Niet eens over omgangsregeling: hoe
Mijn ex en ik worden het maar niet eens over de omgangsregeling. Ik zal vast niet de eerste zijn met deze situatie, dus ik ben benieuwd hoe anderen hier mee om zijn gegaan.
We hebben samen een jonge peuter. Mijn ex wil helaas geen vaste afspraken maken over dagen en tijden, vanwege zijn onregelmatige werk als ZZP'er en zijn hobbies. Zelf zou ik graag toe willen werken naar een duidelijk schema, waar uiteraard ruimte is voor flexibiliteit om dingen te schuiven of voor elkaar op te vangen als dat nodig is. Ik heb al verschillende voorstellen gedaan, ook met ruimte voor opbouw, omdat ik nu een veel grotere zorgtaak heb. Helaas wil ex hier allemaal niets van weten. Hierdoor is de frequentie waarin hij ons kind ziet heel wisselend. Daarnaast kan ik niets vooruit plannen, omdat mijn ex zijn agenda leidend is. Dit geeft veel onrust en stress, zorgt ervoor dat we onnodig veel met elkaar moeten communiceren en maakt dat ik weinig tijd heb voor hobbies of sociale activiteiten zonder ons kind (maar dat laatste punt vind ik nog het minst belangrijk). Daarnaast vang ik alle gaten op die mijn ex laat vallen. Mijn ex zegt namelijk regelmatig gemaakte afspraken af of komt kind spontaan ophalen om een paar uur later weer thuis te brengen.
Op de dagen dat ik werk gaat kind naar de opvang. Daarnaast werk ik een vaste avond per week die ex opvangt: hierdoor zit ik ook in een afhankelijkheidspositie, want ik krijg die avond niet structureel opgelost met familie of vrienden. Mede hierom wil ik niet zomaar naar een advocaat gaan, ik vind het belangrijk dat we met elkaar kunnen blijven communiceren en niet tegenover elkaar komen staan. Bij eerdere discussies is hij al eens week helemaal uit beeld geweest.
Hebben jullie advies of ervaring met een vergelijkbare situatie? Oh en belangrijk om te weten: toen we uit elkaar gingen, hadden we enkel een samenlevingscontract en woonde ik bij hem in zijn koophuis. We hebben dus niks juridisch moeten regelen en daardoor is er ook nooit een ouderschapsplan geregeld.
Dit is in de praktijk heel lastig af te dwingen. Voor hem natuurlijk een prima regeling. Hij doet lekker zijn ding en jij vult alle gaten op. Wijs hem op zijn verantwoordelijkheid. Geef aan dat kind voortaan niet meer spontaan meegaat. Staat hij zomaar voor de deur dan kan hij vertrekken. En wat als jij er niet bent en hij komt eerder terug? Misschien er gewoon eens niet zijn.
Aan deze vorm van opvang heb jij niets. Kijk wanneer hij wel kan en leg dat vast. Verder regel je het zelf en ben je niet afhankelijk. Geef aan dat je de alimentatie ook hierop laat vaststellen.
Ik heb het andersom meegemaakt. Mijn ex wilde specifiek een omgangsregeling van een weekend in de twee weken en ik co-ouderschap. De rechter heeft haar keuze beslist. Maar ik had ze elk weekend als zij op stap ging. Plus de dagen wat zij doordeweeks wegging. En als ze dan een weekend thuis was en de kinderen wilde dan moest ik ik het accepteren want zag ze vaker dan de omgangsregeling.
Dus ja , accepteren is denk ik het beste antwoord
Ik denk dat je twee keuzes hebt.
De eerste is dat je je week inricht zonder afhankelijk te zijn van je ex. Heb je bijvoorbeeld je ouders in de buurt die die ene avond zouden kunnen oppassen?
Dit is wel even regelen, misschien kan je zelfs van die avond werken af op je werk? Het is een offer, maar het zal je vast heel veel vrijheid gaan geven als je niet meer afhankelijk bent van je ex.
Komt je ex dan aanwaaien, dan is het mooi meegenomen en anders ook geen probleem.
De tweede optie is met je vuist op tafel slaan, dat dit niet werkt op deze manier. Voor een kind, zeker als het ouder wordt is het fijn om een ritme te hebben waarin hij zijn / haar ouders ziet.
Als je ex daar niet aan mij wil werken kan je een ouderschapsbemiddeling traject voorstellen of zelfs afdwingen onder de uitspraak dat je anders naar de rechter gaat. Die zal jullie overigens ook weer terugsturen naar ouderschapsbemiddeling oid.
Kan je je ex dwingen en wat levert het op is de vraag...
