Omgangsregeling (kind met plotselinge gedragsproblemen)
Beste allemaal,
Wij zouden gisteren de echtscheidingspapieren ondertekenen, echter komt mijn dochter van 3 met heel vreemde verhalen thuis. Zij vertoont enorme gedragsproblemen, waardoor ik merk dat het huidige schema te verwarrend voor haar is.
Nu oppert mijn ex, om het schema van week tot week te doen. Hij werkt fulltime, als taxichauffeur. En ik zie het persoonlijk niet zitten dat hij een oppas etc in schakelt voor de dagen dat hij moet werken. Mijn voorstel is, 2 dagen per week bij hem en de rest bij mij. Mede wegens haar gedragsproblemen en uiteraard de stabiele omgeving.
Hij stelt voor maar 2 weken in de maand te gaan werken, of zelfs thuis te blijven met een uitkering. Ik maak me oprecht zorgen om mijn dochter.
Ze komt thuis en verklaart dat papa haar slaat, dat ze met papa en een gezamenlijke vriendin in bad heeft gezeten. Of zelfs dat de honden van mijn ex, een kat dood hebben gebeten. Zij slaat mijn kat, trapt de kat van de trap af. Dit is voor mij zo heftig om te zien, omdat ik weet wat ik heb gezien in de 11,5 jaar dat ik met hem samen was.
Ik ben radeloos, ik wil hem zijn kind niet af nemen. 1x in de 14 dagen naar papa toe, wil ik hun allebei niet aan doen. Daarom 2 dagen in de week en overdag mag ze best een middag naar papa toe om bij hem te eten. Geen probleem.
Voor mijn dochter is hij geen slechte vader, maar de verhalen waarmee mijn dochtertje thuis komt vind ik heel heftig.
Vanmiddag ga ik naar een andere advocaat, mediator liet ons aan ons lot over. En mijn ex kennende, hij zet het toch naar zijn hand en ik durf er niet tegenin te gaan. Dus ga ik weer in iets mee, wat ik eigenlijk niet wil. Mijn zorgen omtrend mijn dochtertje zitten mij heel erg dwars.
Daarom wil ik met een andere advocaat spreken, in de hoop dat ik hier meer informatie kan verkrijgen. Ik ben geen egoist, wil alleen het beste voor mijn dochter.
Moest het even van mijn af schrijven.
Twee dagen?
Twee dagen bij hem en de rest bij jou? Jij werkt niet? Of gaat ze bij jou ook naar opvang of creche?
En je schrijft: overdag mag ze best een middag naar papa toe om bij hem te eten. Geen probleem.
Dus jij bepaalt hoe vaak hij haar mag zien?
Je bent typisch weer zo'n moeder die denkt dat zij kan bepalen wat er gebeurt.
verwarrend...heftig...
Laura, je bijdrage is weinig constructief en nogal veroordelend. Lijkt mij nergens voor nodig.
Jeanine, uh even een vraag over het begin: Je schrijft:'Wij zouden gisteren de echtscheidingspapieren ondertekenen, echter komt mijn dochter van 3 met heel vreemde verhalen thuis.'
Breng je deze zaken met elkaar in verband?
En, je ZOU ondertekenen, doe je dat nu niet meer of zo?
Kun je iets duidelijker zijn m.b.t. de verhalen van je dochter? Denk je dat het fantasieverhalen zijn?
Denk je dat je ex werkelijk agressief naar haar is?
Ben je van mening dat een vader 'geen slechte vader' is, ondanks dat hij zijn kind slaat?
Heeft hij een nieuwe vriendin? Kun je hem navragen wat er van de verhalen waar is? Valt er te praten?
Welke gedragsproblemen vertoont zij? Zij is erg agressief naar je kat lees ik, is dat plotseling zo ontstaan?
Waarom denk je dat de problemen veroorzaakt zijn door het schema van de regeling? Je dochter heeft net een scheiding doorgemaakt en weet ik veel wat voor problemen er al langer speelde. Er kunnen allerlei redenen zijn voor gedragsproblemen.
