Nieuwe partner en kind

eerst scheiden

Daarna is er nog tijd genoeg om je zoon kennis te laten maken met je nieuwe vriendin.

Bochten

Ik denk dat je kunt kiezen. Of je gaat je in bochten wringen en stelt van alles ter discussie. Of je gaat er vanuit dat het vanzelf spreekt dat je zoon bij jou in aanraking komt met anderen, waaronder je vriendin. En dat je dat, uit hoffelijkheid, meedeelt aan moeder zodat ze wat inzicht krijgt in de leefwereld van jullie kind bij haar.
Inmiddels weet ze dit, je hebt een nieuwe vriendin, en zou ik er dan ook verder geen woord meer aan wijden.
Misschien is het boek: Gelukkig getrouw, gelukkig gescheiden, van Hoefnagels, wel wat voor jou. Een overzicht van het scheidingsproces en tekst daarbij.
Je komt voor het eerst in zo'n situatie en laat je makkelijk een oor aannaaien waar je nog lang last van hebt.
Belangrijk is dat je beider leefwereld respecteert en dat voor beiden duidelijk is dat de ander daar niet over gaat.
Dus dit punt zou ik terugdraaien bij de mediator.
En ik zou het vooral praktisch houden. Niet allerlei emotionele afspraken gaan maken wat moeder wel of niet kan verdragen. Maar de situatie feitelijk schetsen en daar zo praktisch mogelijk mee omgaan.

Boek

http://www.hoefnagelsscheidingsbemiddeling.nl/index.php?nav=boek

Dit boek wordt nog weleens door Tsjor aangeraden. Ik weet hoe belangrijk het kan zijn om tekst te hebben in een nieuwe situatie. En voorbereiding is dan ook het halve werk.

Wiens belang?

Als je gaat scheiden is het naar mijn smaak 1 ding allereerst heel belangrijk om te leren. Te leren denken in het belang van je kind en hier vanuit handelen. Dat geldt niet alleen voor jou, maar ook voor je ex.

Dus is het in dit voorbeeld in belang van je kind om kennis te maken met je nieuwe vriendin? Je kunt daar verschillende zaken ter afweging gebruiken om tot een antwoord te komen. Is je kind erg van slag door de scheiding? Komen er nog veel veranderingen voor hem aan? Hoe zit het met de loyaliteit naar zijn moeder, Waarom is een kennismaking met je zoon nu belangrijk of zou het ook later kunnen. Wat levert een kennismaking op? Ik roep maar wat.

Ik heb na mijn scheiding gekozen eerst maar eens rust te creëeren. Omdat mijn overweging was dat mijn kind dat vooral nodig had. Daardoor vond ik het niet in het belang van mn kind om kennis te maken met mijn nieuwe partner, al had mij dat natuurlijk heel leuk geleken. Pas na ruim een jaar hebben zij kennis gemaakt.

Overigens gebruik ik deze manier van afwegen alleen voor mezelf. Ik communiceer nooit naar mijn ex wat naar mijn smaak het belang voor ons kind is. Vaak verschuilen ex-partners met kinderen zich achter 'het belang voor het kind' maar hebben ze verder geen goede argumenten. Dan neigt het naar een goedklinkde opmerking zonder inhoud.

Het is persoonlijk

Ex ging hier al vrij snel daten. Kinderen kwamen ook in aanraking met vriendinnen van vader. Soms was ik ergens en dan kwam een exvriendin naar de kinderen toe of ze herkenden haar.
Ik vond het best. Het kon mogelijk zelfs wat afleiden van de omgangsperikelen waar vader door geobsedeerd was.
En de kinderen gaven op een gegeven moment aan dat ik ook best een nieuwe vriend kon vinden.
Het verschil is natuurlijk dat ik er hier de stekker uit heb getrokken en ik hoor vaak dat moeders zich erg in de steek gelaten kunnen voelen door een expartner. En dan kost het tijd en veel emotie om weer overeind te krabbelen. Maar ook dan is het zaak de scheiding als een feit te behandelen en praktisch te houden.
Het relatiegedoe van vader is inmiddels zo goed als over. En nu zijn we toch weer een soort gezin al is het op afstand en dat ik echt wel fijn.
Ik heb zelf totaal geen enkele behoefte om daar nog een nieuw iemand aan toe te voegen.

eens met swaen

Je kind heeft het vast al lastig genoeg met de nieuwe situatie. Waarom zou je het nog ingewikkelder maken door nu al een nieuwe vrouw in zijn leven te introduceren. Wat voegt het voor hem toe, behalve een mogelijk loyaliteitsconflict met zijn moeder.