Mannen vinden jonge kinderen soms wel ingewikkeld / lastig. Je hebt kans dat er meer aandacht komt naar mate jullie kind zelfstandiger wordt.
Bedankt voor het meedenken! Jullie slaan wel de spijker op zijn kop.
Het lastige is dat ik niet zomaar back-up heb, doordat mijn vrienden en familie zelf werken, een gezin hebben of niet in de buurt wonen. Voor een zaterdagmiddag over 3 weken heb ik zo 5 lieve mensen paraat staan, maar structureel of een vrij last-minute uurtje door de week niet. Ik ben ook op zoek naar een vaste betaalde oppas (student), maar die blijken ook weinig betrouwbaar te zijn.
Hierdoor komt het al snel op mij aan en dat geeft veel stress, frictie met werk etc. Deze situatie voelt als een enkeltje burn-out. Ik zal dus toch nog eens goed met mijn ex om tafel moeten.
Van dat bemiddelingstraject had ik nog niet gehoord, daar ga ik eens naar kijken!
Jij werkt een vaste avond die ex opvult? Dan moet hij toch zeker die avond regelen als hij zelf niet kan?
'Voor een kind, zeker als het ouder wordt is het fijn om een ritme te hebben waarin hij zijn / haar ouders ziet.' Dat is een mooie wens, maar voor ouders met wisselende werkuren niet haalbaar en dan doen ze het kind toch niet tekort.
Wat ik niet begrijp is dat je denkt dat je geen ouderschapsplan hoeft te maken en dat voor moet leggen aan de rechter.
Van de website kind en scheiden:
Ouderschapsplan opstellen
Ouders met gezamenlijk gezag over hun minderjarige kinderen zijn verplicht om
een ouderschapsplan op te stellen als zij uit elkaar gaan. Dit geldt ook voor ouders die samenwonen zonder getrouwd te zijn wanneer zij uit elkaar gaan. Als het ouderschapsplan is opgesteld, kan het worden bekrachtigd door de rechtbank.
In het ouderschapsplan (zie definitie Wikipedia) staan de afspraken die jullie maken met
betrekking tot de verzorging en de opvoeding van de kinderen.
Belangrijke onderdelen van een ouderschapsplan zijn:
- de zorgregeling en/of de omgangsregeling;
- ieders bijdrage aan de kosten voor de kinderen (kinderalimentatie);
- de communicatie tussen de ouders;
- hoe beslissingen tot stand komen bij belangrijke keuzes.
tsjor schreef op 03-06-2025 om 17:53:
'Voor een kind, zeker als het ouder wordt is het fijn om een ritme te hebben waarin hij zijn / haar ouders ziet.' Dat is een mooie wens, maar voor ouders met wisselende werkuren niet haalbaar en dan doen ze het kind toch niet tekort.
Dat vind ik een apart statement.
Hoezo kunnen ouders met wisselende werkuren geen concrete afspraken maken over wanneer een kind bij welke ouder is? Dat staat toch los van werk. De verantwoordelijkheid voor het kind deel je samen, hoe je dat in jouw tijd doet met het kind los je zelf op. Dat onderschrijf jij toch meestal ook Tsjor, dat de andere ouder daar niks over te zeggen heeft enzo.
Hoezo dan kunnen er geen vaste afspraken over de zorg gemaakt worden als er wisselende werkuren zijn? Hoe moet dat dan als een van de ouders wegvalt, met de noorderzon vertrekt of langdurig ziek is; dan moet de andere ouder dat toch ook gewoon regelen. Het lijkt me een slecht argument om TO mee het bos in te sturen.
Die ex gaat zelf maar zijn broek ophouden in zijn periodes met het kind, of helemaal niet zorgen, ook goed, maar dan wel betalen daarvoor.
We kunnen natuurlijk vanalles vinden wat ex moet doen, maar als ex met de noorderzon vertrekt als de discussie hem niet aanstaat is weinig constructief.
Vader doet gewoon alleen wat als het hem uitkomt. Soms heeft hij goede plannen, maar ook die kunnen op het laatste moment veranderen.
In het meest ideale geval ga je overleggen, kom je eruit, hou je je aan je afspraken en loopt het wel. Dit kan je doen met hulp van bemiddeling.
Echter, ik lees bij TO stress, ze gaat dit niet vol houden en het gaat nog best een tijd duren voordat er überhaupt bemiddeling kan worden opgestart, als ex dat al wil.
Kan je van die avond werken af? Of iets anders zoeken wat beter past? Tijdens kantooruren kan je kind naar de opvang.
