Kids weten nog van niets

madee schreef op 30-07-2022 om 11:26:

@Gingergirl: andersom is het ook zo dat een co-ouderschap ook vanuit emotie afgedwongen kan worden. Sowieso zijn er in een scheiding altijd verliezen en pijnpunten, en het is persoonlijk wat praktisch, emotioneel en relationeel mogelijk is. Met alle respect voor degenen met een succesvol 50/50 co-ouderschap, in mijn geval was dit niet alleen emotioneel maar ook praktisch het beste in de situatie en de verwachtingen van dat moment. En het heeft goed uitgepakt, juist ook op de langere termijn.

Situatie voor TO is nu dat hij alles al heeft uitgedacht en het haar als kant en klaar plan zonder inspraak presenteert als 'hoe het moet' maar dat TO de scheiding niet heeft zien aankomen, niet over heeft meebeslist en nu door begrijpelijke emoties niet goed kan zien wat zijn wensen voor haar en de kinderen betekenen. Dus ze moet zich volgens mij niet laten dwingen om nu al een co-ouderschap 50/50 aan te gaan als zij nog lang niet zo ver is dat ze dat allemaal overziet en aan kan.

Als je samen kinderen krijgt ben je samen de ouders en samen verantwoordelijk voor de opvoeding en verzorging. Ook na een scheiding. Tijdens huwelijk worden er afspraken gemaakt waarbij vaak de moeder meer verzorging op zich neemt. Dat wil niet zeggen dat je dan bij een scheiding ineens meer recht hebt op kind.

 Co- ouderschap heeft dan niks met afdwingen te maken; de een heeft niet meer recht op de kinderen dan de ander. Dat de een er emotioneel niet aan toe is, is heel naar natuurlijk maar niet een reden om dan maar geen co - ouderschap te doen. Sommigen zullen er emotioneel nooit aan toe zijn, dan zou co - ouderschap dus nooit kunnen, juist door uitstel kan de drempel hoger worden. En dat is dan niet erg voor de ander? De ene ouder is niet belangrijker dan de ander.

Een relatie mag eenzijdig opgezegd worden, overleg was uiteraard beter geweest. Ik vind dat de man in dit topic het zeker niet netjes heeft gedaan dus ik ben niet " team man". Voor Vlaamse heel naar dat het zo loopt!!

Voor jouw situatie, fijn dat het zo goed verlopen is maar dat wil niet zeggen dat het voor iedereen een goede oplossing is. Ik spreek veel leerlingen van gescheiden ouders hierover en zelden zijn ze gelukkig bij een weekend regeling, missen de andere ouder erg, band wordt vaak minder want je ziet elkaar nauwelijks etc. En er zullen ook zeker gezinnen zijn waarbij het co ouderschap niet lekker loopt, maar toch wordt het steeds meer de norm en dat is niet voor niets. Veel kinderen zijn vaak stapelgek op de andere ouder dan is 2 weekenden per maand je ouder zien ook heel weinig wat emoties met zich mee kan brengen.

TO : Ik lees je laatste berichten over de vakantie en ik denk aan jullie kinderen die op dit moment de vakantie van hun leven hebben samen met hun ouders. Als een donderslag bij heldere hemel zal hun vader over twee weken (!!) plotseling bij een vreemde vrouw met een vreemd kind wonen en worden jullie kinderen gedwongen om 50% van de tijd bij die vreemde mensen te gaan wonen. Zomaar, zonder waarschuwing vooraf stort hun wereld over 2 weken in elkaar. Ze zien vervolgens hun vader verliefd doen met een vreemde vrouw terwijl hij twee weken geleden nog gezellig op vakantie was met hun mama, die nu alleen achterblijft. Hoe kunnen zij dat ooit overeenstemmen met deze, voor hen, idyllische vakantie ? Ik wil je niet de put in praten, maar ik denk echt 
dat de kinderen juist door deze vakantie door te laten gaan extra psychische schade zullen oplopen. Ik zou me als kind zó verraden voelen en ik zou niet meer weten wie ik nog kon vertrouwen. Die hele vakantie is een grote leugen, een leugen van zowel hun vader als hun moeder, want jij bent erin meegegaan en dat zullen de kinderen nog lang met zich meedragen. Ik zou je willen aanraden te redden wat er nog te redden valt voor je kinderen en er keihard voor te vechten dat de kinderen een fatsoenlijke overgangsperiode gegund wordt waarin ze aan de nieuwe situatie kunnen wennen, voordat ze met de nieuwe mevrouw + stiefzus/broer worden geconfronteerd. Minstens een half jaar, liever langer. 

