nieuwe partner bij uitreiking bul van kind.
Binnenkort studeert mijn kind af. Twee jaar geleden ben ik na een relatie van 30 jaar gescheiden. Ex had heel snel een nieuwe liefde. Ik voel er niets voor dat zij straks bij het afstuderen van mijn kind is. Ze heeft weliswaar een relatie met vader, maar heeft niets bijgedragen aan het opgroeien van ons kind met bijkomende zorgen e.d. En ja, ik vind de confrontatie ook pijnlijk. Ex heeft me jaren op afstand gehouden en die wond is nog niet geheeld.
Mag ik kind vragen om de nwe partner van vader niet uit te nodigen? Of is er een tactischer manier hiervoor?
weet niet
Ik zelf voel die behoefte niet. Maar noch mijn ex noch ik wonen samen met nieuwe partner. De kinderen hebben betrekkelijk weinig te maken met de nieuwe partner. Het zou voor wel anders liggen als ex wel zou samenwonen en zeker als de kinderen jonger zouden zijn.
Elledoris vertroetel jezelf
In dit geval zou ik lekker voor mezelf zorgen. Even naar de kapper, lekker in bad, nagels lakken, zorgen dat ik er leuk uitzie. En dan zou ik lekker vieren dat mijn kind het zo goed heeft gedaan.
Die avond zou ik stralen.
Nog een plan
Hoe ga jij als moeder met je dochter naderhand vieren dat je dochter het zo goed gedaan heeft? Samen eten? Met vader erbij, zonder vriendin? Of een weekendje eruit met dochter? Ergens high tea of zoiets? Grote taart laten komen en samen opeten? Naar een concert, tentoonstelling, stad? Je mag voor jezelf ook wel even de slingers ophangen. Jij hebt het ook goed gedaan.
Tsjor
onze afspraak
Bij de eerste dergelijke gelegenheid dat zich voordeed hebben mijn vriendin en ikzelf afgesproken dat we alle school- en aanverwante activiteiten voorbehouden voor de 'echte' ouders, net om problemen met de exen te vermijden.
Ondertussen al enkele jaren verder en al tal van dat soort dingen geweest (5 kinderen), en dat gaat goed zo.
William
wat als 1 van de kinderen graag de nieuwe partner er bij wil hebben en deze zelf uitnodigd? Of eventuele stiefzussen/broers, halfzussen/broers?
Flavia
Eerlijk gezegd heeft zich dat nog niet voorgedaan, maar ik denk dat dat komt omdat alle kinderen zich bewust zijn van onze afspraak; ze zijn het op deze wijze gewoon.
Mocht het tóch voorkomen, zouden we dat bespreken, en zien we wel.
William
Dat is een mooie oplossing. Heb je die afspraak alleen met je vriendin gemaakt of ook met je ex? Hoe staat die daarin? Ik vermoed dat mijn ex hierin geen rekening met mij wil houden. En lastig om dit aan hem te vragen omdat we nooit meer contact hebben.
Maar william
Je kinderen vragen er dus niet om omdat jullie het oz afgesproken hebben, maar misschien willen ze het eigenlijk wel anders...?
Tijgeroog
Dat is met alles zo in de opvoeding voor elke ouder.
Misschien kamperen ouders liever en willen de kinderen vliegen, en ben je te flexibel of te star voor wat je kinderen leuk vinden.
Dat beslis je als ouders en soms moet een kind ergens in mee en soms kun je meebuigen.
update
Nou de dag komt dichterbij en de nwe truus is ook uitgenodigd. Ik heb een paar keer op het punt gestaan om het te vragen aan kind, maar steeds niet gedaan om kind hier niet mee op te zadelen. Blijkt kind toch wel aan te voelen dat ik er moeite mee heb, want die heeft het met de vader besproken die dat weer aan mij heeft laten weten. Kan me de haren wel uit het hoofd trekken dat ik niet toch zelf het initiatief heb genomen. En dan de werkelijkheid. Ex heeft mij altijd afgekeurd, en als moeder moest ik me vooral gedragen, mocht ik niet eens lekker gek doen met de kinderen. Ik heb me altijd moeten inhouden. Wat dat betreft goed dat de relatie over is, maar jeemig, ik merk dat ik echt veel, maar dan ook veel onzekerder ben dan dat ik ooit had gedacht. “Ben ik als moeder wel leuk genoeg” spookt de hele tijd door mijn hoofd. “Ik mag niet laten merken dat ik het af en toe moeilijk heb, ik moet doen alsof het heel erg goed met me gaat, en mijn leven een groot feest is.” Ik weet me gewoon niet zo goed een houding te geven, want de rol die ik had, het organisren van het gezinsleven, is weg. En de kinderen vinden de nieuwe truus een leuk mens. En dan sta ik daar straks, alleen. Een moeder waar de vader zich altijd voor heeft geschaamd. Omdat ik wilde dansen op een feestje bijvoorbeeld. Hoe ga ik me daar doorheen slaan straks.