Mocht het zo zijn dat vader inderdaad 'gekke dingen doet' zoals slaan, dan ben ik van mening dat je je dochter beter zoveel mogelijk bij je houdt. Maar voorals nog lees ik over een vader die zich ook erg zorgen maakt (hij wilt zijn werk aanpassen) en weet ik niet of hij echt slaat. Dat vind ik wel cruciaal.
Dus, meer info nodig!
Jeanine
Je moet inderdaad je kind beschermen als moeder, imho, dus trek je niets aan van posts die zeggen dat je te bepalend zou zijn: die zelfde mensen zijn vaak de eersten die naar jou wijzen mocht er iets onoirbaars gebeuren en dan zeggen "waarom heb jij als moeder je kind niet beschermd?"
Maar wat anders: hoe is de communicatie met je ex? Is er mee te praten? Heb je hem al voorgelegd dat je kind met die verhalen thuiskomt, en gevraagd wat hij daar van denkt? Mocht er niet met hem te praten zijn: begin een logboek aan te leggen van wat zij zegt, het desnoods met je telefoon opnemen.
Ik begrijp dat je als moeder zeer bezorgd zijn, maar het kan allemaal meevallen. Dat hoop ik voor je en voor je kind.
Als we nou de man en de vrouw omdraaien
Reageert iedereen da nogsteeds zo of is het dan ineens andersom. Laura heeft volkomen gelijk.
Jan
Nog even afgezien van het schema van de ouders: als een kindje met dit soort gedrag/verhalen thuiskomt, moet je het toch nader onderzoeken? Zowel als vader, als als moeder zijnde... Of vind je dat Jeanine dat zomaar in alles mee moet gaan?
Als we het omdraaien, zou ik hetzelfde zeggen hoor: als een kind bij haar vader kwam met deze verhalen, zou ik eerst aanraden te gaan praten en lukt dat niet toch nader te gaan onderzoeken en aan dossiervorming te doen.
Ze is 3. Wat voor een verhalen?
Volgend jaar is ze 4, dan is er een kwart van haar leven gepasseerd. Dan is alles anders.
Scheiden doet lijden en dat geldt ook voor de kinderen. Maar zo in paniek raken helpt de zaken niet vooruit.
Net als tante Sidonia vraag ik mij af wat het ondertekenen van scheidingspapieren te maken heeft met het gedrag van dochter.
Verder is niet duidelijk _wie_ er nu niet meer wil tekenenen.
Zo enorm vallen over de 'verhalen' van een kind van 3 komt inderdaad een beetje over als een moeder die een excuus zoekt om het kind bij de vader weg te houden.
Maar dat kan ook een vooroordeel zijn.
Een vader die voorstelt om dan maar minder of zelfs helemaal niet te gaan werken, komt over als een vader die een excuus zoekt om geen alimentatie te betalen.
Kortom: het ziet eruit als een klassieke vechtscheiding.
Daar past maar een advies bij: hou daar onmiddellijk mee op!
Marileen:"Je moet inderdaad je kind beschermen als moeder"
Vaders moeten dat ook en doen dat ook. Moeders moeten het niet meer dan vaders. Juist in de gedachte dat dat wel zo zou zijn ligt het begin van wantrouwen van moeders naar vaders over de zorg- en opvoedkwaliteiten van vaders.
Tegengeluid
Wat ik in dit soort draadjes altijd zo grappig vind is dat de topic starter eerst met zo'n man trouwt en meer dan tien jaar samen is en als ze dan gaan scheiden deugt er niks meer van hem. Had dat bedacht voor je kinderen kreeg.
Waar ik nog steeds over val is dat je schrijft dat jij het goed vindt hoeveel ze naar hem toe mag. Dat is niet iets dat jij in je eentje bepaalt hoe vaak ze naar hem toe gaat, als hij wil dat ze de helft van de tijd bij hem is, dan moet je daarover onderhandelen.
Als het echt waar is dat hij haar slaat, dan moet je dat uitzoeken. Maar sloeg hij haar ook al toen jullie samen waren?
