Nieuw leven opbouwen na uit elkaar gaan

Financieel

Het hele financiële probleem had dus niet hoeven spelen wanneer ex gewoon zijn verantwoordelijkheid zou nemen en zou betalen.. Het is mij een raadsel waarom hij dat niet doet en ik had dat ook zeker niet verwacht.

probleem?

zoals ik het lees heb je geen financieel probleem, maar minder luxe dan je zou willen.
Je kunt vaste lasten blijven betalen, ex verhuist zometeen weg en voor je jongens is het beter om te blijven én je wilt zelf blijven én andere huizen zijn niet makkelijk te vinden.

Ik zou zeggen: tel je zegeningen en vink dit issue af. Het is klaar, steek je tijd en energie in iets wat je echt moet doen.

gr Angela

ps ik wil hiermee niet zeggen dat het financieel niet beter kan, maar het is dus geen urgent issue, toch?

" wanneer ex zijn verantwoordelijkheid zou nemen"

hou toch eens op met die holle frase.
Neem je eigen verantwoordelijkheid en zeur niet over die van hem.
Of was toen getrouwd, dan had je je verantwoordelijkheidsgevoel getoond en had je zaken goed vastgelegd.
gr Angela

Vanzelf

Als je ex geniet van luxe en zijn kinderen dat zien, groeit vanzelf een verwijdering.
Wie is dan uiteindelijk degene die het meest verloren heeft?
Je doet nu alsof hij niets inlevert. Dat doet hij wel, of dat gaat hij doen wanneer de kinderen hem niet meer willen ontmoeten vanwege zijn gedrag. Sta stil bij wat je hebt; een goede band met je kinderen dat is x heel wat skivakanties waard.

Getrouwd?

Angela
Ook trouwen doe je samen. Wij hebben dat samen niet gedaan. Nu heeft hij daar de voordelen van en ik de nadelen. Wat heeft dat met toen verantwoordelijkheid nemen te maken? We hadden een samenlevingscontract en een testament. Trouwen zouden we ooit wel een keer doen. Er was dus heus wel wat geregeld. Nu lijkt het alsof je mij kwalijk neemt dat we niet getrouwd zijn?
Ik neem mijn verantwoordelijkheid. Al de hele tijd. Ik regel alles, verzorg alles en iedereen, ik heb een andere baan zodat ik meer inkomen heb. Ik luister naar en sta open voor mijn kinderen.
Welke verantwoordelijkheid kan ik nog meer nemen dan?
Hij hoeft nu alleen nog de verantwoordelijkheid naar zijn kinderen te nemen en in ieder geval te betalen. Dat is toch het minste wat hij kan doen?

je verantwoordelijkheid nemen

is aan zelfreflectie doen en hier elke dag opschrijven wat je mantra is en oefenen dat je positief wilt worden en blijven.
Dat zie ik nergens.
En telkens als je hier klaagt, weet ik zeker dat het doorsijpelt op een vervelende manier waar jij en de kinderen niets aan hebben (#367).

dus je verantwoordelijkheid nemen is: stoppen met boos zijn.
en jezelf een milde schop onder je derrière geven telkens als je weer dreigt te denken/zeggen/voelen wat je niet moet denken/zeggen/voelen.

De enige manier om je gedrag te veranderen is oefenen.

En gelijk heb je niet, dat krijg je als een ander jou dat geeft. En dat geeft hij niet dus stop met wachten.

gr Angela

Flanagan

Ik begrijp wat je zegt en ben het met je eens hoor.
Ex kiest zelf voor deze situatie. En als dat tot gevolg heeft dat hij zijn kinderen van zichzelf verwijderd, dan is dat zijn eigen schuld.
Natuurlijk ben ik heel blij met mijn band met de kinderen. En ik besef ook heel goed dat vakantie een luxe is, maar wel een luxe die wij altijd gewend zijn geweest.

nog even

"Nu heeft hij daar de voordelen van en ik de nadelen. Wat heeft dat met toen verantwoordelijkheid nemen te maken?"

nou, je had het dus gewoon wel beter kunnen regelen. Je hoeft niet per se te trouwen maar je had wel zaken beter kunnen regelen toen én je had maanden geleden de zaak zakelijker kunnen aanpakken. Al die emoties die in de weg zaten, daar had je op kunnen anticiperen toen hij niet wilde trouwen en jij dacht dat het wel kwam.
Misschien dat hij zo zakelijk was dat hij niet wilde trouwen omdat hij niet die financiële verantwoordelijkheid wilde bij een scheiding, weet jij veel?

