Moet ik betalen Bijdragen aan kinderen na de scheiding.

goh

Zou dat het begin kunnen zijn van een meer ontspannen verhouding? Ik hoop het echt voor je, al is het maar een mini-stapje en blijf je natuurlijk op je tellen passen.

zie het

Zie het zoals het is: je hebt het huis van binnen gezien.
Zoek er niets achter, niet in wantrouwen, niet in vertrouwen.
Dit om teleurstellingen te voorkomen of het gevoel hebben "ergens in getrapt te zijn".
Hou je taai, het is niet makkelijk.

kippenvel

bij je posting, positief en negatief. Je hebt al veel doorstaan en nog steeds en dan toch die blije dochter, een piepende hond en een kopje thee.
Een lange adem, veel geduld, een dikke huid, een gladde rug, alles moet je maar ter plekke paraat hebben en meeveren op hoe de ander is op dat moment. Veel mensen beseffen niet hoe dat is.
Laat je door niemand vertellen hoe sterk jij daarvoor hoort te zijn. Jij moet het met jou doen.

Verhuiswagen:
Ben je er geweest en hoe was het?!

Wat ik me nu afvraag

Want ik probeer me even voor te stellen wat er nu in het hoofd van die ex van jou omgaat, is:

Wat verwacht hij nu van jou? Hetzelfde?
Weet hij hoe jij woont, en hoe bij jou de slaapmkamers van de kinderen eruit zien? En zo ja, is dat misschien ook onderdeel van het issue dat hij heeft?

En verder: weet hij dat jij hier meeschrijft en zo ja, geef je hem dan nu niet een perfect kijkje in jouw keuken?

Sorry, niet om zuur te zijn hoor, want ik vind het hartstikke fijn voor jou en je dochters dat dit kon. Dit hebben jullie alvast in de pocket. Maar ja, die ex van jou hè.... Is ie nou echt op een ochtend helemaal anders wakker geworden of is dit toch iets van een vos met haren en streken enzo...

En nog een vraag: weet hij ook wat er allemaal speelt bij de ex van jouw vriend?

Ginny

T was de bedoeling dat mijn ex ook bij mij komt kijken. Daar heb ik t met mijn kinderen al eens eerder over gehad. En dat vonden ze n goed idee. Ik kreeg wel t idee dat ze niet wisten of hun vader t wel goed zou vinden dat ik zou komen kijken. Maar hij stelde het uiteindelijk zelf voor. T is ook n situatie die je je heel moeilijk kunt voorstellen.
Ik heb al aangegeven dat ik hoop dat hij bij t zien van het huis en alles er omheen zijn negatieve beeld bijstelt.
T zou kunnen dat hij weet dat ik hier schrijf. Hem kennende zou hij de moeite niet eens nemen. En wat ik hier schrijf weet hij ook. Vertel ik hem ook. Krijg dan overigens weinig respons.
Er is langzaam t besef gekomen dat hij iets fout heeft gedaan. Excuses al meerdere keren gekregen. T daalt steeds verder in nu ik op de lijst sta om opgenomen te worden in een gespecialiseerde instelling die gaan proberen mijn PTSS (door hem veroorzaakt) te behandelen. Daar is al vaker een poging toe ondernomen maar t is te complex en komt telkens weer terug.
Mijn ex weet niet wat er speelt tussen mijn vriend en zijn ex. Tenzij de ex van mijn vriend ook mijn ex opgebeld heeft. Dat heeft ze wel bij mijn familie gedaan......

Sluit ik niet uit... Dan

Zou fijn zijn als ie tot inkeer is gekomen.

Succes met je therapie!
Het is allemaal niet niks hè!

Inkeer?

Natuurlijk hoop je op een wonder maar gezien het verhaal dat ik tot nu toe van je gelezen heb heb ik het vermoeden dat het je exman weleens teveel geworden zou kunnen zijn en is zijn toenadering bedoeld om te realiseren dat de kinderen meer tijd bij jou gaan doorbrengen of misschien wel verder bij jou terecht komen en de omgangsregeling omgedraaid wordt.

Nou ja

Zou dat niet wat zijn Verhuiswagen?

