nog steeds dat ik " niks" ben van haar kind. Dat mag ze vinden, de enige die ze daar verdriet mee doet is haar zoon maar dat inzicht heeft ze niet.

Gingergirl

Ik weet dat het niet altijd makkelijk is, maar ik deel volledig jouw mening. Mooi hoe je het verwoordt:

"....zij horen nu bij elkaar ongeacht wat mijn gevoelens daarover zijn. De scheiding was iets tussen hem en mij en daarom niet nodig voor anderen om daar partij in te kiezen."

Meer dan logisch inderdaad.

En toch

Hier ook meegemaakt in de vriendenkring dat een stel uit elkaar ging omdat een van de twee een ander had. Ik denk dat ik dat in geval van een gezamenlijk feest lastig zou vinden. Want ik ben bevriend met beide ex-partners, maar niet met de nieuwe partner. Daar deel ik geen geschiedenis mee. Met de ex wel. Dus als ik beiden op een feestje zou uitnodigen, wat nog niet is gebeurd, dan denk ik dat ik de exen uit zou nodigen, maar de nieuwe vlam niet. Puur omdat ik daarmee niks deel, en ik de bedrogen partner toch net iets meer gun dan de vreemdganger.

Beide exen kunnen gelukkig weer goed door 1 deur, wat ik al bewonderenswaardig vind. Mocht dan degene die verlaten is alsnog niet komen, dan kan wat mij betreft de nieuwe liefde komen, ik heb namelijk op zich niks tegen de nieuwe vlam. Tenminste, ik probeer over mijn aversie tegen mensen die een verhouding hebben met iemand die getrouwd is en kinderen heeft, heen te stappen. Net als dat ik de vreemdganger de affaire niet probeer aan te rekenen. Ook al lastig gezien mijn ervaringen en het feit dat hun affaire speelde in de tjid dat ik in een huwelijkscrisis zat en daar regelmatig uit zat te huilen.

Maar, even on topic, als de nieuwe dame een blijvertje is (wanneer is ze dat, trouwens?), dan zou ik haar denk ik als ex toch wel een keer op neutraal terrein en op mijn voorwaarden/tijd willen ontmoeten. Feesten bij gezamenlijke vrienden, tja, dat zou na een jaar denk ik voor mij nog te kort zijn om dan ontspannen rond te kunnen lopen. Dus ik hoop voor nou dat je vrienden mijn tactiek willen toepassen.

Toch kennismaken?

Meerwaarde zit er niet in, maar moet dat? Ik denk dat het maximaal haalbare is dat je er geen last van hebt en dat het te hanteren is. Het is een hele moeilijke situatie, ik weet het uit ervaring.

Je moet je ook realiseren dat het niet alleen om de omgang in de vriendenkring gaat maar ook om allerlei gelegenheden die volgen zoals eindmusical, trouwen kinderen, feestjes rondom de kinderen. Het is fijn als jullie dan een hanteerbare modus zouden hebben. Ik heb dat (nog) niet en dat voelt niet goed en verpest leuke gebeurtenissen.

Ik leef in een zelfde situatie en na 4 jaar loopt het hier nog steeds moeizaam. Voor mijn idee ben ik goed begonnen door destijds ex en nieuwe vriendin op de koffie uit te nodigen om kennis te maken. Ik ging bijna dood van ellende maar het was een redelijke ontmoeting waar geen onvertogen woord viel, het leek alsof iedereen van goede wil was om het zo goed mogelijk te doen, ze beloofden om mij ook uit te nodigen om te zien waar de kinderen waren als ze bij hen zijn. Die uitnodiging is nooit gekomen en kort na de kennismaking kwamen ex en partner met allerlei beschuldigingen over mij en bespraken “mijn situatie” met beide families, mijn huisarts en met een van mijn vriendinnen, allemaal achter mijn rug. Dit viel bij mij, zachtjes uitgedrukt, niet goed. Bij een feestelijke gelegenheid daarna, betreffende twee van de kinderen, heb ik toch hen beiden uitgenodigd maar vriendin kwam op allerlaatste moment niet. Bij weer een volgende gelegenheid kon ik het niet meer opbrengen haar juist daar te ontmoeten en is ze niet uitgenodigd met gevolg boosheid van haar en ex. Ik wil maar zeggen dat als er geen weg gevonden wordt, er elke keer verdriet, spanning en stress is.
Na lang nadenken denk ik dat ik je zou adviseren om kennis met haar te maken en om te proberen een soort van kennissenrelatie op te bouwen. Het is beter met elkaar door een deur te kunnen dan constant die spanningen. En stel dat jij ook weer een nieuwe relatie zou krijgen, dan zou het ook prettig zijn om hem in de vriendengroep te kunnen introduceren. Het wordt hierboven al genoemd maar vaak lossen zaken zich vanzelf op of verandert er een en ander waardoor het goed komt. Misschien voelt de vriendin zich helemaal niet thuis in jullie hechte groep en bouwen ze zelf af of komen niet meer.

