Echtscheiding en erna Echtscheiding en erna

Echtscheiding en erna

Proces van loslaten

Wat is jullie ervaring wanneer het proces van loslaten begint?

Momenteel sta ik op het punt van scheiden. We weten beiden dat zoals het nu gaat ook niet gaat werken. Geen van beide is nu gelukkig in deze relatie.
De daadwerkelijke stap om de koffers te pakken krijg ik niet voor elkaar. Reden daarvoor is dat ik de partner in pijn en verdriet achterlaat. Ik haar de toekomst die ze voor ogen had ontneem. Alleen voor mijn eigen ik. Ben ik hierdoor egoistisch?

Ik kan zelf de kracht niet meer opbrengen om er nog wat van te maken. We zijn beiden gegroeid afgelopen jaren, maar niet naar elkaar toe. Ik vind in de huidige relatie geen partner meer, zie haar meer als een goede vriendin.

Het afstand nemen van haar verdriet kan ik dus niet. Het doet me pijn om haar zo te zien. Nu kan je zeggen, ja maar daardoor voel je nog wel wat voor haar en is er nog een basis. Voor mijn gevoel is deze basis alleen maar vriendschappelijk en niet meer als partner.

Ik moet dit dus loslaten, maar dat lukt me niet. Wanneer begon bij jullie het daadwerkelijke loslaten?
En is de pijn die je hebt doordat je de ander radeloos achterlaat normaal?

tante Sidonia

tante Sidonia

16-08-2016 om 11:28

strikt genomen

Blijf je ne dus eigenlijk bij haar uit medelijden. Dat geeft te denken over het beeld wat je van je partner hebt. Blijkbaar schat je haar dusdanig zwak in, terecht of onterecht, dat zij niet in staat is haar leven zelf op te pakken.
rest de vraag waarom je dit beeld hebt. Is het terecht? is er misschien een reden waarom je vriendin niet de kracht heeft om alleen verder te gaan? Of is er misschien een bepaald rollenpatroon ontstaan waarin jij de sterkere bent en haar vaak ondersteunt? Of zie jij het misschien gewoon verkeerd; is ze misschien wel degelijk in staat haar leven alleen op te pakken en zie jij die kracht niet in haar?

Hoe dan ook, op deze manier ontneem je jezelf en haar de kans het leven een nieuwe kans te geven, een nieuwe start te maken en alleen op te pakken. Dat is jammer.
Is er werkelijk een grondige reden om haar niet alleen te laten, zorg dan dat je iets regelt, stimuleer haar om ergens anders contact te leggen en steun te zoeken. Dat maakt het voor jou weer gemakkelijker. Maar blijven om deze reden heeft geen zin.
En ja, je kunt ook proberen ŕomantische redenen'te zoeken als oorzaak voor je uitstelgedrag, maar waarschijnlijk houd je daar haar en jezelf ook mee voor de gek. En als je werkelijk toch nog te veel van haar houd kan een tijdelijke scheiding ervoor zorgen dat de bakens opnieuw gezet worden en er straks een nieuwe relatie mogelijk is, waarbinnen jullie gelijkwaardiger verder kunnen gaan.

Ff zo

Ff zo

16-08-2016 om 12:05

Kinderen

Mannetje, ik heb geen ervaring, dus geen antwoord op jouw vraag.

Maar wat ik me afvraag:

Hoe oud zijn jullie kinderen?

En hoezo gaat het niet werken? Ook niet als het anders gaat?

Hebben jullie aldoor ruzie?

Anno

Anno

16-08-2016 om 14:28

Ik wilde dat hij me losgelaten had, maar hij bleef in een passieve staat en uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt. Ik moest een kans krijgen vrij te komen van de relatie door knopen te hakken. Deed het pijn? Ja, maar daarna had ik tenminste de kans om daarmee om te gaan. Je doet haar tekort in alle opzichten door geen beslissing te nemen. Mensen hebben duidelijkheid nodig. Zelfs zij die de kop in het zand steken, hun hoofd afwenden of blijven hopen. Wees eerlijk en open en hak de knoop door en geef haar de vrijheid die ze verdient en nodig heeft om zonder jou door te gaan. Of ben jij degene die die stap eng vindt en verpak je dat in het niet aankunnen van haar verdriet?(oprechte vraag)

moedeloos/hoopvol

moedeloos/hoopvol

16-08-2016 om 18:03

loslaten is.....

ik denk dat t voor iedereen anders werkt en dat jij zelf bepaalt welk deel jij wel/niet wilt loslaten.

een voorbeeld...ik heb voor deze relatie iemand gehad die gescheiden was, maar nog de wasbak, het straatje in de tuin, de kerstdagen, verjaardagen, vakanties alles deed en wilde blijven doen met ex, ex schoonfamilie en gemeenschappelijke vrienden.