Het gaat er dus om dat jij bij alles hem erbij haalt of het verleden. Stop daarmee want het leidt af van wat je wel kunt doen.

gr Angela

Kindvan

Als de kinderen hun vader willen zien, dan "mogen" ze dat hoor. En als ze hem hebben gezien en ze hebben het leuk gehad, dan ben ik oprecht blij voor ze. Ik gun hen echt hun vader wel.
Ik zit nog midden in de situatie en heb inderdaad moeite om er boven uit te stijgen op sommige momenten. Het gaat nu eenmaal met ups en downs. Het onrecht wordt niet alleen mij, maar ook de jongens aangedaan. Kinderalimentatie is voor de kinderen. Dus ook om hen er niet (teveel) op achteruit te laten gaan.
Ik heb al eerder bij de berichten van Tsjor aangegeven dat zij mijn ex te positief ziet.
En gelijk hebben is helaas niet hetzelfde als gelijk krijgen...

mara

jij vindt dat je gelijk hebt, maar dat is gewoon subjectief. Dus a. misschien heb je geen gelijk en b. als je het 'zou hebben' heb je er niets aan.
Dus waarom blijf je hangen?
Ik zou zeggen: iets met boedisme enzo doen. Een mens lijdt omdat een mens verlangens niet los kan laten. Als je niets meer verlangt wordt je niet meer teleurgesteld.
gr Angela

Wat heb je nog van hem nodig?

Om het te kunnen afsluiten? Financieel kun je jezelf bedruipen, dus waarom niet de beuk erin, naar de rechter en kinderalimentatie eisen? Hij heeft zo echt geen probleem en voor jou geldt dat je huis alleen maar duurder wordt en de onzekerheid alleen maar groter.

Gelijk hebben?

Angela,
Wat bedoel je met dat ik geen gelijk zou hebben? Hij moet toch gewoon kinderalimentatie betalen?

Flanagan,
Ik begrijp wat je schrijft. Luxe is betrekkelijk. Vertrouwen en een goede band is belangrijker. Maar ik heb al zoveel ingeleverd, heb echt mijn prioriteiten wel gesteld hierin.. het voelt naar de kinderen niet goed dat hij niets betaalt.
En skiën staat natuurlijk niet op nummer 1 als levensbehoefte. Maar je leest overal dat de kinderen er niet (teveel) op achteruit mogen gaan. Van een aantal keer per jaar weg, uit eten kunnen wanneer we dat willen of naar een pretpark kunnen naar elke cent moeten omdraaien is wel een groot verschil, wat niet nodig zou hoeven zijn.

Ginny,
Zie hierboven. Mijzelf kunnen bedruipen zou ik het niet noemen... Ik kan rondkomen, maar veel meer zal het niet zijn.
Het probleem is dan ook gelijk met naar de rechter gaan, dat hij het veel langer vol kan houden. Ik heb mijn spaargeld voor andere doeleinden nodig (zoals het huis overnemen). Zodra ik dat veel moet gaan aanspreken, kan ik dit huis niet meer overnemen, wat tot op dit moment financieel het meest gunstig is. Qua verhuiskosten, qua nieuwe hypotheek of huur.

Natuurlijk kan ik naar de rechter stappen. Daar ben ik ook wel over aan het nadenken hoor. Maar het probleem blijft dan toch het geld.