Heel veel sterkte met alles, het is een zware tijd om je doorheen te worstelen...zorg ook goed voor jezelf!

madee schreef op 30-07-2022 om 11:26:

Situatie voor TO is nu dat hij alles al heeft uitgedacht en het haar als kant en klaar plan zonder inspraak presenteert als 'hoe het moet' maar dat TO de scheiding niet heeft zien aankomen, niet over heeft meebeslist en nu door begrijpelijke emoties niet goed kan zien wat zijn wensen voor haar en de kinderen betekenen. Dus ze moet zich volgens mij niet laten dwingen om nu al een co-ouderschap 50/50 aan te gaan als zij nog lang niet zo ver is dat ze dat allemaal overziet en aan kan.

Je hebt helemaal gelijk dat er een groot verschil zit in de situatie van man en van TO. Als TO zou ik daarom ook aankondigen dat het allemaal niet zo snel gaat, de hele afwikkeling, omdat je zijn tempo niet kunt bijhouden en op achterstand bent gezet, doordat hij al van alles heeft geregeld zonder je daarover in te lichten. Dus eerst vooral even tijd nemen.

Regelingen rond de kinderen zijn onderdeel van alles wat er geregeld moet worden rond een echtscheiding. Het is niet het begin ervan en ik zou de kinderen nu ook geen pressiemiddel laten zijn. Dat betekent dat het best kan zijn dat hij inmiddels al een andere woning heeft en daar enige tijd wil verblijven, maar hij heeft ondertussen nog een woning en een gezin. Dus als hij betrokken wil zijn bij de opvoeding van de kinderen, dan is er nog plek voor hem. Eerst maar eens de mededeling en kijken hoe de kinderen daarop reageren. Dan afspraken (tussen de ouders) over hoe het proces vorm krijgt, wat gaan jullie doen, hoe komen jullie tot nieuwe afspraken. Dan de nieuwe afspraken en daarvan is de zorg voor de kinderen een onderdeel. Mochten de kinderen ondertussen ook willen weten waar hij verblijft, dan kun je daarover incidenteel afspraken maken. Maar definitieve afspraken zijn er pas als alles geregeld is.

Hij is nog hoteldebotel en denkt dat hij alles goed geregeld heeft, maar hij vergeet dat er nog andere mensen zijn die niet zomaar meegaan in zijn plannen. Je hoeft niet onnodig tegen te werken, maar je mag wel aangeven wat jouw tempo is en wat jouw wensen zijn.

Tsjor

Ik vind dat nogal een harde wens. Bij een scheiding zal een van de twee moeten vertrekken. Stel dat man dat tegen vrouw had gezegd: ik wil dat je nu vertrekt en ik houd de kinderen. Zo gaat dat niet. Zeker niet in deze tijd, waarin de woningen niet voor het oprapen liggen. Het verzet tegen een scheiding komt precies voort uit het gegeven dat voor de een er bijna niets verandert en voor de ander alles: huis uit, maakt niet uit dat je de vader van de kinderen bent, kinderen weg. Als je daar niet naar wil kijken en niet wil nadenken over meer gelijkheid in de lasten, dan kom je er niet goed uit.