Knettergek werd ik er van
Ik hobbelde er achter aan omdat ik nog te verliefd was maar wel met pijn in mijn hart. Het heeft en jaar geduurd en toen heb ik de knoop doorgehakt.
14 jaar na dato denk ik, wat was ik toen knettergek zeg.

Ik daarentegen, probeer van alles om een relatie te laten slagen en zal de problemen ook aankaarten.
Op het moment dat ik door heb dat de verschillen tussen ons zo groot zijn, dat het haast niet realistisch en haalbaar is om mijzelf te kunnen blijven/of de problemen op te lossen, dan is dat voor mij het punt om los te laten.

Voor mij staat centraal haalbaarheid en realistisch.
Houden van mag je blijven doen tot je laatste adem.
Maw Datgene wat ik wil, is dat haalbaar en is t realistisch om dat te zoeken bij/willen van die persoon?

ik hoop dat je mijn gedachten kunt volgen.

het_mannetje

het_mannetje

16-08-2016 om 22:48 Topicstarter

Reacties

Bedankt voor de reacties.

@tante Sidonia:
Het is inderdaad voor een groot deel uit medelijden. Wat je zegt is ook zo. Er is altijd een ongelijke relatie geweest waarbij ik haar altijd ondersteunde. Op den duur is dit denk ik uitgegroeid naar een vader-dochter relatie.
Ze is uiteindelijk wel sterk genoeg om alleen verder te kunnen. Maar het schuldgevoel wat het mij oplevert doordat haar verdere leven er totaal anders uit komt te zien dan ze voorzien had, doet veel pijn.
Daarbij kan ze op mijn emoties inspelen (bewust of onbewust, daar ben ik nog steeds niet achter) zodat ik mijn uiteindelijke vertrek steeds weer uitstel.
Ik hou mezelf ook voor de gek. In deze situatie wordt er 1, of waarschijnlijk 2, niet gelukkig.
Als ik nuchter nadenk dat weet ik ook wel dat dit geen kans meer heeft. Maar mijn schuldgevoel ligt nog erg dwars.

@FF zo:
Nee geen kinderen. In mijn ogen gaat het niet meer werken omdat we teveel uit elkaar zijn gegroeid en ik andere persoon ben geworden de afgelopen jaren dan dat ik in begintijd was.
Ik merk dat ik mezelf overal voor aan het wegcijferen ben. Ik doe dingen omdat zij het leuk vindt. Niet omdat ik het ook leuk vind.

@Anno:
Nee ik vind het niet eng. ja het verdriet van haar grijpt mij wel erg aan.
Zo erg dat ik dus niet beweeg.

@Moedeloos:
Ik snap wat je bedoelt.
Echter Haalbaarheid en realistisch zijn redelijk te bevatten grootheden. Je kunt het als het ware kwantificeren. Wat er bij mij dwars zit is mijn gevoel. Gevoel van pijn doen. Gevoel van de ander achterlaten, Gevoel van de ander alles ontnemen waar ze naar uit kijkt.

Dat maakt het mij zo moeilijk.

Moedeloos/hoopvol

Moedeloos/hoopvol

16-08-2016 om 23:09

Houvast hebben en daaraan steeds refereren

Weet je kunt je nog heel lang schuldig voelen, maar heeft t zin? Dat is t met dualiteit, daar waar je kiest voor geluk komt schuld om de hoek kijken.

Maar je hebt t antwoord zelf al gegeven.
Uit elkaar gegroeid en jezelf weggecijferd.

Het kan zijn/het is mogelijk dat jullie nader tot elkaar kunnen komen en dat je dmv assertief gedrag een andere relatie krijgt.

