man zegt vertrouwen in mediator op, hoe verder

Mijn man wil scheiden. Vrienden die hem kennen zeggen dat hij eigenlijk niet wil scheiden, dat hij daar zelfs heel bang voor is en het ook niet zal redden. Maar tegen mij zegt man dus dat hij wil scheiden.
We zijn bij een mediator geweest. Na drie keer heeft mijn man het vertrouwen opgezegd. Om een heel rare reden.
Hij wil nu met mij naar een andere mediator. Dat heb ik geweigerd. Ik heb gezegd dat hij dan maar een advocaat moet zoeken. Daar is hij boos over. Maar ja, er zit niks anders op voor hem.
Bij de mediator waren we al een heel eind met het ouderschapsplan. Je mag het document niet meenemen als je het niet hebt afgerond, maar we weten het natuurlijk nog wel bijna uit het hoofd. Ik denk dat we het beste toch samen dat weer kunnen opstellen. Ik heb nog niet gezocht, maar er zullen wel voorbeelden op internet staan. En de boedelverdeling kunnen we ook al samen vaststellen.
Waar we niet uitkomen, daar kunnen we dan mee naar onze eigen advocaat.
Met in mijn achterhoofd dat mijn man eigenlijk niet goed lijkt te weten wat hij wil (ik heb het vermoeden dat het hele scheidingsproces vooral is om mij te 'straffen', ik heb het zelfs een keer letterlijk uit zijn mond gehoord) wil ik mijn man zoveel mogelijk 'laten dobberen'. Daar bedoel ik mee, dat hij zelf de verantwoordelijkheid moet dragen voor wel of voor niet scheiden, zonder mij in zijn beweegredenen mee te willen nemen, met voortdurend onderuithalen van wat ik aandraag. Zijn beweegredenen zijn namelijk niet realistisch. En ze kunnen per dag veranderen. Ik ga er afstand van nemen nadat ik mij er tot in den treure voor heb ingezet ze uit te praten met hem.

Als hij zou zeggen, (jammer of niet jammer) ik voel niks meer voor je en ik ga niet proberen dat te veranderen, dan is het allemaal heel erg, maar dan ga ik verder niet moeilijk doen. Maar hij vertelt bij de mediator dat hij de kinderen iets anders gaat vertellen. Op een gegeven moment zei de mediator dat wat hij aan de kinderen gaat vertellen in het belang van de kinderen wel even uitgezocht moet worden of dat waar is. Het is heel makkelijk uit te zoeken of dat waar is, zei de mediator. Maar volgens mijn man is dat niet makkelijk en weet alleen hij of het waar is en iedereen die zegt dat het niet waar is, die spreekt geen waarheid. (Dit was vervolgens de reden om de mediator niet meer te vertrouwen)

Nou ja, sorry, voor dit vage gedoe. Maar dit en nog andere feiten, (waarbij ik het ook een goed idee vind om zo veel mogelijk niet meer met hem samen naar anderen te gaan omdat het dan meestal eerst nog weer een hoop ingewikkelder wordt) brengen mij tot het idee hem zo veel mogelijk te laten dobberen. (Erbij vermeldt nog even dat een gezamenlijke vriend vertelt heeft dat hij laatst tegen die vriend vreselijk te keer gegaan is over mij en gezegd heeft dat hij mij zo goed kent, op zijn duimpje, dat hij precies weet hoe hij mij kapot kan maken)

Nu de 'vraag'. Hoe doe ik dat op een zo verstandig mogelijke manier? Mijn idee is: hij zoekt nu een advocaat. Ik vraag hem (mijn man) het ouderschapsplan en boedelindeling zo compleet mogelijk met mij samen te maken. Waar we niet uitkomen, noteren we. Ik laat hem eerst bijvoorbeeld twee keer spreken met zijn advocaat. Dan hoor ik wat daar uitkomt. Dan pas ga ik naar mijn advocaat, waar ik al wel een keer kennis mee heb gemaakt. Niet om de boel te vertragen, maar om het minder ingewikkeld te maken. Ook kan ik dan op deze manier beter advies krijgen hoe om te gaan met het feit dat hij de kinderen dingen wil vertellen die door niemand uitgezocht mogen worden.
(Als we namelijk via een andere mediator verder zouden willen gaan, gaat hij namelijk niet toestaan dat ik het daar nog een keer over heb.)