Kind geeft mij de schuld van echtscheiding na huiselijk geweld

Ach

Wijde omgeving....

Mail mij

Dag beste verhuiswagen,
volgens mij kun je mij gewoon mailen of via Facebook contacten. Ik heb iets voor je (een vriendin van mij die je verder kan helpen hoop ik)
Sini

Verhuiswagen

Was leuk om je weer even te zien, en ook om je jongste eens te zien. (En ik lees hier natuurlijk wel mee, maar weet vaak niet wat te zeggen...)

Super

Blij om dat te lezen Verhuiswagen

Ja met recht

Dat is nog eens over je eigen schaduw heen springen! Daar kan menigeen nog wat van leren.

Ben blij dat je rust en vertrouwen in je hoofd hebt.

Bedacht me net

Weet niet of het wat is, schiet zo maar door mijn hoofd, maar als ze echt zoveel alleen zijn, kun je dan geen vast Skype momentje in de week met haar afspreken? Om de week voor jou en de dag voor haar en beetje te breken.

Ginny

T moeilijke is dat de kinderen geheim moeten houden dat ze vaak alleen zijn. En dat ze niet mogen zeggen dat als er iemand voor ze zorgt dat dat oma is. Ze willen niet bellen, ze nemen vaak niet op, of kappen de gesprekken af. Als ik bel dan hoor ik vaak dat ze ingefluisterd worden door oma. Of dat ze geen antwoorden willen geven. Vader heeft nl. bij de rechter beloofd dat hij S avonds thuis is voor de kinderen. Dat is hij niet en dat verwachtte ik al bdat zei ik ook bij de rechter. Maar die geloofde mij niet. De kinderen zien hun vader bijna niet. Hun moeder ook bijna niet. En leven op kant en klaar maaltijden die ze zelf regelen. Dit had ik al verwacht maar t is zo frustrerend dat niemand je gelooft. En vooral dat je niet mag helpen of inspringen. Want er is hoegenaamd geen probleem.

Ja dat is moeilijk

En zuur ook, omdat jij ze zoveel meer kunt bieden.

Heel eerlijk denk ik dat ik lak zou hebben aan mijn ex en op woensdag gewoon zou proberen om contact met ze te zoeken. Als is het maar per app. Daar zijn ze groot genoeg voor.
Issie nou helemaal....want weet je, mijn oudste twee zijn ook heus wel wat dagen alleen thuis, en dat kunnen ze ook prima dus het is onzinnig om daar zo geheimzinnig over te doen. Dat doet die kinderen veel meer kwaad dan het feit dat ze het alleen moeten rooien.

Wat is alleen thuis Ginny

Ze zitten maandag t/m vrijdag vanuit school, zeg 16 uur tot ongeveer 21.30 uur alleen thuis. Niet dat vader er af en toe is of zo. Gewoon alleen. Zelf huiswerk maken. Zelf iets te eten maken. Zelf naar de dokter of tandarts. Zelf naar de bibliotheek. Zelf naar bed. En dan zijn ze 13 en 17. Ik vind 13 jaar te jong daarvoor. Niet voor af en toe. Maar voor elke door de weekse dag. Dat heb ik aangegeven bij de rechter dat dit zou gebeuren. Ex zei dat hij er wel was. Op basis daarvan worden ze aan ex toegewezen. Dat is er aan de hand. Als ze tegen mij toegeven dat ze alleen zijn dan komt t gelieg van vader en mijn kinderen boven water. En dat willen ze niet. Snap je t?

ja, maar

je geeft toch ook aan dat Oma er dan is omdat die influisterd, waardoor je niet kunt skypen. Dan zijn ze toch niet alleen. Alleen je ex is er niet.

Of begrijp ik het nu niet.

Als ik heel eerlijk ben

Vind ik een kind van 17 daar eigenlijk ook te jong voor. Niet vanwege de leeftijd, maar vanwege het feit dat mensen gewoon behoefte hebben aan menselijk contact. Aan ondersteuning. Aan iemand die naar ze luistert.
Er is net een soort campagne op poten gezet waarin wordt aangegeven dat juist pubers hun ouders zo nodig hebben...

Kun je hier geen bewijzen van verzamelen en opnieuw naar de rechter stappen? (snap ik hoor, je wilt geen gedoe en zo, en het wordt voor de kinderen alleen maar moeilijker anders.).

