Ontmoeting vriendin van ex-partner
Binnenkort ga ik de nieuwe vriendin van mijn ex-partner ontmoeten. Ter kennismaking zodat ik weet bij wie de kinderen soms zijn. Ondanks dat ik hen zelf heb uitgenodigd vind ik het spannend en heel pijnlijk.
Ik weet niet goed hoe het duidelijk te verwoorden maar zij is in alles “mijn meerdere”; knapper, slimmer, slanker, liever. Zij loopt op de golfbaan rond terwijl ik soms niet weet hoe ik de maand financieel door kom. De kinderen kennen haar al een tijd.
Er zijn in de afgelopen maanden conflicten tussen mijn ex en mij geweest waarin zij overduidelijk een dominante rol had. Sinds hij haar kent heeft hij het contact met de kinderen nog verder afgebouwd. Daarbij speelt het feit dat ik, ondanks dat ik uit alle macht probeer los te laten, nog erg veel om mijn ex geef.
Ik realiseer me dat het voor haar ook vreemd is maar zij is zó vastbesloten over de manier waarop alles moet gaan dat ik ook een beetje bang ben dat hier iemand mij komt vertellen wat ik allemaal fout doe. Ik ga niet moeilijk doen want ik ga er van uit dat ze het beste voor heeft maar hoe kom ik in vredesnaam die, ik schat zo in, anderhalf uur door? Hoe ging dat bij jullie?
ik zou t niet doen
Zoals ik lees is er nog veel verdriet bij je. En je bent bang dat je terrecht gewezen gaat worden door de vrouw die in alles je meerdere is.(je moet jezelf niet zo naar beneden halen) Waarom wil je dan die ontmoeting? Ik zou er vanaf zien. Zeg dat je er bij nader inzien nog niet aan toe bent en dat het dan in niemands belang is. En dat je er misschien later op terug komt. Een ontmoeting, vluchtig, bij de deur bij halen of brengen is prima. Je geeft een hand en glimlacht. Meer ben je aan niemand verplicht.
En trouwens hoe kom je erbij dat iemand anders liever is?
Verhuiswagen
Ik wil een ontmoeting om meerdere redenen waarvan de eerste is dat ik een beeld wil hebben van de persoon bij wie de kinderen zijn en omdat het de zaken misschien wat gemakkelijker maakt,nu bedenk ik me alsmaar hoe zij is terwijl ik haar niet ken en andersom is dat misschien ook zo. En ik wil een onverwachte ontmoeting op bijvoorbeeld een feestje van gezamenlijke vrienden vermijden. Een reden waarom ik nu niet naar die feestjes ga. Als laatste, straks komen de kinderverjaardagen en de vakanties en dan is het denk ik wat prettiger als je elkaar kent. Ik heb gehoord dat zij erg lief is en ik ben de laatste tijd door al het gedoe en vermoeidheid niet altijd zo lief meer 
. Ook is het tussen mij en mijn ex nu wat rustiger. Maar misschien moet ik het idd nog even uitstellen.
Recent
Kort geleden heb ik de nieuwe vriendin van ex ontmoet. Beetje om dezelfde reden die jij beschrijft. Heel kort leek het daarna beter te gaan en als dat de nieuwe werkelijk zou zijn geweest, was het inderdaad goed geweest voor de kinderen dat ik haar had ontmoet.
Helaas was dat maar van korte duur. Natuurlijk hoor je hier alleen mijn kant van het verhaal en zullen ex en zijn vriendin het mogelijk heel anders hebben ervaren, maar voor mijn gevoel is alles juist door die ontmoeting met zijn nieuwe vriendin juist in de soep gelopen.
Nieuwe vriendin creëerde op deze manier een soort machtspositie. Op een gegeven moment eiste ze zelfs dat de communicatie over de kinderen voortaan via haar verliep. Ook kreeg ik allerlei verwijten over dingen die ik fout zou doen. Bovendien leek het evenwicht nu helemaal zoek en was het vanaf die ontmoeting steeds 2 tegen 1. Zelf zou ik het dus niet aanraden, al hoeft het natuurlijk niet zo te gaan als bij ons.