Tsjor

Overigens heeft ex hier al gezorgd dat hij weg kan, hij heeft alles al voorbereid. Hier is ex degene die alles meteen op het spel zet: ik wil het huis verkopen. Dat kan niet zomaar.
Tsjor

Nee, maar nu ex wel al in zijn huisvesting heeft voorzien zou ik het voorstelbaar vinden dat TO zegt "ok, vertrek dan ook maar" en dat hij dan ook daadwerkelijk vetrekt. Uit jouw eerdere posting kreeg ik de indruk dat jij vond dat TO hem in zijn huidige woning zijn deel van de zorg voor de kinderen moest laten dragen, omdat het anders voor de kinderen zo akelig is. En dat zou ik wat ver vinden gaan, in een situatie waarin de man al huisvesting geregeld heeft, maar TO niet.

Maar goed, we weten helemaal niet wat TO op dat punt wil of niet wil

Vlaamse schreef op 29-07-2022 om 11:53:

@titiv: ik zou niets liever willen dat hij voor mij kiest of terugkomt, maar ik ken mijn man. Die komt niet terug op zijn beslissing. Hij heeft al een huurhuis waar hij op 15 augustus intrekt, vanaf dan woont hij met haar halftijds samen. Ze hebben al een heel nieuw leven samen uitgestippeld.
De laatste paar dagen begint hij steeds weer te praten over verschillende gescheiden koppels die vrienden blijven en zelfs samen op vakantie gaan. Daar legt hij echt de nadruk op. Maar de gedachte alleen al...
Het moet inderdaad voor jou ook moeilijk zijn, dus ik wens jou ook heel veel sterkte toe. Praten jullie dan over waarom hij voor die andere vrouw eerst gekozen had? Wat voor hem de oorzaak was om iets met een andere vrouw te proberen?

Waarom weet je zo zeker dat hij niet terug komt op zijn beslissing? Ik vind 't raar dat jij toch nog op reis wilde met jou en zo graag "vrienden" wilt blijven... 

Ja we hebben hier heel veel gesprekken gehad, op dat moment ging 't volgens hem niet goed met ons en met hem, ik had niks door, ik was gelukkig... Achteraf zie ik wel in dat ik niet altijd de liefste was, maar ik had 't op dat moment ook moeilijk, gewoon met mezelf, en hij blijkbaar met zichzelf, ik uitte 't wel maar hij dus niet. Hij ging vaak op reis voor werk en daar leerde hij haar kennen, volgens hem was hij vooral boos op mij maar tegelijk wist hij dat hij me nooit wou verlaten... Toch heeft hij haar 4 keer ontmoet in die 5 maanden en uiteindelijk zelf een eind gemaakt aan hem en haar... Ik heb in die 5 maanden ook een vakantie met hem en onze kids gedaan, de dag nadat we thuis kwamen vertrok hij weer naar haar... Maar toen heeft hij haar dus daar verteld dat 't gedaan moest zijn. Nu zijn we 10 maanden verder en 't doet nog steeds pijn... Het bedrog, de leugens, alles, hij brak m'n hart maar hij was vast besloten dat we hier uit gingen komen en ik moet zeggen 't gaat de goede kant op nu maar t zal altijd tussen ons instaan zoiezo, ik heb nu ook een laag zelfbeeld, ben heel wantrouwend en echt soms wil ik hem gewoon weg hebben maar ja ik hou toch van hem en 't feit dat hij toch voor mij koos zegt genoeg denk ik. Mss is je man nu gewoon blind. Mijn man zegt zelf dat hij blind was, hij was niet verliefd zegt hij maar hij vond bij haar iets wat hem deed beseffen dat hij er nog mocht zijn ofzoiets... Ze hadden vooral een klik volgens hem... Tja de details zal ik nooit echt weten... Doet er ook niet toe maar ik wil maar zeggen, wie weet gaat je man nog beseffen wat hij weg gooit en zoniet ja dan niet maar jullie kunnen echt geen vrienden zijn, mss over een paar jaar maar nu niet en jij hebt liefdesverdriet, dit moet je eerst verwerken, hij zal afstand van je moeten nemen, kan hij dat niet dan houd hij teveel van je en dan zal zijn relatie met dat mens zoiezo stuk lopen, zoals hij zelf al zegt, wie zegt dat we dan nog samen zijn, volgens mij weet hij diep van binnen dat zij niet de ware is. 