Volgens mij zijn jouw kinderen al behoorlijk gemangeld. Want no way dat mijn (nu net 18-jarige) zoon, of dochter toen ze zeventien was, zich iets gelegen zouden hebben laten liggen aan een ouder die nooit thuis was. Als jouw kinderen al fluisteren of telefoontjes niet aannemen... brrr...

Af en toe

Taruh: oma komt af en toe. Ik mag niet weten hoe vaak of wanneer. Ik snap niet dat m'n ex kiest voor n omgangsmoment als hij er zelf niet is. Of juist wel; hij wil dat zijn moeder t doet. Want dat wilde hij tijdens t huwelijk ook.
Mirreke: mijn kinderen wonen door de week zoals iemand op kamers woont. Zelfstandig. Daar vind ik n 13 jarige te jong voor. Ik was met 17 op kamers ivm studie. Dat kan. Maar ik mocht wel contact hebben met m'n ouders zo vaak als ik wilde. Ik merk dat ze inderdaad behoefte hebben aan 'zorg'. Maar n rechter vond dit goed voor de kinderen en verzuimde te controleren of t ook echt zo gebeurde. Nu blijken ze ook al n maand geen werkende douche te hebben bij vader. Dat kan gebeuren maar ik kan dan toch n oplossing bieden? Nu heeft school contact opgenomen ivm de studievoortgang van een van onze kinderen. Ik hoor dan dus niks. Ben vorig jaar ook verwijderd uit de schoolsystemen. Ik was als moeder nergens bekend op school. T voelt akelig als je als ouder uitgewist wordt. Nogmaals ; af en toe alleen is prima. Maar bewust de kinderen alleen laten ook al is de andere ouder beschikbaar? Mijn jongste dochter belt alleen als ze zeker weet dat vader of oma haar niet hoort. Anders neemt ze niet op. Te beantwoord berichtjes ook niet.

Oh nee

Keur het ook niet goed.

Maar ik vind de verwaarlozing (want dat is het) in het niet vallen bij de druk die op jouw kinderen wordt uitgeoefend.

Daarom zeg ik: probeer het lijntje open te houden. Al is het maar via de app.

Maar....

Ik heb weinig verstand van scheidingen en omgangsregelingen. Dus dit is meer een vraag.
Boven de 12 jaar kunnen kinderen toch zelf bij de rechter aangeven bij welke ouder ze willen wonen en waarom?

Bij een kennisje van mij is dochterlief enkele weken geleden vertrokken naar haar vader, daardoor denk ik hier aan.

Niet formeel Wil

https://ak-advocaten.eu/vanaf-12-jaar-mag-mijn-kind-kiezen/

"Deze uitspraak hoor ik vaak helaas. Daarmee is dit wat mij betreft het meest hardnekkige misverstand in de familierechtpraktijk. Want het is onjuist dat kinderen vanaf 12 jaar zelf mogen kiezen. Of het nu gaat om bij wie kinderen wonen of hoe vaak ze naar de andere ouder gaan, kinderen mogen dit vanaf hun 12e verjaardag niet zelf beslissen. Bovendien wordt vaak niet goed beseft dat het schadelijk is om kinderen te laten kiezen. Tijd dus om dit misverstand voorgoed uit de wereld te helpen."

Dat is dus de theorie. In de praktijk lijkt het me nogal onhoudbaar om wandelende pubers tegen te houden. Bovendien zie ik ook geen reden waarom ze daar niet zelf in zouden mogen kiezen. Ze kunnen altijd weer terug. Ze hebben nou eenmaal 2 ouders en daar zou ik toch niet al te moeilijk over doen.
Ja, je past de regelingen aan, het woonadres, de kinderbijslag. Dat kan even een dingetje zijn, maar daar gaat het niet over.
Ik kan me goed voorstellen dat een kind op een gegeven moment ook wel eens, al is het voor een tijdje, bij de andere ouder wil wonen. Je hebt er per slot 2.