Een ontmoeting zou het voor jezelf zeker wel makkelijker maken.
Je hebt haar gezoen zij jou.
Stel je niet kwetsbaar op en geef een stevige handdruk en zeg zelf verzekerd hoi kom binnen.
Laat zien dat jij beslist en niet zij.
Heeft hier goed geholpen.
En nog steeds als ze denkt dat ze iets goede doet maar wat in mijn vaarwater komt zeg ik stop en niet verder je gaat over mijn grens.
Wel netjes natuurlijk maar wel van ho even...
Ook gehad
Mijn ex stond destijds onverwacht met de nieuwe vriendin voor de deur, toen ik er ook niet op mijn best uit zag. Ik had al vrij snel bedacht dat ik qua uiterlijk niet de concurrentie aan wilde met iemand die 10 jaar jonger is. Slanker was ze ook, en hoger opgeleid. Maar ja, ze zat ook met die man, waar ik blij over was dat ik er vanaf was 
En ik ben de moeder, dus voor mijn kind altijd de liefste (samen met vader).
Ik zou het hebben over koetjes en kalfjes en zeker geen zware onderwerpen aangaan.
Dapper!
Wat dapper dat je ze hebt uitgenodigd. Dan hou je ook mooi de regie. En zou het best kunnen dat je haar in gedachte veeeeel leuker en knapper hebt gemaakt dat ze in werkelijkheid is. Ik heb onlangs ook de vriendin van ex ontmoet. Daar zat ik zelf niet op te wachten (ze is zelfs 20 jaar jonger dan ik) maar voor onze dochter leek het me toch echt het beste.
Ik zou het dus zeker door laten gaan maar wel een stuk korter. Een half uur is echt mooi zat voor de eerste keer toch? Net mooi om het sociaal wenselijk over koetjes en kalfjes te hebben en een kop koffie te drinken.
anderhalf uur?!
Spreek af in een cafeetje om de hoek (niet bij jou of haar thuis) en beperk het gebeuren tot een kop koffie. Dan heb je heus wel een beeld (en zij ook). En maak je niet druk, er is geen sprake van concurrentie.
Dank voor de reacties
#Swaen, ja die regie in handen nemen was een keer nodig en voelt ook goed. Het komt er toch een keer van en dan maar beter op mijn initiatief. En #Yta, ze (allebei!)komen hier, dat vind ik prettiger en ik verwacht eigenlijk ook niet dat het lang duurt, ik vermoed dat mijn ex ook echt niet op zijn gemak zal zitten, die is doodsbang dat ik dingen ga vertellen en daar probeer ik de humor maar van in te zien. Ik zal blij zijn als dit ook weer voorbij is.
zonder ex
dan is het niet 2 tegen een, dat was het advies van mijn counceler destijds en op neutraal gebied.
Maar ja de afspraak staat al bij jou en dat is rete stoer.
te lang
Ik zou het echt niet doen, anderhalf uur bij mij thuis! Inderdaad, een kop koffie in een cafeetje. Neutraal terrein, dan kun je zelf opstappen en weglopen als het genoeg is voor je, dan hou je zelf de regie in handen.
Stoer
Ik vind het superstoer narcis!! ik zou het inderdaad ook op neutraal terrein doen maar je moet doen waar jij je het prettigst bij denkt te voelen! Ik denk dat je het zeker door moet laten gaan want zoals je zelf ook al zegt....ooit kom je elkaar tegen en het kan dan maar beter op jouw initiatief zijn. Ik vind het een hele stoere actie! ik snap overigens dat je nerveus er voor bent en je er druk om maakt, lijkt mij heel normaal. Ik vind bijvoorbeeld dat ik het ook moet doen maar dan ben ik de andere partij (de nieuwe vriendin van). Maar daar ben ik me ook druk over aan het maken. Zij blaast mij nl zo van tafel bijvoorbeeld.
Narcis, heb je de afspraak binnenkort staan?