Tijd en eigen tijd

Het is aan iedereen zelf om de juiste tijd te kiezen om een volgende stap te zetten. En zelf nog even geen stap zetten om ex en truus te 'legaliseren' kan in het begin een prima strategie zijn. Optimist heeft tijd nodig om te verwerken en te kiezen hoe ze erin wil staan. Dat vind ik niet meer dan logisch. Voor Zwitserland-vrienden en 'blije gescheidenen' zal dat allemaal vast te lang duren, maar als zij die tijd nodig heeft zullen echte vrienden daar rekening mee willen houden.

En dan is er nog de factor tijd. Joost mag weten of dit verse stel zin heeft in een remake van de vorige relatie. Ik zou met mijn nieuwe vlam in elk geval niet in een hechte vriendengroep willen invoegen waar vlam eerder nog diep met zijn ex in zat. Daarom ook mijn eerdere opmerking: beste dat er ook imago management wordt gedaan via de vriendenkring. Ook dat zie je nog weleens. In het begin wordt de nieuwe trofee volop geshowt, zie ons eens fijn gelukkig zijn samen, maar ook dat houdt vanzelf op.

Vrienden hoeven nooit partij te kiezen. En als het echte vrienden zijn die zich kunnen verplaatsen in de gevoelens van hun goede vriend/vriendin, is dat ook niet nodig. Dan vinden ze met elkaar een weg om de vriendschap voort te zetten.
Mijn dierbaarste vrienden zullen nooit negatief over mijn ex-man praten. Ik zou dat ook heel erg vervelend vinden. Ze hebben echt wel hun eigen mening en ideeën over onze situatie, en dat is prima - ongeacht wat die mening is. Maar ze zijn mijn dierbaarste vrienden gebleken omdat ze mijn pijn en verdriet zagen en daar rekening mee hielden. Daar hoef je de andere gewezen partner niet voor af te wijzen, dat kan allemaal naast elkaar bestaan.

Dat bedoel ik dus

Ik vind dat behoorlijk veroordelend klinken, ‘echte vrienden zullen daar rekening mee houden’. Nou ja, het dunt dan wel lekker uit, die vriendenkring, want maar weinig mensen zullen zich zo laten manipuleren.

Niet makkelijk

Nee, het is niet makkelijk.Bij mij ging destijds (vroeger, nog voor de kinderen) de nieuwe liefde lopen piepen dat ze het zo moeilijk voor mij vond en dat ze het snapte als zij weg moest blijven enz. Daar kon ik dus geheel niet tegen. Als ze geen moeilijkheden had gewild, had ze er niet aan moeten beginnen.

Gezellig was het niet, tenminste niet voor hen. Zij zaten dan samen op de bank zich ongemakkelijk te voelen, terwijl ik aan tafel met de vrienden uitgebreid oude verhalen ging ophalen. Op een zeker moment bleef ik wat vaker weg en ontmoette ik mijn nieuwe liefde.Toen zijn zij samen geheel ingeburgerd. Ook prima.
Sinds een paar jaar kom ik zo een à twee keer per jaar op feestjes bij die oude vriendengroep. Ik heb dan meer contact met haar dan met mijn ex.

Nee, makkelijk is het niet. Bedrogen worden is niet makkelijk, vriendschapsrelaties onderhouden is niet makkelijk. Maar het wordt in mijn beleving niet makkelijker door het uit de weg te gaan. De nieuwe situatie is nu eenmaal de nieuwe realiteit.

En onthoudt: Jij hebt geen relatie (meer) met een man die vreemdgaat. Jij bent niet degene die een relatie is begonnen met een getrouwde man. Kortom jij kunt met open vizier iedereen op het feest tegemoet treden. Je hebt alle recht om daar verstaanbaar te maken dat je het een lastige situatie vindt, zo met "die twee" in je buurt. Maar hee, het is feest toch?! Kortom, gooi er wat levensvreugd tegenaan. Ga niet 'verkleed als slachtoffer', maar als trouwe vriendin.

En nee, het is niet makkelijk.

Manipuleren?

Integendeel, Phryne! Met 'echte' vrienden bedoel ik de mensen bij wie je 100% jezelf kunt zijn en je veilig en geborgen weet. Voor mij waren/zijn zij nou juist zo belangrijk omdat er dus juist niets hoefde. Die hebben geen haast om de 'nieuwe realiteit' door je strot te duwen als je daar nog niet klaar voor bent. Daar zijn vrienden bij die ook gewoon blijven doen tegen ex, hoor Dat is aan hen, niet aan mij.
Net als mijn familie, trouwens. En ik heb ook nog gewoon contact met mijn (ex)schoonfamilie. Dat kan allemaal gewoon bestaan.