Bijvoorbeeld Madonna

http://www.ad.nl/sterren/verliest-madonna-haar-zoon-voorgoed~a13c626f/

"Twee dagen voor kerst kwam de voogdijstrijd in de publiciteit, toen Madonna via de rechter probeerde af te dwingen dat haar zoon de feestdagen bij haar, zijn zussen Lourdes (19) en Mercy (9) en broertje David (10) in New York zou doorbrengen. Rocco's advocaat Eric Buckley vertelde de rechtbank dat de tiener niet terug wil naar zijn moeder. Desondanks beval rechter Deborah Kaplan anders. ,,Het kind moet terug naar New York. Als hij bij zijn vader wil blijven, moet hij eerst met zijn moeder praten.''

Intussen bracht Rocco veel tijd door met zijn vader en negeerde de uitspraak van de rechter compleet."

15 jarige zoon Rocco.

Moeilijke situatie

Naar wat ik heb begrepen is dat de politie twee keer een kind terug brengt naar de verzorgende ouder als hij/zij is weggelopen en naar de andere ouder is gegaan. Bij de 3de keer hebben ze meestal zoiets van: het kind wil liever bij de andere ouder zijn.

Kinderen van 12 jaar worden gehoord door een rechter en vaak wordt er wel rekening gehouden met de mening van een kind. Rekening houden met de mening van een kind is anders dan het kind laten beslissen.

Voor jou is het van belang dat jij heel hard werkt aan een goede band
met je kinderen. Als ik lees hoe jij het hebt aangepakt met de kadootjes en je jongste dan doe je dat heel goed. Daar mag je zeker trots op zijn!

Zorg verder voor een open lijntje. Doe in dat open lijntje juist de koetjes en de kalfjes. Ik speel bijvoorbeeld wat online spellen met mijn dochter. Dat was de eerste jaren van groot belang. Op die manier wist ze dat ik er altijd voor haar ben, zonder dat het contact omgeven is door allerlei moeilijkheden. We hadden het dan over het spel. Bijvoorbeeld tegen elkaar Pokemon (niet Go!, maar het online kaartspel) spelen online. Dan hadden we het over de kaarten die we hadden gewonnen en welke we nog wilde winnen. Op die manier hadden we in de tijd dat ze bij haar vader was toch nog heel veel contact. Ze mag van haar vader altijd wel contact opnemen zegt hij, maar de praktijk was en is anders. Ze mag ook niet vertellen dat ze haar vader heel weinig ziet. Soms floept het eruit en mijn tactiek is dan gewoon doen alsof ik niets heb gehoord (hangt een beetje af van haar lichaamstaal). Vorige keer merkte ik dat ze er wel over wilde praten, dat is ook goed. Ik oordeel niet, ik luister en geef advies.
Als ik je verhaal zo lees ben je heel goed bezig. Ik hoop ook dat je genoeg mensen hebt waar jij je verhaal aan kwijt kunt en die jou steunen. Ik wens je heel veel sterkte.

sessie gehad

Ik heb naar aanleiding van een tip hier (waarvoor dank!!!) een sessie gehad bij een therapeut en ervaringsdeskundige in exact mijn problematiek. Veel besproken over wat er gebeurt is en bekeken hoe t kan dat de situatie zo gelopen is en wat ik er nu t beste aan kan doen. Met name op ' hoe kan ik t beste omgaan met de situatie en reageren op de kinderen'. Ik was bang om echt volledig stuk te gaan bij de therapeut, maar kon t heel helder vertellen zonder emoties. Toen ik thuis kwam, was t juist het tegenovergestelde. Woest was ik, en enorm verdrietig. T liet me uren niet meer los en wist even niet meer wat te doen. Waarschijnlijk ook vanwege de aankomende spanning van een afspraak in t ziekenhuis de volgende dag. Er is nl. bij toeval een knobbel van bijna 2 cm in mijn schildklier ontdekt en ik zou te horen krijgen of t kwaadaardig was en of ik schildklier-problemen heb. Gelukkig heb ik te horen gekregen dat de kans dat t kwaadaardig is heel klein is, maar dat ze het toch gaan onderzoeken. Ik ben helemaal op nu, zou t liefst gaan slapen.

Paddington, wat een goede tip van dat onlinespel. Dat zal ze zeker aanspreken!