Ja, waarschijnlijk snel,
datum is gepland maar nog geen definitief ja van mijn ex. Het zit hem niet lekker dan hij erbij moet zijn, dat doet mij wel een beetje goed. Ik vind dat hij haar gewoon fatsoenlijk moet voorstellen, zoals afgesproken en vind het tegenover haar niet fair om alleen deze kant op te moeten komen. Ik wil absoluut geen diepgaand gesprek, ik hoef van hun niet te horen hoe het moet, dat weet ik wel. Zij was niet degene waar hij tijdens ons huwelijk verliefd op werd, dit is nummer 2, dat scheelt wel wat. Ik voel me thuis toch het prettigst, denk ik. Ik denk dat zij een heel verkeerd beeld van mij heeft en omdat ik vind dat er hier een fijne sfeer hangt wil ik ook min of meer aantonen dat ik het wel goed doe, slaat eigenlijk nergens op maar zo voel ik het. Er spelen zoveel gevoelens bij mij. Ik laat wel weten hoe het ging. ;(
niet fair
het is tov jou niet fair dat zij met z'n twee zijn.
Zij kan niet eerlijk tegen jou zijn want haar partner zit er bij.
Hij is zeker niet neutraal tov jou.
Ik vond het juist heel prettig om alleen met 'de nieuwe' kennis te maken. Heeft ons heel erg geholpen om de basis te leggen die er nu is.
Noet
Waren jullie nieuwsgierig naar elkaar of zijn jullie 'verkeerd' begonnen door al een mening over en weer te hebben? Dat laatste gebeurt heel vaak volgens mij omdat er een nieuwe vrouw in het spel is...die veel te maken heeft met de kinderen. Ik vraag me af hoe je dat dan weer om kan buigen naar iets positiefs en er een goeie basis kan ontstaan?
Ontmoeting
bij ons ging het tijdens een feest, ik ging naar de verjaardag van mijn ex-man en ze was er ook. Het was ongemakkelijk om haar door "mijn" huis te zien rondlopen maar verder vond ik haar een leuke vrouw. Het contact is nu, na bijna 2 jaar, goed te noemen. We zijn zefs een keer samen naar een tentoonstelling in Amsterdam geweest en daarna thee gedronken met elkaar. Het scheelt natuurlijk wel dat zij niet in beeld was tijdens te scheiding en ook dat ik niet weg ben gegaan bij ex-man voor een ander maar omdat het huwelijk niet meer werkte.
Ik kan me erg goed voorstellen dat het moeilijk moet zijn als " de nieuwe van" de reden van de scheiding is geweest.
Sini
kandelaar
wij zijn vooral verkeerd begonnen omdat mijn man en vader van onze 6 maanden oude dochter een relatie met haar begon. Dat hij getrouwd was wist ze want ze was een directe collega van hem.
Verder kende ik haar niet. Toen zij binnen 6 maanden na onze scheiding gingen trouwen wilde ik toch wel weten wie er een belangrijke rol in het leven van mijn bijna 2 jaar oude dochter ging spelen. Mijn ex was en is vaak weg voor zijn werk dus dat mijn moppie vaak bij haar zou zijn was zeer aannemelijk.
Ik heb de kennismaking vooraf besproken met mijn counceler: wat was het doel, wat wilde ik bereiken, hoe moest ik dat gesprek in gaan.
Ik ben er in gegaan alsof het een eerste afspraakje was: nieuwsgierig maar neutraal. Dat mijn man met haar ging trouwen was een feit, daar had ik gewoon mee te dealen.
We hebben toen op een terras een voor beiden emotioneel gesprek gehad, want zij zat ook met zorgen: hoe zou ik reageren, zou ik een hex zijn etc. We hebben het over onze achtergrond gehad, over elkaars rol ten opzichte van dat kleine meisje, eigenlijk onze paaltjes neergezet.
Juist omdat mijn ex daar niet bij was konden we dat zonder zijn invloed doen en konden we echt uitspreken wat we van elkaar zouden willen en wat we konden bieden.