Nogmaals, het gaat mij er gewoon om dat hij zijn verplichtingen en verantwoordelijkheid naar zijn kinderen moet nemen. Dit hele probleem had niet hoeven te spelen. En ja, dat frustreert enorm.
Op een hoop punten waar we het niet over eens zijn/worden heb ik zoiets van, veel geluk ermee, maar dit vind ik het lastigste te accepteren. En hij maar mooi weer spelen met alles en bij iedereen.
Iemand moet hem een schop onder zijn "bips" geven. Maar niemand dringt tot hem door, familie niet en vrienden niet. Ik hoop (nee daar ga ik niet op zitten wachten en ik hoop het niet voor mijzelf maar voor zijn kinderen) dat hij ooit gaat beseffen wat hij allemaal aangericht heeft en nog doet.

Ik red het heus wel. Met de kinderen.

Mara

Ook dat

Nu spreek je je spaargeld ook aan. Dus tijd lijkt echt in het voordeel van je ex te zijn.

Je geeft aan dat de kinderen er niet teveel achteruit mogen gaan. Dat is natuurlijk een utopie. Twee huishoudens voeren is altijd duurder dan één, dus tuurlijk gaan de kinderen er financieel op achteruit. Skitrips en uiteten gaan zijn ook geen eerste levensbehoeften. Je bent zo bezig met wat hij allemaal doet en kan. Dat gaat je niks brengen, want hem haal je echt niet meer in. Hoe zuur het ook is: hij zal waarschijnlijk financieel en op een heleboel andere gebieden uiteindelijk beter af zijn. Daar tegen vechten brengt je niet vooruit, integendeel.

In mijn ogen leg je met je afwachtende houding je lot volledig in handen van je ex. Die dat hier inderdaad perfect kan meelezen. Hij kan het altijd langer volhouden dan jij, dus als dat je uitgangspunt is, kun je maar beter volledig doen wat hij wil. Daar draait het namelijk dan toch op uit.

Anders redt je het misschien totdat je kinderen het huis uit zijn en kun je dan zonder dat spaargeld vertrekken naar een huurflatje in een slechte buurt. Zou je daar uiteindelijk vrede mee hebben?

Financien

Mara, ik begrijp het niet helemaal. Jij wilt van hem geld zien in de vorm van kinderalimemtatie. Maar gelijkertijd moet jij hem nog geld betalen in de vorm van de helft van de hypotheek die je overneemt, plus de helft van de overwaarde van het huis. Kun je niet gewoon wat wegstrepen onderling. Bijvoorbeeld dat je de woning mag overnemen op de hypotheekwaarde (dus zonder overwaarde) maar dat hij dan minder KA meer hoeft te betalen? Of zoiets.
Het feit dat je zo hamert op het krijgen van geld van hem geldt natuurlijk ook andersom, hij krijgt nog heel veel geld van jou bij overname van jou van het huis. En volgens mij zit daar de impasse.

nee dat kan niet

Je kunt geen afstand doen van je recht op kinderalimentatie.

V@@s

Dat zeg ik ook niet, maar je kunt dan wel onderhandelen over de hoogte van de KA. Immers, wat je aan lagere lasten aan hypotheekrente kwijt bent, is dan een deel van de KA. Dat is gewoon uit te rekenen.

Impasse

Het gaat bovendien meer om het feit dat Mara elke keer aangeeft dat ze vindt dat de ex zijn financiële verplichtingen en verantwoordelijkheden niet nakomt, maar ik vermoed dat hij vindt dat zij dat ook niet doet. Immers, zolang zij hem niet uitkoopt kan hij geen nieuwe woning kopen. Dat is natuurlijk speculeren maar ik vind Mara niet zo duidelijk over dit deel van het verhaal.
Naar mijn idee eisen beiden geld van elkaar, dan lijkt het me dat er een middel ground te vinden zou moeten zijn. Dat dat niet lukt zegt iets over beiden.

Huis en kinderalimentatie

Kinderalimentatie is gewoon verplicht om te betalen vanaf dat je uit elkaar gaat. En dat is voor de kinderen. Voor levensonderhoud.
Ik kan pas verder met het afwikkelen van het huis als er een getekend convenant is. Daar heb ik al naar geïnformeerd bij de bank. In het convenant wordt een termijn opgenomen waarin de overdracht van het huis geregeld moet zijn.
Daar zit naar mijn idee wel een verschil in. Daarbij komt dat hij geen nieuw huis hoeft te kopen, dat heeft zij gedaan en hij trekt bij haar in. Dus hij heeft geen nieuwe hypotheek nodig.