Wil je dat nog uitproberen? En hoe lang hou je dat vol? Tot hoe ver ga je dan? Is een mogelijkheid natuurlijk.

Gedrag kun je veranderen, wat betreft wensen en behoeften kun je compromissen sluiten. Maar karakters kun je niet verandeeen.
Als jij nieuwsgierig bent en de ander verlegen en ze houdt daar vast aan, dat gaat t op den duur botsen. En uiteindelijk ben jij de degene die bijna altijd gaat inleveren.
Gat in de hand kun je veranderen maar als je wordt geen accountant als je niet goed bent in cijfers

Je moet een houvast (aan argument) hebben en elke keer daaraan vasthouden als je gaat twijfelen.

Zoiets als; ik ga bij die persoon weg omdat hij/zij gewelddadig is. Bij twijfel dus altijd het argument weer terug halen waarom je weg ging toen. En dat was gewelddadig

Lastig parket zit je...maar als je eenmaal je gevoel gedachte en gedrag kunt analyseren dan wordt t stuk makkelijker

Moedeloos/hoopvol

Moedeloos/hoopvol

16-08-2016 om 23:32

Fatsoenlijk mannetje

@Moedeloos:
Wat er bij mij dwars zit is mijn gevoel. Gevoel van pijn doen. Gevoel van de ander achterlaten, Gevoel van de ander alles ontnemen waar ze naar uit kijkt.

Dat maakt het mij zo moeilijk.

Ik vind jou een fatsoenlijk mannetje.
Fatsoenlijke mensen hebben schuldgevoel.
Egoïstische en egocentrische mensen hebben dat niet.

Verlaten/breuk/verlies/afscheid is inherent aan pijn doen, schuld gevoel, iemand iets ontnemen, verdriet, iets kwijt raken, iemand anders ongelukkig maken.

Je hebt de keuze uit
Blijf Bij Haar En Werk Samen Aan De Relatie Tot Aan De Dood- met als gevolg jullie beiden worden gelukkig of een van jullie wordt gelukkig

Blijf bij haar en probeer samen met therapeut Voor een periode met als gevolg jullie beiden worden gelukkig of een van jullie wordt gelukkig

Kies voor jezelf en een nieuwe richting met als gevolg jij wordt wel gelukkig

Kies voor jezelf en een nieuwe richting met als gevolg jij wordt niet gelukkig

Glazen Bol kijken is t een beetje.
Gewoon ballen bij elkaar en een richting kiezen. Je kunt ook vanuit vrienden relatie weer opnieuw verliefd worden op haar. Je hoeft haar niet uit te gummen. Je Kunt OOK Vrienden Op AfstaNd Blijven.
Who knows wat eruit bloeit

het_mannetje

het_mannetje

20-08-2016 om 10:52 Topicstarter

Moedeloos

Dank voor je wijze woorden. Objectief gezien heb je ook best gelijk. Keuzes moeten worden gemaakt. Bekend spreekwoord is ook 'Scheiden doet lijden'.
Nou niks is minder waar.

Ik merk ook dat ik verzuip in mijn eigen gevoel. Terugdenken aan fijne en mooie herinneringen, terugdenken aan de leuke trekjes van haar die dan niet meer zal zien .... dat helpt allemaal niet mee aan het loslaten.

Logisch gezien weet ik ook wel dat het over is. Gevoelsmatig blijf ik hangen in het proces van loslaten. Met als gevolg dat beiden in een 'wat nu' situatie blijven zitten

Ik heb al een paar keer weggeweest maar toch weer terug gekomen. Mede uit schuildgevoel mede ook door de gedachte dat 'het toch niet over kan zijn'.
Uiteindelijk blijkt dus dat het niet meer is wat het ooit was.

En ja uiteindelijk moet ik mezelf herpakken (druk het even iets anders uit dan jij ) en de knoop doorhakken....

Moedeloos/hoopvol

Moedeloos/hoopvol

20-08-2016 om 21:57

Logisch

Het is ook heel logisch dat je verzuipt in je gevoel.
Twijfelen is gezond. Een mens twijfelt bijna over alles...oude theedoek weggooien of bewaren, oude foto's weggooien of bewaren, oude auto wegdoen of houden, oude tijdschriften bewaren of......enz enz

In dat proces van overwegen/twijfelen zit tevens ook de opening naar nieuwe kansen en mogelijkheden. En alles wat nieuw is eng. Je weet wat je nu hebt en je weet niet wat je krijgt.