Cryptisch
" Dit is voor mij zo heftig om te zien, omdat ik weet wat ik heb gezien in de 11,5 jaar dat ik met hem samen was."
Wij kunnen natuurlijk alleen maar gissen wat je hiermee bedoelt. Je schrijft daarvoor dat je dochter de kat 'mishandelt'. Bedoel je dat ex ook lelijk deed tegen de kat? Of deed je ex met jou en/of je dochter wat dochter nu met kat doet? Indien het laatste is er natuurlijk echt wat loos. Is er toen aangifte gedaan? Andere maatregelen getroffen?
Ik zal wel als naïef beschouwd worden maar als een ex aanbied om veel minder te gaan werken omdat andere ouder niet teveel oppas voor jong kind wil denk ik in eerste instantie: wat fijn.
Kinderen van drie zijn geen mini volwassenen waarbij je erop aan kunt dat wat ze vertellen ook daadwerkelijk plaatsvind. Het zou ook kunnen dat ze deze dingen verteld vanuit een andere beweging, niet omdat het echt gebeurt. Fantasie en werkelijkheid lopen nog volledig door elkaar heen op deze leeftijd.
Verschrikkelijk lastig natuurlijk want daardoor weet je niet waar je staat. Natuurlijk wil je dat kind veilig is. Maar er is ook een andere kant. Vanuit wantrouwen opereren kan - wanneer het onterecht blijkt- jullie levens ook flink beschadigen. Is er misschien een familielid dat kan helpen?
Het beste voor mijn kind
'wil alleen het beste voor mijn dochter.' Ik vind dat zo'n lastige uitspraak, als 'het beste' toevallig net samenvalt met wat moeder wil.
'het beste' voor je kind is dat er geen vechtscheiding aankomt.
Een vechtscheiding voorkom je door je te realiseren dat je na een scheiding niets meer te vertellen hebt over je ex. Dus als hij minder wil gaan werken, wil leven van een uitkering (oh, wat een zorgen voor je kind levert dat op), een oppas in huis wil nemen, dan is het niet meer aan jou om daarover te oordelen. Hij wil op zijn manier zorgen voor zijn kind en hij moet zelf de problemen die dat oplevert op zijn manier oplossen.
Er is wel een ander probleem: dochter die de kat mishandelt. Je hebt al meteen een oordeel over de oorzaak: je ex. en op basis van die eigen analyse ga je handelen. zonder dat je weet of die analyse klopt.
Als je het beste voor je kind wil, dan neem je kontakt op met je ex en bespreek je het gedragsprobleem van je dochter, eventueel ook de verhalen die ze vertelt, vraag je of hij het gedrag herkent (wie weet wat voor verhalen dochter over jou vertelt tegen ex) en kijk je of jullie beiden een lijn kunnen trekken in het omgaan met dit problematische gedrag. Misschien heeft hij geen katten, dan is het aan jou om ermee om te gaan. Houd er dus rekening mee, dat hij het gedrag helemaal niet herkent. Dan kun je weer bij jezelf nagaan wat er aan de hand is met je dochter bij jou in huis.
Tsjor
Andere advocaat
Ik weet niet goed wat je bedoelt met de mediator die jullie heeft laten aanmodderen. zou best kunnen hoor, maar blijkbaar was je al zo ver, dat jullie de scheidingspapieren zouden tekenen.
Als je nu naar een andere advocaat gaat hoort die alleen jouw verhaal (over hoe erg vader is/kan zijn). Als het hem geld oplevert zal hij/zij zeker bereid zijn om de 'zaak' te heropenen. Je ex moet dan ook weer een advocaat in de armen nemen en die twee advocaten kunnen de hele zaak weer danig overhoop gaan halen. Uiteindelijk kom je vechtend voor de rechter, die adviseert dat jullie eerst mediation gaan doen.
Of denk je dat je ex plotseling zal accepteren dat hij een mishandelende vader is, die het niet waard is om voor zijn eigen kind te zorgen?
Terwijl jij vecht voor 'het beste voor je kind' heb je helemaal gene tijd om naar je kind om te kijken en wordt je kind de dupe van de strijd.