Procedure

Als je het eens bent over de procedure (bijvoorbeeld dat je de trema-normen volgt) dan hoef je over de hoogte van het bedrag verder geen discussie te hebben. Dat is verder een objectieve berekening. Mocht hij niets willen betalen dan kun je het inderdaad voorleggen aan de rechter en dan krijg je gelijk.
Wat mutsje bedoelt is dit: je kunt een berekening maken van die alimentatie. Dat kun je nu op basis van wat je weet ongeveer schatten. Dat vermenigvuldig je dan met het aantal maanden dat je dat bedrag zou moeten krijgen, totdat de kinderen 18 zijn (daarna kunnen de kinderen dat zelf krijgen). Daar komt een bedrag uit dat hij bij benadering aan alimentatie zou moeten betalen. Daar tegenover staat dat jij aan hem een bedrag moet betalen om hem uit te kopen uit de woning. Dan kun je gaan plussen en minnen. Dat bedoelt Mutsje. Misschien kom je wel op 0 uit: hij betaalt niets en jij betaalt niets, maar je hebt wel de woning.
Of hij wel of geen andere woning koopt doet verder niet ter zake.

Tsjor

Trema norm

Ik weet dat de kinderalimentatie volgens de trema norm berekend hoort te worden. Mijn advocaat heeft dat ook gedaan. Over de zorgkorting valt dan nog te discussiëren (hangt af van de omgangsregeling).
Maar zijn advocaat heeft dezelfde berekening gemaakt en daar zat toch echt een ruim verschil in. Maar goed, ik weet waar het verschil in zit, dat gaat te ver om dat nu tot in detail te beschrijven maar ik weet wel dat mijn advocaat er "eerlijker" mee omgegaan is. Er is een nieuwe berekening gemaakt, die kwam nog gunstiger uit. Nogmaals, ik hoef er niet rijk van te worden, maar ik wil er ook niet bij inschieten en ik wil ook wel gewoon nog eens leuke dingen kunnen blijven doen.

Over jullie idee om dingen tegen elkaar weg te strepen of iets dergelijks ga ik zeker nadenken.

Dat hij geen ander huis hoeft te kopen doet in zoverre wel ter zake, hij heeft geen haast bij de afwikkeling. Hij kan gewoon verder.

En dan ontglip je me weer

'Nogmaals, ik hoef er niet rijk van te worden, maar ik wil er ook niet bij inschieten en ik wil ook wel gewoon nog eens leuke dingen kunnen blijven doen.' Oh, ik dacht dat het om kinderalimentatie ging. Maar ik heb eerlijk gezegd ook geen idee daarover, ik was niet gewend om vaak op vakantie te gaan en uit eten en een spaarrekening voor de kinderen, zodat ze niet hoefden te lenen voor de studie. Dus in die zin was mijn achteruitgang minder groot.
'Over de zorgkorting valt dan nog te discussiëren (hangt af van de omgangsregeling).' Ik ben van voor de tijd, waarin er gerekend werd met zorgkorting etc. Dus dat begrijp ik dan niet. Ik dacht dat zorgkorting ging over: als ik dan 3 dagen 'zorg' en jij 4 dagen, dan hoef ik minder alimentatie te betalen, want ik heb dan meer kosten. Zoiets. Dus dan moet het ook gaan over hoeveel dagen wil je voor ze zorgen (omgangsregeling)? Maar hij wilde toch geen omgang met de kinderen? Alleen af en toe?

