Na de echtscheiding eist papa 2jarige dochter op
Lang verhaal, probeer t kort te houden
De papa heeft nooit omgekeken naar zijn dochter, als hij eens op haar moest passen dan was het altijd wel wat en ruzie enzo...
We zijn dan uit elkaar gegaan omwille van verschillende dingen die ik heb niet meer kon vergeven (slecht zwangerschap door hem en erna, veel stress en constant zat ie op mijn nek enzo enzo).
Nu zijn we uit elkaar vanaf oktober 2017 en sinds enkel weken erna is hij begonnen met onze dochter op te eisen, was ik akkoord met een regeling ging hij er nog eens schepje bovenop doen enzo enzo dus resultaat; ben ik kortgeding voorgetrokken voor de rechter en de 19de moet ik verschijnen. Ik laat ze elke week gaan 1 avond en om het andere weekend maar zonder overnachting. Overnachtingen hebben we gedaan maar ons dochter kwam altijd heel overstuur thuis , gevolg (driftbuien, bevriezingen, niet meer praten, heel stil zijn eigen wereldje, kinderpsycholoog , kinderarts en gewone arts geraadpleegd en alles resulteert naar het feit dat ze dit niet zou aankunnen) Vandaar dat ik niet wil dat ze nog blijft slapen tot ze daar klaar voor is.
Nu heeft hij me voorgetrokken, hij luistert nooit naar hoe onze dochter zich voelt of zij hier mee omgaat of hoe het met haar goed niks. Het enige wat hij doet is mij proberen te raken via haar omdat er geen andere manier meer is voor hem.
Ik vind dit een verschikkelijke situatie, ik vind het echt erg dat ik niet kan zeggen tegen de vader hoe het is met onze dochter en dat we niet kunnen overeenkomen over wat goed is voor haar. Het enige wat voor hem telt is IK en wat IK wil. Hij heeft een voorstel opgemaakt met veel wissels en vooral de dag van mijn ouders (die altijd hebben klaargestaan om haar op te vangen omdat hij het niet deed), deze gaat inpalmen en de weekenden zou ze 3 dagen moeten blijven slapen en in de week ook 1keer.
Hoe kan ik in hemelsnaam dit goedkeuren?
En hoe kan ik aan de rechter duidelijk maken dat dit verschikkelijk moet zijn voor haar als zoiets zou doorgaan , dat zij dit echt nog niet aankan.
Ik zie er zo vanaf als ik zie dat zij afziet...
Iemand goede raad mss??
AnneJ
Ik heb er even rustig over nagedacht. Zoals jij het schrijft ben ik het er wel mee eens. Voor mij is dat eigenlijk zo vanzelfsprekend, dat ik het daarom nooit snap als mensen er mee komen. Waar keer je je dan tegen denk ik dan. Ik neem altijd aan dat mensen zichzelf verantwoordelijk voelen voor hun eigen keuzes.
Ik geloof je
Ik geloof je best dat je je ex onmogelijk en een slechte vader vindt en dat hij dat ook echt is, maar een rechter kan niet veel met de argumenten die je aandraagt. Het is normaal dat een kind reageert op de wissel, zeker zolang ze van jou niet de kans krijgt zich thuis te gaan voelen bij haar vader (een proces dat tijd kost). Het feit dat jij dat jij (nu) denkt te mogen beslissen over waar jullie dochter verblijft en slaapt, vind ik geen positief teken. Het feit dat je het verleden erbij haalt ook niet. Dat is niet relevant, het gaat om nu.
Het kan best zijn dat ik hard klink, maar ik probeer je alleen maar wakker te schudden. Een rechter kjikt namelijk naar de wet en volgens de wet heeft vader net zoveel rechten als jij en heeft het kind ook recht op een goede band en omgang met beide ouders. Dat mag niet worden gebokkeerd door een van de ouders.
Alles wat jullie nu onderling kunnen afspreken, is winst. Dat zeg ik de hele tijd al. Haal desnoods de oude bijna-afspraken onder het stof vandaan en kijk of daar nog over te praten valt.