Op weg naar

Ja, ik ben ook blij dat er een beetje normaal kontakt is geweest, dat je zijn huis hebt gezien en dat de kinderen vrijuit met je daarover hebben kunnen praten.
Wat betreft de rechter, het is wat AnneJ zegt: een stapje op weg naar volwassenheid: hoe doe je dat als je niet meer een zeurend kind kunt zijn, maar een volwassene die denkt dat er onrecht geschiedt. Je mag een kind helpen om zo'n stapje te zetten; wat niet wil zeggen dat ze naar de rechter moet gaan, maar ze mag wel weten waar ze haar 'recht' kan halen als ze denkt dat ze het niet krijgt. en dan iets volwassener dan de kindertelefoon bellen.
Zo ook met haar geld: als je het al overmaakt op haar rekening mag je haar ook vragen waarom ze dat geld al op heeft; waarom ze niet kan sparen als ze weet dat ze een grotere uitgave krijgt (zoals de reis). en je kan haar wijzen op wat je zelf doet om aan geld te komen: werken. Vanaf 14 jaar mag ze folders bezorgen etc. ook dat hoort bij de overgang van zeurend kind naar een volwassene die snapt wat er nodig is in het leven.
Je bent nog steeds haar moeder. Dat wil zeggen dat het niet alleen je taak is om te zorgen dat de kinderen het leuk hebben, eten wat ze willen, krijgen wat ze willen etc. maar dat je ze ook helpt om de weg naar volwassenheid te vinden.

tsjor

Bijzonder hoor

Ik lees en leef ook al een tijdje met je mee. Ik vind dit wel een bijzondere ontwikkeling, na alles wat er gebeurd is. Weet niet of het positief of negatief is, de tijd zal het leren. Moeilijk hoor, om geen gedachten en verwachtingen erbij te hebben. En zo herkenbaar, dat je ondanks alles blij bent met de goedkeuring. En tegelijk zo naar, dat je dat blijkbaar nog steeds niet hebt 'afgeleerd'. Tenminste, zo voel ik dat.

Verder nog even on topic vwb je dochter: ik denk dat het misschien wel goed is om haar de uitspraak van de rechter te laten lezen. Zodat ze weet dat jij je houdt aan de afspraken, en dat alles wat ze extra krijgt ook echt extra is, en dat jij daar dus (veel) moeite voor moet doen.
Mijn zoon is inmiddels 16+, en volgens de mediator heeft hij dan recht op inzage (en ik geloof dat hij zelfs instemming moet verlenen) in onze financiële afspraken. Ik vind zelf instemming een beetje ver gaan, maar goed, inzage lijkt me heel goed, want de kinderen moeten zich ook realiseren dat wat vroeger financieel kon, nu niet meer haalbaar is. De inkomsten blijven hetzelfde, maar daar moeten nu wel 2 huishoudens van draaiende gehouden worden. Lijkt me inderdaad goed voor hun groei naar volwassenheid. Ik ben ook van plan om ze te betrekken bij de maandadministratie straks. Nu hou ik niks bij, er was geen noodzaak voor, er kwam genoeg binnen. Straks wordt dat anders, dus dat is een mooi moment om ze erbij te betrekken. Ook voor mezelf een soort stok achter de deur, want ik heb een vreselijke hekel aan alles wat met boekhouden te maken heeft .

Sterkte met alles, ik vind je een wijze krachtige vrouw.

Pennestreek

T doet me heel veel dat je dat zegt. Weet je dat? Dank je wel.

Ik wil wel aanhaken op t hetgeen je zei over zeggenschap van een 16 jarige over de financiële afspraken. Heb ik nog nooit van gehoord. Lijkt me ook stug. Wat als n 16 jarige gewoon zegt: mama moet dit betalen want dat kan ze best? En dat kan niet 'best'? Ik ervaar zelf dat kinderen best bijna volwassen kunnen zijn maar geen inzicht hebben in de kosten en reserveringen van een huishouden.
T moeilijkste is om nee te gaan zeggen tegen je kinderen. Of eigenlijk dat je nee zegt en ontdekt dat er dan een discussie komt dat dat de schuld is van een van de ex echtelieden. Dat vind ik moeilijk. Want dat is wat mijn kinderen zeggen; mama moet t betalen want het is anders niet eerlijk. Ik heb laatst weer eens een allimentatie wijzer ingevuld. Mijn bijdrage € 50,- per maand. Bijdrage door mijn ex € 520,- . En dan nog vind mijn kind t niet eerlijk dat vader meer betaald. Wat doe je dan?

Verhuiswagen

Nee, ik bedoelde nu, ten tijde van het maken van afspraken over de financiën. Hij heeft recht op inzage, en ik dacht dat hij ook instemming moet verlenen. Een soort controle zeg maar. Want het doel van de te maken afspraken over de financiën is dat de kinderen min of meer het leven kunnen blijven leven dat ze gewend zijn.

Tja, als je al inzicht hebt gegeven in hoe de verdeling hoort te zijn (namelijk zoals die nu is), dan zou het misschien inderdaad nog kunnen helpen als je haar inzage geeft in jouw eigen administratie. Wat komt er binnen, en wat moet daar allemaal van betaald worden? Er zijn natuurlijk heel veel dingen die kinderen niet zien. Als je een eigen bedrijf hebt en zo krap zit ga ik ervan uit dat jij je inkomsten en uitgaven keurig bijhoudt. Ga eens een avond met haar zitten kijken naar dat excelletje en pak je afschriften er ook echt bij. Op papier maakt het denk ik nog steeds geen indruk, maar als ze ziet dat aan het eind van de maand er een negatief bedrag overblijft, ook al doe je geen gekke dingen als uit eten in een sterrenrestaurant en eens per maand een weekend weg, dan valt hopelijk het muntje. Niet iedereen is een boekhoudkundig wonder (ik heb het nu ook over mezelf hoor , dus misschien moet je het voor haar echt heel expliciet maken. Hoe naar je dat misschien ook vindt.

