Partner veel contact met zijn ex
Hallo,
Mijn partner heeft een jonge dochter met zijn ex. Het contact tussen mijn partner en zijn ex is heel wisselend. Van extreme ruzies tot alles weer koek en ei. Ze heeft ook geprobeerd te stoken in onze relatie nadat ik haar heb leren kennen. Overigens was die ontmoeting prima maar maakte ze hen erg zwart. Na een enorme escalatie vraagt ze hem een dag later doodleuk of hij iets uit de winkel nodig heeft... Als ze naar de huisarts of iets moeten met hun dochter vind ik het geen probleem natuurlijk dat ze die dingen met zn drieën doen. Maar daarna gaan ze boodschappen doen met zn drieën etc. Hij haalt en brengt ze want zij heeft geen vervoer, ze heeft geen werk dus hij betaalt veel. Zijn ex belt elke dag meerdere keren want zn dochter wil hem spreken. En het komt voor dat ze belt en dan wil zn dochter hem niet spreken. Ik heb aangeven dat ik veel moeite heb met de situatie omdat zij een te grote speelt in ons leven in die zin dat ze afhankelijk is van hem. Hij geeft aan dat hij alles voor zn dochter doet. En als zn dochter bijv. met zn drieën wil gaan zwemmen dat hij dat dan doet. Zn dochter is 3. Hij gaat totaal voorbij aan mijn gevoel en vind het belachelijk. Ik weet niet meer wat ik moet doen want hij staat ook niet open voor een goed gesprek erover. Hij heeft zijn visie en wijkt er niet vanaf.
Ik pleit echt niet voor een contactverbod buiten de omgang, maar enige begrenzing lijkt me wel wenselijk. Vooral voor de moeder. Ik begrijp oprecht niet hoe je volledig beschikbaar kunt zijn voor je kind, maar tegelijkertijd geen mogelijkheid hebt voor co-ouderschap vanwege werk.
En nee, ik heb gelukkig wel een hele fijne partner, maar mocht die onverhoopt ooit wegvallen, dan zou het me nog niet lukken om altijd volledig beschikbaar te zijn voor mijn kind. En ik heb haar ook al wel eens verboden om haar vader te bellen.
MamaE schreef op 02-12-2022 om 23:19:
Ik pleit echt niet voor een contactverbod buiten de omgang, maar enige begrenzing lijkt me wel wenselijk. Vooral voor de moeder. Ik begrijp oprecht niet hoe je volledig beschikbaar kunt zijn voor je kind, maar tegelijkertijd geen mogelijkheid hebt voor co-ouderschap vanwege werk.
En nee, ik heb gelukkig wel een hele fijne partner, maar mocht die onverhoopt ooit wegvallen, dan zou het me nog niet lukken om altijd volledig beschikbaar te zijn voor mijn kind. En ik heb haar ook al wel eens verboden om haar vader te bellen.
De vader vind het zelf prima.
Ik heb eigenlijk nooit nagedacht over mijn beschikbaarheid voor mijn kinderen.
Eigenlijk deden ze nooit zo’n beroep op me, als ik er niet was, denk ik.
Pas nu ze ouder zijn bellen ze wel vaker op mijn werk. Meestal om praktische zaken. Dat vind ik altijd prima (en gezellig soms) en heb ik geen tijd dan zeg ik dat (en bel terug in pauze ofzo) of neem gewoon niet op.
Is er wel iets, en dat is zelden, dan probeer ik altijd wel tijd te vinden. Dochter heeft ook weleens in nachten meer beroep op me gedaan, bijv vanuit een vakantie. Daar waren redenen voor. Ik vond het dus gewoon legitiem en het kwam niet in me op mijn beschikbaarheid ook maar te overwegen.
Ik denk dat ik een bepaalde leeftijd al legitieme reden vond om áltijd beschikbaar te zijn en probeerde dat ook, zeker nog op 3 jarige leeftijd. Natuurlijk kon dat niet altijd, ik werkte ook. In de praktijk kan ik me niet herinneren dat het ooit een issue is geweest. Maar ik zou zeker altijd gebeld hebben met een 3 jarig kind als deze daar behoefte aan had. 3 is nog zo ontzettend klein, afhankelijk.
En dat alles zeg ik vanuit de luxe positie waarin ik opvoeding altijd gedeeld heb met een betrouwbare andere ouder waar ik moeiteloos naar kon doorschuiven. (En nog wel wat andere familieleden trouwens)
Eea zou compleet anders zijn geweest als ik mijn partner níet vertrouwd had in deze. Dan zul je dus in je eentje voor voldoende veiligheid moeten gaan zorgen, pittige taak. (Die makkelijker is als je ook gewoon in je eentje bent, lijkt me)
Biahar! schreef op 02-12-2022 om 13:18:
[..]
Omdat we een eigen leven willen opbouwen en zij is heel veel aanwezig. Meer dan in een normale relatie met de ex. Je hebt een omgangsregeling en klaar. Maar omdat zij afhankelijk is van hem is het gewoon lastig. Maar zoals ik zei we kijken het stap voor stap aan.
Dat gaat in veel gevallen niet zo. Ik snap je vriend wel. Even de discussie daargelaten of het gezond of wenselijk is. Maar als ik zag dat mijn ex-vrouw het ook allemaal niet kon bolwerken ( of niet wil) had ik er ook alles voor gedaan om te zorgen dat mijn kids niks te kort kwam.
Elpisto schreef op 05-12-2022 om 15:19:
[..]
Dat gaat in veel gevallen niet zo. Ik snap je vriend wel. Even de discussie daargelaten of het gezond of wenselijk is. Maar als ik zag dat mijn ex-vrouw het ook allemaal niet kon bolwerken ( of niet wil) had ik er ook alles voor gedaan om te zorgen dat mijn kids niks te kort kwam.
Ja maar ik vind wel dat je haar afhankelijkheid op die manier in stand houd en dat is niet wenselijk.