Liefs en veel sterkte! Xxx

Vlaamse schreef op 01-08-2022 om 18:10:

Mag ik iets praktisch, maar toch ook emotioneels, vragen? Wat doen/deden jullie met de gezinsfoto's? Er hangen hier meerdere foto's en het doet pijn om ernaar te kijken? Hebben jullie die bijgehouden?

@titiv: hij heeft al meerdere keren me verteld dat het voor ons te laat is, dat zij nu in zijn hoofd zit. Zelfs als zou het uitraken met haar, zie ik hem niet terugkomen. Ik ben ook 8 jaar ouder dan hem, zij is jonger. Ik denk dat hij nu alleen voor jongere vrouwen zal gaan. Op vakantie gaf hij mij ook steeds het gevoel dat hij er liever met iemand anders was dan met mij.

Ik heb het nog steeds moeilijk met de gedachte dat hij er binnenkort niet meer is, dathij de dingen die wij deden met een andere vrouw zal doen. Dat ik thuis ben, maar dat er geen partner meer thuiskomt. Dat ik alleen zal zijn. Ja, mijn kinderen zijn er natuurlijk ook nog, maar het is nog anders dan met een partner.

Wat ontzettend naar dit voor je pffff m'n hart breekt er gewoon van... Ik weet hoe hard 't is om idd je man voor te stellen met een ander, dat was ook echt 't moeilijkste voor mij, hij heeft met haar geslapen, samen ontbeten, uit eten gegaan, gelachen en gehuild... Dit doet me 't meeste pijn van alles en nog steeds, je denkt dat had ik gewoon moeten zijn... Ik weet 't het is ontzettend misselijk makend! Dat je ouder bent nee praat jezelf dat niet aan want leeftijd is maar een getal hoor, maar snap je wel! Heb je haar eik gesproken of gezien? Ik vind 't zelf ook wel zo netjes dat zij t een en ander ff laat weten, dat mens waar mijn man mee ging wist van mij maar liet niets horen, dan weet je ook gelijk wat voor type 't is... Ik zelf zou al denken hoezo ga je nog op vakantie als je niet meer met je vrouw wil... Klopt gwn niet!! Ze wist dat wij op vakantie gingen samen maar nee hoor ze vond dat dood normaal, sorry maar in mijn wereld is dat niet normaal.... 

veel sterkte! Ik zou de foto's ver wegstoppen, maar niet vernietigen. Krijg je misschien spijt van. Ooit word je weer gelukkig en krijg je vrede met de situatie (nu nog moeilijk voor te stellen). Dan kijk je misschien anders naar de foto's. Of wellicht willen je kinderen ze ooit, later hebben. Wat voor grote eikel hij ook is nu, hij is toch een deel van je leven geweest. Ik zou zulke permanente overhaaste beslissingen nu niet maken. Je kunt ze later altijd nog verscheuren/verbranden.

Index224 schreef op 01-08-2022 om 22:45:

veel sterkte! Ik zou de foto's ver wegstoppen, maar niet vernietigen. Krijg je misschien spijt van. Ooit word je weer gelukkig en krijg je vrede met de situatie (nu nog moeilijk voor te stellen). Dan kijk je misschien anders naar de foto's. Of wellicht willen je kinderen ze ooit, later hebben. Wat voor grote eikel hij ook is nu, hij is toch een deel van je leven geweest. Ik zou zulke permanente overhaaste beslissingen nu niet maken. Je kunt ze later altijd nog verscheuren/verbranden.

Ja, precies. Mijn dochter vindt het ook leuk om een paar foto's te hebben waar we met ons drieën op staan (vader, moeder en dochter). Ik heb die foto's na de scheiding in een doos gestopt waarin ik ook andere dingen voor dochter bewaar, zoals sportmedailles en haar boekje van het consultatiebureau. Ik hoef ze niet zo nodig te zien, maar dochter vindt het wel leuk.