Wacht voorlopig lekker hoe jullie relatie en de verstandhouding met zowel kind als moeder zich ontwikkelt. Als vriendin een blijvertje is, komt dat moment toch wel.

Frank

ik denk persoonlijk dat jij graag je vriendin wilt zien op de momenten dat je kind bij jou is.
En dat lijkt mij niet nodig voor het kind. Wat schiet het ermee op? Het kind wil jou als gezelschap, niet een onbekende vrouw, van wie je niet weet hoe lang ze überhaupt in beeld zal blijven. Natuurlijk kun je in de tijd dat je kind bij jou is, activiteiten ondernemen. Bijvoorbeeld met vriendjes van je zoon, met volwassenen met andere kinderen, etc. Maar speciaal met jouw vriendin in jouw huis (of erger nog, in haar huis) is iets wat je in mijn optiek nog maanden kunt vermijden. Jouw aandacht is voor hem en jou samen, en op de momenten dat hij niet bij jou is heb je tijd genoeg voor een nieuwe relatie.
gr Angela

Eens met Angela

Ik denk dat het in je voordeel is als dat allemaal gelijk samen kan. Op de ene of andere manier haal je daar winst uit.
Je kind nog niet denk ik.
Je moet nog scheiden...je hebt al een vriendin en dan nog maar pas 4 maanden dus je weet nog niet eens of het een blijvertje is of een rebounder en dan moet je kind daar al gelijk kennis mee maken?
Waarom dan? En waarom inderdaad niet gewoon vader/zoontijd maken ipv gelijk met een andere vrouw die dan de helft van de aandacht pikt, want verliefd, zodat je zoon in deze periode ook nog eens moet delen?
Wat is nou het voordeel voor je zoon?
Want dat is natuurlijk waar je als ouder het eerste aan denkt: je kind.
Toch?

Doe het niet!

Wat is nou 4 maanden? Doe het niet! Geef jezelf ruimte maar vooral je kind! Dat stuk kan je maar 1x goed doen in het belang van iedereen.

grappige is

dat mij opvalt dat in het eerste bericht benoemd wordt dat er een nieuwe partner dan wel een nieuwe relatie is, iedereen gaat er vervolgens van uit dat het om een nieuwe vriendin gaat. Dat kan maar hoeft niet.
Mocht het om een man gaan kan dat meespelen in de situatie.

Ik snap overigens wel dat je na enkele maanden je nieuwe partner wl voorstellen en zie er ook niet zoveel kwaad in. Het zijn vooral de volwassenen die hier moeilijk over doen: als dat niet het geval is zul je zien dat het voor kinderen heel wat gemakkelijkr ligt.
De problemen /de waarden /de lading die wij als volwassenen aan de situatie geven bepaalt vaak hoe de kinderen zich erover voelen!

Sidonia

Om jouw mening wellicht van enige nuance te voorzien: ik ben opgegroeid als kind met gescheiden ouders
Mijn vader was al snel weer verliefd na de scheiding en kon niet wachten om z'n nieuwe vriendin aan mij en m'n zus voor te stellen. Dat deed ie dan ook niet. Als hij zich ook maar een moment in zijn kinderen had verdiept en ons belang had meegewogen had ie dat beter nog even uitgesteld. Want wij waren daar echt nog niet aan toe. Voor ons was ons leven zo kort na de scheiding een soort achtbaan. Een nieuwe vriendin paste simpelweg nog niet in ons hoofd. En klaarblijkelijk was de verliefdheid van korte duur want ze verdween geruisloos weer van het toneel. En kwam er een volgende.

Dat mijn vader in deze ingewikkelde periode, dat een scheiding voor kinderen nu eenmaal is, primair koos voor zijn belang doet onze relatie tot op de dag van vandaag weinig goed. Onderschat en bagatelliseer de gevoelens van kinderen vooral niet.