Tsjor
ja ja (Jeanine?)
Iedereen valt over elkaar heen om stelster maar te betichten van kind-toe-eigenend moederschap. Maar het zou zomaar kunnen zijn dat het kindje de waarheid spreekt als ze zegt dat vader haar slaat en dat ze met vader en vriendin in bad zat (hoeft trouwens ook niet erg te zijn: jacuzzi met ieder in badkleding).
En het zou niet de eerste keer zijn dat een kind haar uitspraken terzijde worden geschoven in het kader van 'ach het is maar een kind van drie' dat moet met een korreltje zout genomen worden. Gedoe met advocaten is inderdaad paniekpraat. Daarom: eerst maar eens proberen te communiceren: wat zegt vader er zelf van? Jeanine? Kom er eens in?
ik mis iets
Sorry, enigszins off topic (maar ach de TS reageert toch niet meer?), Marileen: "..(..)..en dat ze met vader en vriendin in bad zat (hoeft trouwens ook niet erg te zijn: jacuzzi met ieder in badkleding)."
Wat is er precies erg aan in bad gaan met je vader?
En eventueel nog iemand?
Waarom moet daar bladkleding bij aan? En bubbels, om niets te hoeven zien? Waarom niet?
Bosbes
je hebt zo gelijk, er is niets mis mee. Geloof ik. Als het altijd al gewoonte was. Ja waarom niet. Als het nieuw is en dan ineens met een vriendin erbij is er misschien nog niets aan de hand. Maar als het waar zou zijn dat vader haar slaat en dat haar gedrag ten opzichte van de kant nieuw is en vreemd, krijg ik enigszins mijn bedenkingen. Maar dat weten we dus allemaal niet dus laten we geen heel nieuw onderwerp over een detail gaan beginnen?
is ook zo hoor Marileen
Het is ook wel een nieuw onderwerp. En we weten het helemaal niet.
Het is meer dat ik een gevoel kreeg met jouw eerdere bericht als in 'gaan we hier Amerikaanse toestanden krijgen dat bloot in bad als peuter met je vader al verdacht is'?? En dan ben jij dus de Amerikaanse hier 
Ik ben het met een aantal van bovenstaanden wel eens dat je uit moet kijken met de verdachtmakingen en dat je al zeker uit moet kijken met het bekende 'alleenrecht' wat vaker door moeders wordt geclaimd (en trouwens door sommige vaders ook best wordt geaccepteerd). Als moeder schrijft "van mij mag ze best vaak naar haar vader, maar..." gaan mijn stekels ook uit, want waarom zou alleen zij dat bepalen.
En een kind van 3: vreemd gedrag is wel ergens een signaal van, maar niet 'over-interpreteren' (kan ook van de scheiding zelf komen, of van gespannen gedrag van moeder, of ze vindt de nieuwe vriendin niet fijn, zonder dat ze nu direct geslagen wordt of erger - we weten het niet).
Maar inderdaad, tegelijkertijd: het komt voor natuurlijk. Je mag er wel over nadenken of het misschien toch géén veilige situatie is. Heel lastig!
Al met al, toch jammer dat de topicstarter niet meer terug lijkt te komen. Lees je nog wel mee?
Jeanine, wat heb je gezien?
Jeanine, je schreef: "Ze komt thuis en verklaart dat papa haar slaat, dat ze met papa en een gezamenlijke vriendin in bad heeft gezeten. Of zelfs dat de honden van mijn ex, een kat dood hebben gebeten. Zij slaat mijn kat, trapt de kat van de trap af. Dit is voor mij zo heftig om te zien, omdat ik weet wat ik heb gezien in de 11,5 jaar dat ik met hem samen was."
Kan je de laatste zin toelichten? Wat bedoel je daarmee? En schrijf je dat n.a.v. het gedrag van je dochtertje naar de kat toe? Of (ook) vanwege haar opmerking dat haar vader haar slaat.
Zolang we niet weten wat bij hier bedoelt, blijft het allemaal speculeren en kunnen we volgens mij niet echt goed advies geven.
Fijn als je reageert.