Ots dreiging
Ik ben al 9 jaar weg bij mijn ex, nooit getrouwd geweest, wel 3 kinderen gekregen (Ik ben 3 jaar met hem geweest). In de zwangerschap van mijn 3de ben ik bij mijn ex weggegaan. Ik heb nu 8 jaar een vast relatie met mijn huidige partner (en mijn ex accepteert hem nog steeds niet) met wie ik samen woon en de kinderen wonen bij ons. Het contact met mijn ex is altijd waardeloos geweest. Hij heeft de kinderen 1 x in de 2 weken in het weekend en betaald 13 euro per kind allimentatie per maand (door de rechter bepaald omdat hij geen draagkracht heeft door schulden). Dit loopt redelijk, dus daar maak ik verder maar geen punt van. Mijn probleem is meer dat hij zich nooit bemoeid met de opvoeding van de kinderen buiten zijn eigen weekenden om (kan niks bespreken met hem, handeld niet in belang van de kinderen, komt niet opdagen op afspraken, geeft geen toestemming voor hulpverlening voor school e.d. en heeft zelfs nog nooit een schoolrapport van de kinderen bekeken en me oudste zit nu in de brugklas, en zo kan ik nog een heel lijstje afgaan) en nu zelfs alles tegenwerkt. Hij heeft me een tijdje geleden aangegeven bij de politie en bij veilig thuis, omdat ik de kinderen zou mishandelen en verwaarlozen, ik vermoed uit wraak omdat ik commentaar had op de vele vrouwen met wie hij relaties aangaat, omdat hij de kinderen meteen in zijn relaties betrekt en de kinderen belast worden met alle vrouwen die komen en gaan. Deze hele zaak is doorgezet naar de RvK (Raad van Kinderbescherming) en het afgelopen jaar hebben wij (in vrijwillig kader) een gezincoach gehad. Ik heb me met mijn gezin ruim anderhalf jaar opengesteld om te bewijzen dat ze een goede en veilige thuissituatie hebben bij mij. Mijn partner en ik hebben overal aan meegewerkt, hebben diverse trajecten ingezet voor het welzijn van de kinderen, zijn overal geweest om onze inzet te tonen en onze coach zag dat het goed ging, op het contact met mijn ex na. Maar aangezien mijn ex niet meewerkt, geen toestemming verleent, niet meer wilt communiceren met mij (zelfs niet digitaal in een groep) en door blijft hameren op leugens over dat ik niet goed ben voor de kinderen en er toezicht moet komen, zag de coach geen andere optie dan ons op te schalen bij de RvK. Vandaag heb ik het conceptverslag binnen gekregen die naar de rechtbank verstuurd gaat worden voor aanvraag van OTS. Ik ben compleet radeloos nu, ik vecht al zolang voor het welzijn van mijn kinderen en nu worden ze straks weer belast met zorgen die niet voor hun zouden moeten zijn. Ik voel me zo machteloos, vedrietig en boos, het is zo oneerlijk. Weet iemand of er nog een andere weg/kans is waarop dit tot een goed einde kan komen, zonder dat de kinderen hier in belast worden en zonder OTS?
Ps sorry voor het lange verhaal
KJ, ik zou me meer zorgen maken over het leren zelf en niet waar dat gebeurt. Jou zorg is de opleiding van je zoon. Als dat thuis ook door kan gaan doe je dat. Terwijl het echt natuurlijk het doel is met name van school dat je kind weer naar school gaat.
Prima, je moet er wel aan meewerken, maar ondertussen, of dat lukt of niet, zorg dat je zoon door kan gaan met leren thuis, of waar dan ook.
@KJ, zijn de problemen op school gerelateerd aan de onrust in zijn leven als gevolg van de besprekingen met RvK of ligt het aan de begeleiding en de sfeer op school?
Als de rechter tot een uitspraak komt waarbij je zoon niet meer tussen twee vuren zit, is het dan wel zicht op een tijd waarin hij graag naar school wilt. Al was het maar voor de omgang met leeftijdsgenoten.
Ergens zal een rechter een kind graag naar school zien gaan. Want school biedt een bepaald ritme, evenredig aan andere kinderen. Je leert er ook omgaan met mensen als een voorportaal naar maatschappelijk leven. Daarnaast heeft een leerkracht als deskundig en objectief buitenstaander ook een ‘ome agent’-functie; als een leerkracht aangeeft dat het kind op de goede weg zit en beter in zijn vel, dan wordt dat eerder aangenomen als waarheid, dan wanneer een ouder dat aangeeft. De ouder is namelijk niet objectief. Oftewel; gooi de deur naar ‘weer naar school’ niet bij voorbaat dicht. (Thuisonderwijs wordt namelijk nogal sceptisch ontvangen. En dan heb je weer een probleem.)
Houd contact met school warm. Ze kunnen ook je vriend zijn.