Inmiddels zijn we bijna 10 jaar verder, is hij inmiddelels langer met haar getrouwd dan ooit met mij (al hoewel onze relatie veel langer geduurd heeft, we zijn pas na veel jaar samen getrouwd om zakelijke redenen) en is er een vertrouwensbasis die er soms toe leidt dat mijn ex soms in het belang van dat inmiddels wat grotere meisje 2 vrouwen tegen zich heeft die het met elkaar eens zijn. De paaltjes worden in overleg wel iets verschoven met de jaren maar de basis is hetzelfde.
Dochter is van ex en mij en wij regelen samen de zaken om haar. Praktische dagelijkse dingen doen we zoals uitkomt, dus zij is thuis op studiedagen als dochter daar is, ik breng dochter naar haar ouders als dat handiger is. Maar dingen als welke school, welke uitgaven, medische behandelingen zal zij wel met haar man bespreken zoals ik ook mijn klankbord heb, maar niet met mij.
Als partner hoef ik mijn ex niet meer maar als vader is hij erg leuk en betrokken bij alle drie zijn dochters. En zij is een echte 2e mama voor mijn dochter en ik hoop dat mijn dochter daar nog lang plezier van mag hebben.
Petje af
voor de mama's die het kunnen opbrengen om hun eigen verdriet en frustratie aan de kant te zetten en naar het grotere geheel te kijken. Noet je zal vast weleens tot 10 hebben moeten tellen en je verdrietig gevoeld hebben maar ontzettend knap en vooral ook verstandig dat je er zo instaat. Ik kan me trouwens voorstellen dat vriendin-van-ex het ook erg spannend vond. Hoe vind je in zo'n gesprek de onderwerpen waar je het over gaat hebben? Ik kan me zo voorstellen dat jij wilde weten wat voor type het was. Ze zou tenslotte heel veel aanwezig zijn in het leven van je dochtertje. Maar ik kan me voorstellen dat je, net als Narcis, dat toch wel ingewikkeld vindt. Het hoeft niet eens zo te zijn dat je het idee hebt dat nieuwe-vriendin-van-ex beter en slimmer is dan jij bent (dat proef ik een beetje uit Narcis haar verhaal) en daar dus nerveus over bent.... gewoon de ontmoeting an sich en het feit dat het gesprek misschien wel helemaal niet loopt kan al zorgen dat je nerveus bent.
Mooi dat jullie over en weer een emotioneel gesprek voerden. Ik neem aan dat je met 'emotioneel' niet boos bedoelt? Ik zou me het voor kunnen stellen hoor, je hebt nogal wat achter de rug met je ex die verlieffd op haar werd en dat ze zo snel al gingen trouwen!! Maar proef uit je verhaal dat jullie beiden het beste voor hadden met je dochtertje en daarom eigen gevoelens opzij hebben gezet. Ik vind het echt een pluim waard Noet!!!
Hoe het ging
Het is gebeurd. Pff wat een ellende en zo verdrietig. Op zich niets om over te klagen, aardige vrouw die het goed voorheeft en mij bedankte voor de uitnodiging en mij uitnodigde bij hen thuis zodat ik ook kon zien waar de kinderen zijn als ze daar zijn. Het was niet de femme fatale die ik voor ogen had. Ze hield ook bescheiden haar mond als ik bijvoorbeeld vroeg hoe het met zijn ouders ging. Ex ging zitten zwijgen en ging bovendien lang naar de kinderen die al op bed lagen. Allemaal zó sociaal wenselijk en zó volgens het boekje. En ik ben dan ook nog zo’n type die altijd haar gasten op hun gemak wil stellen en dan als een idioot ga zitten ratelen als er stiltes vallen waardoor ik meer vertelde dan ik wilde. Door alles spanning wist ik ook niets zinnigs meer te bedenken en heb ook weinig onthouden. Zij liet niets persoonlijks los en hij dus al helemaal niet. Eindeloos koetjes en kalfjes. Ik was wel voortdurend bang dat ze met allerlei verwijten of vragen zouden komen maar dat gebeurde gelukkig niet, dat had ik niet getrokken.En alles in mij schreeuwt dat ik dit allemaal niet wil; ik wil “mijn” man niet zien met een ander en wil “mijn” kinderen niet delen en niet missen. Kan niet want de situatie is er. En boosheid naar mijn ex die, tijdens andere ontmoetingen, blaat over zijn samengestelde gezin en niet beseft dat hij eigenlijk geen gezin meer heeft; hij vertrok toen de jongste nog niet eens zindelijk was, ziet zijn kinderen eens per 2 weken en maakt niets van hun dagelijkse leven mee. En ondertussen is mijn gezin ook niet meer wat het was maar veel moeizamer en met veel verdriet. Zegt veel over mij, snap ik wel, ik moet loslaten maar zou zo graag willen dat ik dat wat beter zou kunnen. Ik weet dat mijn ex liegt over de scheiding en over mij en dat had ik eigenlijk nog wel recht willen trekken maar heb dat niet gedaan en ja, ik weet dat dat ook niet aan mij is maar het voelt zo oneerlijk.