Tijd om zelf leuke dingen te doen, zal je goed moeten plannen of bijvoorbeeld een sportschool zoeken met kinderoppas.
Maar zorg dat je zelf je leven inricht, zonder afhankelijk te zijn van ex! Voor je het weet zit je kind op de kleuterschool, dan heb je sowieso meer vrijheid op dagen dat je niet werkt.
AnnaPollewop schreef op 03-06-2025 om 17:58:
[..]
Dat vind ik een apart statement.
Hoezo kunnen ouders met wisselende werkuren geen concrete afspraken maken over wanneer een kind bij welke ouder is? Dat staat toch los van werk. De verantwoordelijkheid voor het kind deel je samen, hoe je dat in jouw tijd doet met het kind los je zelf op. Dat onderschrijf jij toch meestal ook Tsjor, dat de andere ouder daar niks over te zeggen heeft enzo.
Hoezo dan kunnen er geen vaste afspraken over de zorg gemaakt worden als er wisselende werkuren zijn? Hoe moet dat dan als een van de ouders wegvalt, met de noorderzon vertrekt of langdurig ziek is; dan moet de andere ouder dat toch ook gewoon regelen. Het lijkt me een slecht argument om TO mee het bos in te sturen.
Die ex gaat zelf maar zijn broek ophouden in zijn periodes met het kind, of helemaal niet zorgen, ook goed, maar dan wel betalen daarvoor.
Kennis van mij heeft wisselende diensten en haar ex ook. Die werken beide dus om het weekend en de nacht wordt ook in of de even of de oneven weken ingedeeld zodat de kinderen vaste momenten hebben.
Als je het wilt kan je ook met wisselende uren gewoon afspraken maken. Er zijn immers ook in deze beroepen talloze gescheiden ouders. Te denken valt aan flexibele opvang, gastouder (die heb je ook voor de afwijkende uren), opvang binnen je eigen netwerk of afspraken maken met je werkgever.
In dit geval zou ik nog een poging doen met ex partner. Je stelt samen een plan op. Of jij gaat naar een advocaat voor een alimentatie berekening met minimale omgang op jouw voorwaarden. Je kunt niet zo bezig blijven. Leg alles schriftelijk vast en informeer bij een goede advocaat. Hier heb je niets aan. Dus blijf niet zo bezig.
AnnaPollewop schreef op 03-06-2025 om 17:58:
[..]
Dat vind ik een apart statement.
Hoezo kunnen ouders met wisselende werkuren geen concrete afspraken maken over wanneer een kind bij welke ouder is? Dat staat toch los van werk. De verantwoordelijkheid voor het kind deel je samen, hoe je dat in jouw tijd doet met het kind los je zelf op. Dat onderschrijf jij toch meestal ook Tsjor, dat de andere ouder daar niks over te zeggen heeft enzo.
Hoezo dan kunnen er geen vaste afspraken over de zorg gemaakt worden als er wisselende werkuren zijn? Hoe moet dat dan als een van de ouders wegvalt, met de noorderzon vertrekt of langdurig ziek is; dan moet de andere ouder dat toch ook gewoon regelen. Het lijkt me een slecht argument om TO mee het bos in te sturen.
Die ex gaat zelf maar zijn broek ophouden in zijn periodes met het kind, of helemaal niet zorgen, ook goed, maar dan wel betalen daarvoor.
Het ging om de wens dat er een vast ritme was, niet dat er concrete afspraken gemaakt worden. Met wisselende uren heb je geen vast ritme, ook niet voor het kind.
Probleem bij tomatensoep is dat er helemaal geen afspraken gemaakt zijn, niets vastgelegd, geen ouderschapsplan etc. Ex kan zo weglopen en niemand houdt hem tegen. Als je dan een plan geaccepteerd wil krijgen (zonder mediator/advocaten etc, zoals tomatensoep graag wil) dan zal dat toch een plan moeten zijn wat niet direct met de vuist op tafel slaat.
@izza Bedankt voor je wijze woorden! Ik ga een advocaat benaderen voor advies, en daarnaast opnieuw in gesprek met ex.
Ik ben destijds bij een loket van de gemeente geweest met de vraag hoe het werkt als je niet officieel getrouwd bent. Daar is ons verteld dat een ouderschapsplan niet verplicht was. Ik zie zelf het nut wel van zo’n plan en heb destijds eea op papier gezet, maar mijn ex vond het niet nodig.
Ja, achteraf gezien had ik toen veel meer op moeten komen voor het belang van ons kind en alles goed moeten regelen. Maar de relatiebreuk ging gepaard met veel emoties en stress (ik was ineens thuisloos) dus ik ging verdere conflicten uit de weg.