Kinderalimentatie en schuldsanering
Ik kom er niet uit. Vandaar na jaren weer eens een bericht. Ex man zit sinds enige tijd in de schuldsanering.In eerste instantie werd ik daar niet van op de hoogte gebracht en stopte het ( altijd al wat moeizame) betalen van de kinderalimentatie.Na aandringen van mijn kant( ik vroeg om bewijs) heeft hij nihilstelling aangevraagd bij de rechter. Ik kreeg kort daarna de stukken van de rechtbank in huis. Op dat moment kreeg ik ook onder ogen hoe ernstig de situatie is. 95.000 euro schuld. Omdat ik de situatie wil snappen hoe zo`n schuldsanering werkt ben ik gaan googlen maar word niet heel veel wijzer. Ex man woont in een koophuis waar ongeveer 20.000 euro overwaarde op zit. Hij heeft aan leefgeld een bedrag van 525 euro en lost zo`n 500 euro per maand af. Er loopt een hond in huis die hij pas heeft aangeschaft, een sportschool abo van 65 euro per maand en is sinds enige tijd op een soort dieet waarbij er speciale bessen en zaadjes moeten worden gekocht. Auto heeft hij vlak voor de uitspraak verkocht en verder worden er toch regelmatig uitjes en etentjes gepland.
Ik kom nu waarschijnlijk over als een ontzettende zure ex maar ik vraag me gewoon af hoe dit mogelijk is? Ik lees namelijk trieste gevallen van hele gezinnen die van 50 euro in de week moeten rondkomen en hun huis moeten verkopen. En hij heeft 525 euro voor zichzelf. En verteld lachend aan mensen dat het toch geweldig is dat hij na 3 jaar lekker schuldenvrij is.Kan natuurlijk ook een beetje bluf zijn.
Maargoed, ik begrijp het gewoon niet.Ik heb er wel eens overgedacht om zijn bewindsvoerder op te bellen en te vragen hoe het nou zit. Maar ik vermoed dat ik daar ook niet veel wijzer van word.
Oja en toen ik het dikke pakwerk doorlas kwam ik erachter dat hij erin op heeft laten nemen dat als de 3 jaar voorbij is hij ook niet in staat is om kinderalimentatie te betalen omdat hij dan bang is dat hij weer in de schulden terecht komt. Mijn zoon is dan inmiddels 18 en zou dan zelf naar de rechter moeten gaan om de alimentatie weer in gang te zetten. Welk kind doet dat echt? De 2 andere kinderen zijn dan nog onder de 18 en dat zou ik dan moeten doen?
Vader hebben het in zo`n geval vaak niet makkelijk. Je betaald, je ziet je kinderen niet zo vaak als je misschien zou willen maar dit voelt ook zuur.
Anyway, ik draaf een beetje door. Ik wil eigenlijk gewoon graag weten hoe ik erachter kan komen hoe de dingen zijn opgebouwd. Waarom hij bv zijn huis niet hoeft te verkopen terwijl er wel overwaarde op zit.
Bedankt voor het lezen.
......vergelijkbare situatie en toch ook niet...
Het beginverhaal gaat over een vader die uit beeld is maar ik ervaar veel vergelijkbare frustratie door een iets andere situatie....
Co. Ouderschap, vorig jaar bleek onverwacht dat moeder in de wsnp terecht kwam, hierdoor werd alimentatie van vader bijna verdubbeld en liepen de kosten van de rechtszaak voor vader op tot bijna 9000 euro. Vader zit nu financieel krap, weinig geld over om te besteden en al helemaal niet om gezellige dingen met de kinderen te doen.
Moeder heeft de afgelopen jaar behoorlijk wat geld uitgegeven. Voor ruim 200 euro sinterklaascadeaus(allemaal gloednieuw), regelmatig nieuwe kleding(dit mag niet mee naar vader), tuin opnieuw laten aanleggen, nieuw mobiel met ABO, laptop, tweewekelijks naar de MacD of ander restaurant, regelmatig uitstapjes(pretpark, museum, theater).
Dit zorgt voor veel frustratie bij de vader maar ook bij de kinderen. Zij begrijpen niet waarom bij pa(die fulltime werkt) zo weinig kan en hij veel minder met ze onderneemt.....
Hoe kan dit??? Waar doet deze moeder dat van als je in de wsnp zit?
Ik hoor altijd zielige verhalen over bijstand, schuldsanering, voedselbank ed maar hier lijkt dat niet ter sprake?
Zozo
Ik ken ook mensen in de schuldsanering en die kunnen dat écht niet. Ik kan niet anders denken dan dat mensen die toch nog van alles kunnen doen een zwarte bron van inkomen hebben. Superfrustrerend, maar weinig aan te doen, want het is niet te bewijzen.
overigens...