Op zich goed nieuws, na volgende week is er een zorgboerderij die 2,5 dag met zoon aan de slag kan. Eerst ter stabilisatie. RVDk is niet betrokken, je bedoelt de jeugdbescherming, die is inderdaad nu aan zet geweest. Kreeg het gister over de mail en ik zag dat ze i i g een op één begeleiding bieden.
Vanochtend al even met de organisatie zelf gesproken en het lijkt mij ok en vooral ontspannen. Voor de zomer terugkeren naar school is toch niet meer haalbaar.
Waar het gedrag nou vandaan komt is het hele euvel. Ik herken wel de moeite en aandacht die zoon vraagt. Thuis is er geen agressie of verbale boosheid die ik niet kan hanteren. Combi onrust op school, Corona rooster waardoor geen structuur en soms zoveel dagen uitvielen (margedag , studiedag en op vrijdag was er geen school vanwege geen personeel) kwam neer op soms een of twee dagen dat de schooldag doorging. Dat is niet in orde voor een kwetsbaar kind. Dat komt er nog eens bij zeg maar.
Het ging vanaf september tot december goed op school. Thuisperiode Corona ook, ik had aantal dagen noodopvang en thuis ging hij ook goed. Ergens rond de uitbreiding omgang naar twee nachtjes februari en al dat ge... met wel of niet school en dus dat vader steeds grenzen opzocht bij mij maar vooral bij de hulpverlening. Ook gaf hij de medicatie niet in zijn weekend.
tja hoeveel onrust wil je hebben
En toen is dus met Pasen weer gedoe ontstaan en voor april was is de laatste x naar vader geweest
Kind laat zelf nauwelijks iets los hoe en waarom hem dwars zit en zo op school uit de hand loopt. Er zijn echt wat mij betreft zorgen die ook kind zelf vertelde betreft weekend bij vader. Spanning met nachtjes slapen, incident waarbij hij aangaf pa geloofde mij niet dus maar gezegd dat ik loog. En een terugkerend verhaal waarbij hij het heeft over dat hij een snoepje heeft gepikt daar en zodra hij erover denkt paniek. Het is zo klein dat zoveel paniek in hem brengt. Ik zeg dan ook hoeveel snoepjes pik je hier en waarom maakt dat je dit geval zo angst hebt? En dan weer over de leuke momenten beginnen. Uiteindelijk moet hij dealen dat situatie vader anders is als bij mij.
hij doet het goed thuis en ik pak aan. Hij loopt voor met rekenen en schrijven thuis terwijl op school geen zin, wil niet en wordt boos. Hopen dat we er achter gaan komen waar hij de blokkade nou heeft.
School en ik zullen volgende week wel afspreken met de zorgverlener hoe we dan weer stappen gaan maken. Uiteindelijk wil je toch dat kind met klasgenoten op school is, nog los van wat een rechter vind of de hele jeugdbende zegt. Dat is mijn beste gedachte voor hem. En het is niet dat thuis niet kan of lukt. Juist wel maar ik ben wel Moeder,juf en wat niet meer. Mijn andere kind wil ook aandacht. We moeten naar een gezonde situatie voor iedereen en zo dicht mogelijk bijnier wenselijke
oom agent functie prima, mag ook wel eens gezegd worden dat moeders het wel allemaal oplost zodra we overal struikelen in de maatschappij. Beter dan een gezinsvoogd die niet een keer zelf in de situatie heeft gekeken. Sterker nog alleen maar hoort dat niemand zorgen heeft over thuis maar met vergrootglas op zoek is naar plooien
‘Ome agent’ is meer hoe de buitenwacht ( de rechter etc) ertegen aan kijkt; is school positief, dan gaat het dus goed.
Wel triest allemaal want je zoon is 8 jaar oud en heeft al zoveel op zijn bord, dat zijn gevoel van veiligheid en zijn welzijn nu het belangrijkst zijn.
Jammer dat zijn vader dat niet ziet.
Ik hoop voor jou en je kinderen dat spoedig de zon door de wolken mag breken.
Deze toestand werkt niet mee in positieve zin dat men kan denken, we zijn allemaal eens betreft de zorgen.
vader laat wel van zich horen, in de zin dat moeder ik dus schuldig ben. Dat is al zeven jaar (praktisch hele leven van kind zodra hij kon denken) aan de gang. Kind moet naar hem, voordat het te laat is en niet meer hoeft. Citaat van afgelopen maandag. En dat stuurt hij dan naar school en hulpverlening. Niemand reageert op hem.
Ik heb zelf ook nog eens die rotziekte gehad, toen was zoon net 2. Ik denk maar zo, ook dat hebben we gehaald. Als ik dat niet had overleefd, het gaat soms flitsend aan je voorbij. Stel je voor hoe ik er met 5-0 aan toe was, but here I am still.
Dan denk ik gauw weer aan nu en dat ik leef! En ik hoop dat vader-zoon situatie eens slaagt, zodat kind daarvan profiteert.
Voor zover niet gaat, is het fijn hier te luchten en zuchten. 😇
nog steeds onbekend hoe het nu gaat met ts...
ik heb nu de uitspraak op me in kunnen laten werken.
