Moet ik betalen Bijdragen aan kinderen na de scheiding.

Heb je het nu helemaal niet?

Ik denk dat ik nu zou zeggen, als ik het kon missen, dat het dit keer mag, ik gun het haar van harte, maar dat het eigenlijk niet zo werkt.

uitleggen

toch het gesprek met je dochter aangaan om uit te leggen waarom het niet kan.

En je ex meedelen dat geen alimentatie kunnen betalen ook betekend dat je slechts de kosten voor de kinderen kunt dragen als ze bij jou zijn en dat er verder geen bijdrage van jou verwacht mag worden.

Dus nu ook niet betalen als je het misschien wel hebt, want dat schept een precedent en dat wil je nu juist niet.

Anders

Wat is er afgesproken met je kind? Als mijn kind met vrienden de hort op gaat betalen ze zelf het OV. Daarvoor hebben ze zakgeld. En als ze te weinig hebben en er ook geen aanbieding voor een treinkaartje is, kan mijn kind niet mee. Daar leert hij van dat je moet sparen, je niet alles kan en er een bodem in een portemonnee zit.
Gister moest kind met school in een andere stad bowlen en ik kon hem niet brengen dus dan betaal ik het OV. Ik vind dat in dit geval geen van beide ouders hoeft te betalen want kind heeft zakgeld.

Als je het hebt

Het gaat om je kinderen dus als je het even wel hebt zou ik het geven.
Je kunt niet via niet geven vader dwingen meer geld uit te geven. Dat soort spelletjes zou ik toch niet aan meedoen.
Het is zuur want vader krijgt ook al de toeslagen en de kinderbijslag. Maar het is wel een gelegenheid waarin jij je van je beste kant laat zien.
Het kan ook maar zo zijn dat je niet ziet wat vader tussendoor al aan de kinderen geeft, of oma, want er is altijd wat.
Bovendien is het nu vakantietijd en zijn er extra uitjes.
Ik houd me hier aan een weekbudget maar als er vragen zijn dan willig ik die eigenlijk altijd in. Dan maar wat minder vlees of beleg, iets meer pasta.
Tegenwoordig betalen kinderen mij zelf als ze iets extra's willen, want beurs, maar als het even kan krijgen ze dat terug.
Jammer dat er een ingewikkelde relatie met vader tussen zit. Als je die nu even vergeet? Kan dat? Vader zet de kinderen ook maar voor het blok.
Je kunt hooguit een keer een eenvoudige boodschap mailen naar vader dat hij of alles betaald of zegt dat het niet kan want hij zit aan je portemonnee en dat kan niet de bedoeling zijn.
En dan hopen dat het scheelt.

Nu opgelost en reactie

Ik heb vader gevraagd dochter te betalen. Dat heeft ie nu gedaan. Ik betaal net zoveel zakgeld aan beide kinderen als wat ik wettelijk moet betalen. En dan betaal ik alles als ze hier zijn. Waar ik moeite mee heb is dat hij telkens dingen betaald of besluit en dan gewoon eist dat ik ook betaal. Er staat nergens dat ik moet betalen en ik doe wat ik kan. De dominante houding van vader tijdens t huwelijk speelt hier ook parten. Na de scheiding accepteer ik niet dat hij bepaald wat ik doe. Dat heeft ie altijd al gedaan.
Ik heb werkelijk nog nooit om geld gezeurd bij vader als ik iets betaalde voor de kinderen. Ook niet toen we nog n co ouderschap hadden.
Ik wil vooral uit de 'tang' dat ik telkens geld moet geven. De keren dat hij bij mij heeft staan schreeuwen om geld..brrrr...krijg er nog hartkloppingen van. Dus geen pretendent scheppen. Heb daarom aangegeven bij dochter dat ik t met vader zou bespreken.

Ik zou het toch uitleggen aan je dochter

Nu kan vader zijn uitleg geven aan je dochter. En gezien de historie zal die uitleg niet zo positief zijn.
Dan kun je beter zelf uitleggen hoe het zit. Uiteindelijk heeft de rechter hier over besloten. Dat is juist een mooie objectieve uitleg.

