Nu afwachten op uitslag
Gisteren de zitting gehad over en voorlopige voorzieningen. Toewijzing dochter tijdens scheidingsprocedure heb ik gekregen. Nu het huis nog... ik hoop zo dat hij eruit moet. Hij maakt het mij nu zo moeilijk...continu schelden etc. Dreigen met de bodemprocedure....zo van “het kan altijd nog anders hè”. Ik ben zo moe!!! Ik heb eigelijk tijdens ons huwelijk alleen maar lopen vechten, overleven en nu ik de knoop dan echt heb doorgehakt wil ik zo graag verder.
Ik hoop dan ook dat de rechter in mijn voordeel beslist...ik tijdelijk in ons huis met de kids. Dan kan ik een aanvullende uitkering aanvragen en reageren op woningen. Wil zo graag verder, mijn eigen dingetjes...niet meer bang te hoeven zijn voor rotopmerkingen of dat hij weer uithaalt.
Normaal doet een rechter twee weken over een beslissing maar ze gaat nu versneld een uitspraak doen....morgen of donderdag weet ik meer. Ik ben op vd zenuwen.
En hoe dan verder? Op naar de bodemprocedure? Zal ook weer een gevecht worden. Er valt echt niks met hem te bepraten, ja als hij weer gedronken heeft dan doet hij uitspraken om er de volgende dag net zo hard weer op terug te komen.
Er door heen zitten
Bleh..heb een mega offday!! Voel mij zwaar kut! Van pure frustratie heb ik net een doos chocolade leeggegeten. Ik zo,n beetje alles al ingepakt, uitgezocht en dingen weggegooid voor evt verhuizing. Nu nog een huis. Dit valt tegen! Stond 2e op een huis, dus net niet. Staan wel huizen op maar te ver uit de buurt. Ex gaat het nooi accepteren als ik 50 km verderop ga zitten.
Net al stuk gelopen om het hoofd leeg te maken maar heeft ook niet geholpen.
Sorry moet ff klagen. Hopelijk voel ik mij morgen beter.
Pfff
Jeetje Manon,
Ik heb net het hele verhaal gelezen. Sommige dingen herken ik, ook heel veel niet hoor. Elke situatie is natuurlijk anders. Maar ik leef met je mee. Ik wens je morgen veel energie voor een beter dag!
Verhuizen
Ik sta 1e voor een woning. Heb eind deze maand de intake....maar twijfel zo, onderbuikgevoel. Het huis staat in een dorpje. Ik ben al even wezen kijken, buiten om dan. En dat ziet er prima uit...tuin, rustige buurt, school dochter dichtbij. Maar....geen winkels, ja een dorpswinkeltje. Grote winkels zitten ong 7 km verderop. Ik heb niet altijd een auto tot mijn beschikking. Mijn zoon zit nu in de tweede van het vmbo en zal naar andere school toe moeten....10 km verderop. Waar hij nu zit word te ver, dat is nl 20 km. Een elektrische fiets zou een optie zijn....en bij heeeel slecht weer kan ik hem evt brengen. Ov vervoer is er niet. Ja 7 km verderop.
Huis is leuk, ik heb familie in dit dorp wonen. Zomers is het er ook leuk maar in de winter is het doods.
Ik moet 1 mei dit huis uit. (Schoonouders willen het verkopen) ik voel de druk van hun kant. Ook omdat ex nu eigenlijk dakloos is. Zit nu nog vast maar slaapt daarna volgens mij bij vrienden.
Ik weet het, ik heb weinig keus. Voor mijn dochter zal het er best te doen zijn maar mijn zoon?
Voel mij echt vreselijk, doe niks anders als piekeren en janken...bleh.
Manon
Fijn dat je zicht hebt op een huis!
Over die winkels zou ik mij geen zorgen maken. Het vraagt gewoon wat meer planning. En 7km is prima te fietsen, en met een paar flinke fietstassen kom je heel ver. En anders vraag je aan je familie of buren of je een keer mee kan rijden als zij met de auto gaan. Je wilt misschien niet afhankelijk zijn, maar ja. Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan.