De ots is niet verlengd! Mijn gevoel zat goed. Ik had eindelijk een serieuze rechter. De motivatie is ook goed volgbaar en zeer verklarend. Ik kan me vinden in eerst rust en ik mag het in ongedwongen kader zelf weer doen. Vraag is hoe het nu zal gaan en of en wanneer er omgang en vader ook begrijpt en of er nog dwars gelegen gaat worden met gezag.
Helder is in elk geval dat het niet inzien dat niet is. En als je wel wilt dan is er werk aan de winkel. Ik probeer even voor de geest te halen welke punten nog van belang zijn te noemen... ik zit al even op de wolken Flanagan ik moet niet te ver gaan opstijgen. Het is zo duidelijk geworden dat wat het nu is door de rechtbank is begrepen en een weloverwogen oordeel is gedaan.
Kind heeft een begeleider die goed matcht en ik mag serieus blij zijn. Met school jaar goed afgesloten en complimenten zijn over en weer gegaan. Na de vakantie gaat in samenspraak plan terug naar school. De hoop is dat er intussen niet weer handtekeningen dwars gaan liggen of vakanties en Corona maar wij gaan daar toch geen last van krijgen want ik ga toch niets opzoeken al. En zodra het voor zorg of iets moet staat de advocaat weer klaar. Ik heb nu naar ruim 5 jaar eerst soort afscheid genomen van mijne, kan het niet geloven eigenlijk dat ik dit schrijf
Raar
Wij gaan een zo zorgeloos mogelijke zomer maken en leeglopen van drie jaar loze dwangkaders en lange adem. Heb ook niets meer van deze noodzakelijke schepsels gehoord. Een warme overdracht ligt waarschijnlijk vergeten in de ijskast. Ze mogen hem houden
Afgelopen week was er een serieuze 2doc goede moeders op. Mijn eigen ervaring en deze inhoud van hoe protocollen snijden in mensenlevens deed mij opnieuw kippenvel opzetten. En ik heb mijn kind nog. De verhalen die de verhalen in je dossier zijn en waarop een kind zijn leventje wordt besloten door een stel onbekenden en onervaren zelfs. 😭 ik heb mezelf heel gelukkig geprezen met dat wat ik wel heb en terug heb.
Ik heb een beetje vertrouwen terug in een rechter die wel leest en vraagt! er is ook nog een hoop waar nog wat moet gaan veranderen maar ik beperk me voorlopig even tot mezelf
Gefeliciteerd.
Breng je advocate maar een bos bloemen als dank.
En nu tijd voor vakantie houden, van je af laten vallen en weer opladen.
Hopelijk is de mooie uitspraak van kleinejongen een opsteker voor MoederTripleD.
Gefeliciteerd! Zorg goed voor je kind en hopelijk kunnen jullie wat gaan ontspannen. Het is voorbij.
De documentaire Goede moeders is zeker een goede documentaire. De documentaire 'verstoten vaders' is ook goed om even helder te houden hoe een en ander kan uitpakken en worden ervaren.
Tsjor
Fijn KJ. Het is niet over maar je positie met je kind is voorlopig een stuk minder dramatisch. Gefeliciteerd zeker met je harde werk om zaken in goede banen te leiden. Ik wens je heel veel sterkte voor het vervolg.
Dank jullie wel! En wat ik juist hier was vergeten: jullie bedankt voor jullie visie want dat heeft mij meest van alles door deze laatste maand getrokken betreft de spanning voor weer wel of niet.
er is gelijk iets lekkers bezorgd en die bos geur had er eigenlijk ook wel bij gekund bij deze dame. Zij noemde zichzelf don Quichot en ik werd zo genoemd door een hulpverlener dus we waren al bijna een duo uit dezelfde houtsoort. Je hebt ze liever niet nodig maar een goede advocaat is niet standaard. Ik hoop zeker dat moedertripled hier in meeleest en het wat kracht geeft.
De ervaring blijft en er kan ook nog hoger beroep komen natuurlijk. Vader blijft vader dus mijn voornemens zijn de moeite te doen daar iets in te vinden en te zorgen dat er contact blijft. Opladen maar vooral minder stressvol leven kan een extra duurzaam bestaan opleveren, dat voel ik nu al. Dat ik het kan wist ik al maar ook de uitspraak staat geen zorgen geen zorgen geen zorgen bij moeder. Dat is toch wel een fijne bevestiging. Dat school zo positief dacht gaf mij eigenlijk voor die hele uitspraak zoveel meer zelf vertrouwen dan een hulpverlener die altijd iets vind.
Niets is alleen maar goed, ik heb wel zelf gezorgd dat zoon veel aandacht had en die ook zelf gegeven. Ik ben best moe en overwerkt maar ook voldaan. Ik heb alles gedaan voor mijn en ons kind. En er is gezien hoe het in elkaar steekt. Ik ben wel blij maar inderdaad minder dramatisch daar doe ik het al voor! 🧘 en ik hoop dat het anderen kracht geeft om nooit op te geven tegen onrecht