Zelf uitleggen

Precies, verhuiswagen, ik zou het ook zelf uitleggen aan je dochter waarom je het niet hebt betaald.

Je hebt puberdochters die dit soort dingen inmiddels goed kunnen begrijpen.

Je ex en zijn moeder beïnvloeden je dochters enorm en doen aldoor negatief over jou, het lijkt me goed als je voor jezelf opkomt en uitlegt wat de rechter heeft besloten en waarom.

En blijven benadrukken dat de deur naar jou altijd open staat. De kans is reëel dat zij op enig moment hun vader ook doorzien (nu vermoedelijk al) en daar klaar mee zijn (dat kan door vriendinnen en vertrouwde school en omgeving nog even duren). Het is fijn om te horen dat ze altijd bij je terecht kunnen als er iets is.

helaas....weer vragen om geld

Ik kreeg gisteren helaas weer de vraag om meer geld van mijn oudste. 'Het is niet eerlijk dat papa alles moet betalen' aldus oudste. Ik leg uit, dat de rechter dit heeft bepaald, en dat dat niet voor niets is. Maar toch boosheid en onbegrip. En ook van ex! Hij vind t niet eerlijk dat ik enkel de minimale bijdrage betaal. Maar er is niet meer....Waar moet je t van betalen als er niet meer geld is? Dit is dus ook de reden waardoor het financieel helemaal bergafwaarts is gegaan tijdens de echtscheiding. Ik betaalde maar en betaalde maar. Soms 2000 euro per maand. Allemaal om ex en mijn kinderen tevreden te houden. Daardoor alle andere rekeningen laten liggen en enorm in de problemen gekomen. Bijna failliet geweest. Ik mag niet laten zien aan mijn kinderen wat mijn inkomen is en wat er over blijft aan vrij besteedbaar inkomen. Want 'ik hoef je financiele sores helemaal niet te weten, ik wil gewoon dat je de helft betaald', aldus oudste. Dit allemaal via whatsapp. Ik betaal de dingen als ze hier zijn (krijg ik geld voor van mijn vriend), moet ik dan telkens geld ophoesten wanneer vader denkt dat ik dat moet betalen?
Ook al zou mijn ex officieel kinderallimentatie aanvragen (heeft ie nooit gedaan, maar de rechter had al voorgerekend dat ik max. 50 euro per maand moet betalen en dat doe ik ook), dan nog zou er niks meer uitkomen. Ik ben blij dat ik mijn zorgverzekering kan betalen en weer een tandartsdekking heb. Mijn kinderen willen dit niet horen. Worden boos en lopen dan weg. T is ook klote om te horen dat je vader het een zegt en je moeder iets anders....Wie moet je dan geloven?
En mijn ex snapt t verschil niet tussen omzet en winst. Of denkt dat bedrijfskosten gewoon oneerlijke truukjes zijn om hem dwars te zitten. Waardoor ik minder winst heb dan weer bijna niks hoef te betalen. Als een accountant met horizontaal toezicht een rapport schrijft en je ex gelooft dat al niet eens. Hoe moet ik dan mijn kinderen uitleggen dat ik niet zit te liegen? Ik ben er klaar mee dat ik een beetje als de slechte moeder wordt weggezet. Dat heb ik niet verdiend.
Zucht

leeftijd

Hoe oud is je kind? Misschien kun je het anders doen, bijvoorbeeld die 50 euro (voor alle kinderen?) op een rekening zetten die je voor haar opent en waar zij dan het pasje van krijgt. Met dat zakgeld moet ze het dan doen. als er niet meer is is er niet meer. Een andere optie is dat ze dan een baantje gaat zoeken (als ze oud genoeg is).

Tsjor

Overigens

Vind ik dit nogal een brutale opmerking van haar: 'Want 'ik hoef je financiele sores helemaal niet te weten, ik wil gewoon dat je de helft betaald', aldus oudste.' Misschien het whatsapp-kontakt verminderen. Op een of andere manier zijn mensen online blijkbaar brutaler dan ze normaal gesproken zouden zijn. ik zou er in elk geval op terugkomen met haar en zeggen dat je zulke opmerkingen niet wil horen van haar; en dat het haar vrij staat om naar de rechter te gaan als ze vindt dat ze gelijk heeft.