Boek en partner
Thera: dat boek ga ik zeker eens opzoeken, ben nu nog even aan een andere bezig. Ik ben ook al blij dat ik rust heb terug gevonden in mijn leven voor mezelf en mijn dochter, ook al is het nu nog even moeilijk met de rechtszaak in het verschiet maar toch blijf ik er allemaal heel kalm onder, opjagen heeft toch geen zin.
En inderdaad ik heb hier heel wat nuttige zaken kunnen uithalen, het verleden is wat het is en elkaar zwart maken op het gerecht zal van mijn kant niet gebeuren. Ik ga enkel verder op het feit hoe het voor onze dochter is en hier zal ik alles aan doen wat in mijn mogelijkheid ligt om haar te beschermen, niet om haar van haar vader weg te houden maar om haar te beschermen zodat ze op een rustige mogelijke manier kan opgroeien en ontwikkelen.
Annej:
Dat is ook wat ik doe, "Bovendien, als jij laat zien dat je zaken stuurt zodat er zo min mogelijk schade is en kinderen toch omgang hebben met hun vader, tenzij er uiteraard aantoonbaar strafbare zaken aan de hand zijn," ik zou het zelf niet beter kunnen formuleren. Ik heb haar nog nooit een week weg gehouden van haar vader en daar zijn sms bewijzen genoeg van en ook dat hij er zich niets van aantrekt hoe het met haar gaat en of zij dit aankan enzo... Ik zal dan ook pleiten voor wekelijkse contacten sowieso.
Niki73
Dat is ook wat ik gevraagd heb of de advocaat kan vragen voor een bemiddeling nog eens te proberen op het gerecht of dat ze daar kunnen kijken of er nog mogelijkheid is tot bemiddeling.
Maar wel zullen wel zien of hij ervoor openstaat of niet.
Ik denk niet dat ik mag beslissen over waar zij slaapt of niet en hoelang of niet. Ik heb best veel rekening gehouden met de vader zijn wensen in het verleden maar het was nooit goed, bleef ze slapen dan waren het de verkeerde weekenden en moest er gewisseld worden, dat deed ik dan, dan was de avond dat ze kwam in de week de verkeerde avond, heb ik deze gewisseld, dan was de tijd weer te kort enzo enzo... Maar zolang onze dochter dit oke vond had ik er geen problemen mee en ben ik best heel flexibel, maar als je als vader niet wilt inzien dat het niet goed gaat met je dochter en je hebt hier geen oren naar dan vind ik niet meer oke. En ja wissels kost tijd en kinderen moeten zich leren aanpassen aan de nieuwe situatie en dat kan even duren maar niet zoals onze dochter thuiskwam, 3 dagen helemaal overstuur, wenend wakker worden 3 nachten aan een stuk, niet meer willen gaan naar de papa, wou ik ze een pamper verversen klemde ze haar helemaal vast aan de verzorgingsmat en werd ze hysterisch enzo enzo enzo en dat voor 3 dagen lang en de 4de dag was ze stikkapot en vanaf de 5dag werd terug wat in haar gewone doen. Dat vind ik gewoon erover, kan je als moeder zijnde toch niet toestaan ofwel? En geloof me ik heb alles wat ik kan gedaan om dit duidelijk te maken aan de papa, alles wat ik kan.
En toch
"3 dagen helemaal overstuur, wenend wakker worden 3 nachten aan een stuk, niet meer willen gaan naar de papa, wou ik ze een pamper verversen klemde ze haar helemaal vast aan de verzorgingsmat en werd ze hysterisch enzo enzo enzo en dat voor 3 dagen lang en de 4de dag was ze stikkapot en vanaf de 5dag werd terug wat in haar gewone doen."