eigenlijk goed
Ondanks al je verdriet is de ontmoeting dus heel goed verlopen. Alles waar je bang voor was is niet gebeurt. En hoe oneerlijk t ook voelt; je ex-man heeft nog altijd de mogelijkheid om niet met je verder te gaan. En misschien een doodoener; een man die jou niet wil, moet jij ook niet willen. Wat ik me ook afvraag; nu je man maar 2 dagen per twee weken de kinderen ziet, zou je dat ook graag anders zien? Ben je bereid om de zorgtaken voor de kinderen 50-50 te verdelen? Is dat wat om te overleggen?
Narcis
Gelukkig is het achter de rug en ik kan me echt voorstellen dat je verdriet hebt en dat je het eigenlijk allemaal niet wil! Maar kan je nagaan hoe kranig je je hebt gehouden tijdens het bezoek! Fijn dat de vriendin van je ex je bedankte, spreekt een bepaalde volwassenheid en netheid uit. Misschien dat je op haar uitnodiging in kan gaan als je echt zelf wil en rust hebt gevonden. Het hoeft natuurlijk niet hè.. Voorlopig heb je nog gewoon veel verdriet en alles op zijn tijd. Ik vind dat je het goed gedaan hebt.
Antwoord aan Verhuiswagen
Ja was goed. Ik begrijp niet goed wat je bedoelt met "....je ex-man heeft nog altijd de mogelijkheid om niet met je verder te gaan.."? Dat heeft hij allang besloten en zou ook niet meer kunnen.
Ja, krom dat je om iemand blijft geven terwijl dat niet reëel is, hij heeft echt flinke missers gemaakt en dat niet om wat er is gebeurd maar de wijze waarop.
En ja, ik zou willen dat de kinderen hun vader vaker zouden zien, met name de gewone dagelijkse dingen. En niet alleen voor de kinderen ook voor mezelf; ik mis het om niet te kunnen overleggen over de kinderen en zou soms ook wel wat steun kunnen gebruiken bijvoorbeeld als ze ergens last van hebben of als ze ziek zijn. Ik heb vanaf begin gezegd dat hij voor de kinderen altijd welkom is, wel even berichtje vooraf daar heeft hij 1 keer gebruik van gemaakt. Gaat sinds kort wel mee naar ouderavonden. Van 50/50 is überhaupt nooit sprake geweest. Kan niet ivm afstand en zijn werk. Je vraagt ook of ik dat zou willen en dat denk ik niet maar dat is geen keuze en er zijn ook tussenwegen. Het enige dat ik niet zou willen is dat ze alleen alle weekenden naar hun vader zouden gaan maar ook daar is nooit sprake van geweest.
Ja, Kandelaar,
Dat zal denk ik ook wel gebeuren maar voorlopig echt niet
wat ik bedoelde
Wat ik bedoelde met : ' ...je ex-man heeft nog altijd de mogelijkheid om niet met je verder te gaan.. ' is iets wat ik voorzichtig probeerde neer te zetten. T was niet duidelijk blijkbaar.