En waarom zou je kind naar een andere school moeten? Ja, 20k is ver, maar niet onoverkomelijk. Een uurtje fietsen, op een gewone fiets. Geef hem zelf de keuze!
Zet 'm op hoor. Als dit de grootste problemen zijn... dan ga je het gewoon redden. Echt.
Je hebt geen keus
dus dat voelt heel anders dan wanneer je zelf uitgebreid op zoek had gekund naar een leuk huis en ergens helemaal enthousiast over bent. Dus ik snap je gevoel.
Maar ... de positieve kant is dat je tóch op tijd een goed alternatief hebt gevonden. Zoals je schrijft zitten er best voordelen aan dit huis. Familie in het dorp, rustige buurt, een tuin, je dochter kan op haar school blijven. Dat is allemaal best wat waard. Alleen voor je zoon pakt het wat minder leuk uit. Dat is inderdaad heel vervelend. Voor hem en voor jou. Maar praktische problemen kun je oplossen. Is fietsen naar het OV en dan verder reizen met OV een optie voor hem? Dan kan hij voorlopig op de huidige school blijven. Er verandert al genoeg voor hem, dus een stabiele factor is wel fijn voor hem.
Verder zou ik gaan kijken hoe jij je inkomsten kunt vergroten, zodat je je wel een auto kunt veroorloven. Dat is als je in een dorp woont wel heel erg fijn. Maar 1 stap tegelijk. Nu eerst maar eens dat huis, en daar blij mee proberen te zijn. Is in ieder geval de druk van het moeten verhuizen weggevallen en krijg je weer ruimte voor het oplossen van andere dingen.
Adem in, adem uit 
. Het is gewoon een achtbaan waar je in zit, dus niet raar dat je het af en toe even niet ziet. Wees lief voor jezelf, huil even uit, en pak jezelf dan weer bij je kladden, want je moet wel verder!
Lieve reacties
Dank jullie wel voor de lieve reacties. Had ik echt ff nodig. Ik merk heel erg dat nu mijn ex uit dit huis weg is, hoe ik steeds onder spanning heb gestaan. Ik sta zooooo achter mijn keus om te scheiden maar voel mij tegelijkertijd ook zo kut!!
Ik heb er net nogmaals met mijn zoon over gepraat, hij zegt het niet erg te vinden om te moeten fietsen en naar een andere school te gaan. Op zich is die school in een groot dorp en daar is genoeg te beleven. Vrienden maakt hij gelukkig snel. Dochter is nog maar 4, zij is nog hartstikke flexibel.
Ik zal toch proberen er wat positiever naar te kijken. Huis is leuk, ligt al een vloer in dus dat scheelt. Zit een leuke tuin omheen. (Ben echt een buiten mens) En hopelijk leer ik wat leuke mensen kennen in het dorp.
Dorp
Boodschappen kun je laten bezorgen. Voor je zoon is het wel een grote aanpassing om te wisselen van school naar een dorp waar hij niet is opgegroeid en dus niemand kent. 20 km is te fietsen hoor, uurtje ongeveer op een gewone fiets en ik wil ze hier in het dorp de kost niet geven die een dergelijke afstand fietsen. Gaat er ov van het dorp naar de huidige school. 7 km is ongeveer 20 minuten en dat is prima te doen. In de stad ben je ook al gauw een kwartier onderweg. Al klinkt dat minder ver omdat het in dezelfde plaats is, dat is toch ook gauw 5 km. Zoek het niet in de problemen maar in de oplossing. En dan komt het echt goed.
Rechten huurder
Koop breekt geen huur he? Dus je kunt als huurder rustig blijven zitten. Vraag voor de precieze situatie even je advocaat
Doen
Ik snap het Jan, maar de dreigende geweldadige situatie waarin Manon zit, dan zou ik dus echt zsm een ander huis zoeken. Die ex zit niet voor niks vast.