Vooropgesteld, ik geloof je als je beschrijft hoe ze zich gedroeg. Maar een rechter zal redeneren: dat het na elkaar gebeurt betekent nog niet dat er een oorzakelijk verband is. Misschien had jullie dochter wel een virus onder de leden, misschien was er wel iets gebeurd op de creche, misschien was het een ontwikkelingssprongetje, alle kinderen hebben dit bij vlagen namelijk, juist tijdens de peuterpuberteit, of misschien heeft moeder het kind wel verwaarloosd/mishandeld en wil ze dat vader in de schoenen schuiven. Dat laatste geloof ik niet, ik wil alleen maar aantonen hoe subjectief dit allemaal is. De rechter stond er niet naast, dus hoe moet hij of zij nu weten wat er echt aan de hand was? En bovendien, wie garandeert dat dat nog een keer gebeurt? Een jong kind ontwikkelt zich elke dag. Als dit voorval 3 maanden geleden was, dan zit ze nu alweer in een volledig nieuwe fase.
Begrijp je wat ik bedoel? Dit is allemaal te vaag. Ze hebben concrete dingen nodig. Concreet bewijs. Sms-conversaties waaruit blijkt dat er iets niet goed ging, processen verbaal van de politie, foto's, verklaringen. Dat heb je nodig. Alleen dan maak je een serieuze kans.
Maar een peuterpuber die zich zo gedraagt zoals jij hierboven beschrijft, dat is echt niet leuk, maar abnormaal? Kweenie hoor, ik heb best een paar akelige herinneringen aan de periode waarin mijn kinderen die leeftijd hadden. Ineens een week lang 's nachts hysterisch huilend wakker, dat kwam in elk geval regelmatig voor. Niet verschoond willen worden en dan hysterisch worden zeker ook. Aan mijn been geplakt zitten en krijsen als ik naar mijn werk moest ook. Ik zei dan altijd tegen mezelf om mezelf moed in te spreken: het is een fase, het gaat weer over. Het ging ook altijd weer over. Jij koppelt het aan bezoekjes aan vader. Terecht? Dat kan niemand weten. Terwijl iedereen wel weet dat alle 2/3-jarigen door een lastige periode gaan.
Niki73
Ja daar moet ik je gelijk in geven en daar heb ik ook al dikwijls bij stilgestaan of het geen peuterpuberteit is of dergelijk maar het is toch raar dat het telkens is als ze van bij de papa komt en de rest van de week heeft ze haar grilletjes ook maar die zijn kort en wa zeurderig en prullen en zin doordrijven, maar deze zijn korter en belange zo hevig niet en zo intens. En dan spreek ik over momenten, geen dagen en nachten aan elkaar.
En ja zolang er geen concrete bewijzen zijn , is het mijn woord tegen het zijne , niet meer of niet minder, waar een rechter weinig tot geen rekening mee zal houden. Maar dan is de vraag weer hoe je zoiets kan bewijzen...
Maarja gelijk gezegd, sms berichten heb ik in overvloed (ze moet maar sterk genoeg zijn, ze moet haar maar aanpassen, ... van zijn kant) , we zullen wel zien dan.
Alles is ingediend bij advocaat, hij heeft er een goed oog in aangezien de bewijsstukken die ik heb , en ook daar heb ik gevraagd aub je moet niet naar mij kijken, maar doe wat het beste is voor onze dochter, meer vraag ik niet.
Bewijzen tegen vader?
'Maarja gelijk gezegd, sms berichten heb ik in overvloed (ze moet maar sterk genoeg zijn, ze moet haar maar aanpassen, ... van zijn kant) , we zullen wel zien dan.' Noem je dat bewijzen tegen de vader?
Heb je zelf enig idee hoezeer je zelf het gedrag van je kind beïnvloedt?
Zou je het op prijs stellen als de vader soortgelijke 'beschuldigingen' aan jou zou richten als het kind iets doet wat eigenlijk normaal is, maar niet past bij een lief, aardig en vrolijk droomkind?
Tsjor
tsjor
Dat zijn niet de enige bewijzen.
Heb nooit beweerd dat ik een droomkind wil...
Ik zelf het gedrag van mijn beïnvloedt? ik kan niet meer doen dan de vader een leuk iemand in de ogen van mijn kind laten zijn, de rest zal hij toch zelf moeten doen...