Tsjor

rechter

op zich zou het een mooi opvoedingsmoment zijn in het volwassen worden waarbij je haar kunt helpen om onafhankelijk van vader en moeder zichzelf te kunnen reddden.
Als je het kunt 'volhouden emotioneel om haar te zeggen adat je het geld gewoon niet hebt maar dat je graag met haar kijkt hoe het via formele weg nogmaals beoordeeld kan worden, of anderszins haar weg te vinden dan blijf je opbouwend maar koppel je het los van jouzelf. jouw ex zal dan proberen om jou te betrekken maar jij hoeft daar niet in mee te gaan (als je sterk kun blijven).Jij wil graag je dochter helpen volwassen wordenb
gr Angela

Hmm

Even iets heel anders: stel jij je niet enorm slachtofferig op? Aangeven dat je 'verdrietig' wordt als ze onbeschoft tegen je zijn, kom op zeg! Als mijn puber zo'n toon tegen me aan zou slaan is mijn reactie echt anders. En no way dat ik inzage geef in al mijn financiën aan mijn kind: dat is enkel voor mijn partner, mijn accountant en de belasting. Mijn kinderen weten wel ongeveer hoe het zit en dat is genoeg. En zo niet, dan toch, want ík bepaal.

Ik denk dat je kinderen en je ex de ruimte pakken die jij geeft.

Ik heb vaker dingen gelezen over Verhuiswagen. En als ik het invul (niet invullen voor een ander, ik weet het) denk ik dat zij bang is voor ruzie met haar kinderen waardoor ze ze nog minder ziet en hierdoor conflictvermijdend gedrag vertoont. Gewoon, in de hoop de relatie met haar kinderen 'goed' te houden.

Maar de situatie is niet goed, ze zit met een rottige ex, te weinig geld en kinderen die ze door omstandigheden weinig ziet en die zich in mijn ogen als horken gedragen. En ik denk echt dat als je duidelijk bent naar een kind waar je grens ligt, de boodschap duidelijk aankomt en ze niet over je heen lopen. En het blijven pubers en pubers reageren vaak wat minder gewenst maar ze voelen donders goed aan of je iets meent of niet. En als je geloofwaardig wil zijn, in alles, moet je dat ook uitstralen. Natuurlijk is je kind altijd welkom, staat de deur open en dit alles bevestig je ook duizend keer, mogen ze komen praten maar zeggen dat je 'teleurgesteld' bent terwijl je woest bent omdat die ex weer aan het manipuleren is en de kinderen het nog geloven ook, gaat er bij mij niet in.

Ik denk dat er een groot verschil is in hoe ex dingen brengt en hoe Verhuiswagen dit doet. Wanneer ex met stellige zekerheid roept dat hun moeder ze een oor aannaait, ze tekort doet en weet ik wat hij verzint en zij reageert alleen maar dat ze teleurgesteld is, reageert ze naar mijn mening niet sterk genoeg waarmee ze haar eigen geloofwaardigheid ondermijnt. Die kinderen zijn waarschijnlijk al zo geïndoctrineerd door pa, dat je echt wel met iets beters moet komen dan teleurstelling.

Ex speelt de kinderen uit, het siert haar dat ze daar niet in mee gaat maar je moet naar mijn mening wél voor jezelf opkomen. En dat bedoel ik met 'kom op zeg'.

Los van alles

Ik snap je kind, en dit gaat zo nog heel lang tussen jullie instaan als je niet oppast, dus is het niet mogelijk dat je ergens een poetsadres ofzo neemt en wat je daarmee verdient direct aan je dochters geeft? Niet als alimentatie, maar als extraatje.
Het is een puber, dus op argumenten ga je dit niet winnen. Uiteindelijk zal het je kind verder niet boeien hoe jij en haar vader de financien geregeld hebben, en wil zij alleen maar daar niet de dupe van zijn. Zoals het nu is, heeft je ex de perfecte ammunitie in handen om jou nog eens een keertje extra zwart te maken. Door je dochter te vertellen dat je ondanks alles het voor elkaar gekregen hebt om voor haar nog 50 euro per maand extra vrij te maken omdat je graag wil dat ze het goed heeft, neem je je ex de wind uit de zeilen.