Ik snap het wel hoor, weer een 'gevecht', waar je eigenlijk geen energie voor hebt en waar je eigenlijk ook geen zin in hebt omdat je het gevoel krijgt dat je je weer moet verdedigen. Maar dit gaat je als het goed is 2 positieve dingen opleveren, namelijk geen gedoe meer over geld met je kinderen én je dochter leert er een belangrijke levensles door, namelijk niet iedereen kan het breed laten hangen maar vooral: je kunt alleen uitgeven wat je hebt. Heeft ze haar hele leven plezier van.

Pennestreek

je hoeft je kind helemaal geen inzage te geven in jullie onderlinge afspraken en goedkeuring al helemaal niet. Wat een raar idee van jullie mediator.

Bij 18 is het anders, want dan gaat de bijdrage direct naar het kind. Als het bij 1 van de ouders woont is dat al een bijdrage in natura, dan zou je eventueel nog een financiele bijdrage kunnen leveren als je inkomen veel hoger zou zijn als die van de ouder die direct betaald.

Het doel is idd de levensstandaard zoveel mogelijk te behouden. Maar dat kan natuurlijk lang niet altijd, 2 huishoudens zijn nu eenmaal duurder dan 1. Je hebt niet voor niets de voordeurdelersregeling bij de overheidsuitkeringen.

zou mooi wezen, wat een onzinnigheid

En Pennenstreek ik zou dat dus niet doen. Het gaat het kind namelijk niets aan. Ik zou hem ook niet betrekken in volwassen zaken en dat is wat financiele zaken zijn; daar belast je hem onnodig mee en je stelt jezelf onnodig kwetsbaar op.

Tegen de tijd dat iets hem aan zou gaan is het als hij
kinderalimentatie of iets in die geest op zijn eigen rekening zou krijgen. Dát gaat hem aan. De rest is privé.

Pennenstreek ps

Niet bij je eigen sores van maandlasten betrekken.
Je kunt best uitleggen dat je diverse kosten hebt zonder deze te noemen en dat het nu wat lastiger is omdat er twee huizen zijn. Laat hem gaan werken als dat kan, dan kan hij een eigen administratie leren voeren. Laat hem niet de nieuwe man in huis worden (klinkt wat zwaar op de hand, maar ik zie het vaker gebeuren met oudste kinderen, ze weten veel te veel).

Om de schuldige aan te wijzen

T bekruipt me opeens dat een ouder kind inzage en beslissingsbevoegdheid geven in de financiële afwikkeling ook een manier kan zijn om medestanders te krijgen in 'hoe jij denkt dat t zou moeten zijn'. Zo van ' kijk dit is wat ik moet betalen en die ander betaald te weinig, wat is dat slecht '

Ik ben t uitvoerig eens met Parka dat je kinderen en ook bijna volwassen kinderen niet moet betrekken in de financiële afwikkeling en al zeker geen zeggenschap moet geven.

Mijn ex deed en doet dat ook. Hij verteld de kinderen hoe hij t ziet en mijn kinderen hebben te weinig inzicht in de situatie om in te zien dat t verhaal rammelt. Resultaat; oh die moeder is zooo slecht want ze heeft heel veel geld en betaald niks! Kinderen in verwarring want wie spreekt de waarheid. Zondebok aanwijzen aan de orde van de dag.

alleen inzage

Ik zou dus wél inzage geven als kind continu wordt voorgelogen over mijn financiële situatie, en dan heel zakelijk: kijk, dit komt binnen, dit gaat eruit. Maar natuurlijk geen beslissingsbevoegdheid en zeggenschap.

In ons geval smoorde dat de door vader gevoede ontevredenheid in de kiem. Waarbij ik ook nog zalvend heb gezegd dat vader natuurlijk geen inzage had en zich daarom misschien een beetje had vergist, dat kan gebeuren, toch?

Inzage

inzage doe ik nu al bij mijn dochter van 11 gewoon om te laten zien wat er allemaal bij komt bij een huishouden. Niet in detail, en niet elke maand maar zo een paar keer per jaar komt het wel tersprake. Ik doe de administratie meestal aan de eettafel als zij haar huiswerk doet.

Wat moet je betalen, hoeveel blijft er dan over voor andere dingen. Wat vind jij belangrijk, wat zou zij doen. Gewoon als onderdeel van de financiele opvoeding.