En over die algemene misvatting dat kinderen mogen ' kiezen'. Dat is niet zo en AnneJ heeft dat al haarfijn uit de doeken gedaan.
Mijn kinderen hebben bij de rechter belastende verklaringen tegen mij afgelegd, gebaseerd op klinklare onzin. De rechter gelooft helaas dat dit ook echt uit de monden van de kinderen komt.(het waren echt ingestudeerde zinnen die ze zeiden) Mijn kinderen wilden niet gehoord worden door de rechter (dat hoeft ook niet als ze niet willen). Maar daags voor de zitting zijn ze als een blad om de boom omgeslagen en meegenomen door wat ik toen dacht, een vriendin van mij en mijn ex. Zij heeft een jeugdtrauma door een verhuizing naar Suriname. Zij heeft met mijn kinderen haar eigen jeugdtrauma proberen op te lossen. Deze vrouw heeft ook geprobeerd op de school van mijn kinderen dingen te regelen. En ze heeft een melding gedaan bij Veilig Thuis, over mij, tegen mij.
Tja, wat moet je dan....

Rechter

Wellicht heeft de rechter wel door dat het allemaal ingestudeerd is, maar:
- de kinderen wonen bij hun vader
- hebben hun sociale leven daar
- gaan daar naar school
- zien er (denk ik) niet uit dat ze mishandeld worden door hun vader

Als je dan als rechter uitgaat van waar twee vechten hebben twee schuld (in mijn ogen vaak een verkeerd uitgangspunt, zeker bij echtscheidingen), dan kom je waarschijnlijk tot de volgende conclusie:

beide ouders maken ruzie en maken elkaar zwart. Wat de ouders over elkaar zeggen moet je dan dus met een grote schep zou nemen. Dan blijft er dus over dat de kinderen bij hun vader een sociaal leven hebben en er niet mishandeld uit zien.

Helaas is dit een groot probleem in de rechtspraak rondom scheidingen. Zelfs al heb je bewijs op papier (zelf meermaals meegemaakt), dan nog wordt het met een grote schep zout genomen.

Daarbij komt dat jij bent weggegaan en bij je vriend bent gaan wonen. Dat zou een rechter zo maar kunnen uitleggen als zijnde dat jij die al had en wilde scheiden omdat je verder wilde met hem.

Even voor de duidelijkheid, dit is niet mijn mening. Dit is wat ik mij kan voorstellen dat een rechter denkt. Zeg maar het beeld dat ik denk dat de rechter van de situatie heeft. Al met al een hele moeilijke situatie. Het enige dat je kunt hopen is dat je een rechter krijgt die verder kijkt en wel inziet dat jou situatie toch echt anders is dan die van zoveel andere exechtlieden die zij al in de rechtbank hebben gezien.

Verhuiswagen

ben blij om te lezen dat je wat aan mijn tip het gehad. Ik dacht ook, als iemand kan helpen dan is die therapeut het wel.
Sterkte met alles. Je weet me ook te vinden zo nodig,
Sini

aannames Paddington

Ik begrijp je reactie Paddington, dit is wat velen zeggen. Maar......de kinderen woonden juist NIET bij vader. Vader verkocht t huis en ik werd dakloos. Waar moet je dan gaan wonen? En zonder inkomen, wat doe je dan? Dat ik toen zei dat mijn vriend mij onderdak bood, was echt de waarheid.T was dat, of bij mijn ouders die geen ruimte hadden voor mijn zaak. Ik heb nu weer een inkomen, wat ik zelf verdien met mijn bedrijf. En sinds wanneer wijst een rechter de kinderen niet toe aan de ouder die vreemd ging (was in mijn geval niet zo hoor, leerde mijn vriend pas na 2 jaar kennen). Misschien zeg je t niet zo, maar ik lees t tussen de regels door.
En dat beide ouders vaak lelijke dingen over elkaar zeggen zal best zo zijn, maar als dader van huiselijk geweld krijg je zo alles kado. En dit is t probleem wat helaas heel vaak voor komt. Wist je trouwens dat van huiselijkgeweld aangiftes slechts 1% gelogen is? Was laatst onderzoek naar gedaan. T maakt mij zo woest he....