Lekker gek doen
Ga lekker dansen. Leg het stemmetje in je hoofd dat van vader komt nu eindelijk het zwijgen op. Kies kleren uit die je mooi vindt. Doe je haar zoals jij dat wil. Geniet van je zoon.
'En dan sta ik daar straks, alleen.' Dit is je zwarte plaatje. Op het feest van je zoon is dat zo. Vader en nieuwe vriendin zullen shinen en jij staat op een afstandje. Je zoons zullen het waarderen als je hen niet in een dilemma brengt en zij gezellig met vader en nieuwe vriendin kunnen omgaan. Die waardering zal niet publiekelijk gemaakt kunnen worden, maar die zal er wel degelijk zijn. Op een dag zal dat wel blijken.
Ondertussen komt de dag nabij, dat je echt niet meer de spil van en gezin bent. Jouw zwarte gat. Als je je realiseert dat dat zo is, dat je zelf daar doorheen zult moeten komen en ook zult komen, dat je dat zwarte plaatje niet oplost door krampachtig ergens aan vast te houden, maar door te zien dat je een nieuwe levensfase ingaat die niet de gemakkelijkste is, dan ben je al een heel stap verder. simpelweg omdat je dan niet meer bang bent voor je eigen leven en je eigen toekomst. Het wordt spannend, zeker. Wat ga je doen, welke kwaliteiten ga je aanspreken en ontdekken. Welke experimenten ga je uithalen? Wie ga je worden? Alles is open. Je hebt straks niemand meer om verantwoording aan af te leggen. de toekomst is van jou. angstaanjagend en uitdagend.
Het feest van je zoon is het einde van je leven als gezinsregelaar en het begin van je eigen toekomst.
Tsjor
Tsjor
Vriendin mee?
Soms is het mogelijke uitnodigen beperkt maar vaak mag je ook iemand meenemen. Kun je een vriendin meenemen? Die vinden het soms ook wel leuk om bij zoiets te zijn van jou kinderen die ze ook kennen. Ik zie hier soms echt kleine gezelschappen want de verkeringen gaan ook mee en eventuele goede vrienden of vriendinnen van de kinderen. Ik ben al wat langer alleen en dan wordt je daar ook makkelijker in. Gewoon voor jezelf. Het is jou leven. Dat hoef je niet te vergelijken met dat van vader al snap ik het heus wel dat je dat soms doet.
Was ook mijn idee
Kun je niet iemand meenemen?
Oma
Kan je moeder of vader niet mee? Grootouders zijn vaak op een diploma uitreiking. En dan heb je steun.
Je verhaal raakt me. Ik ben ‘die nieuwe vrouw’ en ik krijg een beeld hoe de ex van mijn vriend zich moet voelen. Ik kan je alleen zeggen dat dit niet gaat over jou. Doe vooral wat je wil en hoe je het wil. Een man die alsmaar vind dat je je in moet houden, die wil je toch niet? Ik herken het hoor, mijn ex wilde ook alsmaar dat ik niet te hard zou lachen niet ‘gek’ of opvallend zou doen en vooral niet dansen. En dan was ik een voormalig ballerina. Wees blij dat je je niet meer hoeft te confirmeren. Je doet het nu op jouw manier!
Moeders en zonen
Eens met Tsjor. Ga lekker gek doen, zoals jij het wilt! En geloof me, zoon zal het dan misschien leuk vinden als nieuwe Truus er ook is, dat betekent niet dat ze qua belangrijkheid ook maar kan tippen aan jou! Volgens mij ben je een beetje vergeten hoe belangrijk jij bent voor je kind. De band tussen moeders en zonen is sterk. Jij staat op een voetstuk waar Truus niet eens bij in de buurt kan komen!
Dus; trek aan en doe je haar zoals jij dat mooi vindt. En neem je plaats in de spotlights in. Tenslotte heeft zoon die studie gehaald met jouw steun en daar mag je heel trots op zijn! Neem iemand mee als je je onzeker voelt alleen en geniet!