Soms wil een van beide niet meer in een relatie. En dan betekent het dat een persoon de stekker eruit trekt. Dan kun je wel nog om iemand blijven geven. Dat snap ik. Maar niemand kan iemand verbieden een relatie te beeindigen.
En als ik je stukje daarna lees, zoek je een maatje. En die krijg je niet met een meer gelijkmatige verdeling van ouder en zorgtaken. Je bent nu op jezelf. Je MAG het ook doen zoals je zelf wil. Zie daar t voordeel van in. Het kan ook anders weet je.
En ik wilde vooral duidelijk maken dat veel moeders die het merendeel de kinderen verzorgt het vaak ook niet anders willen. Veel je kinderen zien, is veel moeten doen, en ze ook maar heel weinig hoeven te missen. En de wijze waarop; tja iedereen ziet dingen anders. Dat merk ik dagelijks aan den lijve. Nogmaals....het kan ook anders.
En zonder je gevoel te ontkennen of je gedachte of acties af te kraken. Je hebt je verdriet, en zou graag dingen anders zien. Maar dat is niet zo.
Narcis waarom kinderen niet vaker naar vader?
Hier gaan mijn kinderen dus wel elk weekend naar hun vader. Ja, dat vind ik niet altijd leuk. Maar mijn kinderen zijn wel heel tevreden met de omgangsregeling zoals die is. Ik begrijp dat het bij jullie niet kan om zorg meer te verdelen omdat je ex elders is gaan wonen. Dat is jammer, want het gaat er uiteindelijk niet om wat jullie als ouders het prettigst vinden - ook al vinden veel moeders prettig om de kinderen merendeel van de tijd te zien- het gaat er om wat je kinderen prettig vinden. en kindern hebben nu eenmaal twee ouders
Elk weekend vind ik wel veel, en...
Beste Alkes, elk weekend vind ik best wel veel. Ik vind het fijn om in het weekend samen met de kinderen vrij te zijn, en dan moet er nog genoeg, dat is nu gehalveerd en prima maar die heft zou ik niet graag willen missen. Bovendien werk ik elke doordeweekse dag en komen we in onze familie alleen in het weekend bij elkaar, als ze elk weekend bij hun vader zouden zijn zouden ze één familie nog maar zelden zien.
Natuurlijk staan de kinderen voorop maar om mezelf nu helemaal uit te vlakken vind ik ook zoiets, ik zou wel open staan voor 3 weekenden of meer halve weekenden met uitzondering van speciale gelegenheden maar het zou voor de kinderen ook fijn zijn als hun vader er ook soms zou zijn op die doordeweekse dagen ivm school, hobby's etc. Wat ik al schreef wil de vader het niet anders, hij is juist degene die af en toe weekenden ruilt of inkort en ik zeg dit niet uit frustratie want we zijn in de omgang op de goede weg het is gewoon zo, hij is echt een nieuw leven gestart.
En beste Verhuiswagen, nu begrijp ik je en dat is ook zo, dat gaat niet en zou ik niet willen maar neemt niet weg dat er veel verdriet is, bij mij maar ook bij de kinderen en er is heel erg veel veranderd. Het is onherroepelijk dus een kwestie van wennen en dat komt ook wel. Ik zoek geen algemene steun bij mijn ex, dat voelt niet goed, maar zorgen of beslissingen over de kinderen zou ik het liefst wel met hem delen omdat ik ten eerste denk dat hij daarin betrokken zou willen (moeten) worden en ten tweede omdat hij de persoon is die samen met mij het dichtst bij de kinderen staat. Dat dit niet altijd werkt daar kom ik steeds meer achter. Dat moet ik accepteren, ik kan iemand niet verplichten hierin, en mijn eigen plan trekken maar dat vind ik wel heel makkelijk (ik kan het goede woord niet vinden) van zijn kant. Het lijkt alsof er op zijn vaderzijn een aan- en uitknop zit .