Tsjor

Verbitterd

Mara,
Je klinkt verbitterd en zit vast. Ik snap het....Alsof het over mij gaat 7 jaar geleden. Verlaten (Grof vuil gevoel), gezamenlijke woning moest verkocht worden waar ik zo fijn woonde, ex ging bij buurvrouw wonen in een prachtig groot huis, ex maakte een potje van de afhandeling en alimentatie en had het zo druk met verliefd zijn en het nieuwe leven dat hij zijn zoon vergat. Daar wordt je wel boos, verdrietig en zuur van. Het stroomt als gif door je bloed. Het is een rollercoaster en een gigantische berg die je over moet. Toch keert het tij. Wie of wat daar invloed op heeft bij jou weet ik niet maar uiteindelijk kom je in rustiger vaarwater, accepteer je dingen meer en overzie je de zaken beter. Dat lukt je nu gewoon niet. Je bent de regie over je leven kwijt en dat voelt heel onveilig. Het heeft tijd nodig en niemand kan in een glazen bol kijken. Vertrouw erop dat het weer beter gaat worden Mara!

Impasse

Mara, jullie houden elkaar nu in een soort gijzeling. Jij wil eerst dat de KA geregeld wordt, waarbij het mogelijk moet worden om in het huis te blijven. Hij wil echter nog niet teveel KA betalen want hij weet niet of hij voldoende geld krijgt voor het huis.
Dus misschien is het wel handig om alle noodzakelijke stappen te nemen voor zover mogelijk. Dus waarde bepalen van het huis (misschien hij ook met een eigen makelaar en dan middelen). Huidige hoogte van hypotheek opzoeken etc. Dan wordt het ook vast duidelijk waar je ex recht op heeft.
Het spaargeld deel kun je hier ook in betrekken. Welk deel is voor jou en welk deel is van hem. Het logisch dat het geld dat gespaard werd voor de studie gewoon gedeeld gaat worden. Het is per slot van rekening van beide en ieder mag voor zichzelf bepalen of hij/zij dat bestemd voor de kinderen of niet. Dat vindt je misschien niet leuk, maar zonwering het nu eenmaal. Ik begreep dat hij de rekening al geplunderd had, dus het spaardeel wat jij hebt ingebracht trek je af van het deel wat jij nog moet betalen.

Change your mind

Mara, zoals vaker benoemd waarom wil je zo graag die centen?
Ik begrijp dat je het onrechtvaardig vind. Maar echt verander die gedachte eens.
Je jongens zullen straks een bijbaantje krijgen of hebben, en leren hun eigen kleding te kopen etc etc. Hierdoor groeien ze alleen maar in hun zelfstandigheid en hun geluk. Die jullie in elkaar kunnen vinden en houden.
Probeer eens meer rust daarin te creeeren en hem ( je ex) naast je neer te leggen.
Ben dankbaar voor wat je wel hebt, het rijkste bezit. Twee jongens die op je leunen, van je houden, je loef hebben, je steun en toeverlaat zijn.
Zie het positief.
Ik ging nog liever drie hoog op een flatje wonen dan me zo te laten beïnvloeden door een man die let op, straks een liefdesbaby met de buurvrouw maakt in de tang laten houden. ( oh ja gelukkig verhuist hij mits het ook echt doorgaat )

Koppel je meer en meer los. Laat de jongens het zelf oplossen. En bam daar staat mama om ze op te vangen. Te leren om zelf nooit zo met dierbare en mensen om te gaan. Haal daar je kracht uit. Ben blij met je eigen en je jongens.
Daar kan geen geld of vakantie tegenop, en ja ik spreek uit ervaring.

Vergeet niet je ex alle sommetjes te presenteren, via de mail. Pro-actief. Heft in handen. Jij communiceert hoe je rekent. Transparant. Dan stopt het lijdzame wachten.

Trema-normen

Hoe kun je bij de berekening volgens Trema-normen uitkomen op 2 heel verschillende bedragen? Jaarlijks wordt een vuistdik rapport uitgebracht door de Raad voor de Rechtspraak waarin alle mogelijke interpretaties worden neergelegd (en uitgesloten). Google even op Tremarapport, of https://www.rechtspraak.nl/SiteCollectionDocuments/tremarapport-versie-2019-januari.pdf

Ook hier: Eenzijdig indienen, desnoods via de rechter. Laat de wederpartij dan maar met een goede weerlegging inclusief argumenten komen. De rechter beslist wat fair is.
Het ouderschapsplan is een wettelijk verplichte overeenkomst. Voorheen getrouwd of niet, voor het afdwingen van zo'n overeenkomst kun je naar de rechter.