Ga je alleen?
Ga je echt alleen?
Op zo'n uitreiking zal niet veel te dansen zijn, is er aansluitend nog een feestje? Als er aansluitend nog niets geregeld is nodig dan snel je kind uit om samen uit eten te gaan of om een borrel te gaan drinken dan kan je ook samen vertrekken.
Ik vind het wel goed dat je je kind niet belast hebt met je wens Truus niet uit te nodigen maar baal voor je dat ze komt. Aan de andere kant is dit een start want er zullen meer gelegenheden waarvoor ze ook uitgenodigd zal worden en dan weet je in het vervolg een beetje wat je kan verwachten. Hier zijn inmiddels 3 van dit soort gelegenheden geweest waarbij Truus 2 keer is uitgenodigd, de eerste keer meldde ze zich via ex af, de tweede keer kwam ze zonder te melden toch niet, had ik voor niets in de zenuwen gezeten en de derde keer, de eindmusical, was ze niet welkom en heeft daar naar kind toe heel vervelend op gereageerd. Kortom er is nog geen situatie geweest waar ze erbij was.
Ik hoop van harte voor je dat het allemaal meevalt en dat je er ook van kan genieten.
Enig kind?
In ons geval mochten er maar vier personen bij de uitreiking. Mijn zoon koos voor zijn vader, zijn moeder (mij dus), diens nieuwe vriend en zijn broer. Zijn broer is dus bij zijn vader gaan zitten, dus die ervoer het niet als 'alleen staan'.
Ik heb er misschien overheen gelezen, je spreekt ergens wel over kinderen. Zijn er nog broers/zussen die ook uitgenodigd zijn?
broer mee
Er is nog een dochter, maar ik kan van haar natuurlijk niet verlangen dat ze de hele avond bij mij blijft. Maar gelukkig gaat mijn broer mee!
ex als bemiddelaar
Ik zit nog wel even met een dingetje. Kind bespreekt met vader dat kind het moeilijk vind om met mij te bespreken dat truus ook uitgenodigd wordt en vervolgens biedt vader - mijn ex die nooit met mij wilde praten - aan om mij daarover een mail te sturen. Eigenlijk maakt me dat zo boos. , In plaats van dat ie ons kind duidelijk maakt dat ik de moeder ben en echt niet bijt gaat, ie bemiddelen. Kind had het ook met de andere kinderen kunnen overleggen hoe ie dat aan kon pakken. Ben ik nou gek, of is het not done om zo tussen je kind en de andere ouder in te gaan staan. Dat de situatie lastig is, is echt niet alleen mijn schuld. Hij heeft ervoor gekozen mij uit de boot te duwen en ik kies ervoor geen contact meer met hem te willen hebben, tja.
Kom op zeg
Kennelijk durft jouw kind dat niet met je te bespreken. Ik heb ook wel eens zo’n akkefietje gehad. Meestal verwijs ik de kinderen naar hun vader, maar als het een terugkerend item is wil ik het ook wel eens zelf aankaarten. Dat is in 16 jaar drie keer gebeurd of zo, maar dan moet je je dat als ouder niet persoonlijk aantrekken. Andersom heb ik overigens ook ervaring. Mijn kind uitte zorgen bij haar vader toen het niet zo goed met mij ging en dat zijn weerslag had op de sfeer in huis. Dat komt wel aan ja, maar het is ook een signaal dat je moet oppakken.
Dus hup, belang van kind voorop en niet zo miepen.
Waarom ben je nu boos op ex?
Je zoon is volwassen. Hij zou zelf met jou moeten praten.
Natuurlijk is het prettiger voor hem als je ex het gaat oplossen. Dat is een valkuil voor elke ouder.
Maar wat je later schrijft, is volgens mij hoe het echt zit. Je zoon had ook met anderen (andere kinderen) kunnen overleggen over hoe hij het aan zou kunnen pakken.
In plaats daarvan bespreekt hij het met zijn vader, die dan niet zo’n handig aanbod doet.
Als je iemand iets wilt verwijten, moet je in de eerste plaats bij je volwassen zoon zijn.
Ja dat Lente
En even in de spiegel kijken.
Blijkbaar heb je iets te regelen met je zoon. Is dit wat je wil?
Oooh
Hij studeert af, ik dacht dat hij eindexamen deed. Van een dik 20 plusser mag je wel verwachten dat hij zelf zijn moeder tot de orde durft te roepen, of op zijn minst zijn mening durft te geven. Tenzij die moeder is zoals mijn ex, dan snap ik het wel.