Het is nog een paar jaar en dan is ze 18 en ben je wat haar betreft financieel los van je ex. Dan moet je het met haar regelen. Voor nu is het denk ik een kwestie van de schade beperken en proberen te overleven. Ik snap heel goed dat je je ex geen euro extra gunt. Maar de strijd winnen is je dochter verliezen, lijkt het.

Wanneer

Wanneer moet ik dat poetsen dan doen Ginny? Ik werk meer dan fulltime nu en alles gaat naar t afbetalen van schulden. T gaat me om t principe dat ex roept dat ik miljonair ben en dat ik dat best kan betalen. Zo is t jaren gegaan en daarom zit ik in deze shit.
T idee dat ik maar eens flink boos moet worden vind ik een nog slechter plan. Ik heb veilig thuis al eens op mijn dak gehad omdat ik wel eens boos was ( meer dan 'potverdikkie en nu ruim je die troep in de keuken op' was t niet) maar toen werd er wel gedreigd dat ik de kinderen nooit meer zou zien door mijn 'gedrag'. Lees: moeder moet precies doen wat de kinderen vertellen, anders krijgt ze de kinderen niet meer te zien.
T is te belachelijk voor woorden. T is ook niet dat ze geen geld heeft hoor. Haar saldo is 72,- voor leuke dingen buiten de deur. Mijn dochter gaat mee in t geblaat van haar vader en zijn achterban. En niemand mag haar vertellen dat vader ongelijk heeft.
Wonderlijk genoeg is m'n dochter zelf nu weer blij berichtjes aan t sturen dat ze net met de schoolbus in Engeland zijn aangekomen. Daar wilde ze geld voor hebben. Vannacht komt ze weer terug. Ze kon eten en drinken meenemen of in Londen iets te eten kopen. Daar is t zakgeld voor.

boos worden

dat is het punt verhuiswagen, je moet niet boos willen worden. Wel duidelijk. En standvastig. En vanuit het vertrouwen dat je dan wel buiten je schuld in de sh... zit maar dat je je geen slachtoffer vóélt.
dat is het zennnn wat zo moeilijk te bereiken is. Mantra's mantra's en kracht zoeken.
je voelt je nog steeds 'genxxxx' (pardon my French) en zolang dat je basisemotie is zul je dat altijd uitstralen en nooit overwicht of rust uit kunnen stralen waardoor je puber het begint te 'geloven' of minstens met rust laat.
gr Angela

Het is heel

moeilijk als je ex je kinderen zo tegen je op zet (helaas ervaring, maar dan niet op het vlak van geld).

Als even probeert objectief te kijken naar de situatie dan zie ik het volgende:
Jij leeft op een minimum. Je ex gelooft het niet en maakt te kinderen wijs dat het anders is.
De vraag die dan bij mij opkomt is: Wat is de reden dat het voor jouw kinderen zo belangrijk is?
Misschien als je dat weet kun je het beter begrijpen. Stel dat vader zegt: je mag op paardrijden, als mama de helft betaald. Dan begrijp ik wel dat het kind dan het gewoon wil en vind dat jij niet zo moet zeuren.
Kinderen van de leeftijd van de van jou kun je volgens mij best goed mee praten. Je kunt er dus een gesprek over houden.
Wat ik de kinderen zou uitleggen is het volgende: ze wonen bij hun vader, dat betekend dat hun vader hun aanspreekpunt is voor geld. Als zij iets willen dan zullen ze daarvoor bij hun vader moeten zijn. Hoe jij en hun vader de geldzaken onderling regelen, gaat ze helemaal niets aan. Dat is iets tussen jullie als ouders zijnde. Draag dat ook uit. Geef je kinderen niet de kans om ertussen te komen staan. Leg de verantwoordelijkheid neer bij degene die deze verantwoordelijkheid graag wilde: hun vader.
Dat is in het begin heel moeilijk, maar je zult zien dat het steeds makkelijker wordt, het geeft namelijk rust. Rust voor je kinderen, want zij krijgen steeds hetzelfde antwoord van jou: "je woont bij je vader, hij is daarvoor verantwoordelijk" Als ze toch blijft zeggen dat jij de helft moet betalen, dan: "dat is iets tussen je vader en mij en als je vader erover tegen jou begint dan mag je hem ook zeggen dat hij het zelf met mij moet regelen".
Wat de vader van je kinderen nu doet is de kinderen als postbode gebruiken en dat is iets dat je als ouders juist niet zou moeten doen. Voor jou dus zaak om dat te veranderen. Zaken die jij moet regelen met hun vader niet meer bespreken met je kinderen. De verantwoordelijkheid laten waar deze hoort te liggen.
Zorg gewoon voor een leuke tijd met je kinderen op de moment dat ze er zijn, zodat jullie band weer beter wordt.