Wat ook zo raar is; de rechtzaken zijn afgelopen, er is geen hoger beroep ingesteld door beide. Toch wil mijn ex nu opeens dat ik afzie van zijn pensioen. Daar heb ik van rechtswege recht op, en is ook nooit ter sprake gebracht bij de rechtzaak. Hoeft ook niet, omdat t al in de wet geregeld is. Hij snapt t gewoon niet, en heeft n advocaat die t ook niet snapt. Of hij heeft een advocaat die beinvloed wordt door zijn geraas en getier. De hele discussie begint gewoon van voren af aan. Waarom hadden we dan een uitspraak van de rechtbank?

Verhuiswagen

Even voor de duidelijkheid: Ik ga ervan uit dat jij niet vreemd bent gegaan. Wat jij tussen de regels door denkt te lezen klopt dus niet.

Het enige dat ik heb willen aangeven is dat een rechter zomaar anders kan denken. Dat is in mijn ogen juist het hele probleem met de huidige vorm van rechtspraak. Jij bent een van de vele die bij hun in de rechtbank komt. Ze luisteren maar half naar het verhaal, omdat ze zulke verhalen al zo vaak hebben gehoord.

Ik herken het probleem. Ik heb al meerdere rechtszaken gehad met mijn ex-partner. Hij heeft ontzettend zijn best gedaan om mij neer te zetten als de vrouw die uit wraak haar ex-partner financieel uit te kleden. Tot nu toe gaan alle rechters daarin mee. Dat het andersom is, wordt tot nu toe niet gezien. Ik ben maar wel ingetrokken bij mijn ouders toen mijn ex mij met behulp van de rechter op straat zette. Ik moest ook wat

Of een ander voorbeeld. Een vrouw die bij de rechter het beeld schept dat haar ex-partner een hele vervelende man is die overal een probleem van maakt. Ze heeft daardoor voor elkaar dat hij uit het gezag is ontzet. Dat zij weigert om te overleggen en haar ex-partner al jaren niet meer betrekt bij belangrijke beslissingen, maar pas komt op het moment dat zijn handtekening nodig is, wordt niet eens naar gekeken. Dat zij beslissingen neemt die aangetoond niet goed zijn voor de kinderen, wordt niet naar gekeken.

Kortom, het probleem ligt erin dat je met heel veel overduidelijk bewijs moet komen voordat een rechter gaat inzien dat jouw situatie toch echt anders is. En dat het dan nog kan zijn dat ze niet verder willen/kunnen kijken.

Het verhaal van het pensioen is weer een hele lastige. Jij hebt er gewoon recht op. Zijn advocaat snapt het waarschijnlijk prima, maar het is een advocaat die alleen denkt aan zijn eigen portemonnee. Elk uur levert geld op en als de klant het zo wil, dan doen we het zo. Dat soort advocaten maken de situaties alleen maar slechter.

Ik hoop voor jou en jullie kinderen dat uiteindelijk iemand komt die werkelijk kijkt naar het belang van jullie kinderen en zich ook echt wil verdiepen in de situatie. Wellicht helpt hetgeen dat er uit Divorce Challenge komt. Een bijzondere curator zou bij jou bijvoorbeeld heel goed kunnen helpen. Dat is iemand die opkomt voor de kinderen en meer tijd met ze doorbrengt dan de 10 minuten die een rechter ervoor uittrekt.

Mijn eerder post was alleen maar een poging om je te helpen begrijpen wat voor problemen een rechter mee kampt. Soms helpt dat bij de verwerking van de rottige situatie waar jij nu mee moet leren leven. Ik wens je heel veel sterkte!

Paddington

Nu begrijp ik je beter. En ben t ook volledig met je eens. Mooi nieuw inzicht; de advocaat van mijn ex denkt inderdaad vast ' mooi weer een uurtje wat ik kan declareren'. Dat is bij mij door de toevoeging wel anders.
Dank je.
Trouwens mijn ouders wonen op fietsafstand van mijn vriend. En dat is ook n uur bij mijn woonplaats tijdens mijn huwelijk vandaan. Hadden ze maar in mijn huwelijkse woonplaats gewoond. Dan was er geen probleem geweest.
Nu m'n hele huis omtoveren tot n kersthuis. Gisteren al heerlijk verrast door mijn vriend met een avondje sauna. Doet hoofd en lichaam goed. En t feit dat ik te horen heb gekregen dat de kans heel klein is dat het een kwaadaardige tumor is. Wel nog verder onderzoek nodig.