Dat je vriendenkring uitdunt na je scheiding is een waarheid als een koe. Maar dat gebeurt evengoed wel. In mijn geval bleek ik gelukkig meteen verlost van de mee-huilers en de sensatiezoekers. Ook die zitten soms in je vriendenkring. Die kwamen vanzelf mooi bovendrijven.

Neutraal blijven

Ik zou het niet waarderen als mijn vriendinnen neutraal zouden blijven als mijn man me zou bedriegen en we zouden gaan scheiden. In hoeverre zijn het dan echt mijn vriendinnen? Als ze me niet zouden willen steunen in een moeilijke tijd. Als ze meer geïnteresseerd zijn in alles gezellig te houden en geen gedoe willen. Voor mij is dat vriendschap. Vage kennissen prima maar dat zijn voor mij geen echte vrienden.

Maar inderdaad bij dat soort gebeurtenissen (overlijden, scheiden, ziekte) veranderd er vaak wat in de vriendenkring. Bepaalde mensen haken af, anderen blijven... sommige mensen verrassen positief, anderen negatief.

Phryne

Dat is geen manipulatie. Ik snap prima dat een vriendin er echt geen behoefte aan heeft de nieuwe partner van haar ex tegen te komen. Natuurlijk hou ik daar rekening mee. Als iemand mijn vriendin/vriend is dan wil ik uiteraard dat die persoon zich prettig voelt en wil ik die persoon niet meer verdriet aandoen dan zij/hij al heeft. Natuurlijk steun ik die persoon dan in zijn/haar wensen. Het is toch mijn vriend/vriendin?

Wel

Ik denk dat je zolang je haar niet ontmoet het probleem steeds groter gaat worden en de stap die je uiteindelijk moet nemen steeds moeilijker.

Bijt door de zure appel en maak contact.

Maar...

Het gaat hier toch om gezamenlijke vrienden? Die kunnen toch naar beiden luisteren en met beiden goed contact hebben? Misschien ligt het ook wel erg aan de situatie en het soort vrienden. Maar als een vriend van mij vreemdgaat en een nieuwe relatie begint, ben ik wel kwaad op hem, maar is hij nog steeds een vriend. Ook dat is vriendschap.
En vanaf daar is weer even zoeken naar de nieuwe verhoudingen. Best lastig, maar het gaat hier om volwassen mensen en bovendien vrienden, dus ik verwacht dat we daar wel uitkomen.

Was reactie op #52

Dus niet op Ad.

What's in it for me

Je schrijft zelf al dat je je leven op de rit hebt en daar tevreden mee bent. Je ex woont al met haar samen en je kids logeren daar en vinden haar aardig.
Ze wonen niet bij je in de buurt dus de kans dat je haar verder ergens ziet is niet ze groot.

Waarom dan een punt maken van een feestje?

Ze is heus niet meteen " beste vriendinnen" met jouw vriendinnen. Sterker nog ik denk dat zo'n feestje zwaarder is voor je ex en partner.
Maakt het verschil als je haar pas over een jaar of 2 jaar ontmoet? De drempel wordt alleen maar hoger.

En hoe zal het voor je kinderen zijn, als jij haar niet wilt ontmoeten ? Is er straks een feestje in het weekend dat ze bij hun vader zijn en mag zij niet mee omdat jij dat zo wil. Voorkom dat je kids in een loyaliteitsconflict komen tussen jou en vader en partner die ze erg aardig vinden.

Pluto

"De drempel wordt alleen maar hoger". Dat denk ik niet. Ik denk dat na een jaar het stof net een beetje is neergedwarreld, maar alles nog heel kwetsbaar is bij de in de steek gelaten ex. Dat is toch pijnlijker en harder werken dan degene die vrolijk fluitend vertrekt en direct overstapt in de nieuwe relatie. Dus ik begrijp TS helemaal als ze nu nog geen behoefte heeft aan ex en nieuwe partner op een voor haar ontspannen en gezellige avond. Niks mis mee, en heeft ook niks te maken zaken wel of niet accepteren, maar gewoon met tijd nodig hebben om het gebeurde te verwerken. En dan vind ik een jaar echt heel kort. Bovendien is er in dat jaar natuurlijk ontzettend veel gebeurd, en begint nu alles pas een beetje een plek te krijgen.