Ik hoop dat het je een beetje helpt.

Inderdaad Paddington!

"Wat de vader van je kinderen nu doet is de kinderen als postbode gebruiken en dat is iets dat je als ouders juist niet zou moeten doen. Voor jou dus zaak om dat te veranderen. Zaken die jij moet regelen met hun vader niet meer bespreken met je kinderen."
Heel belangrijk. Niet meer op ingaan.

wel open

ik zou je dochter de uitspraak van de rechter gewoon laten lezen.
Dan kan ze zien dat je echt niet meer hoeft te betalen en je laat zien dat je dat doet.

Dat kan echt wel op die leeftijd.

Inderdaad

Paddington; dat is ook wat ik doe. Ik zeg dat ik t bespreek met hun vader. En die krijgt dan de wind van voren. Maar hij beweert dat hij nooit zegt dat mama t maar moet betalen. 'Want de kinderen zien zelf dat t oneerlijk gaat en vinden ook dat jij exact de helft moet betalen'. Tja wie heeft ze dat in hun kop gepraat? De kinderen willen nooit horen dat het een vraag is die eigenlijk van hun vader komt. Ze weten zelf wel hoe t zit en laten zich natuurlijk nooit beïnvloeden !!!
Vader blijft erbij dat hij vind dat ik gewoon de helft moet betalen want anders is t niet eerlijk....
Je wint het nooit. En dat was ook mijn huwelijk: ik had nooit gelijk. Ook niet als achteraf bleek dat ik t toch had. Dan werd het een en ander wel zo verdraaid.
Ik heb t echt heel leuk met mijn kinderen als ze bij mij zijn. Ik kook wat ze lekker vinden, ze beslissen wat ze willen doen, als ze iets nodig hebben krijgen ze dat. Etc etc. Ik weiger alleen bij elke stuiptrekking van mijn ex mijn portemonnee te trekken. T houdt nl. nooit op.
Ik zie blije gezichten als ze hier zijn. Maar als ze bij vader zijn, dan komen de onredelijke vragen en is er een nare toon. Heb ik t er later over, dan zie ik dat ze zich een beetje schamen. En onbegrip. Ze snappen niet waarom de ene ouder dit beweert en de andere ouder dat. De hele politiek van mijn ex is er op gericht dat de kinderen mij niet moeten geloven. Want als de kinderen de moeder eindelijk gaan geloven, dan weet vader zeker dat hij de kinderen voor altijd kwijt is.

Verhuiswagen

Ik volg je al een tijdje maar heb nooit gereageerd, omdat ik niks zinnigs te melden heb. Maar ik heb wel bewondering voor je.

Gelukkig dat het leuk is als je kinderen bij je zijn. Kennelijk zijn ze dan onder de invloed van hun vader uit en "durven" ze het fijn met je te hebben. Dat is wel een prima band die je aan het opbouwen bent met ze, of die je in stand houdt. Ik hoop echt op een mooie toekomst voor je, waarin je de ellende met geld achter je kunt laten en een mooie band met je volwassen kinderen heb. Ik ben geen deskundige, maar volgens mij doe je het hartstikke goed!

Het gaat niet om gelijk

het gaat om een eenvoudige boodschap: hoe je vader en ik de geldzaken hebben geregeld is iets tussen je vader en mij.

Verder geen discussie aangaan, dat werkt alleen maar tegen je. Maak er geen wedstrijd van, maar leg de feiten neer. Jij beweert dan namelijk niets tegen de kinderen, maar houdt ze erbuiten. Wat vader doet moet hij weten.