Geen wet hoor

Mijn broer had ook al snel weer een nieuwe vriendin. Overigens scherp Sidonia! Je gaat er te snel vanuit dat een 'relatie' van het andere geslacht is.
Moeder was vertrokken naar een nieuwe liefde, er was nogal wat drama, maar nieuwe vriendin van broer was een aanwinst. Ook voor de kinderen.
Zelf geen kinderen maar heel zorgzaam en sportief. Alweer heel erg lang.
Er was ook geen ontkomen aan. Broer ging inwonen bij nieuwe vriendin. Ze gingen met alle kinderen op vakantie. Nieuwe vriendin van broer en nieuwe vriend van ex konden zelfs een pacificerende rol spelen in de vechtscheiding waar iedereen nogal onder te lijden had.
Het is niet zo eenvoudig te duiden. En ik denk dat iedereen daar eigen keuzes in maakt. Er was ook altijd veel aandacht voor alle kinderen door alle volwassenen. Ook in de rest van de familie.
Ook al is mijn broer nog steeds boos. We moedigden hem daar niet in aan en lieten ook altijd de groeten doen, via de kinderen, aan hun moeder, die ook boos bleef.
De vechtscheiding is beslist traumatisch geweest voor iedereen, maar de nieuwe aanwinsten hebben daar juist een positieve rol in gehad. Dat was ook geen onderwerp van gesprek.

niet van belang

Het is niet van belang of de partner een man of vrouw is, wat doet dat er toe? Het gaat om het feit dat er maar 4 maanden tussenzit én dat er .... een klein detail....nog gescheiden moet worden.

Je nieuwe partner kun je vaak genoeg zien, is het nou echt zo erg om gewoon eens even op jezelf te wonen en jezelf en je kinderen rust en ruimte te geven?

tante sidonia

ik heb zitten bedenken waarom ik het nou zo jammer vind dat deze vader er zo
'snel' mee wil gaan.

Vooropgesteld: hij denkt erover na en vraagt advies dat is op zich positief . Maar als zijn aanstaande ex niet tegen was geweest had hij geen advies gevraagd en er niet verder over nagedacht, denk ik. En hij heeft nieuwe vriendin en kind al eens bij elkaar gebracht.

Wat ik denk is dat je als volwassenen snapt wat je aan het doen bent: je had een relatie, die is voorbij, je ontmoet een nieuw iemand en je begint een nieuwe relatie.
Dat vinden wij allemaal niet raar, en het is ook normaal genoeg voor volwassenen om - zonder te liegen of te bedriegen - weer opnieuw verliefd te worden en een relatie te starten.

Maar ik ben van mening dat je dit niet normaal moet laten vinden door kinderen. Een gezin kun je niet zomaar 'vervangen' of zeggen tegen zo'n kind: weet je liefde kan soms veranderen, maar dat is geen probleem, je neemt goed afscheid, je bent netjes tegen elkaar en we gaan door naar het volgende gezin.

eer dat je met een kind zover bent dat het stapsgewijs, door stabiliteit, liefde en rust te bieden, een beetje gewend raakt aan gescheiden ouders, een totaal nieuwe gevoelswereld die erbij hoort, dan ben je toch echt wel tijden verder. Ik denk dat je dat echt de tijd moet geven met je kind samen. Zonder derder partij die op de een of andere manier een exclusieve rol gaat spelen.

En dat je zelf in je niet-kindertijd werkt aan een volwassen relatie met iemand is alleen maar goed. Dan leer je die persoon kennen zonder kindren erbij, kun je aftasten of de relatie kans maakt, kun je met elkaar gaan praten hoe of wat in de toekomst in relatie tot kind/kinderen/ex-en.

Als je dan besluit de sprong te wagen zijn er aan drie zijden veeel meer ruimte en mogelijkheden om samen iets op te bouwen.

Dat is wat ik denk . . .

gr Angela

misschien

oordeel ik inderdaad te snel dat kinderen daar gemakkelijk in mee kunnen.Het zal ook erg per kind, zijn/haar leeftijd en band met de ouder die een nieuwe partner heeft en de situatie verschillen hoe het voor een kind is.
Maar ik denk toch echt dat je vaak als vader of moeder zijnde veel meer overbrengt van je gevoelens en twijfels als dat je zelf in de gaten hebt. En dat ouders over het algemeen onderschatten welke grote waarden kinderen hechten aan de onuitgesproken ideeen van hun ouders. Dat zou een goed ding kunnen zijn om je als ouders daar bewust van te zijn. Denk bijv. aan het overbrengen van angst voor honden. Dan hoeft een ouder niets te zeggen want een kind let onbewust op signalen van de moeder of vader en reageert dan hetzelfde.
Nooit gezien dat je kind in een onverwachte situatie naar jouw gezicht kijkt in een subtiel moment om vervolgens te bepalen hoe hij/zij zelf zal reageren?

Ja, maar dát doe je altijd

Daar leren ze van; copykids. Maar dat houdt niet in dat je ze als ze kind zijn dingen moet leren die voor volwassenen te behappen zijn, maar nog niet voor kinderen. Daarom knip je het in stukjes, zodat ze er langzaam in mee kunnen groeien.