Kun je een deal met haar slutien? Bijv Geef mij een jaar de tijd om te ontdekken, te leven, te doen, vrij te zijn, andere vrouwen te leren kennen enz enz.
En zij zal zeker iets tegen over zetten...

Als zij er open Voor staat kun je die tijd gebruiken om jezelf te herontdekken.
Je kunt bijv ook gesprekken ondertussen met haar plannen met een therapeut en jezelf ontdekken.

Als je heel eerlijk bent tegen over jezelf dan weet je wat je echt mist en waar je echt naar op zoek bent.
Wat belemmert je om daadwerkelijk te gaan voor dat wat je wilt?

het_mannetje

het_mannetje

22-08-2016 om 10:03 Topicstarter

Wat mij belemmert ....

.... is dat ik niet zeker weet of dit wel echt een relatieprobleem is of dat ik midden in een midlife crisis zit.

Afgelopen weken veel gelezen op sites over MLC. En veel dingen komen overeen. Mede hierdoor ga ik ook twijfelen over mijn eigen gevoelens.
Zo veel dingen komen overeen. Ook aantal niet.

Intimiteit in huidige relatie is al langer dan 8 jaar weg. Voor mij is het gevoel dat dat ook niet meer terug komt.

Moedeloos/hoopvol

Moedeloos/hoopvol

22-08-2016 om 11:57

Het leven is net als een casino

Mannetje het leven is net als een casino.
Soms win je eenmalig
Soms win je regelmatig
Soms verlies je eenmalig
Soms verlies je regelmatig
Soms speel je quitte.

Als je bovenstaande doortrekt naar persoonlijke relaties dan is t ook een gewetensvraag of je wel/niet bij je partner moet blijven.

Ik weet niet hoe oud je bent en hoeveel relaties je gehad hebt, hoeveel je "geleefd" hebt.ik begrijp jouw twijfel.
De ene auto wegdoen voor een ander is makkelijker dan een persoon inwisselen voor een ander. Als de nieuwe auto je niet bevalt haal je je schouders op en zeg je achteraf makkelijker; niet handig, toch miin smaak niet, was een opwelling enz enz.
Met een relatie is dat niet zo eenvoudig. Als eenmaal t gevoel over is dan is t over. Je kunt je wel gaan schikken maar, krijg je dan hèt leven van je graag wilde?

Ik heb de instelling; als ik 85 ben en ik kijk terug op mijn leven, kijk ik dan met spijt terug, met vreugdde terug, kan ik zeggen dat ik het leven zoveel mogelijk heb geleefd zoals ik dat wilde/zoals ik dat graag voor ogen had, kijk ik tevreden terug?

Niemand kan voor jou bepalen wat "genoeg/voldoende/bevredigend" is, ook jouw vrouw niet.
Alleen jij kunt dat beoordelen.

Ik geef je nog een aantal opties:
Blijf In je huwelijk, en ga samen experimenten met elkaar/therapie
BlijF In je huwelijk, en ga afzonderlijk van elkaar experimenteren
Blijf in je huwelijk, en accepteer zoals t nu is
Blijf In Je Huwelijk, En Go With The flow
Stap uit t huwelijk, en begin opnieuw met elkaar als vrienden
Stap uit t huwelijk, en sluit dit af en begin opnieuw te leven

Leven is net als die casino.
Je stapt in een relatie en je weet niet hoe t afloopt maar jè hoopt op t allerbeste
Je stapt in een casino en je weet niet wat die avond jou oplevert maar je hoopt op winst

:Je hebt t gevoel dat intimiteit niet terug komt"...ga beiden naar een sexuoloog en praat over die belemmering.
Vaak is t niet de intimiteit die dwars zit maar de onderliggende pijn, verdriet, teleurstelling, woede enz.
Als de pijn en het puin is opgeruimd dan komt er weer ruimte vrij om de waardevolle dingen in elkaar weer te zien.

het_mannetje

het_mannetje

23-08-2016 om 11:49 Topicstarter

Sja ...