Ik zou t doen Manon! Je zoon ziet t probleem niet zo, hij wil waarschijnlijk ook weg uit die sutuatie. Een klein rustig dorp kan een verademing zijn na zo’n stressvolle situatie. Weg bij je ex. Weg uit de wijk/buurt waarin het gebeurde. T markeert echt n nieuw begin. Ik ben destijds van een middelgrote stad naar een dorp verhuisd. En ben er echt van opgeknapt. T is zo fijn als je met de mensen daar een nieuwe start kunt maken! Alle bezwaren die ke nu ziet, zeg je omdat je eigenlijk nog niet weet hoe het wonen is daar. Zoveel vrienden dachten echt dat ik in de middle of nowhere ging wonen. Maar er bleek toch echt wel vanalles te zijn. En in t plaatselijke supertje kan ik alles halen wat ik nodig heb. En anders laat ik t bezorgen met de gratis bezorgmomenten van de appie. Zware en grote basisdingen zijn zowiezo handig om te laten bezorgen. En je wordt er handig in! Vriezertje, wat blikjes en handige lang bewaardingen en je zit nooit zonder. Blijf ingeschreven staan, je kunt dan altijd nog een keer verhuizen mocht het echt niet bevallen. Ik weet hoe het is...mijn ex zat ook vast toen ik t besluit moest nemen...heb dus hetzelfde meegemaakt.
Het gaat zo op en af qua gevoel. Ik weet dat het beter is om te doen. Mijn ex gaat mij niet met rust laten als ik hier in de stad blijf wonen. Hij belt nu zelfs vanuit de gevangenis. Onder het mom “ ik bel voor mijn dochter”, maar waarom belt hij dan als zij op school zit? Controle?
Weet je,ik ben best wel een einzelgänger. Heb wel vriendinnen maar due zijn op 1 hand te tellen. Ik kan goed alleen zijn maar dat kan natuurlijk ook een valkuil zijn. In een dorpje heb je veel meer sociale controle. Ik ben aan de ene kant bang dat ik mij dan ga afsluiten, nog meer dan ik nu al doe. Als mensen bijv vragen of ik een kop koffie kom drinken, dan zal ik dat niet zo snel doen...voel mij gauw teveel.
Misschien is het juist goed om een andere weg in te slaan, andere mensen te leren kennen. Als ik in dit zelfde kringetje blijf rond dwalen dan loop ik weer tegen de verkeerde vent aan. Maar voor de eerste tien jaar ben ik echt wel klaar met de mannen, buik vol van.
Familie
is geweldig toch? Die heb je nu wel even nodig, en dan komen de verdere contacten ook wel. Wie weet zit er in dat dorp een nieuwe beste vriendin op je te wachten, waarmee je bijvoorbeeld een hobby deelt. Het klinkt goed!
contacten
In een dorp, zeker als je jongste daar naar school zal gaan, doe je vanzelf contacten op. Al is het maar een praatje over het weer op het schoolplein. En dan zoeken ze nog een ouder om ergens mee te helpen, gaan je kinderen bij de lokale verenigingen en voor je het weet zit je tot je nek in de vrijwilligersfuncties met bijbehorende contacten.
Ex wil niet tekenen.
Mijn ex is weer vrij, kwam vandaag ok zijn dochter ff te zien. Ik had op advies van mijn advocaat een soort contractje opgesteld waarop hij moet tekenen zodat ik onze dochter mee mag verhuizen. Nou hij wil niet tekenen!! Hij ligt weer dwars!!! Ik ben het zo zat!! Heb hem gevraagd of hij erover na wil denken en dat ik dan graag zondag zijn antwoord hoor. (Dan komt hij onze dochter ophalen) Mocht hij nu echt niet gaan tekenen dan word het een gang naar de rechtbank. Ik had zo gehoopt dat hij nou eens niet aan zichzelf ging denken. Hij heeft geen huis, geen werk, geen inkomen...hoe wil hij dan voor onze dochter gaan zorgen??? Dit is echt om mij dwars te zitten.
Ben echt zo verdrietig! Ik moet per 1 mei uit dit huis en dan...? Moet ik nou echt mijn ex schoonouders gaan vragen of ik langer kan blijven in dit huis? Ik weet wel huur gaat voor koop maar dut alleen omdat hij weeeerr dwars is.