Ik zou dit als ik TS was ook in de vriendengroep zo melden. Nu nog niet. En als het vrienden zijn begrijpen ze dat. Ex heeft zelf voor deze stappen in deze volgorde gekozen, als hij zijn vrienden wil blijven zien tegelijk met zijn ex, dan is dat dus voorlopig nog zonder nieuwe partner. Lijkt mij niks mis mee. Hij kan Truus meenemen als hij apart met de vriendengroep afspreekt.

Trix

Ja dat zijn de echt lastige situaties (vanuit het perspectief van de gezamenlijke vriend). Als je echt even close met beiden bent en er dus voor allebei wil zijn.
In dat geval blijf ik inderdaad gewoon met allebei de ex partners omgaan maar zou inderdaad de bedrogen partner respecteren door de nieuwe partner niet uit te nodigen op gezamenlijke feestjes.
Mijn ervaring is wel dat het vaak heel lastig is om met beiden goed bevriend te blijven, zeker als er veel woede en verdriet is (zoals vaak bij scheidingen).

Mee eens Pennenstreek

Mee eens Pennenstreek, als zij er nog niet aan toe is.

Maar wachten heeft ook gevolgen, en die moet ze zich dan goed realiseren.
Zoals jij al zegt;

" hij kan Truus meenemen als hij apart met de vriendengroep afspreekt".

De kans is dus groot dat iedereen haar dus dan al kent, gezellig met haar gebabbelt heeft etc.want vaak zie je elkaar ook buiten feestjes om. En zij haar als enige nog niet kent, dan sta je juist meer buiten de groep.

In mijn beleving blijft het dan een erg hoge drempel, ook al ben je dan al langer uit elkaar. Iedereen moet dat zelf weten maar ik zou er niet voor kiezen.

vrienden

voor een vriendengroep is een jaar wel heel lang. Dat zie je ook bij overlijden, de directe nabestaanden hebben veel meer tijd nodig terwijl de omgeving al lang weer 'back to normal' is.
Je kunt van een vriendengroep niet verwachten dat zij continu rekening blijven houden met een relatiebreuk van 1 van de leden, hoe belazerd iemand ook is.

Ik spreek uit ervaring, mijn ex is binnen het jaar hertrouwd met zijn Truus.

Het doel van je ex

Je schrijft: "Het doel van mijn ex is helder: zich met vriendin vrij in de vriendengroep kunnen bewegen. "

Maar dat is niet het enige doel. Het doel is ook om jou in je vriendengroep in een situatie te brengen waarin jouw gedrag als impliciete "vergeving" geinterpreteerd wordt. Dat je vrienden denken: ze doet beleefd, ze is er overheen, het was allemaal niet zo erg wat die vent gedaan heeft of in elk geval is het nu niet meer erg...

Kennelijk kun je je ex (zowel de persoon als het gespreksonderwerp) goed ontwijken in jouw vriendengroep, maar als hij een vrouw meebrengt dan wordt dat lastiger, en dan word je voor het blok gezet: ofwel je bent onbeleefd/bitter, danwel je wekt de indruk alsof alles vergeven-en-vergeten is.

Bij diploma-uitreikingen en andere gebeurtenissen rondom de kinderen speelt dit helemaal niet. Dan kun je gewoon beleefd en afstandelijk doen. Dat gaat prima lukken en daarvoor hoef je niet van te voren kennis te maken.

Je hebt al tegen je ex gezegd dat hij het zelf moet weten. Jouw geweten is schoon. Je kunt nogmaals tegen hem zeggen: "Ik weet zeker dat ik me prima kan gedragen als ik jouw vriendin ontmoet op gelegenheden rondom de kinderen. Ik heb geen behoefte om vooraf kennis te maken en ik heb geen behoefte om een vriendschap te vormen." Misschien is het goed voor de kinderen als jullie dat een keer demonstreren. Of beter gezegd, als ex ervoor zorgt dat vriendin een keer "gewoon" aanwezig is bij een overdrachtmoment zodat jij beleefd "hallo" kunt zeggen, maar zonder het "bijzonder" te maken: geen persoonlijke gesprekken, geen kennismaking, etc.

En vwb die vriendengroep. Het zal vast niet zo hard lopen. Maar als het moment eraan komt dat ex zijn vriendin mee gaat nemen kun je het beste enkele vriendinnen persoonlijk aanspreken en bekennen dat je de scheiding "nog" niet hebt verwerkt. En dan samen bedenken hoe ze jou kunnen helpen ex's vriendin te vermijden zonder onbeleefd te zijn. (Denk aan: ze vragen jou apart nemen voor een gesprek/activiteit, ze nemen de vriendin apart, ze starten een activiteit of gespreksonderwerp voor de hele (gemengde) groep opstarten, etc.). Probeer met de vriendinnen die het meeste begrip tonen aparte afspraken te maken, los van de groep. Je weet maar nooit of de groep dit belangenconflict "overleeft", helaas.