.... in de basis is het simpel

@Moedeloos
Bedankt voor je inzicht. Uiteindelijk is het wel een keuze uit een van die opties. En welke keuze het ook wordt... uiteindelijk wordt er iemand pijn aangedaan.

Zet alles maar eens even op een rijtje ....

Anno

Anno

23-08-2016 om 12:08

Basis

Je kunt het ook beter simpel houden. Ondanks dat je misschien anders ervaart, houd jij steeds de controle. De controle om een probleem op te lossen door een ander probleem te creëren en daarnaast de controle over de oude en de nieuwe relatie te behouden en je kansen eigenlijk grof gezegd te spreiden.
Je zegt dat je bang bent haar pijn te doen maar dat is natuurlijk allang gebeurd. Vandaar dat ik je vroeg of het niet jouw eigen angsten en onzekerheden over relatie, leven en beslissen zijn. Het enige dat je haar nu nog kunt bieden namelijk is duidelijkheid en eerlijkheid en oprechtheid. Zonder in feite twee vrouwen aan het lijntje te houden. Straks zien ze de boel ineens helder en sta je er alleen voor. Je vrouw gaat het in haar eentje gewoon redden, daar kun je zeker van zijn. De enige reden dat je twijfelt zou moeten zijn dat je nog hoop ervaart. Als je dat niet doet moet je de knoop doorhakken en haar vrijlaten.
En als je dan je mlc zou willen overkomen, dan kast je Truus ook vrij en los je die zelfstandig op en stel je je erna pas open voor een nieuw samenzijn met iemand.

het_mannetje

het_mannetje

23-08-2016 om 12:45 Topicstarter

Anno

Met dat laatste heb je ook een punt.
Het loslaten van beiden is waarschijnlijk het beste om door de MLC heen te komen. Die gedachte laat me ook niet los.

Zo richt ik me even op mezelf en zie wel wat de toekomst brengt.

moedeloos/hoopvol

moedeloos/hoopvol

23-08-2016 om 15:17

gevolg

@ mannetje:

wat je ook doet of kiest het resultaat is:
je doet jezelf pijn en haar met als gevolg je kiest voor haar
je doet jezelf pijn en haar met als gevolg jullie gaan uit elkaar
je doet jezelf pijn, haar en truus met als gevolg je kiest voor truus
je doet jezelf pijn, haar en truus met als gevolg je blijft alleen achter

in alle opties win en verlies je, word je blij en verdrietig, doe jezelf (on)recht aan en de ander

MH

MH

15-09-2016 om 22:22

Heb je

@ het mannetje

Helemaal losgelaten?

Lees geen berichten meer van je.
Hoe Staat Het Leven Bij Jou nu?

het_mannetje

het_mannetje

16-09-2016 om 07:41 Topicstarter

Momenteel zit ik een tijdje op mezelf en heb ik tijd en ruimte om te kijken wat ik nu verder wil.
Op dit moment heb ik bewust geen contact meer met vrouw en Truus. Daardoor merk ik dat mijn gevoel voor Truus ook niet echt was maar meer een uitvlucht of noodrem.
Mijn vrouw heeft aangegeven er liever nog samen voor te gaan. Mijn tijd nu gebruik ik om te kijken hoe ik nu in de relatie met vrouw stond en waar mijn onvrede/ongeluk nu vandaan kwam. Met deze gedachtes gaan we dan kijken of er een kans van slagen is. Zoals je zelf ook aangaf kijken of we een andere relatie krijgen en of we daar beiden ook happy in voelen.

Dus losgelaten nee. Ik besef me nu ook meer (ben als het ware wakker geworden) wat ik nu aangericht hebt en wellicht dat er toch een mogelijkheid is om verder te gaan.
En mocht dit niet lukken nou ja dan is de laatste poging ook gedaan.

Scheiden kan altijd nog. Zei iemand ....

MH

MH

16-09-2016 om 08:28

Perfecte

Vrouw of man bestaat niet.
Ga geen perfectie in jè partner proberen te zoeken wacht dat ga je niet vinden.
Wat werk werkt is om opnieuw te kijker of de persoonlijkheid van jouw vrouw jouw weer een "warm" gevoel geeft en of jij je nog aangetrokken voelt tot haar.