We hebben ook de afspraak, zondags haalt hij haar om 9.00 op en brengt haar om 17.00 thuis. Maar meneer bepaalt maar weer dat hij haar om 10.00 wil komen halen i.p.v. 9.00. Het gaat mij echt niet om dat ene uurtje maar wel om het feit dat hij alles naar weer bepaalt en dat ik maar weer als een mak lammetje moet volgen!!! Nou die tijd hebben we gehad!
Mondeling toestemming
Hij had nl al wel mondeling toestemming gegeven dat dochter met mee mag verhuizen. Hebben gezamenlijk gezag. Alleen omdat hij zo wisselvallig is met beslissingen had mijn advocaat zoiets van “laat hem tekenen”.
Tja zo ging dat bij mij
Manon, zo ging dat dus ook bij mij. Huiselijk geweld en toen ik wilde scheiden werd ik onder druk gezet dat ik t huis uit moest met verlies. En hij wilde niet tekenen dat ik mocht verhuizen met de kinderen want ik had geen andere woning. En rechters vinden dan dat de kinderen toegewezen worden aan de vader. Zo gaat dat. Ik hoop dat het bij jou anders uitpakt.
Dwarsigheid
Nou hij heeft toch getekend. Moest er zeker een nachtje over slapen...was dus weer pure pesterij. Hij kan onze dochter niet eens altijd bij zich hebben, daar is hij veels te onstabiel voor. Geen inkomen, geen huis, teveel alcohol en drugs. Bovendien heeft hij een strafblad.
Maar goed, ik ben in ieder geval weer een stapje verder. Wat hij verder met zijn leven doet zal mij een rotzorg zijn.
onwijs blij zijn
Manon, ben hier maar echt heel erg blij mee. En zoals je de vader van je kind beschrijft kun je in de toekomst nog wel meer van dit soort ongein verwachten. Ik weet het, weten dat t komt, betekent niet dat het je nooit meer gaat raken, maar toch.
Klein succesje en nieuwe stap naar een goede toekomst.
Zo vreselijk verdrietig
Ik heb het huis. Ga zaterdag helemaal over...grote verhuizing dus. Vandaag bij de nieuwe school van onze dochter gekeken. Was op zich leuk schooltje. Maar dochter vond het niks, kroop weg, was stil. Ik weet het ze moet wennen. Maar op zulke momenten voel ik mij zo slecht en schuldig. Ik word zo verdrietig als ik naar haar onzekere koppie kijk.
Morgen ga ik met mijn zoon kijken naar zijn nieuwe school...vmbo. Ook hij zal moeten wennen. Ik hoop zo dat hij goed word opgenomen in zijn nieuwe klas. Hij komt toch in een al bestaande groep terecht. Valt hij er dan niet buiten??? Ik ben zelf vroeger gepest, ben altijd heel bang dat dat mijn kinderen ook overkomt.
Het huis is super!! Lijk aardige buren te hebben. Heerlijke tuin. Ik ga wel aarden in dat dorp. Hoop zo mijn kindjes ook. Voel mij zo rot. Gelukkig laat mijn ex mij op het moment redelijk met rust. Hij heeft volgens mij weer werk dus zal druk zijn. Ook laat hij het wat afweten naar onze dochter. Hij komt afspraken niet na. Eind april moet hij zijn eisenpakket ook hebben ingediend bij de rechtbank ivm de scheiding. Daar dreigt hij wel mee. Maar ik heb echt alles genoteerd. (Wanneer hij afspraken afzegde, dochter ineens weer bij mij bracht omdat hij zg geen slaapplek had maar hij dus gewoon naar een feestje wou. Appjes heb ik bewaard en ook voicemail gesprek waarin ik weer verrot werd gescholden)
Ik heb in ieder geval al hulp gezocht, praat nu eerst met een praktijkondersteuner van het ggz. Eenmaal gesetteld wil ik toch graag echt in therapie. Is zo vreselijk veel gebeurt, ik kan het nu nog opzij zetten ivm de drukte maar ben heel bang straks voor de rust....ga ik alles dan weer herbeleven? Dat gevoel overvalt mij nu af en toe en dat beangstigd mij. Zo,n heftig gevoel van verdriet/wanhoop, schuldgevoel naar waar ik mijn kindjes in heb meegesleept.
Soms weet ik het gewoon echt niet meer.