Dus Verhuiswagen, geen discussies meer met je kinderen over geld. Gewoon aangeven, dat is iets tussen je vader en mij. Vervolgens gaan jullie iets anders doen, of over iets anders praten.

Voor je kinderen kan het helpen om bij Villa Pinedo te kijken. Een site waar ze vragen kunnen stellen aan lotgenoten. Ook kan een lotgenotengroep helpen als dat er is. Je kinderen zullen ook duidelijker moeten worden naar hun vader. Dat zij werkelijk tegen hem gaan zeggen dat zij het niet willen horen, er niet over willen praten en dat als er iets is met geld dat hij daarvoor bij jou moet zijn. Je zult zien dat het voor hen ook heel prettig is om zich er gewoon niet meer druk over te hoeven maken. Het is namelijk iets dat de kinderen niet aangaat.

Het enige dat ze in mijn ogen moeten weten is dat hun ouders samen zorgen voor het eten, drinken de kleding, het sporten, de kosten voor school enzovoort. En dat het vroeger toen jullie nog bij elkaar woonde zo was dat het niet uitmaakte aan wie je iets vroeg, dan gingen papa en mama het samen overleggen en kreeg je wel te horen of iets wel of niet kon. Dat is nu veranderd. Je vraagt dingen aan papa in de tijd dat je bij hem bent en aan mama als je bij mama bent. Als het over geld gaat is papa het persoon waarmee je praat, omdat de hoofdverblijfplaats bij papa is. Dat is zo geregeld in de wet.

whatsapp

Net als Li heb ik ook wel eens stukjes gelezen van wat je mee hebt gemaakt (en nog meemaakt), maar weet ik niets zinnigs te zeggen.
Anderen hier hebben al goede dingen gezegd. Bijvoorbeeld: dat is iets tussen mij en je vader. Desnoods nog: "Het gaat al eerlijk, al denk jij nu misschien van niet. Maar verder kunnen we het er voorlopig beter niet over hebben."

Maar met whatsapp in de tijd dat ze niet bij jou zijn, zou ik erg voorzichtig zijn. Misschien even aankondigen (als je het met me eens bent) tijdens een weekend dat ze bij jou zijn: over geld / zakelijke dingen, wil ik niet meer whatsappen. Je mag me van alles vertellen en vragen, maar als het over geld gaat, wil ik het alleen persoonlijk bespreken als ik je zie.
En dan ook 'als een kapotte grammofoonplaat' (leuke uitdrukking die ik van OO heb volgens mij) elke keer als het niet over dagelijkse belevenissen o.i.d. gaat, maar: 'mam mag ik ...., het mag van pappa, maar kun jij me de helft betalen", dan schrijf jij: 'zoals ik je al liet weten, dat soort vragen kunnen we in het weekend bespreken. Maar, was het nog leuk toen je gisteren ...." (ander onderwerp).

Succes met alles..

Dank

Dank voor de steun. Had ik echt even nodig. T is zo'n rare 'omgekeerde' situatie dat ik soms niet weet waar ik hulp moet zoeken.

Andere draadje

Toen ik reageerde had ik je andere draadje nog niet gezien. Ik denk dat dat verschil maakt. Maar toch.

Ik weet niet of en wanneer jij daar tijd voor hebt. Dat was ook niet wat ik bedoelde. Het gaat erom dat je voor jezelf bepaalt of je kinderen genoeg krijgen en zo niet of jij daar nog wat aan kunt bijdragen. Ik denk dat het gevoelsmatig verschil maakt of je iets aan je kinderen geeft of dat je weer geld gooit in de bodemloze put die ex heet. Je kinderen zitten er ten slotte ook maar mee.

En is natuurlijk altijd aan jou om te bepalen of je je kinderen wat kunt en wilt toestoppen. Het ging me er meer om, dat je uit de viavia discussie met ex moet blijven.

Enne: ik had het niet over boos.

Zo raar opeens

Ik vandaag voor t eerst gezien hoe mijn kinderen wonen bij vader. Op zijn uitnodiging. Zo vreemd. Heb t gewoon aangepakt. Weet even niet hoe ik t moet plaatsen. Slaap er n nachtje over.