Verraad
Ik begrijp dat helemaal. De vriendin van je ex gaat mee en je hebt uitgesproken hoe moeilijk je dat vindt, maar er wordt niets mee gedaan. In plaats daarvan neemt hij zijn vader in vertrouwen en geeft je ex daarmee een vrijbrief om zich ermee te bemoeien. Je ex is nu de sympathieke in het verhaal, hij zal het wel voor jullie zoon oplossen.
Dat voelt als verraad.
Je hebt twee keuzes: of je schikt (en je maakt het voor jezelf zo comfortabel mogelijk, wat je al hebt gedaan door je broer uit te nodigen), of je haakt af. Maar dat laatste is natuurlijk geen een optie want zal je de rest van je leven nagedragen worden als emotionele chantage. En hoe voel je je zelf, wanneer de avond is en jij zit thuis...
Achteraf gezien was het beter geweest om te slikken. het is nu enorm groot geworden en er verandert niks. Als ik de vriendin van ex was geweest, had ik een stap terug gedaan, maar alleen zij kan die beslissing nemen... en dat doet ze dus niet. Dat mailtje van je ex kan alleen de strekking hebben dat je je niet moet aanstellen, het gaat om jullie zoon. En dat weet jij uiteraard ook... maar gevoel en verstand zijn twee dingen. En dat kun je van iedereen aannemen, maar juist niet van hém!
Ja, net als RoosjeRaas en Flavia
Ik heb (met gekromde tenen en nagels in mijn handpalmen) ook die stap gezet, om met de Truus van mijn ex (voor wie hij mij heeft verlaten en 100km verderop is gaan wonen) kennis te maken. Juist met de gedachte: er komen nog zo veel momenten in het leven waar zij bij zal zijn, hoe je het wendt of keert en of je het leuk vindt of niet. En ik wilde eigenlijk ook wel weten wie er met mijn 4 kinderen op vakantie gaat.
Leuk was het niet om die stap te zetten, maar wel nuttig, niet in de laatste plaats naar de kinderen toe. Daar viel ook een last van de schouders, loyaliteitsconflict bezworen. En het heeft de basis gelegd voor een goed 'nahuwelijk' waarbij ex en ik duidelijk de ouders van dezelfde kinderen zijn, en niemand anders.
Poeh
Hier binnenkort een diploma uitreiking (naar verwachting). Bij dochter op school is de regel 3 personen per geslaagde. Kind wil niet kiezen tussen nieuwe partner vader en nieuwe partner moeder, dus vader, ik en ... Waarschijnlijk nodigt ze nog een vriendin uit die op het VWO zit.
Ik snap de pijn van TS heel goed. Ik vind het ook fijn om de reacties van kinderen te lezen. Op dit manier word ik er weer aan herinnert waarom ik mij altijd groot probeer te houden en normaal probeer te doen. Bedankt daarvoor... Ik vind het namelijk echt heel moeilijk voor onze dochter dat haar ouders nog steeds niet normaal met elkaar kunnen omgaan. Ik ben ook de 'verlaten' vrouw. Nu is dat voor mij niet eens het echte probleem. Mijn probleem ligt er meer in hoe mijn ex tijdens onze scheiding met mij om gegaan is.
Wat betreft de diploma uitreiking. Ik ben er natuurlijk bij. Ik zorg dat ik iets aan heb waar ik mij prettig in voel. Ik moet wel heel eerlijk zeggen dat ik erg blij ben dat de vriendin van mijn ex er niet bij zal zijn. Maar al was zij er bij geweest dan had ik nog gegaan. Ik ben daar voor mijn kind en er is niemand die dat van mij afneemt. Ik ga gewoon.
Met de Truus van mijn ex hoef ik geen kennis meer te maken. Helaas kende ik haar al. Mijn ex dreef altijd de spot met haar toen ze nog getrouwd was met een vriend. Hij vond het maar een domme doos die zich alleen maar bezig hield met uiterlijk vertoon....
Ik wens je heel veel kracht. Je kunt het! Je bent sterk genoeg om daar te staan en te genieten van je kind die iets machtigs heeft bereikt. Het gaat niet om jou, maar om je kind en dus indirect om jou. Wees je bewust dat mensen die door andere sterk gevonden worden juist degene zijn die zich in een kwetsbare situatie durven te begeven. Dus borst vooruit, schouders naar achteren. Toon je sterk (al voelt dat misschien niet zo), laat je niet gek maken.