Als je kinderen al wat ouder zijn kun je eens om de tafel gaan zitten met het huishoudboekje. Wat komt er in, wat gaat er uit. Kan heel verhelderend voor ze zijn.
Als ze dan de vraag stellen waarom mama het wel kan, kun je in alle eerlijkheid (en zonder sarcasme) zeggen: "Ik weet het niet, ik zou het graag willen weten want misschien ziet zij mogelijkheden die ik nog niet zie."
Ook een kind gaat vroeger of later zijn eigen conclusie trekken dat dit niet klopt. Dat je geen big spender kunt zijn met een laag inkomen. En dat je, als je dat wel bent, ergens flink aan het sjoemelen bent.
En jij kunt hen dan nog steeds recht aankijken.
Zozo
Er zijn allerlei regelingen waar mensen gebruik van kunnen maken. Als je eenmaal officieel 'arm' bent dan kom je in dat circuit terecht. Als je arm wordt, doordat je een fulltime baan hebt, maar veel alimentatie moet betalen, dan wordt gekeken naar je inkomen (en niet naar je lasten) en dan kom je dat circuit niet in. Mensen die uit de bijstand zijn gekomen en een laagbetaalde fulltime functie hebben gaan er netto nog steeds op achteruit (let wel, ze hebben dus minder) en ze missen vaak de pasjes en regelingen van gemeenten, waardoor ze toch naar de bioscoop konden, naar de dierentuin, een laptop kregen voor hun schoolgaand kind, reiskostenvergoeding etc. etc.
Het ligt er ook aan welke gemeente dat was. Tegenwoordig komen mensen die aantoonbaar een laag inkomen hebben, ondanks dat zij fulltime werken, soms ook in aanmerking voor dergelijke extraatjes. Maar dan moet je weer heel veel aantonen.
Vader kan kinderen helpen door eenvoudig te zeggen: ik geef het geld voor jullie aan moeder. En dan heb ik het geld niet meer.
Tsjor
besteding
Tsjor heeft gelijk. Een vriendin van mij heeft een tijdje in de bijstand gezeten en kon van allerlei kortingen gebruik maken voor de kinderen. En deed dat ook. Dat zie je hier ook aan de bestedingen. Musea, pretpark. Ik denk dat die kritiek de moeder ook pijn kan doen.
Maar bovendien denk ik dat het niet om de kosten of de luxe gaat, daar is het kinderen meestal niet om te doen. Maar of jij bereid bent om uitstapjes met ze te ondernemen of tijd in ze te steken, dat telt. Als ik geen geld had gingen we naar het park, kost niets. Er zijn gratis museumdagen of andere evenementen.
Het lijkt wel of moeder in dit verhaal gewoon ondernemender en creatiever is, ondanks het geld.
En ook kan het nog zo zijn, dat moeder de 'schulden' die uit het huwelijk zijn voortgekomen, vader draagt niet of te weinig bij maar kinderen hebben echt iets nodig en moeder denkt toch maar even 'na mij de zondvloed' en dan zit vader mooi met zijn 'goede' gedrag dat alleen maar kon omdat moeder wel de verantwoordelijkheid voor de kinderen en hun noden heeft genomen.
Er is soms een enorme blindheid van partners tegenover elkaar.
Bij mijn ex ging altijd het werk voor dat ineens op kon komen. Dus dan ging ik daar maar weer improviseren.
Je kunt zelf het idee hebben dat iets alleen maar kan als er geld is, maar dan sla je de gratis uitjes over en er zijn er vaak meer dan je zelf denkt. Ook denk je misschien te groot.
Samen een leuke aankoop doen is al een uitje, het doorbreken van de dagelijkse routine. En sommigen zijn daar vaardiger in dan anderen, bij mannen is dat soms wat onderontwikkeld. Daar zou je aan kunnen werken.
Zomers zijn er veel gratis activiteiten in de buurt, er zijn altijd parken en kinderboerderijen, wetenschapsdagen, zomeractiviteiten.
Als ik een financiele meevaller had, of een gift, of ik haalde het uit mijn tenen deden we duurdere dingen, dat is vaak toch puzzelen omdat je ook zit met de kosten van de kinderopvang of andere zaken.
Tenzij je in je eentje een grootverdiener bent moet je als alleenstaande gescheiden ouder altijd puzzelen en je kansen nemen.
Dus ja, dat er iets 'kan' heeft misschien meer met jezelf te maken, het vraagt iets meer ondernemingszin en creativiteit, dan met geld dat de schuld van je expartner zou zijn.