Ik laat dus ook zien wat haar vader voor haar betaald.
Ik geef wel aan dat dit informatie is die je niet deelt met iedereen. Maar wel binnen je gezin omdat je dan weet dat vragen wel kan, maar niet altijd alles kan.

We hebben ook de bijstandsnorm er bij gehaald, nou daar was ze toch wel van onder de indruk. En motiveerde haar weer om nog meer geld in te zamelen voor de voedselbank en om zuiniger met haar spullen te doen.

goede tip en goed gevolg

Ik wil jullie danken door jullie aanmoedigingen om mijn bijna volwassen kind inzicht te geven in de financien om zo de lucht te klaren mbt wie hoeveel te besteden heeft en wie wat moet betalen na een echtscheiding. Ik heb haar mijn rekening via de bankieren-app laten zien en uitgelegd wat het allemaal voor bedragen zijn. Zo van; dit komt er binnen elke maand, en dit, dit en dit moet ik er van betalen en dan jullie vaste bijdrage (zakgeld) en dan blijft er dit nog over (en dat is echt heel weinig) Ook uitleg gegeven dat ik tijdens de scheiding heel lang onder druk maar alles betaald heb zodat de situatie niet escaleerde en dat ik daardoor in de schulden ben gekomen. Het gezicht van mijn kind betrok meer en meer en toen zei ze zacht 'ik wist niet dat het zo erg was, want ik had eerst de indruk dat je gewoon vond dat papa maar moest betalen. Dat vond ik eerst he......maar ik zie nu dat het anders is'
Heb ook aangegeven dat als er iets extra's komt, dat dan van mijn vriend of van mijn ouders komt. En dat we alles betalen wat nodig zi als ze hier zijn. Maar dat het niet zo kan zijn dat mijn vriend zlef allimentatie betaald aan de moeder van zijn kinderen en ook nog geld meegeeft als mijn kinderen bij hun eigen vader is. Dat begreep ze goed.
Ze lijkt me nu eindelijk een beetje te geloven (eerst stapje) en dat is zo belangrijk voor me! Ze was vrolijk en gezellig daarna en ik kon haar ook nog zeggen dat ik hoop dat het in de toekomst beter gaat en dat ik haar altijd zal proberen te helpen. Ze gaf me toen een kus en een knuffel. We gaan nog vaker samen financien bekijken want volgend jaar gaat ze hopelijk studeren! Samen leren wat er dan allemaal op je af komt. Nogmaals dank.
Nogmaals bedankt hier, had dit nooit gedaan zonder jullie advies.

Vehuiswagen

Wat ongelooflijk fijn, ik zit hier te stralen voor je!

wat goed

soms is openheid gewoon even nodig.

Fijn voor jullie. En leuk om samen het pad van de financien te ontdekken.

Wat fijn Verhuiswagen

Ook belangrijk voor haar om te leren dat ieder verhaal twee kanten heeft.

Fijn

Oh Verhuiswagen, wat ben ik blij voor jou dit te lezen (ik word er zelfs een beetje emotioneel van). Wat een fijne ontwikkeling. Wat gun ik jou dit. Xxx

Mooi zo!

He, wat fijn zo'n positief bericht! Compliment ook voor je dochter, dat ze zo open met je heeft kunnen praten en dat ze ondanks de boodschap wel gezellig was. En net als Ff zo ben ik ook wat emotioneel. Wat fijn voor je dat er dingen in positieve zin aan het veranderen zijn. Eindelijk!
Kleine stapjes, maar wel in de goede richting. Hopelijk gaat het nog lang zo door!

@Parka

Ik krijg het gevoel dat je me verkeerd begrijpt. Gelukkig heb ik geen sores (financieel dan) waar ik mijn kind bij mij zou moeten/willen betrekken. En waar hij naar mag kijken is de financiële onderbouwing van het convenant. Zodat hij weet dat zijn vader en ik de zaken eerlijk en voor beiden leefbaar hebben geregeld. Geen instemming, en ook geen inzage of instemming in de financiën als we straks uit elkaar zijn.

Verder is werken voor hem geen optie op dit moment, al zou ik dat nodig vinden. Des te belangrijker is dat ik de financiële opvoeding op een andere manier vormgeef. Dat zou dus kunnen zoals ik aan Verhuiswagen schreef, en wat zij ook heeft gedaan, af en toe samen kijken naar wat er binnenkomt en wat er zoal uitgaat, en of er dan wat overblijft of niet. Lijkt mij voor een 17-jarige niet gek, dat hij daar enige weet van heeft. En natuurlijk ga ik mijn uitgaven niet aan hem verantwoorden. Of hem opzadelen met sores. Maar ik heb dit zelf van huis uit niet meegekregen, en dat ervaar ik nu wel een beetje als een handicap.