Wat ik niet weet of niet hebt gelezen, is zij jouw eerste en laatste vriendin geweest of heb je voor haar andere vriendinnen gehad?
Kan mij ook voorstellen dat je na zoveel jaar langzamerhand erg achter ben gekomen dat er "meer" is daarbuiten om tecontdekken en dat je nieuwsgierig bent geworden vandaar ook bevattelijk voor truur.

Berouw komt altijd te laat. En liever te laat dan nooit.
En waar zit jouw berouw in? Wat bev je aangericht. Kun je dat omschrijven?

het_mannetje

het_mannetje

16-09-2016 om 13:09 Topicstarter

Ik ben niet zo naief dat ik denk dat de perfecte vrouw bestaat. Zelfs vrouwen zijn niet perfect

Mijn vrouw is mijn eerste vriendin waarmee ik getrouwd ben. Achteraf gezien is het een vlucht geweest vanuit huis en zij is de eerste die ik leuk en aardig vond en dus getrouwd.
De jaren daarna hebben we leuke en fijne tijden beleeft maar heb altijd het gevoel gehad niet echt goed uit de verf te komen.
Als ik ook terug kijk op wat de relatie mij heeft gebracht dan is dat ook vrij weinig. In een relatie waar je elkaar verder helpt ontwikkelen is het bij mij vrij rustig gebleven. Heb mezelf wel verder ontwikkeld en merk daarbij ook dat we uit elkaar zijn gegroeid.

Vanuit mijn jeugd heb ik vanuit de ene ouder voorwaardelijke liefde gehad. De andere ouder (vader) werd alleen als nors en afstandelijk gezien. Nooit een band mee gehad, is mijn gevoel dan nu.
Die invulling van voorwaardelijke liefde, als ik dit maar doe dan blijf ik lief gevonden worden, heb ik ook doorgezet in mijn relatie. En mijn vrouw, die ook beschadigde jeugd heeft gehad, zag altijd... als ik iets krijg dan vinden ze me aardig. Dus in dat opzicht vulden we elkaar goed aan.

Mijn relatie was achteraf ook meer een kind-ouder relatie dan een gelijkwaardige relatie.

De berouw zit hem in het feit dat ik eigenlijk Truus heb laten binnen komen en daarmee ook mijn vrouw in het ongeluk gestort heb. In een ander draadje is beschreven hoe en wat. Nu realiseer ik me dat dat ook niet de weg is om te gaan.
Ik bezin me dus op hoe nu verder met vrouw. Relatie zal gelijkwaardig moeten worden. Zal ook van twee kanten moeten komen. Verder zullen er zaken moeten veranderen. Alleen weet ik nog niet precies wat ..... waar ik nu echt blij van word ....

Pennestreek

Pennestreek

16-09-2016 om 14:18

Kind-ouder relatie?

Ik snap dat toch niet zo goed, hoe jij de relatie met je vrouw beschrijft. Jij voelt je hierin de ouder, toch? Maar hoe rijm je dat dan met 'als ik dit maar doe dan blijf ik lief gevonden worden'? Dat is dan toch juist de afhankelijke (dus kind-) positie?

Ik weet even niet meer of jullie nou al eens relatietherapie gedaan hebben. Ervoor zorgen dat de relatie (meer) gelijkwaardig wordt lijkt me nou wel iets om te bespreken (en aan te werken) met een therapeut.

Ik denk zelf ook nog steeds dat een vorm van therapie of begeleiding voor man en mij wel een optie is. Hoewel we echt enorme stappen hebben gemaakt in onze manier van communiceren ligt het weer in oude patronen vervallen natuurlijk wel heel erg op de loer. Ook al hebben we allebei heel veel geleerd en zijn we allebei enorm veranderd het afgelopen jaar.

En bedenken waar je blij van wordt, pfoe, dat vind ik zo lastig! Carefull what you wish for is niet voor niks een gezegde... En het gras is altijd groener bij de buren is er ook zo een. Het is volgens mij heel moeilijk om echt zeker te weten waar je blij van wordt. Het is vaak makkelijker om aan te geven wat je niet (meer) wil. En dat heb je volgens mij al aardig helder. Kun je van daaruit verder werken? Met je vrouw? Garantie dat het goed komt heb je niet, nooit natuurlijk, maar zou je het niet al snel doorhebben als het niet werkt?