Zou je daarna alleen naar huis gaan? Dan is het misschien wel een idee om te kijken dat als er niemand mee mag naar de uitreiking dat er iemand bij jou thuis is. Thuis mag je instorten, boos zijn huilen en daarna met een trots gevoel terugkijken dat je het hebt gedaan voor je kind.
je moet echt
eens stoppen met jezelf zo centraal te zetten. Ga je eens opstellen als een volwassene. Jouw zoon zocht steun bij ex omdat hij jou niet wil kwetsen.
Dat ga je niet je ex en zeker niet je zoon kwalijk nemen. Ga liever bij jezelf te rade hoe dit zo ver heeft kunnen komen.
Dit is de uitreiking van jouw zoon. Hij heeft hier zo hard aan gewerkt. is dit wat je wil; een uitreiking met een zwart randje voor je zoon?
Nerveus
Poeh zeg. Volgende week is het zover en ondanks al jullie goede reacties ben ik echt bloednerveus. Hoe klein kan een mens zich voelen en hoe geef ik mezelf een houding naar de kinderen toe.
Please geef me een (vriendelijke) schop onder de kont, mijn emoties gaan echt met me op de loop. Zeg me dat het niks voorsteld 
ofziets...
van een vlieg naar een olifant
naar het oorspronkelijke verhaal en situatie kijkende, snap ik het probleem niet helemaal.
wellicht denk ik er als (jonge) man te makkelijk over, maar ben toch wel van mening dat je van dit geheel je te veel aantrekt en is het van een vlieg naar een olifant gegaan.
vooral in jouw eerste berichten lees ik veel aannames, naar je zoon en ''Truus'' terwijl je niets eens zeker weet wat hun gedachten zijn en wat zij eventueel met elkaar afspreken.
dit terwijl je zoon volwassen is. wat in wezen ook helemaal niks uit maakt en daar het hier enkel om volwassen gaat, jouw ook niks aangaat.
door je gedachten zijn vrije loop te geven, ga je veel te diep in op zaken en maak je het voor je ZELF moeilijker. ipv dat jouw ex en ''Truus'' nu het probleem zijn, ben jij dat zelf geworden en heb je al gemerkt dat dit consequenties heeft op de relatie tussen je zoon en jou.
blijf je dit soort situaties op deze manier aanpakken dan zul je merken dat men jou als probleem gaat zien en is de kans groot dat je in de toekomst belangrijke en mooie momenten gaat missen.
voor nu gewoon het plan volgen, met je broer er heen, voor jouw zoon. zoals hier al is gezegd kun je eventueel naderhand iets leuks met je zoon gaan doen om zo 1 op 1 het nog eens te vieren.
suc6
Hoezo klein?
Voel je trots! Op je zoon. Deze gelegenheid is voor hem. Hij heeft zijn bul gehaald. Jij hebt hem op de wereld gezet, jij hebt hem leren lopen, jij hebt hem de eerste dag naar school gebracht, hem geholpen met het leren van de tafels en je hebt de open dagen met hem bezocht. Ik noem maar wat waarschijnlijke dingen.
Jij hebt hem op weg geholpen en nu is hij zover gekomen. Er zijn nieuwe mensen op zijn pad gekomen en daar heeft hij mee gedeald. Sommige mensen zal hij uit de weg zijn gegaan, met anderen is hij een relatie aan gegaan. De vriendin van zijn vader heeft blijkbaar een plek in zijn leven gekregen. Niet jouw plek t.o.v. hem. Hooguit (een deel van) jouw plek t.o.v. zijn vader.
Jij hebt jouw eigen plek. Jij hoeft je op geen enkele manier klein te voelen. Je bent goddomme zijn moeder!! Gedraag je als zijn moeder. Niet als de ex van zijn vader. Wees blij en wees trots. Je zoon gaat met een bul de wereld in en jij mag daarvan getuige zijn. Dat is meer dan veel anderen kunnen zeggen.
Dus nee, ik ga je niet zeggen dat het niets voorstelt. Het stelt heel veel voor. Het is alleen niet het verhaal van de vrouw die wordt geconfronteerd met de nieuwe partner van haar ex. Het is het verhaal van de jongen die zijn bul gaat halen. Zijn ouders zijn erbij. Allebei trots en allebei levend. Tel je zegeningen. Zie wat jouw rol is, speel die en geniet ervan.