Ik weet niet hoe lang je voor jezelf bedacht had geen contact met je vrouw te hebben (ik ga er nu even van uit dat Truus echt exit is). Heb je wel aan haar laten weten wat ze van jou kan verwachten? Dus een einddatum gegeven, of een afspraak gemaakt over wanneer jullie weer met elkaar gaan praten? Anders lijkt het me voor haar wel erg onzeker. En, even vanuit mijn eigen ervaring pratend, ik vond en vind het vreselijk om in die zin afhankelijk te zijn van wat man besliste. Dat geeft zo'n naar gevoel...

Ik lees je eerste post nog eens terug. Je schrijft daar dat je haar meer ziet als een goede vriendin. Betekent dat dat jullie minder/niet meer intiem waren met elkaar? Dat zou het wel lastiger maken denk ik om de relatie weer vlot te krijgen.

Geloof dat ik niet zoveel zinnigs bij kan dragen vandaag. Sterkte!

het_mannetje

het_mannetje

16-09-2016 om 14:47 Topicstarter

Pennestreek

Ik denk dat je prima in een ouder-kind relatie kan zitten en toch ook dingen doen om lief gevonden te worden. Zover ik het heb kunnen lezen, begrijpen en over gesproken heb is dit een van de zaken die bij hechtingsproblemen vaak voormen.

We hebben wel relatietherapie gehad. Dat was in de tijd dat ik het zelf nog niet zo scherp meer zag zitten met mezelf

We hebben een datum afgesproken waarop we weer contact met elkaar hebben en kijken hoe we er dan voor staan.
We hebben altijd tijden een broer / zus relatie en zie haar dus ook als goede vriendin waarmee leuke dingen. Beiden vinden dat geen probleem. Dit maakt idd de relatie opnieuw leven inblazen wel lastiger.
Aan de andere kant kan ik haar niet loslaten en vrouw wil het ook niet. Er is nog teveel over om het op te geven.

Maar dat er dingen moeten veranderen is duidelijk: Als je doet wat je deed, krijg je wat je had.... is een gevleugelde uitspraak.

PS: Truus is echt exit.

MH

MH

16-09-2016 om 16:13

hamvraag

is kun je en wil je nog je eigen partner "ontdekken"? of opnieuw "ontdekken"?
en wil en kan zij dat ook?

Miekemieke

Miekemieke

16-09-2016 om 16:17

Mannetje

Mannetje waar zijn je kinderen in dit verhaal?

Pennestreek

Pennestreek

16-09-2016 om 16:21

Miekemieke - die zijn er niet

Verder niks toe te voegen.

Tops

Tops

16-09-2016 om 19:19

Ik denk

Ik denk dat je voorzichtig moet zijn met zelfdiagnoses variërend van mlc tot hechtingsproblematiek.
Ik denk...vermoed over die ouder/kindrelatie waarin de aangever zich meestal de ouder laat aanmeten(men zegt dan zichzelf niet snel dat je t kind in de relatie bent) dat dat voor beiden geldt.
En dan bedoel ik eigenlijk alleen dat jullie relationeel gehavende mensen zijn die in elkaars behoefte voorzagen.
Niemand geeft in zijn jeugd perfecte voorbeelden gehad en perfecte ouders.
Bij jullie beiden heeft dat misschien en misschien ook gewoon stomweg vanuit jezelf/je persoonlijkheid, te maken gehad met het verleden.
Ik zou dan eerder over kind/kind spreken.
Beiden door wat voor reden dan ook onvolwassen in de relatie.
Voordeel is dat je met inzichten best een heel eind volwassen kunt worden.
Dan wel die van een therapeut en niet van de twee onderwerpen...man/vrouw die samen vastliepen.
Denk dat niemand volledig volwassen in een relatie staat. Je moet er alleen niet op vastlopen.
Ik waardeer jullie hernieuwde poging en hoop dat er een tijdje iemand mee kan lopen om te laten zien waar het misgaat, wat je daarmee doet, wat reëel iste verwachten en te leren uiten om je verwachtingen aan elkaar liefdevol te uiten.

het_mannetje

het_mannetje

19-09-2016 om 07:23 Topicstarter

Tops

Bedankt voor je visie.

We laten inderdaad iemand 'meelopen'.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.